Lees de publicatie online - Zorgnet Vlaanderen

al te wijten zijn aan inwijking, toename van armoede en onwetendheid. De (kans)armoede bij
gezinnen met jonge kinderen is de laatste jaren jammer genoeg ook in Vlaanderen gestegen
van 4,7% in 2000 naar 8,3% in 2009. 26 Daarnaast is er een forse stijging van het aantal moeders
dat geen Nederlands kent en dat niet vertrouwd is met de moderne inzichten over optimale
zuigelingenvoeding, de preventie van infectieziekten (vaccinatie), medische opvolging enz.
Momenteel heeft 20% van de kinderen in Vlaanderen een moeder die buiten België geboren
is, in de provincie Antwerpen bedraagt dat aantal zelfs ruim 28%. 27 Bovendien zorgen de minder
sterke familieverbanden – denk aan de vele eenoudergezinnen waarvan sommigen erg
geïsoleerd leven – ervoor dat praktische ervaring minder gemakkelijk wordt doorgegeven.
1.4. Wijzigende pathologie en behandelingen
Als we kijken naar de evolutie van de pathologie, dan zien we in Europa een toenemende
problematiek bij kinderen van onder meer astma, neurologische ontwikkelingsstoornissen,
mannelijke genitale malformaties en kanker. 28 Een Nederlandse studie geeft meer gedetailleerd
de groeiende kinderpathologie weer 29 :
• prematuriteit, intra-uteriene groeiretardatie
• testiculair dysgenese syndroom 29
• obesitas
• diabetes type I en type II
• astma, atopie en hooikoorts
• autisme, attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD), leerstoornissen,
gehoorproblemen
• kanker
Deze pathologie wordt in verband gebracht met verschillende externe factoren zoals voeding,
levensstijl (tabak- en alcoholgebruik) en gezondheid van de ouders, leefomgeving (stedelijk
of landelijk) en de interactie tussen ouders en kinderen. Specifiek voor de kankers stellen we
vast dat de prognose voor overleving sterk verbeterd is, maar dat daardoor nu ook een stijgend
aantal secundaire kankers ten gevolge van chemotherapie wordt waargenomen. 30
Ook voor een aantal andere – vaak congenitale – aandoeningen geldt dat de overlevingskans
fors is gestegen, maar dat deze kinderen wel een blijvende specifieke opvolging nodig hebben,
soms tot in de volwassenheid. Dat leverde een nieuwe term op, met name ‘pedogeriatrie’. 31
Daarnaast vormen oude (terugkeer van extreem resistente tuberculose 32 ) en nieuwe (bv. Sars)
infecties een sterk toenemende gezondheidsbedreiging, zeker voor zuigelingen en jonge kinderen.
In de volgende jaren verwachten we op dat vlak ernstige problemen in Europa. 33 In
de winter van 2009 konden we ons een voorstelling maken van hoe verregaand een grieppandemie
zou kunnen toeslaan. Gelukkig bleef het bij een generale repetitie: als het Sars
was geweest in plaats van influenza A/H1N1, dan zou gebleken zijn hoe beperkt onze buffercapaciteit
is voor dergelijke rampen (te weinig opnamecapaciteit, te weinig isolatiemogelijkheden,
te weinig capaciteit aan intensieve zorgen, tekorten aan aangepast pediatrisch (beademings)materiaal…).
26 Buysse B. 2010.
27 Buysse B. 2009.
28 Pallapies D. 2006.
29 Van den Hazel P. 2006.
30 Pallapies D. 2006.
31 Grünberg J. 2010.
32 Whittaker E. 2008.
33 WHO European Ministerial Forum. 2007.
12 Zorgnet Vlaanderen