Jaarverslag 2006-2007 - ACV Kempen

JAARVERSLAG
2006-2007
In goeie tijden kostte een dollar 0,99 euro. Een vlugge rekensom leert je dan dat dit een
verlies is van ruim 35%. En bijna zeventig procent van onze bijbels gaan richting Verenigde
Staten. En de laatste jaren komt ook China om de hoek kijken. Dat is zeker geen detail. Daar
werken ze vandaag zo goedkoop dat wij met onze pré daar niet tegen kunnen concurreren.
En de directie of televisiebeelden vertellen ons dat de werknemers daar in mensonwaardige
omstandigheden werken.”
Twee herstructureringen
Eddy en Diana: ”Vorig jaar greep de directie al in omwille van de dure euro. Er kwam een
eerste zachte herstructurering. Splichal is vandaag een dochteronderneming van drukkerij
Proost in Turnhout. De herstructurering had geen ontslagen tot gevolg. Een dertigtal
werknemers werden in die periode wel overgeplaatst naar de moederonderneming Proost
op het industrieterrein in Turnhout. Maar de dollar werd nog zwakker. En er hing een tweede
herstructurering in de lucht. En deze keer ontsnapten we er niet aan zonder ontslagen. Er werd
beslist om de vestiging van Splichal binnen de ring van Turnhout te sluiten tegen het einde
van het jaar. Er zullen 27 ontslagen vallen en de overgebleven werknemers krijgen een job bij
Proost. Er kwamen prikacties aan te pas om een goed sociaal plan in de wacht te slepen.”
Sociaal plan
Eddy en Diana: ”Ik ben opgelucht dat dit plan goedgekeurd werd. Vooraf zorgt dat voor de
nodige spanning en extra werk voor de vakbondsdelegees. Je wordt geconfronteerd met
allerlei vragen. In ’t begin vlotte het niet. De werknemers en de bonden hadden in ’t begin
geen duidelijkheid over het plan. Er was wel gezegd dat er een herstructurering komt maar
preciese details ontbraken. Een integratie bij drukkerij Proost verbaasde ons niet omdat de
vergunning van ons bedrijf afloopt in 2011. En een vernieuwing of verlenging zat er niet meer
in. In ’t begin van de gesprekken met de directie was er een te groot gevoel van onzekerheid.
De werknemers vroegen zich af wat de toekomst zou brengen. Verlies van jobs en sluiting
van de fabriek is op de eerste plaats een emotionele zaak. Daarna ging het over de centen.
Uiteindelijk kwam er een akkoord uit de bus. Belangrijk daarin was dat iedereen in het plan
aan bod kwam. Niet alleen de ontslagen werknemers maar ook diegenen die begin volgend
jaar verhuizen naar Proost. Het plan werd volledig goedgekeurd. We ervaarden een grote
solidariteit onder de werknemers. De ‘Splichalsfeer’ van destijds was opnieuw in de fabriek.
We trokken aan één zeel, niet de ene tegen de andere. Desondanks beseffen we dat het voor
een aantal werknemers een bijzonder moeilijke periode zal worden.”
Sfeer
Hoe was het hier vroeger om te werken?
Diana en Eddy: ”Het was hier een zaligheid om te werken. Dat verklaart ook de vele jaren dienst
van vele werknemers en de hoge gemiddelde leeftijd. Zelf trokken we dikwijls aan één zeel.
Maar ook de directie speelde in op individuele problemen die opgelost werden. En als je uw
werk goed deed had je geen problemen. Hier was je geen nummer, hier kende men nog alle
namen. En daarom vragen we ons nu af wat die nieuwe toekomst ons zal brengen.”
8
9