download - Samenlevingsopbouw Brussel

Nr 76 December 2002
wijkoverstijgende, sociale politiek. Immers, het is
niet omdat problemen zich in een wijk manifesteren,
dat oorzaken en oplossingen zich ook op dat
niveau zouden situeren. In bovenstaande analyse
hebben we evenwel de nadruk gelegd op de tweeslachtigheid
die men kan aantreffen in het wijkontwikkelingsbeleid.
Vanuit de actuele situatie kan
men zich afvragen of de elementen armoedebestrijding
en citymarketing binnen een beleid van
wijkontwikkeling überhaupt hand in hand kunnen
gaan. Het proces van nieuwe stedelijkheid wijst ons
op de werking van hogere belangen die niet altijd
compatibel zijn met deze van een plaatselijke
gemeenschap. Op het niveau van de gewestelijke
en gemeentelijke overheden – per definitie
politieke compromissen – moet er dus gebalanceerd
worden tussen sociale wenselijkheden en
economische noodwendigheden.
Naast bedreigingen biedt deze tweeslachtigheid
ook kansen. Sommige beleidslijnen zoals een
accentuering van de sociale aspecten van het
wonen en een verhoogde gevoeligheid van
participatiestructuren kunnen in handen van
beleidsmensen met echte sociale bekommernissen
hefbomen zijn waarop we onze eigen praktijk
kunnen enten. Ook de toename van politiek
personeel van allochtone origine biedt openingen
bij het ondersteunen van belangen van een politiek
nog steeds monddood publiek. Er kan gewerkt
worden aan de communicatie tussen (groepen)
mensen op basis van gelijkwaardigheid wat voor
het opbouwwerk impliceert: empowerment van
minder weerbare groepen. Bruggen worden slechts
door even sterke peilers gedragen. In het licht van
de gebiedsanalyse lijken ons strategische doelstellingen
af te lijnen met betrekking tot de problematiek
van territoriale dualisering (aanspreken van de
overheid op haar herverdelende functies, en dit op
het vlak van huisvesting), met betrekking tot vraagstukken
rond sociale cohesie en met betrekking tot
democratische besluitvorming in wijkontwikkelingsprocessen.
Alain Storme
Voetnoten:
(1) cfr. de algemene analyses in vroegere meerjarenplannen:
1985: Brussel of de scherven van een grootstad,
Opbouwwerk Brussel, 1985 (1) n° 4, pp. 28-31.
1988: Brussel en de crisis van de binnenstad: feiten en
tendensen, Opbouwwerk Brussel, 1988 (4) n° 20-21, pp.
19-24 (n.a.v. het beleidsplan 1989-1993).
1993: Grootstedelijke evoluties en maatschappelijke
achterstelling in Brussel, Opbouwwerk Brussel, 1993 (9) n°
39-40, pp. 49-57 (n.a.v. het meerjarenplan 1992-1996).
1996: Armoedebuurten in de grootstad. Een conceptueel
kader, Opbouwwerk Brussel, 1996 (12) n° 58, pp. 9-13
(n.a.v. het meerjarenplan 1997-2002).
(2) cfr. E. Swyngedow, De dans der titanen en dwergen:
„glocalisatie”, stedelijke ontwikkeling en groeicoalities, het
Brussels Enigma. Revue Belge de géographie (123) 1999,
p. 53;
(3) Belgische Staatsblad (171), 2001, p. 35.756 resp.
35.770).
(4) KBS, Kartografische benadering van de kansarme wijken in
de Brusselse agglomeratie. 1984.
C. Kesteloot e.a., Kansarmoede en achtergestelde buurten
in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. 1998.
(5) C. Kesteloot, Verhuisbewegingen en ruimtelijke concentratie
van achterstelling in Brussel, Colloquium Achtergestelde
buurten en stedelijk beleid. Brussel, 20-04-2001.
(6) Cfr. S. De Corte, Wijkontwikkeling met wijkcontracten?
Stadsvernieuwing in Brussel. In P. De Decker, e.a., In de
ban van stad en wijk, Epo, 1996, pp. 209-217; C.
Thibaut, Les contracts de quartier … bis. Bruxelles
informations sociales, 2001, n° 148, pp. 17-27.
(7) J.M. Decroly, M. Van Criekingen, A. Crahay, Les
conséquences socio-spetiales des politiques urbaines
„enterpreneuriales”. Ruimte en Planning (20), 2000,
pp. 51-64.
(8) Id., p. 5.
(9) C. Thibaut, id., p. 26.
(10) Belgisch Staatsblad, idem, p. 35791.
(11) Regeerakkoord Brussels Gewest, 1999.
(12) E. Swyngedouw, id., pp. 45-47).
(13) C. Kesteloot, Oorzaak en gevolgen van stadsvlucht en de
nieuwe stedelijkheid. In P. Cabus e.a., Stads(v)lucht maakt
vrij., Brussel, 1989, p. 41.
(14) Belgisch Staatsblad, idem, p.35.781.
Opbouwwerk Brussel 13