nummer 76 mei 2009 Clubblad van de Westfriese Golfclub

14
Zeven Westfriezen in Florida
Tekst: Ed Balsing / Foto’s: Andy Balsing e.a.
In oktober 2008 werd door Peter Verkouteren
het idee geopperd om begin 2009 als voorbereiding
op de komende Golfcompetitie met
een aantal Westfriezen een weekje te gaan
golfen in de omgeving van Palmbeach, Florida.
Zoals bekend is Florida met zo'n 360
dagen zon per jaar een van de meest gewilde
‘overwinteringsstaten’ van de USA. Dit in
combinatie met de ruim 1400 (!) golfbanen
én het feit dat Peter daar in 2008 een schitterend
vakantiehuis heeft gekocht, maakte de
beslissing om mee te gaan niet echt moeilijk.
De ‘organisatie’ – bestaande uit Peter zelf en
Milo van Wijk – had ook geen enkele moeite
om de 7 deelnemers bij elkaar te krijgen.
Zoals bij elke reis begint de voorpret al direct
na het idee; er werden allerlei suggesties
gedaan over wat we allemaal nog wilden
gaan doen buiten het golfen om. De ideeën
liepen uiteen van krokodillen vangen in de
Everglades tot Big Game Fishing op de Atlantische
Oceaan.
Uiteindelijk vertrokken we, na door vrouw,
vriendin en kinderen te zijn uitgezwaaid, op
zondag 22 februari met 7 man richting
Miami. Na een gezellige, maar vermoeiende
ruim 10 uur durende vlucht (wind tegen)
kwamen we om 18.00 uur plaatselijke tijd
aan. Bagage afhalen, naar buiten en wachten
Boven v.l.n.r. Peter Verkouteren, Jurre Schieving,
Luc Jan Boot, Danny van Soelen, Andy en Ed
Balsing. Onder v.l.n.r. Milo van Wijk en Jelle
Boot (broer van Luc Jan).
op de taxi's die ons naar Palm Beach Gardens
zouden vervoeren. Taxi’s? Tja, met 7 man en
evenzoveel koffers en flightbags kun je
natuurlijk niet in een ‘gewone’ taxi, dat
begrijp ik ook wel, maar dit…?! De ‘organisatie’
had een complete disco/partybus besteld
met discoverlichting, een paaldanspaal en een
levensgroot videoscherm. Minpuntje was
natuurlijk wel dat de danseressen ontbraken.
Nadat we waren bijgekomen van het lachen
en waren neergeploft in de luxe lederen fauteuils,
opende Milo een uit de koelkast van de
bus gehaalde fles heerlijke champagne en
werd er geproost op een onvergetelijke vakantie.
En dat werd het! Het circa 1 uur durende
reisje van Miami naar Palm Beach Gardens,
hangende in de lederen fauteuils, vloog dan
ook voorbij en rond 20.00 uur arriveerden we
in Palm Beach Gardens. "Jemig de pemig,"
wat een fantastisch huis! Met 4 slaapkamers
en evenzoveel badkamers hadden we beslist
geen ruimtegebrek. De kamers werden verdeeld
en om 23.00 uur lag iedereen doodmoe
in zijn mandje.
Kleng Beng Kedeng… wat is dit nu weer?
’s Nachts om 4.00 uur werden we abrupt uit
onze slaap gewekt door het kletterende geluid
van serviesgoed. Wat bleek? Jurre Schieving
en Peter waren even de vaatwasser aan het
leeghalen; midden in de nacht! Door de jetlag
waren we allemaal behoorlijk van slag en
konden na het afgaan van deze ‘wekker’ niet
meer in slaap komen. Zo zaten we 's morgens
om 4.00 uur al aan het ontbijt en de koffie.
Hoewel we een vroege start hadden op de
Championscourse van de PGA National Golfclub,
waren we nu wel heel erg vroeg…
‘Onze vriend Thomas Levet’
Op deze topbaan zou een week later ook de
Honda Classic worden gespeeld en het bleek
ook werkelijk een topbaan met als grootste
uitdaging de z.g. ‘Bear Trap’. Dit zijn de 3
moeilijkste holes (15, 16 en 17) waar toernooien
kunnen worden gewonnen, maar ook
verloren.
Direct na onze vroege aankomst op de PGA
proefde je al de gastvrijheid: de auto wordt
voor je geparkeerd, de tassen op de buggy's
gezet en in de buggy's waren flesjes water,
scorekaarten, potloodjes, balmarkers en pitchforks
aanwezig. Uiteraard werd er niet alleen
voor de eer gespeeld; om toch nog ergens
voor te strijden werd er een prijzenpot
gevormd die na 8 wedstrijden over de beste 3
deelnemers zou worden verdeeld.
Wedstrijdleider Danny van Soelen had een
systeem bedacht dat alleen hij begreep, maar
het was zo dat een ieder maximaal 13 punten