hier - LSOVD

Hoe men ook over druggebruik denkt, alleen al door de aanwezigheid van drugs is
de opvoeding van kinderen er niet gemakkelijker op geworden.Toch is ook hier
angst een slechte raadgever. Het opsteken van een joint wordt door de omgeving
soms al gezien als misbruik of zelfs als verslaafd gedrag. Zo’n overreactie kan negatief
werken op de relatie tussen mensen. De kans is groot dat ouders hun kinderen gaan
wantrouwen en kinderen nemen hun ouders – door hun betrekkelijke onwetendheid
en overbezorgdheid – niet meer serieus.
Tegelijkertijd moeten ouders alert zijn, de kop niet in het zand steken. Een situatie kan lang
doorzieken voordat ouders in de gaten krijgen dat er iets verkeerd dreigt te gaan.
Uit angst of uit een soort zelfbescherming durven ze soms niets meer te zeggen
tegen hun kinderen. Zij laten hun eigen waarden en normen varen, geven aan alle
wensen van zoon of dochter toe. Hoe langer zo’n situatie duurt, hoe moeilijker het
is om die terug te draaien.
Sommige pubers kunnen vreselijk ‘zuigen’ en zullen voortdurend proberen hun
grenzen te verleggen. Zoon: “Mag ik de brommer meenemen?” Ouder: “Nee, kom
maar thuis met de bus. Je drinkt natuurlijk wat en misschien neem je ook nog een
pil. Die combinatie is toch al niet verstandig. Dat weet je beter dan ik!” Zoon: “Maar
anderen mogen ’t wel.” Ouder: “Tja, dat is dan jammer.”
Het is maar een voorbeeld. Ouders moeten eerst voor zichzelf vaststellen wat ze
wel of niet goed vinden en de gevolgen van die vaststelling goed doordenken.
Ze kunnen maar beter geen discussies aangaan en zeker niet gaan dreigen als ze die
dreigementen toch niet kunnen uitvoeren. Een uitdrukking als ‘het is voor je bestwil’
irriteert vreselijk, zeg dan liever iets als: ‘omdat ik dat wil’ of ‘het is nu eenmaal
zo’.
9