Lees de publicatie online - Zorgnet Vlaanderen

4
Conclusies
Zorgnet Vlaanderen wil dat elk kind dat zich in een ziekenhuis aanbiedt tijdig de meest gepaste,
kwaliteitsvolle zorg kan krijgen. Elk kind heeft recht op de nodige zorg, die zo goed als
mogelijk aansluit bij zijn vertrouwde omgeving. Om die doelstelling te realiseren moet het
huidige ‘one size fits all’ zorgprogramma voor kinderen gediversifieerd worden in functie van
de lokale, regionale en supraregionale zorgnoden en -mogelijkheden. De rol en opdracht van
de lokale, regionale en supraregionale pediatrische ziekenhuisdiensten in het kader van de
toegankelijkheid moet daarom duidelijk worden gesteld en kenbaar gemaakt.
Nu en in de nabije toekomst blijven er duidelijke zorgnoden bestaan. Er is opnieuw een toenemende
behoefte aan gedegen en sociaal geïnspireerde pediatrische basisexpertise. Bijzondere
aandacht dient te worden besteed aan de toegankelijkheid voor kinderen uit arme
gezinnen. Daarnaast is het cruciaal om voldoende capaciteit te behouden om minstens de
gebruikelijke epidemieën en forse seizoensschommelingen vlot te kunnen opvangen. In een
globaliserende wereld zijn pandemies immers waarschijnlijker dan ooit. Ten slotte is er behoefte
aan hypergespecialiseerde zorg voor een kleine groep van kinderen, maar het betreft
hier vaak kinderen met een recurrente zorgvraag.
Om dat alles te realiseren willen de Vlaamse ziekenhuizen dat alle pediatrische activiteiten
in een ziekenhuis gewaardeerd worden. Te beginnen bij de uitbouw van “nieuwe” activiteiten
waaronder korte observaties en daghospitalisatie. Daarnaast moet de pediatrische ondersteuning
van de spoeddienst en de opvolging van doorverwijzingen meer aandacht krijgen.
Ook de opvolging van (chronisch) ernstig zieke kinderen met als essentiële onderdelen een
betere psychosociale begeleiding van kind en ouders en het meenemen van voldoende gesprekstijd
dienen mee in rekening te worden genomen. De uitbouw van gespecialiseerde zorg
aan huis en meer mogelijkheden voor de combinatiebehandeling van kinderen met psychische
en/of fysische en/of sociale problemen dient, in het kader van een holistische benadering,
eveneens te worden gerealiseerd. Tot slot is er dringend nood aan een beleidskader voor
enkele zeer professioneel toegeruste, specifieke pediatrische intensieve zorgeenheden met
bijhorende transportfaciliteiten.
Hiervoor is een verfijning nodig van het zorgprogramma voor kinderen, waarbij elk algemeen
ziekenhuis ten minste een zorgprogramma A moet hebben dat overdag over de benodigde
pediatrische expertise beschikt om electieve dagopnames te ondersteunen en een laagdrempelige
consultatiemogelijkheid garandeert. Het zorgprogramma B1 biedt bovendien nacht- en
weekendcontinuïteit, materniteitsondersteuning en het heeft ook de klassieke hospitalisatiemogelijkheid.
Het zorgprogramma B2 biedt één of meerdere subdisciplines aan en heeft
daarvoor een uitgebouwde multidisciplinaire werking. Een zorgprogramma B3 heeft als belangrijkste
troef de mogelijkheid tot hypergespecialiseerde zorg die permanent als back-up
ter beschikking is van de tweedelijnszorg en die onder meer zorgt voor het transport van
kritische patiëntjes naar goed uitgeruste pediatrische intensieve zorgeenheden. In het kader
van een zorgtrajectfinanciering is het best te overwegen om welomschreven expertconsultaties
bij zeer complexe problematiek meer kostendekkend te financieren. Daarin moet ook een
financiering voor telemedicine worden meegenomen, zodat de perifere kinderarts uitgebreid
kan terugvallen op bijzondere expertise, zonder het patiëntje elke keer te transfereren.
Om dat alles kwaliteitsvol te kunnen realiseren is het onontbeerlijk om grondig werk te maken
van horizontale en verticale netwerken tussen de verschillende ziekenhuisdiensten. Daarbij
moeten ook innovaties, zoals telemedicine en de mogelijkheid om het medisch dossier elektronisch
te delen tussen alle behandelend artsen, zo snel mogelijk veralgemeend worden. De
Kwaliteitsvolle zorg voor het kind in het ziekenhuis, nu en in de toekomst
49