Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Maar wij denken wel dat de barrière die men tegen asociaal gedrag van jongeren zou kunnen<br />
opwerpen, door het omarmen van een dergelijke cultuur ernstig wordt verzwakt. In elk geval wordt<br />
de taak voor ouders en andere volwassenen die zich over de jeugd ontfermen er niet eenvoudiger op.<br />
Ofschoon men de invloed van dit soort culturele voorwaarden niet mag uitvlakken, is ze weinig<br />
specifiek. Ze speelt op de achtergrond een rol maar is moeilijk te beïnvloeden. Er zijn ook meer<br />
specifieke factoren die bij de gebeurtenissen in Haren een rol hebben gespeeld. Denk bijvoorbeeld<br />
aan de film Project X die volgens velen de aanzet voor het feest vormde. Is het niet zo dat de wilde<br />
fantasieën van het puberbrein eerder in daden worden omgezet wanneer films, games en andere<br />
visuele producten voordoen hoe het moet Als dat zo is zou men de invloed van dergelijke films<br />
kunnen tegengaan of inperken, hopend dat dit een barrière tegen het uitleven van wilde fantasieën<br />
vormt. Wij denken dat deze zienswijze in het geval van Haren niet steekhoudend is, zowel om<br />
principiële als om feitelijke redenen. Het lijkt ons principieel onjuist om Project X en verwante films<br />
als een voorspeller van sociaal gedrag te beschouwen. Het genre van de adolescentenfilm geeft<br />
weliswaar een treffend inkijkje in datgene wat jongeren in deze levensfase bezighoudt, maar dat<br />
betekent niet dat zij de gebeurtenissen op het doek gaan naspelen. Integendeel! Het jeugdige<br />
publiek weet donders goed dat het maar fictie is. Dat is nu juist de reden waarom deze films zo<br />
populair zijn bij de jeugd. Ze geven zich met het bekijken van de film tijdelijk en onbekommerd over<br />
aan een wereld waar vooral visuele grappen worden uitgehaald. De sociale orde wordt er volledig op<br />
zijn kop gezet, het gezag wordt onderuit gehaald en de volwassenen delven het onderspit. Deze<br />
elementen keren terug in Project X waar het om een uit de hand gelopen feestje gaat. Men hoeft<br />
geen waardering te hebben voor het artistieke niveau van deze film of het soort humor dat wordt<br />
ingezet, om te zien dat er met overgangs- en omkeringsrituelen wordt gespeeld. Het is vooral deze<br />
symbolische dimensie die bij jongeren tot de verbeelding spreekt, zelfs wanneer ze de film niet<br />
gezien hebben. Alleen al het noemen van de term Project X was voor vele jongeren in Noord<br />
Nederland genoeg om te dromen over een grootschalig feest. Vrijwel niemand geloofde dat het echt<br />
zou plaatsvinden, totdat het aantal aanmeldingen via Facebook de lucht in schoot. De conclusie is<br />
duidelijk: bezien vanuit ons model mag men deze films niet al te veel gewicht toekennen. Ze sluiten<br />
weliswaar aan op de verbeelding van jongeren maar daaruit volgt niet dat ze het plegen van geweld<br />
bevorderen.<br />
Vervolgens hebben we de vraag gesteld hoe de mobilisatie voor het feest van 21 september in haar<br />
werk ging. Welke barrières zijn er opgeworpen door de media en wat was de rol van het vervoer<br />
Hier is een genuanceerd antwoord op zijn plaats. Er moet namelijk onderscheid tussen drie soorten<br />
‘mobilisatoren’ gemaakt worden: sociale media, traditionele media (krant, tv, radio e.d.) en vervoer<br />
in ruimtelijk zin (NS, busmaatschappijen e.d.). Het is evident dat de sociale media bij het ontstaan<br />
van ‘Haren’ een belangrijke rol speelden. Het aantal personen dat belangstelling voor het feestje zei<br />
te hebben, nam haast exponentieel toe en versterkte het idee dat er een unieke gebeurtenis op<br />
handen was waar je als jongere nu eenmaal bij moest zijn. Daar komt bij dat de standaardinstellingen<br />
van Facebook het gemakkelijk maken om een groot aantal mensen uit te nodigen. Dit medium<br />
speelt in op de behoefte van jongeren een kring van vrienden te hebben met wie ze ervaringen<br />
uitwisselen. In die zin kan men zeggen dat de drempel om zich aan te sluiten bij een feest door dit<br />
sociale medium heel laag geworden is. Toch is dat niet het enige. De meeste gebruikers van sociale<br />
media beseffen wel dat er tot van alles word opgeroepen maar dat het daarmee nog niet wordt<br />
gedaan. Die oproepen behoren tot de virtuele sfeer en strekken zich niet altijd tot het echte leven uit.<br />
Dat verandert wanneer de traditionele media zoals kranten, radio of televisie dergelijke oproepen<br />
serieus nemen. Dan worden de berichten over een feest in Haren een stuk ‘realistischer’ met alle<br />
COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 135