Zilt Magazine 81 - 3 januari 2013

IN VEILIGE HAVEN NEELTJE JANS
EEN FUIK VOOR
DE OOSTERSCHELDE
De monding van de Oosterschelde is ingewikkeld vaarwater.
Het getij spoelt er door een stelsel van banken en
geulen en dwars in de weg ligt de stormvloedkering. Johannes
Post, schipper van KNRM-station Neeltje Jans, legt uit
hoe je hier veilig vaart.
“Knelpunten” Schipper Johannes kijkt vanuit boothuis Wim Klem over ‘zijn’
zeegebied. “Man, het is prachtig varen hier: duinen, vogels, bruinvissen,
zeehonden, noem maar op. We hebben drie diepe betonde geulen van en
naar zee: Geul van de Banjaard, Roompot en Westgat/Oude Roompot. Die
worden druk bevaren en natuurlijk gaat dat meestal probleemloos. Maar we
zijn meestal lagerwal, bij veel wind tegen tij staat hier een rotzee. En ja, we
hebben knelpunten: een doolhof van zandbanken en de stormvloedkering.
Met vloed rijst het water 3 tot 4 meter en zie je geen ondieptes. Menigeen vaart
hier dan ook alsof het altijd diep genoeg is. Maar bij laagwater kun je mijlenver
pootjebaden en op sommige plekken kun je voetballen, zo droog. Laatst
hadden we hier een kapitaal motorjacht dat ondanks moderne navigatieapparatuur
vastliep op de Zeehondenplaat voor Schouwen, mijlen van de betonde
geul. Je vraagt: wat deed u hier in vredesnaam Dan hoor je: we wisten niet dat
het hier zo ondiep was. Die hadden dus geen benul van kaart of tij.”
ZEGEN EN VLOEK
En de stormvloedkering Dat is toch een geruststellende naam. Johannes
moet lachen. “Ja, voor landrotten. Op zee duwt de vloed met kracht naar die
kering, op de Oosterschelde de eb. Drijvende veiligheidslijnen voorkomen dat
boten onder de ophaalbare schuiven worden getrokken. Die lijnen zijn een
zegen en een vloek: ze houden boten tegen, maar jaarlijks raken heel wat
slachtoffers erin verstrikt. Die zijn zich dan niet bewust van de dwarsstroom
of hadden motorpech, waardoor ze in zo’n veiligheidslijn belanden. Daar