Jaarverslag 2006-2007 - ACV Kempen

JAARVERSLAG
2006-2007
Hoopvolle mensen
Met welke indrukken over Congo zijn jullie teruggekeerd?
Leen: ”Ik had van Congo een beeld van honger en van mensen aan de kant. Dat beeld heb
ik grondig moeten bijstellen. We hebben er hoopvolle mensen ontmoet. Iedereen probeert,
ondanks de beperkte middelen, zijn steentje bij te dragen. De meeste Congolezen moeten
rondkomen met 1 dollar per dag. Er is dan wel heel wat hoop, maar de beschikbare middelen
zijn zeer beperkt. De basisinfrastructuur is er vrij beperkt. De wegen zijn er in zeer slechte
staat, slechts hier en daar vind je nog wat asfalt. Of de toestand van de spoorweginfrastructuur
is schrijnend te noemen. Zelf wonen ze in zeer kleine huisjes, 2 meter op 2 meter is het
maximum.”
Overlevingseconomie
Jef heeft dezelfde indrukken en vult het verhaal van beperkte middelen verder aan. Jef Bollen:
”De overheid beschikt er over zeer weinig middelen. Op honderd Congolezen die kunnen
werken zijn er maar vijf die officieel werk hebben. Dat betekent dat er maar een kleine groep
Congolezen belastingen betaalt. En dat is een belangrijke oorzaak waarom de overheid er zo
weinig kan doen. Leerkrachten worden er zeer weinig betaald en de scholen hebben geen
materiaal. In de gezondheidszorg is er een gebrek aan medicatie ook al is er een dokter. En
bij de spoorwegen hebben de werknemers al in 22 maanden geen loon gehad. De andere
Congolezen blijven niet aan de kant zitten en proberen één of andere handeltje op te zetten.
Het is er een echte overlevingseconomie. De informele economie is er groter dan de formele
economie. Je merkt het onmiddellijk in het straatbeeld: schoenenpoetsers, transport met de
fiets, illegale mijnontginners en kleine handeltjes langs de weg.”
38
39