Bijlage 22 Archeologisch onderzoek

BAAC bv
2 Bureauonderzoek (algemeen)
2.1 Werkwijze
IVO plangebied N261, gemeenten Waalwijk en Loon op Zand
Tijdens het bureauonderzoek is met behulp van verschillende bronnen informatie
verzameld over bestaande archeologische waarden. Historische kaarten (voor
zover beschikbaar) en de eerste kadastrale kaarten (1826-1832) zijn bekeken om
de bewoningsgeschiedenis en eventuele wijzigingen in de percelering,
wegontsluiting en bebouwing van de onderzoekslocatie te reconstrueren.
De volgende bronnen zijn geraadpleegd:
• Cultuurhistorische Waardenkaart (CHW) van de provincie Noord-Brabant
(2007).
• Centraal Archeologisch Archief (CAA), het Centraal Monumenten Archief
(CMA) en de Indicatieve Kaart Archeologische Waarden (IKAW) van de
Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten (RACM).
Hierbij is het Archeologisch Informatie Systeem (ARCHIS-II) gebruikt.
• De historische Atlas van Noord-Brabant (Robas Producties 1989) en de
eerste kadastrale kaarten (De Woonomgeving 2007).
• Bodemkaart (Stiboka 1991) en de geomorfologische kaart (geraadpleegd
via Archis)
• Relevante literatuur met betrekking tot de geomorfologie, geologie en
bodemkunde.
• Actueel Hoogtebestand Nederland (AHN).
• Archeologische Verwachtingskaart van de gemeente Waalwijk (AVK
2007)
2.2 Ontstaansgeschiedenis
Het landschap was vroeger in veel grotere mate van invloed op de
vestigingskeuze van de mens dan tegenwoordig. De ligging van archeologische
vindplaatsen is dan ook in hoge mate gecorreleerd aan het reliëf van het
landschap. De prehistorische mens had een voorkeur voor hoge en droge
plekken in de nabijheid van stromend water en vruchtbare bodems.
Het zuidelijke deel van de N261 ligt in het Zuid-Nederlandse zandgebied,
waartoe grote delen van Noord-Brabant en Limburg behoren (Berendsen 2000).
Het noordelijke deel van de N261 ligt net ten zuiden van het Maasdal, dat
onderdeel uitmaakt van het westelijke rivierengebied (Berendsen 2000).
Het onderzoeksgebied bevindt zich in een gebied dat qua geologie in grote mate
beinvloedt wordt door de in de ondergrond aanwezige breuken. Het gebied
behoort tot de Centrale Slenk (ook wel Roerdalslenk genoemd). Het betreft een
dalingsgebied met een zuidoost – noordwest georiënteerde hellingsrichting.
Vanwege het feit dat het een dalingsgebied betreft zijn de geologische formaties
in de ondergrond in de Centrale Slenk dikker dan elders in de omgeving.
Geologisch gezien bestaat de ondiepe ondergrond van het onderzoeksgebied uit
een dik pakket fijn dekzand behorende tot de Formatie van Boxtel (De Mulder et
al. 2003) met daaronder grove rivierafzettingen van de voormalige Rijn en Maas
(Berendsen 2000) behorende tot de Formatie van Sterksel (De Mulder et al.
2003).
8