Het nieuwe lezen - Folia Web

havana Weekblad 

Museumnacht 

Trouw-gebouw 

uitgelicht 

Zumba 

Wees een beetje 

exhibitionistisch 

Het nieuwe lezen 

#10 voor de Hogeschool van Amsterdam 

4 november 2009 

Verenigingen 

Storten allochtonen 

zich nog in het 

studentenleven?

-advertentie- 

De Nederlandse 

Carrièredagen ’09 

Dé carrièrebeurs in het najaar voor studenten en starters 

13 &14 november Amsterdam RAI 

Maak kennis met een groot aantal topwerkgevers 

Bezoek de speciale Traineestraat ® 

Volg gratis interessante carrièregerichte en vakinhoudelijke workshops. 

www.carrieredagen.nl 

De Nederlandse Carrièredagen is een activiteit van onderdeel van de 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

�� 

��

Ebook buzz 

Een leven zonder boeken kan ik mij niet voorstellen. Ik vind het zelfs lekker 

om een boek te ruiken, vast te houden en door te bladeren. Mijn passie voor 

het fysieke boek is geen beletsel om ook de ontwikkelingen in het digitale 

boekendomein actief te volgen. In dit nummer van Havana besteden we 

daarom aandacht aan de ebook reader, kortweg ereader. Er is het nodige te 

doen om dat apparaatje en u zult er de komende tijd vast nog veel over ho- 

ren. Zo betoogt Steve Ballmer – hoog in de hiërarchie van Microsoft – dat 

de buzz rond de ereader allemaal onzin is. Volgens Ballmer bestaat de erea- 

der immers al een jaar of twintig, namelijk de pc met Windows en andere 

Microsoft-programma’s. Heeft u het al geprobeerd om in bad, bed of in fel 

zonlicht een digitaal boek vanaf een pc te lezen? Dat lukt echt niet. Wat de 

hoofdman van Microsoft zegt is grote onzin. Dat zijn we wel gewend van 

Microsoft, want Microsoft kwalificeerde mp3-spelers een paar jaar gelden 

nog als quatsch. Gaan we nog verder terug in de tijd, dan hoor ik een van 

de ceo’s van Microsoft luidkeels roepen dat het world wide web een hype 

is waar we niet te veel aandacht aan moeten besteden. Hun primitieve 

opvatting over ereaders getuigt dus wel van consistentie. Microsoft staat 

niet alleen in de ontkenning van het belang van de ereader. In ochtend- 

blad Trouw stond een paar dagen terug een lui en pseudo-grappig artikel 

waarin betoogd wordt dat de ereader net zo veel kans van slagen heeft als 

de herintroductie van de zwart-wit televisie. Natuurlijk, leuk bedacht, maar 

de uitspraak ligt nog onder het niveau van onzin. Het is vliegende waanzin. 

De schrijver van het Trouw-artikel benadrukt dat de ereader pas een succes 

kan worden als het ook online conversatie mogelijk maakt, liefst tijdens het 

lezen. Daarmee ontkent hij het wezen van lezen. Dat is an sich namelijk een 

solitaire activiteit en pas na het lezen komt de sociale dimensie naar voren. 

Het is leuk en goed om te praten over boeken en artikelen, maar echt niet 

tijdens het lezen. Leest u – vanaf papier – vooral het artikel in Havana, 

dan weet u in ieder geval waar we het over hebben. Overigens ben ik wel 

benieuwd of er al HvA’ers zijn met ebookervaringen. Schroom niet om ons 

daarvan op de hoogte te stellen. 

Paul van de Water 

Hoofdredacteur 

inhoud 

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 24 90 havana@hva.nl. 

Hoofdredactie/management Paul van de Water p.l.van.de.water@hva.nl Eindredactie 

Wim de Jong w.de.jong@hva.nl Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@ 

hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva.nl, Thijs den Otter m.d.den. 

otter@hva.nl, Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl Medewerkers Kim Bos, Martien Bos 

(correctie), Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Jolanda te Roller, Hans van 

Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, 

Christel Wolters Coverbeeld Pascal Tieman Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, 

Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman 

Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, 

Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com 

Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij 

Dijkman Offset Diemen. 

Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ar- 

tikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een 

samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, 

Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker). 

De volgende Havana verschijnt woensdag 11 november 

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers 

van de Hogeschool van Amsterdam 4 november 2009 jaargang 15 / #10 

04 nieuws 

09 ingezonden 

09 vraag van de week 

09 column jolanda 

18 ondertussen in 

18 amfi angels 

19 dubbelop 

20 recensies 

21 eten 

21 zwartwit 

22 gekeurd 

22 havana 15 jaar 

23 weekgast 

24 afstuderen 

Is daar iemand? 

Leven Khmisa en de andere alloch- 

tone studentenverenigingen nog? 

Lezen 2.0 

Zet je boekenkast maar aan de 

straat: straks staat je hele collectie 

op één ebook reader. 

Marmara 

‘Een vleugje Turks’ 

Voorzitter Hülya Kurt is de derde voorzitter 

van Marmara. Haar voorganger studeert 

nu Rechten aan de VU en de eerste voor- 

zitter runt zijn eigen horecabedrijf aan de 

Sloterplas. Vooral onder de eerste voorzitter 

timmerde Marmara stevig aan de weg door 

allerlei activiteiten te organiseren. Hülya 

is vooral bij het bestuur gegaan omdat het 

haar leuk leek om op die manier meer men- 

sen te leren kennen. ‘Ik kom uit een boer- 

endorp: Mijdrecht. Daar wonen nauwelijks 

leeftijdsgenoten met Turkse ouders. Bij 

Marmara heb ik allemaal vrienden gemaakt 

die uit eenzelfde soort nest komen. We zijn 

Nederlands, met een vleugje Turks.’ 

www.marmara.nl 

Khmisa 

‘Lachen, gieren, brullen’ 

www.khmisa.nl 

HSFN 

‘Chips en bara’s’ 

Binnen het Hindoe Studenten Forum Ne- 

derland is het geloof, het hindoeïsme, een 

veelbesproken onderwerp. Bestuurslid Naini 

Sharma: ‘Het is soms lastig om daarmee om 

te gaan als student in Nederland. We wonen 

in een omgeving die niet op het hindoeïsme 

is ingericht. Je past je aan, maar je wilt dat 

niet ten koste van je religie doen.’ Snacks bij 

activiteiten zijn altijd vegetarisch en meestal 

ook een mix van de twee culturen: chips en 

koekjes gecombineerd met bara’s en ghoe- 

grie. Alcohol wordt binnen de vereniging niet 

gedronken. ‘Dat hoort niet bij onze cultuur.’ 

www.hsfn.nl 

ASN 

‘Schaatsen en sushi maken’ 

Bestuurslid Devlin Tiao is vanaf de oprich- 

ting in 2003 actief bij de Aziatische Studen- 

tenvereniging Nederland. Devlins ouders 

hebben Chinees bloed. ‘Toen ik wat ouder 

werd moest ik niks hebben van Aziaten, 

maar toen ik nog ouder werd, vond ik het 

toch wel zonde dat ik niks met mijn roots 

deed. Toen ben ik bij de vereniging gegaan.’ 

ASN organiseert bijvoorbeeld lezingen over 

handel drijven met Azië, workshops sushi 

maken en de vereniging neemt deel aan het 

Aziatische Filmfestival. ‘Maar niet alle activi- 

teiten zijn op Azië gericht hoor. We gaan ook 

schaatsen, bowlen of lasergamen.’ 

www.asn-online.nl n 

multiculturele verenigingen 

Vissen in dezelfde 

studentenvijver 

De bestuurskamer in de kelder van de Leeuwenburg 

h a v a n a 

technologie 

Een eindeloze boekenrij 

Je kunt er met gemak honderden boeken in 

kwijt, toch weegt het niet meer dan tien plak- 

jes dun gesneden kaas: de ebook reader. Hoe 

werkt het en wat kun je ermee? En wat betekent 

het voor het onderwijs? Paul van de Water 

De combinatie van internet, mp3 en iPod heeft een aardverschuiving veroor- 

zaakt in de wijze waarop mensen muziek ‘consumeren’. In de wereld van het 

boek lijkt hetzelfde te gaan gebeuren dankzij de introductie van de ebook reader. 

Een ebook reader is een plat apparaatje met de afmetingen van een Donald 

Duck-pocket, maar de helft zo dik. Het biedt ruimte voor honderden of zelfs 

duizenden boeken. Op het display kan een pagina van een boek of andersoortige 

publicatie worden afgebeeld. De ebook reader maakt gebruik van een tech- 

niek die ervoor zorgt dat het lezen niet belastend is voor de ogen. De nieuwe 

generatie ebook readers biedt draadloos internet. Je kun de krant of boeken op 

je ebook binnenhalen, of het lesrooster dan wel andere onderwijsmaterialen. Op 

dit moment zijn er al honderdduizenden titels beschikbaar en dat aantal neemt 

per week enorm toe. 

Voor een eenvoudige ebook reader met een klein display, weinig geheugen (512 

Mb) en geen draadloos internet betaal je ongeveer 200 euro. Voor minimaal 100 

euro meer krijg je meer geheugen (1 Gb), wifi en een groter scherm. 

Oliebollen 

Vrijwel alle ebook readers maken gebruik van dezelfde technologie. Het gaat 

om elektronisch papier op basis van het electronic ink (e-ink) principe. Het 

elektronisch papier is een uiterst dun laagje geleidende kunststof met miljoenen 

minuscule capsules. Die zijn allemaal gevuld met olie waarin pigmentdeeltjes 

zweven. Door middel van een elektrische lading kunnen de capsules zwart of wit 

gemaakt worden. Grijstinten ontstaan door de spanning te variëren. 

Net als een boek of krant heeft elektronisch papier een externe lichtbron nodig om 

gelezen te kunnen worden. Het scherm van een ebook reader geeft – in tegenstelling 

tot een iPod of notebook – zelf geen licht af. Daardoor is het lezen van een ebook 

reader minder inspannend dan het lezen van een traditioneel beeldscherm. 

We hebben twee ebook readers – de Kindle 2 en de Sony PRS600 – onder allerlei 

omstandigheden uitgeprobeerd. Het ding houdt prima vast en de tekst is – ook van- 

uit allerlei liggende posities op de bank – uitstekend leesbaar. De krant lezen op een 

ebook? Vooralsnog alleen Engelstalige kranten en NRC, maar de andere kranten 

zullen binnenkort allemaal hun ebookversie presenteren. Lezen in bad gaat goed, 

maar het apparaat mag niet nat worden. Buiten? Zelfs als de zon op de display 

schijnt, blijft de tekst uitstekend leesbaar. Voor degenen met minder goede ogen is 

het een uitkomst dat de lettergrootte instelbaar is. Sommige readers bevatten ook 

een mp3-speler. 

Overigens stuit je tijdens het dagelijks gebruik wel op verschillende beperkingen. Zo 

kun je op de Kindle wel allerlei Engelstalige kranten en tijdschriften binnenhalen, 

maar illustraties en foto’s worden niet meegezonden. Dat probleem zal binnen een 

jaar wel opgelost zijn, maar het is nu heel erg onhandig. Verder valt bij de Kindle de 

draadloze verbinding wel erg vaak weg. 

Jungle 

Helaas is er niet zoiets als één bestandsformaat voor alle elektronische boeken. 

Welke boeken je kunt lezen is afhankelijk van het merk reader dat je gebruikt. 

Er zijn op dit moment twee courante bestandsformaten, namelijk mobipocket en 

epub. Vooralsnog bestaan er geen readers waarop beide formaten bruibaar zijn. In 

Nederland wordt vooral het epub-formaat gebruikt en Amerika heeft voor mobi- 

pocket gekozen. Koop je elektronische boeken bij Bol.com, dan krijg je altijd epub 

en die zijn niet bruikbaar op de Kindle van Amazon, maar weer wel op de Sony- 

readers. De digitale boeken die je bij Amazon koopt zijn prima geschikt voor de 

Kindle, maar onbruikbaar op bijvoorbeeld de Sony. Sommige readers kunnen goed 

overweg met pdf en Word-bestanden, maar er zijn er ook die daar volstrekt van in 

de war raken. Heel bijzonder is Calibre, een applicatie waarmee je bestanden kunt 

converteren, ook van epub naar mobipocket. Zeer bruikbaar en waarschijnlijk ook 

een beetje illegaal. 

h a v a n a 

technologie 

Een eindeloze boekenrij 

zweven. Door middel van een elektrische lading kunnen de capsules zwart of wit 

gemaakt worden. Grijstinten ontstaan door de spanning te variëren. 

Net als een boek of krant heeft elektronisch papier een externe lichtbron nodig om 

gelezen te kunnen worden. Het scherm van een ebook reader geeft – in tegenstelling 

tot een iPod of notebook – zelf geen licht af. Daardoor is het lezen van een ebook 

reader minder inspannend dan het lezen van een traditioneel beeldscherm. 

We hebben twee ebook readers – de Kindle 2 en de Sony PRS600 – onder allerlei 

omstandigheden uitgeprobeerd. Het ding houdt prima vast en de tekst is – ook van- 

uit allerlei liggende posities op de bank – uitstekend leesbaar. De krant lezen op een 

ebook? Vooralsnog alleen Engelstalige kranten en NRC, maar de andere kranten 

zullen binnenkort allemaal hun ebookversie presenteren. Lezen in bad gaat goed, 

maar het apparaat mag niet nat worden. Buiten? Zelfs als de zon op de display 

schijnt, blijft de tekst uitstekend leesbaar. Voor degenen met minder goede ogen is 

het een uitkomst dat de lettergrootte instelbaar is. Sommige readers bevatten ook 


Overigens stuit je tijdens het dagelijks gebruik wel op verschillende beperkingen. Zo 

kun je op de Kindle wel allerlei Engelstalige kranten en tijdschriften binnenhalen, 

maar illustraties en foto’s worden niet meegezonden. Dat probleem zal binnen een 

jaar wel opgelost zijn, maar het is nu heel erg onhandig. Verder valt bij de Kindle de 


Jungle 

Helaas is er niet zoiets als één bestandsformaat voor alle elektronische boeken. 

Welke boeken je kunt lezen is afhankelijk van het merk reader dat je gebruikt. 

Er zijn op dit moment twee courante bestandsformaten, namelijk mobipocket en 

epub. Vooralsnog bestaan er geen readers waarop beide formaten bruibaar zijn. In 

Nederland wordt vooral het epub-formaat gebruikt en Amerika heeft voor mobi- 

pocket gekozen. Koop je elektronische boeken bij Bol.com, dan krijg je altijd epub 

en die zijn niet bruikbaar op de Kindle van Amazon, maar weer wel op de Sony- 

readers. De digitale boeken die je bij Amazon koopt zijn prima geschikt voor de 

Kindle, maar onbruikbaar op bijvoorbeeld de Sony. Sommige readers kunnen goed 

overweg met pdf en Word-bestanden, maar er zijn er ook die daar volstrekt van in 

de war raken. Heel bijzonder is Calibre, een applicatie waarmee je bestanden kunt 

converteren, ook van epub naar mobipocket. Zeer bruikbaar en waarschijnlijk ook 

een beetje illegaal. 

Beperkt 

Steeds meer online boekenwinkels verkopen ebooks. Bij Amazon kun je een keuze ma- 

ken uit honderdduizenden verschillende titels, maar wel allemaal Engelstalig. Google is 

bezig honderdduizenden boeken beschikbaar te stellen en wel in verschillende bestands- 

formaten. Bij Bol en Selexyz kun je Nederlandstalige boeken kopen, maar de keuze is 

met enkele honderden titels tamelijk beperkt. De prijs van een elektronisch boek ligt 

lager dan die van een papieren boek: tussen de tien en twintig euro. Er zijn ook tal 

van boeken gratis te downloaden. Zoals gebruikelijk in de digitale wereld zijn er altijd 

methoden beschikbaar om bestanden zonder betaling in bezit te krijgen. Dat geldt voor 

muziek en films en dus ook voor elektronische boeken en tijdschriften. Op de meeste 

torrentsites kun je illegaal maar wel gratis allerlei boeken downloaden. 

Sneller en goedkoper 

Over vijf jaar wordt deze tijd ongetwijfeld beschouwd als het stenen tijdperk van de 

ebooks. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat er binnen afzienbare tijd kleu- 

renschermen zullen zijn en dat de apparaten lichter, sneller en goedkoper zullen worden. 

Laten we hopen dat het gezeur rond de formaten over vijf jaar voorgoed voorbij zal zijn. 

In het onderwijs zou het niet moeten gaan om de vraag of ebooks leiden tot kostenbe- 

sparing of efficiencyverhoging. Vanuit onderwijskundig perspectief is het van veel meer 

belang of het apparaatje meerwaarde heeft voor het leerproces. Het is nog te vroeg om 

de vraag naar meerwaarde met een deugdelijke onderbouwing te beantwoorden. Het is 

wel duidelijk dat het apparaat nu al potentie heeft om op allerlei niveaus verbeteringen 

te bewerkstelligen. Voor studenten geldt dat de tijden van zeulen met te zware boeken- 

tassen of rugzakken voorbijgaat. Studieboeken zullen goedkoper worden – en mis- 

schien wel leuker. Een ebook kan immers meer en beter aansluiten op de multimediale 

wereld waarin studenten dagelijks actief zijn. Docenten kunnen simpel hun lessen en 

het lesmateriaal beschikbaar stellen aan leerlingen en collega’s. 

Voor uitgevers is het fenomeen ebook een godsgeschenk. Het traditionele (en dure) 

distributienetwerk kunnen zij in één keer uitschakelen. Rechtstreeks leveren aan de 

klant. Tel uit je winst. 

Voordelen 

n Veel boeken altijd binnen handbereik 

n Geen papier en dat scheelt een groot 

aantal bomen 

n Goedkoper dan een papieren boek 

n Je kunt zelf lettertype en lettergrootte 

instellen 

n Op de meeste readers kun je mp3’tjes 

afspelen 

Nadelen 

n Je mist het plezier van het zien, ruiken 

en vasthouden van een echt boek 

n Reader stuk? Boeken weg 

n Een ebook kun je niet uitlenen 

n 

n Nog geen kleuren 

n Gezeur met verschillende formaten 

h a v a n a 

h a v a n a 

sporten met... 

Zumba is booming, een rage. Tel Sell pro- 

moot het, de media praten het na, dus is het 

zo. Even schrik ik: alweer een hype gemist. 

Wat – zoals de oudere medemens weet – een 

duidelijk symptoom van aftakeling is. Maar 

een opluchting: navraag leert dat geen mens 

het woord ‘zumba’ kent. Is dat niet het nieu- 

we staatshoofd van Zuid-Afrika? Nee, dat is 

Zuma, die verkondigt dat je hiv kwijtraakt 

door te douchen. Dan is het misschien de 

pas gescheiden deelrepubliek van Namibië. 

Zumba? Dat is het broertje van de vrolijke 

clown Bumba, roept een allesweter binnen 

Havana-kringen roekeloos zonder rekening 

te houden met reputatieschade. 

Wie anders dan ‘juf’ Miriam Sanders weet 

het antwoord: zumba is een nieuwe naam 

voor het al langer bestaande latin aerobics. 

Het is een combinatie van danspassen uit 

Latijns-Amerikaanse dansen (salsa, mambo, 

merengue) in fi tness. Zumba, dat is fun, jubelt 

Sanders. Denk aan Rio de Janeiro, een zwoele 

avond op het strand, dat werk. ‘Daarbij 

muziek die je uitnodigt je – tussen aanha- 

lingstekens – helemaal te laten gaan.’ Het is 

niet overdreven. Een YouTube-fi lm geeft een 

voorproefje waarvan je inderdaad vrolijk, zo 

niet opgewonden, wordt. Lenige meisjes in 

opkruipende truitjes schudden met borsten en 

maken, het is niet anders, droogneukbewegin- 

gen. Zonder enig oog voor het verkeer spoed 

ik me naar het USC voor een kennismaking. 

Bil- en borstgezwieber 

De eerste kennismaking voldoet aan alle 

verwachtingen. De zaal is gevuld met min- 

stens dertig meisjes van divers postuur. Maar 

wat doe die ene man op gevorderde leeftijd 

ertussen? Uit de luidsprekers schalt stevige 

latin op pak ’m beet 120 bpm. Juf Irene, 

stand-in van de revaliderende Sanders, roept 

via een headset instructies. Eerst passen op 

de plaats, net als dressuurpaard Salinero. 

Daar ben ik heel goed in: passen op de plaats 

maken. Meer denkwerk vergt de zogenaamde 

grapevine: twee stappen achter het standbeen 

langs. Zo worden de dansvormen steeds 

ingewikkelder. Twee stappen opzij, klap in de 

handen, een draaisprong waarvan ik dermate 

tol dat de bodyroll er niet uitkomt. Intussen 

vliegen er technische termen om de oren: 

links mambo, quickstep, cha-cha en kicken. 

Hier wreekt zich het feit dat ik vroeger alleen 

maar wilde schuifelen. ‘Shake it, dames en 

heer,’ roept de juf. Maar bij mij schudt het 

vooral in het hoofd. Ik haak af en vrees dat 

er een paar draadjes zijn losgeraakt. 

Pittige cursus, is mijn eerste indruk, waardoor 

je vooral – naar ik hoop tijdelijk – de kluts 

kwijtraakt. Maar de erotiek komt er bekaaid 

af. Daarvoor moeten we bij juf Miriam zijn, 

vertelt Frans Boom (60). Hij is econoom bij 

de gemeente Amsterdam en de heer in het 

gezelschap. ‘Zij zit meer op het bil- en borst- 

gezwieber.’ Boom vertelt dat hij in het begin 

van een cursus nogal eens een blik ontmoet 

van: die vent komt vooral zijn oogspieren 

trainen. Maar het duurt meestal niet lang of 

hij is geaccepteerd als ‘oude man’. ‘Een meisje 

fl uisterde net: “U doet het goed, meneer.’’’ 

Garnalenhouding 

Het toeval treft dat Boom een groot kenner 

van de geschiedenis van de fi tness blijkt. Hij 

heeft sinds zijn studietijd, toen het woord ‘fi t- 

ness’ niet eens bestond, aan vrijwel alle rages 

meegedaan. Eerst ‘bommen’, dat is bewegen 

op muziek, wat gebeurde in een zaal met wel 

tweehonderd meisjes. Later tai-bo, callane- 

tics, gogo en streetdance. Lachend: ‘Het zijn 

vaak dezelfde bewegingen maar dan in een 

andere volgorde.’ Boom is hierdoor allesbe- 

halve stijf en stram en kan goed meekomen. 

Zijn geheim? ‘Ik ben net een pavlofhondje 

dat aan de juf hangt.’ Zijn ritmegevoel 

onderhoudt hij door in een carnavalsband op 

bekkens en trom te slaan. Niet dat het er al- 

lemaal zo gracieus uitziet. ‘Kijk ik in de spie- 

gel, dan zie ik een springende postzak.’ Of ik 

weet waarom er zo weinig mannen fi tnessen? 

Ze durven niet. Dat is genetisch bepaald. ‘Ze 

hebben twee armen en twee benen maar we- 

ten niet hoe ze werken.’ Exact dus het gevoel 

dat ik zojuist heb ondervonden. 

De revaliderende juf Sanders stelt me gerust. 

Zumba moet je een keer of vijf doen, dan 

gaat het een stuk beter. Haar doel is vooral 

dat de deelnemers uit hun schulp kruipen. 

‘Durf te laten zien zoals je bent.’ Vrouwen 

nemen volgens haar vaak een garnalenhou- 

ding aan, waardoor de vrouwelijke vormen 

– borsten en billen – worden gecamoufl eerd. 

Ik zeg: ‘Wees een beetje exhibitionistisch, 

durf te fl aunten. Waarom je schamen voor 

schuddende tietjes? Het is je anatomie.’ Ze 

wil kortom vrouwen hun sexiness laten ont- 

dekken. Dat kan ook bij mannen beter. San- 

ders: ‘Mannen hebben in onze maatschappij 

verleerd zich stoer en macho te bewegen. Dat 

doe je door je voeten steviger neer te zetten 

en brede schouders te maken. Kin en borst 

omhoog, zo maak je het statement: hier sta 

ik.’ Met zumba meer macho! Nog wat moto- 

risch in de war stap ik op de fi ets naar huis 

en raak verdwaald in Buitenveldert. n 

Shake it, 

dames en heer 

Havana gaat op cursus: deze keer zumba. Waarin we de eigen seksualiteit ontdekken en kennismaken met een 

eeuwige fi tnesser. ‘Kijk ik in de spiegel, dan zie ik een springende postzak.’ Hans van Vinkeveen 

‘Waarom je schamen voor 

schuddende tietjes?’ 

h a v a n a 

urban projection 

Hoe wek je een 

gebouw tot leven? 

16 september 

De opdracht 

Om te beginnen zijn we naar Trouw Am- 

sterdam geweest om kennis te maken met de 

opdrachtgevers. Ook wilden we zien wat het 

gebouw aan mogelijkheden te bieden heeft 

voor onze interactieve installatie. 

De opdrachtgevers lieten ons in de briefing 

behoorlijk vrij. Wat hun leuk leek, is dat wij 

iets met de wachtrij zouden doen. Verder 

wilden ze dat we de stad ‘oneigenlijk zouden 

gebruiken’. Normaal wordt Trouw als 

nachtclub gebruikt; het is de bedoeling dat 

wij het gebouw manipuleren tot iets anders. 

Ook vroegen ze ons de straat aan te kleden 

en de Wibautstraat erbij betrekken. 

18-23 september 

Twintig concepten 

Tijdens het bezoek aan Trouw en de brain- 

stormsessie de daaropvolgende dag zijn er on- 

geveer twintig ideeën boven komen drijven. 

Deze hebben we teruggekoppeld aan Trouw. 

We hebben ook feedback gekregen van 

Meeus van Dis, de kunstenaar die de lichtef- 

fecten in de club verzorgt. Hij weet alles op 

technisch gebied over het Trouwgebouw. Met 

hem hebben we ook besproken of de concep- 

ten wel bij de doelgroep passen. Van Dis heeft 

ons goed op weg geholpen. De projectmede- 

werkers bij Trouw waren ook tevreden over 

de concepten. Tijd om keuzes te maken. 

25 september 

Twee definitieve ideeën 

Bij het kiezen hebben we vooral gekeken 

naar wat ons het leukst leek om te doen. En 

het minst naar of het uitvoerbaar of finan- 

cieel haalbaar was. Dit zijn de twee ideeën 

geworden: 

n Projectie op buitenkant Tijdens de 

Museumnacht vindt er op de voorgevel van 

TrouwAmsterdam een urban screens-instal- 

latie plaats. Met behulp van projecties wordt 

de illusie gewekt dat het gebouw ‘tot leven’ 

komt. Bezoekers kunnen het Trouw-gebouw 

middels een touchscreen veranderen. Zo kan 

er persoonlijk kleur gegeven worden aan het 

Trouw-gebouw. 

n Rookbellen De rookruimte van Trouw- 

Amsterdam wordt tijdens de Museumnacht 

omgetoverd tot bellenspektakel. De gehele 

avond zweven er zeepsopbellen gevuld met 

rook door de ruimte. Rook in de bellen 

zorgt ervoor dat het witte ballen worden. 

Die ballen worden getraceerd met een web- 

cam zodat er met een beamer op geprojec- 

teerd kan worden. De projecties zorgen voor 

een kleurenspectrum van bellen. 

9 oktober 

Ontwikkeling techniek 

Vandaag zijn we druk in de weer geweest 

met het testen van hoe onze projectie eruit 

komt te zien op het gebouw. We hebben 

het getest door met kleine beamertjes te 

projecteren op een schaalmodel van het 

Trouwgebouw. Omdat we zelf geen beamer- 

ervaring hebben heeft Phanta Vision ons 

geholpen met de resolutie van de projecties 

en de afstand van de beamers. Phanta Vision 

verhuurt en verkoopt audio visuele produc- 

ten en is de hoofdleverancier van de HvA. 

We hebben een paar kleine afwijkingen met 

de afmetingen van de vlakken gemerkt. Dat 

moeten we nog even aanpassen. 

Het rookbellenconcept zijn we ook aan 

het testen. Het traceren van bellen om te 

projecteren heeft kleine hapering. Het lukt 

ons net niet om op de hele bel te projecte- 

ren. We krijgen maar de helft te pakken. De 

software moet worden aangepast. We zijn op 

internet aan het zoeken naar mensen die hier 

ervaring mee hebben. We zien intussen groen 

en geel van het tracken van de bellen. 

12 oktober 

3D visuals 

De ontwerpen die op het Trouw-gebouw ge- 

projecteerd zijn af. Ze zijn ontworpen door 

onze 3D-expert. Samen met hem hebben we 

gebrainstormd wat we wilden maken. Er ko- 

men tien à vijftien animaties die op gebouw 

geprojecteerd zullen worden. 

14 oktober 

Sponsor 

We hebben geen budget, dus we moeten 

sponsoring organiseren. We merken dat het 

lastig is in deze periode. Mensen staan niet 

erg positief tegenover sponsoring. We krijgen 

veel nee als antwoord. Uiteindelijk is Phanta 

Vision een van onze hoofdsponsors gewor- 

den. Ze zagen wel wat in het project en 

willen ons steunen met advies en apparatuur 

die we nodig hebben zoals beamers. 

Voor het rookbellen concept moeten we bel- 

lenblaasmachines aankopen. Daar hebben we 

dus wel geld voor nodig. Hartog’s Volkoren, 

de bakkerij op de Wibautstraat, is ook een van 

onze sponsors geworden. Ook is er een budget 

beschikbaar gesteld vanuit het MediaLAB. 

20 oktober 

Bellenmachine bij de douane 

Goed nieuws is dat onze rookbellenmachi- 

nes eindelijk in Nederland zijn gearriveerd. 

Iets minder leuk nieuws is dat de douane 

er ondertussen nog mee aan het spelen is, 

totdat wij de invoerrechten betaald hebben. 

Wij wachten in spanning af. 

27 oktober 

Draaiboek 

3 november hebben we een testavond op 

het echte gebouw. Ik ben nu bezig daar een 

draaiboek voor te maken zodat iedereen 

weet wat ze moeten doen. Ook produc- 

tioneel moet er nog wel het een en ander 

geregeld worden. We kunnen bijvoorbeeld 

steigers huren, maar het liefst krijgen we ze 

gratis. Ook zijn we nog aan het werk met 

de animaties. Ze zijn in principe af, maar 

moeten nog gerenderd worden, uitvergroot 

worden naar groot formaat. Dat duurt onge- 

veer een nacht per animatie. We hebben nog 

anderhalve week… n 

Op zaterdag 7 november vindt voor de 

tiende keer de Museumnacht Amsterdam 

plaats. Van 19.00 tot 02.00 uur presenteren 

42 Amsterdamse musea zich met een speci- 

ale programmering. Ook het Trouw-gebouw 

opent zijn deuren. 

Kijk op trouw.medialab.hva.nl voor een 

uitgebreider verslag van de voorbereidingen, 

inclusief foto’s en filmpjes. 

Zes studenten van het MediaLAB kregen anderhalve 

maand de tijd om – zonder budget – een urban pro- 

jection op het Trouw-gebouw tijdens de Museumnacht 

voor te bereiden. Lees mee in een verkorte versie van 

hun weblog. Jobien Groen 

h a v a n a 

minor 

Huilen 

tijdens 

de les 

Stel, je loopt in een donker steegje en een 

schimmig fi guur valt je lastig. Wat doe je? 

Michael Tijsterman (22), onlangs afgestudeerd 

aan de ALO, zou het wel weten. Vorig semes- 

ter volgde hij de minor The Art of Aggression 

Management. ‘Bij de minor leer je hoe je je 

veilig kunt voelen in bedreigende situaties. Dat 

heeft vooral te maken met stressbeheersing. 

Agressieve mensen geven jou stress en daar- 

door kun je moeilijker rationeel denken en 

handelen.’ De minor leert simpele technieken. 

Hoe vang je een klap op? Hoe deel je een tik 

uit of zet je iemand in een klem? Wat is wet- 

telijk toegestaan? Daarnaast komen gespreks- 

technieken en lichaamstaal aan de orde. 

Michael werkt twee dagen per week als 

gymdocent en geeft daarnaast weerbaar- 

heidstrainingen aan groep 7 en 8 van een 

basisschool. Dat laatste is mogelijk dankzij 

de minor. Tijdens de minor leer je niet alleen 

beter omgaan met agressie binnen de eigen 

beroepsgroep, maar ook trainingen geven 

aan anderen. Studenten die al een opleiding 

tot leraar volgen, krijgen de bevoegdheid 

zelfverdediginglessen te geven. 

Agressieve ouders 

Behalve ALO-studenten volgden afgelopen 

jaar studenten Fysiotherapie, SPW en Pabo 

de minor. Bij Pabo-studenten kunnen de 

vaardigheden van pas komen als kinderen 

in de klas elkaar in de haren vliegen, maar 

ook bijvoorbeeld als ouders verbaal agressief 

worden tijdens een ouderavond. Pabo- 

student Astrid Schoenmakers (20) volgde de 

minor om wat steviger in haar schoenen te 

staan voor de klas. ‘Ik ben best een onzeker 

type. Een studiegenoot raadde me deze mi- 

nor aan. Ik merk dat ik nu meer zelfvertrou- 

wen heb, me beter kan uiten en dat ik harder 

kan zijn. Bovendien vinden scholen het een 

pluspunt als je ook weerbaarheidslessen 

kunt geven.’ 

Niet iedereen wordt toegelaten tot de minor. 

Coördinator Sandy Spil, tevens docent 

Zelfverdediging en Lichaamstaal op de ALO, 

selecteert tijdens zijn lessen enthousiaste 

studenten voor de minor. ‘Als studenten al 

een zelfverdedigingsachtergrond hebben, bij- 

voorbeeld in judo of kickboksen, vraag ik of 

ze willen deelnemen aan de minor. Studenten 

van andere opleidingen dan de ALO moeten 

affi niteit hebben met zelfverdediging. Omdat 

de groep klein is en er veel gevraagd wordt 

van de studenten, is het van belang dat 

iedereen gemotiveerd is.’ 

Blootgeven 

Het programma van Aggression Manage- 

ment bestaat uit drie lesdagen per week. 

Astrid vond de minor fysiek vrij pittig: ‘Ik 

sport zelf veel, dus ik had daar niet zo veel 

moeite mee, maar als je niet van sporten 

houdt, is het echt zwaar. Om in conditie te 

blijven moet je ook buiten de lessen trainen. 

Daarnaast moet je jezelf best blootgeven. Je 

komt erachter hoe jij reageert op benauwde 

situaties. Dat kan ook betekenen dat je moet 

huilen tijdens de les. Je wordt erg geconfron- 

teerd met jezelf. Dat had ik van tevoren niet 

verwacht.’ 

Voor Aggression Management lopen stu- 

denten twee stages: één binnen hun eigen 

vakgebied, en één daarbuiten. Aankomende 

gymnastiekdocenten doen hun stage bijvoor- 

beeld bij de politie, justitie, de veiligheids- 

dienst, de landmacht of de douane. Michael 

heeft bij justitie stage gelopen. ‘Ik heb een 

trainingsweek meegemaakt voor mensen die 

in de gevangenis werken. Omdat ik niet aan 

de kant wilde zitten, heb ik alles meegedaan. 

Daarvoor moest ik een soort ME-pak aan, 

inclusief helm, schild, kisten, wapenstok en 

bodyprotector.’ 

Zwaard van Damocles 

Voor het volgende semester heeft Sandy acht 

studenten van de ALO geselecteerd, waarvan 

zes zich al hebben ingeschreven. Van buitenaf 

zijn er nog helemaal geen inschrijvingen. 

Michael en Astrid denken dat de minor 

niet goed gepromoot wordt buiten de ALO. 

Astrid: ‘Op de Pabo is het niet bekend dat 

je deze minor kunt volgen. Je moet er zelf 

naar op zoek gaan.’ Op internet is weinig 

informatie te vinden over de minor. Wel heeft 

Sandy via andere kanalen promotie gemaakt. 

‘We hebben op een minormarkt gestaan, 

maar dat was al in april, terwijl de inschrij- 

vingen nu zijn. Ook hebben we in Havana 

een advertentie gezet.’ Sandy denkt dat de 

hoeveelheid contacturen studenten afschrikt. 

‘De structuur moet volgend jaar in ieder 

geval anders worden. Misschien kunnen we 

de minor uitsmeren over het hele jaar of de 

lessen als extra vak in de avonduren aanbie- 

den. Nu hangt de vraag of we wel genoeg 

inschrijvingen krijgen steeds als het zwaard 

van Damocles boven mijn hoofd.’ n 

Je kunt je nog inschrijven voor The Art of 

Aggression Management. Zie www.minoren. 

hva.nl 

Studenten die in het onderwijs of in de hulpverlening 

terechtkomen, zijn na het volgen van de minor The Art 

of Aggression Management beter voorbereid op intimi- 

datie. ‘Ik moest een soort ME-pak aan, inclusief helm, 

schild, kisten en wapenstokken.’ Kirsten Dorrestijn 

Je komt erachter hoe jij reageert op 

benauwde situaties 

h a v a n a 

h a v a n a 

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 

4 november 2009 

# 1 0 

Het nieuwe lezen 

Museumnacht 

Trouw-gebouw 

uitgelicht 

Zumba 

Wees een beetje 

exhibitionistisch 

Verenigingen 

Storten allochtonen 

zich nog in het 

studentenleven? 

10 12 

14 

En verder... 

13 

Fitnesshype 

Zumba helpt je vrouwelijke vor- 

men – borsten en billen – te tonen 

‘Durf te flaunten.’ 

Licht in de duisternis 

Tijdens de Museumnacht is het 

Trouw-gebouw het decor van een 

urban projection. 

Ben je boos… 

Hoe vang je een klap op? Hoe zet 

je iemand klem? Je leert het bij de 

minor Aggression Management. 

coverbeeld: Pascal Tieman 

model: Marjolein van der Wal 

11 

15 

17 

vrijwilligerswerk. ASN en het Hindoe Forum 

lijken dus bloeiende verenigingen, terwijl 

Khmisa en Marmara een flinke inhaalslag 

moeten maken om de schade van vorig jaar 

te herstellen. Wat is het geheim van de smid? 

Het geheim 

Devlin Tiao (30), student Bedrijfsecono- 

mie, is bestuurslid van ASN: ‘We hebben er 

hard aan gewerkt onze doelgroep binnen te 

halen. Een paar grote evenementen hebben 

voor veel mond-tot-mondreclame gezorgd. 

Daarnaast zijn de artikelen in de Chi- 

nese krant een mooie vorm van promotie.’ 

Bestuurslid van het Hindoe Forum Naini 

Sharma (19, Voeding en Diëtetiek), denkt 

dat de vereniging zo gesmeerd loopt doordat 

het centrale bestuur duidelijke richtlijnen 

aangeeft. Daarnaast heeft het vorige bestuur 

hen goed ingewerkt. Om een breed publiek 

te vangen, richten de verenigingen zich niet 

alleen op HvA-studenten, maar is iedereen 

welkom. Bij Marmara studeert slechts één 

van de vier bestuursleden aan de HvA en bij 

Khmisa niemand. 

ASN en het Hindoe Forum hebben het grote 

voordeel dat zij een monopolie in Nederland 

hebben: verder bestaan er geen verenigingen 

die zich richten op deze doelgroepen. Mar- 

mara vist daarentegen in dezelfde ‘Turkse- 

studentenvijver’ als SV Anatolia, die ook in 

Amsterdam is gevestigd en met tweehonderd 

leden veel groter is. Khmisa hoeft juist 

weer niet te vrezen voor concurrentie. Het 

blijft de vraag of de problemen vooral in de 

organisatie liggen of dat Marokkaanse en 

Turkse studenten simpelweg weinig behoefte 

hebben aan een vereniging. Als Khmisa en 

Marmara komend jaar flink hun best doen, 

zal de toekomst dat snel genoeg uitwijzen. 


Van de multiculturele studentenverenigingen die aan de 

HvA zijn verbonden wordt soms gezegd dat ze op ster- 

ven na dood zijn. Is dat echt zo? Havana zocht het uit. 

Kirsten Dorrestijn 

studiejaar raakte de vereniging steeds meer 

naar de achtergrond. Na verloop van tijd 

kwamen we helemaal niet meer bij elkaar. 

Dat kwam door studie en werk, maar ook 

door ontwikkelingen op persoonlijk gebied.’ 

Er verschijnt plotseling een brede glimlach 

op Hülya’s gezicht: ‘Ik en de voorzitter 

hebben ons namelijk verloofd,’ giechelt ze. 

‘In april gaan we trouwen. Dat vergt veel 

voorbereidingen. Het blijft lastig om tijd vrij 

te maken voor de vereniging, maar ik wil er 

niet mee stoppen.’ 

Op dit moment telt Marmara zo’n veertig 

leden, waarvan ongeveer de helft van de 

HvA. Afgelopen jaar zijn er tien nieuwe 

leden geworven. Niet alleen door ontwik- 

kelingen in privé-sfeer kwam Marmara in 

de knel, ook organisatorisch gezien waren er 

gebreken. Hülya: ‘Toen ik twee jaar geleden 

in het bestuur kwam, was de verenging hele- 

maal ingezakt. We moesten alles van onderaf 

opbouwen, en dat terwijl we allemaal geen 

ervaring met besturen hadden. We werden 

echt in het diepe gegooid. Tot nu toe ontbrak 

elke vorm van structuur. Dat proberen we 

dit jaar anders te doen. We vergaderen nu 

bijvoorbeeld op een vaste dag in de week. 

Voor het komende jaar hebben we allerlei 

plannen: een stedentripje, een filmavond, 

een sportevenement en een lezing. Op 12 

november geven we een workshop traditio- 

nele Turkse dans.’ 

8500 leden 

De Aziatische studentenvereniging lijkt geen 

last te hebben van de problemen waarmee 

Marmara en Khmisa kampen. ASN is de 

enige Aziatische studentenvereniging in 

Nederland en telt maar liefst 8500 leden, 

waarvan ongeveer 20 procent van de HvA 

en de UvA. In een jaar tijd kwamen er 

1000 leden bij. Het bestuur bestaat uit acht 

actievelingen en twee stagiairs. Elke maand 

organiseren zij voor zo’n 900 man een 

Asian-party in de Hollywood Music Hall in 

Rotterdam. En een paar keer per jaar wordt 

er een modeshow gehouden in een uitver- 

kochte Escape. Daarnaast organiseert ASN 

lezingen en workshops. Bovendien maken 

leden verslagen van activiteiten, columns, in- 

terviews en foto’s voor de website van ASN 

en voor de Chinese krant die in Nederland 

verschijnt. 

Ook het Hindoe Studenten Forum loopt 

goed. In Amsterdam zijn 120 leden, waarvan 

48 van de HvA. De andere afdelingen zijn in 

Den Haag en Rotterdam gevestigd. Lande- 

lijk heeft het Forum 700 leden. Het HSFN 

organiseert onder andere karaokeavonden, 

salsaworkshops en een ‘Sewa-week’ vol 

Op de site van de Marokkaanse studenten- 

vereniging Khmisa staat dat men op zoek is 

naar een voorzitter, een vice-voorzitter, een 

penningmeester, een activiteitencoördinator 

en een mediacoördinator. Op het prikbord 

van de Hyve werd 2,5 jaar geleden voor het 

laatst een bericht geplaatst. Dat klinkt alsof 

de klad erin zit… 

Toch is Khmisa nog in leven. De huidige 

vice-voorzitter Brahim Ballafkih (23), stu- 

dent Accountancy aan InHolland, vertelt 

dat het vorig jaar niet zo goed ging met de 

vereniging. ‘Midden in het jaar studeerden er 

een aantal bestuursleden af. Op een gegeven 

moment was ik nog maar met één ander 

bestuurslid over. Het was te zwaar om de 

vereniging met z’n tweeën te leiden. We heb- 

ben toen besloten rustig na te denken over 

hoe we verder zouden gaan. Intussen zijn er 

twee bestuursleden bij gekomen en verga- 

deren we weer elke week.’ Khmisa heeft 

negentig leden. In één jaar zijn er vijftien 

nieuwe leden geworven. Het bestuur is bezig 

met de voorbereidingen van een reis, een 

voetbaltoernooi en een feest. 

Behalve Khmisa worden er nog drie andere 

multiculturele verenigingen door de HvA 

erkend: de Turkse vereniging Marmara, de 

Aziatische Studentenvereniging Nederland 

(ASN) en het Hindoe Studenten Forum 

Nederland (HSFN). De HvA faciliteert in de 

vorm van een werkplek en bestuursbeurzen. 

Maar van dat laatste maakt geen van de ver- 

enigingen gebruik. Khmisa wil onafhankelijk 

zijn, en de andere organisaties waren niet op 

de hoogte van die mogelijkheid. De besturen 

werken dus vrijwillig. Wel maken Khmisa, 

Marmara en ASN gebruik van een werkplek 

van de HvA, een benauwde ruimte in de 

kelder van de Leeuwenburg. Het Hindoe 

Forum heeft een kantoor op de VU. De HvA 

financiert geen activiteiten, daarvoor zoeken 

de verenigingen sponsoren. 

Het is niet zo gek dat de besturen niks wisten 

over de beurzen die zij kunnen krijgen. Lange 

tijd had namelijk niemand vanuit de HvA 

verantwoordelijkheid over de verenigingen. 

Onlangs heeft Luuk van Dée, hoofd afdeling 

Instroom-Doorstroom, deze functie op zich ge- 

nomen. Hij is zich nog aan het inlezen en kan 

nog niet veel vertellen over de gang van zaken. 

Trouwerij 

Niet alleen bij Khmisa, ook bij Marmara 

ging het pad vorig jaar niet over rozen. 

Vice-voorzitter Hülya Kurt (20) kan zich wel 

voorstellen dat mensen denken dat de ver- 

eniging niet meer bestaat. ‘Vorig jaar hebben 

we nog wel een aantal geslaagde activiteiten 

georganiseerd, maar tegen het eind van het 

Vissen in dezelfde 

studentenvijver 


h a v a n a 

havana 3

nieuws 

Sanne van Baar / Jobien Groen / Jim Jansen / Anne Koeleman / Thijs den Otter (coördinator) / Annemarie Vissers / Paul van de Water 

Sorbon wil 

minder verdienen 

Het assortiment van Sorbon 

wordt waarschijnlijk flink goedkoper, 

zo blijkt uit een wijzigingsvoorstel 

dat de cateraar 

aan de medezeggenschapsraden 

heeft voorgelegd. 

Brood, kaas en vleeswaren zouden in 

het voorstel van Sorbon flink goedkoper 

worden: zo zakt een Italiaanse bol 

in het plan in prijs van 1,04 euro naar 

zeventig cent. Ossenworst kost nu 

nog 1,02 euro in de HvA-kantines en 

zou naar vijfenzeventig cent gaan. Zoet 

beleg wordt echter een fractie duurder. 

Ook wordt het prijziger om een vette 

bek te scoren: een goulashkroket gaat 

1,50 euro kosten. Nu betalen HvA’ers 

nog iets meer dan een euro. Ook 

snoepgoed stijgt in prijs. 

In het overzicht dat op de bureaus van 

Havana terecht is gekomen, staan ook 

prijsvoorstellen van studenten uit de 

medezeggenschapsraad. Die willen 

vooral dat Sorbon iets doet aan de 

warme maaltijd: Sorbon wil acht euro 

vragen, de studenten vinden vijf euro 

meer dan genoeg. Verder valt op dat 

de studenten voor frikandellen een 

hogere prijs voorstellen dan Sorbon: 

de cateraar wil de frituurworsten voor 

een euro verkopen, de studenten voor 

1,25 euro – om de vetzucht een beetje 

te beteugelen. 

Volgens het begeleidende mailtje heeft 

Sorbon van bijna zestig procent van 

alle producten de prijzen verlaagd. Dat 

kost de cateraar volgens de schrijver – 

operationeel directeur Jørgen Vestjens 

– zeker honderdduizend euro. 

Vestjens zegt in een eerste reactie onaangenaam 

te zijn verrast door het feit 

dat de prijslijst van Sorbon bij Havana 

is terechtgekomen. Hij wil niet reageren 

op de vraag of Sorbon zich dergelijke 

prijswijzigingen kan permitteren. ‘Die 

lijst is inzet in onderhandelingen van 

Sorbon met de Hogeschool en de 

Universiteit van Amsterdam. Het is 

dus nog helemaal niet te zeggen wat 

ervan overblijft.’ Op de vraag of de 

prijsherziening is ingegeven door het 

feit dat het contract van de UvA en de 

HvA met Sorbon bijna ten einde is, wil 

Vestjens evenmin ingaan. ‘Dit heeft er 

niets mee te maken.’ (TdO) 

AOb: Pabo HvA 

slechtste 

In een onderzoek van de AOb naar de kwaliteit van de 32 pabo’s 

komt die van de HvA als slechtste uit de bus. 

De Algemene Onderwijsbond 

deed onderzoek naar de volgende 

kwaliteitspunten: accreditatiescore 

(keurmerk), studentenoordeel, studierendement, 

het aantal studie-uren 

per week en de verhouding student/ 

docent in aantallen. 

Smulders vindt het vervelend dat 

de HvA zo laag geëindigd is. In 

november krijgt de opleiding namelijk 

het accreditatierapport van het 

Nvao, de keurmeester van het hoger 

onderwijs. ‘Die zal bevestigen dat de 

kwaliteit van onze opleiding goed is,’ 

zegt ze. Ze ziet de gevolgen van de 

uitslag wel in: ‘Dit zorgt natuurlijk voor 

imagoschade rond onze Pabo. Ook is 

het jammer dat onze Pabo in Almere 

in één adem wordt genoemd. Die 

opleiding heeft onlangs juist een heel 

goed beoordelingsrapport gekregen.’ 

Francis Meester, directeur van Pabo 

Almere, vindt de uitslag niet alleen 

jammer, maar ook zeer onterecht. ‘Wij 

hebben als Pabo Almere een eigen 

opleiding, met een eigen curriculum 

en een eigen team. Afgelopen jaar zijn 

we bijzonder goed door de visitatie 

heen gekomen. Maar onze uiteindelij- 

4 havana 

ke accreditatie is afhankelijk is van de 

beoordeling van de Pabo Amsterdam 

en de Ipabo, die onder hetzelfde 

bestuur vallen. Zij zijn nog niet goed 

bevonden, en alleen daardoor hebben 

wij het keurmerk nog niet gekregen. 

Onze beoordeling hangt dus af van 

die van anderen. Als wij apart zouden 

worden beoordeeld, behoren we tot 

de top. In ons beoordelingsrapport 

kregen we namelijk zeventien keer 

“goed” en drie keer “voldoende”.’ 

Meester heeft alle basisscholen in 

Almere middels een brief laten weten 

dat de Pabo Almere ten onrechte 

onderaan in de ranking staat. 

Smulders zwakt de betekenis van 

de uitslag een beetje af. ‘Het is het 

zoveelste lijstje. We bungelen nu 

onderaan, maar in andere lijstjes 

behoren we tot de middenmoot.’ 

De afdelingsmanager doelt hiermee 

op de lijst van beste hogescholen 

Elsevier waar Havana vorige week 

over berichtte. Ook de lerarenopleidingen 

van het basisonderwijs 

werden daarin gerankt. ‘Onze Pabo 

is daar een middenmoter: we staan 

op plaats 18 van de 30.’ (SvB) 

In de prijzen 

Naima El Yakoubi heeft de Bert 

Douwes Award gewonnen voor de 

beste paper van de minor beleggen. 

De 27-jarige student Bedrijfskunde 

& Logistiek ontvangt een cheque van 

1500 euro van NYS Euronext voor 

haar paper ‘de winst per aandeel 

als prestatie-indicator’. Daarnaast 

mag ze binnenkort op het beursplein 

een handelsdag openen met een 

gongslag. De jury roemde Yakoubi’s 

heldere taalgebruik, haar onderwerpskeuze 

en heldere schrijfstijl en 

de goede verzorging van de paper. 

Jos Nijenhuis (docent Fundamentele 

Analyse) en Ton Ruitenburg (Senior 

Officer Retail Relations van NYSE/ 

Euronext) vormden samen de jury. Dit 

is de derde keer dat de prijs wordt 

uitgereikt. Het is de tweede keer dat 

er een vrouwelijke winnaar is. (JG) 

Van Gorsel 

blijft 

Alle geruchten ten spijt is Peter van 

Gorsel niet van plan om per 1 januari 

te stoppen als voorzitter van het 

domein Media, Creatie en Informatie. 

Uit verschillende hoeken van de HvA 

werd afgelopen week gesuggereerd 

dat het vertrek van de 61-jarige 

domeinvoorzitter aanstaande is. ‘De 

verwarring die daarover is ontstaan 

zit hem in het volgende: ik ben herstellende 

van een hartinfarct en het is 

voor velen nog niet helemaal duidelijk 

in hoeverre ik per januari er weer bij 

ben,’ aldus Van Gorsel. ‘Mensen denken 

dan al snel: die zal wel niet meer 

terugkomen. Maar ik fiets weer op 

volle vaart door de stad. Ik ben straks 

weer helemaal terug.’ (TdO) 

Geen maanlandschap 

Maar wel een droomlandschap dat in 

elkaar werd gezet voor het Oerolfestival 

op Terschelling. Het beeld is onderdeel 

van een expositie van fotograaf 

Auke Post, die momenteel is te zien in 

het gebouw van het domein Gezondheid 

van de Tafelbergweg. Overigens 

bestaat de tentoonstelling uit meer 

dan Oerol-foto’s alleen: zo is ook het 

stadsleven door Post vastgelegd. 

Tegelijkertijd exposeert schilder Jessie 

Schouten in het HvA-pand. (TdO) 

Beeld Fred van Diem 

Het EVC Centrum, ORO, de CMR en Huisvesting zetelen al een 

tijdje in Rivierstaete, een van binnen fraai kantoorgebouw aan de 

Amstel. Afgelopen donderdag werd deze HvA-locatie officieel 

geopend. Ruim zeventig HvA’ers luisterden naar de lezing van 

trendwatcher (en HvA-docent) Vincent Albers. Vervolgens werd 

onder luid applaus een lint doorgeknipt. Daarna drank, fingerfood 

en al of niet goede gesprekken. (PvdW) 

Vervoorn gaat 

iets anders 

doen 

Het domein Bewegen, Sport & Voeding lijkt op zoek te 

kunnen naar een nieuwe voorzitter. Cees Vervoorn gaat 

namens de HvA en de UvA proberen de Olympische Spelen 

van 2028 naar Amsterdam te halen. 

De komende maanden wordt duidelijk wat Vervoorn exact gaat doen. 

‘Twee jaar geleden hebben de instellingen voor hoger onderwijs en 

de gemeente de ambitie uitgesproken om de Spelen in 2028 naar 

Amsterdam te halen. Door mij vrij te maken voor deze taak, geven we 

het nu een gezicht, hoewel ik niet precies weet wat me te wachten 

staat. Het is een nieuwe functie en ik ben blij dat ik de ruimte en het 

vertrouwen krijg om daar invulling aan te geven,’ zegt hij. 

Voor collegevoorzitter Karel van der Toorn is het helder waarom de 

UvA en de HvA zich willen opwerpen als een van de trekkers van 

dit majeure sportproject. ‘Het is zeker van nut dat de UvA en de 

HvA zich actief met de Olympische Spelen gaan bemoeien. Ik hoor 

veel enthousiasme om mij heen als het gaat om de Spelen van 

’28. Het spreekt aan, brengt positieve processen in gang en als de 

Spelen naar onze stad komen, dan moet het hoger onderwijs daar 

nauw bij betrokken worden.’ 

De keus voor Vervoorn lag volgens Van der Toorn voor de hand, 

maar hij houdt een slag om de arm wat betreft de huidige functie 

van Vervoorn. ‘Ik weet niet of het met zijn huidige rol als domeinvoorzitter 

te combineren is. Wellicht niet en dan moeten we gaan 

kijken wat dat voor gevolgen heeft voor zijn tijdsindeling. Dat 

Vervoorn deze kar moet gaan trekken staat buiten kijf. 

Hij is gepromoveerd, is charismatisch, heeft veel onderwijservaring 

en was ooit topsporter.’ 

Vervoorn zou de eerste domeinvoorzitter zijn die vertrekt sinds 

de functie twee jaar geleden in het leven is geroepen. ‘De eerste 

reacties zijn hartverwarmend. Binnen het domein is iedereen blij 

voor me, maar ik hoor ook: wat moeten we nu? Maar daar hoeft 

niemand zich zorgen om te maken: als ik helemaal vertrek, zal ik 

zorgen voor een prima overdracht.’ (JJ/TdO)

Huizen voor 

topsporters 

Topsportende studenten kunnen eind volgend jaar terecht 

op de Laan van Spartaan, waar speciale sportgelegenheid 

en huisvesting voor ze wordt gebouwd. 

In het gebouw De Tribune komt een sportlocatie voor klim- en 

bergsporters, gecombineerd met huisvesting voor topsportende 

studenten. Ymere Student & Wonen realiseert daar 102 zelfstandige 

studentenwoningen, en een centrum met voorzieningen als 

een krachtsportruimte, klimwanden, behandelruimte voor medische 

begeleiding, een bergsportshop en een eetcafé. 

Cees Vervoorn, voorzitter van het domein Bewegen, Sport en Voeding, 

heeft meegewerkt met de plannen voor de huisvesting. ‘Het 

centrum Topsport Amsterdam draagt de topsporters voor deze de 

studentenwoningen aan. Dit centrum heeft alle topsportende studenten 

van Amsterdam in zijn portefeuille en een groot gedeelte daarvan 

wordt uitgemaakt door studenten van de HvA,’ zegt Vervoorn. ‘De 

klimhallen zullen ook beheerd worden door HvA-studenten en daarbij 

komen stageplekken voor onze studenten beschikbaar.’ 

De toekomstige bewoners krijgen naast een woning een serviceabonnement 

waarmee ze voor een laag bedrag de sportfaciliteiten 

van Moutain Network kunnen gebruiken en vier keer per week een 

maaltijd te gebruiken. De nieuwe woningen worden eind 2010 of 

begin 2011 opgeleverd. (AK) 

Cadeautje van Knigge 

Bewoners en medewerkers van het Parelhuis in Suriname zijn 

bijzonder blij met de cheque van 13.500 euro die Jeroen Knigge 

persoonlijk kwam overhandigen in Paramaribo. ‘Men wist dat ik 

langs zou komen, maar men was overdonderd door de omvang van 

het bedrag,’ aldus de voormalig algemeen directeur, sinds vorige 

week weer in het land. 

Het Parelhuis is een tehuis voor (half)wezen die met het hiv-virus 

zijn besmet. Het geld – vorige maand ingezameld ter gelegenheid 

van het afscheid van Knigge – wordt onder meer ingezet om de 

verzorgsters van de kinderen – de ‘tantes’ – verder op te leiden 

voor het werk dat ze doen. Daarnaast wordt geïnvesteerd in het 

welzijn van de kinderen. ‘Mede namens hen wil ik alle HvA-medewerkers 

danken voor de bijdrage aan mijn afscheidscadeau,’ aldus 

Knigge. ‘Het was werkelijk ontroerend.’ (TdO) 

Geen Treets in popfinale 

Helaas: de finale van de Amsterdamse popprijs krijgt dit jaar geen 

HvA-smaakje: The Treets liepen vorige week de laatste ronde mis. 

The Treets – met deeltijdstudent Michiel Seignette (Commerciële 

Economie) als frontman – plaatste zich eind september voor de 

halve finale in de Sugar Factory. Vorige week was het geweld van de 

concurrenten echter te groot. De finale vindt op 28 november plaats 

in de Melkweg. Wie wil horen wat de bezoekers van dat feestje missen, 

kunnen hun hart ophalen op myspace.com/thetreets. (TdO) 

Miljoenenclaim Trimp 

& Van Tartwijk 

Het besluit om de Amstelcampus 

te voltooien zonder projectontwikkelaar 

Trimp & Van Tartwijk, 

komt de HvA wellicht duur te 

staan. Het bureau diende vorige 

week een claim in: ze eist een 

schadevergoeding van 13,5 miljoen 

euro. 

Ook wil het twee miljoen euro voor 

de opzegging van het contract. 

Dat heeft de woordvoerder van het 

College van Bestuur laten weten. 

Het College van Bestuur wil verder 

inhoudelijk niet op de kwestie ingaan, 

maar laat in een verklaring weten 

de procedure bij de rechtbank met 

vertrouwen tegemoet te zien. 

Trimp & Van Tartwijk heeft de zaak in 

handen gegeven bij Sylvia Dominguez, 

advocaat bij Slangen Advocaten. Zij 

bevestigt dat ze de projectontwikkelaar 

vertegenwoordigt, maar weigert voor- 

De HvA en de UvA ontvingen 

vorige week belangrijk bezoek: 

een klein legertje decanen uit 

het voortgezet onderwijs kwam 

de agenda’s trekken voor de 

aansluitprogramma’s. 

Het is alweer het vijftiende jaar van 

het aansluitprogramma waarmee de 

HvA met scholen uit het voortgezet 

en beroepsonderwijs programma’s 

samenstelt waarbij scholieren op de 

HvA komen rondneuzen en studenten 

en docenten op de koffie komen bij 

bijvoorbeeld leerlingen van 4-havo. 

Victoire Toepoel, die het programma 

al sinds jaar en dag voor Technische 

Bedrijfskunde begeleidt, is goed 

te spreken over het programma. 

‘Ik zal niet beweren dat er enorme 

resultaten worden geboekt voor mijn 

opleiding. Maar als wij met studenten 

lopig commentaar. Saillant detail is wel 

dat Slangen Advocaten in het verleden 

veel zaken deed voor de HvA en de 

organisatie dus van haver tot gort kent. 

De HvA ging ooit in zee met Trimp 

& Van Tartwijk vanwege de goede 

contacten die de bouwer had in de 

gemeente. Daar kwam de afgelopen 

jaren echter de klad in: Rabo Bouwfonds, 

Joop van den Ende en de gemeente 

Amsterdam besloten geen zaken 

meer met de projectontwikkelaar 

te doen, onder meer omdat topman 

Hans van Tartwijk een prominente 

verdachte is in een fraudezaak waarbij 

topmensen van diverse institutionele 

beleggers enorme bedragen in hun 

eigen zak zouden hebben gestoken. 

Dat onderzoek breidde zich begin 

dit jaar uit naar het bedrijf Trimp & 

Van Tartwijk, waarna het College van 

Bestuur besloot de samenwerking te 

staken. Het bedrijf zelf vindt de eenzij- 

zijn langs geweest bij een school, 

dan laat het toch een belangrijke 

indruk achter. Het gaat er vooral om 

dat je scholieren een idee geeft van 

wat er op een hogeschool gebeurt. 

Als die zich vervolgens oriënteren op 

een hbo-opleiding, komen ze toch 

sneller bij de HvA terecht.’ 

Tijdens de borrel werd duidelijk dat 

HvA en UvA waakzaam moeten zijn 

voor reclamepraat. De presentatie 

van het UvA-programma zorgde voor 

wat gemor, omdat wordt overwogen 

scholen waarvan de uiteindelijke 

instroom laag is meer te laten betalen 

voor de activiteiten. UvA en HvA 

maken immers best kosten op dit 

soort dagen. Het zorgde op de borrel 

voor een paar felle opmerkingen. 

Decaan Mieke Wolterink van het 

Amsterdamse Fons Vitae Lyceum: 

‘Als de UvA dit doet, stop ik met de 

nieuws 

dige opzegging van het contract onterecht 

en diende daarom bijna acht 

maanden na dato een claim in. Dat 

het bedrijf naar de rechter stapt voor 

het contract baart overigens weinig 

opzien; nadat de gemeente Amsterdam 

de samenwerking opschortte, 

werd honderd miljoen euro geclaimd. 

Alle zaken lopen overigens nog. 

De bouw van de Amstelcampus – de 

grootste hbo-campus van Nederland 

die in 2014 lesruimte biedt aan 25 

duizend studenten – is voortgezet 

door het Bureau Nieuwbouw van 

de HvA. Vice-collegevoorzitter Paul 

Doop liet eerder dit jaar in een interview 

weten dat de beëindiging van 

de samenwerking met de projectontwikkelaar 

niet voor enorme vertraging 

heeft gezorgd. Bovendien konden de 

meeste opdrachten die uitstonden 

bij onderaannemers door de HvA 

worden overgenomen. (TdO) 

Aansluitprogramma’s starten 

SPORTFLITSEn 

n VOLLEYBAL HvA-Volleybal kent 

een uitstekende competitiestart. Afgelopen 

zaterdag won het in de provincie 

met 3-1 van het Barneveldse BMC- 

SSS. De volleyballers van coach Ron 

Zwerver moesten alles uit de kast 

halen voor de winst. De sets werden 

steeds met minimale verschillen gewonnen: 

30-28, 20-25, 25-22 en 28- 

26. Dankzij het goede resultaat staat 

HvA Volleybal na drie wedstrijden op 

de tweede plaats van de A-league. 

De eerstvolgende wedstrijd van de 

volleyballers is op zaterdagavond in 

Amsterdam tegen Webton Twente, dat 

laatste staat in de A-league. 

n VOETBAL Het Nederlands dameselftal 

heeft vorige week met maar 

liefst 13-1 gewonnen van Macedonië. 

Een record: nooit eerder won het 

samenwerking met UvA en HvA.’ 

Opmerkelijk, want voor de voorlichting 

van het wo werkt ze samen met 

de VU, en de HvA heeft vooralsnog 

geen plannen voor hogere prijzen. 

‘Natuurlijk heeft de HvA er voordeel 

van dat zij worden uitgenodigd om 

iets te vertellen over het hbo. Eerlijke 

voorlichting is belangrijker dan reclame. 

Daar prikken onze leerlingen 

trouwens ook zo doorheen.’ 

Hoofd instroommanagement Jet Benjamins 

(HvA) laat echter weten dat 

de hogeschool geen plannen heeft 

de prijs voor scholen te verhogen. 

‘Als een school door plannen van 

de UvA niet meer wil meedoen bij 

de HvA, dan is dat jammer. Er staan 

overigens een stuk of tien scholen 

op de wachtlijst waarvoor we geen 

capaciteit hebben.’ (TdO) 

team van bondscoach Vera Pauw met 

zoveel machtsvertoon. Een record 

uit 1977 werd aangescherpt. Toen 

eindigde een wedstrijd tegen Israël 

in 12-0. Het nieuwe record kwam 

overigens tot stand zonder Chantal 

de Ridder (Sport, Management & 

Ondernemen). Zij maakt wel deel uit 

van de selectie, maar kwam tegen 

Macedonië niet in actie. (TdO) 

havana 5

nieuws 

HES-studenten in 

actie voor Foster 

Parents 

Koningshuismodeontwerper 

Ronald Kolk, dj Marcella en zangeres 

Karima: het zijn klinkende 

namen die het charity event van 

vijf HES-studenten Trade Management 

Azië zullen bijwonen. 

De opbrengsten van de avond op 27 

november in het Amsterdam Fashion 

Hotel schenkt het vijftal aan het 

project Because I’m a girl, van Plan 

Nederland – voorheen Foster Parents. 

De vijf HES-studenten volgen 

het vak Sales, waarbij ieder team een 

evenement op poten moet zetten. Eis 

daarbij is dat het om een goed doel 

gaat en er minimaal duizend euro 

ingezameld wordt. 

Even bellen met 

Sanne Huijbregts 

Autochtone kinderopvangleidsters kunnen leren van allochtone leidsters 

als het gaat om het bevorderen van groepssamenwerking. Die 

conclusie trekt docente pedagogiek Sanne Huijbregts (DOO) in haar 

proefschrift Cultural Diversity in Center Based Child Care. 

Wat heb je precies onderzocht? 

‘In mijn proefschrift heb ik gekeken 

naar de diversiteit in opvoedingssystemen 

van kinderopvangleidsters 

met verschillende culturele achtergronden. 

In de opvang zijn veel vrouwen 

met een niet-westerse achtergrond 

werkzaam, bijvoorbeeld Turkse of Marokkaanse 

leidsters. Die hebben vanuit 

hun culturele achtergrond ook andere 

ideeën over opvoeding dan leidsters 

met een westerse achtergrond. Beleidsplannen 

zijn ook op de westerse 

opvoedingssystemen gestoeld. Ik heb 

dus ook gekeken naar hoe de nietwesterse 

leidsters daarmee omgaan.’ 

Wat is een typisch westers opvoedingsidee? 

‘Een voorbeeld van zo’n westers 

opvoedingsideaal is bijvoorbeeld 

het ontwikkelen van zelfstandigheid. 

We vinden het hier belangrijk dat 

kinderen al zeer vroeg leren zeggen 

wat ze willen en denken. Er is veel 

aandacht voor het kind als individu, 

6 havana 

Teamlid Audrey van Weerdenburg 

(20, derdejaars): ‘Het is een beetje 

uit de hand gelopen. Het event is nu 

avondvullend geworden. We hopen 

door kaartverkoop en sponsorgeld 

in ieder geval drieduizend euro binnen 

te halen.’ De studenten hebben 

eerst een inventarisatie gemaakt van 

goede doelen en kozen uiteindelijk 

voor het vrouwenproject van Plan 

Nederland: ‘Dat sprak ons het meest 

aan. We hopen dat het geld bijdraagt 

aan het versterken van de positie van 

vrouwen wereldwijd op het gebied 

van rechten, onderwijs en opvang.’ 

HvA’ers krijgen vijf euro korting op 

de toegangsprijs op vertoon van hun 

HvA-pas. (AV) 

en het wordt veelal benaderd als “jij”. 

In de Marokkaanse of Turkse cultuur 

is er meer aandacht voor het kind 

als onderdeel van een groep, meer 

het “wij”. Dat heeft ook vaak met de 

manier van de eigen opvoeding te 

maken: in grote gezinnen, met veel 

neefjes en nichtjes. Zelfstandigheid 

wordt pas later in de ontwikkeling 

belangrijker gevonden.’ 

Wat kunnen autochtone leidsters 

dan concreet leren van hun allochtone 

collega’s? 

‘Landelijk gezien wordt er niet heel 

erg goed gescoord op die sociale 

interactie in de groep. Een groep bestaat 

al snel uit veertien individuutjes 

in plaats van een “groep van veertien 

kinderen”. Het stimuleren van sociaal 

gedrag in de groep, daar scoren de 

allochtone leidsters goed op. Zeker 

bij onderlinge conflicten is dat werkzaam. 

Ruzietjes worden bijvoorbeeld 

samen opgelost, in plaats van kinderen 

apart te zetten.’ (AV) 

Kleiner studentenfestival 

Het Amsterdams Studentenfestival is dit jaar ingekort van vier dagen naar twee dagen. 

Volgens het bestuur heeft die beslissing niets met 

geldtekort te maken. ‘We wilden ons concentreren op 

één locatie, zodat het meer een festival wordt. Vroeger 

had je elke avond één of twee verschillende disciplines, 

verspreid over locaties door heel Amsterdam. 

Dit jaar hebben we besloten om het idee festival uit te 

buiten en terug te gaan naar één locatie, rondom de 

Oudemanhuispoort. Dat zorgt ervoor dat de disciplines 

in twee dagen kunnen worden samengevat,’ zegt 

Pamela Cuparo, voorzitter en festivalcoördinator. 

‘De beslissing heeft niets te maken met geldtekort. 

We hebben daar nog geen last van, maar we zijn ook 

Petitie tegen 

avondcolleges IAM 

Studenten en medewerkers die niet kunnen 

leven met de avondopenstelling van het Singelgrachtgebouw, 

kunnen hun gal spuwen op 

een webpetitie. 

Eind september liet bedrijfsvoerder Hohmann op 

Havanaweb.nl weten dat het Singelgrachtgebouw 

‘vol’ is. Avondopenstelling zou de enige overgebleven 

optie zijn. Dat zorgde voor ergernis. De domeinraad 

liet weten niet alleen geïnformeerd te willen worden: 

de club claimde instemmingsrecht. Hohmann zegde 

toe de raad in het proces te betrekken. 

Het lijkt er steeds meer op dat pabostudenten 

in de toekomst zullen moeten kiezen voor het 

jonge kind óf het oudere kind. De pabo’s van 

de HvA zien dat niet zitten. 

De klachten over de pabo’s zijn al jaren hetzelfde. Afgestudeerden 

hebben een zee aan kennis, maar die zou 

gemiddelt twee centimeter diep zijn. De maatschappelijke 

vraag om de kwaliteit van de leraar te verbeteren, 

zal in praktijk neerkomen hogere eisen en meer les, en 

dus een zwaardere studielast. De Nvao, keurmeester 

van het hoger onderwijs, vreest dat de diepgang daarmee 

alsnog ver te zoeken zal zijn. 

Deze angst deelt staatssecretaris Marja van Bijsterveldt. 

In een brief aan de Tweede Kamer verwijst ze 

Wat doet Karel? 

nog niet zo actief bezig geweest,’ zegt Cuparo. Het 

Amsterdams Studenten Festival is een jaarlijks terugkerend 

festival dat een podium biedt aan studenten 

met culturele ambities en wordt georganiseerd door 

studenten van de UvA, de HvA en de VU. Het festival 

vindt dit jaar plaats op vrijdag 4 en zaterdag 5 juni. 

Hiphop zal terugkeren als discipline en kleinkunst 

wordt samengevoegd onder Komedie. 

De locaties zijn Perdu, Crea en het Universiteitstheater. 

Verder komt er waarschijnlijk op het plein zelf nog 

een tent te staan. ‘Maar daar moeten we nog vergunningen 

voor aanvragen.’ (AK) 

Vanuit de opleiding Interactieve Media (IAM) is inmiddels 

een petitie opgesteld op het web. De teller stond 

– toen Havana maandag naar de drukker ging – op ongeveer 

350 stemmen. De site is echter zo opgebouwd 

dat mensen zo vaak kunnen stemmen als ze willen. 

Domeinvoorzitter Peter van Gorsel (Media, Creatie en 

Informatie) zegt in een eerste reactie dat hij de petitie 

van weinig realiteitszin vindt getuigen. ‘Het gebouw 

zit vol en we moeten wat. Maar te zijner tijd zal ik de 

petitie bespreken met het College van Bestuur.’ 

Voor 4 november staat een bijeenkomst over de avondopenstelling 

gepland in het Singelgrachtgebouw. (TdO) 

Kiezen voor jong of oud 

Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de 

HvA. Deze week praat hij onder meer over de HvA-variant van de ‘docent van het jaar’. 

‘Het College van Bestuur hecht veel belang aan de 

verkiezing van de HvA-docent van het jaar. We willen 

dat het liefst verbinden aan een groot HvA-event. Je 

kunt dan denken aan de onderwijsconferentie of aan 

het Amstelcampusfestival. Op de onderwijsconferentie 

komen nauwelijks studenten en daardoor is dat 

naar het advies van de Onderwijsraad om de opleiding 

na een gemeenschappelijk jaar te splitsen. Je kiest voor 

‘het jonge kind’ van 4 tot 8 jaar, óf voor het oudere kind 

van 8 tot 12 jaar. Deze specialisatie zal de diepgang en 

de kwaliteit van de jonge leraren moeten bevorderen, 

maar de lesbevoegdheid zal hierdoor smaller worden. 

Petra Smulders, afdelingsmanager Pabo & Pedagogiek, 

ziet het plan van de staatssecretaris niet zitten. 

‘Studenten moeten zich niet te veel specialiseren; wij 

zijn voor een brede opleiding.’ Ook Francis Meester, 

directeur van de Pabo Almere, is geen voorstander. ‘Ik 

ben bang dat het “jonge deel” van de opleiding er kwalitatief 

op achteruit zal gaan.’ Beiden pleiten voor een 

breed vierjarig bachelorprogramma die jonge leraren 

startbekwaam maakt. (SvB/HOP) 

een minder geschikt moment. Het lijkt ons mooi om 

het te verbinden aan het Amstelcampusfestival. Dat 

gaan we dit studiejaar grootser dan vorig jaar organiseren. 

Daar past zo’n verkiezing prima bij.’ (PvdW) 

Lees de volledige tekst op Havanaweb.nl

Beeld Jan-Maarten Hupkes 

nieuws 

Studerende zieke 

Een patiënt met een eigentijdse versie van een opblaaspop? Nee, het is een gelegenheidspatiënt 

met keelklachten die medisch ingrijpen noodzakelijk maken. Het gaat hier om de praktijktoets voor 

verpleegkundigen, vandaar de dummy. Die ondergaat de handelingen van de verpleegkundige in 

opleiding. Rechtsboven een spiekbord of in ieder geval een goedbedoeld advies. (PvdW) 

havana 7

11-12-13-14 NOV 2009 

INTERNATIONAL SYMPOSIUM 

SOCIAL HOUSING 

IN BRAZIL AND IN THE NETHERLANDS 

-advertenties- 

Design & Build Brazil 

�� 

� � � � 

Design & Build Brazil is an 

educational project of the 

department of architecture at the 

HvA University of Applied Sciences. 

D&BB aims to intensify the 

international and multidisciplinary 

debate about improvement of 

living conditions in fast growing 

informal settlements, challenging 

students to develop innovative 

sustainable technical solutions in 

Social Housing. 

[Organisation] 

Friso ten Holt M.Sc. 

Menno Trautwein LL.M. B.BE. 

Bert van de Wiel M.A. B.Ed. B.BE. 

Isabela Ledo architect 

Elsbeth van Battum M.Sc. 

For more information about D&BB: 

www.designandbuildbrazil.net 

[RESERVATIONS & CONTACT] 

info@designandbuildbrazil.net 

Bert van de Wiel 

[06 42852592] 

PROGRAM 

WED 11 NOV D&BB EXPOSITION OPENING 

18.00-20.00 Location: entrance hall HvA Leeuwenburg 

THU 12 NOV GUIDED WALKING EXCURSION 

10.00-13.00 AMSTERDAM PLAN ZUID & BIJLMERMEER 

Location / meeting point: to be announced 

* Reservation required 

MOVIE SESSION 

Location: HvA Leeuwenburg [Room B4.48] 

14.00-15.00 Documentary about Affonso Reidy [English subtitles] 

15.00-16.00 Documentary about Oscar Niemeyer [Dutch subtitles] 

16.00-17.00 Documentary about Lina Bo Bardi with Aldo van Eyck [Dutch] 

LECTURES: SOCIAL HOUSING IN RIO DE JANEIRO 

Location: HvA Leeuwenburg [Room C1.05 - Blauwe Zaal] 

18.00-19.00 Favela Bairro program; concepts related to Social Housing. 

Prof. Arch. Sérgio Magalhães [FAU UFRJ] 

19.00-19.45 Urban planning of Rio suburbs; experiences in Nova Iguaçu. 

Arch. André Pinto [FAU UFRJ] 

20.15-21.30 Building up a National Social Housing Policy. 

Arch. Ricardo Corrêa [Fundação Bento Rubião] 

21.30-22.15 Building Techniques for Social Housing; 

2006 winning design for the urbanization of favela da Rocinha. 

Arch. Zeca Corrêa [Imbetiba Arquitetura] 

FRI 13 NOV GUIDED BOAT EXCURSION 

BORNEO SPORENBURG & VINEX IJBURG 

Location / meeting point: Zuiderkerk, Amsterdam 

09.30-10.30 Lecture Public Urbanism 

Urbanist Ton Schaap [DRO Amsterdam] 

10.30-13.00 Boat Trip 


LECTURES: SOCIAL HOUSING IN THE NETHERLANDS 

Location: HvA Leeuwenburg [Room C1.04 - Groene Zaal] 

13.45-14.45 Learning from the Brazilian approach. 

Prof. Paul Meurs [Built Heritage TU Delft and Urban Fabric] 

14.45-15.30 Social Housing policy, instruments and organization in the NL 

Drs. Dick Schuiling [Urban & Regional Planning at UvA] 

15.45-16.30 The relation between public and private space. 

Arch. Northon Flores Troche [Urhahn Urban Design] 

16.30-17.15 Technical innovation, sustainability and social housing. 

Arch. Menno Kooistra [Architectenbureau Paul de Ruiter] 

SAT 14 NOV DESIGN WORKSHOP ON SOCIAL HOUSING 

Location: ARCAM Amsterdam 

09.30-10.30 Architecture of abandonment: informality as strategy? 

Kick-off lecture by Arch. Thais Meireles [Chiq da Silva] 

10.30-11.00 Statements & Debate 

11.00-13.00 Designing based on the debate results 


JURY of the student design competition D&BB 2009 

Location: ARCAM Amsterdam 

14.00-15.30 Presentation of student designs D&BB 2009 

16.00-17.00 Jury and announcement of the winner 

[Addresses] 

HvA Leeuwenburg Weesperzijde 190 - Amsterdam [Amstel Station] 

Zuiderkerk Zuiderkerkhof 72 - Amsterdam 

ARCAM Prins Hendrikkade 600 - Amsterdam

ingezonden 

brieven 

Ich brauche das 

T-shirt 

Als bijna-ras-Rotterdammer (opgegroeid 

onder de rook van, middelbare school, studie 

in Rotterdam, eerste huis) woon ik nu 

al zo’n tien jaar in Amsterdam. Als voetballiefhebber 

kwam ik voor een groot dilemma 

te staan. Als je naar een wedstrijd wilt, is 

het toch erg handig om naar de Arena te 

gaan. Maar daar wil je als oud-Vak-S-bezoeker 

nog niet dood gevonden worden. Ik 

heb het een tijdje voor mezelf kunnen verantwoorden 

door alleen naar wedstrijden 

van het Nederlands Elftal in de Arena te 

gaan. Sinds twee jaar is mijn dochter (dertien 

jaar) ook geïnteresseerd in voetbal. Ze 

speelt het zelf en wil graag met mij naar 

wedstrijden. Om kaarten te krijgen heb je 

een clubcard nodig. Na lang twijfelen heb 

ik stiekem ’s avonds de aanvraag voor een 

Ajax-clubcard op de bus gedaan. Niemand 

mocht het weten. Afgelopen week ontving 

ik een blanco envelop geadresseerd aan 

de heer P. Rotteveel. Het was alsof ik een 

klap voor mijn bek kreeg toen ik daar een 

rode kaart uithaalde met daarop ‘Ik ben 

Ajacied’. Zondag 22 november ga ik met 

mijn dochter naar Ajax-Heerenveen. Een 

Feyenoord-shirt aantrekken naar de Arena 

gaat wat ver. Ik zou graag het ‘Ich liebe 

Rotterdam’-shirt aandoen als compensatie 

voor deze Judas-actie. 

Pieter Rotteveel 

implementatiemanager SIS 

(inzending prijsvraag Havana #9) 

Hongeronderwijs 

Gefeliciteerd met uw nieuwe neologisme 

‘hongeronderwijs’ (Havana #09, blz. 16, 

2e kolom, onderaan). Waar de bekostiging 

per hbo-student sinds 1981 systematisch 

3,5 procent per jaar afneemt (de Volkskrant, 

januari 2001) en waar die bekostiging 

nog maar voor 31 procent bij het primaire 

proces terechtkomt (De Ingenieur, nov. 

1998) is deze term wel gepast. Hongeronderwijs 

is een gevolg van het niet-kiezen 

waar wij als Nederland goed in willen zijn in, 

pak weg, 2020. Er ís wel een soort keuze: 

die voor bestaande belangen en posities. 

Hieruit volgt dat er ook geen keuze gemaakt 

kan worden voor goed onderwijs en voor 

speerpunten binnen dat onderwijs. Duurzaamheid 

bijvoorbeeld. 30 procent van de 

CO2 betreft gebouwen (krijgt langzamerhand 

aandacht bij Bouwkunde), 20 procent 

de mobiliteit (krijgt weinig of geen UvA/ 

HvA-aandacht). Hongeronderwijs zal steeds 

meer getalenteerde jongeren de grens over 

jagen. Voor de internationale positie van Nederland 

blijft dan www over: Wallen, Wiet 

en Wilders. Vrij naar Boudewijn de Groot 

1965: minister-president, slaap zacht. 

Ger JM Nijman, docent Logistiek 

Vraag van de week 

De website vaagtaal.nl riep ‘je ding doen’ uit tot de vaagste uitdrukking van 2009. Wat 

versta jij onder je ding doen? 

Ellis Thomas (19) 

tweedejaars MIC, Redactie & Mediaproductie 

‘Mijn moeder las mij vorige week een stukje voor uit 

een tijdschrift, en daarin zei iemand: “Mode is echt 

mijn ding.” Dat vind ik altijd een beetje vaag en dromerig. 

Je kunt je “jouw ding” niet toe-eigenen. Er zijn 

wel meer mensen die mode leuk vinden, je bent niet 

de enige. “Jouw ding” is gewoon iets wat bij je past. 

In die bewoording is uitgaan wel “mijn ding”. Dat vind 

ik leuk.’ 

Najat Elalouli (29) 

medewerker kantine 

‘Dat is een goede vraag. “Ik ga wel effe m’n ding 

doen”, tja. Als je erbij gaat nadenken is het inderdaad 

wel heel vaag. Het kan voor mij van alles betekenen. 

Met vriendinnen afspreken, fietsen, zwemmen, mijn 

zaakjes regelen. Ik heb er niet één bepaalde betekenis 

voor. Wij gebruiken het wel in de vriendengroep, 

maar het is meer een soort automatisme.’ 

Saman Waterval (22) 

tweedejaars MIC, Nieuws & Media 

‘Mijn ding is entertainen, en dan vooral presenteren. 

Dat is mijn hobby. Ik doe ook het ook als bijbaan op 

evenementen en feesten. Ik heb vorig jaar auditie 

gedaan voor acteeropleidingen in Maastricht, Amsterdam 

en Utrecht, maar die zeiden allemaal dat ik te 

veel van mezelf liet zien. Toen ben ik het gaan zoeken 

in de presentatierichting. Het liefst zou ik later op 

televisie presenteren.’ 

Daniëlle van Dongen (20) 

derdejaars MIC, Redactie & Mediaproductie 

‘Ik denk dat iemand die “zijn ding doet” iemand is die 

doe wat hij wil, die zich niet te veel aantrekt van wat 

anderen denken. Iemand die schijt heeft en doet waar 

hij zich goed bij voelt. Ik probeer mezelf niet al te veel 

van anderen aan te trekken, maar ik denk dat iedereen 

dat onbewust wel een beetje doet. Bijvoorbeeld 

wat betreft kleding en zo. Maar het blijft eigenlijk een 

vage opmerking.’ 

Verno Romney (26) 

eerstejaars Interactieve Media 

‘Voor mij is je ding doen hetgeen doen waar jij je 

lekker bij voelt. Een manier waarop je jezelf kan uiten. 

Het heeft iets te maken met creativiteit. Ik kan mezelf 

verliezen in dansen of tekenen. Dan laat ik alles achter 

me. En bij je ding doen mag je even zelf bepalen 

wát je doet, en hoé je dat wilt doen. Het is dus de 

vrijheid van doen.’ (SvB) 

Jolanda 

actueel 

De competenties 

van Gordon 

Ik doe mijn best om vandaag een originele 

competentie te bedenken voor mijn verslag, 

maar na twintig minuten knippert het balkje in 

mijn typescherm nog steeds. 

Samenwerken is mijn favoriete competentie. 

Ik gebruik hem graag in competentieverslagen 

voor Studieloopbaanbegeleiding. Meestal 

reikt mijn fantasie niet verder dan dat samenwerken 

toch wel erg belangrijk is. Ja, erg belangrijk 

voor projectgroepjes en voor later op 

de werkvloer. Dat laatste schrijf ik altijd, omdat 

het aansprekend werkt bij leraren; studenten 

die serieus bezig zijn met hun toekomst. 

Mijn oog wordt getrokken door de televisie. 

Gordon is in zijn nieuwe programma bezig 

zijn nieuwe competentie glamour te ontwikkelen. 

Met zijn harde, naar adem zoekende lach, 

struint hij feestjes af. Een of andere hoge pief 

van RTL heeft verzonnen dat Gordon wel kan 

doen alsof hij de competentie glamour bezit. 

Ze halen een glitterjasje uit de kast van Geer, 

geven hem een dure auto met chauffeur in 

bruikleen, smeken om een uitnodiging van 

een BN’er-feestje en stoppen een glas champagne 

in zijn hand. Maar toen Gordon zijn 

microfoon aanzag voor vibrator, concludeerde 

ik dat het hem niet zou gaan lukken. Gordons 

echte competentie blijft toch echt ‘gordinair’. 

Zo gaat het ongeveer ook bij de HvA op 

competentiegebied. Het bedrijfsleven vindt 

competenties belangrijk en de Hogeschool 

van Amsterdam stelt voor elke studierichting 

competenties vast. Ze verzinnen hoe studenten 

competenties kunnen ontwikkelen: door lessen, 

projecten en competentieverslagen te schrijven. 

Overal voegen ze een competentie aan 

toe. Het bedrijfsleven en de HvA blijven vooral 

volhouden dat competenties heel belangrijk 

zijn later. Het gaat bedrijf ervan uit dat je na je 

studie bepaalde competenties hebt ontwikkeld 

die bij hun bedrijf passen. Maar ga even bij jezelf 

na. Heb je ooit bij jezelf afgevraagd: welke 

competentie ontwikkel ik in deze les? 

Competenties hebben één voordeel: ze zijn 

moeilijk meetbaar. Hoe kan mijn Studieloopbaanbegeleider 

bewijzen dat ik wel of 

niet vooruit ben gegaan op de competentie 

samenwerken? Ze ziet me vier keer per jaar! 

Net als Gordon doe ik lekker alsof ik een 

bepaalde competentie bezit. En dus schrijf ik 

toch maar voor de vijfde keer een verhaaltje 

over de competentie samenwerken. 

n Jolanda te Roller (20) is de nieuwe columniste 

voor Havana. Ze studeert Nieuws 

en Media. Zeg maar Journalistiek. 

havana 9


Van de multiculturele studentenverenigingen die aan de 

HvA zijn verbonden wordt soms gezegd dat ze op sterven 

na dood zijn. Is dat echt zo? Havana zocht het uit. 

Kirsten Dorrestijn 

Op de site van de Marokkaanse studentenvereniging 

Khmisa staat dat men op zoek is 

naar een voorzitter, een vice-voorzitter, een 

penningmeester, een activiteitencoördinator 

en een mediacoördinator. Op het prikbord 

van de Hyve werd 2,5 jaar geleden voor het 

laatst een bericht geplaatst. Dat klinkt alsof 

de klad erin zit… 

Toch is Khmisa nog in leven. De huidige 

vice-voorzitter Brahim Ballafkih (23), student 

Accountancy aan InHolland, vertelt 

dat het vorig jaar niet zo goed ging met de 

vereniging. ‘Midden in het jaar studeerden er 

een aantal bestuursleden af. Op een gegeven 

moment was ik nog maar met één ander 

bestuurslid over. Het was te zwaar om de 

vereniging met z’n tweeën te leiden. We hebben 

toen besloten rustig na te denken over 

hoe we verder zouden gaan. Intussen zijn er 

twee bestuursleden bij gekomen en vergaderen 

we weer elke week.’ Khmisa heeft 

negentig leden. In één jaar zijn er vijftien 

nieuwe leden geworven. Het bestuur is bezig 

met de voorbereidingen van een reis, een 

voetbaltoernooi en een feest. 

Behalve Khmisa worden er nog drie andere 

multiculturele verenigingen door de HvA 

erkend: de Turkse vereniging Marmara, de 

Aziatische Studentenvereniging Nederland 

(ASN) en het Hindoe Studenten Forum 

Nederland (HSFN). De HvA faciliteert in de 

vorm van een werkplek en bestuursbeurzen. 

Maar van dat laatste maakt geen van de verenigingen 

gebruik. Khmisa wil onafhankelijk 

zijn, en de andere organisaties waren niet op 

de hoogte van die mogelijkheid. De besturen 

werken dus vrijwillig. Wel maken Khmisa, 

Marmara en ASN gebruik van een werkplek 

van de HvA, een benauwde ruimte in de 

kelder van de Leeuwenburg. Het Hindoe 

Forum heeft een kantoor op de VU. De HvA 

financiert geen activiteiten, daarvoor zoeken 

de verenigingen sponsoren. 

Het is niet zo gek dat de besturen niks wisten 

over de beurzen die zij kunnen krijgen. Lange 

tijd had namelijk niemand vanuit de HvA 

verantwoordelijkheid over de verenigingen. 

Onlangs heeft Luuk van Dée, hoofd afdeling 

Instroom-Doorstroom, deze functie op zich genomen. 

Hij is zich nog aan het inlezen en kan 

nog niet veel vertellen over de gang van zaken. 

Trouwerij 

Niet alleen bij Khmisa, ook bij Marmara 

ging het pad vorig jaar niet over rozen. 

Vice-voorzitter Hülya Kurt (20) kan zich wel 

voorstellen dat mensen denken dat de vereniging 

niet meer bestaat. ‘Vorig jaar hebben 

we nog wel een aantal geslaagde activiteiten 

georganiseerd, maar tegen het eind van het 

10 havana 

studiejaar raakte de vereniging steeds meer 

naar de achtergrond. Na verloop van tijd 

kwamen we helemaal niet meer bij elkaar. 

Dat kwam door studie en werk, maar ook 

door ontwikkelingen op persoonlijk gebied.’ 

Er verschijnt plotseling een brede glimlach 

op Hülya’s gezicht: ‘Ik en de voorzitter 

hebben ons namelijk verloofd,’ giechelt ze. 

‘In april gaan we trouwen. Dat vergt veel 

voorbereidingen. Het blijft lastig om tijd vrij 

te maken voor de vereniging, maar ik wil er 

niet mee stoppen.’ 

Op dit moment telt Marmara zo’n veertig 

leden, waarvan ongeveer de helft van de 

HvA. Afgelopen jaar zijn er tien nieuwe 

leden geworven. Niet alleen door ontwikkelingen 

in privé-sfeer kwam Marmara in 

de knel, ook organisatorisch gezien waren er 

gebreken. Hülya: ‘Toen ik twee jaar geleden 

in het bestuur kwam, was de verenging helemaal 

ingezakt. We moesten alles van onderaf 

opbouwen, en dat terwijl we allemaal geen 

ervaring met besturen hadden. We werden 

echt in het diepe gegooid. Tot nu toe ontbrak 

elke vorm van structuur. Dat proberen we 

dit jaar anders te doen. We vergaderen nu 

bijvoorbeeld op een vaste dag in de week. 

Voor het komende jaar hebben we allerlei 

plannen: een stedentripje, een filmavond, 

een sportevenement en een lezing. Op 12 

november geven we een workshop traditionele 

Turkse dans.’ 

8500 leden 

De Aziatische studentenvereniging lijkt geen 

last te hebben van de problemen waarmee 

Marmara en Khmisa kampen. ASN is de 

enige Aziatische studentenvereniging in 

Nederland en telt maar liefst 8500 leden, 

waarvan ongeveer 20 procent van de HvA 

en de UvA. In een jaar tijd kwamen er 

1000 leden bij. Het bestuur bestaat uit acht 

actievelingen en twee stagiairs. Elke maand 

organiseren zij voor zo’n 900 man een 

Asian-party in de Hollywood Music Hall in 

Rotterdam. En een paar keer per jaar wordt 

er een modeshow gehouden in een uitverkochte 

Escape. Daarnaast organiseert ASN 

lezingen en workshops. Bovendien maken 

leden verslagen van activiteiten, columns, interviews 

en foto’s voor de website van ASN 

en voor de Chinese krant die in Nederland 

verschijnt. 

Ook het Hindoe Studenten Forum loopt 

goed. In Amsterdam zijn 120 leden, waarvan 

48 van de HvA. De andere afdelingen zijn in 

Den Haag en Rotterdam gevestigd. Landelijk 

heeft het Forum 700 leden. Het HSFN 

organiseert onder andere karaokeavonden, 

salsaworkshops en een ‘Sewa-week’ vol 

Vissen 

studen 


vrijwilligerswerk. ASN en het Hindoe Forum 

lijken dus bloeiende verenigingen, terwijl 

Khmisa en Marmara een flinke inhaalslag 

moeten maken om de schade van vorig jaar 

te herstellen. Wat is het geheim van de smid? 

Het geheim 

Devlin Tiao (30), student Bedrijfseconomie, 

is bestuurslid van ASN: ‘We hebben er 

hard aan gewerkt onze doelgroep binnen te 

halen. Een paar grote evenementen hebben 

voor veel mond-tot-mondreclame gezorgd. 

Daarnaast zijn de artikelen in de Chinese 

krant een mooie vorm van promotie.’ 

Bestuurslid van het Hindoe Forum Naini 

Sharma (19, Voeding en Diëtetiek), denkt 

dat de vereniging zo gesmeerd loopt doordat 

het centrale bestuur duidelijke richtlijnen 

aangeeft. Daarnaast heeft het vorige bestuur 

hen goed ingewerkt. Om een breed publiek 

te vangen, richten de verenigingen zich niet 

alleen op HvA-studenten, maar is iedereen 

welkom. Bij Marmara studeert slechts één 

van de vier bestuursleden aan de HvA en bij 

Khmisa niemand. 

ASN en het Hindoe Forum hebben het grote 

voordeel dat zij een monopolie in Nederland 

hebben: verder bestaan er geen verenigingen 

die zich richten op deze doelgroepen. Marmara 

vist daarentegen in dezelfde ‘Turksestudentenvijver’ 

als SV Anatolia, die ook in 

Amsterdam is gevestigd en met tweehonderd 

leden veel groter is. Khmisa hoeft juist 

weer niet te vrezen voor concurrentie. Het 

blijft de vraag of de problemen vooral in de 

organisatie liggen of dat Marokkaanse en 

Turkse studenten simpelweg weinig behoefte 

hebben aan een vereniging. Als Khmisa en 

Marmara komend jaar flink hun best doen, 

zal de toekomst dat snel genoeg uitwijzen.

in dezelfde 

tenvijver 

Marmara 

‘Een vleugje Turks’ 

Voorzitter Hülya Kurt is de derde voorzitter 

van Marmara. Haar voorganger studeert 

nu Rechten aan de VU en de eerste voorzitter 

runt zijn eigen horecabedrijf aan de 

Sloterplas. Vooral onder de eerste voorzitter 

timmerde Marmara stevig aan de weg door 

allerlei activiteiten te organiseren. Hülya 

is vooral bij het bestuur gegaan omdat het 

haar leuk leek om op die manier meer mensen 

te leren kennen. ‘Ik kom uit een boerendorp: 

Mijdrecht. Daar wonen nauwelijks 

leeftijdsgenoten met Turkse ouders. Bij 

Marmara heb ik allemaal vrienden gemaakt 

die uit eenzelfde soort nest komen. We zijn 

Nederlands, met een vleugje Turks.’ 

www.marmara.nl 

Khmisa 

‘Lachen, gieren, brullen’ 

Khmisa richt zich op Nederlandse studenten 

met Marokkaanse roots. Voorzitter Brahim 

Ballafkih: ‘De meeste leden zijn in Nederland 

geboren, maar dragen ook de Marokkaanse 

cultuur met zich mee. Dat wil niet zeggen dat 

we ons alleen focussen op Marokkanen, hoor! 

Iedereen is welkom. Wat de sfeer soms typisch 

maakt, is bijvoorbeeld onze humor. Misschien 

zal niet iedereen die snappen. Ook wordt er 

over Marokko gepraat, bijvoorbeeld nadat 

leden op familiebezoek zijn geweest. Onze 

activiteiten zijn in het Nederlands, maar tijdens 

vergaderingen komt daar wel eens een woordje 

of zinnetje Marokkaans doorheen. Het is altijd 

lachen, gieren, brullen als we elkaar zien.’ 

www.khmisa.nl 

HSFn 

‘Chips en bara’s’ 


Binnen het Hindoe Studenten Forum Nederland 

is het geloof, het hindoeïsme, een 

veelbesproken onderwerp. Bestuurslid Naini 

Sharma: ‘Het is soms lastig om daarmee om 

te gaan als student in Nederland. We wonen 

in een omgeving die niet op het hindoeïsme 

is ingericht. Je past je aan, maar je wilt dat 

niet ten koste van je religie doen.’ Snacks bij 

activiteiten zijn altijd vegetarisch en meestal 

ook een mix van de twee culturen: chips en 

koekjes gecombineerd met bara’s en ghoegrie. 

Alcohol wordt binnen de vereniging niet 

gedronken. ‘Dat hoort niet bij onze cultuur.’ 

www.hsfn.nl 

Beeld Christel Wolters 

ASn 

‘Schaatsen en sushi maken’ 

Bestuurslid Devlin Tiao is vanaf de oprichting 

in 2003 actief bij de Aziatische Studentenvereniging 

Nederland. Devlins ouders 

hebben Chinees bloed. ‘Toen ik wat ouder 

werd moest ik niks hebben van Aziaten, 

maar toen ik nog ouder werd, vond ik het 

toch wel zonde dat ik niks met mijn roots 

deed. Toen ben ik bij de vereniging gegaan.’ 

ASN organiseert bijvoorbeeld lezingen over 

handel drijven met Azië, workshops sushi 

maken en de vereniging neemt deel aan het 

Aziatische Filmfestival. ‘Maar niet alle activiteiten 

zijn op Azië gericht hoor. We gaan ook 

schaatsen, bowlen of lasergamen.’ 

www.asn-online.nl n 

havana 11

technologie 

Een eindeloze 

12 havana 

Je kunt er met gemak honderden boeken in 

kwijt, toch weegt het niet meer dan tien plakjes 

dun gesneden kaas: de ebook reader. Hoe 

werkt het en wat kun je ermee? En wat betekent 

het voor het onderwijs? Paul van de Water 

De combinatie van internet, mp3 en iPod heeft een aardverschuiving veroorzaakt 

in de wijze waarop mensen muziek ‘consumeren’. In de wereld van het 

boek lijkt hetzelfde te gaan gebeuren dankzij de introductie van de ebook reader. 

Een ebook reader is een plat apparaatje met de afmetingen van een Donald 

Duck-pocket, maar de helft zo dik. Het biedt ruimte voor honderden of zelfs 

duizenden boeken. Op het display kan een pagina van een boek of andersoortige 

publicatie worden afgebeeld. De ebook reader maakt gebruik van een techniek 

die ervoor zorgt dat het lezen niet belastend is voor de ogen. De nieuwe 

generatie ebook readers biedt draadloos internet. Je kun de krant of boeken op 

je ebook binnenhalen, of het lesrooster dan wel andere onderwijsmaterialen. Op 

dit moment zijn er al honderdduizenden titels beschikbaar en dat aantal neemt 

per week enorm toe. 

Voor een eenvoudige ebook reader met een klein display, weinig geheugen (512 

Mb) en geen draadloos internet betaal je ongeveer 200 euro. Voor minimaal 100 

euro meer krijg je meer geheugen (1 Gb), wifi en een groter scherm. 

Oliebollen 

Vrijwel alle ebook readers maken gebruik van dezelfde technologie. Het gaat 

om elektronisch papier op basis van het electronic ink (e-ink) principe. Het 

elektronisch papier is een uiterst dun laagje geleidende kunststof met miljoenen 

minuscule capsules. Die zijn allemaal gevuld met olie waarin pigmentdeeltjes 

zweven. Door middel van een elektrische la 

gemaakt worden. Grijstinten ontstaan door 

Net als een boek of krant heeft elektronisch 

gelezen te kunnen worden. Het scherm van 

tot een iPod of notebook – zelf geen licht a 

reader minder inspannend dan het lezen va 

We hebben twee ebook readers – de Kindle 

omstandigheden uitgeprobeerd. Het ding h 

uit allerlei liggende posities op de bank – u 

ebook? Vooralsnog alleen Engelstalige kran 

zullen binnenkort allemaal hun ebookversi 

maar het apparaat mag niet nat worden. Bu 

schijnt, blijft de tekst uitstekend leesbaar. V 

het een uitkomst dat de lettergrootte instelb 


Overigens stuit je tijdens het dagelijks gebr 

kun je op de Kindle wel allerlei Engelstalig 

maar illustraties en foto’s worden niet mee 

jaar wel opgelost zijn, maar het is nu heel e 


Jungle 

Helaas is er niet zoiets als één bestandsform 

Welke boeken je kunt lezen is afhankelijk v 

Er zijn op dit moment twee courante besta 

epub. Vooralsnog bestaan er geen readers w 

Nederland wordt vooral het epub-formaat 

pocket gekozen. Koop je elektronische boe 

en die zijn niet bruikbaar op de Kindle van 

readers. De digitale boeken die je bij Amaz 

Kindle, maar onbruikbaar op bijvoorbeeld 

overweg met pdf en Word-bestanden, maar 

de war raken. Heel bijzonder is Calibre, ee 

converteren, ook van epub naar mobipocke 

een beetje illegaal.

oekenrij 

ding kunnen de capsules zwart of wit 

de spanning te variëren. 

papier een externe lichtbron nodig om 

een ebook reader geeft – in tegenstelling 

f. Daardoor is het lezen van een ebook 

n een traditioneel beeldscherm. 

2 en de Sony PRS600 – onder allerlei 

oudt prima vast en de tekst is – ook vanitstekend 

leesbaar. De krant lezen op een 

ten en NRC, maar de andere kranten 

e presenteren. Lezen in bad gaat goed, 

iten? Zelfs als de zon op de display 

oor degenen met minder goede ogen is 

aar is. Sommige readers bevatten ook 

uik wel op verschillende beperkingen. Zo 

e kranten en tijdschriften binnenhalen, 

gezonden. Dat probleem zal binnen een 

rg onhandig. Verder valt bij de Kindle de 

aat voor alle elektronische boeken. 

an het merk reader dat je gebruikt. 

ndsformaten, namelijk mobipocket en 

aarop beide formaten bruibaar zijn. In 

gebruikt en Amerika heeft voor mobiken 

bij Bol.com, dan krijg je altijd epub 

Amazon, maar weer wel op de Sonyon 

koopt zijn prima geschikt voor de 

de Sony. Sommige readers kunnen goed 

er zijn er ook die daar volstrekt van in 

n applicatie waarmee je bestanden kunt 

t. Zeer bruikbaar en waarschijnlijk ook 

technologie 

Beperkt 

Steeds meer online boekenwinkels verkopen ebooks. Bij Amazon kun je een keuze maken 

uit honderdduizenden verschillende titels, maar wel allemaal Engelstalig. Google is 

bezig honderdduizenden boeken beschikbaar te stellen en wel in verschillende bestandsformaten. 

Bij Bol en Selexyz kun je Nederlandstalige boeken kopen, maar de keuze is 

met enkele honderden titels tamelijk beperkt. De prijs van een elektronisch boek ligt 

lager dan die van een papieren boek: tussen de tien en twintig euro. Er zijn ook tal 

van boeken gratis te downloaden. Zoals gebruikelijk in de digitale wereld zijn er altijd 

methoden beschikbaar om bestanden zonder betaling in bezit te krijgen. Dat geldt voor 

muziek en films en dus ook voor elektronische boeken en tijdschriften. Op de meeste 

torrentsites kun je illegaal maar wel gratis allerlei boeken downloaden. 

Sneller en goedkoper 

Over vijf jaar wordt deze tijd ongetwijfeld beschouwd als het stenen tijdperk van de 

ebooks. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat er binnen afzienbare tijd kleurenschermen 

zullen zijn en dat de apparaten lichter, sneller en goedkoper zullen worden. 

Laten we hopen dat het gezeur rond de formaten over vijf jaar voorgoed voorbij zal zijn. 

In het onderwijs zou het niet moeten gaan om de vraag of ebooks leiden tot kostenbesparing 

of efficiencyverhoging. Vanuit onderwijskundig perspectief is het van veel meer 

belang of het apparaatje meerwaarde heeft voor het leerproces. Het is nog te vroeg om 

de vraag naar meerwaarde met een deugdelijke onderbouwing te beantwoorden. Het is 

wel duidelijk dat het apparaat nu al potentie heeft om op allerlei niveaus verbeteringen 

te bewerkstelligen. Voor studenten geldt dat de tijden van zeulen met te zware boekentassen 

of rugzakken voorbijgaat. Studieboeken zullen goedkoper worden – en misschien 

wel leuker. Een ebook kan immers meer en beter aansluiten op de multimediale 

wereld waarin studenten dagelijks actief zijn. Docenten kunnen simpel hun lessen en 

het lesmateriaal beschikbaar stellen aan leerlingen en collega’s. 

Voor uitgevers is het fenomeen ebook een godsgeschenk. Het traditionele (en dure) 

distributienetwerk kunnen zij in één keer uitschakelen. Rechtstreeks leveren aan de 

klant. Tel uit je winst. 

Voordelen 

n Veel boeken altijd binnen handbereik 

n Geen papier en dat scheelt een groot 

aantal bomen 

n Goedkoper dan een papieren boek 

n Je kunt zelf lettertype en lettergrootte 

instellen 

n Op de meeste readers kun je mp3’tjes 

afspelen 

nadelen 

n Je mist het plezier van het zien, ruiken 

en vasthouden van een echt boek 

n Reader stuk? Boeken weg 

n Een ebook kun je niet uitlenen 

n Je kunt je smaak en eruditie niet meer laten 

zien aan mensen die op bezoek komen 

n Nog geen kleuren 

n Gezeur met verschillende formaten 

havana 13

sporten met... 

Shake it, 

dames en heer 

Havana gaat op cursus: deze keer zumba. Waarin we de eigen seksualiteit ontdekken en kennismaken met een 

eeuwige fitnesser. ‘Kijk ik in de spiegel, dan zie ik een springende postzak.’ Hans van Vinkeveen 

Zumba is booming, een rage. Tel Sell promoot 

het, de media praten het na, dus is het 

zo. Even schrik ik: alweer een hype gemist. 

Wat – zoals de oudere medemens weet – een 

duidelijk symptoom van aftakeling is. Maar 

een opluchting: navraag leert dat geen mens 

het woord ‘zumba’ kent. Is dat niet het nieuwe 

staatshoofd van Zuid-Afrika? Nee, dat is 

Zuma, die verkondigt dat je hiv kwijtraakt 

door te douchen. Dan is het misschien de 

pas gescheiden deelrepubliek van Namibië. 

Zumba? Dat is het broertje van de vrolijke 

clown Bumba, roept een allesweter binnen 

Havana-kringen roekeloos zonder rekening 

te houden met reputatieschade. 

Wie anders dan ‘juf’ Miriam Sanders weet 

het antwoord: zumba is een nieuwe naam 

voor het al langer bestaande latin aerobics. 

Het is een combinatie van danspassen uit 

Latijns-Amerikaanse dansen (salsa, mambo, 

merengue) in fitness. Zumba, dat is fun, jubelt 

Sanders. Denk aan Rio de Janeiro, een zwoele 

avond op het strand, dat werk. ‘Daarbij 

muziek die je uitnodigt je – tussen aanhalingstekens 

– helemaal te laten gaan.’ Het is 

niet overdreven. Een YouTube-film geeft een 

voorproefje waarvan je inderdaad vrolijk, zo 

niet opgewonden, wordt. Lenige meisjes in 

opkruipende truitjes schudden met borsten en 

maken, het is niet anders, droogneukbewegingen. 

Zonder enig oog voor het verkeer spoed 

ik me naar het USC voor een kennismaking. 

14 havana 

Bil- en borstgezwieber 

De eerste kennismaking voldoet aan alle 

verwachtingen. De zaal is gevuld met minstens 

dertig meisjes van divers postuur. Maar 

wat doe die ene man op gevorderde leeftijd 

ertussen? Uit de luidsprekers schalt stevige 

latin op pak ’m beet 120 bpm. Juf Irene, 

stand-in van de revaliderende Sanders, roept 

via een headset instructies. Eerst passen op 

de plaats, net als dressuurpaard Salinero. 

Daar ben ik heel goed in: passen op de plaats 

maken. Meer denkwerk vergt de zogenaamde 

grapevine: twee stappen achter het standbeen 

langs. Zo worden de dansvormen steeds 

ingewikkelder. Twee stappen opzij, klap in de 

handen, een draaisprong waarvan ik dermate 

tol dat de bodyroll er niet uitkomt. Intussen 

vliegen er technische termen om de oren: 

links mambo, quickstep, cha-cha en kicken. 

Hier wreekt zich het feit dat ik vroeger alleen 

maar wilde schuifelen. ‘Shake it, dames en 

heer,’ roept de juf. Maar bij mij schudt het 

vooral in het hoofd. Ik haak af en vrees dat 

er een paar draadjes zijn losgeraakt. 

Pittige cursus, is mijn eerste indruk, waardoor 

je vooral – naar ik hoop tijdelijk – de kluts 

kwijtraakt. Maar de erotiek komt er bekaaid 

af. Daarvoor moeten we bij juf Miriam zijn, 

vertelt Frans Boom (60). Hij is econoom bij 

de gemeente Amsterdam en de heer in het 

gezelschap. ‘Zij zit meer op het bil- en borstgezwieber.’ 

Boom vertelt dat hij in het begin 

van een cursus nogal eens een blik ontmoet 

van: die vent komt vooral zijn oogspieren 

trainen. Maar het duurt meestal niet lang of 

hij is geaccepteerd als ‘oude man’. ‘Een meisje 

fluisterde net: “U doet het goed, meneer.’’’ 

Garnalenhouding 

Het toeval treft dat Boom een groot kenner 

van de geschiedenis van de fitness blijkt. Hij 

heeft sinds zijn studietijd, toen het woord ‘fitness’ 

niet eens bestond, aan vrijwel alle rages 

meegedaan. Eerst ‘bommen’, dat is bewegen 

op muziek, wat gebeurde in een zaal met wel 

tweehonderd meisjes. Later tai-bo, callanetics, 

gogo en streetdance. Lachend: ‘Het zijn 

vaak dezelfde bewegingen maar dan in een 

andere volgorde.’ Boom is hierdoor allesbehalve 

stijf en stram en kan goed meekomen. 

Zijn geheim? ‘Ik ben net een pavlofhondje 

dat aan de juf hangt.’ Zijn ritmegevoel 

onderhoudt hij door in een carnavalsband op 

bekkens en trom te slaan. Niet dat het er allemaal 

zo gracieus uitziet. ‘Kijk ik in de spiegel, 

dan zie ik een springende postzak.’ Of ik 

weet waarom er zo weinig mannen fitnessen? 

Beeld Christel Wolters 

Ze durven niet. Dat is genetisch bepaald. ‘Ze 

hebben twee armen en twee benen maar weten 

niet hoe ze werken.’ Exact dus het gevoel 

dat ik zojuist heb ondervonden. 

De revaliderende juf Sanders stelt me gerust. 

Zumba moet je een keer of vijf doen, dan 

gaat het een stuk beter. Haar doel is vooral 

dat de deelnemers uit hun schulp kruipen. 

‘Durf te laten zien zoals je bent.’ Vrouwen 

nemen volgens haar vaak een garnalenhouding 

aan, waardoor de vrouwelijke vormen 

– borsten en billen – worden gecamoufleerd. 

Ik zeg: ‘Wees een beetje exhibitionistisch, 

durf te flaunten. Waarom je schamen voor 

schuddende tietjes? Het is je anatomie.’ Ze 

‘Waarom je schamen voor 

schuddende tietjes?’ 

wil kortom vrouwen hun sexiness laten ontdekken. 

Dat kan ook bij mannen beter. Sanders: 

‘Mannen hebben in onze maatschappij 

verleerd zich stoer en macho te bewegen. Dat 

doe je door je voeten steviger neer te zetten 

en brede schouders te maken. Kin en borst 

omhoog, zo maak je het statement: hier sta 

ik.’ Met zumba meer macho! Nog wat motorisch 

in de war stap ik op de fiets naar huis 

en raak verdwaald in Buitenveldert. n

urban projection 

Hoe wek je een 

gebouw tot leven? 

Zes studenten van het MediaLAB kregen anderhalve 

maand de tijd om – zonder budget – een urban projection 

op het Trouw-gebouw tijdens de Museumnacht 

voor te bereiden. Lees mee in een verkorte versie van 

hun weblog. Jobien Groen 

16 september 

De opdracht 

Om te beginnen zijn we naar Trouw Amsterdam 

geweest om kennis te maken met de 

opdrachtgevers. Ook wilden we zien wat het 

gebouw aan mogelijkheden te bieden heeft 

voor onze interactieve installatie. 

De opdrachtgevers lieten ons in de briefing 

behoorlijk vrij. Wat hun leuk leek, is dat wij 

iets met de wachtrij zouden doen. Verder 

wilden ze dat we de stad ‘oneigenlijk zouden 

gebruiken’. Normaal wordt Trouw als 

nachtclub gebruikt; het is de bedoeling dat 

wij het gebouw manipuleren tot iets anders. 

Ook vroegen ze ons de straat aan te kleden 

en de Wibautstraat erbij betrekken. 

18-23 september 

Twintig concepten 

Tijdens het bezoek aan Trouw en de brainstormsessie 

de daaropvolgende dag zijn er ongeveer 

twintig ideeën boven komen drijven. 

Deze hebben we teruggekoppeld aan Trouw. 

We hebben ook feedback gekregen van 

Meeus van Dis, de kunstenaar die de lichteffecten 

in de club verzorgt. Hij weet alles op 

technisch gebied over het Trouwgebouw. Met 

hem hebben we ook besproken of de concepten 

wel bij de doelgroep passen. Van Dis heeft 

ons goed op weg geholpen. De projectmedewerkers 

bij Trouw waren ook tevreden over 

de concepten. Tijd om keuzes te maken. 

25 september 

Twee definitieve ideeën 

Bij het kiezen hebben we vooral gekeken 

naar wat ons het leukst leek om te doen. En 

het minst naar of het uitvoerbaar of financieel 

haalbaar was. Dit zijn de twee ideeën 

geworden: 

n Projectie op buitenkant Tijdens de 

Museumnacht vindt er op de voorgevel van 

TrouwAmsterdam een urban screens-installatie 

plaats. Met behulp van projecties wordt 

de illusie gewekt dat het gebouw ‘tot leven’ 

komt. Bezoekers kunnen het Trouw-gebouw 

middels een touchscreen veranderen. Zo kan 

er persoonlijk kleur gegeven worden aan het 

Trouw-gebouw. 

n Rookbellen De rookruimte van Trouw- 

Amsterdam wordt tijdens de Museumnacht 

omgetoverd tot bellenspektakel. De gehele 

avond zweven er zeepsopbellen gevuld met 

rook door de ruimte. Rook in de bellen 

zorgt ervoor dat het witte ballen worden. 

Die ballen worden getraceerd met een webcam 

zodat er met een beamer op geprojecteerd 

kan worden. De projecties zorgen voor 

een kleurenspectrum van bellen. 

9 oktober 

Ontwikkeling techniek 

Vandaag zijn we druk in de weer geweest 

met het testen van hoe onze projectie eruit 

komt te zien op het gebouw. We hebben 

het getest door met kleine beamertjes te 

projecteren op een schaalmodel van het 

Trouwgebouw. Omdat we zelf geen beamerervaring 

hebben heeft Phanta Vision ons 

geholpen met de resolutie van de projecties 

en de afstand van de beamers. Phanta Vision 

verhuurt en verkoopt audio visuele producten 

en is de hoofdleverancier van de HvA. 

We hebben een paar kleine afwijkingen met 

de afmetingen van de vlakken gemerkt. Dat 

moeten we nog even aanpassen. 

Het rookbellenconcept zijn we ook aan 

het testen. Het traceren van bellen om te 

projecteren heeft kleine hapering. Het lukt 

ons net niet om op de hele bel te projecteren. 

We krijgen maar de helft te pakken. De 

software moet worden aangepast. We zijn op 

internet aan het zoeken naar mensen die hier 

ervaring mee hebben. We zien intussen groen 

en geel van het tracken van de bellen. 

12 oktober 

3D visuals 

De ontwerpen die op het Trouw-gebouw geprojecteerd 

zijn af. Ze zijn ontworpen door 

onze 3D-expert. Samen met hem hebben we 

gebrainstormd wat we wilden maken. Er komen 

tien à vijftien animaties die op gebouw 

geprojecteerd zullen worden. 

14 oktober 

Sponsor 

We hebben geen budget, dus we moeten 

sponsoring organiseren. We merken dat het 

lastig is in deze periode. Mensen staan niet 

erg positief tegenover sponsoring. We krijgen 

veel nee als antwoord. Uiteindelijk is Phanta 

Vision een van onze hoofdsponsors geworden. 

Ze zagen wel wat in het project en 

willen ons steunen met advies en apparatuur 

die we nodig hebben zoals beamers. 

Voor het rookbellen concept moeten we bellenblaasmachines 

aankopen. Daar hebben we 

dus wel geld voor nodig. Hartog’s Volkoren, 

de bakkerij op de Wibautstraat, is ook een van 

onze sponsors geworden. Ook is er een budget 

beschikbaar gesteld vanuit het MediaLAB. 

20 oktober 

Bellenmachine bij de douane 

Goed nieuws is dat onze rookbellenmachines 

eindelijk in Nederland zijn gearriveerd. 

Iets minder leuk nieuws is dat de douane 

er ondertussen nog mee aan het spelen is, 

totdat wij de invoerrechten betaald hebben. 

Wij wachten in spanning af. 

27 oktober 

Draaiboek 

3 november hebben we een testavond op 

het echte gebouw. Ik ben nu bezig daar een 

draaiboek voor te maken zodat iedereen 

weet wat ze moeten doen. Ook productioneel 

moet er nog wel het een en ander 

geregeld worden. We kunnen bijvoorbeeld 

steigers huren, maar het liefst krijgen we ze 

gratis. Ook zijn we nog aan het werk met 

de animaties. Ze zijn in principe af, maar 

moeten nog gerenderd worden, uitvergroot 

worden naar groot formaat. Dat duurt ongeveer 

een nacht per animatie. We hebben nog 

anderhalve week… n 

Op zaterdag 7 november vindt voor de 

tiende keer de Museumnacht Amsterdam 

plaats. Van 19.00 tot 02.00 uur presenteren 

42 Amsterdamse musea zich met een speciale 

programmering. Ook het Trouw-gebouw 

opent zijn deuren. 

Kijk op trouw.medialab.hva.nl voor een 

uitgebreider verslag van de voorbereidingen, 

inclusief foto’s en filmpjes. 

havana 15

Problemen met studeren 

in verband met 

een functiebeperking? 

Voor informatie over studeren met een functiebeperking 

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl 

De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080 

De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463 

De tAxi-ooRlog HonDenPoeP 

stuDentenHuisVesting 

multicultuRele sAmenleVing 

eenDJes VoeRen nooRD-ZuiDliJn 

Amsterdam kent veel grote en nog meer kleine vraagstukken. Bemoei je ermee! 

Verdiep je in één van de vele grootsteedse problemen en draag een oplossing aan. Zoek een 

onderwerp en schrijf een essay van maximaal 1200 woorden en ding mee naar de hoofdprijs 

van 3.500 euro, een jaarabonnement op Het Parool, publicatie van je stuk in de krant en een 

stage van drie maanden op de redactie. Je verhaal moet voor 1 januari 2010 binnen zijn. 

Raadpleeg het reglement op www.parool.nl/essayprijs of www.uva-hva.nl/essayprijs 

16 havana 

essAy 

PRiJs 

De toekomst 

VAn AmsteRDAm 

-advertenties- 

CREA 

CREA 

is 

is 

de 

de 

culturele 

culturele 

organisatie 

organisatie 

van 

van 

de 

de 

UvA 

UvA 

en 

en 

HvA. 

HvA. 

Turfdraagsterpad 17, 0205251400 

Turfdraagsterpad 17, 1012 XT Amsterdam, 020 5251400. 

Plug & Play 

do 5 nov 20.30 

Deze maand spelen Noblesse, Star- 

ring Lisa en Goodwin Sands. Plug & 

Play is het CREA poppodium, waar 

je iedere eerste donderdag van de 

maand kunt genieten van nieuw talent. 

Zie ook www.myspace.com/ 

creapoppodium. 

CREA Muziekzaal, toegang gratis 

twenty years after the wall fell: 

Coming out 

Tue 10th Nov 20.00 

On November 9th 1989, the movie Coming Out 

(Heiner Carow, 113 min) premiered in cinema Kino 

International in East-Berlin. It was the first (and only) 

DDR-movie that explicitly dealt with homosexuality 

as a theme. That same night the Berlin Wall fell. Introduction 

by Jaap Kooijman, ass. Professor Media 

and Culture (UvA). I.s.m. UvApride. 

CREA Theater, toegang gratis voor studenten 

Film en plaats (2) 

The Story of the 

Weeping Camel 

ma 9 nov 20.00 

Ton Dietz, hoogleraar sociale geografie (UvA), 

geeft een inleiding bij de vertoning van de film 

The Story of the Weeping Camel (Byambasuren 

Davaa en Luigi Falorni, 2004). Woestijnen worden 

vaker in films verbeeld, en niet altijd overtuigend. 

The Weeping Camel geeft een krachtig en correct 

beeld van landschap en leven in de Gobiwoestijn. 

CREA Theater, toegang gratis voor studenten 

Docurama Syrië 

di 10 nov 20.00 

Discussie en de documentaire We will live 

to see these things (Julia Meltzer, 2006). 

Wat gebeurt er als mensen leven tussen de 

concurrerende krachten van een repressief 

regime, een groeiende conservatieve islamitische 

beweging, en de intense druk van 

de Verenigde Staten? I.s.m. Machiavelli. 

CREA Muziekzaal, gratis voor studenten 

www.crea.uva.nl/agenda 

Kom ook! VLOEBES wintersportborrel 13 okt a.s. 

Wintersport 

5 t/m 14 FEB 2010 

Met 

v LOEBES 

naar Frankrijk voor slechts 

€ 395,– 

voor alle info en inschrijven 

www.vLOEBES.nl/wintersport

Studenten die in het onderwijs of in de hulpverlening 

terechtkomen, zijn na het volgen van de minor The Art 

of Aggression Management beter voorbereid op intimidatie. 

‘Ik moest een soort ME-pak aan, inclusief helm, 

schild, kisten en wapenstokken.’ Kirsten Dorrestijn 

Stel, je loopt in een donker steegje en een 

schimmig figuur valt je lastig. Wat doe je? 

Michael Tijsterman (22), onlangs afgestudeerd 

aan de ALO, zou het wel weten. Vorig semester 

volgde hij de minor The Art of Aggression 

Management. ‘Bij de minor leer je hoe je je 

veilig kunt voelen in bedreigende situaties. Dat 

heeft vooral te maken met stressbeheersing. 

Agressieve mensen geven jou stress en daardoor 

kun je moeilijker rationeel denken en 

handelen.’ De minor leert simpele technieken. 

Hoe vang je een klap op? Hoe deel je een tik 

uit of zet je iemand in een klem? Wat is wettelijk 

toegestaan? Daarnaast komen gesprekstechnieken 

en lichaamstaal aan de orde. 

Michael werkt twee dagen per week als 

gymdocent en geeft daarnaast weerbaarheidstrainingen 

aan groep 7 en 8 van een 

basisschool. Dat laatste is mogelijk dankzij 

de minor. Tijdens de minor leer je niet alleen 

beter omgaan met agressie binnen de eigen 

beroepsgroep, maar ook trainingen geven 

aan anderen. Studenten die al een opleiding 

tot leraar volgen, krijgen de bevoegdheid 

zelfverdediginglessen te geven. 

Huilen 

tijdens 

de les 

Agressieve ouders 

Behalve ALO-studenten volgden afgelopen 

jaar studenten Fysiotherapie, SPW en Pabo 

de minor. Bij Pabo-studenten kunnen de 

vaardigheden van pas komen als kinderen 

in de klas elkaar in de haren vliegen, maar 

ook bijvoorbeeld als ouders verbaal agressief 

worden tijdens een ouderavond. Pabostudent 

Astrid Schoenmakers (20) volgde de 

minor om wat steviger in haar schoenen te 

staan voor de klas. ‘Ik ben best een onzeker 

type. Een studiegenoot raadde me deze minor 

aan. Ik merk dat ik nu meer zelfvertrouwen 

heb, me beter kan uiten en dat ik harder 

kan zijn. Bovendien vinden scholen het een 

pluspunt als je ook weerbaarheidslessen 

kunt geven.’ 

Niet iedereen wordt toegelaten tot de minor. 

Coördinator Sandy Spil, tevens docent 

Zelfverdediging en Lichaamstaal op de ALO, 

selecteert tijdens zijn lessen enthousiaste 

studenten voor de minor. ‘Als studenten al 

een zelfverdedigingsachtergrond hebben, bijvoorbeeld 

in judo of kickboksen, vraag ik of 

ze willen deelnemen aan de minor. Studenten 

van andere opleidingen dan de ALO moeten 

affiniteit hebben met zelfverdediging. Omdat 

de groep klein is en er veel gevraagd wordt 

van de studenten, is het van belang dat 

iedereen gemotiveerd is.’ 

Blootgeven 

Het programma van Aggression Management 

bestaat uit drie lesdagen per week. 

Astrid vond de minor fysiek vrij pittig: ‘Ik 

sport zelf veel, dus ik had daar niet zo veel 

moeite mee, maar als je niet van sporten 

houdt, is het echt zwaar. Om in conditie te 

blijven moet je ook buiten de lessen trainen. 

Daarnaast moet je jezelf best blootgeven. Je 

komt erachter hoe jij reageert op benauwde 

situaties. Dat kan ook betekenen dat je moet 

huilen tijdens de les. Je wordt erg geconfronteerd 

met jezelf. Dat had ik van tevoren niet 

verwacht.’ 

Voor Aggression Management lopen studenten 

twee stages: één binnen hun eigen 

vakgebied, en één daarbuiten. Aankomende 

gymnastiekdocenten doen hun stage bijvoorbeeld 

bij de politie, justitie, de veiligheidsdienst, 

de landmacht of de douane. Michael 

heeft bij justitie stage gelopen. ‘Ik heb een 

trainingsweek meegemaakt voor mensen die 

in de gevangenis werken. Omdat ik niet aan 

de kant wilde zitten, heb ik alles meegedaan. 

Daarvoor moest ik een soort ME-pak aan, 

minor 

Beeld Bas Kocken 

inclusief helm, schild, kisten, wapenstok en 

bodyprotector.’ 

Zwaard van Damocles 

Voor het volgende semester heeft Sandy acht 

studenten van de ALO geselecteerd, waarvan 

zes zich al hebben ingeschreven. Van buitenaf 

zijn er nog helemaal geen inschrijvingen. 

Michael en Astrid denken dat de minor 

niet goed gepromoot wordt buiten de ALO. 

Astrid: ‘Op de Pabo is het niet bekend dat 

je deze minor kunt volgen. Je moet er zelf 

naar op zoek gaan.’ Op internet is weinig 

informatie te vinden over de minor. Wel heeft 

Je komt erachter hoe jij reageert op 

benauwde situaties 

Sandy via andere kanalen promotie gemaakt. 

‘We hebben op een minormarkt gestaan, 

maar dat was al in april, terwijl de inschrijvingen 

nu zijn. Ook hebben we in Havana 

een advertentie gezet.’ Sandy denkt dat de 

hoeveelheid contacturen studenten afschrikt. 

‘De structuur moet volgend jaar in ieder 

geval anders worden. Misschien kunnen we 

de minor uitsmeren over het hele jaar of de 

lessen als extra vak in de avonduren aanbieden. 

Nu hangt de vraag of we wel genoeg 

inschrijvingen krijgen steeds als het zwaard 

van Damocles boven mijn hoofd.’ n 

Je kunt je nog inschrijven voor The Art of 

Aggression Management. Zie www.minoren. 

hva.nl 

havana 17

ondertussen in... 

Oslo 

Joris Vermeij (22, derdejaars Fysiotherapie) volgt de minor International 

Public Health in Oslo. Hij wordt uitgedaagd zijn beste 

verkooptechnieken uit de kast te halen. 

Gladde praatjes 

Na de eerste weken is het wat rustiger geworden in het anders 

zo tumultueuze Oslo. Op partygebied dan, want de opdrachten 

volgen elkaar genadeloos snel op. Elke twee weken een andere 

opdracht, variërend van PowerPoint-presentaties, digital stories en 

als laatste zelfs een innovation camp. Twee dagen lang heeft deze 

opdracht geduurd, waarin we een businessplan moesten schrijven 

voor een nieuw product. Uiteindelijk moesten we de jury overtuigen 

waarom juist ons product het beste was van allemaal. 

En dat is best lastig is voor een student Fysiotherapie die nog nooit 

een echt businessplan heeft gemaakt en nul verstand heeft van 

verkooptechnieken of gladde praatjes. Kijk, als het nou de bedoeling 

was geweest om de jury uit te leggen waarom de Noorse overheid 

de prijzen van alcoholische versnaperingen moet verlagen, à la, maar 

dit was toch wel andere koek. Uit de uitslag bleek dan ook dat de 

groep waar ik deel van uitmaakte niet tot de finalisten behoorde. 

Maar niet getreurd: wij hoefden nu tenminste niet voor de halve 

school onze presentatie te houden. Dat zou ongetwijfeld tot 

bulderend gelach geleid hebben. Wat me is opgevallen hier, is dat 

de samenwerking binnen de groep anders verloopt dan op de HvA. 

Op de HvA word je geacht van elke vergadering notulen te maken 

en deze te posten op Bscw. Hier zijn ze veel minder streng. Na een 

rondvraag ben ik erachter gekomen hoe dit komt. Deze minor is 

voor de Noren verplicht. De meesten zijn dan ook niet erg gemotiveerd. 

Het maakt zowel de studenten als tutoren niet uit dat er 

minder aan gedaan wordt dan aan de andere delen van de opleiding. 

Fascinerend zou ik zeggen, aangezien Scandinavië toch bekendstaat 

om het hoge niveau van het onderwijs. Vrijdag is het examentijd! 

Ons oral exam staat voor de deur en dat betekent de afsluiting van 

het deel van de minor met de Noorse én internationale studenten. 

Wij, de internationals, gaan nog drie weken stevig door, terwijl de 

Noren na vrijdag allemaal klaar zijn. De komende weken krijgen 

we workshops en rollenspellen. Met elkaar gaan we situaties uit de 

praktijk simuleren om de interprofessionele samenwerking te oefenen. 

Erg interessant, aangezien er fysiotherapeuten, ergotherapeuten 

en verpleegkundigen uit Ghana, Kenya, Ethiopië en Nederland 

zullen zijn. 

Celine Kelly 

Joris Laura Milou Joran 

18 havana 

Jade Schoelink 

Sporty stylo 

Amfi Angels geven wekelijks gevraagd en ongevraagd fashionadvies. 

Voor al uw modemissers, misaankopen en matchende setjes: ‘Fashion 

is a war, and we love the battle.’ Aflevering 9. Annemarie Vissers 

Jade Schoelink 

(18, tweedejaars Johan Cruyff University) 

‘Ik ben op weg naar mijn tennistraining, en heb net 

college gehad. Vaak heb ik geen tijd om me thuis om te 

kleden, dus dan loop ik er zo bij. Ik probeer er ondanks 

mijn sportkleding toch wel een beetje leuk bij te lopen. 

Vandaar mijn tasje en make-up.’ 

Angel Martine: ‘Lekker in je joggingpak door school 

huppelen, dat wil stiekem toch eigenlijk iedereen wel. 

Deze outfit zit vast en zeker delicious.’ Angel Fleur: ‘Op 

het Amfi is het echt een no no om in je sportkleding 

rond te lopen. Studenten kijken je soms al raar aan als je 

een capuchontrui aanhebt. Jammer, soms heeft een mens 

nu eenmaal een brakke dag. Dat kan. Volgens mij doen 

studenten aan andere HvA-opleidingen daar veel minder 

hysterisch over. Dat lijkt mij een prima iets.’ Angel 

Martine: ‘Dit meisje heeft helemaal een goed excuus: 

ze studeert aan de Johan Cruyff University. Volgens mij 

loopt iedereen er daar zo bij. Maar anders was dit de 

ultieme chill-outfit.’ Angel Fleur: ‘Ik snap dat, als je enkele 

uren per dag sport, je dan no way zin heb in Paris 

Hilton-toestanden, die zich moeiteloos vijf keer per dag 

in een andere outfit laat zien. Ondanks de sportkleding 

ziet dit meisje er toch sophisticated uit. Dat heeft zeker 

te maken met het jasje, dat mooi getailleerd is, het stoere 

sporthorloge en de tas die nonchie aan haar pols hangt. 

Maar daar aangekomen moet het me toch van het Angelhart: 

dit is wel een behoorlijk fake-exemplaar. En wat 

hadden we daar al eerder over gemeld? Juist: we willen 

geen nepperds zien. Je ziet het aan de kleur van het leer, 

maar het meest herkenbare ‘nep-teken’ is het feit dat 

het leer niet doorloopt. Kortom: als je een écht Louistje 

De Angels: Martine, Lieke en Fleur 

amfi angels 

Beeld Marc Deurloo 

hebt, dan staan de LV-tekens aan de andere kant van je 

tas altijd ondersteboven.’ Angel Martine: ‘Het shirtje en 

het vestje vind ik inderdaad goed. Mooie stof ook. Dat 

ze er zo’n LV-tasje erbij heeft gekozen is op zich funny. 

Ze past zo easy tussen de Parissen en Nicoles van deze 

wereld. Lekker workouten met een designer aan je arm. 

Toch vind ik LV een beetje fout. Het zijn geweldige 

tassen en de gemiddelde fashionista is dying for a bag 

like that, maar ik krijg er altijd zo’n “op de markt in 

Turkije”-gevoel bij. Vooral dit model is zo’n imitator. 

Dan heb ik liever een merkloze tas.’ Angel Fleur: ‘Overigens 

vond ik het wel moedig dat ze ook gewoon toegaf 

dat het een nepperd was.’ Angel Martine: ‘De shoes vind 

ik dan weer wat minder fab maar die zijn in haar genre 

denk ik wel upperclass. Ze zijn vast heel functioneel 

voor haar tennistrainingen.’ n 

Tips & Tricks van Angel Lieke 

* Natuurlijk ga je je in het zweet werken in de 

sportschool, maar dat kan ook stijlvol: neem een 

lipglossje mee, verf wat – waterproof! – mascara op 

je wimpers en bind je haar in een strakke staart. 

* Draag áltijd een sportbeha. Voorkomt ook sneue 

verzakkingen op latere leeftijd. 

* Think functional. Als je weinig tijd hebt en direct na 

college doorjakkert naar de sportschool draag dan 

alvast je workout outfit; denk aan een jumpsuit. Die 

kun je overdag dragen met een vest erover.

Beeld Bram Belloni 

Samen dingen doen zit er steeds minder in voor moeder Christine Spelten (56, interne communicatie domein Onderwijs & Opvoeding) en zoon Ferdi (23, vierdejaars Fysiotherapie). 

Gelukkig zien ze elkaar nog regelmatig in de sportschool. 

Christine ‘Ferdi is een enthousiaste fitnessganger. Hij gaat vijf of zes keer per week. Ik moest 

een enorme drempel over voordat ik ernaartoe ging, maar ik ben nu ook om. Hij heeft mij 

het belang van voldoende beweging in doen zien. Maar dan wel alleen op de apparaten. 

Hardlopen vinden we allebei niks. We sporten ook wel eens samen; dan doen we ieder ons 

eigen circuitje, maar hij geeft me aanwijzingen. Hij is veel met gezond eten bezig. Daar trekt 

hij ons ook mee de goede kant op. We eten nu meer magere producten, voldoende eiwitten 

en vitamine. En geen ovenfriet, hamburgers of pannenkoeken meer. Hij heeft ook ingevoerd 

dat we één keer per week vis eten. 

Ferdi woont nog thuis. Ik vind het absoluut niet erg dat hij er is. Vind het wel gezellig. Hij 

helpt ook met alles. Het is niet zo dat hij mij in de weg zit. Hij moet zelf maar zeggen wanneer 

hij op kamers wil gaan. 

Vorig jaar ben ik met hem en zijn broer naar New York gegaan. Dat was heel erg leuk. Zaten 

we met z’n drieën op een hotelkamer. Ik ben misschien wat gestructureerder, dus ik zoek van 

tevoren in boekjes en op internet op wat leuk is om te doen. Winkeltjes opsnorren en kijken 

in welke wijk ze zitten. Het is niet zo dat ik het hele programma uitstippel en dat zij daar 

dan achteraan lopen. Je probeert het natuurlijk wel voor iedereen interessant te maken. We 

zijn gelukkig alle drie dol op winkelen. En ik moet zeggen dat ze heel veel geduld hebben als 

ik loop te shoppen. Dat ze niet bij de derde jurk al zuchten van “kom op mam.” Dat ze daar 

ook rustig een middag voor uittrekken. 

Vroeger deden we meer samen. Vooral tijdens de vakantie, naar Nemo of andere musea. Nu 

dubbelop 

zijn het eigenlijk alleen nog de grote reizen die we samen doen. Hij doet natuurlijk ook veel 

met zijn eigen vriendengroep. Is natuurlijk ook wel logisch als je 23 bent.’ 

Ferdi ‘Vroeger had ik het niet zo door, maar ik merk de laatste jaren steeds meer hoeveel m’n 

moeder voor ons over heeft. Hoeveel ze zich voor ons opoffert, eigenlijk. Door de weeks is ze 

aan het werk en dan is ze thuis bijna alleen maar bezig met het huishouden. Mijn vader doet 

wel dingen in het huishouden, maar minder met opvoeden. Dat is wel een beetje de Surinaamse 

mentaliteit: opvoeding laat je aan de vrouw over. 

Ik denk dat mijn moeder een hoop geleerd heeft door mijn studie, informatief gezien. Ik 

leer een hoop over het menselijk lichaam. Ik hou me bijvoorbeeld veel bezig met gezonde 

voeding. Dat heeft denk ik wel invloed gehad thuis. 

Ook ben ik bezig met gezonde houding en veel bewegen. Ik sport zelf veel. Mijn moeder is 

op een gegeven moment ook gaan fitnessen. Ik denk dat ze daarin mijn voorbeeld gevolgd 

heeft. Mijn broer is toen ook gaan fitnessen, maar mijn vader houdt zich er verre van. Die 

heb ik nog nooit zien sporten en hij is het denk ik niet van plan. Qua voeding zal hij ook niet 

snel iets veranderen. En als iemand ongezond eet, is hij het. Hij eet dan wel met het avondeten 

mee, maar ’s avonds pakt hij gewoon een zak pinda’s. Dat maakt hem niet zo veel uit. 

Thuis wonen bevalt me nog goed. Maar ik ben van plan iets voor mezelf te zoeken. Binnen 

nu en een jaar, dan ben ik klaar met mijn studie. Ik ben natuurlijk ook op een leeftijd dat ik 

dingen moet leren. Zoals zelfstandig te zijn.’ n Jobien Groen 

havana 19

ecensies 

Film 

This Is It 

HHHHH 

Wat De docufilm This Is It over Michael 

Jackson. Een portret samengesteld uit filmmateriaal 

dat geschoten werd tijdens de 

voorbereidingen voor zijn reeks afscheidsconcerten. 

Wat bedoeld was als een kerstdvd 

die een leuk extraatje moest opbrengen, 

bleek uiteindelijk het enige wat we nog van 

MJ te zien zouden krijgen. 

Wie De op twee na best verdienende dode 

persoon van de wereld. Na designer Yves 

Saint Laurent en componisten Rodgers & 

Hammerstein, stond de overleden King of 

Pop met negentig miljoen op de derde plaats 

in de lijst van zakenblad Forbes. Alleen al 

dit jaar. 

Waarom wel ‘Wie van Wacko Jacko houdt, 

gaat toch wel,’ moet het marketingteam 

hebben gedacht. Maar daar krijg je wat 

voor terug: veel, heel veel muziek en weinig 

gelul. Alle hits komen voorbij, voorzien van 

stukjes overleg, lolletjes en serieuze training. 

Wie dacht dat hij slechts nog een kasplantje 

was, zal zich verbazen. Zijn stem is nog 

retegoed en hij voert het team van dansers 

al moonwalkend aan, alsof het niks is. Of 

dat nou door de pepmiddelen komt – wat 

beweerd wordt – doet er even niet toe. 

Jackson is een muzikaal genie die elke noot 

net zolang omdraait tot die perfect is en die 

het uiterste van zichzelf en anderen vraagt. 

Maar dan wel op een dankbare manier. God 

bless all of you. Het zou een megaconcert 

zijn geworden. 

Waarom niet De concertenreeks was 

bedoeld als pensioen voor Michael, die zijn 

fortuin erdoorheen heeft moeten jagen wegens 

de aanklacht voor pedofilie. Of je dat 

nou gelooft of niet, hij is er een stuk armer 

door geworden en zijn bankrekening was 

toe aan verse flappen. De oplossing werd 

gezocht in een reeks afscheidsconcerten met 

bijkomende extra’s, zoals deze film. Deze 

draait maar twee weken in de bioscoop, 

in plaats van de gebruikelijke zes weken. 

Combineer dat met wanneer de dvd uitkomt 

– vlak voor kerst – en je hebt een kaskraker. 

Slimme marketingtruc. n Sanne van Baar 

20 havana 

Boek 

Engel 

Wanda Bommer 

Nijgh & Van Ditmar 

HHHHH 

Wie Wanda Bommer (1969) werkt als 

boeker bij de Nederlandstalige band De 

Dijk. Daarnaast is ze schrijfster, moeder en 

partner van gitarist JB Meijers. Bommer kan 

snel schrijven. In 2008 verscheen haar seksueel 

getinte debuut Boom; Engel is haar twee 

roman. Onlangs presenteerde ze haar boek 

in de bovenzaal van Paradiso gelijktijdig met 

de debuut-cd van JB Meijers. 

Wat De titel is ontleend aan de bijnaam 

van een van de hoofdpersonen Angélica 

Rijkers, die zichzelf Engel noemt. Daarnaast 

is ‘Angel’ de grootste hit van Ace, een 

Amsterdamse band die gevolgd wordt tussen 

oprichting en opheffing. Hoofdpersoon 

Engel is uiteindelijk debet aan de ondergang 

van de groep. 

Waarom wel De verhaallijn is vernuftig 

gekozen. Het boek begint bij het eind in 

2001, als de drie leden van de ooit succesvolle 

groep Ace elkaar ontmoeten in 

New York om te praten om weer samen te 

gaan spelen. Vervolgens wordt er een stap 

gemaakt naar de late jaren tachtig. Enerzijds 

wordt Engel gevolgd die opgroeit in een saai 

Noord-Hollands dorp en daarnaast wordt 

het perspectief van David, een van de drie 

leden van Ace, beschreven. Bommer neemt 

je mee naar Lowlands en de Melkweg, gunt 

je een kijkje backstage in de platenbusiness 

en laat de jaren tachtig op een aangename 

manier herleven. En dat het niet altijd lollig 

is om als zeventienjarige in pakweg Hoorn 

of Heerhugowaard op te groeien, wordt 

ook snel duidelijk. Engel en haar vrienden 

doden de tijd met drinken, flipperen, stelen 

en vechten. Het is dus niet vreemd dat de 

hoofdrolspeelster eieren voor haar geld kiest, 

en vertrekt naar het grote Amsterdam om 

danseres te worden in The Escape. Of Ace 

daadwerkelijk weer bij elkaar komt, laat de 

schrijfster in het midden. 

Waarom niet Eigenlijk is er op Engel 

weinig aan te merken. Ik begon eraan op 

vrijdagmiddag en zondag had ik hem uit. 

Lekker lezen dus met muziek erbij van JB 

Meijers of eventueel andere in het boek 

beschreven nummers als Sam Browns ‘Stop’ 

of ‘You Get What You Give’ van The New 

Radicals. n Jim Jansen 

Nightlife 

Girls Love Dj’s 

6 november, Jimmy Woo 

Wel gaan Na een week hard werken heb jij het verdiend om uit je plaat te gaan. Voor 

het eerst is Girls Love DJ’s in de Jimmy Woo en ze zullen ervoor zorgen dat het dak eraf 

gaat. Jij kan hierbij zijn want Havana mag 3x2 gastenlijstplekken weggeven! Hoe? Mail 

voor vrijdag 6 november naar havana@hva.nl. 

niet gaan Eigenlijk is er geen reden om thuis op de bank te blijven zitten. Dus trek je 

mooiste outfit aan en gaan! 

Film 

new York, I Love You 

Vanaf 29 oktober, o.a. Pathé 

Wel gaan Je bent idolaat van New York. Dan is dit een leuke korte film die een visie 

geeft over jouw favoriete bruisende stad. Je wilt graag de liefde voelen in the city that 

never sleeps. Dan moet je absoluut gaan! 

niet gaan Je hebt vol afschuw naar de film Paris, je t’aime gekeken. New York, I Love 

You is namelijk de opvolger van de Parijse versie. 

Festival 

north Sea Film Festival 

6 t/m 8 november, Studio K 

Wel gaan Met diverse thema’s dit jaar zoals natuur en milieu, animatie en korte thriller 

wordt het dit jaar een bijzonder festival. Films zijn afkomstig uit vijftien verschillende 

landen, verspreid over vier continenten. De professionele jury heeft speciaal voor jou een 

verrassend programma samengesteld! 

niet gaan Omdat je niet zo van verantwoorde films houdt. 

Fotografie 

Beyond the final fantasy 

t/m 22 november, De Brakke Grond 

Wel gaan Vlaamse fotografe Charlotte Lybeer heeft twintig portretten gemaakt van live 

action role players, mensen die in de huid kruipen van fantasyfiguren. In character, in hun 

eigen huiselijke Vlaamse en Nederlandse interieurs. Toegang is gratis. 

niet gaan Stiekem zullen we toch altijd een kleine afkeer behouden tegenover onze 

zuiderburen. Sorry Charlotte. 

Nightlife 

Lovetrain 

6 november, Escape Deluxe 

Wel gaan Amsterdam is namelijk een nieuw discofeest rijker. Vanavond klinken de 

muziekhits uit de jaren 70, 80 én 90 uit de boxen. Dj Xavier Dozier Holland neemt je mee 

terug in de tijd waar we stiekem naar verlangen. Keep the soul alive baby! 

niet gaan Dit is zooooooo ver voor jouw tijd. 

Chocoladefestival 

Salon du Chocolat 

7 t/m 22 november, Amsterdam 

Wel gaan De wintermaanden zijn weer begonnen, kachel aan en dan is chocolade het 

enige wat nog ontbreekt! Maar niet voor lang, want vanaf 7 november is twee weken lang 

genoeg aan chocolade te zien, te ruiken en uiteraard te proeven in Amsterdam. Denk aan 

tentoonstellingen over chocolade, maar ook prachtige chocoladejurken uit Parijs mag je 

niet missen! 

niet gaan Bij alleen de gedachte aan chocolade vliegen de kilootjes er al aan. Dan hebben 

we het nog niet eens over de puistjes die onder je huid naar boven kruipen om de 

wereld gedag te zeggen.

Beeld Sanne van Baar 

eten 

Sla met sesamzaadjes 

Divers en niet te zwaar Japans eten bij restaurant Tempura: 

handig als je een avondje film in Kriterion voor de 

boeg hebt. 

Rond 19.00 uur komen we binnen. Op het 

voor ons gereserveerde tafeltje staat een 

bordje met onze naam erop geschreven. Ze 

verwachten ons dus echt. Vrijwel meteen 

staat het enige niet-Aziatische meisje dat 

hier die avond werkt naast ons tafeltje om 

de bestelling op te nemen. We besluiten en 

een van de eerste menu’s van de kaart te 

bestellen. Ik check of het gekozen menu 

vanwege mijn zwangerschap wel gegeten 

kan worden. De serveerster biedt aan om 

het menu van rauwe vis enigszins aan te 

passen. Haar Nederlands is niet erg goed, 

dus ik vertrouw op haar invulling. 

Het menu start met een salade van reepjes 

ijsbergsla met wortel julienne en een 

gekookt eitje on top. Niet bijzonder, maar 

prima van smaak. Zelfs mijn tafelpartner 

– niet echt een slaliefhebber – vindt het 

lekker. Zal dat door de Japanse dressing 

met zijn met sesamzaadjes? We drinken 

senchathee en jasmijnthee bij de maaltijd; 

een prima combinatie. 

Vervolgens wordt er een schoteltje met 

sushi – voor mij zonder rauwe vis vanwege 

mijn zwangerschap – geserveerd en voor 

mijn tafelgenoot ook sashimi en sushi met 

rauwe zalm. Dit ziet er goed uit en mijn sushi 

met krab en avocado smaakt erg goed. 

Na deze gang is het druk geworden in de 

zaak en dat merken we aan het dalende 

tempo van de service. Uiteindelijk besluiten 

we te vragen hoe lang het nog duurt voor 

de volgende gang gebracht zal worden. De 

eerste serveerster geeft aan de bestelling 

doorgegeven te hebben en onderneemt verder 

geen actie. De tweede serveerster geeft 

aan dat ze het even zal navragen en vraagt 

mij vervolgens of de baby niet langer kan 

wachten. Ze wijzigt de volgorde van het 

menu en brengt ons vast de misosoep die 

anders aan het eind geserveerd zou worden. 

Na de soep volgen al snel de vleesspiesjes, 

lekker op smaak met sojasaus, en vervolgens 

spoedig de gegrilde zalm, die iets te 

lang gegrild is. Ik sluit de maaltijd af met 

sesamijs en mijn partner met groenetheeijs. 

Samenvattend: een prima Japans etentje 

voor 22 euro voor een menu per persoon. 

Het eten is divers en niet te zwaar. Ik mis 

eigenlijk alleen de groenten, zoals ik die in 

veel restaurants mis. Het restaurant is niet 

zo groot, met een boven- en een benedengedeelte. 

Het publiek is divers, met buurtbewoners, 

toeristen en mensen die – net als 

wij – een hapje gaan eten voordat ze in 

de Roetersstraat in Kriterion naar de film 

gaan. n Ninon Vermeulen 

Restaurant Tempura, Plantage Kerklaan 26 

hs, Amsterdam 

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar havana@hva.nl. Als je recensie 

geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. 

Geen dag 

zonder Ajax 

Idool ‘Dennis Bergkamp, van wie ik een 

groot fan was. Mijn eerste keer in De Meer 

was de afscheidswedstrijd van hem en Wim 

Jonk. Ik heb toen de bloemen van Jonk 

gekregen en tegen iedereen gezegd dat ze 

van Bergkamp waren.’ 

Film ‘Groot opgezette films: gooi er een 

groot leger in en het is leuk, al moeten de 

special effects wel echt lijken. Lord of the 

Rings, Star Wars, maar als ik moet kiezen: 

Gladiator. IJzersterk is de beginscène 

waarin hij het leger aanvoert tegen een Germaans 

volk. The Reader viel zo tegen dat 

ik gewoon niet kan zeggen waarom. Zonde 

van mijn tijd.’ 

Tv ‘Een boven alles uitstekende serie is The 

Sopranos. Vooral omdat het maffiagezin 

zoals zij leven doodnormaal vindt. Dat 

maakt dat je vaak moet lachen. Tony die 

boos is op zijn zoon A.J. die niet in zijn 

voetsporen mag treden, maar dit toch doet. 

Voetbal Insite is soms tenenkrommend 

door het gedrag van de analisten. Het is 

bijna misselijkmakende tv, maar je blijft er 

wel naar kijken.’ 

Muziek ‘Mijn smaak is verpest doordat ik 

lang op de muziekafdeling van de Mediamarkt 

heb gewerkt. Het maakt niet uit 

welk genre, gooi het aan en ik luister. Ik 

kan een cd helemaal grijsdraaien, de laatste 

tijd Wicked Ways van Waylon. Poppy jazz 

en een stem met een rauw randje. Rommel 

vind ik de muziek van Nederlandstalige 

zwart-wit 

Eelco Brancart (27) 

docent Media, Informatie en Communicatie 

zangers als Dries Roelvink, die iedereen 

sneu vindt, en Frans Bauer.’ 

Humor ‘Ranking The Stars. Botsende ego’s 

die na de tweede gemene opmerking gaan 

terugbijten. Je merkt ook dat er op één dag 

vijf afleveringen doorheen gerausd worden 

met steeds opnieuw een volle champagnefles. 

Het wordt steeds lolliger. Plien en 

Bianca, dat is geen humor, die zeurderige 

stemmetjes. Verschrikkelijk.’ 

Moment ‘Een hoogtepunt was van de 

zomer toen we in een minibusje over Java 

hebben gecrost. Je komt in een totaal andere 

wereld. Honderden scooters en brommers 

die om je heen scheuren, een chaos. En 

toch hebben we maar één ongeluk gezien. 

Bizar was dat ze die persoon gewoon langs 

de weg gooiden zodat het verkeer verder 

kon. Niks ambulance of nekkragen. Elke 

keer dat Ajax geen kampioen wordt is een 

dieptepunt. Dat went nooit. Maar dit jaar 

met een “Tony Soprano” voor de groep 

gaat het goed komen.’ 

Stokje ‘Ik geef het stokje aan docent Theo 

Ploeg, van wie ik net als van de andere 

collega’s van Interactieve Media te weinig 

weet.’ n Hans van Vinkeveen 

havana 21 

Beeld Hans van Vinkeveen

varia 

Havana begint aan zijn 

vijftiende jaargang. Genoeg 

verleden tijd voor een wekelijkse 

duik in het stoffige archief. Wat gebeurde 

er in de nineties op de HvA? 

Moordenares 

in dienst 

Rond de kerst van 1997 werden in de 

tuin van een pensionhoudster uit het 

Friese dorpje Anjum twee lijken opgegraven. 

De pensionhoudster bleek er de 

gewoonte op na te houden om af en toe 

een gast te vergiftigen. De vrouw werkte 

een jaar of tien voor de hogeschool als 

docent Biologie bij de opleiding Petroleum- 

en Gastechnologie. Na een conflict 

met studenten en de afdelingsmanager 

werd ze ontslagen. Collega’s benadrukken 

dat ze zeer intelligent was, maar ook 

uitermate lastig in de omgang. 

Universiteit en Hogeschool van 

Amsterdam 

In de Havana van 4 september 1997 

lezen we dat de UvA en de HvA een 

nieuwe onderwijsinstelling hebben 

opgericht, namelijk de Universiteit en 

Hogeschool van Amsterdam (UHA). 

Het is de bedoeling dat delen van de 

universiteit en hogeschool naar het UHA 

worden overgeheveld. Het is nog niet bekend 

welke opleidingen dan gezamenlijk 

worden aangeboden maar de Colleges 

van Bestuur van de UvA en de HvA 

denken vooral aan ‘gemengde’ economieopleidingen. 

Krijtjesmentaliteit 

Onderwijswethouder Van der Aa was in 

1997 erg ontevreden over de onderwijskundige 

kwaliteit van de – toen nog zelfstandige 

– HES. ‘Veel docenten hebben 

een krijtjesmentaliteit. De onderwijsvernieuwing 

heeft er jaren stilgestaan.’ Van 

der Aa meende de problemen in een keer 

op te kunnen lossen door de HES bij de 

HvA onder te brengen. Dat riep toentertijd 

massaal verzet op en de poging van 

Van der Aa is dan ook mislukt. Dertien 

jaren later is de HES toch onderdeel van 

de HvA geworden. 

Overspannen 

In 1997 zat liefst 50 procent van alle 

facilitymanagers ziek – overspannen – 

thuis. Dat zou te maken hebben met de 

invoering van het ‘leren leren’. Studenten 

doen daardoor een veel groter beroep 

op bibliotheken, computerfaciliteiten en 

werkruimten terwijl er voor die voorzieningen 

geen extra geld is. Dat verhoogt 

de druk op de facilitymanagers; die moeten 

immers alles in goede banen leiden. 

22 havana 

15 

check ook 

havanaweb.nl gekeurd 

Voorzitten, zo doe je dat 

Altijd al willen leren tekenen, speedreaden of 

webloggen? Asva Studentenunie organiseert 

twee keer per jaar een cursusweek waar je 

dit soort vaardigheden kunt verwerven. Ook 

de serieuzere cursist kon terecht voor een 

lesje voorzitten of penningmeesteren. 

Oud-HvA-student 

naar jongeren-VN 

Elsa van de Loo (21, afgestudeerd HBO- 

Rechten) is uitverkozen tot VN-jongerenvertegenwoordiger. 

Met haar strijd voor 

het recht op water haalde Van de Loo 45 

procent van de stemmen binnen. Op 2 november 

vloog Van de Loo met Jordy Sweep 

– haar voorganger als jongerenambassadeur 

– naar New York voor een kennismaking op 

het hoofdkwartier van de VN. 

Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste 

weten? Check havanaweb.nl Daar kun je 

je ook aanmelden voor onze wekelijkse 

nieuwsbrief. 

Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk 

ook: twitter.com/havanaweb 

enygma 

Tabex 

Met gevaar voor eigen leven testten 

we anti-rookpillen uit Bulgarije. 

Het was natuurlijk vragen om problemen. 

Na twee jaar zonder saffies door het leven, 

bedacht ik ineens dat ik heus wel een sigaretje 

zou kunnen opsteken. En omdat het zo 

gezellig is met een wijntje. We zijn een maand 

verder en het bleef – natuurlijk – niet bij dat 

ene sigaretje. Goed: terug bij helemaal af 

(een pakje per dag) ben ik niet. Maar toen ik 

mezelf laatst weer terugvond met een sigaret 

naast een walmende rookpaal op Amsterdam 

Centraal was dat het teken. Terug naar start. 

Toentertijd bestelde ik bij mijn huisarts een 

receptje Zyban, grof chemische pillen die iets 

ingewikkelds doen met de nicotinereceptoren 

in je hersenpan. Hoewel het spul een paardenmiddel 

bleek, liep ik wel twee maanden 

rond met het gevoel dat een flinke moker 

mijn hersenpan een opdoffer had gegeven. 

Dat moest anders, dus na een Google-vluggertje 

bestelde ik volgens de kenners het even 

werkzame, maar mildere Tabex. Dat het spul 

niet in Nederland te verkrijgen is, maar via 

een schimmige tussenpersoon (‘Ruska_2007’) 

in Bulgarije, neem ik op de koop toe. Via 

eBay is het spul snel gevonden en binnen twee 

dagen ligt het in de brievenbus. Het principe 

van innemen peuter ik los via allerlei internetsites 

– want de bijsluiter is eveneens in het 

Bulgaars: dag één tot en met drie, zes pillen 

per dag. Dag vier tot en met twaalf, vijf pillen 

en zo verder. Twee maanden mee doorgaan en 

je gaat weer rookloos door het leven. Op dag 

vijf moet men stoppen met roken, maar tegen 

die tijd wil je al geen sigaret meer opsteken, 

volgens diezelfde kenners. De werkzame stof 

Cytisine, die van bloemen en kruiden schijnt 

te komen – sure – maakt namelijk dat de 

craving naar nicotine verdwijnt en sigaretten 

afschuwelijk gaan smaken. Plechtig spreek 

ik mijn afscheidswoorden tegen de redactie 

bij het eerste tabletje: als ik morgen niet verschijn, 

dan was het prettig werken met jullie. 

Het gaat echter prima: om het uur neem ik 

een tabletje en – placebo-effect of niet – de 

drang en zucht naar een sigaret is er nog wel, 

maar wordt absoluut minder. Smaken doet de 

sigaret ook nog, maar daar komt langzaam 

verandering in. De enige bijwerking is dat de 

tabletten wat zwaar op je maag vallen, maar 

daar is wel overheen te komen. Kortom: met 

een ijzeren wil en een Tabex-pil moet het 

weer gaan lukken. Morgen is het dag vijf, dan 

is het schluss. Ik bestel zeker nog een pakketje 

bij Ruska_2007. Voor de volgende terugval. 

n Annemarie Vissers 

hva-agenda 

HvA 

to do’s 

10 november 

Martial arts convention 

Een prima manier om kennis te maken met 

allerlei vechtsporten. Iedereen is welkom. 

18.45 - 22.00 uur. Studenten Sportcentrum, 

De Boelelaan 46. Toegang is gratis. 

www.usc.uva.nl 

12 november 

Onder-Soep 

Het Kenniscentrum van het domein Onderwijs 

en Opvoeding organiseert tien keer per 

studiejaar een kleinschalige onderzoekspresentatie 

onder het genot van een kop soep 

op donderdagen van 12.00 tot 13.00 uur. 

Een collega die bezig is met een onderzoek 

vanuit het lectoraat of los daarvan binnen 

het domein geeft een korte presentatie en 

vertelt over de huidige stand van zaken 

van zijn/haar onderzoek. Op 12 november 

presenteert Lies Timmering, afdeling Pabo, 

haar masterthesis van Pedagogiek met als 

titel Teacher Quality is… Teacher Qualities 

Identified by Teachers and Student Teachers 

in Europe. Haar inleider is Petra Smulders. 

www.kenniscentrumonderwijsopvoeding. 

hva.nl 

20 november 

TEDxAmsterdam Challenges 

On November 20, the very first TEDx conference 

in the Netherlands will take 

place at the Royal Tropical Institute (KIT) in 

Amsterdam. With an impressive line up 

of speakers from all over the world ready to 

tell an inspiring story from subjects varying 

from science and technology to business and 

arts. Attendance is free for those that are 

invited, or selected to take part. But you can 

also earn your ticket to TEDxAmsterdam! 

How? By entering one of the TEDxAmsterdam 

Challenges. Make a video, write an 

essay, present a tech demo or send in your 

own TEDx talk! 

www.tedxamsterdam.nl/challenges/ 

27 november 

Fashion for a cause 

Vijf studenten Trade Management Azië 

aan de HES Fraijlemaborg organiseren 

een charity-evenement in het Amsterdam 

Fashion Hotel. De avond zal bestaan uit modeshows 

met creaties van grote Nederlandse 

ontwerpers, bekende dj’s, optredens en een 

veiling met door de ontwerpers geselecteerde 

stukken. De opbrengst van de avond zal 

gaan naar het goede doel ‘Because I’m a girl’ 

van Plan Nederland. 

Kaarten zijn in de voorverkoop 25 euro 

en 30 euro aan de deur. HvA-studenten en 

medewerkers krijgen op vertoon van een 

HvA-pas 5 euro korting. 

Meer informatie: Audrey van Weerdenburg, 

FashionForaCause@live.com 

http://fashionforacause.tk/

Beeld Bas Uterwijk 

weekgast 

Patrice Swart (27, vierdejaars Management Economie en Recht in Almere) organiseerde 

vorige week SOP, het maandelijkse open podium. Hij is manager pr bij de 

eerste Almeerse studentenvereniging [`endzjin] S.V.E.I.A. 

Maandag 28 oktober 

Ik word wakker om één uur. Gauw mijn bed uit en aan de slag. Mijn essay over Karl Marx 

had ik in februari al in moeten leveren. Eerst mijn kamer en de keuken schoonmaken. Nu ik 

toch bezig ben, neem ik de huiskamer ook even mee. 

Om drie uur is alles schoon, ik heb geen smoesjes meer. Goed, essay openen en typen maar. 

Karl Marx dit, Karl Marx dat, en de spellingchecker er overheen. Ha! Dat viel best mee, had 

ik ook negen maanden geleden kunnen doen. 

’s Avonds eet ik even snel en daarna heb ik een bestuursvergadering van de vereniging. We 

hebben het er nog even over gehad of alles voor SOP goed is voorbereid. Niet lang, ik moet 

zeggen dat het wel meer mijn kindje is. SOP bestaat uit een huisband – waar ik zelf bassist 

bij ben – en we nodigen elke keer een gastband uit die zijn podiumkunsten bij ons kan laten 

zien. Wij, de huisband, bieden ook de mogelijkheid aan mensen om hun vocale talenten te 

showen. Hier komen echt allerlei mensen op af: van muzikale wonders tot krolse katten. 

Altijd gezellig! 

Het wordt weer vroeg donker. Dan komen bij ons de spellen uit de kast om met zijn tienen in 

een veel te kleine huiskamer ergens op de campus Kolonisten van Catan te spelen. 

Dinsdag 29 oktober 

Mijn hersenen werken vanmorgen lekker langzaam. Maar natuurlijk niet als het gaat om belangrijke 

dingen: bier! Het is inmiddels 13.00 uur en mijn eerste biertje staat op tafel. Het staart 

me vanaf de tafel aan, naast de knallende serie op de tv. Op je luie reet op de bank, heerlijk. 

’s Avonds eet ik weer even snel en ga erop uit om mijn buikje strak te krijgen met een squashbal 

en racket. Zweten in een hokje van twintig vierkante meter, ik vind het leuk. Daarna op 

weg naar de sociëteit. We hebben vanavond gratis fust, yeah! 

Woensdag 30 oktober 

‘Begin de dag met een dansje!’ Wanneer die eens van de radio verdwijnt? Mooi begin van de 

dag, om daarna te horen te krijgen dat mijn essay over Karl Marx herschreven moet worden. 

Dat doe ik een andere keer wel. Eerst naar de markt om allerlei lekkers in te slaan. 

Om vier uur ga ik met mijn huisgenoot en de buurman squashen. Heerlijk dat huisgenoot 

Paul me dan ook direct inmaakt. Douchen, naar huis en aan de maïs en kipschnitzel. 

Trrring, de telefoon gaat. Aan de andere kant: ‘Wij komen niet.’ Dat was de band voor overmorgen 

die het in zijn hoofd haalt om de dag voor het optreden af te bellen. Wat nu? Band 

één kan niet, band twee kan ook niet en band drie heeft geen drummer. Maar ik houd de 

moed erin. Ze komen in ieder geval en zullen knallen met onze eigen rockdrummer. Nu is het 

weer tijd om mijn strategische oorlogsvoering te laten uitblinken! 

Donderdag 29 oktober 

Gisteren liet de band weten dat ze niet meer kwamen, maar gelukkig kende ik nog wat mensen 

en het probleem is zo goed als opgelost. Maar vanavond Cantus! 

Er is gekookt in de soos en ik kan je zeggen dat het echt niet eruitzag. Een kapsalon (bakje 

met patat, kebab, kaas en sla) ziet er gewoonlijk al uit als kots, maar dit zag eruit als herkauwde 

kots. Ik besloot dus om toch maar niet mee te eten. Iets wat ik je kan aanraden als je 

mee gaat doen met een Cantus: goed eten. Leg een bodem. 

Wat kan je zeggen over een Cantus? Om niet te veel weg te geven – blijft natuurlijk wel een 

beetje geheim – het is een soort zangfestijn met veel bier. Er werd gedronken, gezongen, met 

bier gesmeten en geproost! Ik weet niet meer hoe laat ik er vanavond in lag. 

Vrijdag 30 oktober 

Wat een kater! Als ik wakker word, is het inmiddels 15.00 uur en SOP is vanavond. Dus uit 

de veren, douchen, lunchen, paracetamol en we kunnen er weer tegenaan! 

Om acht uur is de huisband aanwezig bij S.P.A. de Dromedaris, de soos. Snel alles opbouwen. 

Banken van het podium, apparatuur klaarzetten, versterkertje hier, versterkertje daar. 

De geluidsman heeft allerlei nieuwe spullen meegenomen, zodat het na een jaar eindelijk op 

een écht open podium lijkt. We hebben nieuwe microfoons, vier grote spotlights, dimmers, 

monitoren en galm. Kortom: de hele mikmak, en het klonk fantastisch! 

Om 23.00 uur zat de sociëteit vol! Iedereen was er: alumni, oud-leden, ereleden, leden, 

gasten, alles door elkaar. Eén grote gezelligheid. De mensen waren vrolijk en alles verliep 

volgens plan! We hadden een muziekquiz bedacht waar mensen bier mee konden winnen om 

in de juiste stemming te komen. Vanavond werd er een nieuw onderdeel geïntroduceerd: ‘Dr. 

Oostenrijk geeft college’. Door Paul Oostenrijk wordt er een artiest uitgekozen van wie hij 

een aantal nummers covert. Daarnaast geeft hij uitleg over wat de muzikant met de liedjes 

bedoelde. Dit keer was het de band Keane. Tot slot konden mensen uit het publiek verzoeknummers 

zingen en muzikanten konden meejammen. 

Wat een avond, volgende maand weer! Ik kan nu al niet wachten. n 

havana 23

Beeld Jan-Maarten Hupkes 

afstuderen 

Eefje Pater (25) 

Interactieve Media 

Onderwerp ‘Ik loop stage bij Second Sight, een 

uitgeversplatform. Ik doe de stage tegelijk met Pieter 

Versluis, een vriend van de opleiding. Samen hebben 

we al veel projecten gedaan; we vullen elkaar erg 

goed aan. Second Sight is een leuk uitdagend klein 

bedrijf dat pas anderhalf jaar bestaat, wat betekent 

dat er ruimte is om onze eigen ideeën uit te werken. 

We maken deel uit van iets nieuws en soms is het 

moeilijk om de eerste stap te zetten. Dan is het fijn 

dat we op elkaar kunnen terugvallen. Nu zijn we 

een klankbord voor elkaar, we kunnen elkaar motiveren. 

Ons stagebedrijf verzamelt informatie van 

24 havana 

trendwatchers en geeft een overzicht van en inzicht 

in trends. Alles wat er op trendwatchinggebied 

gebeurt in Nederland komt er samen. Ze hebben 

een magazine dat tien keer per jaar verschijnt, een 

website en ze organiseren evenementen. Wij houden 

ons voornamelijk bezig met de website en evenementen. 

Onze stage is geen uitgestippeld pad, maar 

wordt gaandeweg gevormd. Wel staat vast dat we 

twee evenementen gaan organiseren. Dat betekent 

sprekers regelen, uitnodigingen maken en een goede 

locatie vinden.’ 

HvA ++ ‘De variëteit van dingen die de opleiding 

te bieden heeft is absoluut een pluspunt. Ik wist 

niet zo goed wat ik had geleerd, maar nu blijkt dat 

ik over veel onderwerpen uit de interactieve media 

kan meepraten. De combinatie van die verschillende 

onderdelen maakt het leuk.’ 

HvA - - ‘Dat is ook meteen een minpunt van de 

studie, want ik mis verdieping. Op bepaalde vragen 

gaan docenten niet in. Dat heeft volgens hen geen 

zin. Bij mijn vorige studie antropologie werd daar 

wel op ingegaan. Misschien is het voor mij ook een 

andere beleving dan voor een zeventienjarige die net 

van de havo komt.’ n Gijs Hardeman

Het nieuwe lezen - Folia Web

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?