Door hier te klikken - Exodus Huissen

Erna Siepman verteld over de evacuatieperiode van haar ouders.
Erna Siepman vertelt over de evacuatieperiode zoals haar ouders, Henk en Nellie, die dat aan haar
vertelt hebben.
Erna Siepman
Korte Loostraat 6.
6851 MZ Huissen.
Nellie en Hek Siepman
Evacuatie.
In oktober 1944 zijn opa en oma Siepman met hun familie geëvacueerd naar Jutphaas. Henk is met
zijn verloofde Nellie te samen met de fam. Schrijver naar Veenendaal getrokken. Ze kwamen in een
huis van een oud NSB’er. In dat huis trof men nog een uniform aan en een geweer van die NSB’er en
Henk heeft toen dat kostuum aangetrokken en liep daar mee te paraderen in huis, tot groot ongenoegen
van Nellie, die vond het maar niks.
Vóór de evacuatie hebben Henk en Nellie gezorgd voor de kleine Ellie van Everard en Cato Vedder -
Schrijver. Ellie lag in een gipscorset en moest op een dag teruggebracht worden naar Ravenstein want
daar had Everard een bakkerij.
Omdat Henk en Nellie nog wel eens kiekeboe spelletjes speelden met de kleine Ellie, werd dat
spelletje bijna fataal voor Henk.
Tijdens een razzia kroop Henk in de speciaal gemaakte onderduikruimte in de huiskamer. Toen de
Duitsers de kamer binnenkwamen begon Ellie te roepen: Ome Henk, Ome Henk piepmuis ! Henk
schrok zich een hoedje onder de vloer en dacht: ik ben de klos. Gelukkig hadden de Duitsers het niet
in de gaten dat het een verstopspelletje was voor Ellie, en het liep goed af voor Henk.
Duitse soldaat.
Tijdens een van de bombardementen bij de fam. Schrijver op de Tienmorgen heeft de fam. Schrijver
nog lopen leuren met een omgekomen Duitse soldaat.
Er waren twee Duitse soldaten in de schuur van het huis ernaast want in de schuilkelder was geen
plaats meer over. De schoonzoons van Opa Schrijver hebben de Duitse soldaten belet om in de
schuilkelder te komen. Op het huis waar de Duitsers in zaten viel in die nacht een bom en toen is een
Duitser gesneuveld en de ander was spoorloos verdwenen.
Opa Schrijver was zo gehecht aan zijn fauteuil dat hij tijdens het bombardement maar bleef zitten.

Toen men na het bombardement ging kijken trof men Opa aan nog steeds in zijn stoel echter zijn witte
haren waren nog witter geworden en zijn gezicht was bijna net zo wit.
De Duitse soldaat moest worden begraven en men ging ermee naar de Zandse pastorie, maar die
wilden de Duitser niet begraven, toen maar naar Huissen-Stad om te laten begraven, dat lukte ook
niet.
Toen is men maar naar de Dominicanen gegaan en die hebben de soldaat begraven.
De fam. Schrijver zaten wel in de piepzak met die Duitsers, want als je werd aangetroffen met een
dode Duister dan was je het leven niet zeker.
Ook had de fam. Schrijver van de Tienmorgen vóór de evacuatie een varken geslacht en verstopt onder
de grond, met de bedoeling dat ze het bij terugkeer konden opmaken.
Maar helaas, het varken was verdwenen. Of het nu door de Duitsers gevonden is of door de bevrijders
dat stond er niet bij.
Onaangename verrassing.
Na terugkeer van de evacuatie in Huissen wachtte Jan Siepman een onaangename verrassing. Hij had
op verzoek van het verzet meer als de helft van zijn fietsvoorraad verstopt voor de Duitsers. Daarvoor
had hij zijn administratie aangepast. De Duitsers kregen alleen de aanwezige zichtbare voorraad op
papier te zien.
Maar toen ze terug kwamen van de evacuatie bleken zowel de verstopte fietsen als de geregistreerde
fietsen verdwenen te zijn.
De vergoeding die hij later ontving betrof alleen de geregistreerde fietsen maar niet de verstopte
fietsen die hij op aanraden van het verzet had laten verdwijnen.
Een flinke financiële tegenvaller dus.
Opa Siepman en Henk hebben in de oorlog veel cushie banden gemaakt van oude autobanden. Waar
de meegebrachte banden vandaan kwamen wisten ze niet altijd, maar er was voldoende voorraad. Ook
werd er veel geruild b.v. fietsenbanden voor levensmiddelen.
Huissen, 13 jan.2011
Opgemaakt door: Hans Hoen.