Nieuwsbrief 8 - Politieacademie
Nieuwsbrief 8 - Politieacademie
Nieuwsbrief 8 - Politieacademie
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Mediatheek Amsterdam<br />
In het kader van de omvorming van de Nederlandse politie is onlangs de mediatheek van het voormalige<br />
regiokorps Amsterdam-Amstelland opgeheven. De mediatheek van de <strong>Politieacademie</strong> heeft zijn eigen collectie<br />
aangevuld met boeken die voor de huidige politiepraktijk direct betekenis hebben. De Amsterdamse mediatheek<br />
bevatte ook een grote collectie voor de politiegeschiedenis unieke boeken. De eenheidsleiding Amsterdam stelde<br />
het lectoraat in staat om deze boeken veilig te stellen. Zij zijn nu ondergebracht in het depot van het Politiemuseum<br />
te Apeldoorn waar zij voor onderzoekers raadpleegbaar zijn. Met de conservator van het museum is afgesproken<br />
dat, mocht onverhoopt de toegankelijkheid worden bedreigd, het lectoraat zeggenschap behoudt over de<br />
bestemming.<br />
Nieuws uit de museumwereld<br />
Paul Tjeertes, de drijvende kracht achter het politiemuseum in Zaandam, is benoemd tot ridder in de orde van<br />
Oranje Nassau. Paul was het ook die de leden van het lectoraat bij het laatste bezoek heeft rondgeleid. Wij<br />
feliciteren Paul en hopen dat hij dit nog tot in lengte van jaren mag blijven doen.<br />
Het Koninklijk Weeshuis te Buren, waarin het Marechausseemuseum is gevestigd, bestaat dit jaar 400 jaar. Dat<br />
was reden voor een bezoek van prinses Beatrix. Uiteraard heeft zij als schutsvrouwe van de Koninklijke<br />
Marechaussee ook een kijkje genomen in het museum.<br />
De directeur van het Marechausseemuseum is van plan een nieuwe permanente tentoonstelling over de<br />
Marechaussee tijdens de Tweede Wereldoorlog in te richten waarin hij ook de zwarte bladzijden van deze<br />
geschiedenis aan de orde wil stellen. Zo zal er aandacht zijn voor de bewakingstaken van de Marechaussee in en<br />
rond kamp Westerbork. Deze minder fraaie bladzijde werd vorig jaar reeds aangeroerd door generaal Dick van<br />
Putten tijdens een herdenkingsbijeenkomst in Westerbork. Hij bood toen namens de Koninklijke Marechaussee zijn<br />
excuses aan voor wat er gebeurd is.<br />
Recensie<br />
Mark Schellekens, Walter Süskind. Hoe een zakenman honderden Joodse kinderen uit handen van de<br />
nazi’s redde. Amsterdam 2011.<br />
Op 19 januari 2012 ging de Nederlandse speelfilm gebaseerd op het leven van Walter Süskind in première. Kort<br />
daarvoor was een boek over hem verschenen van de hand van Mark Schellekens. Op dit boek werd vermeld dat<br />
dit het echte verhaal was van de man in de film. Wie was Süskind Walter Süskind werd op 26 oktober 1906<br />
geboren uit Joodse ouders in het Duitse Lüdenscheid. Omdat de familie oorspronkelijk uit Denekamp kwam, bezat<br />
Walter een dubbele nationaliteit. Na het aan de macht komen van Hitler werd het voor de joden steeds moeilijker<br />
het hoofd boven water te houden. In 1938 werd de dreiging de familie Süskind teveel en werd besloten naar<br />
Amerika te gaan. Dat lukte Walters broer en zijn gezin wel maar voor Walter was er alleen nog de mogelijkheid<br />
naar het neutrale Nederland uit te wijken. Dit was geen probleem omdat hij de Nederlandse nationaliteit bezat.<br />
Vanaf 1938 probeerde Walter een nieuw bestaan op te bouwen in Nederland. Hij vond een huis in Bergen op<br />
Zoom en na korte tijd werd een dochtertje geboren. De bijna idylle werd op 10 mei 1940 wreed verstoord door de<br />
Duitse inval in Nederland. Het gezin Süskind zat als ratten in de val. Eind 1941 verloor Walter zijn baan bij Unilever<br />
en werd het gezin in maart 1942 gedwongen naar Amsterdam te verhuizen. Aangezien Süskind de Duitse taal<br />
perfect beheerste was hij van grote waarde voor de Joodse Raad. Deze raad fungeerde als een soort doorgeefluik<br />
tussen de Duitse bezetter en de joden in Nederland. Alle bevelen van de bezettende macht werden via de Raad<br />
aan de joden kenbaar gemaakt. De leiding van de Joodse Raad was van mening dat met de Duitsers moest<br />
worden samengewerkt om erger te voorkomen of tenminste tijd te winnen. Voor de Duitsers was die bereidheid tot<br />
samenwerking alleen maar gunstig. Hun bedoeling was het de joden zo snel mogelijk uit de Nederlandse<br />
samenleving te verwijderen en naar het oosten te deporteren. Een eerste station voor de Amsterdamse joden naar<br />
de dodenkampen was de Joodse Schouwburg. Daar werden de joden verzameld voordat zij naar<br />
concentratiekamp Westerbork vertrokken.<br />
Wat Walter Süskinds rol binnen de Joodse Raad was, is volgens Mark Schellekens schimmig. In ieder geval was<br />
hij in de Hollandsche Schouwburg een zeer bekend gezicht omdat hij zowat dagelijks aanwezig was. Het was ook