Het Groene Hart nr.2 - Postactieven Belastingdienst Noord-Holland

Editie 1 | mei - juni 2012
HET IS GROEN EN…
in evenwicht
“Het klinkt misschien zweverig, maar als ik met tai chi bezig
ben, sta ik in verbinding met hemel en aarde. Beneden ben
ik geaard – sta ik stevig met m’n voeten op de grond –,
boven maak ik vloeiende bewegingen met m’n armen in de
lucht. Op die manier word ik één met mijn omgeving, zeker
als ik in de vrije natuur ben. ’s Weekends ga ik met de hond
wandelen en zoek ik altijd even een rustig plekje in een
weiland of in het park. Dan voel ik de zon op m’n gezicht en
hoor ik de vogels fluiten. Op zulke momenten ben ik helemaal
gefocust op het hier en nu en op mezelf. Geen andere
gedachten – helemaal weg uit de alledaagse maalstroom.”
“Een jaar of 8 geleden maakte ik kennis met tai chi. Ik volgde
een cursus creatief denken bij het Future Center in Breda, en
Douane
Belastingdienst
Elke maandagmorgen beleeft een clubje collega’s in de kantine van het Landelijk kantoor een uitgebalanceerd begin
van de werkweek: een uurtje tai chi onder begeleiding van Johan Schurink (53). De teamleider AB annex TOR-bestuurder
viel ooit als een blok voor de bekoringen van deze even serene als sierlijke vorm van zelfverdediging.
Colofon Print 9
Het Groene Het Licht Groene Hart op groen • Hart rubrieken
een van de trainers bleek een fanatiek beoefenaar van deze
oude krijgskunst. Hij liet ons wat oefeningen doen, en ik
voelde meteen in m’n lijf: dit is het voor mij. Vanaf mijn 18de
had ik vele jaren aan allerlei Oosterse vechtsporten gedaan:
eerst karate en taekwondo, later judo en jiujitsu – in die
laatste 2 had ik de bruine band bereikt. Wat me in tai chi
direct aansprak, was de combinatie van het harde en het
zachte. Aan de ene kant voel je de kracht van je aangespannen
spieren, aan de andere kant sta je open voor de hele
wereld. Bij andere martial arts is voor dat softe geen ruimte;
dan krijg je een knal voor je kanis.”
“Tai chi zag het licht in de Middeleeuwen, op het Chinese
platteland. Daar moest de boerenbevolking zich met sim-
pele middelen – meestal de blote hand – weren tegen
rondtrekkende roofridders. Afgelegen gemeenschappen
ontwikkelden hun eigen, geheime trucs, en zo ontstonden
verschillende varianten. Je hebt bijvoorbeeld de krachtige en
hoekige wu-stijl, maar mijn voorkeur gaat uit naar de jangstijl
– die is ronder, gracieuzer. Overigens kun je vandaag de
dag niet meer van een echte vechtsport spreken; je kunt er
bijvoorbeeld geen graad in halen. Wel zijn er wedstrijden
– kata’s –, maar daarbij gaat het niet om een directe confrontatie
tussen 2 tegenstanders maar om wie de bewegingen
het beste beheerst en het sierlijkst uitvoert. Tai chi laat
zich nog het beste omschrijven als een actieve vorm van
meditatie. Het is energiek en verstild tegelijk, rustgevend én
voedend.”
“Bij andere martial arts is voor dat softe geen
ruimte; dan krijg je een knal voor je kanis”
“Voor mij is tai chi een ideale vrijetijdsbesteding. Je kunt het
alleen doen, maar evengoed in een groep - door de herhaling
van bewegingen kom je samen in een kadans, een flow,
terecht. Heerlijk! Verder heb je er heel weinig voor nodig:
ruim zittende kleding en een paar vierkante meter volstaan.
Bovenal is tai chi goed voor geest en gewrichten; het houdt
je spirit en spieren soepel. Je kunt de sport dan ook tot op
zeer hoge leeftijd beoefenen en er steeds beter in worden.
Mijn leraar in mijn woonplaats Vlaardingen is 70 en krijgt
nog wekelijks les van een oude Chinese meester van in de
90. Hij komt elke keer enthousiast en met nieuwe oefeningen
terug.”
Harald Meijer