Publicaties algemeen - Growing up in Public

Utrechts Niewsblad
15 september 2003
Growing
missionaris in
• • . •••••' • • • • ' • B r '
Door Wijbrand Schaap ; #&})1 'tifr
Almere
,. |f| . -»M-Jv.^.- i . • - . '.-V^' • • ' ' , , .
ook een heel eind órri Almere
heen.
! -^
, 1 ... ' . .. ;•
Voorop staat wel bij het creatieve
duo Jeroen Kriek (regie) en Don
Duyns (tekst): missie geslaagd.
Het stuk is een intrigerende
schets van een feestje 'from heil',
waarop vijf pubers zich een
avond lang te buiten zijn gegaan
aan bier en puien* Eb dat moeten
we letterlijk flemen. Toeschou­
;,Wie On the Road heeft gezien, 1 wers op de eerste rijen zijn gewaarschuwd;.-
die/ranzige bier-
blijft nooit ineer té lang op een.'.
feest plakken", schrijft Gro-|, . lucht kon ook wel eens bij u, van­
wing up in Public in het programmaboekje
van hun nieuwste
stuk On the Road. Daar zit
wat in. Heel veel eigenlijk.
Maar we kunnen er sinds de
première van dit stuk tijdens
het Almere Underground festi*
val afgelopen weekend, nog
een dimensie aan toevoegen.
Wie On the Road in Almere
heeft gezien, loopt voortaan
daan komen, zoveel wordt er met
dit gouden goedje gesmeten.
Op het feestje gebeurt natuurlijk
niet zoveel meer, dronken en
stoned als de kids zijn. Ach, er
valt nog wel eens een duur
woord, door Don Duyns op een
grappige manier tussen de straattaal
geweven, dus we weten dat
het gymnasiastjes zijn die elkaar
de ; rest Van de avond letterlijk de
grond in trappen. Blij worden we
er niet van, van dit tamelijk realistische
beeld van hangjeugd in
een plaats als, bijvoorbeeld, Almere.
Op weg naar het theater kunt u
namelijk live de vwo-ertjes er in
een hoekje coke zien snuiven, terwijl
hun vrienden zich in het desolate
stadscentrum tegoed doen
aan frietjes van de Febo of de Burger
King. Samen met bezoekers
van theater Metropole, die gevlucht
zijn voor de pastadagschotel
van het enige 'kwaliteitsrestaurant'
in het Almeerder stadshart.
•
Mensen kunnen heel depressief
worden van Almere. Sinds de provincie
Utrecht echter heeft besloten
dat die stad aan het eind van
de A27, cultureel gezien, bij
Utrecht hoort, gaat ons die depressie
ook aan. Het is dus niet
vreemd, dat het door-en-door
Utrechtse gezelschap Growing
Up in Public de afgelopen dagen
in Almere een eigen festival had,
terwijl Utrecht in het teken stond
van De Favorieten.
Missionaris
Paul Feld, één van de leidende figuren
van het schrijverscollectief
Growing Up, ontpopte zich er als
een waar missionaris van het
evangelie van het Utrechtse Model:
Dat model komt er kortgezegd
op neer dat de stad cultureel
gezien niet inzet op een paar
heel grote initiatieven, maar op
heel veel kleintjes. Twee weken
geleden nog wist Feld het succesverhaal
van het Utrechts Model
zo krachtig over te brengen aan
de nieuwe culruurstaatssecretaris
Medy van der Laan, dat ze op de
valreep nog de speech veranderde
waarmee ze donderdag 4 september
het nieuwe theaterseizoen
opende en nu ons Utrecht
een veer in het achterste stak:
ook Medy van der Laan is bekeerd
tot het Utrechts Model.
Zaterdagmiddag was er een bijeenkomst
van Almeerder cultuurmakers
en een paar beleidsambtenaren,
waarop Paul Feld Almere
warm probeerde te krijgen voor
het Utrechts Model. Het is hard
nodig, want in Almere, waar volgens
de slogan alles kan zolang je
maar projectontwikkelaar bent,
is besloten tot de bouw van een
nieuwe schouwburg, ter waarde
van liefst tachtig miljoen euro.
Almere gaat daannee een zware
hypotheek aan, die voor de komende
veertig jaar het beschikbare
cultuurgeld eigenlijk al van tevoren
heeft opgesoupeerd. Makers
kunnen het schudden als ze
niet oppassen. Maar voordat er zoiets
als een Almeerder Model ontstaat,
zal de cultuurwereld zelf
zich eerst moeten verenigen.
Samen met intendant Cox Habbema
riep Feld de jongeren van
Almere op om dan maar hun eigen
culturele ruimtes te kraken:
er staat tenslotte genoeg leeg in
de nieuwste stad van Nederland.
Het klonk naar een revival van de
zeventiger jaren, toen een nieuwe
generatie het heft in handen
nam en we een hoeveelheid inititatieven,
gezelschappen en galeries
kregen waar we nog steeds
van genieten.
Maar ja. De Almeerder jeugd van
nu, zoals Felds mede Growing-upper
Don Duyns die treffend
schetst in On the Road, weet niet
meer wat ze mist. Die denkt niet:
wat zouden we blij zijn met oefenruimtes,
met dansstudio's of
ateliers, die denkt alleen maar:
'heeft iemand nog pillen'
Toch