tellijst, gevormd door een aantal christen-<strong>de</strong>mocraten, <strong>de</strong> VU en enkele li<strong>be</strong>ralen als tegengewicht voor <strong>de</strong> dominantie van het FDF. Vervolgens maakte hij halverwege <strong>de</strong> jaren tachtig <strong>de</strong> overstap naar <strong>de</strong> PVV. Van '88 tot 2000 kon hij opnieuw zetelen in het Brusselse stadhuis, ditmaal als opvolger van Annemie Neyts. Van '94 tot 2000 was hij bovendien schepen voor Vlaamse aangelegenhe<strong>de</strong>n, nuts<strong>be</strong>drijven en aankoopcentrale. In 2000 werd hij opnieuw verkozen op <strong>de</strong> lijst van burgemeester <strong>de</strong> Donnéa, maar <strong>be</strong>land<strong>de</strong> op <strong>de</strong> oppositiebanken. Nu hij zestig wordt, acht hij <strong>de</strong> tijd rijp om zijn <strong>politiek</strong>e loopbaan af te sluiten. We treffen Manu in zijn favoriet <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong>s etablissement, waar hij vaak, genietend van een goed gesprek en een geestrijke drank, komt entstressen na alweer een hectische dag als zaakvoer<strong>de</strong>r van een reclamebureau. "Mijn werk is niet langer te combineren met mijn <strong>politiek</strong>e activiteiten", zegt hij. "Door allerlei omstandighe<strong>de</strong>n kan ik in <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> niet meer functioneren zoals ik het eigenlijk zou willen. Op een <strong>be</strong>paald moment moet je een keuze maken en als ik mij niet voor hon<strong>de</strong>rd procent kan engageren voor iets dan doe ik het niet. Bovendien moet ik mij, om zakelijk goed te kunnen overleven, nog enkele jaren volledig wij<strong>de</strong>n aan mijn <strong>be</strong>drijf". Op <strong>de</strong> vraag of hij <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> niet <strong>verlaat</strong> met een slecht gevoel antwoordt hij ontkennend. "Maar het is wel zo dat <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> van vandaag mij niet erg meer aantrekt. Alles wordt veel te veel individueel en professioneel, je kunt alleen presteren als je <strong>be</strong>roepsmatig een functie hebt waarin je iets kunt realiseren, <strong>de</strong> rest speelt niet mee. Naar mijn gevoel spelen <strong>de</strong> media ook een te grote rol: ze maken en ze kraken u." Don<strong>de</strong>rpreken "Ik had een on<strong>be</strong>zorg<strong>de</strong>, maar zeker geen luxueuze jeugd. Als kleine jongen heb ik <strong>de</strong> don<strong>de</strong>rpreken van <strong>de</strong> paters nog meegemaakt in <strong>de</strong> jaren vijftig. Dan keek ik als achtjarige on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> kerkstoel om te zien of <strong>de</strong> staart van Satan er niet on<strong>de</strong>r lag. Toen ik twaalf was heb ik met enkele vrien<strong>de</strong>n een eigen voetbalclub opgericht, 'het leger van Maria'. Wij organiseer<strong>de</strong>n tornooien met ploegjes van zeven man. We <strong>be</strong>zaten afgedankte le<strong>de</strong>ren ballen van An<strong>de</strong>rlecht, truitjes en <strong>be</strong>kers. Er waren in <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> nog vel<strong>de</strong>n genoeg waar we kon<strong>de</strong>n spelen. Soms gingen we zelfs op verplaatsing, allemaal te voet. Ik herinner mij dat er in Lint eens een koleirige boer achter mij gezeten heeft toen we op zijn veld vol gewassen aan 't voetballen waren. Spurten maar, en over <strong>de</strong> prikkeldraad springen met een gescheur<strong>de</strong> broek als resu ltaat. Dat waren tij<strong>de</strong>n! Mijn va<strong>de</strong>r was streng maar rechtvaardig. Hij gaf me een traditionele Vlaams-christelijke opvoeding. Na <strong>de</strong> lagere school stuur<strong>de</strong> hij mij naar het Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel, bij <strong>de</strong> Jezuïeten. In het eerste trimester van het eerste jaar waag<strong>de</strong> ik het, tij<strong>de</strong>ns een examen Latijn, één woord - het enige waarvan ik <strong>de</strong> vertaling niet ken<strong>de</strong>- af te kijken van mijn buurman. Het gevolg: een nul en va<strong>de</strong>r die erbij geroepen werd. 'Maak u geen zorgen, mijnheer De Rons', zei <strong>de</strong> pater, 'uw zoon is intelligent genoeg en hij zal zijn achterstand geduren<strong>de</strong> <strong>de</strong> volgen<strong>de</strong> trimesters wel inhalen'. Het was een voorval dat toch wel indruk op mij gemaakt heeft. Intussen groei<strong>de</strong> mijn <strong>politiek</strong> <strong>be</strong>wustzijn. In 1961- ik was zestien - had <strong>de</strong> eerste Vlaamse Mars op Brussel plaats. Ik vond dat <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong>, waar nog veel Vlamingen woon<strong>de</strong>n, niet kon achterblijven en <strong>be</strong>sloot om 's nachts met enkele vrien<strong>de</strong>n <strong>de</strong> straten te gaan volkalken met strijdbare Vlaamse leuzen, natuurlijk zon<strong>de</strong>r me<strong>de</strong>weten van va<strong>de</strong>r. Ons huis had nogal een laag dak en ik kon dus vrij gemakkelijk vanuit mijn kamer ongemerkt <strong>de</strong> straat <strong>be</strong>reiken. Ter hoogte van <strong>de</strong> Zavelput wer<strong>de</strong>n wij <strong>be</strong>trapt door een politiepatrouille. le<strong>de</strong>reen zette het op een lopen. De politie zette <strong>de</strong> achtervolging in. Ik verschanste mij op <strong>de</strong> bovenverdieping van <strong>de</strong> jongensschool, die toen in aanbouw was. Eén van mijn vrien<strong>de</strong>n, toen al een zware roker, was compleet buiten a<strong>de</strong>m. Zijn gehijg heeft ons waarschijnlijk verra<strong>de</strong>n. Met het pistool in aanslag wer<strong>de</strong>n we gevat en naar het politiebureau gevoerd. Het inci<strong>de</strong>nt was ook een aantal late kaarters in Familia, waaron<strong>de</strong>r meester Knaps, niet ontgaan. Eén van <strong>de</strong> agenten herken<strong>de</strong> mij als <strong>de</strong> zoon van schepen De Rans. Een vervelen<strong>de</strong> situatie. Va<strong>de</strong>r werd telefonisch gecontacteerd en na een korte discussie mocht ik het politiebureau verlaten, tot grote ergernis van <strong>de</strong> gewone politieagenten." In <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> "Ik <strong>be</strong>n nooit rechtstreeks gestimuleerd door mijn va<strong>de</strong>r om in <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> te gaan, maar ik vond hem een grote mijnheer en hij was voor mij een voor<strong>be</strong>eld omwille van zijn <strong>be</strong>wogenheid op sociaal en humanistisch vlak. Hij was o.m. <strong>be</strong>trokken bij <strong>de</strong> oprichting van <strong>de</strong> meeste huisvestingsmaatschappijen, zoals <strong>de</strong> Brusselse en <strong>de</strong> Lakense Haard. Ik had <strong>de</strong> <strong>politiek</strong>e micro<strong>be</strong> al jong te pakken, terwijl mijn broers <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> maar niks von<strong>de</strong>n. Je <strong>be</strong>landt ook bijna automatisch in <strong>de</strong> <strong>politiek</strong> als je lid <strong>be</strong>nt van bijna alle sociale <strong>be</strong>wegingen en verenigingen. Ik was van jongs af altijd zeer <strong>be</strong>trokken bij al wat hier in <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> leeft. Op 8-jarige leeftijd kwam ik bij <strong>de</strong> Chiro en op 16 jaar was ik lei<strong>de</strong>r. Ik heb daar mogelijkerwijze zelfs een atletiekcarrière voor laten vallen want op mijn zestien<strong>de</strong> was ik een <strong>be</strong>lofte, maar <strong>be</strong>i<strong>de</strong> vielen niet te combineren. Na <strong>de</strong> Chiro <strong>be</strong>n ik lid geweest van jeugdclub Forum. Ik heb ook vijftien jaar voetbal gespeeld bij FC Black Star. Ver<strong>de</strong>r <strong>be</strong>n ik 25 jaar spelend lid geweest van Rust Roest. Ik heb <strong>de</strong>stijds <strong>de</strong> Vlaamse tennisclub opgericht. Ik kan en kon dus zeggen dat ik voeling heb met <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong>. <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> heeft nog een eigenheid, maar die gaat er spijtig genoeg vroeg of laat uit. De inwijkelingen die <strong>be</strong>trokken willen wor<strong>de</strong>n bij het <strong>be</strong>leid heb<strong>be</strong>n niet <strong>de</strong> feeling van wat <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> was. <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> is ook altijd het 'achterste stuk' van Brussel geweest met een gemeenschap die sterk op zichzelf geleefd heeft en dat zit er nog voor een <strong>de</strong>el in, hoewel steeds min<strong>de</strong>r. Maar ik heb eigenlijk heel weinig slechte momenten in <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> meegemaakt. In <strong>de</strong> gemeenteraad heb ik ook nooit ervaren dat <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> stiefmoe<strong>de</strong>rlijk <strong>be</strong><strong>de</strong>eld werd. Als een stads<strong>de</strong>el toevallig geen schepen heeft of als die schepen geen sterke persoonlijkheid heeft, dan is <strong>de</strong> kans groot dat men in<strong>de</strong>rdaad een <strong>be</strong>etje stiefmoe<strong>de</strong>rlijk wordt <strong>be</strong>han<strong>de</strong>ld. Als schepen kon ik, wat <strong>Heem<strong>be</strong>ek</strong> <strong>be</strong>treft, nog moeilijk veel doen want mijn va<strong>de</strong>r had alles al APRIL 2005--------2 -------UIL&SPIEGEL • I I I
_-