Inbraakpreventie en technopreventief advies.pdf - Algemene ...

Inbraak preventie
en techno preventief
advies
Samenvatting van het onderzoeksrapport
‘Tevredenheid en effectiviteit van technopreventief advies’ - Nummer 7

Inbraakpreventie
en
technopreventief
advies
Opdrachtgever:
Algemene Directie Veiligheid en Preventie
Promotor:
Prof. Dr. Johan Deklerk
Onderzoekers:
Prof. Dr. Dave Gelders
Prof. Dr. Geert Bouckaert
Stefaan Pleysier
Leen Symons
Looptijd:
1 oktober 2007 tot 30 september 2008.
3

Voorwoord
Sinds 1986 ontwikkelt en coördineert de Algemene Directie Veiligheid en Preventie
(AD VP), namens de Minister van Binnenlandse Zaken, een wetenschappelijk
onderzoeksprogramma inzake veiligheid en preventie. Dit programma geeft de
AD VP een wetenschappelijke en objectieve basis voor de uitwerking van het veiligheids-
en preventiebeleid.
Het programma betreft geen fundamentele, langdurige onderzoeken, maar geeft
eerder de prioriteit aan experimentele onderzoeken van korte duur om te kunnen
voldoen aan de concrete en actuele noden van de verschillende directies van de
AD VP. Daarom kiest men over het algemeen voor onderzoeken van maximum één
jaar, zodat de resultaten ervan zo goed mogelijk kunnen worden aangewend in het
veiligheids- en preventiebeleid.
Om meer ruchtbaarheid te geven aan het onderzoeksprogramma en haar resultaten,
besliste de AD VP om de belangrijkste bevindingen per onderzoek te publiceren.
Met deze publicaties richt de AD VP zich zowel naar haar traditionele partners
zoals steden, gemeenten, politiezones, andere FOD’s, .... als naar de specifieke
partners op het terrein, die verschillen per onderzoek.
Jérôme Glorie
Directeur-generaal
Veiligheid en Preventie,
FOD Binnenlandse Zaken
5

1. Inleiding
Sinds midden jaren ’90 kan de bevolking technopreventief advies (TPA) aanvragen
bij de lokale politie of de gemeentelijke preventiedienst. Wat houdt dit in? Technopreventief
advies is een gratis dienstverlening aan huis waarbij een deskundige de
bewoners adviseert over hoe men de woning het best kan beveiligen tegen inbraak
(en brand). De ‘technopreventief adviseur’ geeft een advies op maat en biedt oplossingen
voor de inbraakgevoelige punten van de woning. Hierbij wordt aandacht
besteed aan organisatorische, bouwkundige en/of elektronische maatregelen. Het
advies is objectief, vrijblijvend en niet-commercieel. Burgers zijn dus niet verplicht
om de voorgestelde maatregelen uit te voeren. Hoewel iedereen een technopreventief
advies kan aanvragen, wordt het vooral actief aangeboden aan slachtoffers
van een (poging tot) woninginbraak. Dit gebeurt in het kader van de ‘HERCOSIprocedure’
(Hercontactname Slachtoffers Inbraak).
De kwaliteit en de effecten van het technopreventief advies werden in het verleden
slechts in beperkte mate onderzocht. In deze kwantitatieve studie gingen we op
zoek naar drie aspecten hieraan verbonden:
• Wat is het bereik van technopreventief advies: wie doet er beroep op?
• Hoe tevreden is de particuliere burger (zelfstandigen kwamen niet aan bod) over
het advies?
• Wat is de effectiviteit van het advies?
6

2. Aanpak van het onderzoek
Voor dit onderzoek werden zowel een literatuurstudie als een empirisch onderzoek
uitgevoerd. We stuurden per post een gestandaardiseerde vragenlijst op naar
personen die in de periode 2005-2007 in België aan huis technopreventief advies
ontvingen. Politiezones en gemeentelijke preventiediensten, verspreid over de drie
gewesten, zorgden voor de adresgegevens. Het aantal adressen per politiezone
en gemeente verschilde echter sterk omdat niet alle instanties die adresgegevens
bijhouden. Daarom streefden we bij het trekken van een steekproef naar een meer
evenwichtige verdeling tussen de verschillende verstedelijkingstypes. Het ‘steekproefkader’,
bestaande uit 15193 ontvangen adressen, werd opgedeeld in diverse
‘lagen’ (de deelnemende politiezones en gemeenten). Hieruit trokken we telkens
een welbepaald aantal respondenten. Uiteindelijk werd aan 2123 personen een
vragenlijst toegestuurd. We ontvingen 1193 bruikbare vragenlijsten, wat een goed
resultaat is.
In de vragenlijst werd gepeild naar de algemene tevredenheid van de respondent
over het advies en dee mening over meer concrete aspecten van het bezoek
(vriendelijkheid, deskundigheid,…). Daarnaast werd gevraagd als men de voorgestelde
maatregelen ook daadwerkelijk uitvoerde, wat de redenen zijn voor de
niet-volledige uitvoering en welke organisatorische, bouwkundige of elektronische
maatregelen men precies toepaste. Er ging tenslotte ook aandacht uit naar de rol
en het succes van de bestaande financiële stimuli bij de uitvoering van het advies.
Het gaat hier meer specifiek om een gemeentelijke premie voor inbraakbeveiliging
en de mogelijkheid tot belastingvermindering.
Aangezien er geen zekerheid bestaat over de representativiteit van de steekproef
moeten we voorzichtig zijn met het veralgemenen van de onderzoeksresultaten
naar de gehele onderzoekspopulatie, met name alle personen die gedurende de
periode 2005-2007 technopreventief bezoek ontvingen. 1
1
Vermits niet iedere instantie gegevens aanreikte en de gevraagde adressen niet overal systematisch
worden bijgehouden, is het bekomen steekproefkader onvolledig. Hierdoor is een
dekkingsfout niet uitgesloten. Een non-respons-fout, waarbij de uiteindelijk gerealiseerde
steekproef wat betreft sommige kenmerken systematisch afwijkt van de oorspronkelijke
steekproeftrekking, kan zich eveneens manifesteren.
7

3. Resultaten van het onderzoek
3.1. Bereik van technopreventief advies
Ruim de helft van de bevraagden was, vóór het technopreventief bezoek, al eens
slachtoffer van een inbraak(poging) in zijn woning. Dit is logisch aangezien slachtoffers
van een inbraak(poging) meestal actief worden benaderd met een aanbod
voor technopreventief advies (HERCOSI-procedure). Uit Wallonië en Brussel zijn
er verhoudingsgewijs meer slachtoffers afkomstig. Zij vormen daar dus de voornaamste
doelgroep voor het verstrekken van technopreventief advies. In Vlaamse
politiezones en gemeenten slaagt men er meer in om andere burgers te bereiken.
Het preventief karakter van technopreventief advies komt er dus meer op de voorgrond.
De gemiddelde persoon die deelnam aan het onderzoek heeft het volgende profiel:
• 53 jaar;
• een diploma hoger onderwijs;
• betrekt reeds 18 jaar met zijn of haar partner (en al dan niet kinderen) een eengezinswoning;
• is zelf eigenaar van die woning.
Slachtoffers en niet-slachtoffers verschillen op vlak van bepaalde achtergrondkenmerken
van elkaar. Zo vinden we bij de slachtoffers meer ouderen, kaderleden,
zelfstandigen en huurders terug.
We stellen vast dat niet alle bevolkingsgroepen voldoende bereikt worden met
het aanbod van technopreventief advies. Zo beschikt de helft van de bevraagden
over een diploma hoger onderwijs, een cijfer dat tweemaal hoger ligt dan bij de
doorsnee Belgische bevolking. Daarnaast wijst de leeftijdsverdeling er mogelijk op
dat ouderen verhoudingsgewijs meer technopreventief advies ontvangen. Ruim
de helft van de personen die deelnamen aan het onderzoek is ouder dan 50 jaar en
één vierde heeft zelfs een leeftijd van 65 jaar bereikt. We bemerken eveneens dat
binnen de gerealiseerde steekproef het aandeel huurders en appartementsbewoners,
twee groepen die onderling gerelateerd zijn, opmerkelijk kleiner is dan hun
aandeel binnen de Belgische bevolking. Ook het aantal bewoners van nieuwbouwwoningen
is beperkt.
8

Uit het onderzoek bleek dat de lokale politie, zowel voor slachtoffers als niet-slachtoffers,
meestal de belangrijkste informatiebron is voor technopreventief advies. Het
betreft hier hoofdzakelijk rechtstreeks en persoonlijk contact met een politieagent.
Personen die nog geen slachtoffer werden van inbraak laten zich ook leiden door
lokale informatiebladen, lokale kranten en informele contacten (buren, familie,…).
Een (poging tot) inbraak en nieuwsgierigheid omtrent de veiligheid van de eigen
woning zijn de voornaamste beweegredenen voor het ontvangen van technopreventief
bezoek.
Uit de bevraging kwam ook naar voor dat het technopreventief advies slechts in
beperkte mate bekend is. Hoewel het nuttig kan zijn om meer te communiceren
over deze dienst, moeten we hier toch enkele kanttekeningen bij plaatsen. Wil men
elke burger te confronteren met het risico op een woninginbraak en aanmoedigen
om te investeren in inbraakpreventie, ook al is de kans op een inbraak eerder klein?
We kunnen dit probleem op twee manieren aanpakken:
• Het verbeteren van de communicatie gericht naar de algemene bevolking
(nadruk op het feit dat het gratis is, eenvoudiger taalgebruik, …).
• Het investeren in communicatie en acties gericht op specifieke (risico)-doelgroepen.
Gezien de beperkte (financiële) middelen in heel wat politiezones en gemeenten
lijkt de laatste optie interessanter. Er zijn drie groepen die het meest baat hebben
bij technopreventief onderzoek:
• slachtoffers van een inbraak(poging);
• bewoners van zogenaamde risicobuurten;
• bevolkingsgroepen die momenteel onvoldoende bereikt worden (laaggeschoolden,
huurders, appartementbewoners …).
3.2. Tevredenheid over technopreventief advies
Eén van de meest in het oog springende onderzoeksbevindingen is de hoge tevredenheidgraad
van de mensen die deelnamen aan het onderzoek. Meer dan 90%
velt een positief oordeel over het verkregen technopreventief advies en zou deze
dienst aanraden aan anderen. Ze vinden het ook nuttig om dit advies verder aan
te bieden aan de bevolking. De overgrote meerderheid beschouwt de technopreventief
adviseur als (zeer) deskundig en begrijpt het advies. We stellen wel vast dat
9

laagopgeleiden de verstrekte informatie iets minder begrijpelijk vinden. De praktische
uitvoerbaarheid van het advies en de bereikbaarheid van de adviseur scoren
het minst goed, kort gevolgd door de begrijpelijkheid van het advies. De vriendelijkheid
van de adviseur en de mogelijkheid om bijkomende informatie te vragen
worden het meest positief beoordeeld. Het is natuurlijk niet duidelijk of deze hoge
tevredenheidscore het gevolg is van een goede dienstverlening. De burger kan
immers moeilijk een gefundeerd oordeel vellen over de volledigheid en de correctheid
van de verkregen informatie. Over de manier waarop de dienstverlening
wordt verstrekt, is de mening van de respondent wel meer onderbouwd.
Enkele cijfers:
• Zowat tweederde (67%) van de bevraagden kreeg binnen de twee weken na de
aanvraag of de inbraak(poging) advies. Voor bijna 20% bedroeg de wachttermijn
twee weken tot en met een maand. Ongeveer 10% moest meer dan een maand
op het gevraagde advies wachten.
• Bij ongeveer de helft van de bevraagden (55%) duurde het bezoek van de adviseur
een half tot één uur. In één geval op vier bleef de adviseur één tot twee uur
om de inbraakveiligheid van de woning te inspecteren.
• 60% van de ondervraagden ontving na het mondelinge advies een schriftelijk
verslag.
Respondenten die al het slachtoffer van een (poging tot) woninginbraak werden,
zijn lichtjes minder tevreden over het verkregen advies dan zij die hiermee nog niet
geconfronteerd werden. Uit het onderzoek bleek overigens dat personen aan wie in
2005 advies werd verstrekt, waarbij de wachttermijn een maand overschreed of het
bezoek minder dan een half uur in beslag nam, over het algemeen minder tevreden
zijn. Personen die een schriftelijk verslag van het advies ontvingen, zijn meer tevreden
over het bezoek dan zij die geen verslag verkregen.
Uit het onderzoek kunnen we concluderen dat vooral de duur van het bezoek van
tel is voor de tevredenheidgraad. De adviseur moet dus voldoende uitleg geven.
Het gaat hier niet enkel om inlichtingen over inbraakpreventie, maar ook algemene
informatie over het fenomeen woninginbraak moet aan bod komen. Een technopreventief
bezoek neemt bij voorkeur minstens een half uur in beslag maar de duur
is vanzelfsprekend afhankelijk van het inzetbare personeel, de woning in kwestie,…
Het is ook belangrijk dat het informatiemateriaal up-to-date is met de nieuwe ontwikkelingen
op vlak van inbraakpreventie. Daarnaast kan een schriftelijk verslag
10

meer duidelijkheid scheppen over de concrete maatregelen die geadviseerd werden
en het zorgt ook voor een extra geheugensteun voor de burger. Een verslag is
dus aan te raden, maar dit kan eventueel gebeuren met een standaardformulier dat
na ieder bezoek wordt afgestemd op de woning in kwestie.
Met betrekking tot de tevredenheid werden geen verschillen naar gewest of naar
de verstedelijkingsgraad van de politiezone of gemeente vastgesteld.
3.3. De uitvoering van het technopreventief advies
Met een technopreventief advies probeert men natuurlijk de burger aan te sporen
om inbraakpreventieve maatregelen uit te voeren zodat de kans op een inbraak in
de toekomst kleiner wordt. We stellen vast dat bijna een derde van de respondenten
alle aanbevolen beveiligingsmaatregelen heeft uitgevoerd. De helft van de bevraagde
groep uit het onderzoek had op het moment van het onderzoek het advies
gedeeltelijk uitgevoerd terwijl 20% het advies helemaal niet had opgevolgd. Deze
cijfers moeten echter voorzichtig geïnterpreteerd worden. Ten eerste geeft 30% van
de bevraagden aan in de toekomst bijkomende technopreventieve ingrepen te zullen
uitvoeren. Ten tweede kunnen we deze resultaten niet zomaar veralgemenen
naar de totale onderzoekspopulatie. Het valt immers niet uit te sluiten dat voornamelijk
personen die het advies uitvoerden, zich aangesproken voelden om deel te
nemen aan de vragenlijst.
Wat betreft de tevredenheid over het advies stellen we vast dat personen die het
advies slechts gedeeltelijk of niet uitvoerden lichtjes minder tevreden zijn dan zij
die het volledig uitvoerden. De oorzaak voor deze vaststelling is niet volledig duidelijk.
Mogelijk leidt een hogere tevredenheid wel tot de uitvoering van de aanbevolen
maatregelen? Of misschien is deze tevredenheidgraad net het gevolg van het
feit dat men het advies volledig heeft gerealiseerd?
Wie voert het advies uit?
• Het is opmerkelijk dat meer niet-slachtoffers het advies volledig uitvoeren dan
slachtoffers. Anderzijds zien we dat een groter deel van de niet-slachtoffers het
advies helemaal niet realiseert.
• Onder de eigenaars brengt een hoger percentage het advies volledig ten uitvoer
dan bij de huurders.
11

• Daarnaast volgt ruim de helft van de appartementsbewoners het advies volledig
op. Bij personen met een eengezinswoning blijkt dit cijfer minstens 20% lager
te liggen. Deze vaststelling geldt echter alleen voor eigenaars van dergelijke
woningen.
Waarom realiseren bepaalde personen het advies niet of slechts gedeeltelijk?
Het prijskaartje blijkt het voornaamste struikelblok te zijn voor een (volledige)
toepassing van het advies. Men spreidt de investering ook vaak over een langere
periode. Meer dan één derde acht extra beveiliging van de woning niet nodig of
kijkt uit naar andere inbraakpreventieve maatregelen dan deze die aanbevolen werden.
Ook het ontbreken van een premie voor inbraakbeveiliging en het ingrijpende
of weinig esthetische karakter van de voorgestelde maatregelen werden als reden
opgegeven om het advies niet (volledig) uit te voeren.
Welke organisatorische, bouwkundige of elektronische maatregelen voert men uit?
• Meer dan driekwart van de respondenten plaatst goede sloten en grendels op
de deuren ter beveiliging van de woning.
• De tweede meest gevolgde maatregel is het tot een minimum beperken van
waardevolle voorwerpen in de woning.
• Ook informele sociale controle blijkt voor de ondervraagde burgers nog steeds
een belangrijke rol te spelen. Een ruime meerderheid maakt afspraken met de
buren om onderling een oogje in het zeil te houden.
• Heel wat mensen letten er ook op om ‘geen ladders en ander gereedschap laten
rondslingeren rondom het huis’ en ‘’s avonds het licht laten branden wanneer er
niemand thuis is’.
• Ongeveer één vijfde zoekt zijn toevlucht tot elektronische beveiligingsmaatregelen
en heeft een inbraakalarm geplaatst. We merken dat vooral slachtoffers
hierop een beroep doen.
Wat is de timing van de uitgevoerde maatregelen?
De relatieve meerderheid van de betrokken respondenten realiseert het advies al
binnen de twee weken na het technopreventief bezoek.
Wat zijn de kosten van de uitgevoerde maatregelen?
• Ongeveer één derde van de bevraagden schat dat de investeringen het bedrag
van e 500 niet hebben overschreden.
• Eén vijfde zegt e 501 tot e 1000 te hebben uitgegeven aan inbraakpreventie.
12

• Iets minder dan één vierde van de respondenten stelt meer dan e 2000 gespendeerd
te hebben aan de beveiliging van hun woning tegen inbraak.
Personen met een hoger inkomen besteden meer geld aan de beveiliging van hun
woning. Tussen slachtoffers en burgers die preventief advies aanvroegen, noteren
we geen verschil wat betreft de kostprijs van de uitvoering. Huurders voeren, zoals
reeds aangegeven, het advies minder vaak uit en investeren ook een lager bedrag
in de beveiliging van hun woning. Men is onvoldoende bereid om zelf financieel in
te staan voor een woning waarvan men niet de eigenaar is of men kan de verhuurder
onvoldoende motiveren om mee te investeren in inbraakpreventie. Bijkomende
maatregelen om verhuurders te stimuleren hier hun verantwoordelijkheid op te
nemen, zijn wenselijk. Zeker als het gaat om kosten die een blijvende meerwaarde
betekenen voor de woning in kwestie.
3.4. De impact van financiële stimuli op de uitvoering
van het advies
Om particulieren aan te zetten tot het beveiligen van hun woning tegen inbraak zijn
er twee vormen van financiële ondersteuning beschikbaar:
• een gemeentelijke premie voor inbraakbeveiliging (in een beperkt aantal gemeenten)
en
• een belastingvermindering voor investeringen in inbraakpreventie.
Het onderzoek toont aan dat de premie een belangrijke rol kan spelen voor het uitvoeren
van het advies. Zo stellen we vast dat meer dan de helft van de respondenten
die een premie ontvingen (sterk) gemotiveerd zijn om technopreventieve maatregelen
toe te passen. Bovendien ligt het aantal mensen dat het advies volledig
toepast 24% hoger in gemeenten waar een premie wordt aangeboden. Toch zijn er
tussen de betrokken gemeenten (die een premie uitreiken) nog grote variaties qua
uitvoering waarneembaar. Dit hangt ondermeer af van de omvang van de premie,
de gestelde voorwaarden enz.
Bijna de helft van de bevraagde groep die in 2007 advies ontving en het volledig
of gedeeltelijk uitvoerde, wil in 2008 gebruik maken van de belastingvermindering.
Toch is het opvallend dat voornamelijk hoogopgeleiden en hogere inkomens
aangeven hiervan gebruik te willen maken. Dit veroorzaakt mogelijk wel een maatschappelijk
kloof. Als inbraakpreventie een individuele verantwoordelijkheid wordt
13

van de burger, worden bepaalde groepen misschien zelfs uitgesloten op gebied
van veiligheid. Niet ieder huishouden beschikt immers over de nodige middelen
die sommige technopreventieve ingrepen van de burger vereisen. Het gevaar bestaat
dus dat vooral de meer gegoede klassen in onze samenleving zich beveiligen
tegen deze vorm van criminaliteit. Andere onderzoeksresultaten ondersteunen dit
vermoeden. We stellen vast dat het aanbod van technopreventief advies vooral
mensen met hogere inkomens bereikt. Bovendien spendeert deze groep, als ze het
advies realiseert, meer aan inbraakpreventie dan mensen met een lager inkomen.
We mogen overigens niet uit het oog verliezen dat bepaalde (zeer lage) inkomens
geen belastingen dienen te betalen en dus niet in aanmerking komen voor een
belastingvermindering. Een premie, aangeboden aan alle Belgische burgers, lijkt in
dit opzicht beter. Die premie kan natuurlijk verschillen naargelang de omvang van
de investeringen en het inkomen van de burger. Eventueel kan een belastingaftrek
voorbehouden worden aan hoge inkomens en een premie aan lage inkomens. Hiervoor
moeten natuurlijk de nodige budgetten vrijgemaakt te worden.
3.5. Technopreventief advies en het (on)veiligheidsgevoel
Het is natuurlijk interessant om te onderzoeken als het (uitvoeren van) technopreventief
advies een invloed heeft op het onveiligheidsgevoel van de burger. Zo ja, gaat
het dan om een positief of negatief effect? Door burgers te wijzen op de eventuele
tekortkomingen van hun woning op gebied van inbraakpreventie en hen te confronteren
met het risico op een inbraak, kan het gevoel van onveiligheid immers versterkt
worden. Deze vragen vielen in het kader van het onderzoek moeilijk te beantwoorden.
Er werd aan de burger wel gevraagd om dit gevoel persoonlijk in te schatten. Deze
zelfevaluatiemethode is natuurlijk minder betrouwbaar dan een objectieve studie.
Enkele resultaten:
• De helft van de deelnemers aan het onderzoek geeft aan dat het technopreventief
advies geen invloed had op het veiligheidsgevoel.
• Ongeveer één derde voelde zich na het technopreventief advies wel veiliger in
zijn woning.
• Ruim één tiende van de bevraagden, een klein maar niet onbelangrijk percentage,
stelt dat het bezoek het onveiligheidsgevoel heeft verhoogd.
• Driekwart van diegenen die inbraakpreventieve maatregelen heeft genomen
voelde zich, na het realiseren van het advies, veiliger.
14

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het technopreventief advies het onveiligheidsgevoel
aanwakkert. Daarom geven we best de voorkeur aan een voorlichtingsstrategie
waarbij de nadruk wordt gelegd op de mogelijk positieve gevolgen
van inbraakpreventie en het bereik van de geadviseerde maatregelen.
3.6. Technopreventief advies en het risico op
een inbraak(poging)
Een relatief klein percentage van de bevraagden is na het technopreventief bezoek
(opnieuw) het slachtoffer geworden van een inbraak(poging). Uit de resultaten
van het onderzoek merken we wel dat personen die reeds slachtoffer werden, een
groter risico lopen om na het advies opnieuw het doelwit te worden van inbraak.
Bij 12,5% van de personen die vóór het advies slachtoffer werden van een inbraak,
werd de woning sindsdien opnieuw bezocht door een inbreker. Bij slachtoffers van
een poging tot inbraak bedraagt dit cijfer 9,5%. Onder de respondenten die preventief
een bezoek van de adviseur ontvingen, is slechts 1% naderhand het slachtoffer
van een (poging tot) inbraak geworden. Herhaald slachtofferschap valt bijgevolg
niet uit te sluiten.
Het is moeilijk vast te stellen als woningen waarvoor technopreventief advies werd
verstrekt, een kleiner risico op een (poging tot) inbraak hebben dan woningen
die geen advies verkregen. Een studie naar de effectiviteit van technopreventief
advies stuit op heel wat methodologische en praktische problemen. Natuurlijk
zal het consequent toepassen van inbraakpreventieve maatregelen (organisatorisch,
bouwkundig en elektronisch) een positief effect hebben op het risico op een
inbraak(poging). Maar dit objectief aantonen is geen eenvoudige opdracht.
Om een degelijke evaluatie van de effectiviteit van het technopreventief advies
in de toekomst wél mogelijk te maken, moeten een aantal voorwaarden vervuld
worden:
• Systematisch en gestandaardiseerd registreren van de adressen waar een technopreventief
bezoek werd afgelegd;
• Het voorzien van een opvolgingssysteem waarbij men registreert welke burgers
grotendeels gevolg gaven aan het advies. We wensen immers de effectiviteit
van het uitgevoerde technopreventief advies te toetsen. De huidige adressenbestanden
bevatten echter ook woningen waar het advies niet werd gevolgd.
15

• Het nationaal doorvoeren van een onderscheid tussen een inbraakpoging en
een effectieve inbraak. Op basis van de huidige officiële criminaliteitscijfers kan
niet uitgemaakt worden of bij een poging tot inbraak de woning al dan niet werd
betreden. Dit belangrijke nuanceverschil is echter van belang in het kader van
een onderzoek naar de effectiviteit van technopreventief advies.
16

4. Slotbeschouwingen
Het onderzoek wees uit dat de burger het technopreventief advies positief evalueert
en in ruime mate opvolgt. Dit betekent echter niet noodzakelijk dat de kwaliteit
van deze dienstverlening optimaal is. Een kwaliteitsvolle opleiding en een continue
bijscholing van de technopreventief adviseurs spelen hierbij een cruciale rol.
Binnen dit onderzoek lag het klemtoon op de tevredenheid van de burger en de
effectiviteit van technopreventief advies. Een kwalitatief onderzoek (vb. interviews
met burgers) kan de onderwerpen en subthema’s die aan bod kwamen verder uitdiepen.
Daarnaast kan het nuttig zijn om per gemeente en politiezone de vaak zeer
variabele organisatie van de technopreventieve dienstverlening en de vele initiatieven
om de burger bewust te maken van inbraakpreventie onder de loep te nemen.
Op basis van een inventarisatie en een evaluatie van deze initiatieven kunnen een
aantal ‘best practices’ vooropgesteld worden die hopelijk leiden tot een grotere
uniformisering van het werkveld.
17

18
Nota’s

Nota’s
19

20
Nota’s

Nota’s
21

Publicaties wetenschappelijk onderzoek
Veiligheid en Preventie
Nummer 1: Jongeren en openbaar vervoer
Nummer 2: Gemeentelijke administratieve sancties
Nummer 3: De nieuwe functies inzake veiligheid
Nummer 4: Woninginbraken
Nummer 5: Valse alarmen
Nummer 6: Toolbox Deontologie
Nummer 7: Inbraakpreventie en technopreventief advies
22

Inhoudstafel
Voorwoord 5
1. Inleiding 6
2. Aanpak van het onderzoek 7
3. Resultaten van het onderzoek 8
3.1. Bereik van het technopreventief advies 8
3.2. Tevredenheid over technopreventief advies 9
3.3. De uitvoering van het technopreventief advies 11
3.4. De impact van financiële stimuli op de uitvoering van het advies 13
3.5. Technopreventief advies en het (on)veiligheidsgevoel 14
3.6. Technopreventief advies en het risico op een inbraak(poging) 15
4. Slotbeschouwingen 17
Nota’s 18
Inhoudstafel 23
23

De burger kan beroep doen op een ‘technopreventief adviseur’ voor gratis
advies op maat over inbraakgevoelige punten van zijn woning. In dit
onderzoek zocht men uit wie beroep doet op een technopreventief adviseur,
wat de tevredenheidgraad is van de burger en de efficiëntie van het advies.
Op basis van dat onderzoeksrapport kwam men tot enkele krachtlijnen die in
deze samenvatting aan bod komen.
Wenst u extra exemplaren van de brochure, dan kunt u deze bestellen
per mail infodoc@ibz.fgov.be of fax 02/557.35.22.
De brochure is ook beschikbaar op www.besafe.be
(rubriek ‘Onze publicaties’)
V.U.: Jérôme Glorie, Waterloolaan 76, 1000 Brussel - 10/2009
Algemene Directie Veiligheid en Preventie
Waterloolaan 76 T 02 557 33 99 vps@ibz.fgov.be
1000 Brussel F 02 557 33 67 www.besafe.be