en risicoanalyse volgens de codex alimentarius - Favv

voor zowel de consumptie als de contaminatie, zoals het gemiddelde, het 95 percentiel, het maximum. Bij probabilistische
blootstellingsschatting gebruikt men de populatieverdeling van de consumptie en van de contaminatie. Via Monte Carlo simulaties
wordt vervolgens de verdeling van de inname van de contaminant voor de populatie bepaald. Ook een combinatie van
beide technieken is mogelijk, waarbij bijvoorbeeld voor de consumptie een puntschatting wordt gebruikt (bijvoorbeeld het
gemiddelde) en voor de contaminatiegegevens de volledige verdeling in rekening wordt gebracht.
Een laatste stap in risicoëvaluatie is het uitvoeren van een risicokarakterisatie. De informatie verzameld in de vorige stappen
wordt nu gebundeld en de ziektes of ongemakken worden geordend volgens hun ernst, hun economische en sociale gevolgen.
Deze rangschikking moet vervolgens toelaten om een beslissing te nemen omtrent het al dan niet aanvaarden van een
bepaald risico. In de risicokarakterisatie dienen ook alle factoren opgenomen te zijn die een effect kunnen hebben op het risico
en dient de graad van betrouwbaarheid van de risico-inschatting aangegeven te worden.
Er dient echter opgemerkt te worden dat de waarschijnlijkheid waarmee een bepaald gevaar optreedt nooit tot nul kan
gereduceerd worden. Men zal dus steeds een bepaald niveau van risico moeten aanvaarden waarbij deze aanvaarding sterk
zal afhangen van het resulterend effect op de gezondheid van de mens, de perceptie van de risico’s, culturele aspecten, sociale
aspecten en de daarmee verbonden economische problemen, evenals van de geldende wetgeving.
Na een risicoëvaluatie uitgevoerd te hebben, gaat men door met het risicomanagement. Hiertoe wordt de informatie
omtrent de gevaren en de risico’s die verzameld werd tijdens de risicoëvaluatie geëvalueerd ten opzichte van andere belangrijke
factoren die mede de uiteindelijke managementbeslissingen zullen beïnvloeden. Vervolgens dient de overheid geschikte
strategische maatregelen op te stellen en ten uitvoer te brengen met als doel het reduceren van de kans op het voorkomen
van onaanvaardbare risico’s op een kosten-effectieve manier.
Een laatste onderdeel binnen de systematiek van risicoanalyse is de risicocommunicatie. Het domein van de risicocommunicatie
is het meest recente onderdeel van de risicoanalyse. Het ontstond uit de behoefte om alle belanghebbende partijen te
betrekken bij het risicoanalyseproces en om informatie uit te wisselen omtrent risicoëvaluatie en risicomanagement. Daarnaast
kan men ook gedurende de vorige stappen communiceren (tijdens de risicoëvaluatie en risicomanagement) met de betrokken
personen (zie figuur 1).
14