Mieke Hekkers, - overenuitdeventer.nl

Mieke Hekkers,
zolang je maar weer
in Deventer uitkomt
Er hangen zo’n zestig medailles boven het fornuis.
“Dat is toch niet zoveel? De rest heb ik opgeborgen
in schoenendozen”, antwoordt de nuchtere ultraloopster
Mieke Hekkers (49) wat verbaasd over
de aandacht voor het kostbare blik.

Mieke Hekkers
lente-editie 2013
Een gouden ontbreekt nog. “Misschien
in mei. Dan worden in Steenbergen de
NK, EK en WK 24 uur gehouden. De
Nederlandse titel is dan een mooi doel.”
Sportvrouw 2012
Er zit al wel een hoofdprijs in de tas. In januari
werd ze gekozen tot ‘Sportvrouw van het jaar’
van de gemeente Deventer. “AV Marathon Plus
heeft me daarvoor voorgedragen. Ik ben er
bijzonder trots op dat ze mij hebben uitgekozen.”
Ze haalt het bijbehorende certificaat erbij. Het
juryrapport roemt haar vorderingen op de ultieme
lange afstanden, zo sleepte ze een kwalificatie
in de wacht voor het EK en WK 24-uur lopen.
Daarnaast plaatste ze zich voor de 120 van Texel.
Voorwaarde voor deelname aan die prestigieuze
wedstrijd is het lopen van een tijd onder de 9 uur
en dertig minuten op de honderd kilometer.
De uitdaging
Met Mieke praten over haar sport zonder dat Ed
om de hoek komt kijken, is bijna ondoenlijk. Hij
is haar trainer en motivator. “Hij kent het hele
wereldje, is van 2005 tot 2007 bondscoach ultralopen
geweest. Als ik een wedstrijd loop staat hij
altijd langs de kant om me aan te moedigen.” Op
haar 39e begon ze met hardlopen. Een jaar later
liep ze haar eerste marathon “Een paar jaar later
startte Ed bij Daventria het project ‘De uitdaging’.
De bedoeling was om met zoveel mogelijk lopers
de marathon van Apeldoorn te gaan lopen. Een
groot deel van de uiteindelijke 29 deelnemers had
nooit eerder een marathon gelopen, daarvoor zijn
we toen in training gegaan.” Het werd een succes,
liefst 26 lopers liepen de 42,195 kilometer uit. Dat
smaakte naar meer. “De sfeer, tijdens het lopen.
Het is altijd erg gezellig.”
Het bleef niet bij het uitstapje naar de buurgemeente,
samen liep het stel ook in Duitsland, Engeland en
Wales. “Prachtige omgevingen, heerlijk om te zijn.
Ik hou van verre reizen zolang je maar weer in
Deventer uitkomt.” Daar is ze dan ook geboren
en getogen. “Aan de IJsselkade. Met uitzondering
van twee jaar in de Oudegoedstraat, heb ik daar
altijd gewoond.” Starend naar buiten zag ze regelmatige
recreatieve hardlopers passeren. Ze lacht.
“Toen ik zelf nog niet aan hardlopen deed, werd ik
al moe wanneer ik naar die mensen keek.”
Het waarom
En nu draait ze haar hand niet om voor een 24-
uurs race. “Daarvan heb ik er nu twee gelopen.
Afgelopen mei tijdens de NK haalde ik een afstand
van 185,2 kilometer.” Hoe komt een mens er
toch bij om zulke enorme afstanden af te leggen
per voet? “Je wilt doen waar je het beste in bent.
In mijn geval is dat het lopen van zulke afstanden.
Op kortere afstanden ga ik de concurrentie niet

Mieke Hekkers
lente-editie 2013
aan, dan weet ik dat ik niet meer dan een modale
loper ben. Wat er zo fijn aan is? Het is psychisch.
De knop om kunnen zetten wanneer je er doorheen
zit. Iedere wedstrijd komt de gedachte
‘waarom doe ik dit toch’ wel een keertje bij me
op. Dan is het fijn dat Ed langs de kant staat.” Ze is
lid van beide Deventer atletiekverenigingen, Daventria
en MarathonPlus. Begin maart, toen voor
de vierde keer de Bunkercross werd
gehouden, was ze er bij. “Als vrijwilliger dan hè.
Zo’n cross is niets voor mij. En ik laat me er ook
niet graag uitlopen.”, toont ze haar trots.
Deventer zaken
Deventer, het zit in de genen. “Mijn vader heeft
decennialang een zaak in de binnenstad gehad.
‘Hekkers en van ‘t Spijker, een meubelmakerij.
Zo heet de zaak nog steeds, alleen is iemand
anders ermee verder gegaan.” Dochter Hekkers
kwam ook in de detailhandel terecht. “Tegenwoordig
werk ik in een boekenwinkel in Zutphen, daarvoor
heb ik jaren in Deventer als boekverkoper
gewerkt. Eerst bij Bruna en later bij Aalpoel en
Schouten. Een hele mooie zaak maar na verloop
van tijd was ik toe aan iets nieuws. Het werd me
allemaal wat té serieus, ik wilde graag wat meer
afleiding.” Naast hardlopen, een uurtje of acht per
week, mag ze graag een boek ter hand nemen of
een stukje op haar motor rijden. “Ik ga ook graag
even de stad in. Bij Jeroen Arentsen in De Heeren
op de Brink een hapje eten. Het is er niet duur en
het smaakt altijd erg goed.”
Gouden tactiek
Ze bereidt zich voor op het komende NK 24 uur.
Ter voorbereiding zal ze op 1 april de 120 van
Texel gaan lopen. “Wilma Dierx is mijn grootste
concurrente straks in mei. Ik heb al zilver en
brons, dus goud is wel een mooie kleur.” En de
tactiek die daarvoor nodig is, lijkt simpel. “Je moet
gewoon je eigen race blijven lopen. Het is
onmogelijk om na 23 uur lopen te denken: kom,
ik trek even een sprintje en haal degene voor me
nog even in. Dat lukt je echt niet.”
auteur Eric Bosman
fotografie Ilona Hendriks