Mania 312

Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young

maniaredactie
from maniaredactie More from this publisher

Het blad van/voor muziekliefhebbers 7 november 2014 | nr. <strong>312</strong><br />

No Risk Disc:<br />

BEAR’S DEN


N RISK<br />

DISC<br />

mania <strong>312</strong><br />

BEAR’S DEN<br />

Islands<br />

CD 2x10 inch<br />

(Caroline/Universal)<br />

Naar het debuut van de Britse band Bear’s Den wordt<br />

al een tijdje reikhalzend uitgekeken. Op basis van<br />

twee uitstekende ep’s werd de band eind vorig jaar<br />

al uitgeroepen tot grote belofte voor 2014 en met<br />

haar debuut Islands maakt de band uit Londen dit<br />

nu eindelijk meer dan waar. Bear’s Den komt uit de<br />

Londense folkscene die eerder bands als Mumford<br />

& Sons en Noah & The Whale heeft voorgebracht.<br />

Met name de muziek van Mumford & Sons draagt<br />

relevant vergelijkingsmateriaal aan, zeker wanneer<br />

Bear’s Den kiest voor aanstekelijke folky tracks die<br />

nu al garant lijken te staan voor volle festivalweides.<br />

Islands, dat overigens flink wat tracks bevat van de al<br />

eerder uitgebrachte ep’s, laat echter horen dat Bear’s<br />

Den ook een hele andere kant heeft. Islands bevat<br />

immers vooral dromerige en opvallend stemmige<br />

tracks, die variëren van redelijk traditionele folksongs<br />

tot tracks die opvallen door een fraai gebruik van<br />

blazers of ander instrumentarium. Met name in de<br />

laatstgenoemde tracks schuift Bear’s Den voorzichtig<br />

op in de richting van een band als Elbow, terwijl<br />

een aantal andere tracks raken aan het werk van<br />

Coldplay, Snow Patrol en Radiohead. Het zijn hele<br />

grote namen waarmee de muziek van Bear’s Den<br />

kan worden vergeleken, maar de band kan deze<br />

vergelijking aan. Islands is een uitstekend debuut<br />

van een band die eigenlijk alleen maar heel groot<br />

kan worden. Islands is bovendien een bijzonder<br />

veelzijdig debuut vol songs die ook buiten de<br />

lijntjes durven te kleuren en hierdoor steeds<br />

meer gaan boeien. Een enorme aanwinst voor de<br />

popmuziek, deze Britse band. (Erwin Zijleman)<br />

3


Pop & Rock<br />

AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD<br />

IX CD 2cd deluxe 2LP<br />

(Century Media)<br />

Er was een tijd dat …And You Will Know Us By The Trail Of Dead een<br />

gitaarband van de grote gebaren was. De ene keer wat geslaagder dan<br />

de andere, maar het geluid was onmiskenbaar uniek. Tegenwoordig<br />

lijkt de band wat meer balans te hebben gevonden. Dat leidt tot een solide kwaliteit, maar<br />

tegelijkertijd ook tot wat minder avontuur. De band lijkt soms bijna teveel controle te willen<br />

houden, maar gelukkig worden de teugels vanaf derde nummer A Million Digits wat losser<br />

gelaten. Zo komt de band traag op gang maar worden alsnog de hoogtes bereikt die de vorige<br />

platen dat monumentale karakter meegaven. (Martjn Koetsier)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

ANTONY & THE JOHNSONS<br />

Turning CD+dvd<br />

(Rough Trade/Konkurrent)<br />

Een bloedmooie tranentrekker, zo omschreef ik jaren geleden het nummer<br />

Hope There’s Someone van Antony & The Johnsons. De eigenzinnige<br />

Antony Hegarty benam mijn adem. Ik ging mij in hem verdiepen en kocht<br />

zijn wonderlijke album I Am A Bird Now (2005). Turning (cd & dvd) is een door Charles Atlas<br />

geproduceerde film waarin dertien op een roterend platform acterende vrouwen (‘the beauties’)<br />

worden gevolgd tijdens hun samenwerking met Antony & The Johnsons in The Barbican in Londen<br />

(2006). Het zijn aangrijpende levensverhalen die muzikaal worden omlijst door de beste livecomposities<br />

van Antony, waarbij tevens twee niet eerder uitgebracht nummers zijn te horen; Whose Are<br />

These en Tears Tears Tears. In een wereld waarin acceptatie en respect steeds verder naar de achtergrond<br />

verschuiven, is Turning een veredeld manifest waarin Antony – zoals hij dat uitermate goed kan – hoop, liefde<br />

en oprechtheid tentoonspreidt. Al met al een prachtig geheel! (Jelle Teitsma)<br />

CHASING RAINBOWS<br />

With Henk Jonkers CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Dat er nog niet eerder een langspeler vernoemd is naar deze slagkrachtige<br />

producer mag een kleine schande heten gezien zijn betrokkenheid binnen de<br />

vaderlandse indierock. Noem ons maar eens een serieuze langspeler vanaf begin<br />

jaren negentig waar Jonkers niet bij betrokken was? Oh! Gelukkig kwam kunstenaar Lawrence Rengert<br />

(zijn ongetwijfeld bewust bête blik op de hoes is gewoonweg fantastisch!) vanuit Santa Barbara, Califonië<br />

naar onze internationaal befaamde Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten met zijn demo’s<br />

van gitaarliedjes om daar Henk Jonkers te treffen en die heeft daar dus verstand van. Met bevriende<br />

rockroutiniers en helden Geert de Groot, Dick Brouwers en Wim Elzinga (wij dachten tegen het einde zelfs<br />

Richard Janssen te horen maar misschien wilden we dat gewoon heel erg graag) creëerde Jonkers een knap<br />

sfeerplaatje in de auditieve knutselhoek waar Beck en Eels ook dikwijls verkeren evenals Sonic Youth als zij<br />

zich inhouden en, wie kent hem nog, Jonathan Richman. Die ‘navelplaat’ van Hallo Venray uit 1991 zal wel<br />

nooit overtroffen worden, maar het innemende Chasing Rainbows, uiteraard op Excelsior, is zeker wel Jonkers’<br />

meest aansprekende productie sinds het debuut van The Horse Company uit 2007.(Albert Jonker, geen<br />

familie)<br />

4<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

ARIEL PINK<br />

Pom Pom<br />

CD 2LP<br />

Ariel Pink komt zonder zijn Haunted<br />

Graffiti met een nieuwe plaat, zeventien<br />

songs over bijna zeventig minuten; een dubbelalbum<br />

maar liefst. Pom Pom is de opvolger van het in 2012<br />

verschenen Mature Themes en mag dan gelden als een<br />

soloplaat, hij maakte hem beslist niet in zijn eentje.<br />

Twee tracks, Jell-O en Plastic Raincoats In The Pig<br />

Parade, schreef hij samen met legende Kim Foley die<br />

we vooral kennen als manager van The Runaways. De<br />

prachtige hoes werd ontworpen door Holy Shit’s Matt<br />

Fishbeck. Leuk detail, de kanten op de dubbel-lp zijn P<br />

I N en K, in plaats van het gebruikelijk A B C en C. (Bert<br />

Dijkman)<br />

OLAFUR ARNALDS & JANUS<br />

RASMUSSEN<br />

Kiasmos CD 2LP<br />

De samenwerking tussen de IJslandse<br />

componist Ólafur Arnalds en Janus Rasmussen, Faeröer<br />

electromastermind, levert interessant werk op. De<br />

subtiele arrangementen van Arnalds worden beheerst<br />

voortgestuwd door de percussie en drumcomputers<br />

van Rasmussen waardoor ze een scherpe bite krijgen.<br />

De luisteraar kan zelf kiezen om mee te deinen op de<br />

pianoklanken of om de energieke beats per minute de<br />

boventoon te laten voeren. Label Erased Tapes heeft<br />

wederom wat bijzonders in zijn catalogus staan. (Rena<br />

Postma)<br />

JIMMY BARNES<br />

Hindsight CD 2LP<br />

De Australische zanger Jimmy Barnes<br />

viert dat hij dertig jaar soloartiest is en<br />

vijftien albums maakte. Hij verliet in 1983 Cold Chisel,<br />

een band die in Australië heel groot was, en begon<br />

voor zichzelf. Hij wilde doorgaan, maar koos voor<br />

een solocarrière. Op dit vijftiende album liet hij zijn<br />

beste nummers uitvoeren door zijn favoriete artiesten.<br />

Daarom is dit album een verzameling van grote namen.<br />

Fraai. (Erik Mundt)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

ELEMENTARY PENGUINS<br />

Weekend Transition CD 2LP<br />

(V2)<br />

Een Nederlands trio met een Engelse zanger,<br />

zo laat The Elementary Penguins zich het best<br />

omschrijven. En ze komen uit Amsterdam. De<br />

band bewandelde de omgekeerde weg, bij<br />

hun eerst een ep die bij 3FM belandde. Daarna<br />

volgden een single en optredens. Maar hun<br />

hele debuut klopt. Transparant, hitgevoelig<br />

en bijzonder dansbaar, minstens vijf singles.<br />

Geproduceerd door Bram Kniest, drummer van Go<br />

Back To The Zoo, klinkt het geweldig. Zanger Dale<br />

Wathey heeft een herkenbaar stemgeluid en de<br />

invloeden van de band bewegen zich tussen Elvis,<br />

Hendrix, The National en favoriet Tame Impala. Ze<br />

hebben er het springerige mee gemeen. Zanger<br />

Wathey was ooit bassist van Tiny Dancers uit<br />

Sheffield en stond op de locaties als Glastonbury,<br />

in de Whisky-a-go-go in Los Angeles, bekend van<br />

The Doors, en in het voorprogramma van Dylan.<br />

Hun muziek, tussen pop, disco en new-wave<br />

moet rijpen, maar door hun enthousiasme is het<br />

bijzonder aanstekelijk. Een grote toekomst wacht.<br />

(Erik Mundt)<br />

platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

LORRAINVILLE<br />

Desire The Reckless CD LP<br />

(Goomah)<br />

Was die Edison voor het debuut van Lorrainville<br />

al volkomen terecht, met Desire The Reckless<br />

promoveert de band naar de absolute voorhoede<br />

van de nationale popmuziek. Ze verenigen het<br />

allerbeste van topartiesten als Damien Rice (If I Die<br />

Tonight), Counting Crows (It’s Not A Crime), Amos<br />

Lee (Win Some, Loose Some) en Ryan Adams (49-<br />

7). Ja, ik geef toe, het is me nogal een statement.<br />

Toch kan ik er niets anders van maken. Alle, écht<br />

alle nummers zijn van wereldklasse. Daarbovenop<br />

klinkt de plaat ook nog eens wonderbaarlijk<br />

coherent. En dat is best een verrassende conclusie<br />

wanneer je weet dat bijna ieder nummer door een<br />

andere artiest (zoals Bertolf Lentink, Dennis Kolen,<br />

Tommy Ebben en Tije Oortwijn) geschreven en<br />

aangedragen is. Nog verrassender is het wanneer je<br />

vervolgens constateert dat vrijwel al die nummers<br />

door een compleet andere band uitgevoerd (en<br />

dus geïnterpreteerd) worden. Een vaste formatie<br />

die nummers van anderen uitvoeren; daar draait<br />

Lorrainville 2.0 om. En wanneer je dat in je<br />

achterhoofd houdt, dan is het eindproduct onder<br />

bezielende leiding van topproducer Guido Aalbers in<br />

één woord geweldig te noemen. (Dennis Dekker)<br />

ADRIAN CROWLEY<br />

Some Blue Morning<br />

CD LP<br />

Some Blue Morning is alweer het<br />

zevende album van de in Dublin<br />

woonachtige singer-songwriter Adrian Crowley die<br />

zijn carrière op 25-jarige leeftijd aanving. Zijn diepe<br />

en zware stem geven de melancholische liedjes veel<br />

diepgang. Gelukkig is Crowley niet over een nacht ijs<br />

gegaan wat de productie betreft. Hij maakt gretig maar<br />

gedoseerd gebruik van orkesten en elektronica om de<br />

songs op te tuigen. Het resultaat is boeiend en prachtig<br />

tegelijkertijd. (Luc van Gaans)<br />

DANS DANS<br />

3CD LP+cd<br />

Muzikale avonturiers waren deze<br />

Antwerpse supergroep vermoedelijk<br />

reeds even op het spoor. Dans Dans maakte de<br />

afgelopen jaren al improviserend furore op de<br />

podia en levert nu met 3 haar meest creatieve en<br />

uitgebalanceerde album af. Voor iedereen die nu pas op<br />

de bandwagon springt: de acht nummers zijn nog even<br />

onnavolgbaar, filmisch en virtuoos. Een veelheid aan<br />

stijlen duelleert met elkaar – al voert jazz de boventoon<br />

– zonder ook maar enig moment hybride te klinken. Het<br />

trio toert de rest van 2014 door België en Nederland.<br />

Zien is geloven. (Max Majorana)<br />

ECHO & THE BUNNYMEN<br />

Live In London<br />

CD 2LP<br />

De tournee van Echo And The<br />

Bunnymen dit voorjaar in de UK,<br />

ter ondersteuning van het nieuwste studioalbum<br />

Meteorites, verliep aanvankelijk tamelijk rampzalig.<br />

Last minute afzeggingen wegens stemproblemen van<br />

zanger Ian McCulloch waren hier debet aan. Het mag<br />

dan ook een klein wonder heten dat Live in London,<br />

een nieuwe live-dubbelaar die een maand of wat later<br />

is opgenomen zo fraai uitpakt De man, bij wie cynisme,<br />

blues en romantiek alsmaar om voorrang vechten, kan<br />

niet meer stuk. En dat gaat hij dan ook niet, zeker niet<br />

als hij improviserend in prachtige een-tweetjes met<br />

gitarist Will Sergeant golden oldies als Nothing Lasts<br />

Forever en Lips Like Sugar oprekt tot epische proporties.<br />

(Wim Koevoet)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

NEIL DIAMOND<br />

Melody Road<br />

CD CD deluxe 2LP<br />

(Universal)<br />

Diamond maakte zo’n tien jaar geleden een artistieke wederopstanding<br />

met 12 Songs. Een muzikale lijn die hij doortrok op de Home Before<br />

Dark. Melody Road kan een logisch vervolg genoemd worden met<br />

songmateriaal van hoge kwaliteit en een redelijk spaarzame begeleiding. Opvallend is dat<br />

op de stem van Diamond geen greintje sleet zit, wat duidelijk te horen valt op het prachtige<br />

Nothing But A Heartache. Veel liedjes doen denken aan de begindagen van zijn carrière;<br />

de tijd dat Diamond de ene na de andere mooie melodie uit zijn pen toverde. Mooie<br />

voorbeelden hiervan zijn Sunny Disposition en het bijzonder fraaie The Art Of Love. Naast de<br />

standaard twaalftrackversie, die eigenlijk genoeg is, is er een luxe uitvoering. Deze bevat twee<br />

bonustracks in de vorm van Harry Nilssons Remember en Something van The Beatles. Laat je<br />

niet afleiden door de lelijke kitschhoes, Melody Road is een prachtige plaat! (Hermen Dijkstra)<br />

a<br />

Pop & Rock<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

SOFIA DRAGT<br />

I See You CD<br />

(Bula)<br />

Sofia Dragt won vorig jaar de Grote Prijs van Nederland in de categorie<br />

SOF A<br />

DRAGT<br />

I SEE YOU<br />

singer-songwriter. Nu heeft deze prijs al lang niet meer de betekenis<br />

die het ooit had, maar met illustere voorgangers als Marike Jager, Moss,<br />

Fabiana Dammers, Roosbeef, Lucky Fonz III en Eefje de Visser mag wat verwacht worden<br />

van Sofia Dragt. Dat liet ze al horen op de prima ep Over Rainbows die vorig jaar verscheen, maar haar<br />

volwaardige debuut I See You is nog veel beter. Sofia Dragt maakt door haar mooie pianospel en heldere zang<br />

gedomineerde popliedjes die opvallen door hun schoonheid, avontuurlijkheid en veelzijdigheid. Steeds weer<br />

weet Sofia Dragt te verrassen met popliedjes die het oor aangenaam strelen maar ook tegen de haren in<br />

durven te strijken. Het zijn vaak klassiek aandoende popliedjes die prikkelen als Tori Amos dat kan, verbazen<br />

als het beste van Kate Bush, maar uiteindelijk betoveren en verleiden door de talenten van Sofia Dragt. Dat<br />

ze vorig jaar een prijs won is iedereen al lang vergeten, maar I See You is een plaat die je lang bij zal blijven.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

THE FLAMING LIPS<br />

With A Little Help From My Fwends CD LP<br />

(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />

The Beatles’ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vormde voor vele bands een<br />

inspiratiebron. Wat heet, zonder dit baanbrekende album zou Brian Wilson nooit zijn<br />

verdronken in Smile. Integrale herinterpretaties zijn ook geen unicum, waarbij die van<br />

rockabillygezelschap Big Daddy de leukste is. Na eerder al Pink Floyds Dark Side Of The Moon onder handen<br />

te hebben genomen, wagen de Flaming Lips zich voor het goede doel nu aan Sgt. Peppers, met wisselend<br />

resultaat. Het begint allemaal wel erg trippy met J. Mascis en My Morning Jacket, maar al snel verandert de<br />

toon en wordt het oorspronkelijke album meer en meer recht gedaan met, wie had dat ooit gedacht, bijdragen<br />

van Miley Cyrus. Het resultaat stuitert uiteindelijk alle kanten op en benadrukt vooral de trip die de plaat ooit<br />

was. (Henri Drost)<br />

6<br />

7


Pop & Rock<br />

grand cru<br />

HENNY VRIENTEN<br />

En Toch… CD LP<br />

(Topnotch/Universal)<br />

Veertien nieuwe liedjes zijn het en<br />

toch was het 23 jaar geleden dat Henny Vrienten<br />

zijn laatste soloalbum uitbracht met als titel Mijn<br />

Hart Slaap Nooit. Hij vond het gewoon tijd om zijn<br />

hart opnieuw te luchten. Er was zoveel gebeurd in<br />

de tussentijd, genoeg om over te schrijven. Aan<br />

een goed verborgen Amsterdamse gracht bevindt<br />

zich het muzikale domein van de familie Vrienten.<br />

Met zoon Xander en het frisse Amsterdamse trio My<br />

Baby (Loves Voodoo) als combo en Daniël Lohues<br />

als producer, viel alles daar precies op zijn plaats.<br />

Het is de plaat geworden die hij al geruime tijd<br />

in zich had. Puur en recht door zee, ongekunsteld<br />

en toch verzorgd in productie en (akoestische)<br />

gitaararrangementen. Americana-achtige liedjes<br />

over de liefde voor zijn eerste gitaar, over vrienden<br />

van vroeger, over een Mug In De Klamboe, over<br />

Margreetje – met dank aan Bo Diddley – en over<br />

zijn moeder Lieske, die vorig jaar overleed. Gevoelig<br />

en doorleefd, maar ook maatschappijkritisch op<br />

zijn tijd zoals in het sleutelnummer Waar Het Niet<br />

Over Gaat. Uiteindelijk gaat het toch om de liefde<br />

en ‘wie jou in je waarde laat...’ en voor de rest zijn<br />

het slechts namen, woorden, plaatsen en dromen.<br />

Een album om veel te draaien en vooral om van te<br />

houden! (Ruud Verkerk)<br />

8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl<br />

DAVE DAVIES<br />

Rippin’ Up Time CD<br />

Of de broertjes Davies nog nieuw<br />

leven in The Kinks gaan blazen blijft<br />

onduidelijk – de bevestigingen en ontkenningen volgen<br />

elkaar in moordend tempo op – maar ondertussen<br />

kunnen we ons vermaken met nieuw werk van Dave<br />

Davies. Het album opent met de smeriger rocker Rippin’<br />

Up Time met het bekende gitaarwerk van Dave. Op het<br />

gelijknamige album vinden we echo’s van het bekende<br />

Kinksgeluid. Semblance Of Sanity heeft het geluid van<br />

The Kinks van eind jaren zeventig/begin jaren tachtig<br />

en in het grapppige King Of Karaoke horen we met een<br />

knipoog zelfs nog Sunny Afternoon langskomen. The<br />

Front Room brengt ons terug naar de kamer waar de<br />

eerste stappen op het rock ’n’ roll-pad werden gezet<br />

en waar de door broer Ray al regelmatig beschreven<br />

zussen dansten. Rippin’ Up Time is een prima plaat.<br />

Maar als Dave toch weer een hang krijgt naar het werk<br />

van The Kinks, zullen we dan broer Ray er ook maar<br />

weer bij roepen? (Ron Bulters)<br />

RICHARD DAWSON<br />

Nothing Important<br />

CD LP<br />

Richard Dawson is een singer-songwriter<br />

uit Newcastle in Engeland. Hij is alleen<br />

niet een doorsnee muzikant, zijn gitaarspel is soms<br />

sterk gerelateerd aan noise en zijn stem is het ene<br />

moment ruw en het andere moment teder. Hij maakte<br />

twee albums en op zijn derde is zijn gitaarspel nog<br />

sterker aanwezig. Het doet denken aan de eerste<br />

twee soloalbums van John Frusciante, toen die aan de<br />

heroïne was. Even wennen. (Erik Mundt)<br />

BAXTER DURY<br />

It’s A Pleasure<br />

CD LP<br />

Op zijn vierde album It’s A Pleasure<br />

zet Baxter Dury voort waar hij met<br />

Happy Soup in 2011 mee is begonnen; het trefzeker<br />

vertalen van de dagelijkse beslommeringen van een<br />

Brit die tegen zijn midlifecrisis aanschurkt. Dury is een<br />

ware meester in lome baslijntjes en tongue in cheek<br />

gitaar- en electropopliedjes. Wederom een pluim voor<br />

vocaliste Madelaine Hart, die Durys cockney parlando<br />

het nodige tegenwicht biedt. Het is lastig niet als een<br />

blok te vallen voor zo een charmante en nonchalante<br />

popplaat. (Max Majorana)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

NEW BASEMENT TAPES<br />

Lost On The River CD CD DELUXE LP<br />

(Universal)<br />

Toen T Bone Burnett werd gevraagd of hij iets<br />

wilde doen met een doos teksten die Dylan<br />

schreef ten tijde van The Basement Tapes, greep<br />

hij de kans met beide handen aan. Allereerst<br />

stelde Burnett een groep muzikanten samen die<br />

spontaan zou kunnen samenwerken. In minder<br />

dan een week werden bijna vijftig nummers<br />

geschreven en opgenomen, waarvan de eerste<br />

twintig nu verschijnen. Het album werd niet<br />

in welke kelder dan ook opgenomen, maar in<br />

Capitols hightech studio’s, waardoor het geluid van<br />

de originele Basement Tapes slechts benaderd<br />

kan worden. Jim James (My Morning Jacket) klinkt<br />

in Down On The Bottom alsof hij ‘the old, weird<br />

America’ wil verenigen met de sound van Dylans<br />

Oh Mercy. En met verbluffend resultaat. James<br />

blijkt ook in de overige nummers de troef van dit<br />

album, waar Elvis Costello zwalkt tussen goed en<br />

gemakzuchtig, Marcus Mumford gewoon doet<br />

waar hij goed in is en Rhiannon Giddens en Taylor<br />

Goldsmith (Dawes) zorgen voor de verrassingen.<br />

Lost On The River is stiekem een van de beste<br />

rootsplaten van dit jaar. (Henri Drost)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

FOO FIGHTERS<br />

Sonic Highways<br />

(Sony Music)<br />

CD LP<br />

Zelf vindt Dave Grohl Foo Fighters de domste bandnaam ooit. Toen hij<br />

aan dit project begon, had hij nooit kunnen bevroeden dat deze band<br />

zijn belangrijkste post-Nirvana project zou worden en al helemaal<br />

niet dat het dit twintig jaar later nog steeds zou zijn. ,,Anders had ik<br />

wel wat langer stil gestaan bij de naam.’’ Dat vierde lustrum wordt<br />

‘gevierd’ met het meest pretentieuze album van Foo Fighters ooit,<br />

Sonic Highways. Acht songs bevat het, alle opgenomen in verschillende<br />

steden. Muziek en teksten zijn geboren uit de lokale sfeer, cultuur en belevenissen zoals de band, met<br />

inderdaad een beetje domme naam, die aantrof. Grohl noemt het resultaat ‘A musical map of America’. De<br />

single ‘Something From Nothing’ is Sonic Highways al enige tijd geleden vooruitgesneld. Een razendknappe,<br />

hoogst explosieve track die eigenlijk vier liedjes bevat. Onmiskenbaar een nummer van Foo Fighters maar<br />

wel beduidend minder rechttoe rechtaan dan we zijn gewend. ‘Something From Nothing’ is behoorlijk<br />

representatief voor het gehele album. Grohl en de zijnen hebben het zich niet gemakkelijk gemaakt,<br />

verleggen hun eigen grenzen om zo zichzelf weer uit te vinden. Het zou wel eens kunnen dat zeker de wat<br />

avontuurlijk ingestelde fans na verloop van tijd zeggen: beste plaat tot nog toe. (Wim Koevoet)<br />

ARETHA FRANKLIN<br />

Sings The Great Diva Classics CD LP<br />

(Sony Music)<br />

De Queen of Soul is back, met een album vol covers. De stem is<br />

uiteraard dunner dan in haar hoogtijdagen, maar al dan niet door de<br />

computer geholpen weet Aretha Franklin op dit album nog steeds<br />

de hoge noten te halen. Op Sings The Great Diva Classics, onder andere geproduceerd door<br />

Babyface vinden we opvallende en goede vertolkingen zoals de jazzy versie van Nothing<br />

Compares 2 U, een reggae-achtig (!) No One van Alicea Keys en de prachtige bluesversie van<br />

Teach Me Tonight. Een ander hoogtepunt is haar versie van Adele’s Rolling In The Deep die<br />

subtiel gemixt wordt met Ain’t No Mountain High Enough. De covers van I Will Survive en I’m<br />

Every Woman – naadloos overgaand in haar eigen hit Respect – zijn wat obligaat en verdrinken<br />

in moderne beats maar al met al weet Franklin zich na meer dan vijftig jaar in de business zich<br />

nog steeds staande te houden. (Ron Bulters)<br />

HOOKWORMS<br />

Hum CD LP+7 inch<br />

(Domino/V2)<br />

Krijsend en dreinend trappen ze af met The Impasse om vervolgens hun<br />

zachtere kant te laten zien met On Leaving. Neopsychedelica volgens<br />

de kenners, maar dus ook garage, rock en meer van dat, afgewisseld<br />

met de Hums iv, v en vi. Knetterenergiek en vol overtuiging brengen deze gasten uit Leeds<br />

hun nummers. In Offscreen hoor je de Velvet Underground terug en Retreat roept associaties<br />

op met de Dandy Warhols. JN, JW, MB, MJ en SS, de bandleden gebruiken alleen hun initialen,<br />

zijn een aanwinst voor de undergroundscene. Fijn dat Domino ze onder hun hoede heeft<br />

genomen, daar komen de gitaren en orgeltjes goed tot hun recht. Julian Cope, Bobby Gillespie<br />

van Primal Scream en Charlotte Church (ja zij, het klassiek geschoolde meisje met wie het toch nog allemaal<br />

goed is gekomen) behoren tot hun fanschare, toch niet de minste geestverruimets, dus dat zegt genoeg.<br />

(Rena Postma)<br />

JULIUS<br />

1 CD<br />

a<br />

p<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het debuut van een veelbelovende nieuwe Nederlandse band die Julius heet.<br />

Opgebouwd rond conservatoriumstudenten Koen Brouwer, zanger en componist, en<br />

de gitaristen Erik Meereboer en Michiel Rietveld, bestaat de band uit perfectionisten.<br />

Er werd bijvoorbeeld urenlang geschaafd aan de achtergrondzang en de composities zijn tot in het oneindige<br />

geperfectioneerd. De naam komt van een bandlid die Julian heette en is een grapje en eerbetoon in een. Ze<br />

baseren zich voor hun muziek op de jaren tachtig en een grote favoriet is Fleetwood Mac, die een drummer<br />

hebben waar die band naar genoemd is. Zo valt alles op zijn plaats. Er werd nog meer inspiratie gevonden<br />

in de jaren tachtig en de muziek klinkt prettig en tijdloos. 3FM maakte de band Serious Talent en geeft ze<br />

de ruimte om hun muziek te laten horen. De kenmerkende lichte powerpop doet het goed op de radio.<br />

Conclusie: ze zullen ver komen. (Erik Mundt)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

10 11


Pop & Rock<br />

LANDMARK 105<br />

This Time<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(V2)<br />

This Time is het debuutalbum van een band met een bijzondere naam.<br />

In kamer 105 van het Landmark hotel is Janis Joplin overleden. De groep<br />

bestaat uit leden met een diverse muzikale achtergrond. De cd is tot<br />

stand gekomen dankzij crowdfunding en opgenomen in de studio van Arnold Muhren, waar<br />

onder andere Herman Brood, Ilse de Lange en Waylon platen hebben opgenomen. Kortom, alle<br />

ingrediënten aanwezig om This Time tot iets moois te maken. En dat is gelukt. De muziek kent<br />

invloeden van de Stones, Fleetwood Mac, Ryan Adams en Sheryll Crow. De americana heeft een<br />

begin jaren zeventig gevoelstemperatuur. Gitariste en zangeres Liesbet Kwantes-Scholte heeft<br />

een warme en innemende stem die de mooi geschreven liedjes tot een aangename beleving<br />

maakt. De eerste single, het vlotte Start Again, is op Texel gepresenteerd op de sterfdag van<br />

Janis Joplin. Landmark 105 laat zich inspireren door de helden van toen. Hopelijk worden ze zelf<br />

een inspiratiebron voor de bands van de toekomst. (Luc van Gaans)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

DANIEL LANOIS<br />

Flesh & Machine CD LP+CD<br />

(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />

De meeste mensen kennen deze geluidstovenaar uit Canada als de<br />

producer van succesvolle platen van U2, Bob Dylan, Peter Gabriel en<br />

Emmylou Harris. Daarnaast is het inmiddels ook bekend dat hij ook onder<br />

eigen naam platen maakt, die net zo sfeervol zijn als de albums die hij produceert. Daarnaast vormt hij<br />

samen met Trixie Whitley de band Black Dub. Maar als voormalig compagnon van Brian Eno houdt hij er ook<br />

een voorliefde op na voor weidse ambientmuziek. Het indrukwekkende Belladonna (2005) is daarvan een<br />

mooi voorbeeld en Flesh And Machine is een soort vervolg daarop. Op deze nieuwe plaat heerst de sfeer,<br />

met volop pedal steel en clavinet. Maar vergis je niet, onder die ruimtelijke geluidstapijten heerst vaak de<br />

spanning. Wederom een indrukwekkend stuk werk van een uniek artiest. (Louk Vanderschuren)<br />

PAUL DE LEEUW<br />

De Leeuw Zingt Long CD<br />

(Universal)<br />

Voor zijn nieuwste album heeft De Leeuw zich verdiept in het werk van een van zijn<br />

grootste muzikale inspiratiebronnen: Robert Long. Als klein jochie draaide hij thuis op<br />

zijn oranje draaitafel de platen van Robert zoals Vroeger Of Later en Levenslang. Het<br />

album is een productie met veel liefde en respect voor Robert Long en zijn muzikale erfenis. De Leeuw heeft<br />

de liedjes zelf gekozen en heeft met elk nummer een bijzondere band. En dat is te horen. Aan De Leeuw Zingt<br />

Long heeft een indrukwekkende rij gastmuzikanten meegewerkt: het Nederlands Blazersensemble, Cor Bakker,<br />

Eric Vloeimans, Typhoon, Remy van Kesteren, Ilse DeLange & JB Meijers, Carel Kraayenhof, Benny Ludemann,<br />

Marcel de Groot, Ruth Jacott, Carel Kraayenhof, The Rosenberg Trio en The New Cool Collective. (Red)<br />

ELLIOTT BROOD<br />

Work And Love 2CD<br />

Op hun vorige plaat Days Into Years<br />

liet het Canadese Elliott Brood al horen<br />

dat er soms best wat licht binnenvalt in hun donkere<br />

kijk op americana. Die lijn wordt op Work And Love<br />

doorgetrokken, wat een verrassend treffende zet blijkt<br />

te zijn. De hang naar dramatiek is nog licht aanwezig,<br />

maar smaakt in de breder opgezette gitaarnummers die<br />

steeds meer neigen naar alternatieve rock eigenlijk nog<br />

beter dan voorheen. (Martjn Koetsier)<br />

GONG<br />

I See You CD LP<br />

De Rolling Stones zijn dusdanig rijk<br />

dat ze zich op hun 75e niet meer druk<br />

hoeven te maken en daarom alleen nog voor de lol<br />

rondtoeren. Dat kan Daevid Allen, inderdaad 75, niet<br />

zeggen en dan pers je er dus nog een nieuwe plaat<br />

uit voordat je behandeld wordt voor kanker, over een<br />

bikkel gesproken. Die plaat ligt in het verlengde van het<br />

album 2032 dat uitkwam in 2009: vrij veel geneuzel<br />

en zang en te weinig lekkere glissandomuziek. Echter,<br />

de songs waarin dit laatste in stelling wordt gebracht,<br />

zijn wel degelijk de moeite waard. In Occupy en The<br />

Eternal Wheel Spins voeren gitaar en fluit de boventoon<br />

en wordt de magie van vroeger dicht benaderd. (André<br />

de Waal)<br />

Tivoli/Vredenburg<br />

Maak kans op gratis kaartjes<br />

van de volgende shows:<br />

Little Dragon<br />

op 14 november<br />

Warpaint<br />

op 25 november<br />

Stuur een mailtje naar acties@maniawinkels.nl en<br />

wie weet win jij ze!<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

PAULUSMA<br />

Pulling Weeds CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Pulling Weeds, het vierde album van Jelle<br />

Paulusma, was een jaar geleden al af. Dat het<br />

op de plank bleef liggen, had natuurlijk alles<br />

te maken met de recente reünie van Daryll-<br />

Ann. Mede aan dat succesvolle rendez-vous<br />

van vaderlands beste band heeft frontman<br />

Paulusma nu zijn eerste soloplaat op Excelsior<br />

te danken. Wie wat bewaart, die heeft wat;<br />

Pulling Weeds is een album dat blaakt van<br />

het herwonnen zelfvertrouwen. En ook wat<br />

ruiger klinkt dan we van hem gewend waren.<br />

Paulusma heeft er zin in, en geeft meteen vol<br />

gas. Openingsnummers Left For Dead en Stick<br />

Around With You vormen met hun gitaarmuren<br />

een verschroeiende tweetrapsraket. Mornin’<br />

Coffee is dan weer een powerpopsong die zo<br />

op Trailer Tales had kunnen staan. Maar het<br />

titelnummer is het mooist: een sfeervolle ballad<br />

waarin onze Jelle op een aangename manier<br />

predikt dat we ons anno 2014 niet zo moeten<br />

laten opjagen. Misschien heeft niemand het<br />

echt doorgehad, maar Paulusma is in relatief<br />

korte tijd uitgegroeid tot de vaderfiguur van de<br />

Nederlandse indie bij uitstek. (Max Majorana)<br />

12<br />

13


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

JETT REBEL<br />

Hits For Kids<br />

(Sony Music)<br />

CD LP+CD<br />

Het in diverse vormen uitgekomen Venus /Mars was een<br />

indrukwekkende kennismaking met het fenomeen Jett Rebel. Hits For<br />

Kids is dan eindelijk het volwaardige debuut van het alter ego van Jelte<br />

Steven Tuinstra. De titel lijkt wellicht ironisch, maar is echter prima<br />

gekozen, want ook de argeloze luisteraar zal als een blok vallen voor het<br />

toegankelijke hippe geluid. De liefhebber zal zich niet minder kunnen<br />

laven, want vlogen bij Venus/Mars de verschillende herkenningspunten<br />

je al om de oren, ook nu toont Jett Rebel zich een kenner en veelvraat van de volledige geschiedenis van<br />

de popmuziek. Het heerlijke gitaarintro van opener Pineapple Morning is het startpunt van een muzikale<br />

achtbaan die je langs een heerlijk lullig mid-jaren tachtig synth solo in Sunshine voert, om even later The<br />

Beatles in gedachten te krijgen bij Mary Ann. Zelfs in een ballad als het diepgaande Baby ligt het energie<br />

nivo hoog. Muzikaal blijft het verbazingwekkend wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, of het nu de Eddie<br />

Hazel-achtige funkgitaar van Feels LIke Loving To Me, of de lang uitgesponnen eruptie van gitaar en toetsen<br />

in Gwen is, alles lijkt mogelijk. Prince ten tijde van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay, George<br />

Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe wilden,<br />

alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar Jett Rebel thuis hoort. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

JERRY LEE LEWIS<br />

Rock And Roll Time CD<br />

(Caroline/Universal)<br />

Op zijn 79e weet Jerry Lee Lewis nog van geen ophouden. En het moet<br />

gezegd worden: er zit nog genoeg leven in The Killer. Bijgestaan door<br />

veteranen als Neil Young, Robbie Robertson en Keith en Ronnie levert<br />

Jerry Lee elf sterke songs af die een uitstekende aanvulling zijn op het al imposante oeuvre<br />

van Lewis. Een countryduet met Shelby Lynne (Here Comes That Rainbow Again), honky tonk<br />

(Promised Land, Mississippi Kid) en blues (Blues after Midnight): Jerry Lee doet nog steeds<br />

waarin hij altijd goed is geweest. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin, wat ook blijkt uit de<br />

onderonsjes tussen de musici in de fade outs (let op het tevreden lachje na Folsom Prison<br />

Blues!). John Lennon kuste ooit in eerbied zijn schoenen. Anno 2014 blijkt nog steeds dat dit<br />

gebaar geheel terecht was. (Ron Bulters)<br />

a<br />

p<br />

SCOTT MATTHEWS<br />

Home Part 1 CD LP<br />

(San Remo/Bertus)<br />

Scott Matthews, niet te verwarren met de eigenzinnige Scott Matthew,<br />

is een Britse singer-songwriter die een jaar of acht geleden debuteerde<br />

met het fraaie Passing Stranger. De plaat werd door de critici vergeleken<br />

met het werk van Jeff Buckley, waardoor succes verzekerd leek. Acht jaar later is Scott<br />

Matthews echter nog steeds een relatief onbekende muzikant. Of dat gaat veranderen met Home, Part<br />

I is maar de vraag, maar aan de kwaliteit van de plaat ligt dat zeker niet. De mooie en bijzonder stemmige<br />

songs op Home, Part I roepen (vooral door de vocalen) nog altijd associaties op met het werk van Jeff<br />

Buckley, maar herinneren ook aan Nick Drake. Wederom een hele mooie plaat van deze zwaar onderschatte<br />

Britse muzikant. (Erwin Zijleman)<br />

THE MEDICS<br />

Choose CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het is inmiddels drie jaar geleden, dat The Medics hun debuutalbum opnamen. In de<br />

tussentijd werd gepraat en nagedacht en er werd niet vergeten te doen wat ze het<br />

liefst doen, namelijk muziek maken. De Utrechtse band werd in 2008 opgericht en<br />

tekende in 2011 bij Pias, waarop hun debuut verscheen. Inmiddels is hun tweede album uit. Het kenmerkt<br />

zich door prettig in het gehoor liggende popmuziek, die duidelijk geïnspireerd is door de jaren tachtig. Toch<br />

geven ze er een eigen draai aan. Het resultaat klinkt bijzonder fris. De pauze heeft de band goed gedaan en<br />

ze werden ook weer door 3FM omarmd. Inmiddels worden ze weer veel op de radio gedraaid en ze treden<br />

weer wat regelmatiger op. Het vijftal heeft de songs met veel zorgvuldigheid uitgezocht en daarom is ieder<br />

nummer raak. Het succes zal vanzelf komen met dit uitstekende nieuwe album. (Erik Mundt)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

14 15


Pop Bestel & Rock nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

GUUS MEEUWIS & NEW COOL COLLECTIVE<br />

Hollandse Meesters CD<br />

(Universal)<br />

Deze bijzondere samenwerking tussen Guus Meeuwis en New Cool<br />

Collective ontstond tijdens De Wereld Draait Door. Voor het item Changes<br />

voerden zij samen het Boudewijn de Groot-nummer Meisje Van 16<br />

uit en dat bleek zo goed te bevallen dat de heren de krachten gebundeld hebben voor een<br />

compleet album met Nederlandstalige klassiekers. Een bezoek aan het Rijksmuseum vormde de<br />

inspiratie voor de titel Hollandse Meesters en het is dan ook het werk van Hollandse Meesters<br />

dat we te horen krijgen. New Cool Collective weet af en toe met bijzondere arrangementen<br />

te verrassen, zoals de filmische latinfeel die Herman van Veens Opzij kreeg, die ook nog eens<br />

opgesierd wordt door een geniale rap van Faberyayo van De Jeugd Van Tegenwoordig. Ramses<br />

Shaffy, Wim Sonneveld, Rowwen Heze, het komt allemaal voorbij op Hollandse Meesters. (Bert<br />

Dijkman)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

THURSTON MOORE<br />

The Best Day CD 2LP<br />

(Matador/Beggars)<br />

Thurston Moore kennen we natuurlijk als gitarist van de legendarische<br />

noiserockband Sonic Youth, maar de New Yorker heeft ook een<br />

respectabel aantal soloplaten op zijn naam staan. Deze zijn helaas<br />

van zeer wisselende kwaliteit, maar het al weer bijna twintig jaar oude Psychic Hearts is een<br />

klassieker. Met The Best Day sluit Thurston Moore vrijwel naadloos aan op zijn beste soloplaat en op een<br />

aantal van de betere platen van Sonic Youth (denk met name aan platen als Sister, Daydream Nation, Goo en<br />

Dirty). The Best Day staat vol met intrigerende rocksongs waarin het unieke gitaarspel van Thurston Moore<br />

domineert. De ene keer dromerig en redelijk ingetogen, de volgende keer rechttoe rechtaan en gruizig, dan<br />

weer donker en hypnotiserend. De meeste songs op de plaat zijn aan de lange kant, maar vervelen doet<br />

Thurston Moore geen moment. Integendeel, The Best Day blijkt een echte groeiplaat. Na de echtscheiding<br />

van Thurston Moore en Kim Gordon lijkt de kans op een nieuwe Sonic Youth-plaat vrijwel gelijk aan nul. Dat is<br />

jammer, maar The Best Day is een uitstekend alternatief. (Erwin Zijleman)<br />

PRIMUS<br />

Primus & The Chocolate Factory With Fungi Ensemble CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Zo mag je twaalf jaar wachten op een nieuw Primus-album (Green Naugahyde, 2011)<br />

en zo ligt er na drie jaar weer eentje. Ditmaal niet met Jay Lane achter de drumkit, maar<br />

met Tim ‘Herb’ Alexander, die op het leeuwendeel van alle platen te horen is. De titel<br />

geeft uiteraard al weg dat dit een conceptalbum is rond het bekende verhaal van Roald Dahl. Voor de band<br />

reden om het eens anders aan te pakken. Geen scheurende gitaren, rappe drumfills en onwerkelijke baslijnen,<br />

maar stemmige, uitgesponnen en soms psychedelische ‘nummers’. De composities liggen veel meer in de<br />

lijn van Les Claypools solowerk. Niet in de laatste plaats door de ondersteuning van het Fungi Ensemble. Een<br />

aardige aanvulling op het oeuvre van Claypool (en consorten), maar verwacht er geen waardige opvolger van<br />

Tommy The Cat of My Name Is Mud op te vinden. (Niels Achtereekte)<br />

HADEWYCH MINIS<br />

Truth And Nothing But The Truth<br />

The Ritual CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

De Nederlandse singer-songwriter Qeaux Qeaux Joans verraste ruim twee<br />

jaar geleden met het eigenzinnige No Man’s Land, dat door haarzelf<br />

werd omschreven als alternatieve rhythm & blues. De broeierige plaat<br />

imponeerde met sprankelende arrangementen, een geheel eigen soulen<br />

bluesgeluid en vooral een stem die wat met je deed. Qeaux Qeaux<br />

Joans is nu terug met het buitengewoon ambitieuze The Ritual. Volgens<br />

het persbericht bij de plaat luisterde Qeaux Qeaux Joans sinds de release<br />

van haar debuut vooral naar muziek van Chopin, Simeon ten Holt, Anthony And The Johnsons, James Blake<br />

en uiteenlopende piano- en filmmuziek. Dit hoor je terug op The Ritual dat een wat ander geluid laat horen<br />

dan het debuut. Net als het debuut werd de plaat in betrekkelijk korte tijd opgenomen, wat zorgt voor een<br />

krachtig en energiek geluid. Het is een geluid waarin passages met stemmige piano, strijkers en vocalen<br />

worden afgewisseld met zwaar aangezette en soms bijna bombastische passages. De instrumentatie op The<br />

Ritual, die het bekende Qeaux Qeaux Joans geluid combineert met invloeden uit de klassieke muziek en de<br />

elektronica, trekt veel aandacht, maar het is wederom de geweldige stem van Qeaux Qeaux Joans die indruk<br />

maakt. Het is een stem vol emotie en dynamiek, die de bijzonder ingekleurde songs op The Ritual stuk voor<br />

stuk naar een hoger plan tilt. Op basis van haar zo opvallende debuut kon Qeaux Qeaux Joans nog een belofte<br />

worden genoemd, maar met het fascinerende The Ritual is ze de belofte ver voorbij. (Erwin Zijleman)<br />

16 16<br />

17<br />

CD<br />

April 2013 verscheen de topactrice<br />

Hadewych Minis ineens op een cd met haar bas. Wisten<br />

wij veel destijds dat de mooie Minis diep in haar hart<br />

het liefst aan het conservatorium had gestudeerd?<br />

Haar beide ouders gaven muzikale genen door en dat<br />

is onmiskenbaar op haar nu al tweede langspeler, op<br />

het eerste gehoor rijker geïnstrumenteerd dan die<br />

frisse debuutplaat. De vibrafoon van producer Jan van<br />

Eerd valt op. Een excentriek maar zeer cool instrument<br />

in de pop en de vele toetsinstrumenten geven een<br />

wat aangekledere indruk. Swingend. Melancholisch.<br />

Persoonlijk. Tel daarbij op haar ruime ervaring van<br />

het podium (vooral zingend, ook als Rachel Hazes in<br />

de musical) en die wederom kraakheldere originals<br />

– op Dylans I Shall Be Released na – en Carice heeft<br />

voorlopig het nakijken. Minis (Albert Jonker)<br />

QEAUX QEAUX JOANS<br />

DE DOELEN ROTTERDAM<br />

ZATERDAG 22 NOVEMBER O.A.<br />

RACOON | GABRIEL RIOS<br />

JACQUELINE GOVAERT<br />

ZONDAG 23 NOVEMBER O.A.<br />

HOZIER | BOY & BEAR<br />

DOTAN | NICK MULVEY


Pop Interview interview & Rock<br />

interview<br />

Joey speelt nu ook drums op een nummer, en Kev weer<br />

hun en hun verdriet over de gebeurtenissen.’<br />

bas.’<br />

Jones: ‘Het gaat soms meer om de mensen en de<br />

Davie: ‘De video is zo sterk. Zo mooi, zo tragisch. Het<br />

instrumenten.’<br />

voelt haast alsof het nummer er niet meer toe doet.’<br />

Above The Clouds Of Pompeii heeft een erg visuele<br />

songtitel. Waar gaat het nummer over?<br />

Het maakt het originele idee nog opvallender: het<br />

Davie: ‘Ik heb het lange tijd terug geschreven.<br />

einde van de onschuld en de harde wereld.<br />

Ongeveer drie jaar geleden. Het gaat over een reis van<br />

Davie: ‘Dat zei Joey ook al toen we de video voor het<br />

mij en mijn vader, toen ik jonger was. Het gaat over die<br />

eerst zagen.’<br />

Interview met<br />

Andrew Davie,<br />

Kev Jones en<br />

Joey Haynes van<br />

Bear’s Den<br />

tijd. Ik wil niet de interpretatie van anderen wegnemen.<br />

Maar het is een van onze favoriete nummers. Ik ben blij<br />

dat je de titel mooi vindt.’<br />

Ik sprak ooit iemand die eerst de songtitel verzint, en<br />

dan de rest van de tekst erbij. Ooit gedaan?<br />

Davie: ‘Mijn manier van schrijven<br />

verschilt heel erg. Soms werk<br />

ik eerst heel lang aan een<br />

refrein, om dan vervolgens de<br />

rest te doen. Of ik werk van het<br />

einde terug naar een begin.<br />

Tegenwoordig doe ik veel met<br />

Jones: ‘Toen we de eerste versie van de video zagen,<br />

deed het ons heel veel. Helemaal omdat het toen nog<br />

vers was. Je ziet hoe die kinderen in de film reageren<br />

op de dood van een vriend. Heel krachtig.’<br />

Haynes: ‘Het voelde ook niet meer alsof het iets<br />

van ons was. Dat zou ook niet<br />

respectvol zijn geweest.’<br />

Waar gaat het nummer Magdalene<br />

over?<br />

Davie: ‘Dat is een beetje raar.<br />

Het gaat over de Magdalene<br />

Laundries, een oud instituut voor<br />

Door: Ruben Eg<br />

mijn mobiele telefoon. Ik heb<br />

het dan in mijn hoofd zitten. Met<br />

gevallen vrouwen. Eigenlijk voor<br />

prostituees. Maar er zaten vooral<br />

Wie folk maakt, trekt tegenwoordig volle zalen. Zeker<br />

Jullie spelen ruim twee jaar samen. Klonk Bear’s Den<br />

pen en papier werk ik liever niet<br />

mensen die waren misbruikt. Ze<br />

op de festivals ontploffen de tenten als bands zoals<br />

direct zoals nu?<br />

meer. Daar word ik gek van. Ik<br />

zouden er geholpen worden, maar<br />

Mumford & Sons en Noah And The Whale zich stevig in<br />

Davie: ‘Niet precies. Joey speelde elektrisch gitaar.’<br />

voel enorme druk om wat te<br />

waren er gewoonweg slaven.<br />

het zweet spelen. Het eveneens uit Londen afkomstige<br />

schrijven, en zit uiteindelijk alleen<br />

Er vonden daar de vreselijkste<br />

Bear’s Den werkte de afgelopen twee jaar ook al 160<br />

Haynes: ‘Ook nog basgitaar. Vijf of zes maanden.’<br />

maar naar een leeg vel papier te<br />

dingen plaats. Nog altijd worden<br />

optredens af. De kleine cafes waarin Andrew Davie,<br />

Davie: ‘Ik nog toetsen. Joey en Kev hebben de laatste<br />

staren.’<br />

er nieuwe gruwelijke verhalen bekend. Toen ik er voor<br />

Kev Jones en Joey Haynes, zijn al lang veel te klein<br />

2,5 jaar geleerd banjo en drums te spelen. De banjo<br />

De video van Elysium is een korte film. Hoe is dat idee<br />

het eerst van hoorde, maakte het mij erg kwaad. En<br />

geworden. ‘Maar de grote zalen en festivals voelen<br />

is op tournee gekomen, niet?’<br />

ontstaan?<br />

de verhalen bleven maar komen. Ik weet niet precies<br />

gewoon als een groot cafe’, oordeelt Jones. ‘Het voelt<br />

Jones. ‘We tourden met Ben Howard, The Staves en<br />

Haynes: ‘Regisseur Marcus Haney wilde op de Seattle<br />

wanneer ik besloot er over te schrijven. Maar als je<br />

nog steeds goed. Dezelfde energie is er nog. Maar, het<br />

Nathaniel Rateliff in de Verenigde Staten. Nathaniel<br />

Pacific University een korte film te maken. Een van<br />

zo triest wordt van iets, net als die video van Elysium,<br />

is inderdaad wel een beetje gek.’<br />

had een banjo, die speciaal voor hem was gemaakt.<br />

de personen in de video is zijn broer. Hij had Elysium<br />

krijg je haast het idee dat je er persoonlijk bij betrokken<br />

We reden rond in van die oude Volkswagen<br />

gehoord, en vroeg of hij er een video voor mocht<br />

bent. Ik wilde wat doen met die woede. De beste<br />

Frontman Davie geniet, maar verwondert zich ook<br />

minibusjes. Tijdens een van die ritjes vroeg ik<br />

maken. Het idee was de laatste dagen van een groep<br />

dingen komen vaak wel uit die gevoelens. Het was ook<br />

over de enorme populariteit van folk. ‘Maar als we<br />

Nathaniel of ik zijn banjo even mocht lenen, omdat<br />

vrienden voor hun afstuderen te documenteren. Hun<br />

het laatste nummer dat we opnamen. We hadden nog<br />

met andere bands touren zie ik wel waarom mensen<br />

die er zo mooi uitzag. Ik speelde met Andrew toen<br />

laatste dagen voor de echte wereld zou beginnen. De<br />

drie dagen over in de studio. Dus we konden nog iets<br />

deze muziek zo waarderen. Je ziet wat de muzikanten<br />

Above The Clouds Of Pompeii. Ik rommelde er een<br />

transformatie van jeugd naar volwassenheid. Terwijl<br />

opnemen. Ik rommelde al een paar maanden met de<br />

doen; hoe ze al zwetend hun akoestische instrumenten<br />

beetje mee. Iemand anders in de bus reageerde heel<br />

hij in juni aan het filmen was, vond er een schietpartij<br />

muziek, maar had er nog geen tekst voor. Ik speelde<br />

bespelen. Akoestische muziek heeft wel wat. Je moet<br />

enthousiast. Dat klinkt kennelijk wel goed, dacht ik.’<br />

plaats op de universiteit. Marcus mailde ons hierover.<br />

een paar nummers met veel tekst, maar de rest vond<br />

keihard werken met elkaar. Er kan een snaar breken, of<br />

Davie: ‘Bij het volgende optreden, in New York,<br />

Wij hoopten dat iedereen in orde was, en namen aan<br />

deze veel beter. Dus er moest nog snel tekst voor<br />

een valse noot tussen zitten. Het is elke avond anders.’<br />

speelden we dat nummer zo. Dat was echt een<br />

dat Marcus was gestopt met filmen. Maar een paar<br />

komen.’<br />

moment. Dit werkt. Het spreekt mensen aan. Dus<br />

dagen later nam hij opnieuw contact op en zei dat<br />

Haynes: ‘Het is ook leuk om live te spelen.’<br />

Jones: ‘Misschien komt het ook omdat deze muziek meer<br />

gingen we hier mee verder. Maar het is net waar de<br />

alle studenten in de film graag wilden doorgaan en de<br />

Davie: ‘Een van de simpele nummers op het album.<br />

open staat voor mensen. De teksten zijn heel open en<br />

song om vraagt. Soms speelt Joey elektrische gitaar,<br />

video afmaken. Het werd hun manier om de studenten<br />

Niet zo gecompliceerd. Het is gewoon een liedje.’<br />

oprecht. Misschien dat dit mensen meer aanspreekt.’<br />

soms ik. Kev speelt honderd verschillende dingen.<br />

die vermoord waren te eren. Het werd een film over<br />

18 waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 19


Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

HIGH HAZELS<br />

High Hazels<br />

CD<br />

Een stel hele fijne singles en een EP<br />

deden reikhalzend uitzien naar het volwaardige debuut<br />

van High Hazels, een jeugdig kwartet uit Sheffield.<br />

Dankzij de dromerige surfinvloeden klinken ze niet<br />

typisch Brits, maar de zelfverzekerde manier waarop<br />

ze zich op deze heerlijke plaat presenteren is dat zeker<br />

wel. Muzikaal zitten ze ergens tussen The Smiths, The<br />

Shins, The Coral en Fleet Foxes, maar dan wel met<br />

ruim voldoende originaliteit van zichzelf. Producer<br />

Matt Peel zorgde voor precies de juiste hoeveelheid<br />

echo en reverb, waarin zowel de uptempo liedjes als<br />

de meer folkachtige liedjes prima gedijen. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

ICEAGE<br />

Plowing through The Fields<br />

CD 2LP<br />

Punk zoals het bedoeld is, dat is Iceage.<br />

De Deense band bracht begin oktober hun tweede plaat<br />

Plowing Into The Field Of Love uit en die staat vol met<br />

puntige, niet al te ingewikkelde melodieën. Dit alles<br />

aangevuld door de uit duizenden te herkennen stem<br />

van Elias Bender Rønnenfelt. De zanger vult het album<br />

heerlijk aan met een zeurderige manier van zingen<br />

die goed laat horen hoe de band zich voelt. (Bram van<br />

Kolfschooten)<br />

SAINT SAVIOUR<br />

In The Seams<br />

CD LP<br />

(Surface Area/Bertus)<br />

De wereld maakte voor het eerst kennis met de Britse Becky Jones<br />

toen ze als leadzangeres en co-auteur meewerkte aan een<br />

aantal nummers op Groove Armada’s Black Light uit 2010. Twee<br />

jaar later verscheen haar debuut als Saint Saviour, Union, dat werd gedomineerd door<br />

electronica. Een niet geheel geslaagde plaat, maar wel met voldoende sterke liedjes om<br />

te doen vermoeden dat Jones nog meer in haar mars had. Op In The Seams komt dat<br />

eruit, maar wel op een heel andere manier dan verwacht. Voor haar tweede plaat<br />

sloeg ze namelijk de handen ineen met Bill Ryder-Jones, voorheen van The Coral. De<br />

elektronica werd ingeruild voor akoestische instrumenten en de inspiratie gehaald uit de rijke<br />

Britse folktraditie. Een opmerkelijke stap, maar eentje die wonderwel goed uitpakt. In The<br />

Seams is namelijk gevuld met hele mooie, dromerige en tijdloos klinkende liedjes in een<br />

stijl die in de verte doet denken aan bijvoorbeeld Vashti Bunyan. (Marco van Ravenhorst)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

SIMPLE MINDS<br />

Big Music CD 2LP<br />

(Sony Music)<br />

Big Music is het zestiende Simple Minds-album en het eerste nieuwe<br />

studioalbum in vijf jaar. De band die met name in de jaren tachtig de hits<br />

aaneenreeg, klinkt uiterst vitaal in de twaalf herkenbare, energieke songs,<br />

die geproduceerd werden door Steve Osborne (New Order, Happy Mondays), Andy Wright (Simply Red,<br />

Eurythmics) en Steve Hillage (Murray Head, Charlatans). Opvallende tracks zijn Blindfolded, die teruggrijpt<br />

naar het geluid van begin jaren tachtig toen de band nog alternatieve new wave dance maakte, Midnight<br />

Walking met het geluid van de succesjaren en Let The Day Begin. Dit laatste nummer is een aangrijpend<br />

eerbetoon aan gitarist Michael Been van The Call, die regelmatig het voorprogramma verzorgde van de<br />

Simple Minds en in de loop der jaren een vriend werd. (Red)<br />

RICK DE LEEUW<br />

De Parels En De Zwijnen<br />

SUNDAY SUN<br />

CD<br />

Lekker Westers van de Belgische<br />

formatie Arbeid Adelt!, Als De Liefde Niet Bestond van<br />

Toon Hermans, Zondagmiddag Liliane van Louis Neefs,<br />

Er Staat Een Paard In De Gang van André van Duin. Zo<br />

maar vier nummers die ogenschijnlijk helemaal niets<br />

met elkaar te maken hebben. Totdat Rick de Leeuw<br />

er zijn zangsaus over giet. Op het laatste album van<br />

de Nederlandse zanger staan namelijk louter covers.<br />

Verrassende uitvoeringen van twaalf mooie (onder<br />

andere ook Rij Rij Rij, Ben Ik Te Min, Glimlach Van Een<br />

Kind) songs. Te gekke arrangementen gecombineerd<br />

met de karakteristieke stem van De Leeuw: De Parels<br />

En De Zwijnen is alles behalve parels voor de zwijnen<br />

gooien. (Dennis Dekker)<br />

20 21<br />

We Let Go<br />

(V2)<br />

CD LP+CD<br />

Het debuutalbum van de nieuwe Nederlandse band Sunday Sun is er. Twaalf puntige<br />

en frisse popliedjes met een verbond van de zestiger jaren met het heden. De band<br />

bracht in 2012 in zes maanden tijd drie ep’s uit getiteld I, II en III. Het bracht de<br />

interesse van 3FM en optredens in de programma’s van Giel Beelen en ze werden uitgeroepen tot Serious<br />

Talent. Geproduceerd door Rutger Hoedemaekers, alias Bart Constant van o.a. Voicst en About, klinkt het<br />

album als een klok. Hoedemaekers nam ze mee naar zijn studio in Berlijn, waar het viertal leerde opnieuw<br />

naar zichzelf te luisteren. De producer werd betrokken in het creatieve proces, voordat de songs af waren.<br />

Drummer Wouter wilde in Berlijn blijven en in Dave vond de band een nieuwe drummer. Optredens volgden<br />

met o.a. Posies, De Dijk en Racoon. In het najaar van 2014 toert de band met Bade. (Erik Mundt)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

HOLLY JOHNSON<br />

Europa<br />

CD LP<br />

Dertig jaar na Frankie Goes To<br />

Hollywood, twee vette solohits (Love Train, Americanos)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

en een paar jaar terug naar de kunstacademie<br />

pakt Holly Johnson, die provocatieve clown maar<br />

Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />

V/A – I’m Your Fan<br />

ondertussen, de draad weer op. En hij blijkt het nog<br />

te kunnen: pure, veelal positieve pop met euforische<br />

uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />

I’m Your Fan is een<br />

elektronica en hulp van Vangelis(!), Phil Manzanera<br />

van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />

woordspeling op I’m Your<br />

(Roxy Music) en Vini Reilly (Durutti Column) en de<br />

brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cd-<br />

Man van Leonard Cohen en is<br />

recentelijk overleden Frankie Knuckles, die de eerste<br />

release. Maandelijks geven we een overzicht van de<br />

dan ook een zeer geslaagde<br />

single Follow Your Heart samen met houselegende Eric<br />

belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />

tribute aan het werk van<br />

Kupper remixte. Buitengewoon amusant als geheel.<br />

ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />

Cohen. Met bijdrages van o.a.<br />

(Albert Jonker)<br />

The Treble Spankers<br />

– Hasheeda<br />

The Pixies, R.E.M., Nick Cave en John Cale.<br />

Nico – The End<br />

ROB KLERKX & THE SECRET<br />

Magnolia<br />

Hasheeda is het tweede<br />

album van de Amsterdamse<br />

In 1974 verscheen deze<br />

vierde soloplaat van<br />

CD LP<br />

Met zijn vorige album Final Desire<br />

MATT SIMONS<br />

Treble Spankers, de band<br />

ex-Velvet Underground-<br />

week Rob Klerkx uit naar, bij vlagen loodzware,<br />

Catch & Release CD / LP+CD<br />

die surfmuziek mengde met<br />

chanteuse Nico. Haar<br />

psychedelische rock. Die invloed komt zeker terug op<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Kraftwerk, filmmuziek en de<br />

onheilspellende harmonium<br />

Magnolia, maar het is juist de balans tussen hard en<br />

De in New York gevestigde Amerikaanse<br />

hype van dat moment: easy listening. Gitarist Phantom<br />

wordt hier aangevuld met de<br />

zacht, ritmisch en ballads, die dit album niet alleen<br />

singer-songwriter Matt Simons is in Nederland<br />

Frank Gerritsen steelt de show op deze indertijd zeer<br />

trukendoos van Brian Eno en bevat de Doors-cover The<br />

kenmerkt, maar ook tot zijn beste maakt. De nuance<br />

al geen onbekende meer. Zijn song With<br />

succesvolle plaat.<br />

End. De tweede schijf is gevuld met John Peel Sessies<br />

in mooi gearrangeerde songs als America In Me doen<br />

You, van het debuutalbum Pieces, werd als<br />

Jett Rebel – Hits for<br />

Kids<br />

Hits For Kids is dan eindelijk<br />

het volwaardige debuut<br />

en ander live-werk uit die jaren.<br />

The Frames -<br />

Fitzcarraldo<br />

Het tweede album van The<br />

denken aan het betere werk van Ryan Adams. Klerkx<br />

was altijd al een opmerkelijk talent en lijkt nu zijn<br />

bestemming gevonden te hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

ANNIE LENNOX<br />

themasong gebruikt voor Goede Tijden, Slechte<br />

Tijden. Daardoor werd zijn eerste (grote) hit<br />

en doorbraak in Nederland een feit. Twee jaar<br />

later is de opvolger Catch & Release klaar om<br />

de markt te bestormen. Simons heeft een<br />

van het alter ego van Jelte<br />

Frames – met uiteraard Glen<br />

Nostalgia<br />

muzikale opleidingsachtergrond van klassieke<br />

Steven Tuinstra. Muzikaal<br />

Hansard in de gelederen<br />

CD LP<br />

en jazzpiano, maar koos uiteindelijk ook voor<br />

blijft het verbazingwekkend<br />

– geldt als blauwdruk voor<br />

Het alweer 6e solo album van Annie<br />

de door hem cool genoemde saxofoon. Van<br />

wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, Prince ten tijde<br />

wat komen gaat. Vernoemd<br />

Lennox. Vergeet The Eurythmics, vergeet haar vorige<br />

veel markten thuis dus en dat is op Catch<br />

van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay,<br />

naar de bekende Werner Herzog-film bevat deze plaat<br />

stijlen. Dit album is weer een draai in haar grootse<br />

& Release te horen. Zijn muziek is vlot en<br />

George Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die<br />

gepassioneerde, emotionele rock.<br />

muzikale carriere. Annie Lennox beschikte altijd al een<br />

grijpt stijltechnisch terug op jaren tachtig<br />

wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe<br />

grootse soulvolle stem welk ze op Nostalgia buit ze<br />

soundinvloeden. Uit de eerste twee liedjes<br />

wilden, alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar<br />

deze ten volle uit. Nostalgia is bovenal een eerbetoon<br />

van de cd, You Can Come Back Home en de<br />

Jett Rebel thuis hoort. Verschijnt op LP met een CD<br />

aan het Great American Songbook. Beroemde songs<br />

titelsong, is wel duidelijk dat hij zijn pijlen vooral<br />

toegevoegd!<br />

als “Georgia On My Mind” en “I Putt A Spell On You”<br />

richt op het jongere publiek. Maar ook voor de<br />

volledig op Nostalgia opnieuw vanuit de grondvesten<br />

meer ervaren luisteraar is er wat te halen, zoals<br />

opgebouwd. En het mag mevrouw Lennox worden<br />

One Last Time en State Of Things bewijzen. Al<br />

nagegeven dat het een prachtige collectie van 12<br />

met al een sterke productie waarmee hij ook<br />

hoogstaande songs is geworden. (Ron Loontjes)<br />

buiten de Nederlandse landgrenzen een groter<br />

publiek kan aanboren. (Luc van Gaans)<br />

22<br />

23


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

LESOIR<br />

Luctor Et Emergo CD<br />

Luctor et Emergo, vreugde en verdriet,<br />

vallen en opstaan. Dat laatste doet<br />

Lesoir zeker. Opstaan en doorgaan. Na een verandering<br />

in de bezetting en een succesvolle tweede tour door<br />

China dook het Maastrichtse Lesoir de oefenruimte<br />

in. Nadien volgde de opnames met producer John<br />

Cornfield, bekend van o.a. Muse. Het resultaat mag er<br />

zijn. Met Luctor Et Emergo gaat de band verder met<br />

waar ze met Transcience zijn geëindigd. Een zorgvuldig<br />

uitgebalanceerde, maar stevige bombastische rock met<br />

fragiele elementen gecombineerd met de zuivere stem<br />

van Maartje Meessen. (Ron Loontjes)<br />

JOEP PELT<br />

Show Me The Way CD<br />

Joep Pelt maakte een hoop mee de<br />

laatste jaren, met als dieptepunt het<br />

verlies van zijn vrouw bij een auto-ongeluk. Genoeg<br />

reden om diep in de blues in te duiken die we zo<br />

goed van hem kennen, maar verrassend genoeg slaat<br />

hij juist zijn vleugels uit. De moderne productie van<br />

bijvoorbeeld Shock en de prachtig ingetogen soul van<br />

Let Go zijn twee klinkende voorbeelden van iemand die<br />

altijd weer nieuwe ontdekkingen doet en tegelijkertijd<br />

zijn roots trouw blijft.(Jurgen Vreugdenhil)<br />

Live in de Winkels<br />

Concerto Amsterdam<br />

7 nov 17.30 Asteroids Galaxy Tour<br />

14 nov 17.00 Eric Steckel<br />

15 nov 16.00 Eline Gemerts<br />

16 nov 16.00 Jaap Boots<br />

21 nov 17.00 Sunday Sun<br />

22 nov 16.00 Cool Quest<br />

30 nov 16.00 Jennifer Terran<br />

Plato Praamstra Deventer<br />

7 nov 17.00 Mirjam van Dam - Dead<br />

Singers Society<br />

14 nov 17.00 A Name For The Moon<br />

21 nov 17.00 Shaking Godspeed<br />

28 nov 17.00 Charl Delemarre<br />

Plato Groningen<br />

7 nov 17.00 Stu Larsen<br />

Plato Utrecht<br />

7 nov 17.00 Harold K<br />

Plato Zwolle<br />

15 nov 16.00 Cool Quest<br />

Kroese Arnhem<br />

8 nov 13.00 Landmark 105<br />

14 nov 17.00 Julian Hertz<br />

15 nov 16.00 Quatro Ventos<br />

21 nov 17.00 Blue Mickey & Leander<br />

30 nov 15.00 Maame Joses<br />

Sounds Venlo<br />

15 nov 14.00 Thisell<br />

Platenhuis ‘t Oor-Almere<br />

28 nov 17:00 Johan Derksen<br />

presenteert soundbook<br />

30 nov 16:00 Ellen ten Damme<br />

PINK FLOYD<br />

The Endless River<br />

(Warner)<br />

CD CD+DVD CD+Bluray 2LP<br />

Ja, het duurde meer dan twintig jaar. Toch moet gezegd: het was het<br />

wachten waard. Al toen de eerste secondes nieuwe Pink Floyd-muziek<br />

via het internet gecommuniceerd werden, gaven de fans massaal<br />

gehoor. Het duurde nog weken voordat het écht album uitkwam, maar<br />

het vijftiende album genaamd The Endless River was door die luttele<br />

secondes op YouTube al een gegarandeerd kassucces. Natuurlijk had een<br />

enkeling gehoopt op een hereniging met Roger Waters, maar die heeft<br />

zich volledig gedistantieerd van dit nieuwe album. Vier nummers tijdens Live 8 2005 (Breathe, Money, Wish<br />

You Were Here, Comfortably Numb); dat was het. Wél erg belangrijk voor David Gilmour en Nick Mason<br />

om dit album uit te brengen? Dit waren de laatste opnames mét wijlen Richard Wright. Het feit dat de<br />

nummers door het trio samen geschreven en opgenomen werden, maakte het zo bijzonder, dat ‘de fans’<br />

ze ook moesten horen. Iedereen weet dat dit het laatste werk van Pink Floyd gaat zijn. De opnames die<br />

draaien om stukken die bijna allemaal instrumentaal zijn, kennen de sfeer van de instrumentale werken<br />

van A Momentary Lapse Of Reason, maar grijpen af en toe ook terug op de succesvolle jaren zeventig van<br />

de band. Het Floyd-nummer Sorrow is feitelijk de naamgever van het slotstuk en het enige nummer mét<br />

vocalen: ‘silence that speaks so much louder than words’. Daarover gesproken: natuurlijk zal de band er niet<br />

meer mee optreden; zonder Wright geen Floyd tenslotte. Maar uiteindelijk moet bovenal geconcludeerd<br />

worden dat de 55 minuten muziek van The Endless River (een phrase van High Hopes, het laatste nummer<br />

van The Division Bell) veel meer zijn dan ‘left overs’ van The Division Bell. Dit is de buitengewoon<br />

sfeervolle en emotionele zwanenzang van een bijna gestorven rockdinosaurus. (Dennis Dekker)<br />

24<br />

25


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

DAMIEN RICE<br />

My Favorite Faded Fantasy<br />

(Warner)<br />

CD 2LP<br />

Na de plotselinge breuk met zangeres Lisa Hanningan, die op de<br />

eerste twee platen zo’n prominente plaats innam, leek Damien Rice<br />

het muziek maken opgegeven te hebben. 8 jaar na 9 is er dan nu nog<br />

redelijks onverwachts My Favourite Faded Fantasy verschenen. Onder<br />

leiding van Rick Rubin nam Rice een achttal lange songs op met de<br />

bekende kenmerken: intens en altijd naar een climax toewerkend. Tot<br />

de hoogtepunten behoren The Great Old Bastard waar Rice zijn ziel<br />

tekstueel blootlegt en het aangrijpende It Takes A Lot To Know A Man. Als Rice het nummer vocaal in 5<br />

minuten tot een hoogtepunt heeft gebracht en het nummer tot een einde lijkt te zijn gekomen, wordt<br />

in een rijk georkestreerd coda een tweede intens hoogtepunt bereikt. De rijke arrangementen vormen<br />

een kleine stijlbreuk met 0 en 9, maar dat gezegd hebbend is het album nog steeds in de race om qua<br />

intensiteit de (Jeff Buckley’s) Grace van dit decennium te worden. (Ron Bulters)<br />

SUPERFOOD<br />

Don’t Say That<br />

CD LP<br />

(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />

Superfood is een nieuwe band uit Birmingham. Het viertal brengt zijn<br />

debuut uit en het is een heel fijn album. De nummers zijn funky en<br />

dansbaar en liggen goed in het gehoor. Voor zover het ergens aan doet<br />

denken, is het de sfeer van Stone Roses en Happy Mondays. Maar Superfood is meer, origineel<br />

en independent en Brits en nieuw. De band bracht alleen wat ep’s uit en is daarna gaan<br />

toeren, o.a. met Wolf Alice in juni. De dertien nummers zijn geproduceerd door Al O’Connell in<br />

de Chapel Studios in Lincolnshire. En begin november zal de band te zien zijn in de NME New<br />

Breed tournee, waar nieuw talent de kans. Een leuke nieuwe band met een debuut dat alles<br />

vrolijk maakt. (Erik Mundt)<br />

a<br />

p<br />

TINDERSTICKS<br />

Ypres CD LP<br />

(V2)<br />

In 2011 kreeg de Britse band Tindersticks opdracht om de muziek te<br />

maken bij een permanente tentoonstelling in het In Flanders Fields<br />

World War One Museum Belgische Ieper ofwel Ypres. Op het album<br />

Ypres vinden we zes lange soundscapes die bij de tentoonstelling te horen zijn. Wie zijn<br />

ogen dicht doet, kan bijna de beelden zien van de zinloze vier slagen die de stad uiteindelijk<br />

volledig verwoestten. In het eerste stuk, Whispering Guns Parts 1,2 And 3 horen we de<br />

kanonnen bijna letterlijk gieren. Op het album hebben strijkers een prominente rol maar horen we ook<br />

andere instrumenten. Wel afwezig is de markante zang van Stuart Staples. Het is een perfecte soundtrack<br />

voor een tentoonstelling maar de vraag is bij welke gelegenheid dit album opgezet kan worden. Het is te<br />

indrukwekkend voor achtergrondmuziek maar hoe deze muziek het best tot zijn recht komt is mij nog niet<br />

duidelijk. Geen mainstreamalbum, maar zeer zeker intrigerend. (Ron Bulters)<br />

SCOTT WALKER & SUNN O)))<br />

Soused CD 2LP<br />

(4AD/Beggars)<br />

Toen werd aangekondigd dat de droners van Sunn O))) zouden gaan samenwerken<br />

met voormalig sixties-icoon Scott Walker (The Sun Ain’t Gonna Shine Any More van<br />

The Walker Brothers) ontstond alom verbazing. Maar denk er iets langer over na en<br />

zo vreemd is het eigenlijk niet: Sunn O))) verlegt al jarenlang elke denkbare grens op het gebied van zware,<br />

harde muziek en Walker ontpopt zich sinds de jaren negentig als het schizofrene geweten van de avant-garde<br />

popmuziek. Dat levert meer dan genoeg ruimte op waar deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden elkaar<br />

kunnen ontmoeten. De grond waarop dat op Soused gebeurt, is kaal en dor, met zagende bassen die als een<br />

ijzige wind over de vlakte razen. Walkers theatrale stem is daarbij van een macabere absurditeit, terwijl er op<br />

de meest onverwachte momenten spaarzame lucht is in de vorm van verbazingwekkend heldere melodieën.<br />

Ontwrichtend, beklemmend en bovenal mateloos fascinerend. (Martjn Koetsier)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

26 27


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

The Art Of McCartney<br />

The Art Of McCartney 2CD 3CD 3LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Natuurlijk is de muziek van Paul McCartney al vele malen gecovered.<br />

Maar niet eerder is er zo’n grootschalige tribute uitgebracht waar zoveel<br />

grootheden hun eerbetoon geven aan de ex-Beatle dan op The Art Of<br />

McCartney. En niet meer dan terecht natuurlijk, zonder McCartney had<br />

onze muzikale wereld er heel anders uitgezien. Jammer genoeg zijn de<br />

vertolkingen van de songs vrijwel allemaal identiek aan de originelen.<br />

Positieve uitzonderingen daarop zijn Yesterday door Willy Nelson,<br />

die aan de begeleiding een heel eigen draai geeft, Brian Wilson, die met zíjn einde van Wanderlust het<br />

origineel overtreft. Verder zijn er verrassende versies te horen van On My Way (BB King), No More Lonely<br />

Nights (The Airborne Toxic Event) en van Come And Get It (Toots Hibbert with Sly & Robbie). In ieder geval<br />

is het enthousiasme voor de muziek op alle tracks te horen en dat maakt deze compilatie bijzonder. En<br />

dan te bedenken dat er met het beschikbare McCartney materiaal nog wel tien van deze ijzersterke tribute<br />

albums zijn te produceren… (Luc van Gaans)<br />

28 29<br />

OBO<br />

Innhverfi<br />

CD LP<br />

Obo is Olafur Bjorn Olafsson, oftewel de<br />

toetsenman van Sigur Ros en Jonsi uit<br />

IJsland. Hij studeerde compositie en maakte filmmuziek<br />

voordat hij bij Sigur Ros kwam. Verder speelde hij<br />

samen met artiesten als Emiliana Torrini, mum,<br />

slowblow en Jonsi. Dit solodebuut is bijzonder sfeervol.<br />

Donkere keyboards worden afgewisseld met langzame<br />

partijen en lichte percussie. Het is een filmisch album<br />

en de zeven composities schetsen een herfstig beeld<br />

van zijn belevingswereld. De titel is een samenraapsel<br />

van de IJslandse woorden voor introvert en voorstad.<br />

Bijzonder fraai debuut van talentvolle, jonge IJslandse<br />

muzikant. (Erik Mundt)<br />

TWILIGHT SAD<br />

Nobody Wants To Be Here And<br />

Nobody Wants To Leave CD LP<br />

Hoewel twee jaar geleden niet iedereen<br />

even enthousiast was over de introductie van synths in<br />

het massieve geluid van The Twilight Sad, vond ik No<br />

One Can Ever Know persoonlijk het beste album tot dan<br />

toe van deze Schotse postrockers. Op album nummer<br />

vier zijn de elektronische foefjes niet verdwenen, maar<br />

de vervormde gitaren spelen op Nobody Wants To<br />

Be Here And Nobody Wants To Leave wel weer een<br />

grotere rol. Dat is geen stap terug, maar the best of<br />

both worlds. Een nieuw hoogtepunt voor deze toffe<br />

band. (Marco van Ravenhorst)<br />

RURAL ALBERTA ADVANTAGE<br />

Mended With Gold CD<br />

Departure, het tweede album van The<br />

Rural Alberta Advantage, werd in 2011<br />

genomineerd voor de Polaris Music Prize, de award<br />

voor beste Canadese album van het jaar. De prijs ging<br />

dat jaar uiteindelijk naar Arcade Fire, een band met<br />

wie deze indiefolkrockers uit Toronto nog wel eens<br />

worden vergeleken. Zit wel wat in, maar The Rural<br />

Alberta Advantage klinkt – in overeenstemming met de<br />

bandnaam – beduidend (heart)landelijker. De nieuwe<br />

plaat is voller geproduceerd en zonder meer de beste<br />

tot nu toe. De nasale stem van Nils Edenloff (denk<br />

Decemberists) vergt wellicht wat acquired taste, maar<br />

past perfect bij de urgent klinkende songs. Aanrader.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

concert<br />

tips!<br />

Thijs van der Krogt<br />

programmeur van<br />

TivoliVredenburg<br />

Le Guess Who? 2014<br />

20 t/m 23 november,<br />

Utrecht, diverse podia<br />

Bij veel muziekliefhebbers staat<br />

dit Utrechtse festival al maanden in de agenda<br />

genoteerd. Ook dit jaar weer een prachtige<br />

line-up van oudgediende Bonnie ‘Prince’ Billy tot<br />

verrassende nieuwkomers Ought en Greylag. En de<br />

kans om Sharon Van Etten te zien, die dit jaar het<br />

prachtige album Are we There uitbracht.<br />

Metronomy<br />

8 december<br />

TivoliVredenburg<br />

Ronda<br />

Met het nummer The Look uit 2011 veroverde<br />

Metronomy mijn hart en geheugen, waardoor ik al drie<br />

jaar hun deuntje in mijn hoofd heb. Dit jaar leverde<br />

Metronomy weer een goed album af: Love Letters.<br />

Hun vierde album stond vol met sierlijke liedjes, die<br />

wederom blijven hangen in je hoofd. En na hun strakke<br />

show op Best Kept Secret, nu op 8 december live in de<br />

Ronda van TivoliVredenburg te zien.<br />

Melanie de Biasio<br />

10 december De Helling<br />

Jazz, triphop, beetje blues, beetje<br />

elektronica en dan die bijzondere<br />

stem. Zo zou je de muziek van de Belgische Melanie<br />

de Biasio kunnen omschrijven. Haar prachtige album<br />

No Deal is al een tijdje uit. Dit jaar is ze nog een keer<br />

in Nederland te zien. Laat je die avond in de Helling<br />

betoveren door deze spannende dame.


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

WENDE<br />

Last Resistance – The Theatre Sessions Live CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Theater gaat over avontuur, over dingen doen die mensen misschien<br />

niet verwachten. Wende Snijders ging met haar laatste album Last<br />

Resistance op avontuur en liet het allemaal gebeuren. Het begon vorig<br />

jaar met een try-out toertje langs enkele popzalen. In een donkere setting met fel wit licht, en<br />

leunend tegen een zware muur van bas, gitaar en elektronica, zong Wende haar sprankelende<br />

vocalen alsof de duivel haar niet deerde. Deze setting werd vervolgens uitgebreid voor het<br />

grote theaterpodium en met nog meer magnesiumlampen, een overdosis dynamiek en<br />

shockeffect, prachtige projecties, veel vuur en passie, maar met ook de nodige intimiteit, bracht<br />

ze het publiek in een ongekende extase, hoewel dat voor sommige bezoekers toch wel even<br />

wennen was. Deze nieuwe live-plaat is een perfecte registratie van dit gebeuren en is in feite<br />

versie 2.0 ten opzichte van het studioalbum. Een krachtiger statement had Wende niet kunnen<br />

maken. Nu de dvd nog. (Ruud Verkerk)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

WILD SMILES<br />

Always Tomorrow CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Na een aantal opvallende singles waarvan de eerste begin vorig jaar<br />

het licht zag, verschijnt nu eindelijk het volwaardige debuutalbum van<br />

Wild Smiles. Dit jeugdige trio uit Winchester, Engeland, heeft het wiel<br />

niet uitgevonden, maar combineert op Always Tomorrow wel op originele wijze een aantal stijlen die<br />

we nog niet heel vaak op deze manier hoorden. Alsof Nirvana, Jesus & The Mary Chain, Weezer, The Velvet<br />

Underground en The Beach Boys de handen ineen geslagen hebben om samen een plaat op te nemen en<br />

daarbij veel lol hadden. Vaak zijn alle invloeden verwerkt in één nummer, soms overheerst één stijl. Zo had<br />

Never Wanted This uit de pen van Kurt Cobain kunnen komen en flirt Everyone’s The Same heel nadrukkelijk<br />

met het gedragen stofzuigergeluid dat ooit werd uitgevonden door de broertjes Reid. Erg is dat niet. De liedjes<br />

zijn namelijk van hoog niveau en bovendien erg aanstekelijk. Volume op tien en knallen maar! (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

ROBERT WYATT<br />

Different Every Time 2CD 2x2LP<br />

(Domino/V2)<br />

Van de hand van Marcus O’Dair verscheen recentelijk een nieuwe, geautoriseerde<br />

biografie over Robert Wyatt, getiteld Different Every Time. (Aanrader met zachte<br />

dwang!) Ter begeleiding hiervan verschijnt deze gelijkgetitelde dubbelaar die door<br />

de schrijver, Wyatt zelf en Domino Recordings werd samengesteld. De eerste schijf (Ex Machina) bevat een<br />

voorbeeldige introductie vanaf Soft Machine’s Moon In June via Matching Mole en zijn hooglijk gewaardeerde<br />

solowerk, tot en met Comicopera aan toe. Die hooglijke waardering komt duidelijk tot uiting op de tweede<br />

schijf (getiteld Benign Dictatorships, typisch Wyatt) die volop rariteiten en collaboraties bevat van bekende fans<br />

als Anja Garbarek, Hot Chip, Epic Soundtracks, Phil Manzanera, Steve Nieve, Nick Mason en Bjork en uiteraard<br />

Wyatts eigen meesterstuk Shipbuilding dat Elvis Costello voor hem (her)schreef. Ga dat goud maar eens los<br />

verzamelen. U weet wat u te doen staat. (Albert Jonker)<br />

NEIL YOUNG<br />

Storytone<br />

(Warner)<br />

CD 2CD 2LP<br />

Weinig artiesten zijn zo onvoorspelbaar als Neil Young. Na zijn doorbraak<br />

met The Buffalo Springfield koos Young – zijn uitstapjes met Crosby,<br />

Stills & Nash daargelaten – voor een solocarrière zonder concessies.<br />

Was zijn eerste soloplaat (1968) nog rijk gearrangeerd door Jack<br />

Nitzsche, zo werd de opvolger Everybody Knows This Is Nowhere (1969)<br />

gekenmerkt door stevige songs, samen met de band Crazy Horse. En<br />

hoewel Young op gezette tijden samen met hen stevige platen maakt,<br />

zijn de uitstapjes van Young legio. Hij wist een commerciële carrière met het album Harvest (1972) bewust<br />

om zeep te helpen met het grillige maar imposante Time Fades Away (1973). Na respectievelijk een<br />

elektronische (Trans, 1982), een rockabilly (Everybody’s Rocking, 1983) en een countryplaat (Old Ways,<br />

1985) werd Young zelfs door zijn eigen platenbaas, David Geffen, aangeklaagd wegens het maken van<br />

oncommerciële muziek. Vlak na het aankondigen van de door Young ontwikkelde ultieme digitale speler,<br />

Pono, (Young’s heeft zijn afkeer voor de cd en mp3 nooit onder stoelen of banken gestoken), verraste<br />

Young zijn fans dit jaar met een verzameling songs, opgenomen op een Voice-o-graph uit 1947. En dan is<br />

er nu ineens het album Storytone. Nadat Young solo een aantal nummers had opgenomen (toegevoegd<br />

op de deluxe-edition) werden de opnames gearrangeerd voor een 92-koppig orkest en een bigband.<br />

Nu werkte Young incidenteel al met orkesten op Harvest, maar een geheel orkestraal album is een<br />

nieuwe verrassende wending. Bevlogen, soms gevoelig en dan weer rockend, het komt allemaal langs<br />

op Storytone. Gelukkig zijn er nog artiesten die doen wat ze willen, of je het nu mooi vindt of niet. (Ron<br />

Bulters)<br />

30<br />

31


oxsets<br />

Pop & Rock<br />

Nu Goedkoop<br />

Buffalo Springfield - Buffalo<br />

Springfield<br />

Rod Stewart - Live<br />

1976-1998:Tonight’s The N<br />

John Mayer - John Mayer<br />

Johnny Cash - The Perfect<br />

Johnny Cash Collection<br />

Donny Hathaway - Never<br />

My Love:The Anthology<br />

Bob Dylan - Bootleg Series<br />

Vol. 1-3<br />

Bruce Springsteen - Live In<br />

Concert 1975 - 85<br />

The Byrds - The Complete<br />

Album Collection<br />

Otis Redding - The King Of<br />

Soul<br />

Miles Davis - Sunday<br />

Morning Classics<br />

Kings Of Leon - The<br />

Collection Box<br />

Leonard Cohen - The Complete<br />

Studio Albums Collection<br />

Aretha Franklin - The Queen<br />

Of Soul<br />

Leonard Cohen - Songs Of<br />

Nits - Nits?<br />

• Various - XXX:Three<br />

Decades Of Roadrunner<br />

• King Diamond - Complete<br />

Roadrunner Collection<br />

• Manowar - Triple Album<br />

Collection<br />

STATUS QUO<br />

Aquostic<br />

CD 2LP<br />

Na de tweede live-plaat van The Frantic<br />

Four komt vrijwel direct Aquostic<br />

(Stripped Bare) uit. Je kan stellen dat een groter verschil<br />

haast niet bestaat. Van de energieke uitvoering van een<br />

band op vol vermogen naar de ingetogen uitvoering<br />

in een akoestische setting. Ik moest er wel even aan<br />

wennen. Wie echter Aquostic een kans geeft, zal<br />

merken dat de uitvoeringen van al deze klassiekers<br />

een nieuw licht werpen op de nummers en dat vooral<br />

duidelijk wordt dat bijna alle nummers ook overeind<br />

blijven staan zonder de dikke vette rocksaus. Luister<br />

bijvoorbeeld eens naar Again And Again dat haast een<br />

swingend Zydeco-nummer geworden is. Aquostic is<br />

daarmee misschien wel de verrassing van deze maand.<br />

(Hermen Dijkstra)<br />

TEMPLES<br />

Sun Restructured 2CD<br />

De Britse band Temples leverde eerder<br />

dit jaar een van de betere debuten van<br />

2014 af. Op Sun Structures ging de band aan de haal<br />

met een aantal decennia psychedelische popmuziek en<br />

klonk het uiteindelijk als The Beatles met Syd Barrett<br />

als extra lid. Sun Restructured is onderdeel van een<br />

luxe heruitgave van het debuut en bevat een remake<br />

van een aantal songs van het album. Dj’s en producers<br />

Beyond The Wizards Sleeve (Erol Alkan en Richard<br />

Norris) hebben er een bedwelmende luistertrip van<br />

gemaakt, die niet zo essentieel is als het debuut, maar<br />

zeker de moeite waard is en bovendien nogmaals de<br />

aandacht vestigt op de jaarlijstjesplaat van Temples.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

LILY & MADELEINE<br />

Fumes<br />

CD LP<br />

Een betovering kan snel verbroken<br />

worden, zo laat de tweede plaat van het<br />

jonge duo Lily & Madeleine horen. Hun debuutalbum<br />

verscheen nog geen jaar geleden en was een<br />

wonderbaarlijk knap staaltje feeërieke samenzang in<br />

een breekbaar folkjasje. In hun ambitie om drie jaar<br />

lang elk jaar met een nieuwe plaat te komen is nu dus<br />

opvolger Fumes al verschenen. Alle hiervoor genoemde<br />

YUSUF (CAT<br />

STEVENS)<br />

Tell ‘em I’m Gone<br />

CD LP<br />

Pop & Rock<br />

(Legacy/Sony Music)<br />

Nadat hij in 2006<br />

de gitaar weer oppakte om weer seculiere<br />

muziek te maken is Yusuf Islam net zo<br />

bekend geworden onder zijn Islamitische<br />

naam als hij was onder zijn artiestennaam<br />

Cat Stevens. En terecht, want behalve dat hij<br />

nog steeds uitstekende songs schrijft, is Yusuf<br />

uitstekend op de hoogte van de staat van<br />

de huidige muziek. Dat blijkt alleen al uit de<br />

geweldige uitvoering van het doodgespeeld<br />

gewaande You Are My Sunshine, dat<br />

hier met Tinariwen wordt gebracht, die<br />

ook de titeltrack tot een hoogtepunt<br />

maken. Matt Sweeney en Bonnie<br />

t<br />

Prince Billy doen mee op The<br />

Devil Came From Kansas, inclusief a<br />

Sonic Youth-achtige solo. Dat<br />

zijn religie en geweldige muziek<br />

eerder bij elkaar horen dan elkaar<br />

in de weg staan, ondanks dat de<br />

publieke opinie daar nog wel eens<br />

anders over denkt, wordt mooi<br />

onder woorden gebracht in Editing<br />

Floor Blues, waarin ook zijn liefde<br />

voor Amerikaanse traditionele blues<br />

blijkt. Yusuf Islam is misschien wel<br />

de ultieme wereldmuzikant. (Jurgen<br />

Vreugdenhil)<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

ingrediënten zijn zeker nog aanwezig, maar lijken in<br />

de haast toch iets van hun glans verloren te hebben.<br />

Gelukkig is er bij Lily & Madeleine genoeg talent<br />

aanwezig om dat op te kunnen vangen met fraaie<br />

liedjes, maar met die prachtige debuutplaat nog zo vers<br />

in het geheugen vraag je je wel een beetje af of dit<br />

productietempo nou echt nodig is. (Martijn Koetsier)<br />

32<br />

33


SPECIAL Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

binnenkort binnen<br />

14 november<br />

Captain Beefheart - Sun Zoom Spark: 1970 To 1972<br />

Dans Dans - 3<br />

New Cool Collective - Electric Monkey Sessions<br />

TV On The Radio - Seeds<br />

Wilco - Alpha Mike Foxtrot Rarities<br />

21 November<br />

Anouk - Paradise And Back Again<br />

Asgeir - In The Silence Deluxe<br />

Leonard Cohen - Live In Dublin<br />

Coldplay - Ghost Stories Live 2014<br />

De Staat - Vinticious Versions Ep<br />

Bryan Ferry - Avonmore<br />

Joni Mitchell - Love Has Many Faces<br />

David Sylvian - There’s A Light That..<br />

Velvet Underground - Velvet Underground 3rd<br />

Reissues<br />

FAMILY<br />

Fearless<br />

2CD DELUXE<br />

In 1971 slaat John Wetton een aanbod<br />

van Robert Fripp af om King Crimson<br />

te versterken om zich vervolgens bij het (rauwe)<br />

bluesgebaseerde maar folky artrock spelende Family<br />

te voegen, dat hiermee, na twee wat richtingloze, te<br />

ambivalente lp’s weer de geest krijgt. En hoe! Fearless<br />

is de vijfde van zeven lp’s in een korte maar hoogst<br />

unieke carrière waar concessies immer vermeden<br />

werden en integriteit hoog in het vaandel stond.<br />

reissues<br />

Ondanks dat bevat Fearless klassiekers als Between<br />

Blue & Me, Sat ‘D’ Y Barfly, Spanish Tide en Children.<br />

Niet alleen de absolute fanfavoriet maar algemeen<br />

aanvaard als hét meesterwerk zoals valt te lezen in<br />

een bevlogen recensie, afgedrukt in een voortreffelijk<br />

boekje met zestien pagina’s informatie van Familyman<br />

en -kenner Pete Feenstra. Bonusdisc met grootste (UK)<br />

single In My Own Time en b-kant Seaside. Serieuze<br />

kandidaat reissue van het jaar 2014, althans wat ons<br />

betreft! (Albert Jonker)<br />

ZAZI<br />

Zazi Zingt Dorrestijn CD<br />

Nee, dit olijke meisjestrio is niet het<br />

Nederlandse antwoord op K3. Zazi zingt<br />

grote mensen teksten en heeft sinds de oprichting in<br />

2009 al bewezen over een breed scala aan repertoire te<br />

beschikken. Of het nu in het Frans, Engels of desnoods<br />

Noors is, ze zingen dat het hun een lieve lust is. Met<br />

een album vol teksten en kleinkunstliedjes van Hans<br />

Dorrestijn dringen Sabien, Dafne en Margriet nu de<br />

theaterzalen binnen om met hun perfecte samenzang<br />

28 November<br />

AC/DC - Rock Or Bust<br />

King Gizzard & The Lizard Wizard - I’m In Your Mind Fuzz<br />

Pixies - Doolittle 25<br />

Humberto Tan Presents Let’s Dance<br />

5 December<br />

Smashing Pumpkins - Monuments To An Elegy<br />

Supertramp - Crime Of The Century Deluxe<br />

17 December<br />

Nick Cave - 20,000 Days On Earth (DVD)<br />

Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />

Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

Matt Simons - Catch & Release<br />

Simple Minds - Big Music<br />

Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />

het publiek voor zich te winnen. Dorrestijns liedjes zijn<br />

ongekunsteld en super Nederlands. Teksten over de<br />

schaatsen, ijsjes, dooi, de lente, eendjes voeren in het<br />

park, de dood en spijt. Een enkel uitstapje voert naar<br />

Frankrijk met een oude Renault 4. De arrangementen<br />

zijn divers en goed gekozen, zoals in het reggaeachtige<br />

liedje met de titel Benauwd. Zoals Hans het<br />

zelf zegt: ‘Ik heb nog nooit meegemaakt in mijn lange,<br />

lange carrière dat een collega zowel de tekst als de<br />

muziek van een liedje van mijn hand verbeterde... dat<br />

lukte Zazi!’ (Ruud Verkerk)<br />

AFGHAN WHIGS<br />

Gentlemen Deluxe<br />

(Warner)<br />

2CD LP<br />

In de vroege jaren negentig kon de uit Ohio afkomstige Afghan Whigs steevast<br />

rekenen op grote bijval van de muziekpers. De band maakte dan ook een<br />

stormachtige ontwikkeling door, van garagepunkbandje in de lijn van The<br />

Replacements naar een van de vaandeldragers van de grunge dankzij hun unieke mengeling van soul met<br />

rock. Gentlemen was het debuut op een groot label – na een paar platen voor Sub Pop te hebben gemaakt<br />

– en verscheen in 1993. Het album was de grote doorbraak van de band en de single Debonair groeide<br />

uit tot een culthit. Greg Dulli en consorten zijn hier op hun creatieve hoogtepunt en het is dan ook terecht<br />

dat de plaat een Deluxe 21-jarige verjaardag krijgt. Hierop is een schat aan demo’s, b-kantjes en de live<br />

opgenomen ep What Jail Is Like te vinden. Vooral de tien demo’s laten horen dat alle songs in de kern al<br />

ijzersterk waren en maken deze collectie af. (Bert Dijkman)<br />

DAVID BOWIE<br />

Nothing Has Changed<br />

(Parlophone/Warner)<br />

2CD 3CD 2LP<br />

Zeggen dat David Bowie vorig jaar vriend en vijand verraste met The Next Day is<br />

een understatement. Vrijwel iedereen dacht dat het door hartproblemen geplaagde<br />

icoon zich definitief van het wereldtoneel had teruggetrokken, maar niets bleek<br />

minder waar. Bovendien bleek The Next Day een waar meesterwerk, dat zijn werk in de jaren negentig<br />

gemakkelijk overtrof en zich kon meten met zijn hoogtijdagen, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig.<br />

Dat nu een nieuwe verzamelaar verschijnt, is minder verrassend, wel dat een aantal zeldzame opnames<br />

nu voor het eerst op cd verschijnt. Grootste verrassing is echter het nieuwe Sue (Or In A Season Of Crime),<br />

waarop Bowie avant-garde jazz vermengt met drum ‘n bass en een vleugje Brian Eno. Volgens insiders had<br />

Bowie uit wat The Next Day is geworden ook een driedubbelaar kunnen samenstellen, dus hopelijk is deze<br />

compilatie vooral een voorbeeldig samengesteld warmhoudertje. (Henri Drost)<br />

34<br />

35


Pop & Rock<br />

BRUCE SPRINGSTEEN<br />

Album Collection Vol. 1<br />

(Columbia/Sony Music)<br />

7CD 7LP box<br />

Waar de fans na voorbeeldige boxsets rondom Born To Run en vooral<br />

Darkness On The Edge Of Town hoopten op een dito behandeling van The<br />

River, verschijnt nu eerst deze set met de eerste zeven studioplaten van<br />

Bruce Springsteen. Voor zover nog niet gebeurd was, voorbeeldig geremastered en in mooie replica’s van de<br />

originele hoezen. Bij herbeluistering valt andermaal op hoe Srpingsteen in korte tijd nadrukkelijke invloed<br />

van Dylan op zijn debuut verruilt voor de grotestadsromantiek op misschien wel zijn echte meesterwerk The<br />

Wild, The Innocent & The E Street Shuffle, gevold door de ultieme combinatie van beide, aangevuld met een<br />

flinke dosis Phil Spector op Born To Run. Ruzie met het management volgt, waardoor het zeer grimmige<br />

Darkness On The Edge Of Town drie jaar op zich laat wachten. De geplande poppy enkelaar Ties That Blind<br />

wordt door Springsteen zelf teruggehaald ten faveure van The River, de cruciale dubbelaar die recht doet<br />

aan de inmiddels monumentale optredens van Springsteen. Het akoestische Nebraska liet Springsteen van<br />

zijn meest desolate kant zien, terwijl opvolger Born In The USA zijn werelddoorbraak betekende – ironisch<br />

genoeg schreef Springsteen de meeste nummers voor dat album oorspronkelijk voor Nebraska. Hierna zou<br />

de E Street Band ruim een decennium uiteenvallen, waarin Springsteen platen van wisselende kwaliteit<br />

uitbracht, maar dit eerste zevental blijft<br />

onovertroffen. (Henri Drost)<br />

Pop & Rock<br />

THE PAUL MCCARTNEY ARCHIVE COLLECTION<br />

VENUS<br />

AND<br />

MARS<br />

The Soul Of Designer<br />

Records 4CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

In 1967 besloot ene Style Wooten uit<br />

Memphis de krachten te bundelen<br />

met Roland Janes, gitarist van de huisband van de<br />

plaatselijke Sun Studios. Hun doel? Gospel! En in de<br />

tien jaren die volgden brachten ze ruim 500 singles<br />

uit, eerst van lokale grootheden, maar gaandeweg<br />

breidde hun werkgebied zich uit tot alle staten langs<br />

de Mississippi. En iedereen die na deze prachtig<br />

uitgevoerde 4cd-box niet in volle adoratie op zijn<br />

knieën valt, is voorgoed verloren. Als ware het een<br />

parallel universum, lijkt de gospelgeschiedenis hier<br />

de seculiere ontwikkeling moeiteloos te volgen. The<br />

Magnificent Soul Survivors hadden zo op Stax gekund,<br />

terwijl de Tennessee’s Gospel Songbirds de traditionele<br />

blues vertolken. Op het eind van Designers bestaan<br />

weet ene Elgie Brown een knallende funk neer te<br />

zetten in When Jesus Comes. Een enkele naam klinkt<br />

bekend, de Jubilee Hummingbirds brachten zowel O.V.<br />

Wright als James Carr voort, maar de meeste artiesten<br />

trokken zich terug in de vergetelheid. Het Woord<br />

verspreidden is een prima bezigheid, maar mocht<br />

natuurlijk de zaken niet in de weg<br />

staan, getuige het saillante detail<br />

dat al deze bands Wooten moesten<br />

betalen om een single op Designer<br />

Records te mogen uitbrengen. Een<br />

hemels overzicht van een vergeten hoofdstuk uit<br />

de zeer rijke muziekgeschiedenis van Memphis,<br />

Tennessee. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

OUT<br />

NOW<br />

DELUXE VERSIES VAN BEIDE ALBUMS IN BOEKVORM, INCLUSIEF BONUS CD, BONUS DVD, NIET EER-<br />

DER GEPUBLICEERDE FOTO’S EN MEMORABILIA. OOK VERKRIJGBAAR ALS 2CD EN 180 GRAMS 2LP.<br />

WINGS AT<br />

THE SPEED<br />

OF SOUND<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

36 37


Pop reissues & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

BOB DYLAN<br />

MICAH P. HINSON & THE<br />

GOSPEL OF PROGRESS<br />

Micah P. Hinson And The Gospel Of<br />

Progress CD 2LP<br />

De Texaanse singer-songwriter Micah P. Hinson heeft de<br />

afgelopen tien jaar een flinke stapel platen afgeleverd.<br />

Het zijn platen die zeer werden gewaardeerd door de<br />

critici, maar verder te weinig aandacht trokken. Micah<br />

P. Hinson And The Gospel of Progress was in 2004 de<br />

eerste van het stel en volgens velen ook de beste. De<br />

nu verschenen reissue staat vol met intieme en mooi<br />

ingekleurde popliedjes die uitstekend passen bij de<br />

herfst en herinneren aan de betere platen van onder<br />

andere Smog en Songs:Ohia. Tien jaar geleden een<br />

bescheiden meesterwerk en dat is het nog steeds.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

The Basement Tapes Complete: Bootleg Series 11<br />

2CD 6CD box 3LP<br />

(Legacy/Sony Music)<br />

Bestaan er sessies die met meer mythes omgeven zijn Dylans Basement<br />

Tapes? Vanaf 1969, toen op niet de allereerste, maar wel een van<br />

meest legendarische, bootleg Great White Wonder zeven nummers<br />

van deze sessies opdoken zijn ze een soort heilige graal voor iedere<br />

Dylan-liefhebber. Andere artiesten hadden succes met de nummers<br />

die in Big Pink in 1967 waren opgenomen, waaronder natuurlijk The<br />

Band (This Wheel’s On Fire, I Shall Be Released), maar toen in 1975 eindelijk de dubbel-lp The Basement<br />

Tapes verscheen was dat slechts het topje van de ijsberg. En erger: Robbie Robertson van The Band voegde<br />

overdubs en nummers van latere sessies toe.<br />

Ook The Bootleg Series Vol. 1-3 (1991) leverde maar twee Basement Tapes-opnames, maar in de jaren<br />

die volgden legden verzamelaars de hand op vijf goed gevulde cd’s genaamd The Genuine Basement<br />

Tapes, later gevolgd door een opgepoetste fanversie. Deze cd’s gebruikte Greil Marcus als basis voor zijn<br />

onvolprezen Invisible Republic: Bob Dylan’s Basement Tapes, maar hoewel het ene na het andere deel van<br />

de officiële Bootleg Series volgde, op een verdwaald nummer na bleef het wachten op een definitieve<br />

release van wat Clinton Heylin terecht omschreef als ‘Dylan’s greatest collection of songs’.<br />

Tot nu. Zevenenveertig jaar nadat Dylan en wat even later The Band zou worden zich terugtrokken in het<br />

afzichtelijk roze geschilderde huis in West Saugerties verschijnt alles. En hoewel Garth Hudson, toch de<br />

archivaris van The Band, verklaarde dat op de vijf bootleg-cd’s wel zo’n beetje alles wel stond, blijken nu<br />

zes tot de rand gevulde cd’s nodig om de complete Basement Tapes te ontsluiten. Godlof, want in The<br />

Basement Tapes is de hele Amerikaanse muziekgeschiedenis vervat. Van hartverscheurend tot kolderiek,<br />

van bitter tot feestelijk, van raadselachtig tot rechtoe rechtaan.<br />

Nog niet ieder klonken de tientallen originals en covers zo goed, nog niet eerder waren zelfs de miniemste<br />

details tussen verschillende takes hoorbaar en meer dan ooit valt op hoeveel Robertson in 1975 aan deze<br />

opnames gesleuteld heeft. En nu blijkt bijvoorbeeld dat Ain’t No More Cane weliswaar een Basement Tapeopname<br />

is, maar dan gezongen door Dylan, die het natuurlijk al vanaf de vroege jaren zestig zong, maar<br />

niet de gepolijste Band-opname die op het 1975-album terug te vinden, hoe goed die versie ook is.<br />

De 2cd-versie (ook op 3lp) bevat de hoogtepunten, maar de 6cd-versie is natuurlijk te prefereren. Jammer<br />

dat Sony het niet aandurfde om ook een 10lp-box uit te brengen, maar dat is dan werkelijk ook het<br />

enige puntje van kritiek op deze uitgave, die, om de bespreking in Rolling Stone uit 1975 maar eens te<br />

parafraseren, de beste van 2014 is, net zoals die, zelfs in verminkte vorm, de beste van 1975 was en van<br />

1967 geweest zou zijn. (Henri Drost)<br />

JOHAN DERKSEN<br />

Pioniers van de Nederpop 2CD+2DVD+Boek<br />

(Universal)<br />

Het mag inmiddels bekend zijn dat de best gebekte snor van Nederland een groot<br />

liefhebber is van muziek. Met enige regelmaat presenteert Johan Derksen in het<br />

programma Voetbal International goede artiesten uit Engeland of Amerika en ook<br />

huisband Danny Vera was een idee van Johan Derksen. Minder mensen hebben echter<br />

Derksen On The Road gezien. Een prachtig programma over de roots van de Nederlandse popmuziek. De<br />

pioniers die de laatste jaren stelselmatig onderbelicht bleven bracht Derksen weer in de schijnwerpers. Een<br />

prachtige reeks met grote historische, nostalgische en musicologische waarde met ook nog eens geweldige<br />

muziek. Nu is er de verzamelbox met de muziek van de reeks op cd en daarbij alle afleveringen op dvd.<br />

Een niet te missen verzamelaar voor de echte Nederlandse pop- en rockliefhebber met goede smaak!<br />

(Sanna Marije van Elst)<br />

THE JAM<br />

Setting Sons<br />

2CD 3CD+DVD Box<br />

(Polydor/Universal)<br />

Het vierde album van The Jam wordt vaak wat over het hoofd gezien en dat is<br />

niet gek, gezien het tussen twee absolute meesterwerken geklemd staat. Met All<br />

Mod Cons weet de band zich tot een van de belangrijkste bands uit het Verenigd<br />

Koninkrijk op te werken en songschrijver Paul Weller wordt op een lijn gezet met Ray Davies en Pete<br />

Townshend, niet toevallig grote voorbeelden van de man. Vanaf deze plaat zijn de tournees steevast<br />

uitverkocht en komen de singles hoog binnen in de hitparade. De singles die voorafgaan aan Setting Sons -<br />

StrangevTown en When You’re Young - staanvin de schaduw van de single die vlak na het album verschijnt<br />

en een blauwdruk voor het geluid van The Jam is: Going Underground. Deze klassieker kwam meteen op<br />

de eerste positie van de hitparade binnen en is – net als de andere twee – met zijn b-kant toegevoegd aan<br />

de eerste schijf op deze deluxe editie. Setting Sons mag dan het experiment van de volgende plaat Sound<br />

Effects ontberen, het is wel de meest evenwichtige plaat van de band en vele songs worden door Weller<br />

ook nu nog live gespeeld. De tweede schijf is gevuld met demo’s, alternatieve takes en een Peel Sessie. In<br />

de Super Deluxe box zit nog een derde schijf met een nooit eerder uitgebracht concert uit 1979 in Brighton<br />

en de tevens bijgevoegde dvd is gevuld met clips van de singles en diverse BBC-opnames. (Bert Dijkman)<br />

38 39


eissues<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

reissues<br />

KINKS<br />

Anthology 1964-1971<br />

(Sony Music)<br />

6 CD box<br />

In september dit jaar was het precies vijftig jaar geleden dat The Kinks een<br />

nummer één hit scoorden met You Really Got Me. Dat feit en het gerucht<br />

dat de band weer bij elkaar komt voor een serie optredens is aanleiding<br />

genoeg voor een nieuwe, uit vijf cd’s bestaande Anthology. Deze box richt zich louter op de successen in<br />

de zestiger jaren en verzamelt naast alle hits en essentiële albumtracks ook 25 niet eerder uitgebrachte<br />

tracks. Met het vervallen van de eerder verschenen boxset Picture Book – die overigens wel de hele carrière<br />

belichtte – is het dan ook verheugend dat er weer een uitstekend overzicht is van een van de belangrijkste<br />

bands die Engeland ooit voortbracht. Alle tracks zijn opnieuw geremastered en klinken anno nu nog net zo<br />

urgent als vijftig jaar geleden. Een essentieel stuk Britse popgeschiedenis. (Bert Dijkman)<br />

QUEEN<br />

Queen Forever<br />

(Universal)<br />

CD 2CD deluxe<br />

Queen Forever bevat nummers die de band ‘vergeten’ was met vocalen van de in<br />

1991 overleden zanger Freddie Mercury. Ook de in 1997 gestopte bassist John Deacon<br />

heeft meegewerkt aan enkele nummers. De plaat bevat 3 nieuwe nummers. Het<br />

eerste nieuwe nummer is een samenwerking tussen Mercury en Michael Jackson, genaamd There Must<br />

Be More to Life Than This. Dit nummer werd in 1983 opgenomen in de huisstudio van Jackson, maar werd<br />

niet uitgebracht. In plaats daarvan verscheen het in 1985 op het soloalbum van Mercury, Mr. Bad Guy.<br />

Tijdens de Queen-tournee van 2014 met Adam Lambert als zanger speelde de band het nummer Love<br />

Kills, oorspronkelijk een solonummer van Mercury. Lambert heeft gezegd dat de band dit nummer opnieuw<br />

heeft ingespeeld om te verschijnen op dit album. Uiteindelijk verscheen het nummer als ballad op het<br />

album. Het derde nieuwe nummer, Let Me in Your Heart Again, werd oorspronkelijk opgenomen voor het<br />

album The Works uit 1984. In 1988 werd het opgenomen door de vrouw van May, Anita Dobson, voor haar<br />

debuutalbum Talking of Love. Verder bevat het album klassieke Queen-nummers en nieuwe opnames van<br />

oude nummers. (Red)<br />

JOHNNY THUNDERS<br />

voorbeeld. Helaas volgt hij Keith ook in de heroïne,<br />

Looking For Johnny DVD<br />

nota bene aan hem gegeven door Iggy Pop. Wat volgt<br />

Hetzelfde team dat onlangs met de is een aaneenschakeling van chaos, prachtige muziek<br />

ontluisterende rockdocu The Rise And Fall in een spoor van alcohol en drugs. Iedere ‘zeg nee<br />

Of The Clash kwam, heeft nu een nog tegen drugs’ campagne valt in het niet bij deze docu,<br />

spraakmakender onderwerp gevonden, de lotgevallen helemaal als Heartbreakers-bassist Billy Rath ten tonele<br />

van de legendarische Johnny ‘Thunders’ Genzale. We verschijnt. Thunders’ dood in 1991 in New Orleans blijft<br />

volgen zijn carrière vanaf zijn jeugd in New York waar met raadsels omhult, doch deze voorbeeldige docu<br />

hij begin zeventiger jaren furore maakt in de New ontrafelt alles wat we van zijn persoonlijkheid kunnen<br />

York Dolls. Samen met David Johanssen vormt hij de weten dankzij een schat aan archiefmateriaal en<br />

Mick & Keith van de band, niet toevallig zijn grootste interviews met de nauwst betrokkenen. (Bert Dijkman)<br />

LED ZEPPELIN<br />

IV / Houses Of The Holy<br />

CD 2CD Deluxe LP 2LP deluxe<br />

2CD+2LP+boek Box<br />

(Warner)<br />

Je kan er ellenlange discussies over voeren,<br />

maar tegen de stelling dat de eerste vier<br />

nummers van Led Zeppelin IV bij de beste<br />

plaatkanten uit de rockhistorie horen valt<br />

weinig in te brengen. Black Dog, Rock And<br />

Roll, The Battle Of Evermore, Stairway To Heaven, veel beter wordt het toch niet. Zwaar groovende, in traditionele<br />

blues gewortelde rock, gevoelige Britse folk, plus de volmaakte combinatie van dat alles. Terug in de tijd: eind<br />

1971 hangt de loden ballon hoog in de lucht, na drie monumentale platen en ettelijke tournees. Tijd om de kroon<br />

op het werk te zetten dus. Om het mysterie kracht bij te zetten, kreeg de vierde plaat geen titel en staat de naam<br />

van de band niet op de hoes. Het zou een van de best verkochte albums aller tijden worden. Het succes van de<br />

plaat gaf de band lucht om te werken aan de opvolger, die anderhalf jaar later verscheen. Met klassiekers als The<br />

Song Remains The Same en The Ocean, het verstilde The Rain Song en het indringende No Quarter consolideerde<br />

de band zijn status, al zijn de meningen verdeeld over The Crunge en D’yer Mak’er. Net zoals bij de vorige releases<br />

zijn ook deze heruitgaven voorzien van een schijf met door Jimmy Page uitgezochte alternatieve uitvoeringen<br />

van de nummers, zodat de luisteraar een mooi krijgt hoe deze memorabele songs tot stand zijn gekomen. (Louk<br />

Vanderschuren)<br />

40 41


Pop reissues & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

ROLLING STONES<br />

From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

DVD<br />

bluray 2CD+DVD 4LP<br />

From The Vaults: L.A. Forum 1975<br />

DVD<br />

bluray 2CD+DVD 4LP<br />

(Eagle/PIAS/Rough Trade)<br />

Stonesfans willen fysiek product! Nadat er door de Stones<br />

zes live-downloads beschikbaar werden gesteld, werd al<br />

snel de zevende (Sweet Summer Sun) ook uitgebracht<br />

in allerlei normale uitgaven. Dat is bevallen of men wil<br />

bootleggers de wind uit de zeilen nemen door nu opnieuw uitgaven uit te brengen uit de From The Vault-serie.<br />

From The Vault: Hampton Coliseum 1981 is de eerste. De in 2012 als download uitgegeven set wordt nu<br />

uitgegeven als een dubbel-cd/dvd-combinatie maar ook als driedubbel-lp met eveneens de dvd toegevoegd.<br />

Opgenomen op 18 december 1981 en destijds uitgezonden als het eerste pay-per-view-concert, brengt de band<br />

een energieke set. Keith Richards heeft zijn heroïneverslaving overwonnen en de band heeft een prima plaat in<br />

de vorm van Tattoo You afgeleverd. Die gegevens maken dat de band als herboren klinkt. In een set die bestaat<br />

uit klassiek maar ook destijds nieuw materiaal gaat de band tekeer als een stel jonge honden. Jagger is echt<br />

de ringmaster en leidt de band door zesentwintig tracks. Dat het enthousiasme overslaat op het publiek wordt<br />

duidelijk doordat een overenthousiaste fan Keith Richards waarschijnlijk wil feliciteren met zijn verjaardag en het<br />

podium op klimt. Richards is daar duidelijk niet van gediend en deelt een mep met zijn gitaar uit om vervolgens<br />

weer onverstoord verder te spelen. Duidelijk wordt in deze set, dat hoewel de Stones nog steeds volle arena’s<br />

trekken, het echte werk heden ten dage niet meer op het podium te zien is. Alles wordt in een hoger tempo<br />

gespeeld en er is durf om ook ander werk dan het geijkte te spelen. Prachtig dus! Zoals verwacht mag worden<br />

zijn beeld en geluid voor de gelegenheid opgepoetst en het geheel klinkt fantastisch. Hoewel dit optreden niet<br />

geheel onbekend is, vier nummers zijn al dan niet gesneden te vinden op Still Life (American Concert 1981), is<br />

dit een onmisbare uitgave voor wie de Stones een warm hart toedraagt.<br />

From The Vault: L.A. Forum 1975 is de tweede uitgave in de Vault-reeks. Ook deze mag er zeker wezen. Deze<br />

set is opgenomen tijdens de eerste tour met Ron Wood als tweede gitarist. The Stones hebben een warrige<br />

periode achter de rug met de zoektocht naar de opvolger van Mick Taylor en hebben hier te bewijzen dat ze<br />

er nog steeds toedoen. Geflankeerd door een prima spelende band met de toevoeging van Ian Stewart en<br />

Billy Preston en voor de gelegenheid Bobby Keys, wordt ook hier een flitsende setlist gespeeld die klassiekers<br />

mengt met dan relatief jong materiaal. Zo vormt If You Can’t Rock Me een uitstekende combinatie met Get<br />

Off My Cloud en horen we ook Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker) en Fingerprint File terug in de set. In het<br />

afsluitende Sympathy For The Devil mag zelfs Jesse Ed Davis nog opdraaien als sologitarist. Het besluit een<br />

concert dat meer dan de moeite waard is en net als Hampton 1981 essentieel is.<br />

Als deze twee releases voorbodes zijn voor heruitgaven van Leeds 1982, Tokio 1990, Toronto 2005 en de<br />

meest legendarische: Brussel 1973 dan staat ons nog veel moois te wachten. Totdat dat het geval is kan ik<br />

bijzonder goed uit de voeten met deze twee geweldige concerten. (Hermen Dijkstra)<br />

ACERECORDS<br />

Bring It On Home -<br />

Black America Sings<br />

Sam Cooke 3313299<br />

Dat Sam Cooke tot de grootste<br />

soulzangers aller tijden behoort,<br />

mag bij iedere muziekliefhebber<br />

bekend zijn. Dat hij echter ook zakelijk een van de<br />

eerste zwarte artiesten was die onafhankelijk werd en<br />

dat hij vrijwel alle songs zelf of in samenwerking met<br />

anderen schreef is wellicht minder bekend. Naast zijn<br />

eigen hits namen ook vele andere soulartiesten werk<br />

van Cooke op. Deze collectie brengt een selectie hieruit<br />

en we horen o.a. Percy Sledge, Otis Redding, Lou Rawls<br />

en vele andere grootheden zich soepeltjes langs dit<br />

geweldige songmateriaal bewegen.<br />

Ain’t It The Truth! –<br />

The Ric & Ron Story<br />

Volume 2<br />

Het tweede deel van The Ric<br />

& Ron Story is ditmaal zonder<br />

de twee grote namen van<br />

het eerste deel, Professor Longhair en Irma Thomas,<br />

nochtans opvallend smakelijk. De korte levensduur van<br />

Joe Ruffino’s R&B labels Ric en Ron blijkt in ieder geval<br />

lang genoeg te zijn geweest om een berg aan zeer<br />

gevarieerde fijne tracks na te laten. Met een aantal<br />

talentvolle huismuzikanten en arrangeurs in dienst als<br />

Edgar Blanchard, Harold Battiste en Mac Rebennack<br />

(beter bekend als Dr. John), kon dit ook bijna niet<br />

anders. Naast songs van bekendere namen als Eddie<br />

Bo en Johnny Adams trekken diverse andere liedjes de<br />

aandacht. Bijvoorbeeld het zwoele semi-instrumentale<br />

The Git Back van Joe ‘Guitar’ Morris, of een bewerkte<br />

traditional omgevormd tot Bobby Mitchells Mama<br />

Don’t Allow. (Corne Ooijman)<br />

GIL SCOTT-HERON – Free<br />

Will<br />

In de competitie der<br />

jazzgrootheden staat Gil Scott-<br />

Heron toch wel steevast in het<br />

linker rijtje. Een uniek geluid,<br />

dat vele generaties aan hiphop en R&B-muzikanten<br />

heeft geïnspireerd. Deze reissue van zijn derde album<br />

Free Will herinnert er ons weer even aan waarom dat<br />

zo is. Met beter geluid en alternative takes is deze<br />

reissue het meer dan waard. Grootheden als deze<br />

horen immers in elke cd-collectie thuis. (Jesse Frelink)<br />

Boppin’ By The<br />

Bayou 4<br />

De samenstellers van Ace zijn<br />

voor dit vierde Boppin’ deeltje<br />

diep de archieven ingedoken,<br />

en komen wederom met<br />

een ruime selectie pittige rockers uit het zuiden<br />

van Louisiana en Zuidoost Texas, een gebied waar<br />

traditioneel de cajunmuziek de boventoon voert. Dat is<br />

op een aantal nummers goed terug te horen, naast de<br />

Texaanse country, de New Orleans R&B en de Memphis<br />

rockabilly. Het merendeel van de liedjes (en artiesten)<br />

is onbekend of obscuur, maar het vormt bij elkaar weer<br />

een opwindende compilatie. (Jos van den Berg)<br />

Music City Vocal<br />

Groups 2<br />

Het tweede deel rondom<br />

de Vocal Groups die op een<br />

doorbraak hoopten via het<br />

Music City-label uit San<br />

Francisco. Dit deel concentreert zich op de up-tempo<br />

nummers van onbekende, maar o zo fanatieke<br />

gezelschappen als The Marcels (die niets te maken<br />

hebben met de Blue Moon-groep), The Mandarins<br />

en The Klixs. Niet zelden voorzien van onzinteksten<br />

als He-A-Woe en Yobosaya is de energie en de<br />

43<br />

aanstekelijkheid onovertroffen. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

42 waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />

velvetmusic.nl<br />

43


eissues<br />

WINGS<br />

Venus & Mars / At The Speed Of Sound<br />

(Universal)<br />

2CD 2CD+DVD 2LP<br />

Met twee nieuwe delen vervolgt Paul McCartney zijn Archive<br />

Collection. Deze keer zijn twee echte Wings-albums aan de<br />

beurt. Die band mag dan vooral het vehikel zijn waarmee<br />

McCartney de zeventiger jaren doorkomt, op deze twee platen is er voor het eerst en voor het laatst sprake<br />

van een echte band. Venus & Mars en de bijbehorende single Listen To What The Man Said wordt in 1975<br />

uitgebracht vlak voor de grote tournee waaruit het live-album Wings Over America gedestilleerd wordt. Met<br />

de sterke opener Venus & Mars/Rockshow wordt de toon gezet. Na Band On The Run is dit dan ook het<br />

sterkste album dat met Wings gemaakt wordt. Gitarist Jimmy McCullouch mag een eigen song op de plaat<br />

zetten en Denny Laine is hier haast een gelijkwaardige partner. Deze voor McCartney ongewone democratie<br />

krijgt een vervolg op At The Speed Of Sound. Hier mogen alle leden een leadvocal verzorgen en dat komt<br />

hem op zware kritiek te staan. Linda McCartney wordt al jaren niet serieus genomen en haar bijdrage Cook<br />

Of The House is dan ook het mikpunt van spot. Twee dikke hits (Let ‘Em In en Silly Love Songs – let op die<br />

geweldige baspartij!) maken van het album een groot succes. Beide platen worden weer op diverse formaten<br />

uitgebracht met een extra schijf vol outtakes, b-kantjes, demo’s en alternatieve versies en ook hier wordt weer<br />

ruim geput uit de One Hand Clapping tv-special uit 1974. Op de dvd in de superdeluxe boxen vind je een schat<br />

aan documentaires en clips die het beeld compleet maken. Alles natuurlijk weer prachtig verzorgd in een rijk<br />

geïllustreerd boekwerk. (Bert Dijkman)<br />

NEW!<br />

The Golden Years<br />

of Dutch Pop Music!<br />

• Nieuwe serie compilaties van Nederlandse bands die in de<br />

jaren zestig en zeventig baanbrekend en succesvol waren<br />

in Nederland, maar ook ver daarbuiten.<br />

• Iedere 2cd bevat alle originele A- en B-kanten van de singles waar<br />

mogelijk aangevuld met relevante albumtracks.<br />

• Uitgevoerd in luxe digipac. Booklet voorzien van exclusieve foto’s<br />

en liner notes geschreven door Robert Haagsma.<br />

• April 2015 verschijnt de volgende worp.<br />

Verkrijgbaar vanaf<br />

21 november<br />

reissues<br />

Boeken<br />

NEIL YOUNG<br />

Special Deluxe: A Memoir Of Life & Cars<br />

‘... basically an outgrowth of the first<br />

one,’ aldus de tweede zin in het<br />

voorwoord door ome Neil zélf. Dat Young<br />

buitengewoon amusant, zij het wat hak-op-de-takkerig,<br />

kan vertellen bleek uit de verkoopcijfers van zijn eerste<br />

eigen boek Waging Heavy Peace: A Hippie Dream, dé<br />

rock(auto)biografie van 2012 kunnen wij achteraf wel<br />

concluderen. De internationale pers buitelde over elkaar<br />

heen in superlatieven en terecht. Openhartig, weinig<br />

pretentieus en onverwacht inzichten verschaffend in<br />

de mysterieuze persoonlijkheid van deze Canadese<br />

troubadour met zijn generaties achtereen aansprekende<br />

oeuvre. Voor wie daarvan genoten heeft is de conclusie<br />

heel simpel: gewoon kopen, deze Special Deluxe,<br />

oftewel memoires deel twee. Enig verschil is eigenlijk<br />

het vertrekpunt van de vertelling: vanuit auto’s of<br />

honden die de familie Young bezaten.Of zelfs honden<br />

ín die auto’s. Bij Youngs elfde verjaardag krijgt hij een<br />

plastic ukelele (een Arthur Godfrey met diens foto<br />

daarop!) en instructieboek en gaat het allemaal echt<br />

beginnen (hoofdstuk vijf). Hoe precies valt verder<br />

te lezen in dit overduidelijk met groot genoegen<br />

geschreven bundeltje anekdotes (400 blz.!) die al dan<br />

niet ter zake doen maar één ding gemeen hebben:<br />

men hoeft beslist geen liefhebber van de muziek van<br />

Neil Young te zijn om diens levensloop en -ervaring<br />

te savoureren en er hier en daar zelfs wat van op te<br />

steken. Dat wordt een trilogie, wedden? (Albert Jonker)<br />

Anton Corbijn - Looking<br />

at A Most Wanted Man<br />

Anton Corbijn maakte onlangs zijn<br />

derde speelfilm A Most Wanted<br />

Man, gebaseerd op een boek van John le Carre. Natuurlijk<br />

kon hij het niet laten ook het fototoestel te hanteren en<br />

de prachtige fotoserie die hij maakte is nu in boekvorm<br />

verschenen. Samen met zijn commentaren vormen ze<br />

een mooie inkijk met de stad Hamburg als achtergrond.<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

44 45


Heavy<br />

heavy<br />

Wendy Leigh - Bowie;<br />

The Biography<br />

Leonard Cohen - Almost<br />

Young<br />

CROBOT<br />

Something Supernatural<br />

CD lp<br />

EXODUS<br />

Blood In Blood Out<br />

Het fenomeen David Bowie is al vaak<br />

Almost Young is een fraaie tribute aan<br />

Op debuut Something Supernatural<br />

CD<br />

CD+DVD 2LP<br />

onderwerp van biografieën geweest en<br />

de bijna tachtig jarige Leonard Cohen die<br />

van het Amerikaanse Crobot komen<br />

In de biografie geeft zanger Steve<br />

het is nu de beurt aan New York Times<br />

onlangs nog met Popular Problems een vitaal album<br />

vele invloeden samen. Het is alsof Soundgarden en<br />

‘Zetro’ Souza een treffende omschrijving van de nieuwe<br />

journalist Wendy Leigh een geslaagde poging te doen.<br />

uitbracht. Foto’s van bekende en onbekende fotografen<br />

Rage Against The Machine samenspelen en Chris<br />

Exodus-cd Blood In, Blood Out: ‘Stand in the way and<br />

Zij weet de mens achter de mythe te ontrafelen en<br />

laten Cohens vijftig jarige carrière in beeld zien. Van<br />

Cornell, Robert Plant en Myles Kennedy als zangers<br />

you’ll get steamrolled over by Exodus.’ Tja, dan schieten<br />

heeft daarvoor uitputtend research gepleegd. Ex-liefjes,<br />

zijn vroege jaren naar de periode in Griekenland tot zijn<br />

hebben ingehuurd. Dat klinkt sensationeel! Vanuit die<br />

woorden tekort. De tiende cd van deze oervaders van<br />

muzikanten, managers en groupies werden uitgebreid<br />

introductie in de Hall Of Fame in 2008 en zijn meest<br />

achtergrond overrompelt Something Supernatural met<br />

de thrashmetal staat vol met fenomenale riffs, straalt<br />

geïnterviewd en lichten zo een tip van de sluier op.<br />

recensie periode geeft dit boek een mooi beeld van<br />

sensuele psychedelische swing, authentieke klasse en<br />

van opgefokte virtuositeit en heeft dat heerlijke, droge<br />

Leigh woonde overigens op een steenworp afstand van<br />

een unieke persoonlijkheid.<br />

meesterlijke overtuiging. Een jonge band met een oude<br />

maniakale randje dat Exodus zo gevaarlijk goed maakt.<br />

Bowies geboorteplek en kan als geen ander de ster in<br />

ziel en een karrenvracht potentie! (Menno Valk)<br />

Concurrentie? Wat is dat? Exodus rules! (Menno Valk)<br />

perspectief zetten.<br />

Heavy<br />

AT THE GATES<br />

At War With Reality<br />

(Century Media)<br />

Zware Jongens<br />

CD LP<br />

Voor wie de bandnaam niets zegt: gestart in 1990 is At The Gates medeuitvinder<br />

van de Gotenburg-stijl en daarmee bovendien inspirator voor een<br />

enorm leger aan bands. Een band die in 1996 van het toneel verdween na<br />

het uitbrengen van het pareltje Slaughter Of The Soul. Op At War With Reality grijpt de band terug<br />

naar deze plaat en voorganger Terminal Spirit Disease. De nummers staan bol van de meerstemmige<br />

melodieën en lekkere variaties op de hakriffjes waarop de band patent heeft. Vaak geprobeerd door<br />

anderen, maar ze klinken toch het lekkerst als de band ze zelf speelt. Niet in de laatste plaats door<br />

het unieke stemgeluid van Tomas Lindberg. En dit alles modern geproduceerd met respect voor de<br />

dagen van weleer. Zwakke nummers zitten er niet tussen; tracks als The Conspiracy Of The Blind en<br />

het titelnummer kunnen zich gemakkelijk meten met de klassiekers. Een masterclass Gotenburg-stijl<br />

deathmetal. (Niels Achtereekte)<br />

BRANT BJORK AND THE LOW DESERT PUNK BAND<br />

Black Power Flower CD<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

Terwijl zijn voormalige bandmakkers Josh Homme en John Garcia nog regelmatig<br />

steggelen over de rechten op de bandnaam Kyuss, doet voormalig Brant Bjork<br />

simpelweg wat hij het liefste doet: muziek maken. De ene keer met een band<br />

als Fu Manchu, een andere keer met John Garcia in Vista Chino en vaak genoeg ook onder zijn eigen<br />

naam. Bands die je allemaal terug hoort op Black Power Flower, wat laat zien hoe invloedrijk de stille<br />

kracht van Bjork eigenlijk bij al die projecten is geweest. Niks verrassends, maar gewoon verzengende<br />

stoner van de kwaliteit zoals we al jaren van Brant Bjork gewend zijn. (Martjn Koetsier)<br />

MONSTER MAGNET<br />

Milking The Stars CD<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

Met het sterke Last Patrol koerste Monster Magnet vorig jaar weer richting<br />

het hallucinerende spacerock geluid van hun eerste albums. Boegbeeld Dave<br />

Wyndorf bleek zijn inzinking van enkele jaren terug weer helemaal te boven te<br />

zijn wat nog maar eens werd bewezen tijdens de energieke live-optredens van afgelopen jaar. Milking<br />

the Stars, met als veelzeggende subtitel A Re-Imagining of Last Patrol, kan als het psychedelische<br />

tweelingbroertje van Last Patrol gezien worden. Dat wil zeggen, zes nummers van Last Patrol zijn in<br />

een ander jasje gehesen en daarnaast worden we nog getrakteerd op vier nieuwe nummers en twee<br />

live-tracks. De bewerkte nummers zijn opnieuw opgenomen en voorzien van andere, naar jaren<br />

zestig psychedelica neigende arrangementen. De nieuwe sterke songs en de gedreven gespeelde<br />

live-opnames sluiten hier naadloos op aan waardoor je bijna kunt spreken van een volwaardig nieuw<br />

Monster Magnet album dat dankzij het in wierook dampen gedrenkte retro-geluid bovendien een<br />

bijzondere plek inneemt binnen hun discografie. (Dries Klontje)<br />

MACHINE HEAD<br />

Bloodstone & Diamonds<br />

Zware Jongens<br />

CD 2LP 2LP picture disc<br />

(Nuclear Blast/PIAS/Rough Trade)<br />

De geplande tour in Noord-Amerika moest wijken voor het afmaken van deze<br />

plaat. Er bleek meer werk in te zitten dan ingeschat en dat maakt benieuwd.<br />

Duidelijk wordt al gauw dat de band niet op één paard wed met deze<br />

nieuweling. Killers & Kings is bijvoorbeeld een stamper oude stijl, maar Game Over neigt meer naar<br />

een moderne heavy/thrashmetalklassieker en net Ghosts Will Haunt My Bones duikt de band de<br />

‘popmetal’ in. Night Of Long Knives geldt daarna echter weer als een prima goedmaker die even op<br />

stoom moet komen, maar een prima brug slaat tussen heden en verleden van de band. Door de vele<br />

(lange) intro’s en tussenstukken – met Damage Inside als onverwachte zangballad – haalt de band<br />

wel veelvuldig het tempo uit dit album, en dat is jammer. Overall een plaat met evenveel plussen als<br />

minnen. (Niels Achtereekte)<br />

46 47


Heavy<br />

OBITUARY<br />

Inked In Blood<br />

CD 2LP<br />

(Relapse/PIAS/Rough Trade)<br />

Vanaf de eerste snaaraanslag van ritmegitarist Trevor Peres op de onverwacht<br />

snelle opener Centuries Of Lies, weet je: dit is de nieuwe Obituary! Inked In<br />

Blood is nummer negen in een zeer overzichtelijke en voorspelbare catalogus<br />

van even lompe als logge old school death fuckin’ metal. 25 jaar na het opzienbarende debuut<br />

Slowly We Rot rendeert het Floridiaanse vijftal nog altijd het beste met hypnotiserende herhaling en<br />

eenvoudige doch doeltreffende riffs. Zanger John Tardy is gedurende de jaren getransformeerd van<br />

donker grommende en alom in de muziek aanwezige entiteit tot zwart krijsende brulboei en op bas<br />

heeft de band de rondreizende veteraan Terry Butler (Massacre, Death, Six Feet Under) gestrikt. Alleen<br />

gitarist Kenny Andrews is helemaal onbespoten. Ondanks het voorspelbare karakter van Inked In Blood<br />

ben ik als liefhebber toch weer zwaar onder de indruk van de diepe grooves en de kracht van de band.<br />

(Menno Valk)<br />

SLIPKNOT<br />

5: The Gray Chapter<br />

Zware Jongens<br />

2CD 2LP<br />

(Roadrunner/Warner)<br />

Met interne strubbelingen, het overlijden van bassist Paul Gray (vandaar de<br />

titel) en het opstappen van meesterdrummer Joey Jordison mag het op zijn<br />

zachtst gezegd een wonder heten dat Slipknot op de proppen is gekomen met<br />

dit vijfde album. Opener XIX vat het in al zijn zwaarmoedigheid goed samen. Door het ontbreken van<br />

de bekende gitaarmuur best gewaagd, maar een stemmige stilte voor de storm. Vanaf Sarcatrophe<br />

gaat het loos en trekt de band alles uit de kast waar ze goed in is: wereld hekelende zang, catchy<br />

gitaarrifs, stampende en blastende drums, en percussie en scratichting/sampling voor een extra laag<br />

lawaai. Het beproefde recept, maar bijzonder geïnspireerd uitgevoerd met een perfecte sound. Het<br />

vertrek van Jordison valt zelfs niet gelijk op. Opvallend is ook dat Corey Taylor zijn cleane zang op de<br />

meeste plekken een stuk zuiverder is dan voorheen. En dat maakt de rustigere nummers een stuk<br />

aantrekkelijker dan eerder. Een mooie, gebalanceerde plaat. (Niels Achtereekte)<br />

UNEARTH<br />

Watchers Of Rule<br />

CD CD deluxe 2LP<br />

Soms kan het gewoon nog harder. Dat<br />

is de eerste indruk van Watchers Of Rule, de nieuwe en<br />

zesde cd van Unearth, een hard werkende en constant<br />

toerende metalcoreband uit Winthrop, Massachusetts.<br />

DEVIN TOWNSEND PROJECT<br />

Z2 2CD 3cd 4lp+2cd box<br />

Toren van Babel gewoon weg. (Martin Kikkert)<br />

Symfo<br />

heavy<br />

Watchers Of Rule is dus snoeihard en staat vol met<br />

druk melodieus gitaarwerk, woeste vocalen, diepe<br />

breakdowns en bloedheet stotende songs. Maar<br />

Unearth vliegt nergens uit de bocht. Sterker; de band<br />

houdt energie en melodie prettig en overzichtelijk in<br />

balans. (Menno Valk)<br />

Zware Jongen<br />

(Century Media)<br />

Menig Devid Townsend-fan koestert warme gevoelens voor zijn release Ziltoid<br />

The Omniscient uit 2007. Op die plaat wist hij zijn excentrieke trekjes perfect<br />

te vertalen in een (concept)plaat. Z2, de titel is al een flinke hint, is eindelijk<br />

een poging Ziltoid een vervolg te geven. Maar ook weer niet, want Z2 is een dubbelaar die bestaat<br />

uit twee nogal verschillende platen: Sky Blue en Dark Matters. Sky Blue is eerder het verlengstuk<br />

van Epicloud. Grootse, gelaagde songs met veel echo en een glansrol voor Anneke van Giersbergen,<br />

die ongeveer een gelijk aandeel in de (lead)vocalen heeft als Townsend zelf. Op Dark Matters heeft<br />

Townsend naar eigen zeggen de sfeer van een jaren vijftig hoorspel willen vatten in hedendaagse<br />

metal. Om het daarna te overgieten met pompeuze arrangementen en het aan elkaar te laten praten<br />

door een verteller. Op papier een volstrekt niet te verteren brij, in handen van Townsend een muzikaal<br />

hoogstandje, waar wel wat geduld voor nodig is. Wie de verteller op Dark Matters als kiespijn kan<br />

missen, wordt op zijn wenken bediend met de limited edition, want de derde cd laat dat stuk uit deze<br />

CAVALERA CONSPIRACY<br />

TRANSATLANTIC<br />

(The Flower Kings) de boventoon voert. Toch is en blijft<br />

Pandemonium<br />

CD LP<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

De broertjes Cavalera maken ondertussen al weer enkele samen jaren muziek,<br />

ongetwijfeld tot vreugde van veel oude Sepultura-fans. Dat leverde al een<br />

verdomd goede eerste plaat op (Inflikted, 2007), een niet onaardige tweede<br />

(Blunt Force Trauma, 2010) en nu een snoeiharde derde: Pandemonium. Volgens Max Cavalera was<br />

het de bedoeling om zijn drummende broertje Igor weer terug te krijgen naar de stijl die hij op<br />

succesalbum Arise uit 1991 had. Dat lijkt misschien een trucje om oude fans weer warm te laten<br />

lopen, maar het moet gezegd worden dat die intensiteit akelig goed wordt benaderd. De productie zal<br />

voor liefhebbers van de klassieke sound wellicht wat te modern zijn, maar dichter bij de essentie van<br />

Sepultura zal het voorlopig niet komen. (Martjn Koetsier)<br />

KaLiveoscope<br />

het hoogtepunt het half uur durende The Whirlwind<br />

3CD+DVD 6CD DVD Box Bluray<br />

Een bekentenis: het laatste studioalbum<br />

van Transatlantic, Kaleidoscope, viel me nogal tegen.<br />

Natuurlijk zou het moeilijk worden om het meesterwerk<br />

Whirlwind te evenaren laat staan te overtreffen,<br />

maar ik had niet verwacht dat deze plaat ronduit saai<br />

zou zijn. Mijn hoop was daarom gevestigd op het<br />

traditionele live-extravaganza dat Transatlantic altijd<br />

na een tour produceert. Dat is inderdaad wederom<br />

het geval: een dvd opgenomen in Keulen en een<br />

drievoudige cd opgenomen in Tilburg. Alle vijf de<br />

Medley waar de mannen, naast Stolt ook Neal Morse<br />

(ex-Spock’s Beard), Mike Portnoy (ex-Dream Theater) en<br />

Pete Trewavas (Marillion), aangevuld met Ted Leonard<br />

(Enchant, Spocks Beard), excelleren. Zoiets moois<br />

verdient een toetje en dat wordt dan ook op de derde<br />

cd geserveerd, in de vorm van twee duetten met Thijs<br />

van Leer in de Focus-krakers Sylvia en Hocus Pocus. En<br />

wanneer dan wordt afgesloten met een 25-minuten<br />

durende toegiftmedley All Of The Above/Stranger In<br />

Your Soul weten we: we zijn weer een progjuweeltje<br />

rijker. (André de Waal)<br />

tracks van Kaleidoscope klinken een stuk steviger en<br />

energieker, waarbij vooral de gitaar van Roine Stolt<br />

48 49


symfo Symfo<br />

KAYAK<br />

Cleopatra – The Crown Of Isis 2CD<br />

(Heartselling)<br />

Kayak brengt ons opnieuw een conceptalbum. De band rond Ton Scherpenzeel<br />

heeft al eerder uitstekende conceptalbums uitgebracht zoals Merlin-Bard<br />

Of The Unseen en Nostradamus – The Fate Of Man en begeeft zich dus op<br />

vertrouwd terrein. Op deze 24 nummers tellende dubbelaar weet de band weer alle aspecten van<br />

een conceptplaat te onderzoeken zoals verhalende teksten al dan niet gekoppeld aan melodieuze dan<br />

wel moeilijkere zanglijnen maar ook uitgesponnen muzikale stukken met tempo- en maatwisselingen.<br />

Opnieuw spelen de stemmen van Edward Reekers en Cindy Oudshoorn een hoofdrol. Zij weten zichzelf<br />

uitstekend in de nummers te verplaatsten en dragen het verhaal. Muzikaal zit de plaat degelijk in elkaar<br />

met een fraai oog voor detail. Naast een aantal zwaardere stukken, zijn er op de plaat ook een aantal<br />

makkelijker in het gehoor liggende nummers terug te vinden zoals Stranger In Rome. Het zorgt voor<br />

een goede afwisseling waardoor de aandacht goed vastgehouden wordt. De afgewogen productie<br />

doet de rest. Natuurlijk is een dergelijke plaat geen doorsnee achtergrondbehangetje, maar degene die<br />

wat meer uitdaging in de muziek wil en zich mee wil laten voeren op een muzikale ontdekkingstocht<br />

in het symfonische genre zal hier ontzettend veel plezier aan beleven. Kayak maakt duidelijk dat de<br />

band nog lang niet versleten is, integendeel Cleopatra – The Crown Of Isis is misschien wel sterker dan<br />

eerder genoemde platen. (Hermen Dijkstra)<br />

ALLEN & LANDE<br />

The Great Divide CD<br />

Russell Allen, in het dagelijks leven<br />

zanger van Symphony X en Jorn Lande,<br />

ex-‘een heleboel’, slaan hier de handen voor een vierde<br />

keer ineen. De verandering zit hem in het feit dat niet<br />

Magnus Karlsson zoals voorheen verantwoordelijk is voor<br />

het songmateriaal en de productie, maar dat die taak<br />

overgelaten is aan Timo Tolkki, die we nog kennen als<br />

50<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

PENDRAGON<br />

Men Who Climb Mountains 2CD 2LP<br />

(Pendragon/Bertus)<br />

Luttele uren nadat de nieuwe cd van Pendragon gemixt was door Nick Barrett en<br />

Karl Groom verscheen deze al in de mailbox van uw favoriete recensent. En daar was<br />

die recensent heel blij mee want dit is een geweldige plaat waar zelfs mijn vrouw,<br />

die niet al te progminded is, van onder de indruk was. Zij omschrijft de muziek als typische jaren zeventig<br />

prog (‘waar jij zo van houdt’) met een moderne en melodieuze twist, terwijl ik de muziek (en tekst) nogal<br />

melancholisch en minder ‘in your face’ vind dan de vorige twee platen. De plaat is in feite een conceptplaat<br />

omdat veel nummers gaan over avonturiers (waaronder inderdaad bergbeklimmers). Dat alles is gegoten<br />

in een sfeer die teruggrijpt naar Pendragon-platen als Not Of This World en dat is helemaal niet verkeerd.<br />

Topnummer is het kwartier durende Come Home Jack waarin de melancholische gitaarsolo’s, waar Barrett zo<br />

patent op heeft, afgewisseld worden door smaakvolle toetsensolo’s die deze keer niet van toetsenist Clive<br />

Nolan maar van Nick zelf zijn. Men Who Climb Mountains zal de progliefhebber een heel uur naar de oren<br />

grijpen om die niet meer los te laten zodat de repeatknop wordt ingedrukt. (André de Waal)<br />

Stratovarius-baas. Naast deze verandering heeft Lande<br />

ook een forse bijdrage in het schrijfwerk. Heeft er dan een<br />

muzikaal een grote verschuiving plaatsgevonden? Welnee,<br />

het duo komt nog steeds met een flinke dosis vette<br />

powerrock/metal op de proppen die, hoewel misschien<br />

wat frisser, naadloos aansluit bij de voorgangers. Jorn heeft<br />

een wat grotere rol in de vocalen maar dat mag dan ook.<br />

Tien sterke nummers met als gevolg dat The Great Divide<br />

een prima plaat geworden is. (Hermen Dijkstra)<br />

Roots<br />

DANA FUCHS<br />

Songs From The Road CD+dvd<br />

De stem van Dana Fuchs klinkt alsof de<br />

zangeres al aardig wat van de donkere<br />

kanten gezien heeft. Dat is ook zo, maar tegelijkertijd<br />

hoor je er ook een strijdlust in die ervoor gezorgd heeft<br />

dat ze de nodige tegenslagen overwon. Die combinatie<br />

bracht op plaat al een fraaie combinatie van blues,<br />

country en soul. Fuchs is echter geboren voor het<br />

podium en dat talent bracht haar in de hoedanigheid<br />

van Janis Joplin al op Broadway. Op deze cd en dvd<br />

mag ze de planken op om met haar eigen materiaal de<br />

show te stelen, wat ze dan ook met verve doet. (Martjn<br />

Koetsier)<br />

CHIP TAYLOR<br />

The Little Prayers Trilogy 3CD<br />

Dit nieuwe album van de vermaarde<br />

singer-songwriter Taylor is een rijke<br />

collectie liedjes die in de afgelopen jaren op de plank<br />

belandden, maar nu een plekje krijgen op deze trilogie,<br />

die thematisch is ingedeeld. De eerste schijf, Behind An<br />

Iron Door, behandelt vooral onrecht en onrust, terwijl<br />

de tweede schijf, Love And Pain, vrolijker en luchtiger<br />

is, maar toch dezelfde passie bezit. De derde schijf heet<br />

Little Prayers, en is een persoonlijk en intiem plaatje<br />

voor de late uurtjes. Opnieuw bewijst Chip Taylor zijn<br />

klasse met deze overvloed van prachtige liedjes, die<br />

niemand onberoerd zullen laten. (Jos van den Berg)<br />

Luister<br />

trip<br />

roots<br />

CURTIS HARDING<br />

Soul Power CD LP<br />

(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />

De uit Atlanta afkomstige Curtis Harding<br />

werd eerder dit jaar in de Verenigde Staten<br />

al onthaald als ware soulsensatie, maar in<br />

Nederland moesten we nog even wachten<br />

op het debuut van de Amerikaan. Soul Power<br />

ziet eruit als een klassieke soulplaat uit de<br />

jaren zestig en zeventig en klinkt ook zo. De<br />

muzikanten waarmee Curtis Harding zich heeft<br />

omringd zorgen voor een zwoel en broeierig<br />

geluid waarin gitaren domineren, maar waar<br />

zo nu en dan ook plaats is voor blazers of een<br />

orgel en verder de moddervette ritmesectie<br />

een cruciale rol speelt. Soul Power klinkt meer<br />

dan eens als de betere platen van Marvin Gaye,<br />

maar Curtis Harding heeft met Soul Power<br />

veel meer gemaakt dan de zoveelste goede<br />

retrosoulplaat. Zo verwerkt de Amerikaan meer<br />

dan eens invloeden uit de garagerock in zijn<br />

muziek en maakt hij hiernaast geen geheim<br />

van zijn liefde voor gospel. Curtis Harding<br />

legt in een dozijn songs steeds weer net wat<br />

andere accenten, maar alles wat hij op Soul<br />

Power aanraakt verandert in goud. (Erwin<br />

Zijleman)<br />

51


oots<br />

Luister<br />

trip<br />

C.W. STONEKING<br />

Gon’ Boogaloo<br />

CD LP<br />

(King Hokum/Bertus)<br />

Wie de Australische C.W. Stoneking al eens<br />

live zag, weet dat niet alleen zijn muziek je<br />

meeneemt naar het swingende begin van<br />

de vorige eeuw. Zelfs zijn verschijning op het<br />

podium betovert je zó, dat je je even in een<br />

compleet andere tijd waant. Dat bewees op zich<br />

al dat de stijlvolle greep op vervlogen tijden<br />

van jazz, blues en calypso geen gimmick was,<br />

maar wie nog twijfelde zal door Gon’ Bugaloo<br />

met plezier nogmaals overtuigd worden. Op<br />

zijn doorbraakalbum Jungle Blues van zes jaar<br />

geleden gebeurde dat al, maar was dat deels<br />

ook te danken aan de verwondering over het<br />

authentieke geluid. Dat is er op Gon’ Bugaloo<br />

nog steeds, maar nu we Stonekings geluid wat<br />

beter kennen wordt het makkelijker om te<br />

horen wat een verschrikkelijk goede nummers<br />

de man eigenlijk schrijft. Wat betreft energie<br />

gaat er op deze nieuwe plaat ook regelmatig<br />

een tandje bij, zoals bij het aanstekelijke Get On<br />

The Floor. (Martijn Koetsier)<br />

HEAVEN Popmagazine<br />

voor échte muziekliefhebbers<br />

Geen nummer meer missen?<br />

Word abonnee, profiteer van de<br />

spectaculaire AANBIEDING.<br />

1 jaar<br />

HEAVEN slechts<br />

D 32,40 D 19,95<br />

én cadeaus t.w.v.<br />

D 30,89!<br />

Ja, ik neem een<br />

jaarabonnement<br />

op HEAVEN voor slechts<br />

u 19,95 (i.p.v. u 32,40) en krijg<br />

the breeze an appreciation<br />

of jj cale van Eric Clapton & Friends<br />

(www.universalmusic.nl, t.w.v. u 17,99) en<br />

naam<br />

straat en huisnummer<br />

postcode en plaats<br />

telefoon<br />

e-mail<br />

Ik machtig Heaven het verschuldigde bedrag<br />

af te schrijven van IBAN<br />

NL<br />

datum en handtekening<br />

2 eerder verschenen nummers<br />

(t.w.v. u 12,90) cadeau!-<br />

Deze introductieaanbieding geldt voor<br />

het eerste jaar en zo lang de voorraad<br />

strekt. Is de cd uitverkocht dan krijgt u<br />

een vergelijkbaar cadeau. Een jaarabonnement<br />

loopt tot wederopzegging, 2<br />

maanden voor vervaldatum.<br />

Stuur deze bon vanuit NL zonder postzegel naar:<br />

HEAVEN Popmagazine,<br />

Antwoordnummer 7086, 3700 TB Zeist<br />

Of ga naar www.popmagazineheaven.nl/abonneer<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ERIC BIBB<br />

Blues People CD<br />

(Dixiefrog/Bertus)<br />

Met ijzeren regelmaat weet de vanuit Finland opererende Amerikaanse<br />

bluestroubadour Eric Bibb jaarlijks een nieuw album te presenteren.<br />

Twee zelfs dit jaar, hoewel het schitterende Eric Bibb In 50 Songs van<br />

eerder dit jaar een compilatie is. Maar met Blues People voegt Bibb weer een nieuwe parel<br />

toe aan een toch al imposant oeuvre. Geïnspireerd door de spirituele nalatenschap van Dr.<br />

Martin Luther King brengt Bibb met dit album een eerbetoon aan de artiesten die de blues<br />

op de kaart hebben gezet. Voor de zeventien nummers op Blues People strikte hij een keur<br />

aan speciale gasten/vrienden, onder wie The Blind Boys of Alabama en Taj Mahal (I Heard<br />

the Angels Singing), Popa Chubby (Silver Spoon) en Guy Davis (het heerlijk dubbelzinnige<br />

Chocolate Man). Als geen ander weet Eric Bibb de klassieke, akoestische deltablues in een<br />

hedendaags jasje te steken en van nieuwe relevantie te voorzien. Blues People is een<br />

juweeltje. (Jan Doense)<br />

a<br />

p<br />

Pop & roots Rock<br />

BROKEN CIRCLE BREAKDOWN BLUEGRASS BAND<br />

Unbroken! CD<br />

(Universal)<br />

De Vlaamse filmhit The Broken Circle Breakdown gaat over het verlies<br />

van een kind en de verwerking daarvan door de ouders. In de film<br />

spelen die ouders gezamenlijk in een bluegrassband, en de soundtrack<br />

was dusdanig populair, dat men deze band ook maar langs de theaters liet gaan. Het verslag daarvan<br />

wordt nu uitgebracht, en laat meteen horen waar de populariteit vandaan komt. Een moment lang zou u<br />

kunnen denken dat Dolly Parton zelf, begeleid door de crème de la crème van de Nashville scene tot u zingt,<br />

maar het is wel degelijk Veerle Baetens met haar Belgische muzikanten. Zeer scherp gemusiceerd, daarbij<br />

herinneringen oproepend aan The Fantastic Expedition Of Dillard & Clark, wagen ze zich aan Wayfaring<br />

Stranger, Tumbling Tumbleweeds en andere klassiekers. Ook Gram Parsons’ Sin City en Dylans Don’t Think<br />

Twice, It’s All Right komen voorbij, gelukkig nergens gekunsteld in een bluegrassjasje gestoken, maar met<br />

eerbied en liefde gebracht. Zeer authentiek én springlevend.(Jurgen Vreugdenhil)<br />

MUSEE MECANIQUE<br />

From Shores Of Sleep CD 2LP<br />

(Glitterhouse/V2)<br />

Het uit Portland afkomstige Musee Mecanique maakte een diepe indruk met Hold This<br />

Ghost, een plaat vol hedendaagse nostalgie in een dromerige atmosfeer. Zes jaar later<br />

verschijnt nu een tweede plaat, de heren Micah Rabwin en Sean Ogilvie namen er de<br />

tijd. Gelukkig wordt het wachten ruimschoots beloond, want ook From Shores Of Sleep is weer een verstild<br />

meesterwerk geworden dat dankzij de breekbare vocalen van beide heren uitgekristalliseerd klinkt. Er is<br />

duidelijk veel aandacht besteed aan het uiteindelijke arrangement, geen noot lijkt teveel en als de Franse<br />

hoorns en de cello’s om de hoek komen is dat volstrekt logisch. Het album is daarmee een fraai uitgewerkt<br />

geheel geworden die de hoge verwachtingen die het debuut maakte totaal inlost. En dat is knap. (Bert<br />

Dijkman)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

52 53


oots<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Jazz & Fusion<br />

POPA CHUBBY<br />

S<br />

I’m Feelin’ Lucky CD<br />

t<br />

(Dixiefrog/Bertus)<br />

De chubmaster zit 25 jaar in het vak en dat zullen we weten ook! Onze a<br />

favoriete bluesdikkert klinkt ongelofelijk geïnspireerd op zijn 24e (!)<br />

p<br />

plaat en laat ons weer alle soorten dik hout en daarvan gemaakte fraaie<br />

bluesplanken zien, voelen en horen. Als je in het cd-boekje leest dat onze vriendelijke reus vroeger e<br />

een dopehead geweest is die regelmatig aan de grond zat, dan ben je des te blijer dat hij zijn l<br />

gitaar weliswaar frequent verpatste maar nooit aan de wilgen heeft gehangen. Daarom kunnen we p<br />

wederom genieten van tien prima tracks waarop Popa’s fijne gitaarspel de boventoon voert. Dat l<br />

afgeknepen geluid hoort op een of andere manier bij New York, Popa’s woonplaats en belangrijkste<br />

a<br />

inspiratiebron, en blijft heel fijn om te horen: één keer luisteren naar het bijna acht minuten durende<br />

a<br />

Rock On Bluesman en je bent helemaal verkocht. I’m Feelin’ Lucky geldt daarom niet alleen voor onze<br />

t<br />

gewichtige vriend maar ook voor ons, zijn fans. Wees er overigens snel bij want de eerste uitgave<br />

van deze plaat bevat een aardige bonus-cd met daarop het allervroegste werk van Popa, toen hij nog j<br />

gewoon Theodore Joseph Horowitz heette. (André de Waal)<br />

e<br />

Jazz & Fusion<br />

JASON MORAN<br />

All Rise: A Joyful Elegy For Fats<br />

Waller CD LP<br />

Een eerbetoon door jazzpianist Moran<br />

aan de legendarische zanger/pianist Fats Waller, die<br />

in de jaren dertig ongekend populair was. De muziek<br />

op dit album klinkt niet als die van Waller, maar is wel<br />

heel erg zijn geest. Fats was namelijk een entertainer,<br />

die op het podium van alles uithaalde om maar vooral<br />

zijn publiek in de ban te houden. Die geest leeft heel<br />

erg op dit geslaagde album, waarop Wallers liedjes een<br />

nieuw en eigentijds jasje krijgen, met hulp van Meshell<br />

Ndegeocello. (Jos van den Berg)<br />

S<br />

MICHIEL BORSTLAP<br />

Frames CD<br />

(Harmonia Mundi)<br />

De Italiaanse pianist/componist Ludovico Einaudi, wiens muziek<br />

wij vooral kennen van de film Intouchables, wilde heel graag eens<br />

samenwerken met zijn Nederlandse collega Borstlap. Dat leidde<br />

uiteindelijk tot een gedenkwaardig concert in Milaan. Voor Michiel was het meer dan genoeg<br />

inspiratie voor een nieuw soloalbum, Frames. Hij voltooit daarmee een trilogie die begon met<br />

de veelbesproken en veelgeprezen albums Blue en Reflective. Frames schaart zich moeiteloos<br />

in dat rijtje, met muziek van een schoonheid zoals we die in Nederland maar zelden horen. De<br />

fraaie stukken van Borstlap laten op een subtiele manier de invloed van Einaudi horen, maar<br />

er zitten ook elementen van Satie en Keith Jarrett in. Romantische muziek, waarin elementen<br />

van jazz en klassiek door elkaar verweven zijn, maar die absoluut niet kitscherig aandoet.<br />

Integendeel, Frames staat vol ingetogen, introspectieve, maar onderhuids spannende en<br />

intrigerende composities, die je met gemak een album lang in de ban houden. (Jos van den<br />

Berg)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

JAMES FARM<br />

City Folk CD<br />

(Nonesuch/Warner)<br />

Achter deze landelijke naam gaat een enerverend jazzkwartet schuil,<br />

waarvan saxofonist Joshua Redman het bekendste lid is. Maar pianist<br />

Aaron Parks, bassist Matt Penman en drummer Eric Harland hebben hun sporen<br />

in de jazz ook reeds lang verdiend. Dit is hun tweede album, waarvoor alle leden weer composities hebben<br />

aangedragen, en waarop de chemie die al op het debuut aanwezig was nog tastbaarder is geworden.<br />

De groep gebruikt het klassieke akoestische jazzkwartet-instrumentarium voor een op songs gebaseerde<br />

benadering van de jazz, waarbij alle muzikale invloeden die de vier leden in hun bagage hebben worden<br />

benut. Vaak zijn liedjes in de jazz niet meer dan een kapstok voor de improvisatiedrift van de verschillende<br />

leden, op dit album staan echter de liedjes en het verhaal dat ze te vertellen hebben centraal. Hier is dan<br />

ook geen sprake van een saxofonist met drie begeleiders, maar een hecht collectief dat voor elk liedje een<br />

muzikaal mini-wereldje creëert. Het levert een betoverend mooi album op. (Jos van den Berg)<br />

MARCOS VALLE & STACEY KENT<br />

Ao Vivo CD<br />

(Sony Music)<br />

Marcos Valle zit al vijftig jaar in het vak en geldt als en van de belangrijkste<br />

t<br />

a<br />

p<br />

Round Nina; Nina Simone Tribute CD<br />

(Verve/Universal)<br />

Elf jaar na haar overlijden fascineert Nina Simone nog steeds. Het was dan ook wachten<br />

vertegenwoordigers van de Braziliaanse pop. Ter gelegenheid van dit<br />

jubileum zocht hij de samenwerking met de Amerikaanse zangeres Stacey<br />

Kent. Juist zij werd sterk beïnvloed door het werk van Valle en consorten en zingt zelf vloeiend<br />

in het Portugees. Op dit album speelt Valle uiteraard de piano en zingt her en der, horen we de<br />

tenorsax van Jim Tomlinson en de trompet van Jesse Sadoc en is de setting dus klein gehouden.<br />

Alles staat in dienst van de prachtige stem van Kent die ook op dit album het materiaal meesterlijk<br />

naar zich toetrekt.<br />

54<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

op een passend eerbetoon aan de hogepriesteres van de soul. Dat is er nu. Op dit album<br />

worden haar meest legendarische nummers vertolkt door de pop- en soulartiesten van<br />

de nieuwe generatie. En dat pakt heel goed uit. Lianne La Havas begint heel dromerig<br />

en loom met een fraaie versie van Baltimore. Dan een heel fraaie uitvoering van een van haar bekendste<br />

nummers Sinnerman, door Keziah Jones, wiens stem behoorlijk tegen die van Nina Simone aanschuurt. Daarna<br />

een bijna freejazzinterpretatie van I Put A Spell On You door Sophie Hunger. Verder een mooie subtiele bijdrage<br />

van Gregory Porter, een meer uptemo soultrack van Olivia Ruiz en een rokerige nachtclubversie van Feeling<br />

Good door Ben L’Oncle Soul. Een prachtige interpretatie van een fantastische muzikale erfenis. (Jesse Voorn)<br />

55


Dance<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Dance<br />

Dance<br />

TOM FINDLAY<br />

omschreven, droomachtige sfeervolle composities met<br />

Late Night Tales Presents Automatic<br />

vocale ondersteuning van King Creosote en Raphaelle<br />

Soul CD<br />

Standell. Absoluut geschikt voor in het donker of in de<br />

Tom Findlay (van Groove Armada) dook<br />

slaapkamer. Vier tracks, en dat is genoeg om je te laten<br />

voor deze LateNightTales in zijn platenkast. Hij zocht<br />

wegvoeren in de armen van Morpheus. (Rena Postma)<br />

naar bekende en minder bekende pareltjes van pakweg<br />

dertig jaar geleden. Dat waren de hoogtijdagen van<br />

DJ KOZE<br />

de Minneapolis-sound, waarin funk, rock en synthpop<br />

Reincarnations Part 2 CD<br />

samenvloeiden tot een aanstekelijk geheel. Zo ook<br />

Het gebeurt zelden dat je een<br />

op deze compilatie, met namen als Alexander O’Neal,<br />

danceplaat, laat staan een remixalbum,<br />

Change, The Gap Band en Timex Social Club. (Willem<br />

blind kan kopen simpelweg door de namen op de hoes.<br />

Jaap van Essen)<br />

DJ Koze is echter niet je gemiddelde dance-artiest.<br />

JON HOPKINS<br />

De Duitse Stefan Kozalla is een veelzijdig producer<br />

en verdiende zijn sporen als remixer vijf jaar geleden<br />

Asleep Versions<br />

CD 12 inch<br />

met het eerste deel van Reincarnations. Op deel twee<br />

RÖYKSOPP<br />

Vorig jaar bracht deze producer<br />

Immunity uit en sindsdien blijft hij<br />

ermee pielen, zanglijntje hier, remixje daar. Nu dus<br />

de asleep versions en beter kan het niet worden<br />

neemt hij onder meer Caribou, Gonzales en Apparat<br />

succesvol onder handen, maar het zijn met name zijn<br />

versies van It’s Only van Herbert en Bad Kingdom van<br />

Moderat die je rustig als moderne klassiekers mag<br />

bestempelen. (Bram Peeters)<br />

The Inevitable End<br />

(Cooking Vinyl/V2)<br />

2CD 2LP<br />

Het onvermijdelijke einde. Het alom bekende duo Svein Berge en<br />

Torbjørn Brundtland, beter bekend als Röyksopp, kondigde hun afscheid<br />

al eerder aan, maar voor de vele fans en volgers blijft die keuze moeilijk<br />

te behappen op het moment dat het ook daadwerkelijk zover is. De<br />

albumtitel spreekt wat dat betreft boekdelen. Dit is ontegenzeggelijk<br />

hun laatste kunststukje. Röyksopp, opgericht in 1998, houdt het voor<br />

gezien. Berge en Brundtland vinden hun muziek ‘in de traditionele<br />

geperste vorm’ niet meer van deze tijd. De Noren blijven muziek creëren, maar niet langer op de manier<br />

zoals we dat jarenlang gewend waren. Ze kunnen echter teren op een prachtig oeuvre, met nummers als<br />

Eple, Poor Leno, What Else Is There?, The Girl And The Robot en Remind Me als (enkele) hoogtepunten.<br />

Op The Inevitable End keert het tweetal terug naar de wortels van hun gerenommeerde, gewaardeerde<br />

elektropop en downbeat. Het krachtige introspectieve karakter van de band is weer aangevuld met fraaie<br />

zanglijnen, onder meer van Robyn (op het meeslepende Monument) en Ryan James (tijdens het kleine,<br />

emotionele Sordid Affair). De rode draad op het album betreft somberheid en donkere onderwerpen,<br />

al is de energie vanaf de eerste seconde van opener Skulls voelbaar. En dat gaat door totdat Berge en<br />

Brundtland hun trouwe publiek na twaalf tracks bedanken middels afsluiter Thank You. Het eind van een<br />

tijdperk. Helaas onvermijdelijk. (Jelle Teitsma)<br />

CLARK<br />

Clark<br />

CD 2LP<br />

(Warp/V2)<br />

Clark begon jaren terug zijn carrière op het befaamde Warp-label als een<br />

overduidelijke Aphex Twin-adept. Maar waar de grootmeester van de<br />

zogeheten intellegent dance music nog maar weinig progressie vertoont,<br />

verlegt Clark nog altijd zijn grenzen. Het gevolg is dat deze zevende plaat zijn beste is, wellicht<br />

de reden dat hij nu pas een gelijknamige titel gebruikt voor een album dat prettig stuitert van<br />

vierkwartsmaat naar complexe ritmes met duistere samples. (Bram Peeters)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

56 57


HIPHOP & SOUL<br />

Luister<br />

trip<br />

COOL QUEST<br />

Funkin’ Badass CD<br />

(Eigen Beheer)<br />

The Cool Quest bracht eerder al een ep (In Spite<br />

Of) uit, maar nu is hun debuutplaat uitgekomen.<br />

Het dampende wapenfeit draagt de welluidende<br />

naam Funkin’ Badass. En daar is meteen ook<br />

alles mee gezegd. The Cool Quest combineert<br />

de tomeloze energie inzet en uitvoering van<br />

acts als Gotcha! Chef’Special en Relax. Funk,<br />

jazz, hiphop, dit is een wonderlijk wervelende<br />

band met veel vuur, met veel pit. De prominent,<br />

klaterende saxpartijen van Arjen Schipper, de<br />

stomende grooves van hechte ritmesectie Ilse<br />

de Vries en Thies Bouwhuis, de raps en rhymes<br />

van frontman Vincent Bergsma, de synths,<br />

scratches en andere soundscapes van Sander<br />

Moorlag, het klopt aan alle kanten. Een stel<br />

enthousiaste jonge muzikanten die live vast<br />

en zeker nog veel meer tot de verbeelding zal<br />

spreken. Dit aanstekelijke album zal vast door<br />

een groot publiek opgepakt gaan worden. Maar<br />

ook de bijhorende schare optredens zijn The<br />

Cool Quest zeer gegund. Deze gasten staan<br />

ongetwijfeld te popelen om ook op het podium<br />

enorm de funkin’ badasses uit te hangen.<br />

(Dennis Dekker)<br />

Hiphop &<br />

Soul<br />

ALEXIA COLEY<br />

Keep The Faith CD<br />

Waar opener Drive Me Wild uit de<br />

koker van Mark Ronson (en Amy<br />

Winehouse) had kunnen komen, lijkt het intro van het<br />

daaropvolgende Beautiful Waste Of Time regelrecht<br />

gejat van Motown. Alexia Coley, uit Londen, kent haar<br />

klassieken en doet geen moeite om dat te verbergen.<br />

Haar debuut bevat aanstekelijke soul (zowel retro<br />

als modern) met een vleugje jazz en funk. Muzikaal<br />

niet heel origineel, maar vocaal wel opvallend.<br />

Keep The Faith is een prima debuut dat liefhebbers<br />

van bijvoorbeeld Sharon Jones zeker eens moeten<br />

beluisteren, maar met haar krachtige stem zou Alexia<br />

Coley heel goed live pas echt sensationeel kunnen<br />

klinken. (Marco van Ravenhorst)<br />

SHAUN ESCOFFERY<br />

In The Red Room CD<br />

Shaun Escoffery is een Britse zanger,<br />

die debuteerde in 2002. Hij wordt<br />

gezien als een belangrijke nieuwe zanger en dit bleek<br />

toen Elton John verklaarde dat Escoffery een favoriet<br />

van hem is. Hij beschikt over een falset als Curtis<br />

Mayfield en is actief als acteur. In The Red Room, dat<br />

hij maakte met producer Gil Cang, is zijn vierde album<br />

en hij perfectioneerde zijn geluid met prima resultaat.<br />

Aanrader. (Erik Mundt)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

AKWASI<br />

Daar Ergens CD<br />

(Neerlands Dope/PIAS/Rough Trade)<br />

Daar Ergens is het eerste soloalbum van de Amsterdamse rapartiest en<br />

theatermaker Akwasi. We kennen hem natuurlijk van Zwart Licht met<br />

wie hij drie platen maakte, maar Akwasi vond het hoog tijd op eigen<br />

benen te staan. Het album is een combinatie van hiphop en pop, geïnspireerd door en met<br />

bewerkingen van de inmiddels tien jaar overleden zanger/theatermaker Bram Vermeulen, die<br />

een grote inspiratiebron vormt voor Akwasi. (Red)<br />

Reggae<br />

PETER TOSH<br />

Live At My Fathers Place 1978 CD<br />

Opnamen die werden gemaakt voor<br />

een Amerikaanse radiozender, van een<br />

concert dat de voormalige Wailer gaf op Long Island,<br />

New York. Tosh sloeg een megaslag toen het label<br />

van de Stones hem boekte, en hij scoorde met Don’t<br />

HIPHOP Hiphop & SOUL Soul<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

DIONNE WARWICK<br />

Feels So Good CD<br />

(Caroline/Universal)<br />

De laatste jaren verliepen privé niet altijd even voorspoedig voor Dionne<br />

Warwick. In 2012 overleed nichtje Whitney Houston. En vorig jaar zag de<br />

zangeres, midden in haar vijftigjarige artiestenjubileum, zich gedwongen<br />

een faillissement aan te vragen als gevolg van een oude belastingschuld. Maar nu is er gelukkig<br />

beter nieuws van het Warwick-front. Want met deze lekker in het gehoor liggende duettenplaat<br />

toont Warwick op haar 73e aan nog altijd over een elegant stemgeluid te beschikken,<br />

dat pakken ze haar niet af natuurlijk. Ze zingt hoofdzakelijk nieuwe versies van oude<br />

succesnummers, zoals uit de Burt Bacharach-Hal David-catalogus. Als duetpartners fungeren<br />

onder meer Gladys Knight, Ne-Yo, Billy Ray Cirus, Cyndi Lauper en kleindochter Cheyenne Elliott.<br />

Dit resulteert in een warme, smaakvolle en zeker ook afwisselende productie met beurtelings popsoul,<br />

r&b, easy listening en popballads. Een van de sterkste troeven is de heerlijk lome zondagmiddag-r&b op Déjà<br />

Vu met Jamie Foxx. (Willem Jaap van Essen)<br />

Look Back. Bij deze gig werd Tosh begeleid door Word,<br />

Sound & Power, met als kloppend hart Sly Dunbar en<br />

Robbie Shakespeare. De geluidskwaliteit is wat je van<br />

een FM-station mag verwachten, maar dat maakt het<br />

wel zo intiem, en de band is bijzonder op dreef. (Enno<br />

de Witt)<br />

58 59


world<br />

Luister<br />

trip<br />

ABELARDO BARROSO<br />

Cha Cha Cha CD LP<br />

(World Circuit/V2)<br />

Toen World Circuit-producer Nick Gold met<br />

behulp van Ry Cooder de Cubaanse son nieuw<br />

leven inblies, was er één naam die door zijn<br />

hoofd spookte, maar het allemaal niet meer<br />

kon meemaken: Abelardo Barroso. De eerste<br />

grote sonzanger, gestorven in 1972. Barroso,<br />

geboren in 1905, begon al in 1925 te zingen<br />

bij het legendarische Sexteto Habanero,<br />

maar de opnames die hier verzameld zijn<br />

dateren uit de jaren vijftig, met het Orquesta<br />

Sensacion. En Golds adoratie is begrijpelijk,<br />

want vanaf opener En Guantanamo ademt<br />

het album de sfeer van de prerevolutionaire<br />

jaren, waarin Amerikaanse gangsters als Meyer<br />

Lansky en Lucky Luciano hun zuurverdiende<br />

geld kwamen spenderen aan vrouwen,<br />

rum en deze muziek. Barrosos voordracht is<br />

onweerstaanbaar tropisch en is overduidelijk<br />

de plek waar Compay Segundo en Ibrahim<br />

Ferrer hun mosterd haalden. Barroso was zo<br />

populair onder de Amerikaanse bezoekers dat<br />

hij het zelfs tot optredens in New York schopte.<br />

(Jurgen Vreugdenhil)<br />

World<br />

TONY ALLEN<br />

Film Of Life<br />

CD 2LP<br />

Een treffender titel had<br />

deze meesterdrummer en<br />

medeverantwoordelijke voor het ontstaan van de<br />

afrobeat niet kunnen verzinnen. Een soort Drosteeffect<br />

dringt zich aan ons op: Allens eigen innovatie<br />

en evolutie wordt geboekstaafd terwijl hij daar<br />

ondertussen weer aan werkt met dit krachtige Film Of<br />

Life, wat dan wel een B-Movie is qua vette klank en<br />

ja, dat is zéker een compliment! Sowieso een bezige<br />

baas vanaf het jaar 2000 in allerhande projecten<br />

waar fan van het eerste uur Damon Albarn ook altijd<br />

bij betrokken is (zoals ook hier op de verslavende<br />

oorworm Go Back) maar Film Of Life slaat werkelijk<br />

alles. Als een Afrikaanse James Brown funkt en blaast<br />

Allen met zijn Franse Jazzbastards felle Afrikaanse<br />

ritmes via het Verre Oosten door wah wah gitaartjes,<br />

fuzzy basloopjes en Gorillaz-achtige synths. Plaat van<br />

ons jaar! (Albert Jonker)<br />

RAZIA<br />

Akory CD<br />

Het album Zebu Nation van zangeres<br />

Razia Said werd niet alleen in uw<br />

favoriete periodiek enthousiast ontvangen, en leidde<br />

zelfs tot een rondreizend festival van Madagascar<br />

muzikanten. Dit vormde de inspiratie voor Akory, haar<br />

tweede album, die meer dan de voorganger gebruik<br />

maakt van traditionele instrumenten als de valiha<br />

en de lukanga. De milieuvriendelijke boodschap is<br />

gebleven in de composities die in de kalere setting nog<br />

beter tot hun recht komen. Opnieuw opvallend werk uit<br />

verrassende hoek. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

CAREL KRAAYENHOF ENSEMBLE<br />

Liberation CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Carel Kraayenhof en zijn bandoneon hebben volkomen terecht een<br />

onberispelijke reputatie opgebouwd dankzij zijn originele en kwalitatief<br />

hoge interpretatie van de tango. Op Liberacion staan drie stukken van<br />

zijn grote inspiratiebron, de onvermijdelijke Astor Piazzolla, die benadrukken hoe waanzinnig<br />

deze man de tango nuevo beheerst. Maar juist in de overige stukken laat hij een ongekende<br />

belangstelling voor andere deelgebieden van de wereld van de muziek horen. Reizen is dan ook<br />

het centrale thema, maar zeker niet alleen die van het vrijwillige soort. Aleppo en Lampedusa<br />

zijn twee voorbeelden waarvan de titels al aangeven dat reizen soms gepaard gaat met<br />

dwang, door oorlog, armoede en onderdrukking. Het melancholische geluid van de bandoneon<br />

weerspiegelt de heimwee die hierbij komt kijken en het verlangen naar huis, familie en<br />

geboortegrond. Het ensemble, onder andere voorzien van twee violen en cello, onderstreept de<br />

weemoed en vreugde waarmee de reiziger afwisselend wordt geconfronteerd. Een meeslepend<br />

album. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

60 61<br />

t<br />

world World<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

TOURE-RAICHEL COLLECTIVE<br />

The Paris Session CD<br />

(Cumbancha/V2)<br />

Op deze opvolger van het uitermate succesvolle The Tel Aviv Session gaat<br />

de Israëlische pianist Idan Raichel opnieuw de samenwerking aan met<br />

de Malinese gitarist Vieux Farka Touré. Ze doken een paar dagen een<br />

Parijse studio in en vervolgden daar de verkenningstocht van hun muzikale grenzen. Raichels eigen band<br />

Idan Raichel Project geniet in Israël grote bekendheid en scoorde een aantal hits met muziek die Hebreeuwse<br />

teksten en melodieën combineren met Ethiopische muziek en westerse stijlen. Vieux, zoon van de beroemde<br />

gitarist Ali Farka Touré, die ook niet vies was van cultural crossovers, is een grootheid in thuisland Mali, waar<br />

hij bekend staat als ’de Hendrix van de Sahara’. Een van de hoogtepunten van dit album is een uitvoering van<br />

Ali Farka Tourés Diaraby, dat deze ooit samen met Ry Cooder op de plaat zette. Dit album bevat een bredere<br />

instrumentatie en meer zang dan het vorige, en het geheel munt uit in een triomfantelijk wereldmuziekfeestje.<br />

(Jos van den Berg)<br />

ZAZ<br />

Paris Sera Toujours Paris CD cd+dvd 2LP<br />

(Warner)<br />

Chansonierre Isabelle ‘Zaz’ Geffroy gooide internationaal hoge ogen met haar hit Je<br />

Veux in 2010. Sindsdien wist ze steeds meer landen te veroveren met haar combinatie<br />

van jazz, pop en swing. Haar derde album is een ode aan de stad van de liefde, Parijs.<br />

De gastrol voor oudgediende Charles Aznavour is dan ook een logische, en uiteraard zeer welkom. Zo ook de<br />

aanwezigheid van Quincy Jones, die samen met bassist John Clayton voor de bigbandarrangementen tekende,<br />

en ook de Canadese zangeres Nikki Yanofsky meenam, met wie hij vorig jaar werkte. De gypsy swing van de<br />

titeltrack is een andere invalshoek, die echter ook de romantische kant van Parijs benadrukt, en teruggrijpt op<br />

de jaren waarin Django Reinhardt zijn Quintette Du Hot Club De France leidde. Een zeer divers album voor een<br />

ieder die zich graag nog even onderdompelt in de melancholie van weleer. En wie wil dat nou niet? (Jurgen<br />

Vreugdenhil)


world<br />

Luister<br />

trip<br />

TENTEMPIES<br />

Rebelucionario CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het gemixte gezelschap TenTempies heeft<br />

de thuisbasis in Amsterdam en kent sterke<br />

Chileense roots. Zanger en boegbeeld Maurino<br />

Alarcón Seguel komt uit een familie die vluchtte<br />

na de Chileense staatsgreep van 1973 en heeft<br />

overduidelijk de strijdbaarheid van zijn ouders<br />

geërfd. Titels als Libertad en Paz zeggen daarbij<br />

genoeg. Gitarist Jouke Schwarz, die dan weer<br />

uit Nederland komt maar wel in Chili opgroeide,<br />

weet een flinke portie punk en rock in de<br />

cumbia en ska van Sequel te stoppen. Muzikaal<br />

ligt het dan ook dichtbij de mestizomuziek die<br />

onder aanvoering van Manu Chao hoogtij vierde,<br />

hoewel het allemaal iets steviger en strakker<br />

gebracht wordt. In de reggae-invloeden, zoals<br />

de Peter Tosh-sample in het titelnummer,<br />

herkennen we de hand van Beefs Pieter<br />

Both, die het album produceerde. Het is niet<br />

moeilijk voor te stellen dat het altijd feest is<br />

bij de TenTemPies, maar duidelijk is dat ze de<br />

dansende luisteraar ook een boodschap mee te<br />

geven hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

YASMIN LEVY<br />

Tango CD+DVD<br />

(Harmonia Mundi)<br />

Voor de in Israël<br />

woonachtige Ladinozangeres<br />

Yasmin Levy<br />

behoort de tangomuziek tot een van de<br />

belangrijke elementen van haar muzikale<br />

opvoeding. Carlos Gardel werd thuis<br />

veelvuldig gedraaid en de basismelodie<br />

van de tango zette zich als het ware in<br />

haar ziel. Haar liefde voor het genre krijgt<br />

nu eindelijk een vervolmaking in de vorm<br />

van een theatertoer, die begint in Tel Aviv<br />

in het voorjaar van 2013. Met een groot<br />

orkest onder leiding van Yaron Gottfried,<br />

die voor de prachtige arrangementen<br />

zorgde, zingt Yasmin een aantal<br />

befaamde tangocancions als Y t<br />

Todavia Te Quiero, La Cumparsita,<br />

Piazolla’s Vuelvo Al Sur en a<br />

uiteraard Volver, met afstand<br />

het beroemdste lied van Gardel,<br />

geschreven door Alfredo Le Pera.<br />

Het is een jas die haar zeer goed<br />

past want tango is passie en gevoel<br />

en dat staat bij Yasmin op haar lijf<br />

geschreven. De videoregistratie<br />

is een genot om naar te kijken,<br />

maar de muziek is toch vooral ook<br />

om veelvuldig naar te luisteren op<br />

komende herfstige en koude dagen!<br />

(Ruud Verkerk)<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

Klassiek<br />

Brass Too<br />

Koper en strijkers Koninklijk<br />

Concertgebouworkest<br />

RCO live – 14010 [3318613]<br />

Het Koninklijk Concertgebouworkest wordt gerekend<br />

tot een van de beste orkesten van dit moment. Dat<br />

geldt ook voor de koperblazers, die na zeven jaar een<br />

nieuw album met uitsluitend blaasmuziek uitbrengen.<br />

Het programma wordt geopend met de The Gadfly<br />

Suite van Shostakovich, uitstekend geschikt voor koper.<br />

Huiscomponist Detlev Glanert weet in Concertgeblaas<br />

de luisteraar aangenaam te verrassen. Corsicaan Tomasi<br />

schreef vier fanfares voor zijn opera Don Juan de<br />

Maraña, wat werkelijk juweeltjes zijn. Een mooi contrast<br />

is een arrangement van María de Buenos Aires Suite<br />

van Piazzolla. De finale is Konzertmusik, die Hindemith<br />

speciaal voor koper en strijkers schreef. Een mooi<br />

album met prachtige blaasmuziek, ondersteund door de<br />

strijkers van het Koninklijk Concertgebouworkest. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Goudappel – Kamermuziek<br />

Marcel Worms (piano), Diverse<br />

uitvoerenden<br />

Zefir – 9637 [3324851]<br />

Dit album is een hommage aan Jacques Goudappel<br />

(Venlo 1911 – Winschoten 1995). Als zoon van een<br />

trompetter zal hij zijn leven aan de muziek wijden.<br />

Na een studie in Amsterdam vestigt Goudappel zich<br />

in Winschoten. Naast een eigen lespraktijk aan de<br />

muziekschool is hij actief in het lokale muziekleven<br />

als pianist, organist en dirigent van opera- en<br />

operettekoren waarvoor hij arrangementen schrijft. In<br />

de jaren vijftig en na zijn pensioen bouwt Goudappel<br />

een eigen oeuvre op dat nooit is uitgeven. Vele<br />

jaren later worden alsnog een aantal uitstekende<br />

kamermuziekwerken uitgebracht en door zeven<br />

internationale musici zoals Marcel Worms uitgevoerd.<br />

Prachtige ingetogen kamermuziek, rijk aan variatie en<br />

klankkleur. Uiteraard ontbreekt de trompet niet. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Luister<br />

trip<br />

klASSIEK<br />

The Mozart Album<br />

Lang Lang (piano), Wiener Philharmoniker,<br />

Nikolaus Harnoncourt<br />

Sony – 888430 82522 (2cd) [3280817]<br />

Lang Lang (32) is een fenomeen die door zijn<br />

pianospel miljoenen fans weet te fascineren.<br />

In China is hij een groot voorbeeld voor de<br />

miljoenen pianostudenten. Lang Lang leert nog<br />

elke dag nieuwe dingen. Zo krijgt hij de unieke<br />

gelegenheid om met de ruim vijftig jaar oudere<br />

Nikolaus Harnoncourt (84) en een van de oudste<br />

orkesten twee pianoconcerten van Mozart op te<br />

nemen. Het zeventiende pianoconcert schreef<br />

Mozart toen hij van Salzburg naar Wenen<br />

verhuisde. Lang Lang ervaart zijn partijen in<br />

het vierentwintigste pianoconcert als een aria.<br />

Op dat moment was Mozart bezig om diverse<br />

opera’s te schrijven. De uitbundige Lang Lang<br />

blijkt een goede match te zijn met de meester<br />

van de oude muziek. Hanoncourt weet Lang<br />

Lang helemaal in deze Mozartwerken op te laten<br />

gaan. Datzelfde is te horen in drie pianosonates,<br />

die live in London zijn opgenomen. Het eerste<br />

Mozart-album van Lang Lang is een prachtig<br />

vormgegeven album met bijzonder pianospel<br />

van de Chinese pianovirtuoos. (Wil Zenhorst)<br />

62<br />

63


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Nederlands<br />

Nederlands<br />

Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

4 t/m 30 december<br />

2014 Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

—<br />

4 t/m 30 december<br />

2014<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

LA BOHÈME<br />

—<br />

Giacomo Puccini<br />

Mozart & Haydn –<br />

Jeunehomme<br />

Alexandre Tharaud (piano), Les<br />

Violons du Roy, Bernard Labadie<br />

Erato – 25646 26268 [3310322]<br />

Bernard Labadie overtuigde Alexandre Tharaud om<br />

naast de latere pianoconcerten van Mozart het negende<br />

pianoconcert Jeunehomme (vernoemd naar de pianiste)<br />

op zijn repertoire te plaatsen. Dit eerste meesterwerk<br />

van Mozart valt Tharaud zozeer in de smaak, dat hij dit<br />

met Bernard Labadie en Les Violons du Roy in Québec<br />

opneemt. Joyce DiDonato komt een dagje langs voor<br />

een prachtige interpretatie van de aan het pianoconcert<br />

verwante concertaria Ch’io mi scordi di te? Tharaud<br />

programmeert ook het Rondo voor piano en orkest (K<br />

386), dat is verwant aan het laatste pianoconcert van<br />

Haydn. Hiermee wordt de vriendschap tussen deze<br />

twee grote componisten gemarkeerd. Een mooi album<br />

waarop iedereen met veel plezier en toewijding speelt.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Reich – Radio Rewrite<br />

Diverse uitvoerenden<br />

Nonesuch – 75597 95470 [3326471]<br />

Steve Reich schreef Electric Counterpoint<br />

in 1987 voor gitaar en tape. Jonny Greenwood, gitarist<br />

van de Engelse rockband Radiohead, stortte zich op<br />

dit stuk, studeerde het in en voerde het veel uit. In<br />

2010 hoorde Reich zijn uitvoering en was erg onder de<br />

indruk. Hij ging naar muziek van Radiohead luisteren<br />

en liet zich inspireren voor een nieuw werk, Radio<br />

Rewrite. Op subtiele wijze gebruikt hij harmonieën en<br />

kleine fragmenten uit twee nummers van de band<br />

in dit vijfdelige stuk voor klassieke instrumenten,<br />

uitgevoerd door ensemble Alarm Will Sound. Naast<br />

dit werk en Electric Counterpoint, bevat het album<br />

Piano Counterpoint met pianiste Vicky Chow. Een mooi<br />

geheel. Reich toont opnieuw dat hij zij eigen stijl trouw<br />

blijft, maar openstaat voor nieuwe invloeden. (Sanna<br />

Marije van Elst)<br />

Schumann – Variationen &<br />

Fantasiestücke<br />

Andreas Staier (piano Erard, Paris<br />

1837)<br />

Harmonia Mundi – HMC902171 [3300846]<br />

Dit derde deel van Andreas Staier met pianomuziek van<br />

Robert Schumann begint met zijn allereerste publicatie,<br />

de prachtige Abegg-Variationen, Op. 1 en eindigt met<br />

zijn allerlaatste laatste werk, de Geistervariationen.<br />

Deze muziek – te horen op een historisch instrument<br />

als de Erard piano uit 1837 – is een fascinerende<br />

luisterervaring. Staier is op deze Erard in staat de<br />

intieme nuances van de Fantasiestücke, Op. 12 te<br />

vangen. Echt bijzonder is de opname van de later<br />

door Clara Schumann en Brahms postuum uitgegeven<br />

en zelden uitgevoerde Geiservariationen. Het is de<br />

zwanenzang van Schumann en de definitieve reflectie<br />

over wat er met hem aan de hand was, getuige ook<br />

het radicaal veranderde handschrift van de componist.<br />

Een boeiend album! (Jan Jasper)<br />

Ten Holt: Canto Ostinato<br />

XXL<br />

Sandra & Jeroen van Veen, Elizabeth<br />

& Marcel Bergmann (piano) & Aart<br />

Mozart/Schubert/Stravinsky – Piano Duos<br />

klASSIEK<br />

Martha Argerich en Daniel Barenboim (piano)<br />

DG – 479 3922 [3314409<br />

Hoewel Martha Argerich al jaren geen recitals meer geeft, is haar spel nog met grote<br />

regelmaat wereldwijd te horen, meestal in combinatie met bevriende muzikanten.<br />

Toch was de verrassing groot toen zij in april van dit jaar met meesterpianist en<br />

dirigent Daniel Berenboim in Berlijn optrad. Beiden komen uit dezelfde stad, kennen elkaar al sinds hun<br />

tiende, maar hebben meer dan een decennium het podium niet met elkaar gedeeld. Samen speelden<br />

ze mooie vertolkingen van Mozarts sonate K448 en Schuberts variaties D813, maar het echte vuurwerk<br />

bewaarden ze voor Stravinsky. Diens Sacre du printemps in de oorspronkelijke versie voor twee piano’s<br />

klonk zelden zo urgent. Goed nieuws dus, dat van dat meteen al legendarische concert nu een cd-opname<br />

beschikbaar is. (Henri Drost)<br />

Instrumentaal<br />

Vocaal<br />

64 65


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />

webwinkels klASSIEK Vocaal<br />

Bergwerff (orgel)<br />

Brilliant Classics – 94990 (4cd) [3295929]<br />

Canto Ostinato heeft inmiddels een vaste plek op de<br />

Nederlandse podia verworven. Regelmatig wordt<br />

door diverse ensembles dit baanbrekende werk van<br />

Simeon ten Holt uitgevoerd. Het werk is geschreven<br />

voor drie piano’s en elektrisch orgel. Veelal wordt het<br />

werk door vier piano’s uitgevoerd. Voor deze opname<br />

hebben de pianoduo’s Sandra en Jeroen van Veen<br />

en het Duits Canadese pianoduo Elizabeth en Marcel<br />

Bergmann gekozen voor een uitvoering met vier piano’s<br />

en groot orgel bespeeld door Aart Bergwerff. Voor<br />

deze monsteropname (de uitvoering duurt vier uur en<br />

werd in twee takes opgenomen) hebben de musici het<br />

Muziekgebouw in Eindhoven uitgezocht. Bij de aanvang<br />

is het tempo lager, maar als men eenmaal op stoom<br />

is, volgt een prachtig klanktapijt dat oneindig lijkt. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Bach – Köthener<br />

Trauermusik, BWV244a<br />

Solisten, Pygmalion, Raphaël Pichon<br />

Harmonia Mundi – HMC902211<br />

[3300848]<br />

Eind 1728 wordt Bach opgeschrikt door het overlijden<br />

van prins Leopold van Anhalt-Köthen, zijn vorige<br />

werkgever. Vier maanden later – bij de bijzetting – voert<br />

Bach een speciale rouwcantate uit op een nieuwe<br />

tekst van Picander (die de tekst van de Mattheus<br />

Passion schreef). Bij een eerste inventarisatie van<br />

Bachs muziek in 1873 wordt het bestaan van deze<br />

cantate vastgesteld, maar de muziek is zoek. Inmiddels<br />

hebben wetenschappers het volledige werk kunnen<br />

reconstrueren: deze cantate is gebaseerd op de<br />

Mattheus Passion en de Trauerode (BWV 198). De<br />

nieuwe tekst past naadloos bij een aantal prachtige<br />

aria’s uit de Mattheus Passion, zoals het Erbarme<br />

mich. Na drie eeuwen kunnen we opnieuw naar deze<br />

imposante en uitstekend uitgevoerde cantate luisteren.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Monteverdi – Vespri solenni<br />

per la festa de San Marco<br />

Concerto Italiano, Rinaldo<br />

Alessandrini<br />

Naive – OP30557 (cd+dvd) [3304236]<br />

Deze uitgave (onderdeel van Aangenaam Klassiek<br />

2014) bevat de Vespri solenni per la festa de San<br />

Marco, die een reconstructie van de Vespers vormen<br />

zoals die destijds in de San Marco van Venetië had<br />

kunnen plaats vinden. Concerto Italiano heeft onder<br />

meer gebruik gemaakt van delen uit Monteverdi’s Selva<br />

Morale en een paar van zijn motetten. Als opening<br />

dient het openingsstuk van Monteverdi’s Mariavespers,<br />

hier mooi ingetogen neergezet. Die ingetogenheid<br />

klinkt ook door in de rest van het album. Alle<br />

stempartijen zijn een-op-een bezet met uitstekende<br />

zangers, die in de tutti-gedeelten wel wat wegvallen<br />

tegen de begeleiding. Tegelijkertijd is dat eens te meer<br />

een bewijs dat deze opname eigenlijk op een prachtig<br />

natuurlijke manier in balans is en in alle geledingen<br />

voortreffelijk musiceerwerk laat horen. (Frits Broekema)<br />

Porpora – Il Maestro<br />

Franco Fagioli (countertenor),<br />

Academia Montis Regalis,<br />

Alessandro de Marchi<br />

Naïve – V5369 [3307797]<br />

Nicola Porpora (1686-1768) gold lange tijd als een<br />

voetnoot in de muziekgeschiedenis, vooral herinnerd<br />

aan zijn bittere rivaliteit met Händel in Londen.<br />

Zonder dat er nu sprake is van een ware revival, is<br />

er de laatste jaren gelukkig wel meer aandacht voor<br />

Porpora, niet in de laatste plaats doordat een aantal<br />

van de beste countertenoren van dit moment zijn werk<br />

herontdekt heeft. Daartoe behoort ook Franco Fagioli,<br />

die veelvuldig met Cecilia Bartoli optreedt. Hij wordt<br />

uitmuntend begeleid door de Academia Montis Regalis<br />

en zoals we al weten van zijn zeer succesvolle Arias<br />

for Caffarelli gaat ook hier het vocale vuurwerk hem<br />

goed af, maar de meeste indruk maakt hij in de meer<br />

ingetogen aria’s. (Henri Drost)<br />

Purcell/Byrd – Songs of<br />

Clarity<br />

Klaartje van Veldhoven (sopraan),<br />

Amstel Quartet, Ensemble<br />

KV2014-2 [3317858]<br />

Klaartje van Veldhoven (1981) beschikt over een<br />

prachtige sopraanstem. Zij weet te verrassen door oude<br />

muziek te verbinden met onze tijd. In 2013 bracht<br />

ze met het album Komm in mein Herzenshaus een<br />

Bachprogramma waarbij zij door Marieke Grotenhuis<br />

La Lira d’Espéria II – Galicia<br />

Jordi Savall (viola da gamba), Pedro Estevan en David Mayoral (percussie)<br />

Alia Vox – AVSA9907 [3306251]<br />

Een van zijn grootste successen heeft Jordi Savall te danken aan de opname van het<br />

in 1994 uitgebrachte album La Lira d’Espéria. Nu is deze nieuwe opname, La Lira<br />

d’Espéria II, gewijd aan historisch en traditioneel aan Galicië verbonden rijke muzikale<br />

tradities. Goed bewaard gebleven manuscripten uit de late middeleeuwen vormen de basis voor een<br />

geheel middeleeuws programma met muziek voor booginstrumenten. Een voorbeeld hiervan staat op de<br />

albumomslag waar Savall is te zien met een rebab; zeg maar familie van de rebec waarvan de klankkast is<br />

bedekt met gestrekte huid. De bijdrage van percussionist Pedro Estevan is zondermeer geweldig te noemen<br />

en draagt ook zeker bij aan die zo fantasievolle klankkleur op dit zeer fraaie album. (Jan Jasper)<br />

Rameau – The Sound of Light<br />

Nadine Koutcher (sopraan), Alexei Svetov (bas), MusicAeterna Orchestra & Choir,<br />

Teodor Currentzis<br />

Sony – 888430 82572 [3267376]<br />

Dirigent Teodor Currentzis maakt snel naam met veelgeprezen opnames van<br />

Shostakovich’ pianoconcerten en Mozarts Le nozze di figaro. Zijn hart ligt bij de oudere<br />

muziek, dus verwonderlijk is het niet dat hij de 250e sterfdag van Rameau aangrijpt voor een intrigerend<br />

album met aria’s en instrumentale delen uit diens opera. Ze worden uitmuntend gespeeld door MusicAeterna.<br />

Voeg daarbij sopraan Nadine Koutcher en bas Alexei Svetov, beiden van het koor van MusicAeterna, en alle<br />

ingrediënten zijn aanwezig voor een sprankelend eerbetoon, waarbij niet alleen het bekende Castor et Pollux<br />

vertegenwoordigd is, maar ook de nog altijd te weinig gehoorde opera Platée. (Henri Drost)<br />

Mahler – Symphony 9 (kamerorkest)<br />

Camerata RCO, Gustavo Gimeno<br />

Gutman Records (2cd) [3301916]<br />

Arnold Schönberg was er al ervan overtuigd dat grote orkestwerken ook best goed<br />

waren uit te voeren in een bezetting voor kamerorkest. Gedreven door deze gedachte<br />

begon de Duitse pianist en dirigent Klaus Simon een aantal stukken te arrangeren voor<br />

fluit, hobo klarinet, harmonium, piano en strijkkwintet en soms zelfs met percussie er bij. Nadat Camerata<br />

RCO van de negende symfonie van Mahler met groot succes diverse uitvoeringen had gegeven, besloot men<br />

uiteindelijk hiervan een studio-opname te maken. Het fraaie resultaat is te horen op dit album. Tot voor kort<br />

nog ‘gewoon’ actief slagwerker van het KCO geeft aanstormend talent Gustavo Gimeno op voortreffelijke<br />

wijze leiding aan Camerata. In deze ensembleversie onthult Camerata de onweerstaanbare kamermuzikale<br />

pracht van Mahlers wereld. (Jan Jasper)<br />

Mendelssohn – Piano Trios<br />

Van Baerle Trio<br />

Challenge Classics – CC72662 (2cd) [3313751]<br />

Pianist Hannes Minnaar, violiste Maria Milstein en cellist Gideon den Herder zijn zeer verrast<br />

toen zij bij hun voorbereidingen een vroege versie van het eerste piantrio van Mendelssohn<br />

ontvingen. Deze vroege 1839-versie is in de loop van dat jaar bijgewerkt, waardoor een<br />

andere versie bij de drukker werd ingeleverd. Deze vroege (volwaardige) versie maakt zoveel indruk, dat het Van<br />

Baerle Trio deze uitvoering als een bonus aan dit album heeft toegevoegd. Met groot enthousiasme en jeugdige<br />

passie spelen de voormalige studiegenoten (aan de Van Baerlestraat) de pianotrio’s op voortreffelijke wijze. Het<br />

zou zomaar kunnen dat ook hun tweede album met een prijs wordt bekroond! (Wil Zenhorst)<br />

66 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 66<br />

67


klASSIEK<br />

op accordeon werd begeleid. De begeleiding van<br />

dit Engelse programma met liederen van Purcell en<br />

Byrd bestaat uit het Amstel Quartet. Bij een aantal<br />

liederen wordt zij begeleid door gambist Robert Smith<br />

en klavecinist Guillermo Brachetta. Veel indruk maakt<br />

het saxofoonkwartet dat door de arrangementen van<br />

Bas Apswoude prachtig op haar plaats valt, ook in de<br />

fantasia’s van Purcell. Klaartje imponeert met haar<br />

vertolkingen, niet voor niets won zij in 2006 de John<br />

Kerr Award for English Song. Een bijzonder en boeiend<br />

album dat weet te raken. (Wil Zenhorst)<br />

Russia – Russian Choral<br />

Works<br />

Südwestrundfunk Vokalensemble<br />

Stuttgart, Marcus Creed<br />

Hänssler – HAEN93317 [3318929]<br />

Onder leiding van Marcus Creed nam het<br />

Südwestrundfunk Vokalensemble Stuttgart twee jaar<br />

geleden een alom geprezen album met koorwerken<br />

van Alfred Schnittke op. De virtuositeit van het<br />

koor werd gekoppeld aan een enorme dramatische<br />

zeggingskracht en dat is nu niet anders. Drie korte<br />

gezangen van Schnittke openen ook dit album, waarna<br />

een ware schatkamer van Russische koormuziek wordt<br />

TV Series<br />

Full Circle Seizoen 1<br />

Regie: Mimi Leder, David Petrarca<br />

Cast: Tom Felton, MInka Kelly, David<br />

Boreanaz<br />

In Full Circle draait alles om de complexe<br />

en vaak verborgen verbanden die tussen mensen<br />

kunnen bestaan. Het verhaal speelt zich af in het<br />

fictieve restaurant Ellipsis. De hoofdpersonen zijn<br />

stuk voor stuk herkenbare types in verschillende<br />

leeftijdsgroepen, van vijftienjarige tot vijftiger. Per<br />

aflevering maken we kennis met twee personages,<br />

van wie er steeds één ook al in de voorgaande<br />

episode voorkwam. In elke aflevering zien we hoe<br />

geopend. Naast Rachmaninov, Glinka en Tsjaikovski<br />

ook de ten onrechte minder bekende Tanajev en als<br />

hoogtepunt het eerbetoon aan Marina Zwetsjawa van<br />

Sofia Gubaidulina. (Henri Drost)<br />

Vivaldi – Pietà<br />

Philippe Jaroussky (countertenor),<br />

Ensemble Artaserse<br />

Erato – 25646 25750 (cd+dvd)<br />

[3308666]<br />

Drie eeuwen geleden schreef Antonio Vivaldi zijn<br />

eerste grote sacrale meesterwerk: het Stabat Mater<br />

voor countertenor en klein ensemble. Driekwart<br />

eeuw geleden maakte de moderne luisteraar voor<br />

het eerst kennis met dit werk. Eeuwenlang bleven<br />

de composities van Vivaldi onopgemerkt. Een van de<br />

meest bekendste countertenors van dit moment –<br />

Philippe Jaroussky – brengt met deze sacrale werken<br />

voor alt een prachtig programma. Samen met Ensemble<br />

Artaserse voert hij ondermeer het vroege ‘Filiae<br />

maestae Jerusalem’ uit en een Salva Regina. Ook het<br />

beroemde Domine Deus uit Vivaldi’s bekendste Gloria<br />

ontbreekt niet. Een album op hoog niveau, dat laat zien<br />

hoe Vivaldi innerlijke emoties in muziek weet uit te<br />

drukken. (Wil Zenhorst)<br />

de beide individuen contact met elkaar maken en<br />

wat ze uitwisselen. Zo krijgen we een beeld van hun<br />

persoonlijke problemen en uitdagingen − en komen de<br />

intieme details rond hun relaties en conflicten aan het<br />

licht. Naarmate de serie vordert, wordt de spanning<br />

opgebouwd tot een schokkende en onthutsende<br />

climax. Full Circle werd geschreven door scenarist en<br />

filmmaker Neil LaBute. Hij geniet ook bekendheid als<br />

toneelschrijver, en dat is aan deze meeslepende serie<br />

goed te zien. De uiterst geloofwaardige personages<br />

worden gespeeld door toptalent uit Hollywood.<br />

1889. De kranten schrijven elke moord nog toe aan<br />

Movies<br />

Love Punch<br />

Regie: Joel Hopkins<br />

Cast: Emma Thompson, Pierce Brosnan,<br />

Timothy Spall<br />

Kate (Emma Thompson) en Richard<br />

(Pierce Brosnan) zijn dan wel gescheiden maar komen<br />

maar niet van elkaar af. Ze zijn niet alleen de ouders<br />

van een inmiddels volwassen dochter, ze delen<br />

ook een pensioenfonds. Op de laatste dag voor zijn<br />

TV Series<br />

kijktips<br />

Copper 2<br />

Regie: Larysa Kondracki<br />

Cast: Tom Weston-Jones, Donal Logue, Kyle Schmid, Anastasia Griffith, Franka Potente<br />

Seizoen 2 van Copper, een Amerikaanse saga die zich afspeelt in NYC in 1865. Tijdens de<br />

burgeroorlog worstelt rechercheur Kevin Corcoran met grootstadsmisdaad en zijn eigen<br />

demonen, zoals het verraad van zijn vrouw en beste vriend. Hij wordt gedwongen om in<br />

zijn onhandelbare en gevaarlijke allochtone wijk te navigeren tijdens de interactie met<br />

de uptown Manhattan menigte en de zwarte gemeenschap in Harlem.<br />

Hinterland Seizoen 1<br />

Inspecteur Tom Mathias heeft met grote vasthoudendheid en een onorthodoxe aanpak<br />

veel misdrijven weten op te lossen. Maar na tien hectische jaren bij de politie van<br />

Londen wordt hij overgeplaatst naar het universiteitsstadje Aberystwyth, aan de westkust<br />

van Wales. De reden voor de overplaatsing is niet duidelijk. Wel wordt Tom merkbaar<br />

geplaagd door duistere en trieste herinneringen. Hij zal moeten proberen een nieuwe<br />

start te maken en neemt zijn intrek in een oude caravan. Aan de ene kant ziet hij de<br />

woeste zee, aan de andere kant kijkt hij uit op het bergachtige achterland. De landschappen van Wales<br />

spelen ook nadrukkelijk een hoofdrol in deze sfeervolle misdaadserie. Niet in de laatste plaats vanwege de<br />

vele afgelegen dorpjes en gehuchten, bewoond door mensen die er hun eigen leefregels en geheimen op<br />

na houden...<br />

Ripper Street Seizoen<br />

Jack the Ripper en het team van Whitechapel doet<br />

Regie: Tom Shankland<br />

hard zijn best om het tegendeel te bewijzen. Met<br />

Cast Matthew Macfayden, Jerome Flynn, problemen zoals de gevaren van anoniem daten, nog<br />

David Wilmot<br />

steeds actueel, moeten de detectives harde feiten<br />

Een half jaar nadat Jack the Ripper zijn boven water halen. Overigens is de link naar Sherlock<br />

laatste moord pleegde is de politie nog steeds op hun Holmes meer dan eens te maken, maar toch heeft de<br />

hoede. De serie speelt zich af in en om politiebureau serie genoeg eigen identiteit om succesvol te zijn en<br />

Whitechapel in de arme wijk East End van Londen in het tot een tweede seizoen te schoppen. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

pensioen ontdekt Richard echter dat een corrupt bedrijf<br />

de centen heeft ingepikt die hun oude dag hadden<br />

moeten bekostigen. Maar daar laat hij het niet bij<br />

zitten! Onder het motto ‘wat hebben we te verliezen?’<br />

reizen Kate en Richard af naar Parijs, waar het malafide<br />

bedrijf gevestigd is. Voordat ze het weten, bevinden<br />

de voormalige echtelieden zich middenin het grootste<br />

avontuur van hun leven, met een juweelroof aan de<br />

Côte d’Azur als kroon op de intrige.<br />

68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

69


movies<br />

Das Wochenende<br />

Regie: Nina Grosse<br />

Cast: Sebastian Koch, Katja Riemann,<br />

Sylvester Groth<br />

Niemand had verwacht dat de voormalige<br />

R.A.F.-terrorist Jens Kessler (Sebastian Koch; Das Leben<br />

Der Anderen) vervroegd zou worden vrijgelaten. In de<br />

achttien jaar dat hij vastzat waren zijn familie, vrienden<br />

en oud-medestrijders allemaal op hun eigen manier<br />

verder gegaan met hun leven. Maar nu is Jens terug, en<br />

hij is nog net zo trots en onverstoorbaar als altijd. Zijn<br />

eerste weekend als vrij man brengt hij door in een huis<br />

op het platteland, met zijn grote liefde Inga, haar man,<br />

Jens’ zus en een vroegere R.A.F.-kameraad. Voor Inga,<br />

die ook de moeder is van Jens’ zoon, komen heden<br />

en verleden keihard met elkaar in botsing. Zij worstelt<br />

met allerlei verwarrende gevoelens en onverwerkte<br />

narigheid. En ook de anderen in het huis hebben het<br />

zwaar te verduren. Want Jens draait er niet omheen:<br />

hij moet en zal weten wie hem destijds aan de politie<br />

heeft verraden. De spanning is om te snijden. En de<br />

situatie wordt zelfs nog explosiever als Jens’ zoon<br />

Gregor opeens onverwacht voor de deur staat…<br />

Viva La Liberta<br />

Regie: Roberto Andò<br />

Cast: Toni Servillo<br />

In Nederland staan we vol bewondering<br />

en verbazing te kijken hoe Silvio<br />

Berlusconi toch telkens zijn plek wist te verdedigen in<br />

de politiek van Italië. Maar in Italië maakt het niet uit<br />

hoe goed je bent in de politiek, maar meer hoe goed je<br />

bent in de media. In Viva La Libertá is partijleider Enrico<br />

Olivieri tijdens de verkiezingsstrijd ineens spoorloos<br />

nadat zijn oppositiepartij er niet goed voorstaat in de<br />

peilingen. Zijn vrouw bedenkt een geniaal plan om<br />

zijn bipolaire tweelingbroer in te laten vallen. Deze is<br />

grappig, poëtisch en een briljant filosoof. Ineens is hij<br />

ongekend populair en staat hij voor in de peilingen. Toni<br />

Servillo speelt na La Granda Bellezza de dubbelrol en<br />

laat je af en toe verlangen naar de rol die hij speelde<br />

in Il Divo. Maar met een gezicht van elastiek is hij weer<br />

erg prettig om naar te kijken. (Jeroen van Heukelom)<br />

Deux Jours Une Nuit<br />

Regie: Jean-Pierre Dardenne, Luc<br />

Dardenne<br />

Cast: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione,<br />

Olivier Gourmet<br />

Stel je voor. Nadat je een tijd ziek thuis bent geweest<br />

met een zware depressie en weer op je werk verschijnt<br />

word je ontslagen. Dat overkomt Sandra, gespeeld<br />

door Marion Cotillard die we nog kennen van de<br />

prachtfilm De Rouille Et D’Os. Ze wordt ontslagen na<br />

een stemming onder haar collega’s. Die mogen kiezen<br />

tussen een bonus van 1000 euro of het blijven van<br />

Sandra in het bedrijf. Wanneer blijkt dat sommige<br />

werknemers onder druk zijn gezet om voor de bonus<br />

te stemmen is de stemming ongeldig. Na het weekend<br />

is er een nieuwe stemming en Sandra heeft dus twee<br />

dagen en een nacht om iedereen te overtuigen niet<br />

voor de bonus te kiezen maar voor haar. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

Moebius<br />

Regie: Kim Ki-Duk<br />

De film opent met een vechtende man<br />

en vrouw, terwijl de zoon onthutst<br />

toe moet kijken. De vader heeft een<br />

buitenechtelijke relatie (met dezelfde vrouw als zijn<br />

eigen vrouw) en zij wil hem daarvoor straffen. Ze<br />

pakt een mes van onder het Boeddha-beeld en tracht<br />

hem te castreren. Na deze mislukte poging wendt ze<br />

zich tot de zoon. Alsof ze wil voorkomen dat hij net<br />

zo’n man wordt als zijn vader snijdt ze zijn penis af en<br />

verorbert deze. De moeder verlaat het huis en vader<br />

zoekt op het internet naar mogelijkheden voor zijn<br />

zoon om via auto-erotische stimulatie en zelfmutilatie<br />

toch een orgasme te kunnen krijgen. Uit schuldgevoel<br />

voor de door hem veroorzaakte ontmanning doneert<br />

hij hem in het ziekenhuis zijn eigen penis. De zoon<br />

wordt ondertussen ingelijfd bij een bende verkrachters<br />

en vindt bij de maîtresse van zijn vader een nieuwe<br />

manier van erotisch genot. Samen nemen ze ook wraak<br />

op de leider van de verkrachters. Zijn moeder is al die<br />

tijd spoorloos geweest, maar merkt bij haar terugkeer<br />

dat de aantrekkingskracht van de man vooral in de<br />

penis zit. Haar drang naar incest culmineert in een<br />

dramatische finale.<br />

STUDIO GHIBLI PRESENTS<br />

VERKRIJGBAAR<br />

OP DVD<br />

EN BLU-RAY<br />

movies<br />

2ga<br />

WindRises_The_<strong>Mania</strong>_140x105_2.indd 1 23-10-14 12:55<br />

kijktips<br />

The Fault In Our Stars<br />

Regie: Josh Boone<br />

Cast: Shailene Woodley, Ansel Elgort, Laura Dern, Nat Wolff, Willem Dafoe<br />

Hazel en Gus zijn twee heel bijzondere tieners. Ze beschikken allebei over een cynisch<br />

gevoel voor humor, hebben een hekel aan alles wat gewoon is en zijn stapelgek op<br />

elkaar. Hun relatie is op zich al een wonder, omdat ze elkaar hebben ontmoet bij een<br />

praatgroep voor kankerpatiënten. The Fault In Our Stars is gebaseerd op de bestseller De<br />

Weeffout In Onze Sterren van John Green, en gaat over de meeslepende, grappige, spannende en tragische<br />

reis door het leven en de liefde. De film is voor een deel opgenomen in Amsterdam.<br />

The Wind Rises<br />

Regie: Hayao Miyazaki<br />

Het laatste meesterwerk van Oscar winnaar en animatielegende Hayao Miyazaki. The<br />

Wind Rises volgt vliegtuigontwerper Jiro Horikoshi gedurende zijn leven. Terwijl hij de<br />

luchtvaart de toekomst in leidt en tegelijkertijd de liefde leert kennen, volgen we ook<br />

de grote historische gebeurtenissen die Japan in het algemeen en Jiro in het bijzonder<br />

beïnvloed hebben, zoals de Depressie, de tuberculose-epidemie, en de Japanse<br />

deelname aan WOII.<br />

70 71


movies<br />

kijktips<br />

Die Frau des Polizisten [The Police Officer’s Wife]<br />

Regie: Philip Gröning<br />

Cast: Alexandra Finder, Pia Kleemann, David Zimmerschied<br />

Die Frau Des Polizisten is Philip Grönings opvolger van het enorm succesvolle en<br />

gewaardeerde Into Great Silence. Net als deze film is Die Frau Des Polizisten een<br />

waar kunstwerk dat je als kijker moet ondergaan en waarin je jezelf volledig kunt<br />

onderdompelen. Christine is getrouwd met Uwe, een politieagent. Samen met hem en<br />

hun dochtertje wonen ze in een klein Duits provinciestadje. Ogenschijnlijk vormen de drie een harmonieus<br />

en perfect gelukkig gezinnetje, maar hun dochtertje blijkt het enige cement waarop hun huwelijk is<br />

gefundeerd. Voor de buitenwereld verborgen – achter de claustrofobische muren van hun appartementje<br />

– blijkt iets kleins al genoeg te zijn om Uwes achterdocht en spanning te laten omslaan tot geweld. Die<br />

Frau Des Polizisten ontrafelt de duistere kant van liefde, verlangen, macht en schaamte en werd op<br />

het Filmfestival van Venetië bekroond met de Special Jury Prize. Gröning oordeelt niet, maar door zijn<br />

benadering van het onderwerp laat hij je zien hoe het is om deel uit te maken van het gezin.<br />

Stort € 30<br />

of meer op rekening<br />

NL51ABNA 0438 6553 70<br />

tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />

ovv ‘Donateur’ & adres<br />

ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />

movies<br />

E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />

Una Via a Palermo [A Street in Palermo]<br />

Regie: Emma Dante<br />

Cast: Alba Rohrwacher, Renato Malfatti, Elena Cotta, Emma Dante<br />

Wie wel eens in Italië is geweest, weet dat er in de dorpjes en steden veel kleine<br />

MOMMY<br />

straatjes een steegjes zijn. Hoe ouder de stad, hoe kleiner de straatjes. Zo ook in<br />

Palermo. Wanneer je jezelf daar door het verkeer wil begeven moet je van stalen<br />

zenuwen beschikken en een boel zelfvertrouwen. In de film Una Via A Palermo komen<br />

twee vrouwen op een snikhete dag in een smal straatje met hun auto tegenover een auto te staan met<br />

daarin een grote familie. Geen van de automobilisten wil ook maar een millimeter aan de kant, laat staan<br />

COLOFON<br />

achteruit. Op een gegeven moment bemoeit de hele buurt zich ermee en voorziet ze zelfs van eten<br />

wanneer de avond valt. Terwijl de buurt weddenschappen uitzet, vechten bestuursters verder en laten alle<br />

gêne varen wanneer ze bepaalde zaken ook buiten de auto uitvechten. (Jeroen van Heukelom)<br />

Edge Of Tomorrow<br />

Regie: Doug Liman<br />

Cast: Tom Cruise, Emily Blunt, Lara Pulver, Bill Paxton, Jeremy Piven<br />

In Edge of Tomorrow is de mens in oorlog met een buitenaards ras, genaamd de Mimics.<br />

Lt. Col. Bill Cage (Cruise) heeft nog nooit gevochten, maar op een dag verliest hij zijn<br />

rang en wordt hij op een gevaarlijke missie gestuurd. Cage wordt binnen een paar<br />

minuten gedood, maar weet een van de aliens te doden. Vreemd genoeg wordt hij weer<br />

wakker, aan het begin van dezelfde helse dag, en moet hij weer vechten. Weer delft hij het onderspit en<br />

weer wordt hij wakker. Het directe contact met het buitenaardse wezen heeft hem in een tijdlus gegooid.<br />

Maar elke keer wordt Cage sterker, slimmer en wordt hij een gedegen tegenstander van de Mimics. Zijn<br />

strijd wordt de sleutel tot het verslaan van de buitenaardse wezens en het redden van de aarde.<br />

Hoofdredactie<br />

Bert Dijkman<br />

Redactie<br />

Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />

Henri Drost, Menno Borst<br />

Vormgeving<br />

Eric-Jan Westen,<br />

e.westen@westerstorm.nl<br />

Druk<br />

Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />

België<br />

Medewerkers Niels Achtereekte,<br />

Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />

Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />

Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />

Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />

Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />

Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />

Marije van Elst, Willem Jaap van<br />

Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />

Jeroen van Heukelom, Barend<br />

Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />

Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />

Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />

Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />

van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />

Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />

Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />

Postma, Marco van Ravenhorst,<br />

Linda Rettenwander, Wiebren<br />

Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />

Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />

Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />

Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />

Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />

Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />

Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />

Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />

Zijleman, Wil Zenhorst.<br />

Adres<br />

Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />

email: redactie@platomania.nl<br />

Abonneren:<br />

Stort 20 euro’s op rekening<br />

ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />

<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />

Voor buitenlandse betalingen:<br />

IBAN NL67INGB0682214655<br />

BIC INGBNL2A<br />

Onder vermelding van naam en<br />

adres. Voor Belgische abonnees is<br />

het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />

hogere portokosten.<br />

<strong>Mania</strong> 313 verschijnt op 5 december<br />

72 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

73


<strong>Mania</strong> <strong>312</strong><br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

mania klASSIEK <strong>312</strong><br />

ADRESSEN<br />

CONCERTO<br />

Utrechtstraat 52-60<br />

1017VP Amsterdam<br />

020 6235228<br />

info@concerto.nl<br />

www.concerto.nl<br />

Plato To Go – Gigant<br />

Nieuwstraat 377<br />

7311 BR Apeldoorn<br />

Praamstra<br />

Keizerstraat 2<br />

7411 HG Deventer<br />

praamstra@platomania.nl<br />

PLATO<br />

Oude Ebbingestraat 41-43<br />

9712 HB Groningen<br />

050-3135055<br />

groningen@platmania.nl<br />

Klokkensteeg 14<br />

8011 XV Zwolle<br />

038-4225354<br />

zwolle@platomania.nl<br />

Vrouwensteeg 4-6<br />

2<strong>312</strong> BZ Leiden<br />

071-5149689<br />

leiden@platomania.nl<br />

Voorstraat 35<br />

3512 AJ Utrecht<br />

030-2310826<br />

utrecht@platomania.nl<br />

www.platomania.nl<br />

KROESE<br />

Rijnstraat 31<br />

6811 EW Arnhem<br />

026-3705116<br />

arnhem@kroese-online.nl<br />

Molenstraat 126<br />

Nijmegen<br />

024-3221346<br />

nijmegen@kroese-online.nl<br />

www.kroese-online.nl<br />

SOUNDS<br />

Parade 66<br />

5911 CE Venlo<br />

077-3510625<br />

info@sounds-venlo.nl<br />

www.sounds-venlo.nl<br />

VELVET MUSIC<br />

Havik 7A<br />

3811Ex Amersfoort<br />

033-4621065<br />

amersfoort@velvetmusic.nl<br />

Maandereind 40<br />

6711AD Ede<br />

0318 615403<br />

ede@velvetmusic.nl<br />

Boterstraat 10<br />

1811 HP Alkmaar<br />

072-2200205<br />

alkmaar@velvetmusic.nl<br />

www.pop-eye.nl<br />

Rozengracht 40<br />

1016NC Amsterdam<br />

020-4228777<br />

amsterdam@velvetmusic.nl<br />

Vriesestraat 110<br />

3311 NS Dordrecht<br />

078-6141481<br />

dordrecht@velvetmusic.nl<br />

Tolbrugstraat 12<br />

4811 WN Breda<br />

076-5212569<br />

breda@velvetmusic.nl<br />

Oude Binnenweg 121A<br />

3012 JC Rotterdam<br />

010-4134423<br />

rotterdam@velvetmusic.nl<br />

Nieuwe Rijn 34<br />

2<strong>312</strong> JE Leiden<br />

071-5128157<br />

leiden@velvetmusic.nl<br />

Voldersgracht 3<br />

2611 ET Delft<br />

tel. 015-2133020<br />

delft@velvetmusic.nl<br />

Boekhandel Broekhuis<br />

Wemenstraat 45<br />

7551 EW Hengelo<br />

hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Markstraat 12<br />

7511 GD Enschede<br />

enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Koornmarkt 24<br />

7607 HZ Almelo<br />

almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

www.boekhandelbroekhuis.nl<br />

De Waterput<br />

Bosstraat 36<br />

4611 ND Bergen op Zoom<br />

Tel 0164-237418<br />

info@waterput.nl<br />

De Drukkerij<br />

Markt 51<br />

4331 LK Middelburg<br />

Tel 0118 886 874<br />

muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />

North End Haarlem<br />

Marsmanplein 19<br />

2025 DT Haarlem<br />

023-5375745<br />

www.northendhaarlem.nl<br />

‘t Oor<br />

Leeuwenstraat 44<br />

1211EW Hilversum<br />

035-6216579<br />

hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />

Brouwerstraat 10<br />

1315BP Almere Stad<br />

036-5302306<br />

almere@platenhuis-het-oor.nl<br />

www.platenhuis-het-oor.nl<br />

ELEMENTARY PENGUINS<br />

Weekend Transition<br />

N<br />

BEAR’S DEN<br />

Islands<br />

HENNY VRIENTEN<br />

En Toch…<br />

LUISTERTRIPS<br />

LORRAINVILLE<br />

Desire The Reckless<br />

RISKDISC<br />

grand cru<br />

NEW BASEMENT TAPES<br />

Lost On The River<br />

PAULUSMA<br />

Pulling Weeds<br />

www.velvetmusic.nl<br />

MATT SIMONS<br />

Catch & Release<br />

CURTIS HARDING<br />

Soul Power<br />

C.W. STONEKING<br />

Gon’ Boogaloo<br />

COOL QUEST<br />

Funkin’ Badasss<br />

De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />

Poort Music<br />

Voorstreek 6<br />

8911 JN Leeuwarden<br />

Mollema Music World<br />

Voorstraat 11<br />

8801 KZ Franeker<br />

Jan Cas Sombroek<br />

Havenstraat 3<br />

1131 BS Volendam<br />

Music machine<br />

Paardestraat 11<br />

6131 HA Sittard<br />

Pieter v. Os<br />

Snellestraat 44<br />

5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />

Blue Music<br />

Oude straat 24<br />

8261 CP Kampen<br />

Evelyn Novacek<br />

Meint Veningastr. 132<br />

9601 KJ Hoogezand<br />

Hekman Muziek<br />

Torenstraat 34<br />

9671 EE Winschoten<br />

Cd-Teek<br />

Kleine Berg 52<br />

5611 JV Eindhoven<br />

Velvet/Paagman<br />

Frederik Hendriklaan 217<br />

2582 CB Den Haag<br />

Popeye<br />

Drienerstraat 9<br />

7551 HJ Hengelo<br />

Free Music Hi Fidelity<br />

Turfmarkt 12<br />

2801 HA Gouda<br />

Satisfaction<br />

Oranje Nassaustraat 29<br />

6411 LE Heerlen<br />

CD-Kiosk<br />

De Schakel 3<br />

5341 CM Oss<br />

Get Back Music<br />

Voorstraat 18<br />

3311 ER Dordrecht<br />

ABELARDO BARROSO<br />

Cha Cha Cha<br />

TENTEMPIES<br />

Rebelucionario<br />

Soul Of Designer<br />

Records<br />

LANG LANG<br />

The Mozart Album<br />

74 75


Johan Derksen presenteert<br />

Pioniers van de Nederpop<br />

BOEK INC.<br />

2CD’S +<br />

2 DVD’S<br />

VOETBAL INTERNATIONAL-TAFELHEER JOHAN DERKSEN heeft maar één echt grote liefde: muziek.<br />

Niet de ‘rotzooi’ die je dagelijks op de radio hoort, maar blues, country, soul, rock, cajun en americana.<br />

Uit het verleden én het heden. Derksen is een verwoed verzamelaar: zo dwong zijn indrukwekkende<br />

verzameling hem tot aanschaf van een tweede huis.<br />

VOOR DE ACHT AFLEVERINGEN TELLENDE TV-SERIE ‘DERKSEN ON THE ROAD’ is Derksen op<br />

zoek gegaan naar de pioniers van de huidige Nederlandse popmuziek, die anno 2014 om diverse<br />

redenen uit de spotlights zijn verdwenen. Hij zoekt van nieuwbouwwijk tot flatgebouw en van Groningen<br />

tot Limburg naar zijn muzikale helden, bespreekt het verleden en volgt ze in hun dagelijkse bezigheden.<br />

LOVENDE WOORDEN OVER DERKSENS IDOLEN komen van onder anderen Piet Veerman, Jan<br />

Akkerman, Huub van der Lubbe, Joost den Draayer, Boudewijn de Groot, Rinus Gerritsen en Freek<br />

de Jonge. Derksen stuit intussen op afwisselend mooie, ontroerende, komische en vooral bijzondere<br />

verhalen. ‘Derksen On The Road’ is een afwisselende reis dwars door het muzikale Nederland dat<br />

volgens Derksen niet langer onderbelicht mag blijven.<br />

LIEFDE VOOR MUZIEK, bijzondere ontmoetingen én mooie verhalen: het zijn de pijlers onder ‘Pioniers<br />

van de Nederpop’, het boek dat Johan Derksen al jaren wilde maken. De twee cd’s, zoals samengesteld<br />

door Derksen zelf, bieden een perfecte introductie in het werk van zijn muzikale helden. Om het plaatje<br />

compleet te maken, zijn alle acht afleveringen van ‘Derksen On The Road’ op dvd toegevoegd.<br />

facebook.com/universalmusiclegends

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!