Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

3. Over het politieoptreden
Over het optreden van de politie maakten onze volwassen respondenten een groot aantal opmerkingen.
We beperken ons hier tot de voornaamste onderwerpen, mede om een vergelijking te trekken
met de visie van jongeren.
De eerste kwestie betreft de vraag of de politie wel goed voorbereid was. Dat bleek in meerdere
opzichten niet het geval. Een van de ouders stelt dat men de situatie van tevoren ‘volledig verkeerd’
heeft ingeschat. ‘Men had gezegd dat er voldoende ME beschikbaar zou zijn, maar toen puntje bij
paaltje kwam bleek dat niet waar’ (R25). Een van de bewoners verklaart: ‘De gemeente heeft het
onderschat. Er was niet genoeg politie en onvoldoende ME. De ME stond bovendien te ver weg (…) Er
was vooraf verteld dat er genoeg politie zou zijn. Nou dat was dus niet zo. De politie moest nog
gehaald worden. Dan ben je te laat. Ze hadden er al om 16 uur moeten zijn. Eigenlijk hebben ze ons
een beetje misleid’ (R42). Iemand vertelt dat hij rond 20.30 uur twee motoragenten midden op een
kruispunt zag staan: ‘Het leek alsof die zo’n beetje omsingeld waren door jongeren. Toen had ik al
zoiets van: Als ik agent was geweest en ik had daar gestaan dan had ik me niet langer veilig
gevoeld’(R47). Een volgende respondent vraagt zich af: ‘Wat kon de politie nou doen Ze waren met
veel te weinig mensen. Hoe kun je in zo’n situatie burgers beschermen’(R50). Weer een ander zegt:
‘In het begin stonden hier maar vier of vijf man ME plus nog wat platte petten. Die hadden geen
schijn van kans. Ze gooiden met asfalt, straatborden, hekken en vooral met lege flessen. Dat heeft
zeker twintig minuten geduurd, pas na een half uur was er genoeg ME’ (R43). Ten slotte zegt iemand:
‘De gemeente heeft het zwaar onderschat. De ME was naar mijn gevoel totaal niet voorbereid. Ik ben
ME’ers tegengekomen die mij de weg vroegen. Er waren groepjes van twee tot drie man terwijl een
ME-peloton volgens mij uit tenminste tien man zou moeten bestaan. Je kon gewoon zien dat er iets
niet klopte’ (R50). De opvatting dat er te weinig ME in Haren was, wordt breed gedeeld.
Niet alleen over het aantal politiefunctionarissen maar ook over hun mentale toestand worden veel
opmerkingen gemaakt. De angst en de verwarring van heel wat dienders is de Harenaren niet
ontgaan. Sommige agenten zouden tegen een bewoner gezegd hebben dat ze niet wisten wat ze
moesten doen. ‘Het is helemaal stil in onze oren’, zeiden ze (daarmee verwijzend naar het ontbreken
van aansturing) (R37). Een ondernemer vertelde dat ME’ers tegen hem hadden gezegd dat ze niet
wisten waar ze waren en wat ze moesten doen (R48). Een andere bewoner bevestigt dit: ‘De politieagent
die vóór ons huis stond, wist niet eens waar hij was. Ik heb hem op een kaart moeten laten
zien waar hij stond. Die had gewoon totaal geen contact met zijn collega’s, want hij wist niet eens dat
aan de andere kant van de Oude Brink de weg niet afgezet was. Dat moest ik hem vertellen. Dus de
communicatie onderling was gewoon heel slecht’ (R35). Behalve de bewoners hadden ook bepaalde
professionals daar moeite mee. Iemand die als chauffeur betrokken was bij het voorgenomen
busvervoer zegt bijvoorbeeld: ‘Ik heb zelf besloten te gaan rijden. De beloofde politie-escorte kwam
maar niet. We vernamen dat ze 150 meter verderop bij het politiebureau op hun orders stonden te
wachten (…) Dat stelde ons nogal teleur. Die agenten wisten niet wat ze moesten doen’ (R60).
Anderen wijzen erop dat het contact met bepaalde bewoners niet altijd vriendelijk verliep.
Sommigen kregen zelfs een tik omdat ze in de weg liepen (R34). Het zegt veel dat zelfs de ME’ers
bang waren. ‘Toen ik een ME’er in zijn gezicht keek, zag ik dat hij angstig was maar wel heel alert. Zijn
toon was heel agressief. Het was alleen maar van: Oprotten! Maar hij sloeg me niet. (…) We hoorden
van politiemensen dat het nog maar de vraag was of ze konden standhouden. Dat vond ik heel
bedreigend. Wat als ze geen stand houden vraag je je af…’ (R41). Of neem bijvoorbeeld de volgende
minimale dialoog van een bewoner met een agent:
124 | COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN