Lees de publicatie online - Zorgnet Vlaanderen

Om deze twee uiterst belangrijke knelpunten aan te pakken zijn meerdere oplossingen
mogelijk:
1. Het RIZIV-nummer van de kinderarts aanpassen met een specifieke extensie voor de
ziekenhuisarts om zo een honorariumdifferentiatie mogelijk te maken. Een regeling naar
analogie met het honorariumverschil tussen geaccrediteerde en niet-geaccrediteerde
artsen of een integratie van deze aspecten in de accreditatieregeling zijn hiervoor mogelijke
pistes. De honorariumdifferentiatie moet prestaties in het ziekenhuis extra waarderen
om diverse redenen.
– Deze prestaties kunnen enkel op een minder geplande wijze worden uitgevoerd.
De arts moet tussendoor beschikbaar zijn voor de onvoorspelbare instroom van
spoedvereisende zorg.
– Ook bedlegerige patiënten, patiënten met minder sociaal draagvlak en taalproblemen
worden geholpen. Zij vergen evenwel meer tijd voor een gelijke pathologie.
– Ziekenhuiszorg is complexer door de veelheid aan patiënten met ernstige
comorbiditeit.
– Er zijn grotere risico’s verbonden aan spoedeisende interventies en aan de hogere
comorbiditeit van de patiëntengroep in een ziekenhuis.
2. De tussenkomst van de solidaire ziekteverzekering koppelen aan solidaire wachtdeelname.
Het koppelen van het RIZIV-nummer voor de kinderarts aan wachtdeelname kan
worden uitgewerkt naar analogie met de bestaande huisartsenregeling. 89 Dat zou meteen
een duidelijke stimulans zijn voor de kinderartsen om zich echt te positioneren in
de tweedelijn. Uiteraard is het dan nog mogelijk om naast de ziekenhuisactiviteit ook
privéactiviteiten uit te voeren.
3. Het verminderen van de stijgende wachtbelasting door een betere opvang van de eerstelijnsproblematiek
‘s nachts en in de weekends door de eerstelijn zelf. Dat kan bijvoorbeeld
via een verdere toename van het aantal huisartsenwachtposten. Tot op heden is
er echter geen afname van het aantal kinderen op spoed, zelfs niet wanneer er een huisartsenwachtpost
is in de buurt van het ziekenhuis. Soms komen integendeel zelfs meer
kinderen naar de spoed voor aanvullende diagnostiek, doorverwezen door de wachtpost.
Er dient ook een oplossing gevonden te worden voor de verschillen in kostprijs
voor de patiënt. Een ‘spoedconsultatie’ kost ‘s nachts veel minder dan bij de huisarts
langsgaan en de pediater in het ziekenhuis verdient ‘s nachts eveneens veel minder dan
de huisarts.
4. Stimulerende maatregelen nemen voor een startende ziekenhuispediater op basis van
de wachtbelasting in probleemgebieden, zoals ruraal gelegen ziekenhuizen (analoog
aan de regeling Impulseo I). 90 Daarnaast kan men bijvoorbeeld per drie kinderartsen
verbonden aan het ziekenhuis één VTE (bij voorkeur verpleegkundige) extra ondersteuning
forfaitair vergoeden (cf. regeling Impulseo II). 91
5. Correcte financiering van de specifieke infrastructuurnoden en van geschikt materiaal
voor kinderen. Aangezien de kinderfaciliteiten vaak veel meer plaats vereisen (bv.
een grotere wachtzaal om speelruimte te hebben of overnachtingsmogelijkheid voor de
ouders bij het kind), dreigt de doorrekening van de vele vierkante meters niet meer
89 MB 21 februari 2006, BS 27 februari 2006 art. 10 4°.
90 Impulseo I: jonge huisartsen helpen bij de installatie van hun praktijk en hen stimuleren om zich te installeren in
zones die een tekort aan huisartsen kennen.
91 Impulseo II: financiële ondersteuning voor een onthaalmedewerker en administratief bediende voor huisartsengroeperingen.
Er is ondertussen ook een Impulseo III die vergelijkbaar is aan Impulseo II, maar dan voor solopraktijken.
Kwaliteitsvolle zorg voor het kind in het ziekenhuis, nu en in de toekomst
45