natuurenondernemen-webversie

groene en paarse ecocabins hebben een groene dakbedekking van sedumplantjes en
zijn ook verder goed geïsoleerd om de stookkosten beperkt te houden. De houten gevels
zijn geïmpregneerd met een speciale milieuvriendelijke hars, waardoor ze niet hoeven
te worden geschilderd. Dat scheelt weer chemicaliën. Verder probeert Weijenborg
zo milieuvriendelijk mogelijk te werken. “We maken bijvoorbeeld niet schoon met
chemicaliën maar met microvezeldoekjes.”
Naast roze, geel en paars, wil Weijenborg graag dat het groen overheerst op zijn
camping. Dus kronkelen er klimplanten langs het terras, staan er veel bomen en nestelen
de meerkoeten in het riet. Daar zijn wel de nodige jaren overheen gegaan. Camping
Zeeburg begon in 1970 als provocamping boven op de Piet Heintunnel, niet ver van
waar de camping nu ligt. “De gemeente vond het een mooie plek om de Damslapers en
Vondelparkslapers uit het stadscentrum te houden”, weet Weijenborg. “Geheel in de
vrije geest van de camping liepen er kippen rond, maar die hielden andere vogels juist
weer op een afstand.” Aan de stroom gasten lag het niet, maar het lukte het toenmalige
management niet om de camping winstgevend te maken. Aan Weijenborg, die via de
krakerscene en het welzijnswerk in het outdoortoerisme was gerold, de uitdaging om de
camping te professionaliseren. Daarbij paste de gedachte om het terrein zoveel mogelijk
onderdeel uit te laten maken van de omringende natuur. De camping verhuisde naar
de Diemerzeedijk. “Op deze plek zat eerst Jeugdland, een terrein waar kinderen hutten
mochten bouwen van het sloopafval van de stadsvernieuwing. Van dat kale terrein wilde
ik een groene oase maken, waar mensen de hectiek van de stad kunnen ontvluchten.
Met name de zichtlijnen op het water wilde ik koesteren. Wel veel groen, maar geen
heggen tussen de verschillende vakken die het zicht op het IJ belemmeren.” Op advies
van Natuurmonumenten legde hij rondom het terrein wel houtwallen aan waarin
heggenmussen en andere zangvogels kunnen nestelen.
Schakel
Die vogels zijn inmiddels terug. Het is de bedoeling dat straks ook andere diersoorten en
zeldzame moerasplanten zich weer thuisvoelen op en rond het terrein. De Diemerzeedijk
was namelijk jarenlang een belangrijke schakel voor ringslangen, waterspitsmuizen,
watervleermuizen en andere beschermde oeverdieren die zich verplaatsten tussen de
natuurgebieden in Waterland en het Gooi. Door de komst van wegen, woonwijken,
havens en bedrijventerreinen is die natuur er de afgelopen decennia in de knel gekomen.
Desondanks is het gebied een geliefd recreatieoord. Inwoners van de Indische buurt en
IJburg komen er graag even uitpuffen. Voor wandelaars, fietsers en skeeleraars lopen
er verschillende routes, waaronder de ANWB-Zuiderzeeroute. Om die recreanten nog
meer natuur te bieden moet de Diemerzeedijk weer een belangrijke schakel worden in de
Provinciale Ecologische Hoofdstructuur, de EHS.
Het idee om bestaande natuurgebieden via verbindingszones met elkaar te verbinden
dateert van begin jaren negentig. De natuurverbinding Bovendiep is een belangrijk
60