Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

6 Deliberatie
Ouders en hun kinderen
We mogen veilig aannemen dat de gebeurtenissen van 21 september 2012 in tal van gezinnen zijn
besproken. Het kan haast niet anders of duizenden ouders hebben het met hun kinderen gehad over
de vraag wat dat feestje inhield, waarom ze er ernaar toe wilden en of ze wellicht aan bepaalde
risico’s hebben gedacht. En als dat niet is gebeurd dan zullen die ouders het gesprek zeker na afloop
van de rellen hebben gevoerd. We zouden graag iets weten over de inhoud en vorm van dat gesprek.
Waren ouders en kinderen het met elkaar eens of keken ze verschillend tegen de voornemens aan
En stel dat ouders bepaalde bedenkingen bij dat feest hebben gehad, zijn hun kinderen dan toch naar
Haren gegaan En wat hebben ouders gedaan of gezegd tegen de jongeren die in het dorp plotseling
oog in oog met de ME kwamen te staan Dit soort vragen zijn relevant omdat ouders (zoals we ook
in hoofdstuk 2 hebben gezien) tot taak hebben hun kinderen te wijzen op de riskante aspecten van
hun gedrag en omdat ze eraan bij kunnen dragen dat een goed bedoeld feest niet uit de hand loopt.
1. Een oproep aan de ouders
De moeilijkheid is evenwel dat de namen of contactgegevens van duizenden jongeren die een
bezoek aan Haren hebben gebracht onbekend zijn. Daarom besloot de voorzitter van onze commissie
op 13 november 2012 een oproep aan de betreffende ouders te doen. Hij stuurde een tweet
waarin ouders werden uitgenodigd om hun verhaal met de commissie te delen. Dat leidde in korte
tijd tot tientallen reacties van volwassenen die (soms onder bepaalde voorwaarden) bereid waren
ons te vertellen hoe het in hun gezin was gegaan. Met een deel van die personen is een afspraak voor
een interview gemaakt. De resterende 56 ouders hebben we een beknopte enquête toegestuurd.
Uiteindelijk vulden 38 respondenten het formulier helemaal in wat betekent dat we een respons
hadden van 68 procent. Deze steekproef zag er in bepaalde opzichten heel redelijk uit. De meeste
respondenten (34) hebben een tweeoudergezin terwijl er enkele gevallen zijn (4) waar het gezin uit
één ouder bestaat. De gemiddelde gezinsgrootte bedraagt 4,4 personen waarbij het 1,9 volwassenen
en 2,5 kinderen betreft (1,0 meisje en 1,5 jongen). Met andere woorden: deze respondenten wijken
niet erg af van andere gezinnen in Nederland (Bucx 2011, p 36-37). Daar staat tegenover dat vrijwel
alle respondenten een voortgezette opleiding hebben gehad. Er is slechts één ouder(paar) met
VMBO terwijl twaalf ouders tenminste HAVO en 25 ouders een HBO of wetenschappelijke opleiding
volgden. In dat opzicht is deze groep dus niet representatief. Dit maakt het, zeker in combinatie met
het geringe aantal respondenten, niet mogelijk om algemeen geldende uitspraken te doen.
Niettemin is het boeiend om te vernemen wat deze ouders tegen hun kinderen hebben gezegd.
Om te beginnen valt op dat vrijwel alle ouders voorafgaande aan de rellen in Haren iets over Project
X hadden gehoord. Sommigen wisten al een maand vóór het feestje van Merthe dat er een gelijknamige
film was terwijl bijna de helft van alle ouders in de week voorafgaande aan 21 september iets
over het voorgenomen feest hoorde. Met andere woorden: een flink deel van de ouders had een
COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 67