Lees de publicatie online - Zorgnet Vlaanderen

Probleemverkenning
Vanuit het perspectief van het kind
Kinderen worden best zo kort mogelijk onttrokken aan hun vertrouwde omgeving. In het belang
van het kind werken de ziekenhuizen en kinderartsen daarom de laatste jaren zo veel
mogelijk met daghospitalisatie of korte opnames. In haar regelgeving vertrekt de overheid
momenteel echter nog te weinig vanuit de patiëntjes. Ze blijft het zorgprogramma voor kinderen
te veel vereenzelvigen met overnachtingen op de pediatrische afdeling. Indien er geen
actualisatie komt van de regelgeving, dan is de ziekenhuispediatrie – en daarmee de gespecialiseerde
zorg voor het kind in het ziekenhuis – ernstig bedreigd. De meerwaarde voor het
kind van een pediatrische ondersteuning aan de spoedgevallendienst, de materniteit en tal
van andere diensten en disciplines is momenteel immers amper of niet meegenomen in de
federale erkennings- en financieringslogica.
Daarnaast variëren de noden van elk kind. Dat kan gaan van het geruststellen of begeleiden
van ouders wanneer een baby veel lijkt te huilen tot een zeer intensieve verzorging voor hartlongtransplantatie
bij mucoviscidosepatiëntjes. Het is daarom logisch dat het zorgprogramma
voor kinderen die brede waaier aan noden ook reflecteert. Tevens zijn de zorgmogelijkheden
per ziekenhuis verschillend. Hoe meer supergespecialiseerde zorg nodig is, des te belangrijker
het is om die te concentreren in specifieke kenniscentra. Daartegenover staat dat het
merendeel van de ziekten bij kinderen geen gesofisticeerde behandeling of diagnose-apparatuur
vergen. Zeer vaak volstaat een goed klinisch nazicht met aandacht voor het kind en zijn
naaste omgeving. Omdat een kind niet los kan worden gezien van het gezin en de omgeving
waarin het functioneert, is de nabijheid van de tweedelijnszorg en een goede samenwerking
met de eerstelijn dan weer heel belangrijk.
Vanuit de sociale diversiteit tussen arm en rijk
Als de overheid haar regelgeving niet actualiseert, dan zal in de nabije toekomst één op de
vier kinderafdelingen moeten sluiten. Dat zal de gezondheidskloof tussen rijk en arm verder
vergroten. , Dat staat haaks op de inspanningen die internationaal geleverd worden om deze
gezondheidskloof te dichten. Het recht op gepaste gezondheidszorg voor elk kind is immers
opgenomen in art. 24 van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Een dergelijk grootschalig
sluitingsscenario heeft forse consequenties voor de toegankelijkheid van zorg voor
kinderen.
Onder meer Buchmueller toonde duidelijk het negatieve effect aan van het sluiten van zowel
stedelijke als rurale ziekenhuizen op de zorg voor mensen met lage inkomens. Een spoedgevallendienst
is vaak de enige medische (uit)weg die armen kennen of nemen. Ook de toegankelijkheid
van spoedeisende zorg in het algemeen komt hierdoor in het gedrang. Het uitbaten
van een gespecialiseerde functie spoed en van een MUG is immers gekoppeld aan de voorwaarde
dat men ten allen tijde een beroep moet kunnen doen op een geneesheer-specialist in
de pediatrie. Door die impact op de spoeddienst kan het negatieve effect op de gezondheidskloof
verder uitbreiden tot en met de geriatrische patiënten. ,
Currie J. 2003.
Flores G. et al. 2009.
CSDH (Commission on Social Determinants of Health) 2008.
Buchmueller T. 2006.
Halfon N. et al. 1996.
Art. 10 5° KB van 27 april 1998.
Xu K. et. al. 2009.
Vigdor E. 1999.
Zorgnet Vlaanderen