Publicaties algemeen - Growing up in Public

•
- •
het Parool
16 april 2002
BOEKEN
'——S|
W
' •'! :-•„-
is een
•'M-*r.•*•••• ^^--^ir-"V-'-'.
•'*»»—. ü
ebe
gebleven
bd^-7
t •
E GAAN er met vakantie,
we drinken de wijn
en eten de pasta's,
maar waarschijnlijk zijn er geen
twee landen die karakterologisch
zo tegenovergesteld zijn
als Nederland en Italië. De nuchterheid
en oppervlakkigheid op
het vlakke land stoten de warm-
" Moedigheid en hartstocht van
'de laars' af. En onbegrip wekt
^desinteresse op.
- Het is ongetwijfeld een van de
redenen waarom de Giro d' Italia
in Nederland zo*n onbekend fenomeen
is gebleven. De Neder-..-
" nder kèht de Tour de France en
ilèen de liefhebber laat zich in
mei op de hoogte brengen van de
verrichtingen van het peloton op
de Italiaanse wegen. Het ïs een
*. manier onv Tourfans van de echte
wieleradepten te scheiden.
Ludo van Klooster en Paul Feld
kunnen gerust iljtiié laatste categorie
worden ingedeeld. Omdat
hun nieuwsgierigheid naar 'die
andere ronde'' door niemand
werd bevredigd, besloot het duo
in 1980 zelf het kloppende hart
van de Italiaanse wielersport te
bezoeken. Sindsdien volgen ze
jaarlijks de ronde van dichtbij.
Soms beroepsmatig, vaker als
liefhebbers.
_ Het heeft ge]eid tot een odè
aan de Italiaanse ronde. De Droom
van de Gtyo moet, in het jaar dat
het spektakel in Groningen van
start gaat, helpen bij het bekeren
Van de fans in'deprovincie. De
vergelijking met déTour deïran
ce, dat is wat dê Nederlander begrijpt,
is de rode draad VtBï éé
Italiaanse wielerbijbef Gretig geciteerd
daarin is Mario Cipollini.
"De Giro beleef ik met het hart^
de Tour de France alleen met het
hoofd-
Het lijdt geen twijfel voor welke
ronde de auteurs een voorkeur
hebben. De Tour is een multinational
geworden, de Giro is een
familiebedrijf gebleven.
Een Tour-volger en een Giroadept
worden het zelden met elkaar
eens. Meestal ontaardt hun
gesprek in de aloude discussie
wer welke van de twee ronden
mooier, veeleisender en aansprekender
is. Vreemd genoeg speelt
de Ronde van Spanje in deze discussie
nooit een rol. De Vuelta
brengt de laatste jaren zo veel
rondetalent voort dat de ronde
met een gerust hart kan teren op
hetthauvinistische karakter. Italiê^kQQ
dajt vroeger ook, en als er
geen plaaöelijke favoriet -was,
pastede organisatie het parcours
zo 'aan dat landgenoten ui'het
voordeel waren. In 1984;verloór
^Laurent Fignon de Giro omdat
Francesco Moser in de slotrijdrit
vooruit zou zijn geblazen door
^ een helikopter.
' Als de renners niet voor spanning
zorgen, moet de organisatie
er maar voor zorgen dat ze dat
wel doen, redeneerde de legendarische
Giro-directeur Vicenzo
Torriani, die het evenement
liefst 44 maal in goede banen
leidde. Niet de ronde maakte het
verhaal, het verhaal maakte de
ronde.
Een enkele keer is het jammer
dat de schrijvers het bestaansrecht
van de Italiaanse ronde afzetten
tegen dat van 'de grote
broer'; De Giro hoeft die vergelijking
helemaal niet te doorstaan.
De Giro heeft zijn eigen anekdotes,
kampioenen en dopingzonj
daars. Het verhaal over de Passo
de Gavia, de etappe die in de
*l
sneeuw en vrieskou door Erik
*Breukink werd gewonnen, is
% Zelfs in Nederland bekend. Meer
nog dan de dag waarop Breukink
de kans verspeelde om als eerste
........
landgenoot de Giro te winnen.
Alle Italiaanse anekdotes zijn'
doordrenkt meteen beetje 'coppisme
en bartalisme'. De strijd
om de roze trui hoort elk jaar te
worden betwist door twee Italiaanse
kemphanen, waarbij de
een aan Fausto Coppi doet denken
en de ander daardoor automatisch
de rol van Gutó Bartali
krijgt toebedeeld. Coppi en Bartali
maakten na de oorlog de Italiaanse
wielerspörtv en daarmee,
de Ronde van Italië, groot.
Voor één keer hoeven de
schrijvers dit jaar niet de grens
over om op zoek te gaan naar
informatie over huri ronde. Groningen
is over een maand gastheer
van het Giro-peloton, ledere
bezoeker zou tegen die tijd eigenlijk
moeten zijn bekeerd en
hebben 'gedroomd' over de Giro.
MARIJERANDEWIJK
Ludo van Klooster en Paul Feld:
De droom van de Giro, Veen,
€ 15,85. Vanaf donderdag In de
boekhandel.