case report - Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie

case report - Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie case report - Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie

anesthesiologie.nl
from anesthesiologie.nl More from this publisher
29.11.2014 Views

10 nederlands tijdschrift voor anesthesiologie maart '10 | case report 1 Isala klinieken, Groot Wezenland 20, Postbus 10500, 8000 GM Zwolle. contactinformatie Peri-operatief wel dr. W.L.H. Smelt Isala Klinieken Groot Wezenland 20 Postbus 10500 reanimeren als de 8000 GM Zwolle Email w.l.h.smelt@isala.nl patiënt geen reanimatie wenst? W.L.H. Smelt, Dr., anesthesioloog 1 K. Kuizenga, Dr., anesthesioloog 1 J.M. van Ingen, kaakchirurg 1 samenvatting In deze casuïstische mededeling wordt een patiënt beschreven die op het anesthesiologische preoperatieve spreekuur aangaf peroperatief in geval van calamiteiten niet gereanimeerd te willen worden. De patiënt weigerde deze wens met de hoofdbehandelaar te bespreken, de niet-reanimeerwens werd niet schriftelijk vastgelegd. Na de kaakchirurgische ingreep trad postoperatief een forse zwelling van de tong en het onderste deel van het aangezicht op, de zwelling was zodanig dat dit de vrije luchtweg bedreigde. In de beschouwing wordt vooral ingegaan op de ethische problematiek van deze op de valreep uitgesproken niet-reanimeerwens en de rol van de verschillende behandelend specialisten, intensive care de hoofdbehandelende operateur en de anesthesioloog. Conclusie is dat een preoperatief uitgesproken niet-reanimeerwens lang niet altijd zondermeer betekent dat tijdens de ingreep en de anesthesie en in de direct postoperatieve fase niet gereanimeerd moet worden. summary At preoperative medical assessment a patient coming for maxillofacial surgery gave the anesthesiologist the instruction not to resuscitate in case of crisis during the operation. The patient refused neither to discuss this item with the surgeon, nor to give a written do not resuscitate order. Three hours after termination of the surgical procedure – a cyst of the maxilla - the patient developed a pronounced swelling of the tongue and the face threatening the airway. In the discussion we consider the ethical consequences of a DNR-order declared by the patient. Because anesthesia involves many elements of cardiopulmonary resuscitation, a DNR-order does not automatically mean peroperative resuscitation measures should not be applied by the anaesthesiologist.

maart '10 nederlands tijdschrift voor anesthesiologie 11 | Inleiding Op het preoperatief spreekuur wordt soms op de valreep een belangrijke kwestie aangesneden. Als een deurknopfenomeen kwam in de hier beschreven casus ineens de uitspraak: ‘Ik wil - als zich tijdens de operatie iets ergs voordoet - niet gereanimeerd worden.’ Ondanks het advies de wens tot niet reanimeren met de hoofdbehandelaar te bespreken, werd dit door de patiënt niet gedaan. Op de operatiekamer vlak voor de ingreep herhaalde de patiënt de uitspraak. Welke consequenties moet de anesthesioloog daar op dat moment aan verbinden? In de hieronder beschreven casus ontwikkelde zich postoperatief een forse aangezichtszwelling, die bijna noopte tot reanimatieve handelingen. Behalve op de mogelijke oorzaken van de aangezichtszwelling gaan we in op de ethische aspecten van het peri-operatieve reanimatiebeleid in een dergelijke situatie. Een algemene afspraak niet te reanimeren betekent – zo blijkt - lang niet in alle gevallen dat peroperatief van alle reanimatieve handelingen moet worden afgezien. Pro­gressieve zwelling van tong, on­derlip en kin vier uur na de operatie. Casus Een 63-jarige man bezocht ons preoperatief spreekuur in verband met een geplande kaakchirurgische ingreep, namelijk het verwijderen van een cyste van de bovenkaak. Er was sprake van een uitgebreide medische voorgeschiedenis. De patiënt had vele operatieve ingrepen ondergaan en maakte tweemaal een TIA door; hij had een COPD GOLD-klasse III en was een forse roker. De alcoholconsumptie was ruim, dientengevolge was sprake van een polyneuropathie. Hij was in het verleden behandeld door de psychiater in verband met depressieve klachten. Een (electieve) operatieve behandeling van het aorta abdominalis aneurysma enkele jaren geleden was gevolgd door vele complicaties o.a. in de vorm van nierfalen, darmischaemie en een partiële dwarslaesie. De complicaties maakten toen ondermeer een opname van 18 dagen op de intensive care noodzakelijk. Vanwege de darmischaemie moest een stoma worden aangelegd. Toen een jaar later de chirurg voorstelde een operatie uit te voeren om het stoma op te heffen, sprak de cardioloog een negatief behandeladvies uit in verband met de zeer slechte linker-ventrikelfunctie bij een op dat moment niet significant coronairlijden. Bij het preoperatief onderzoek zagen we een patiënt in matige conditie, die met een rollator redelijk mobiel was. Bij lichamelijk onderzoek werden geen evidente afwijkingen van hart en longen geconstateerd. Het medicatiegebruik bestond onder andere uit seretide, ascal (100 mg) lisinopril, metoprolol, furosemide, thiamine, vit B-complex en omeprazol. Het laboratoriumonderzoek was normaal met uitzondering van fors gestoorde leverfuncties. De patiënt werd geclassificeerd als ASA 3 en geaccepteerd voor operatie. Bij de afronding van het preoperatief onderzoek sprak de patiënt een niet-reanimeerwens uit. De anesthesioloog vroeg hem deze wens met de hoofdbehandelaar te bespreken, voor de operatie had deze echter geen afspraak meer met de patiënt en de patiënt ondernam geen verdere actie. De operatieve behandeling werd volgens plan uitgevoerd. Vlak voor de inleiding herhaalde de patiënt tegen de anesthesioloog de mededeling dat hij niet gereanimeerd wilde worden, maar hij weigerde dit op dat moment met de - aanwezige - hoofdbehandelaar te bespreken. De anesthesioloog gaf aan dat dit niet het meest geschikte moment was voor discussie over dit onderwerp en dat in het geval de patiënt de ingreep zou willen laten doorgaan er perioperatief wel gereanimeerd zou worden. De patiënt wenste dat de ingreep doorging.

10 nederlands tijdschrift <strong>voor</strong> anesthesiologie maart '10<br />

|<br />

<strong>case</strong> <strong>report</strong><br />

1 Isala klinieken, Groot Wezenland 20,<br />

Postbus 10500, 8000 GM Zwolle.<br />

contactinformatie<br />

Peri-operatief wel<br />

dr. W.L.H. Smelt<br />

Isala Klinieken<br />

Groot Wezenland 20<br />

Postbus 10500<br />

reanimeren als de<br />

8000 GM Zwolle<br />

Email w.l.h.smelt@isala.nl<br />

patiënt geen<br />

reanimatie wenst?<br />

W.L.H. Smelt, Dr., anesthesioloog 1<br />

K. Kuizenga, Dr., anesthesioloog 1<br />

J.M. van Ingen, kaakchirurg 1<br />

samenvatting In deze casuïstische mededeling wordt een patiënt beschreven die<br />

op het anesthesiologische preoperatieve spreekuur aangaf peroperatief in geval van<br />

calamiteiten niet gereanimeerd te willen worden. De patiënt weigerde deze wens met de<br />

hoofdbehandelaar te bespreken, de niet-reanimeerwens werd niet schriftelijk vastgelegd.<br />

Na de kaakchirurgische ingreep trad postoperatief een forse zwelling van de tong en het<br />

onderste deel van het aangezicht op, de zwelling was zodanig dat dit de vrije luchtweg<br />

bedreigde. In de beschouwing wordt <strong>voor</strong>al ingegaan op de ethische problematiek van<br />

deze op de valreep uitgesproken niet-reanimeerwens en de rol van de verschillende<br />

behandelend specialisten, intensive care de hoofdbehandelende operateur en de anesthesioloog.<br />

Conclusie is dat een preoperatief uitgesproken niet-reanimeerwens lang niet<br />

altijd zondermeer betekent dat tijdens de ingreep en de anesthesie en in de direct postoperatieve<br />

fase niet gereanimeerd moet worden.<br />

summary At preoperative medical assessment a patient coming for maxillofacial<br />

surgery gave the anesthesiologist the instruction not to resuscitate in <strong>case</strong> of crisis during<br />

the operation. The patient refused neither to discuss this item with the surgeon, nor<br />

to give a written do not resuscitate order. Three hours after termination of the surgical<br />

procedure – a cyst of the maxilla - the patient developed a pronounced swelling of the<br />

tongue and the face threatening the airway. In the discussion we consider the ethical<br />

consequences of a DNR-order declared by the patient. Because anesthesia involves many<br />

elements of cardiopulmonary resuscitation, a DNR-order does not automatically mean<br />

peroperative resuscitation measures should not be applied by the anaesthesiologist.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!