hier - LSOVD

hier - LSOVD hier - LSOVD

03.11.2014 Views

Hoofdstuk 3 Meer over verslaving Veel mensen hebben een mening over ‘verslaving’ en over de oorzaken ervan. Een mening die vooral is gebaseerd op de toevallige eigen ervaring, opleiding, omstandigheden, vooroordelen en mode. Over de oorzaken van verslaving wordt veel gezegd. Wanneer je denkt dat opvoeding allesbepalend is voor een mens, dan wordt al gauw gedacht dat een verslaafde vroeger geestelijk of lichamelijk is verwaarloosd. Zelfs gewone ruzies met ouders, moeilijkheden op school, puberteitsproblemen en dergelijke, worden achteraf als oorzaak genoemd. Maar wanneer dat het geval zou zijn, dan zouden er veel meer verslaafden zijn dan nu het geval is. Wanneer je verslaving een maatschappelijke oorzaak toeschrijft, dan leg je de nadruk op armoede en geen perspectief hebben. De laatste tijd krijgen mogelijke lichamelijke oorzaken veel aandacht. Het is niet onmogelijk dat sommige mensen meer aanleg hebben – of meer risico lopen – om verslaafd te raken dan anderen. ‘Zou het soms in de genen zitten, die verslaving van mijn zoon?’ is een vraag die wel eens wordt gesteld, maar waar nauwelijks een antwoord op te geven is. Een gen bevat erfelijke informatie: kleur van huid en haar, lichaamsbouw, erfelijke ziekten en psychische eigenschappen. Wat betreft verslaving bestaat het vermoeden dat sommige mensen meer risico lopen om verslaafd te raken dan anderen. Mensen kunnen ook verschillend reageren op druggebruik. Ook ADHD, een stoornis die zich uit in hyperactiviteit en concentratieproblemen, wordt als mogelijke oorzaak van verslaving gezien. Maar een kind met ADHD zal later niet per definitie verslaafd raken, het zal hoogstens iets meer risico lopen. 23

Verslaving ontstaat bij iedereen op een andere manier en bij vrijwel iedereen is een veelheid aan factoren aan te wijzen. Geen enkele factor verklaart alles en dé oplossing voor verslaving is voorlopig nog niet gevonden. Het zoeken naar oorzaken heeft zelfs risico’s. Het leidt af van het feit dat een verslaving aangepakt moet worden. Begrijpelijk is deze neiging om verklaringen te zoeken wel.Voor de hulpverlener is het overzichtelijk en voor de cliënt is het moeilijk om te leven met het idee dat hij zijn bestaan zelf heeft verziekt. En natuurlijk, als er vóór het begin van de verslaving allerlei redenen waren waardoor iemand zich slecht kon handhaven, dan loont het de moeite daar iets aan te doen. Maar dan gaat het eigenlijk om randvoorwaarden. Hoewel, wanneer je een verslaving te boven moet komen dan is het heel belangrijk dat de randvoorwaarden zo gunstig mogelijk zijn. Anders krijg je die klus niet geklaard. Een vrouw had zich jarenlang staande moeten houden in de prostitutie om haar dosis heroïne te kunnen bekostigen. Iedereen weet dat zo’n leven zeer beschadigend is, maar daar sprak niemand over. De hulpverleners groeven liever in haar verleden. Maar of je nu iemand een jaar behandelt voor (vermeende) mishandeling in de jeugd, of tien jaar, de verslaving gaat daar niet mee over. Wanneer iemand ooit verslaafd raakte na een depressie, dan verdwijnt de verslaving niet tegelijk met de depressie. Relatieproblemen die ooit een rol speelden bij het ontstaan van verslaving, spelen soms later helemaal geen rol meer, al was het maar omdat de relatie niet meer bestaat. De verslaving is daarmee niet over. Wanneer ouders veronderstellen dat hun zoon een zwak karakter heeft, omdat hij zojuist nog had beweerd op te zullen houden met druggebruik en na een half uur toch weer naar de dealer vloog, dan realiseren zij zich niet wat verslaving eigenlijk is. 24

Hoofdstuk 3<br />

Meer over verslaving<br />

Veel mensen hebben een mening over ‘verslaving’ en over de oorzaken ervan. Een mening die vooral is<br />

gebaseerd op de toevallige eigen ervaring, opleiding, omstandigheden, vooroordelen en mode.<br />

Over de oorzaken van verslaving wordt veel gezegd. Wanneer je denkt dat opvoeding<br />

allesbepalend is voor een mens, dan wordt al gauw gedacht dat een verslaafde<br />

vroeger geestelijk of lichamelijk is verwaarloosd. Zelfs gewone ruzies met ouders,<br />

moeilijkheden op school, puberteitsproblemen en dergelijke, worden achteraf als<br />

oorzaak genoemd. Maar wanneer dat het geval zou zijn, dan zouden er veel meer<br />

verslaafden zijn dan nu het geval is.<br />

Wanneer je verslaving een maatschappelijke oorzaak toeschrijft, dan leg je de nadruk op<br />

armoede en geen perspectief hebben.<br />

De laatste tijd krijgen mogelijke lichamelijke oorzaken veel aandacht. Het is niet<br />

onmogelijk dat sommige mensen meer aanleg hebben – of meer risico lopen –<br />

om verslaafd te raken dan anderen.<br />

‘Zou het soms in de genen zitten, die verslaving van mijn zoon?’ is een vraag<br />

die wel eens wordt gesteld, maar waar nauwelijks een antwoord op te geven is.<br />

Een gen bevat erfelijke informatie: kleur van huid en haar, lichaamsbouw,<br />

erfelijke ziekten en psychische eigenschappen. Wat betreft verslaving bestaat het<br />

vermoeden dat sommige mensen meer risico lopen om verslaafd te raken dan<br />

anderen. Mensen kunnen ook verschillend reageren op druggebruik.<br />

Ook ADHD, een stoornis die zich uit in hyperactiviteit en concentratieproblemen,<br />

wordt als mogelijke oorzaak van verslaving gezien. Maar een kind<br />

met ADHD zal later niet per definitie verslaafd raken, het zal hoogstens iets meer<br />

risico lopen.<br />

23

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!