Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
website,” zeiden ze. Maar op die gemeentesite stond helemaal niets’ (R49). Verder klaagde de<br />
medewerker van een supermarkt over wat hij als een gebrek aan communicatie typeert. ‘Je hoort de<br />
burgemeester over de kwestie praten. Er zou een verbod op alcohol zijn. Maar vanuit de supermarkt<br />
hebben wij vooraf geen enkel contact met de gemeente of de politie gehad. Wel hoorden we een<br />
paar dagen tevoren via de media dat er een alcoholverbod en noodverordening was. Maar uiteindelijk<br />
heb ik geen verordening onder ogen gehad’ (R50).<br />
De stroeve communicatie wordt misschien nog het best geïllustreerd door ervaringen van een<br />
gemeenteraadslid dat in de betreffende week veel contact met Harense middenstanders had. Zij<br />
vertelde dat verschillende ondernemers haar vanaf maandag 17 september begonnen te bellen<br />
omdat ze geen informatie van de gemeente kregen. Zij voelde zich in eerste instantie genegeerd. Pas<br />
op woensdag kreeg ze contact met de burgemeester. Ze waarschuwde hem dat Haren een menigte<br />
van 1000 tot 1500 jongeren niet kon verwerken en adviseerde om op donderdagochtend bij een<br />
vergadering van Ondernemend Haren langs te gaan. Op die bijeenkomst wijdde hij een paar woorden<br />
aan het afsluiten van de Stationsweg. De ondernemers mochten zelf beslissen of ze dicht gingen.<br />
Als de nood hoog werd, moesten ze de politie maar bellen. In de week voor de rellen zocht deze<br />
respondente wel zeven keer contact met de gemeente. Ze werd er niet gelukkiger van. ‘Als ik met iets<br />
kwam, leek het alsof ik aan het zeuren was. Ik kreeg te horen dat er niets zou gebeuren en dat het<br />
wel mee zou vallen (…) De gemeente wist niets en de gemeente deed niets. Ik snap niet dat je in zo’n<br />
klein dorp niet met de ondernemers praat…’ (R24).<br />
Ook de communicatie van de gemeente ná de rellen is niet bij iedereen in even goede aarde gevallen.<br />
Verschillende respondenten laten zich in negatieve bewoordingen uit over het optreden van de<br />
burgemeester en de korpschef bij Pauw en Witteman. Een van hen vindt dat ze onvoldoende<br />
openheid van zaken hebben gegeven (R45). Een ander zegt dat ze hun fouten in onvoldoende mate<br />
erkennen. Ze moeten volgens hem niet blijven herhalen dat iedereen zijn best heeft gedaan: ‘Ik vind<br />
het jammer dat ze niet zeggen: Jongens, dit hebben we niet kunnen voorzien. Dan was er meer<br />
begrip voor de gemeente geweest’. Hij stoort zich bovendien aan de korpschef die later op televisie<br />
verklaarde dat hij genoeg mensen achter de hand zou hebben gehad, terwijl dat niet waar bleek te<br />
zijn. Overigens vindt deze kritische burger het niet zo belangrijk dat er koppen rollen. Het gaat hem<br />
vooral om waarheidsvinding. Men moet zeggen: ‘Zo of zo is het gelopen. Dat en dat gaan we doen<br />
om te voorkomen dat het nog eens gebeurt’ (R41).<br />
Volgens medewerkers van Slachtofferhulp Nederland werd het nazorgtraject onnodig zwaar gemaakt<br />
door er een collectief karakter aan te geven: ‘De gemeente noemde het ook collectieve verwerking<br />
en ze wilden iets doen naar het dorp, een gebaar of iets. Dus toen hebben ze ruim twee weken na de<br />
gebeurtenis opnieuw een bijeenkomst belegd waarvoor alle bewoners werden uitgenodigd om over<br />
hun gevoel van die avond te komen praten. Dat is mosterd na de maaltijd, want na twee weken zijn<br />
de acute emoties eraf en heb je te maken met hele andere reacties dan direct na een gebeurtenis (…)<br />
Er kwamen tien mensen op die avond af en er waren 25 hulpverleners (…) Het was heel duidelijk van<br />
we doen liever te veel dan te weinig. In onze ogen sloeg men daarin door. Dan lijkt het om een ‘To<br />
cover your ass principle’ te gaan’ (R62).<br />
We hebben overigens niet alleen maar negatieve geluiden over het optreden van de gemeente<br />
gehoord. Men is bijvoorbeeld positiever over de manier waarop de bevolking van Haren geïnformeerd<br />
werd. Zoals vermeld, werd er op donderdag 20 september een bijeenkomst georganiseerd. Ze<br />
was bedoeld voor mensen die aan de Stationsweg woonden en die van de gemeente al een brief<br />
hadden gehad (R42). Het was niet de enige brief die werd verstuurd. Er gingen in de loop van de<br />
COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 79