Mania 312
Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young
Het blad van/voor muziekliefhebbers 7 november 2014 | nr. 312 No Risk Disc: BEAR’S DEN
- Page 2: N RISK DISC mania 312 BEAR’S DEN
- Page 6: Pop & Rock Luister trip LORRAINVILL
- Page 10: Pop & Rock Bestel nu in een van onz
- Page 14: Pop & Rock Bestel nu in een van onz
- Page 18: Pop Interview interview & Rock inte
- Page 22: Pop & Rock Bestel nu in een van onz
- Page 26: Pop & Rock Bestel nu in een van onz
- Page 30: Pop & Rock Bestel nu in een van onz
- Page 34: SPECIAL Pop & Rock Bestel nu in een
- Page 38: Pop reissues & Rock Bestel nu in ee
- Page 42: Pop reissues & Rock Bestel nu in ee
- Page 46: Heavy heavy Wendy Leigh - Bowie; Th
- Page 50: symfo Symfo KAYAK Cleopatra - The C
Het blad van/voor muziekliefhebbers 7 november 2014 | nr. <strong>312</strong><br />
No Risk Disc:<br />
BEAR’S DEN
N RISK<br />
DISC<br />
mania <strong>312</strong><br />
BEAR’S DEN<br />
Islands<br />
CD 2x10 inch<br />
(Caroline/Universal)<br />
Naar het debuut van de Britse band Bear’s Den wordt<br />
al een tijdje reikhalzend uitgekeken. Op basis van<br />
twee uitstekende ep’s werd de band eind vorig jaar<br />
al uitgeroepen tot grote belofte voor 2014 en met<br />
haar debuut Islands maakt de band uit Londen dit<br />
nu eindelijk meer dan waar. Bear’s Den komt uit de<br />
Londense folkscene die eerder bands als Mumford<br />
& Sons en Noah & The Whale heeft voorgebracht.<br />
Met name de muziek van Mumford & Sons draagt<br />
relevant vergelijkingsmateriaal aan, zeker wanneer<br />
Bear’s Den kiest voor aanstekelijke folky tracks die<br />
nu al garant lijken te staan voor volle festivalweides.<br />
Islands, dat overigens flink wat tracks bevat van de al<br />
eerder uitgebrachte ep’s, laat echter horen dat Bear’s<br />
Den ook een hele andere kant heeft. Islands bevat<br />
immers vooral dromerige en opvallend stemmige<br />
tracks, die variëren van redelijk traditionele folksongs<br />
tot tracks die opvallen door een fraai gebruik van<br />
blazers of ander instrumentarium. Met name in de<br />
laatstgenoemde tracks schuift Bear’s Den voorzichtig<br />
op in de richting van een band als Elbow, terwijl<br />
een aantal andere tracks raken aan het werk van<br />
Coldplay, Snow Patrol en Radiohead. Het zijn hele<br />
grote namen waarmee de muziek van Bear’s Den<br />
kan worden vergeleken, maar de band kan deze<br />
vergelijking aan. Islands is een uitstekend debuut<br />
van een band die eigenlijk alleen maar heel groot<br />
kan worden. Islands is bovendien een bijzonder<br />
veelzijdig debuut vol songs die ook buiten de<br />
lijntjes durven te kleuren en hierdoor steeds<br />
meer gaan boeien. Een enorme aanwinst voor de<br />
popmuziek, deze Britse band. (Erwin Zijleman)<br />
3
Pop & Rock<br />
AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD<br />
IX CD 2cd deluxe 2LP<br />
(Century Media)<br />
Er was een tijd dat …And You Will Know Us By The Trail Of Dead een<br />
gitaarband van de grote gebaren was. De ene keer wat geslaagder dan<br />
de andere, maar het geluid was onmiskenbaar uniek. Tegenwoordig<br />
lijkt de band wat meer balans te hebben gevonden. Dat leidt tot een solide kwaliteit, maar<br />
tegelijkertijd ook tot wat minder avontuur. De band lijkt soms bijna teveel controle te willen<br />
houden, maar gelukkig worden de teugels vanaf derde nummer A Million Digits wat losser<br />
gelaten. Zo komt de band traag op gang maar worden alsnog de hoogtes bereikt die de vorige<br />
platen dat monumentale karakter meegaven. (Martjn Koetsier)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
ANTONY & THE JOHNSONS<br />
Turning CD+dvd<br />
(Rough Trade/Konkurrent)<br />
Een bloedmooie tranentrekker, zo omschreef ik jaren geleden het nummer<br />
Hope There’s Someone van Antony & The Johnsons. De eigenzinnige<br />
Antony Hegarty benam mijn adem. Ik ging mij in hem verdiepen en kocht<br />
zijn wonderlijke album I Am A Bird Now (2005). Turning (cd & dvd) is een door Charles Atlas<br />
geproduceerde film waarin dertien op een roterend platform acterende vrouwen (‘the beauties’)<br />
worden gevolgd tijdens hun samenwerking met Antony & The Johnsons in The Barbican in Londen<br />
(2006). Het zijn aangrijpende levensverhalen die muzikaal worden omlijst door de beste livecomposities<br />
van Antony, waarbij tevens twee niet eerder uitgebracht nummers zijn te horen; Whose Are<br />
These en Tears Tears Tears. In een wereld waarin acceptatie en respect steeds verder naar de achtergrond<br />
verschuiven, is Turning een veredeld manifest waarin Antony – zoals hij dat uitermate goed kan – hoop, liefde<br />
en oprechtheid tentoonspreidt. Al met al een prachtig geheel! (Jelle Teitsma)<br />
CHASING RAINBOWS<br />
With Henk Jonkers CD LP+CD<br />
(Excelsior)<br />
Dat er nog niet eerder een langspeler vernoemd is naar deze slagkrachtige<br />
producer mag een kleine schande heten gezien zijn betrokkenheid binnen de<br />
vaderlandse indierock. Noem ons maar eens een serieuze langspeler vanaf begin<br />
jaren negentig waar Jonkers niet bij betrokken was? Oh! Gelukkig kwam kunstenaar Lawrence Rengert<br />
(zijn ongetwijfeld bewust bête blik op de hoes is gewoonweg fantastisch!) vanuit Santa Barbara, Califonië<br />
naar onze internationaal befaamde Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten met zijn demo’s<br />
van gitaarliedjes om daar Henk Jonkers te treffen en die heeft daar dus verstand van. Met bevriende<br />
rockroutiniers en helden Geert de Groot, Dick Brouwers en Wim Elzinga (wij dachten tegen het einde zelfs<br />
Richard Janssen te horen maar misschien wilden we dat gewoon heel erg graag) creëerde Jonkers een knap<br />
sfeerplaatje in de auditieve knutselhoek waar Beck en Eels ook dikwijls verkeren evenals Sonic Youth als zij<br />
zich inhouden en, wie kent hem nog, Jonathan Richman. Die ‘navelplaat’ van Hallo Venray uit 1991 zal wel<br />
nooit overtroffen worden, maar het innemende Chasing Rainbows, uiteraard op Excelsior, is zeker wel Jonkers’<br />
meest aansprekende productie sinds het debuut van The Horse Company uit 2007.(Albert Jonker, geen<br />
familie)<br />
4<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
ARIEL PINK<br />
Pom Pom<br />
CD 2LP<br />
Ariel Pink komt zonder zijn Haunted<br />
Graffiti met een nieuwe plaat, zeventien<br />
songs over bijna zeventig minuten; een dubbelalbum<br />
maar liefst. Pom Pom is de opvolger van het in 2012<br />
verschenen Mature Themes en mag dan gelden als een<br />
soloplaat, hij maakte hem beslist niet in zijn eentje.<br />
Twee tracks, Jell-O en Plastic Raincoats In The Pig<br />
Parade, schreef hij samen met legende Kim Foley die<br />
we vooral kennen als manager van The Runaways. De<br />
prachtige hoes werd ontworpen door Holy Shit’s Matt<br />
Fishbeck. Leuk detail, de kanten op de dubbel-lp zijn P<br />
I N en K, in plaats van het gebruikelijk A B C en C. (Bert<br />
Dijkman)<br />
OLAFUR ARNALDS & JANUS<br />
RASMUSSEN<br />
Kiasmos CD 2LP<br />
De samenwerking tussen de IJslandse<br />
componist Ólafur Arnalds en Janus Rasmussen, Faeröer<br />
electromastermind, levert interessant werk op. De<br />
subtiele arrangementen van Arnalds worden beheerst<br />
voortgestuwd door de percussie en drumcomputers<br />
van Rasmussen waardoor ze een scherpe bite krijgen.<br />
De luisteraar kan zelf kiezen om mee te deinen op de<br />
pianoklanken of om de energieke beats per minute de<br />
boventoon te laten voeren. Label Erased Tapes heeft<br />
wederom wat bijzonders in zijn catalogus staan. (Rena<br />
Postma)<br />
JIMMY BARNES<br />
Hindsight CD 2LP<br />
De Australische zanger Jimmy Barnes<br />
viert dat hij dertig jaar soloartiest is en<br />
vijftien albums maakte. Hij verliet in 1983 Cold Chisel,<br />
een band die in Australië heel groot was, en begon<br />
voor zichzelf. Hij wilde doorgaan, maar koos voor<br />
een solocarrière. Op dit vijftiende album liet hij zijn<br />
beste nummers uitvoeren door zijn favoriete artiesten.<br />
Daarom is dit album een verzameling van grote namen.<br />
Fraai. (Erik Mundt)<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
ELEMENTARY PENGUINS<br />
Weekend Transition CD 2LP<br />
(V2)<br />
Een Nederlands trio met een Engelse zanger,<br />
zo laat The Elementary Penguins zich het best<br />
omschrijven. En ze komen uit Amsterdam. De<br />
band bewandelde de omgekeerde weg, bij<br />
hun eerst een ep die bij 3FM belandde. Daarna<br />
volgden een single en optredens. Maar hun<br />
hele debuut klopt. Transparant, hitgevoelig<br />
en bijzonder dansbaar, minstens vijf singles.<br />
Geproduceerd door Bram Kniest, drummer van Go<br />
Back To The Zoo, klinkt het geweldig. Zanger Dale<br />
Wathey heeft een herkenbaar stemgeluid en de<br />
invloeden van de band bewegen zich tussen Elvis,<br />
Hendrix, The National en favoriet Tame Impala. Ze<br />
hebben er het springerige mee gemeen. Zanger<br />
Wathey was ooit bassist van Tiny Dancers uit<br />
Sheffield en stond op de locaties als Glastonbury,<br />
in de Whisky-a-go-go in Los Angeles, bekend van<br />
The Doors, en in het voorprogramma van Dylan.<br />
Hun muziek, tussen pop, disco en new-wave<br />
moet rijpen, maar door hun enthousiasme is het<br />
bijzonder aanstekelijk. Een grote toekomst wacht.<br />
(Erik Mundt)<br />
platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5
Pop & Rock<br />
Luister<br />
trip<br />
LORRAINVILLE<br />
Desire The Reckless CD LP<br />
(Goomah)<br />
Was die Edison voor het debuut van Lorrainville<br />
al volkomen terecht, met Desire The Reckless<br />
promoveert de band naar de absolute voorhoede<br />
van de nationale popmuziek. Ze verenigen het<br />
allerbeste van topartiesten als Damien Rice (If I Die<br />
Tonight), Counting Crows (It’s Not A Crime), Amos<br />
Lee (Win Some, Loose Some) en Ryan Adams (49-<br />
7). Ja, ik geef toe, het is me nogal een statement.<br />
Toch kan ik er niets anders van maken. Alle, écht<br />
alle nummers zijn van wereldklasse. Daarbovenop<br />
klinkt de plaat ook nog eens wonderbaarlijk<br />
coherent. En dat is best een verrassende conclusie<br />
wanneer je weet dat bijna ieder nummer door een<br />
andere artiest (zoals Bertolf Lentink, Dennis Kolen,<br />
Tommy Ebben en Tije Oortwijn) geschreven en<br />
aangedragen is. Nog verrassender is het wanneer je<br />
vervolgens constateert dat vrijwel al die nummers<br />
door een compleet andere band uitgevoerd (en<br />
dus geïnterpreteerd) worden. Een vaste formatie<br />
die nummers van anderen uitvoeren; daar draait<br />
Lorrainville 2.0 om. En wanneer je dat in je<br />
achterhoofd houdt, dan is het eindproduct onder<br />
bezielende leiding van topproducer Guido Aalbers in<br />
één woord geweldig te noemen. (Dennis Dekker)<br />
ADRIAN CROWLEY<br />
Some Blue Morning<br />
CD LP<br />
Some Blue Morning is alweer het<br />
zevende album van de in Dublin<br />
woonachtige singer-songwriter Adrian Crowley die<br />
zijn carrière op 25-jarige leeftijd aanving. Zijn diepe<br />
en zware stem geven de melancholische liedjes veel<br />
diepgang. Gelukkig is Crowley niet over een nacht ijs<br />
gegaan wat de productie betreft. Hij maakt gretig maar<br />
gedoseerd gebruik van orkesten en elektronica om de<br />
songs op te tuigen. Het resultaat is boeiend en prachtig<br />
tegelijkertijd. (Luc van Gaans)<br />
DANS DANS<br />
3CD LP+cd<br />
Muzikale avonturiers waren deze<br />
Antwerpse supergroep vermoedelijk<br />
reeds even op het spoor. Dans Dans maakte de<br />
afgelopen jaren al improviserend furore op de<br />
podia en levert nu met 3 haar meest creatieve en<br />
uitgebalanceerde album af. Voor iedereen die nu pas op<br />
de bandwagon springt: de acht nummers zijn nog even<br />
onnavolgbaar, filmisch en virtuoos. Een veelheid aan<br />
stijlen duelleert met elkaar – al voert jazz de boventoon<br />
– zonder ook maar enig moment hybride te klinken. Het<br />
trio toert de rest van 2014 door België en Nederland.<br />
Zien is geloven. (Max Majorana)<br />
ECHO & THE BUNNYMEN<br />
Live In London<br />
CD 2LP<br />
De tournee van Echo And The<br />
Bunnymen dit voorjaar in de UK,<br />
ter ondersteuning van het nieuwste studioalbum<br />
Meteorites, verliep aanvankelijk tamelijk rampzalig.<br />
Last minute afzeggingen wegens stemproblemen van<br />
zanger Ian McCulloch waren hier debet aan. Het mag<br />
dan ook een klein wonder heten dat Live in London,<br />
een nieuwe live-dubbelaar die een maand of wat later<br />
is opgenomen zo fraai uitpakt De man, bij wie cynisme,<br />
blues en romantiek alsmaar om voorrang vechten, kan<br />
niet meer stuk. En dat gaat hij dan ook niet, zeker niet<br />
als hij improviserend in prachtige een-tweetjes met<br />
gitarist Will Sergeant golden oldies als Nothing Lasts<br />
Forever en Lips Like Sugar oprekt tot epische proporties.<br />
(Wim Koevoet)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
NEIL DIAMOND<br />
Melody Road<br />
CD CD deluxe 2LP<br />
(Universal)<br />
Diamond maakte zo’n tien jaar geleden een artistieke wederopstanding<br />
met 12 Songs. Een muzikale lijn die hij doortrok op de Home Before<br />
Dark. Melody Road kan een logisch vervolg genoemd worden met<br />
songmateriaal van hoge kwaliteit en een redelijk spaarzame begeleiding. Opvallend is dat<br />
op de stem van Diamond geen greintje sleet zit, wat duidelijk te horen valt op het prachtige<br />
Nothing But A Heartache. Veel liedjes doen denken aan de begindagen van zijn carrière;<br />
de tijd dat Diamond de ene na de andere mooie melodie uit zijn pen toverde. Mooie<br />
voorbeelden hiervan zijn Sunny Disposition en het bijzonder fraaie The Art Of Love. Naast de<br />
standaard twaalftrackversie, die eigenlijk genoeg is, is er een luxe uitvoering. Deze bevat twee<br />
bonustracks in de vorm van Harry Nilssons Remember en Something van The Beatles. Laat je<br />
niet afleiden door de lelijke kitschhoes, Melody Road is een prachtige plaat! (Hermen Dijkstra)<br />
a<br />
Pop & Rock<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
SOFIA DRAGT<br />
I See You CD<br />
(Bula)<br />
Sofia Dragt won vorig jaar de Grote Prijs van Nederland in de categorie<br />
SOF A<br />
DRAGT<br />
I SEE YOU<br />
singer-songwriter. Nu heeft deze prijs al lang niet meer de betekenis<br />
die het ooit had, maar met illustere voorgangers als Marike Jager, Moss,<br />
Fabiana Dammers, Roosbeef, Lucky Fonz III en Eefje de Visser mag wat verwacht worden<br />
van Sofia Dragt. Dat liet ze al horen op de prima ep Over Rainbows die vorig jaar verscheen, maar haar<br />
volwaardige debuut I See You is nog veel beter. Sofia Dragt maakt door haar mooie pianospel en heldere zang<br />
gedomineerde popliedjes die opvallen door hun schoonheid, avontuurlijkheid en veelzijdigheid. Steeds weer<br />
weet Sofia Dragt te verrassen met popliedjes die het oor aangenaam strelen maar ook tegen de haren in<br />
durven te strijken. Het zijn vaak klassiek aandoende popliedjes die prikkelen als Tori Amos dat kan, verbazen<br />
als het beste van Kate Bush, maar uiteindelijk betoveren en verleiden door de talenten van Sofia Dragt. Dat<br />
ze vorig jaar een prijs won is iedereen al lang vergeten, maar I See You is een plaat die je lang bij zal blijven.<br />
(Erwin Zijleman)<br />
THE FLAMING LIPS<br />
With A Little Help From My Fwends CD LP<br />
(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />
The Beatles’ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vormde voor vele bands een<br />
inspiratiebron. Wat heet, zonder dit baanbrekende album zou Brian Wilson nooit zijn<br />
verdronken in Smile. Integrale herinterpretaties zijn ook geen unicum, waarbij die van<br />
rockabillygezelschap Big Daddy de leukste is. Na eerder al Pink Floyds Dark Side Of The Moon onder handen<br />
te hebben genomen, wagen de Flaming Lips zich voor het goede doel nu aan Sgt. Peppers, met wisselend<br />
resultaat. Het begint allemaal wel erg trippy met J. Mascis en My Morning Jacket, maar al snel verandert de<br />
toon en wordt het oorspronkelijke album meer en meer recht gedaan met, wie had dat ooit gedacht, bijdragen<br />
van Miley Cyrus. Het resultaat stuitert uiteindelijk alle kanten op en benadrukt vooral de trip die de plaat ooit<br />
was. (Henri Drost)<br />
6<br />
7
Pop & Rock<br />
grand cru<br />
HENNY VRIENTEN<br />
En Toch… CD LP<br />
(Topnotch/Universal)<br />
Veertien nieuwe liedjes zijn het en<br />
toch was het 23 jaar geleden dat Henny Vrienten<br />
zijn laatste soloalbum uitbracht met als titel Mijn<br />
Hart Slaap Nooit. Hij vond het gewoon tijd om zijn<br />
hart opnieuw te luchten. Er was zoveel gebeurd in<br />
de tussentijd, genoeg om over te schrijven. Aan<br />
een goed verborgen Amsterdamse gracht bevindt<br />
zich het muzikale domein van de familie Vrienten.<br />
Met zoon Xander en het frisse Amsterdamse trio My<br />
Baby (Loves Voodoo) als combo en Daniël Lohues<br />
als producer, viel alles daar precies op zijn plaats.<br />
Het is de plaat geworden die hij al geruime tijd<br />
in zich had. Puur en recht door zee, ongekunsteld<br />
en toch verzorgd in productie en (akoestische)<br />
gitaararrangementen. Americana-achtige liedjes<br />
over de liefde voor zijn eerste gitaar, over vrienden<br />
van vroeger, over een Mug In De Klamboe, over<br />
Margreetje – met dank aan Bo Diddley – en over<br />
zijn moeder Lieske, die vorig jaar overleed. Gevoelig<br />
en doorleefd, maar ook maatschappijkritisch op<br />
zijn tijd zoals in het sleutelnummer Waar Het Niet<br />
Over Gaat. Uiteindelijk gaat het toch om de liefde<br />
en ‘wie jou in je waarde laat...’ en voor de rest zijn<br />
het slechts namen, woorden, plaatsen en dromen.<br />
Een album om veel te draaien en vooral om van te<br />
houden! (Ruud Verkerk)<br />
8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl<br />
DAVE DAVIES<br />
Rippin’ Up Time CD<br />
Of de broertjes Davies nog nieuw<br />
leven in The Kinks gaan blazen blijft<br />
onduidelijk – de bevestigingen en ontkenningen volgen<br />
elkaar in moordend tempo op – maar ondertussen<br />
kunnen we ons vermaken met nieuw werk van Dave<br />
Davies. Het album opent met de smeriger rocker Rippin’<br />
Up Time met het bekende gitaarwerk van Dave. Op het<br />
gelijknamige album vinden we echo’s van het bekende<br />
Kinksgeluid. Semblance Of Sanity heeft het geluid van<br />
The Kinks van eind jaren zeventig/begin jaren tachtig<br />
en in het grapppige King Of Karaoke horen we met een<br />
knipoog zelfs nog Sunny Afternoon langskomen. The<br />
Front Room brengt ons terug naar de kamer waar de<br />
eerste stappen op het rock ’n’ roll-pad werden gezet<br />
en waar de door broer Ray al regelmatig beschreven<br />
zussen dansten. Rippin’ Up Time is een prima plaat.<br />
Maar als Dave toch weer een hang krijgt naar het werk<br />
van The Kinks, zullen we dan broer Ray er ook maar<br />
weer bij roepen? (Ron Bulters)<br />
RICHARD DAWSON<br />
Nothing Important<br />
CD LP<br />
Richard Dawson is een singer-songwriter<br />
uit Newcastle in Engeland. Hij is alleen<br />
niet een doorsnee muzikant, zijn gitaarspel is soms<br />
sterk gerelateerd aan noise en zijn stem is het ene<br />
moment ruw en het andere moment teder. Hij maakte<br />
twee albums en op zijn derde is zijn gitaarspel nog<br />
sterker aanwezig. Het doet denken aan de eerste<br />
twee soloalbums van John Frusciante, toen die aan de<br />
heroïne was. Even wennen. (Erik Mundt)<br />
BAXTER DURY<br />
It’s A Pleasure<br />
CD LP<br />
Op zijn vierde album It’s A Pleasure<br />
zet Baxter Dury voort waar hij met<br />
Happy Soup in 2011 mee is begonnen; het trefzeker<br />
vertalen van de dagelijkse beslommeringen van een<br />
Brit die tegen zijn midlifecrisis aanschurkt. Dury is een<br />
ware meester in lome baslijntjes en tongue in cheek<br />
gitaar- en electropopliedjes. Wederom een pluim voor<br />
vocaliste Madelaine Hart, die Durys cockney parlando<br />
het nodige tegenwicht biedt. Het is lastig niet als een<br />
blok te vallen voor zo een charmante en nonchalante<br />
popplaat. (Max Majorana)<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
NEW BASEMENT TAPES<br />
Lost On The River CD CD DELUXE LP<br />
(Universal)<br />
Toen T Bone Burnett werd gevraagd of hij iets<br />
wilde doen met een doos teksten die Dylan<br />
schreef ten tijde van The Basement Tapes, greep<br />
hij de kans met beide handen aan. Allereerst<br />
stelde Burnett een groep muzikanten samen die<br />
spontaan zou kunnen samenwerken. In minder<br />
dan een week werden bijna vijftig nummers<br />
geschreven en opgenomen, waarvan de eerste<br />
twintig nu verschijnen. Het album werd niet<br />
in welke kelder dan ook opgenomen, maar in<br />
Capitols hightech studio’s, waardoor het geluid van<br />
de originele Basement Tapes slechts benaderd<br />
kan worden. Jim James (My Morning Jacket) klinkt<br />
in Down On The Bottom alsof hij ‘the old, weird<br />
America’ wil verenigen met de sound van Dylans<br />
Oh Mercy. En met verbluffend resultaat. James<br />
blijkt ook in de overige nummers de troef van dit<br />
album, waar Elvis Costello zwalkt tussen goed en<br />
gemakzuchtig, Marcus Mumford gewoon doet<br />
waar hij goed in is en Rhiannon Giddens en Taylor<br />
Goldsmith (Dawes) zorgen voor de verrassingen.<br />
Lost On The River is stiekem een van de beste<br />
rootsplaten van dit jaar. (Henri Drost)
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
FOO FIGHTERS<br />
Sonic Highways<br />
(Sony Music)<br />
CD LP<br />
Zelf vindt Dave Grohl Foo Fighters de domste bandnaam ooit. Toen hij<br />
aan dit project begon, had hij nooit kunnen bevroeden dat deze band<br />
zijn belangrijkste post-Nirvana project zou worden en al helemaal<br />
niet dat het dit twintig jaar later nog steeds zou zijn. ,,Anders had ik<br />
wel wat langer stil gestaan bij de naam.’’ Dat vierde lustrum wordt<br />
‘gevierd’ met het meest pretentieuze album van Foo Fighters ooit,<br />
Sonic Highways. Acht songs bevat het, alle opgenomen in verschillende<br />
steden. Muziek en teksten zijn geboren uit de lokale sfeer, cultuur en belevenissen zoals de band, met<br />
inderdaad een beetje domme naam, die aantrof. Grohl noemt het resultaat ‘A musical map of America’. De<br />
single ‘Something From Nothing’ is Sonic Highways al enige tijd geleden vooruitgesneld. Een razendknappe,<br />
hoogst explosieve track die eigenlijk vier liedjes bevat. Onmiskenbaar een nummer van Foo Fighters maar<br />
wel beduidend minder rechttoe rechtaan dan we zijn gewend. ‘Something From Nothing’ is behoorlijk<br />
representatief voor het gehele album. Grohl en de zijnen hebben het zich niet gemakkelijk gemaakt,<br />
verleggen hun eigen grenzen om zo zichzelf weer uit te vinden. Het zou wel eens kunnen dat zeker de wat<br />
avontuurlijk ingestelde fans na verloop van tijd zeggen: beste plaat tot nog toe. (Wim Koevoet)<br />
ARETHA FRANKLIN<br />
Sings The Great Diva Classics CD LP<br />
(Sony Music)<br />
De Queen of Soul is back, met een album vol covers. De stem is<br />
uiteraard dunner dan in haar hoogtijdagen, maar al dan niet door de<br />
computer geholpen weet Aretha Franklin op dit album nog steeds<br />
de hoge noten te halen. Op Sings The Great Diva Classics, onder andere geproduceerd door<br />
Babyface vinden we opvallende en goede vertolkingen zoals de jazzy versie van Nothing<br />
Compares 2 U, een reggae-achtig (!) No One van Alicea Keys en de prachtige bluesversie van<br />
Teach Me Tonight. Een ander hoogtepunt is haar versie van Adele’s Rolling In The Deep die<br />
subtiel gemixt wordt met Ain’t No Mountain High Enough. De covers van I Will Survive en I’m<br />
Every Woman – naadloos overgaand in haar eigen hit Respect – zijn wat obligaat en verdrinken<br />
in moderne beats maar al met al weet Franklin zich na meer dan vijftig jaar in de business zich<br />
nog steeds staande te houden. (Ron Bulters)<br />
HOOKWORMS<br />
Hum CD LP+7 inch<br />
(Domino/V2)<br />
Krijsend en dreinend trappen ze af met The Impasse om vervolgens hun<br />
zachtere kant te laten zien met On Leaving. Neopsychedelica volgens<br />
de kenners, maar dus ook garage, rock en meer van dat, afgewisseld<br />
met de Hums iv, v en vi. Knetterenergiek en vol overtuiging brengen deze gasten uit Leeds<br />
hun nummers. In Offscreen hoor je de Velvet Underground terug en Retreat roept associaties<br />
op met de Dandy Warhols. JN, JW, MB, MJ en SS, de bandleden gebruiken alleen hun initialen,<br />
zijn een aanwinst voor de undergroundscene. Fijn dat Domino ze onder hun hoede heeft<br />
genomen, daar komen de gitaren en orgeltjes goed tot hun recht. Julian Cope, Bobby Gillespie<br />
van Primal Scream en Charlotte Church (ja zij, het klassiek geschoolde meisje met wie het toch nog allemaal<br />
goed is gekomen) behoren tot hun fanschare, toch niet de minste geestverruimets, dus dat zegt genoeg.<br />
(Rena Postma)<br />
JULIUS<br />
1 CD<br />
a<br />
p<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Het debuut van een veelbelovende nieuwe Nederlandse band die Julius heet.<br />
Opgebouwd rond conservatoriumstudenten Koen Brouwer, zanger en componist, en<br />
de gitaristen Erik Meereboer en Michiel Rietveld, bestaat de band uit perfectionisten.<br />
Er werd bijvoorbeeld urenlang geschaafd aan de achtergrondzang en de composities zijn tot in het oneindige<br />
geperfectioneerd. De naam komt van een bandlid die Julian heette en is een grapje en eerbetoon in een. Ze<br />
baseren zich voor hun muziek op de jaren tachtig en een grote favoriet is Fleetwood Mac, die een drummer<br />
hebben waar die band naar genoemd is. Zo valt alles op zijn plaats. Er werd nog meer inspiratie gevonden<br />
in de jaren tachtig en de muziek klinkt prettig en tijdloos. 3FM maakte de band Serious Talent en geeft ze<br />
de ruimte om hun muziek te laten horen. De kenmerkende lichte powerpop doet het goed op de radio.<br />
Conclusie: ze zullen ver komen. (Erik Mundt)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
10 11
Pop & Rock<br />
LANDMARK 105<br />
This Time<br />
CD LP<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
(V2)<br />
This Time is het debuutalbum van een band met een bijzondere naam.<br />
In kamer 105 van het Landmark hotel is Janis Joplin overleden. De groep<br />
bestaat uit leden met een diverse muzikale achtergrond. De cd is tot<br />
stand gekomen dankzij crowdfunding en opgenomen in de studio van Arnold Muhren, waar<br />
onder andere Herman Brood, Ilse de Lange en Waylon platen hebben opgenomen. Kortom, alle<br />
ingrediënten aanwezig om This Time tot iets moois te maken. En dat is gelukt. De muziek kent<br />
invloeden van de Stones, Fleetwood Mac, Ryan Adams en Sheryll Crow. De americana heeft een<br />
begin jaren zeventig gevoelstemperatuur. Gitariste en zangeres Liesbet Kwantes-Scholte heeft<br />
een warme en innemende stem die de mooi geschreven liedjes tot een aangename beleving<br />
maakt. De eerste single, het vlotte Start Again, is op Texel gepresenteerd op de sterfdag van<br />
Janis Joplin. Landmark 105 laat zich inspireren door de helden van toen. Hopelijk worden ze zelf<br />
een inspiratiebron voor de bands van de toekomst. (Luc van Gaans)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
DANIEL LANOIS<br />
Flesh & Machine CD LP+CD<br />
(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />
De meeste mensen kennen deze geluidstovenaar uit Canada als de<br />
producer van succesvolle platen van U2, Bob Dylan, Peter Gabriel en<br />
Emmylou Harris. Daarnaast is het inmiddels ook bekend dat hij ook onder<br />
eigen naam platen maakt, die net zo sfeervol zijn als de albums die hij produceert. Daarnaast vormt hij<br />
samen met Trixie Whitley de band Black Dub. Maar als voormalig compagnon van Brian Eno houdt hij er ook<br />
een voorliefde op na voor weidse ambientmuziek. Het indrukwekkende Belladonna (2005) is daarvan een<br />
mooi voorbeeld en Flesh And Machine is een soort vervolg daarop. Op deze nieuwe plaat heerst de sfeer,<br />
met volop pedal steel en clavinet. Maar vergis je niet, onder die ruimtelijke geluidstapijten heerst vaak de<br />
spanning. Wederom een indrukwekkend stuk werk van een uniek artiest. (Louk Vanderschuren)<br />
PAUL DE LEEUW<br />
De Leeuw Zingt Long CD<br />
(Universal)<br />
Voor zijn nieuwste album heeft De Leeuw zich verdiept in het werk van een van zijn<br />
grootste muzikale inspiratiebronnen: Robert Long. Als klein jochie draaide hij thuis op<br />
zijn oranje draaitafel de platen van Robert zoals Vroeger Of Later en Levenslang. Het<br />
album is een productie met veel liefde en respect voor Robert Long en zijn muzikale erfenis. De Leeuw heeft<br />
de liedjes zelf gekozen en heeft met elk nummer een bijzondere band. En dat is te horen. Aan De Leeuw Zingt<br />
Long heeft een indrukwekkende rij gastmuzikanten meegewerkt: het Nederlands Blazersensemble, Cor Bakker,<br />
Eric Vloeimans, Typhoon, Remy van Kesteren, Ilse DeLange & JB Meijers, Carel Kraayenhof, Benny Ludemann,<br />
Marcel de Groot, Ruth Jacott, Carel Kraayenhof, The Rosenberg Trio en The New Cool Collective. (Red)<br />
ELLIOTT BROOD<br />
Work And Love 2CD<br />
Op hun vorige plaat Days Into Years<br />
liet het Canadese Elliott Brood al horen<br />
dat er soms best wat licht binnenvalt in hun donkere<br />
kijk op americana. Die lijn wordt op Work And Love<br />
doorgetrokken, wat een verrassend treffende zet blijkt<br />
te zijn. De hang naar dramatiek is nog licht aanwezig,<br />
maar smaakt in de breder opgezette gitaarnummers die<br />
steeds meer neigen naar alternatieve rock eigenlijk nog<br />
beter dan voorheen. (Martjn Koetsier)<br />
GONG<br />
I See You CD LP<br />
De Rolling Stones zijn dusdanig rijk<br />
dat ze zich op hun 75e niet meer druk<br />
hoeven te maken en daarom alleen nog voor de lol<br />
rondtoeren. Dat kan Daevid Allen, inderdaad 75, niet<br />
zeggen en dan pers je er dus nog een nieuwe plaat<br />
uit voordat je behandeld wordt voor kanker, over een<br />
bikkel gesproken. Die plaat ligt in het verlengde van het<br />
album 2032 dat uitkwam in 2009: vrij veel geneuzel<br />
en zang en te weinig lekkere glissandomuziek. Echter,<br />
de songs waarin dit laatste in stelling wordt gebracht,<br />
zijn wel degelijk de moeite waard. In Occupy en The<br />
Eternal Wheel Spins voeren gitaar en fluit de boventoon<br />
en wordt de magie van vroeger dicht benaderd. (André<br />
de Waal)<br />
Tivoli/Vredenburg<br />
Maak kans op gratis kaartjes<br />
van de volgende shows:<br />
Little Dragon<br />
op 14 november<br />
Warpaint<br />
op 25 november<br />
Stuur een mailtje naar acties@maniawinkels.nl en<br />
wie weet win jij ze!<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
PAULUSMA<br />
Pulling Weeds CD LP+CD<br />
(Excelsior)<br />
Pulling Weeds, het vierde album van Jelle<br />
Paulusma, was een jaar geleden al af. Dat het<br />
op de plank bleef liggen, had natuurlijk alles<br />
te maken met de recente reünie van Daryll-<br />
Ann. Mede aan dat succesvolle rendez-vous<br />
van vaderlands beste band heeft frontman<br />
Paulusma nu zijn eerste soloplaat op Excelsior<br />
te danken. Wie wat bewaart, die heeft wat;<br />
Pulling Weeds is een album dat blaakt van<br />
het herwonnen zelfvertrouwen. En ook wat<br />
ruiger klinkt dan we van hem gewend waren.<br />
Paulusma heeft er zin in, en geeft meteen vol<br />
gas. Openingsnummers Left For Dead en Stick<br />
Around With You vormen met hun gitaarmuren<br />
een verschroeiende tweetrapsraket. Mornin’<br />
Coffee is dan weer een powerpopsong die zo<br />
op Trailer Tales had kunnen staan. Maar het<br />
titelnummer is het mooist: een sfeervolle ballad<br />
waarin onze Jelle op een aangename manier<br />
predikt dat we ons anno 2014 niet zo moeten<br />
laten opjagen. Misschien heeft niemand het<br />
echt doorgehad, maar Paulusma is in relatief<br />
korte tijd uitgegroeid tot de vaderfiguur van de<br />
Nederlandse indie bij uitstek. (Max Majorana)<br />
12<br />
13
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
JETT REBEL<br />
Hits For Kids<br />
(Sony Music)<br />
CD LP+CD<br />
Het in diverse vormen uitgekomen Venus /Mars was een<br />
indrukwekkende kennismaking met het fenomeen Jett Rebel. Hits For<br />
Kids is dan eindelijk het volwaardige debuut van het alter ego van Jelte<br />
Steven Tuinstra. De titel lijkt wellicht ironisch, maar is echter prima<br />
gekozen, want ook de argeloze luisteraar zal als een blok vallen voor het<br />
toegankelijke hippe geluid. De liefhebber zal zich niet minder kunnen<br />
laven, want vlogen bij Venus/Mars de verschillende herkenningspunten<br />
je al om de oren, ook nu toont Jett Rebel zich een kenner en veelvraat van de volledige geschiedenis van<br />
de popmuziek. Het heerlijke gitaarintro van opener Pineapple Morning is het startpunt van een muzikale<br />
achtbaan die je langs een heerlijk lullig mid-jaren tachtig synth solo in Sunshine voert, om even later The<br />
Beatles in gedachten te krijgen bij Mary Ann. Zelfs in een ballad als het diepgaande Baby ligt het energie<br />
nivo hoog. Muzikaal blijft het verbazingwekkend wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, of het nu de Eddie<br />
Hazel-achtige funkgitaar van Feels LIke Loving To Me, of de lang uitgesponnen eruptie van gitaar en toetsen<br />
in Gwen is, alles lijkt mogelijk. Prince ten tijde van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay, George<br />
Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe wilden,<br />
alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar Jett Rebel thuis hoort. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
JERRY LEE LEWIS<br />
Rock And Roll Time CD<br />
(Caroline/Universal)<br />
Op zijn 79e weet Jerry Lee Lewis nog van geen ophouden. En het moet<br />
gezegd worden: er zit nog genoeg leven in The Killer. Bijgestaan door<br />
veteranen als Neil Young, Robbie Robertson en Keith en Ronnie levert<br />
Jerry Lee elf sterke songs af die een uitstekende aanvulling zijn op het al imposante oeuvre<br />
van Lewis. Een countryduet met Shelby Lynne (Here Comes That Rainbow Again), honky tonk<br />
(Promised Land, Mississippi Kid) en blues (Blues after Midnight): Jerry Lee doet nog steeds<br />
waarin hij altijd goed is geweest. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin, wat ook blijkt uit de<br />
onderonsjes tussen de musici in de fade outs (let op het tevreden lachje na Folsom Prison<br />
Blues!). John Lennon kuste ooit in eerbied zijn schoenen. Anno 2014 blijkt nog steeds dat dit<br />
gebaar geheel terecht was. (Ron Bulters)<br />
a<br />
p<br />
SCOTT MATTHEWS<br />
Home Part 1 CD LP<br />
(San Remo/Bertus)<br />
Scott Matthews, niet te verwarren met de eigenzinnige Scott Matthew,<br />
is een Britse singer-songwriter die een jaar of acht geleden debuteerde<br />
met het fraaie Passing Stranger. De plaat werd door de critici vergeleken<br />
met het werk van Jeff Buckley, waardoor succes verzekerd leek. Acht jaar later is Scott<br />
Matthews echter nog steeds een relatief onbekende muzikant. Of dat gaat veranderen met Home, Part<br />
I is maar de vraag, maar aan de kwaliteit van de plaat ligt dat zeker niet. De mooie en bijzonder stemmige<br />
songs op Home, Part I roepen (vooral door de vocalen) nog altijd associaties op met het werk van Jeff<br />
Buckley, maar herinneren ook aan Nick Drake. Wederom een hele mooie plaat van deze zwaar onderschatte<br />
Britse muzikant. (Erwin Zijleman)<br />
THE MEDICS<br />
Choose CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Het is inmiddels drie jaar geleden, dat The Medics hun debuutalbum opnamen. In de<br />
tussentijd werd gepraat en nagedacht en er werd niet vergeten te doen wat ze het<br />
liefst doen, namelijk muziek maken. De Utrechtse band werd in 2008 opgericht en<br />
tekende in 2011 bij Pias, waarop hun debuut verscheen. Inmiddels is hun tweede album uit. Het kenmerkt<br />
zich door prettig in het gehoor liggende popmuziek, die duidelijk geïnspireerd is door de jaren tachtig. Toch<br />
geven ze er een eigen draai aan. Het resultaat klinkt bijzonder fris. De pauze heeft de band goed gedaan en<br />
ze werden ook weer door 3FM omarmd. Inmiddels worden ze weer veel op de radio gedraaid en ze treden<br />
weer wat regelmatiger op. Het vijftal heeft de songs met veel zorgvuldigheid uitgezocht en daarom is ieder<br />
nummer raak. Het succes zal vanzelf komen met dit uitstekende nieuwe album. (Erik Mundt)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
14 15
Pop Bestel & Rock nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
Pop & Rock<br />
GUUS MEEUWIS & NEW COOL COLLECTIVE<br />
Hollandse Meesters CD<br />
(Universal)<br />
Deze bijzondere samenwerking tussen Guus Meeuwis en New Cool<br />
Collective ontstond tijdens De Wereld Draait Door. Voor het item Changes<br />
voerden zij samen het Boudewijn de Groot-nummer Meisje Van 16<br />
uit en dat bleek zo goed te bevallen dat de heren de krachten gebundeld hebben voor een<br />
compleet album met Nederlandstalige klassiekers. Een bezoek aan het Rijksmuseum vormde de<br />
inspiratie voor de titel Hollandse Meesters en het is dan ook het werk van Hollandse Meesters<br />
dat we te horen krijgen. New Cool Collective weet af en toe met bijzondere arrangementen<br />
te verrassen, zoals de filmische latinfeel die Herman van Veens Opzij kreeg, die ook nog eens<br />
opgesierd wordt door een geniale rap van Faberyayo van De Jeugd Van Tegenwoordig. Ramses<br />
Shaffy, Wim Sonneveld, Rowwen Heze, het komt allemaal voorbij op Hollandse Meesters. (Bert<br />
Dijkman)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
THURSTON MOORE<br />
The Best Day CD 2LP<br />
(Matador/Beggars)<br />
Thurston Moore kennen we natuurlijk als gitarist van de legendarische<br />
noiserockband Sonic Youth, maar de New Yorker heeft ook een<br />
respectabel aantal soloplaten op zijn naam staan. Deze zijn helaas<br />
van zeer wisselende kwaliteit, maar het al weer bijna twintig jaar oude Psychic Hearts is een<br />
klassieker. Met The Best Day sluit Thurston Moore vrijwel naadloos aan op zijn beste soloplaat en op een<br />
aantal van de betere platen van Sonic Youth (denk met name aan platen als Sister, Daydream Nation, Goo en<br />
Dirty). The Best Day staat vol met intrigerende rocksongs waarin het unieke gitaarspel van Thurston Moore<br />
domineert. De ene keer dromerig en redelijk ingetogen, de volgende keer rechttoe rechtaan en gruizig, dan<br />
weer donker en hypnotiserend. De meeste songs op de plaat zijn aan de lange kant, maar vervelen doet<br />
Thurston Moore geen moment. Integendeel, The Best Day blijkt een echte groeiplaat. Na de echtscheiding<br />
van Thurston Moore en Kim Gordon lijkt de kans op een nieuwe Sonic Youth-plaat vrijwel gelijk aan nul. Dat is<br />
jammer, maar The Best Day is een uitstekend alternatief. (Erwin Zijleman)<br />
PRIMUS<br />
Primus & The Chocolate Factory With Fungi Ensemble CD LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Zo mag je twaalf jaar wachten op een nieuw Primus-album (Green Naugahyde, 2011)<br />
en zo ligt er na drie jaar weer eentje. Ditmaal niet met Jay Lane achter de drumkit, maar<br />
met Tim ‘Herb’ Alexander, die op het leeuwendeel van alle platen te horen is. De titel<br />
geeft uiteraard al weg dat dit een conceptalbum is rond het bekende verhaal van Roald Dahl. Voor de band<br />
reden om het eens anders aan te pakken. Geen scheurende gitaren, rappe drumfills en onwerkelijke baslijnen,<br />
maar stemmige, uitgesponnen en soms psychedelische ‘nummers’. De composities liggen veel meer in de<br />
lijn van Les Claypools solowerk. Niet in de laatste plaats door de ondersteuning van het Fungi Ensemble. Een<br />
aardige aanvulling op het oeuvre van Claypool (en consorten), maar verwacht er geen waardige opvolger van<br />
Tommy The Cat of My Name Is Mud op te vinden. (Niels Achtereekte)<br />
HADEWYCH MINIS<br />
Truth And Nothing But The Truth<br />
The Ritual CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
De Nederlandse singer-songwriter Qeaux Qeaux Joans verraste ruim twee<br />
jaar geleden met het eigenzinnige No Man’s Land, dat door haarzelf<br />
werd omschreven als alternatieve rhythm & blues. De broeierige plaat<br />
imponeerde met sprankelende arrangementen, een geheel eigen soulen<br />
bluesgeluid en vooral een stem die wat met je deed. Qeaux Qeaux<br />
Joans is nu terug met het buitengewoon ambitieuze The Ritual. Volgens<br />
het persbericht bij de plaat luisterde Qeaux Qeaux Joans sinds de release<br />
van haar debuut vooral naar muziek van Chopin, Simeon ten Holt, Anthony And The Johnsons, James Blake<br />
en uiteenlopende piano- en filmmuziek. Dit hoor je terug op The Ritual dat een wat ander geluid laat horen<br />
dan het debuut. Net als het debuut werd de plaat in betrekkelijk korte tijd opgenomen, wat zorgt voor een<br />
krachtig en energiek geluid. Het is een geluid waarin passages met stemmige piano, strijkers en vocalen<br />
worden afgewisseld met zwaar aangezette en soms bijna bombastische passages. De instrumentatie op The<br />
Ritual, die het bekende Qeaux Qeaux Joans geluid combineert met invloeden uit de klassieke muziek en de<br />
elektronica, trekt veel aandacht, maar het is wederom de geweldige stem van Qeaux Qeaux Joans die indruk<br />
maakt. Het is een stem vol emotie en dynamiek, die de bijzonder ingekleurde songs op The Ritual stuk voor<br />
stuk naar een hoger plan tilt. Op basis van haar zo opvallende debuut kon Qeaux Qeaux Joans nog een belofte<br />
worden genoemd, maar met het fascinerende The Ritual is ze de belofte ver voorbij. (Erwin Zijleman)<br />
16 16<br />
17<br />
CD<br />
April 2013 verscheen de topactrice<br />
Hadewych Minis ineens op een cd met haar bas. Wisten<br />
wij veel destijds dat de mooie Minis diep in haar hart<br />
het liefst aan het conservatorium had gestudeerd?<br />
Haar beide ouders gaven muzikale genen door en dat<br />
is onmiskenbaar op haar nu al tweede langspeler, op<br />
het eerste gehoor rijker geïnstrumenteerd dan die<br />
frisse debuutplaat. De vibrafoon van producer Jan van<br />
Eerd valt op. Een excentriek maar zeer cool instrument<br />
in de pop en de vele toetsinstrumenten geven een<br />
wat aangekledere indruk. Swingend. Melancholisch.<br />
Persoonlijk. Tel daarbij op haar ruime ervaring van<br />
het podium (vooral zingend, ook als Rachel Hazes in<br />
de musical) en die wederom kraakheldere originals<br />
– op Dylans I Shall Be Released na – en Carice heeft<br />
voorlopig het nakijken. Minis (Albert Jonker)<br />
QEAUX QEAUX JOANS<br />
DE DOELEN ROTTERDAM<br />
ZATERDAG 22 NOVEMBER O.A.<br />
RACOON | GABRIEL RIOS<br />
JACQUELINE GOVAERT<br />
ZONDAG 23 NOVEMBER O.A.<br />
HOZIER | BOY & BEAR<br />
DOTAN | NICK MULVEY
Pop Interview interview & Rock<br />
interview<br />
Joey speelt nu ook drums op een nummer, en Kev weer<br />
hun en hun verdriet over de gebeurtenissen.’<br />
bas.’<br />
Jones: ‘Het gaat soms meer om de mensen en de<br />
Davie: ‘De video is zo sterk. Zo mooi, zo tragisch. Het<br />
instrumenten.’<br />
voelt haast alsof het nummer er niet meer toe doet.’<br />
Above The Clouds Of Pompeii heeft een erg visuele<br />
songtitel. Waar gaat het nummer over?<br />
Het maakt het originele idee nog opvallender: het<br />
Davie: ‘Ik heb het lange tijd terug geschreven.<br />
einde van de onschuld en de harde wereld.<br />
Ongeveer drie jaar geleden. Het gaat over een reis van<br />
Davie: ‘Dat zei Joey ook al toen we de video voor het<br />
mij en mijn vader, toen ik jonger was. Het gaat over die<br />
eerst zagen.’<br />
Interview met<br />
Andrew Davie,<br />
Kev Jones en<br />
Joey Haynes van<br />
Bear’s Den<br />
tijd. Ik wil niet de interpretatie van anderen wegnemen.<br />
Maar het is een van onze favoriete nummers. Ik ben blij<br />
dat je de titel mooi vindt.’<br />
Ik sprak ooit iemand die eerst de songtitel verzint, en<br />
dan de rest van de tekst erbij. Ooit gedaan?<br />
Davie: ‘Mijn manier van schrijven<br />
verschilt heel erg. Soms werk<br />
ik eerst heel lang aan een<br />
refrein, om dan vervolgens de<br />
rest te doen. Of ik werk van het<br />
einde terug naar een begin.<br />
Tegenwoordig doe ik veel met<br />
Jones: ‘Toen we de eerste versie van de video zagen,<br />
deed het ons heel veel. Helemaal omdat het toen nog<br />
vers was. Je ziet hoe die kinderen in de film reageren<br />
op de dood van een vriend. Heel krachtig.’<br />
Haynes: ‘Het voelde ook niet meer alsof het iets<br />
van ons was. Dat zou ook niet<br />
respectvol zijn geweest.’<br />
Waar gaat het nummer Magdalene<br />
over?<br />
Davie: ‘Dat is een beetje raar.<br />
Het gaat over de Magdalene<br />
Laundries, een oud instituut voor<br />
Door: Ruben Eg<br />
mijn mobiele telefoon. Ik heb<br />
het dan in mijn hoofd zitten. Met<br />
gevallen vrouwen. Eigenlijk voor<br />
prostituees. Maar er zaten vooral<br />
Wie folk maakt, trekt tegenwoordig volle zalen. Zeker<br />
Jullie spelen ruim twee jaar samen. Klonk Bear’s Den<br />
pen en papier werk ik liever niet<br />
mensen die waren misbruikt. Ze<br />
op de festivals ontploffen de tenten als bands zoals<br />
direct zoals nu?<br />
meer. Daar word ik gek van. Ik<br />
zouden er geholpen worden, maar<br />
Mumford & Sons en Noah And The Whale zich stevig in<br />
Davie: ‘Niet precies. Joey speelde elektrisch gitaar.’<br />
voel enorme druk om wat te<br />
waren er gewoonweg slaven.<br />
het zweet spelen. Het eveneens uit Londen afkomstige<br />
schrijven, en zit uiteindelijk alleen<br />
Er vonden daar de vreselijkste<br />
Bear’s Den werkte de afgelopen twee jaar ook al 160<br />
Haynes: ‘Ook nog basgitaar. Vijf of zes maanden.’<br />
maar naar een leeg vel papier te<br />
dingen plaats. Nog altijd worden<br />
optredens af. De kleine cafes waarin Andrew Davie,<br />
Davie: ‘Ik nog toetsen. Joey en Kev hebben de laatste<br />
staren.’<br />
er nieuwe gruwelijke verhalen bekend. Toen ik er voor<br />
Kev Jones en Joey Haynes, zijn al lang veel te klein<br />
2,5 jaar geleerd banjo en drums te spelen. De banjo<br />
De video van Elysium is een korte film. Hoe is dat idee<br />
het eerst van hoorde, maakte het mij erg kwaad. En<br />
geworden. ‘Maar de grote zalen en festivals voelen<br />
is op tournee gekomen, niet?’<br />
ontstaan?<br />
de verhalen bleven maar komen. Ik weet niet precies<br />
gewoon als een groot cafe’, oordeelt Jones. ‘Het voelt<br />
Jones. ‘We tourden met Ben Howard, The Staves en<br />
Haynes: ‘Regisseur Marcus Haney wilde op de Seattle<br />
wanneer ik besloot er over te schrijven. Maar als je<br />
nog steeds goed. Dezelfde energie is er nog. Maar, het<br />
Nathaniel Rateliff in de Verenigde Staten. Nathaniel<br />
Pacific University een korte film te maken. Een van<br />
zo triest wordt van iets, net als die video van Elysium,<br />
is inderdaad wel een beetje gek.’<br />
had een banjo, die speciaal voor hem was gemaakt.<br />
de personen in de video is zijn broer. Hij had Elysium<br />
krijg je haast het idee dat je er persoonlijk bij betrokken<br />
We reden rond in van die oude Volkswagen<br />
gehoord, en vroeg of hij er een video voor mocht<br />
bent. Ik wilde wat doen met die woede. De beste<br />
Frontman Davie geniet, maar verwondert zich ook<br />
minibusjes. Tijdens een van die ritjes vroeg ik<br />
maken. Het idee was de laatste dagen van een groep<br />
dingen komen vaak wel uit die gevoelens. Het was ook<br />
over de enorme populariteit van folk. ‘Maar als we<br />
Nathaniel of ik zijn banjo even mocht lenen, omdat<br />
vrienden voor hun afstuderen te documenteren. Hun<br />
het laatste nummer dat we opnamen. We hadden nog<br />
met andere bands touren zie ik wel waarom mensen<br />
die er zo mooi uitzag. Ik speelde met Andrew toen<br />
laatste dagen voor de echte wereld zou beginnen. De<br />
drie dagen over in de studio. Dus we konden nog iets<br />
deze muziek zo waarderen. Je ziet wat de muzikanten<br />
Above The Clouds Of Pompeii. Ik rommelde er een<br />
transformatie van jeugd naar volwassenheid. Terwijl<br />
opnemen. Ik rommelde al een paar maanden met de<br />
doen; hoe ze al zwetend hun akoestische instrumenten<br />
beetje mee. Iemand anders in de bus reageerde heel<br />
hij in juni aan het filmen was, vond er een schietpartij<br />
muziek, maar had er nog geen tekst voor. Ik speelde<br />
bespelen. Akoestische muziek heeft wel wat. Je moet<br />
enthousiast. Dat klinkt kennelijk wel goed, dacht ik.’<br />
plaats op de universiteit. Marcus mailde ons hierover.<br />
een paar nummers met veel tekst, maar de rest vond<br />
keihard werken met elkaar. Er kan een snaar breken, of<br />
Davie: ‘Bij het volgende optreden, in New York,<br />
Wij hoopten dat iedereen in orde was, en namen aan<br />
deze veel beter. Dus er moest nog snel tekst voor<br />
een valse noot tussen zitten. Het is elke avond anders.’<br />
speelden we dat nummer zo. Dat was echt een<br />
dat Marcus was gestopt met filmen. Maar een paar<br />
komen.’<br />
moment. Dit werkt. Het spreekt mensen aan. Dus<br />
dagen later nam hij opnieuw contact op en zei dat<br />
Haynes: ‘Het is ook leuk om live te spelen.’<br />
Jones: ‘Misschien komt het ook omdat deze muziek meer<br />
gingen we hier mee verder. Maar het is net waar de<br />
alle studenten in de film graag wilden doorgaan en de<br />
Davie: ‘Een van de simpele nummers op het album.<br />
open staat voor mensen. De teksten zijn heel open en<br />
song om vraagt. Soms speelt Joey elektrische gitaar,<br />
video afmaken. Het werd hun manier om de studenten<br />
Niet zo gecompliceerd. Het is gewoon een liedje.’<br />
oprecht. Misschien dat dit mensen meer aanspreekt.’<br />
soms ik. Kev speelt honderd verschillende dingen.<br />
die vermoord waren te eren. Het werd een film over<br />
18 waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 19
Pop & Rock<br />
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
HIGH HAZELS<br />
High Hazels<br />
CD<br />
Een stel hele fijne singles en een EP<br />
deden reikhalzend uitzien naar het volwaardige debuut<br />
van High Hazels, een jeugdig kwartet uit Sheffield.<br />
Dankzij de dromerige surfinvloeden klinken ze niet<br />
typisch Brits, maar de zelfverzekerde manier waarop<br />
ze zich op deze heerlijke plaat presenteren is dat zeker<br />
wel. Muzikaal zitten ze ergens tussen The Smiths, The<br />
Shins, The Coral en Fleet Foxes, maar dan wel met<br />
ruim voldoende originaliteit van zichzelf. Producer<br />
Matt Peel zorgde voor precies de juiste hoeveelheid<br />
echo en reverb, waarin zowel de uptempo liedjes als<br />
de meer folkachtige liedjes prima gedijen. (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
ICEAGE<br />
Plowing through The Fields<br />
CD 2LP<br />
Punk zoals het bedoeld is, dat is Iceage.<br />
De Deense band bracht begin oktober hun tweede plaat<br />
Plowing Into The Field Of Love uit en die staat vol met<br />
puntige, niet al te ingewikkelde melodieën. Dit alles<br />
aangevuld door de uit duizenden te herkennen stem<br />
van Elias Bender Rønnenfelt. De zanger vult het album<br />
heerlijk aan met een zeurderige manier van zingen<br />
die goed laat horen hoe de band zich voelt. (Bram van<br />
Kolfschooten)<br />
SAINT SAVIOUR<br />
In The Seams<br />
CD LP<br />
(Surface Area/Bertus)<br />
De wereld maakte voor het eerst kennis met de Britse Becky Jones<br />
toen ze als leadzangeres en co-auteur meewerkte aan een<br />
aantal nummers op Groove Armada’s Black Light uit 2010. Twee<br />
jaar later verscheen haar debuut als Saint Saviour, Union, dat werd gedomineerd door<br />
electronica. Een niet geheel geslaagde plaat, maar wel met voldoende sterke liedjes om<br />
te doen vermoeden dat Jones nog meer in haar mars had. Op In The Seams komt dat<br />
eruit, maar wel op een heel andere manier dan verwacht. Voor haar tweede plaat<br />
sloeg ze namelijk de handen ineen met Bill Ryder-Jones, voorheen van The Coral. De<br />
elektronica werd ingeruild voor akoestische instrumenten en de inspiratie gehaald uit de rijke<br />
Britse folktraditie. Een opmerkelijke stap, maar eentje die wonderwel goed uitpakt. In The<br />
Seams is namelijk gevuld met hele mooie, dromerige en tijdloos klinkende liedjes in een<br />
stijl die in de verte doet denken aan bijvoorbeeld Vashti Bunyan. (Marco van Ravenhorst)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
SIMPLE MINDS<br />
Big Music CD 2LP<br />
(Sony Music)<br />
Big Music is het zestiende Simple Minds-album en het eerste nieuwe<br />
studioalbum in vijf jaar. De band die met name in de jaren tachtig de hits<br />
aaneenreeg, klinkt uiterst vitaal in de twaalf herkenbare, energieke songs,<br />
die geproduceerd werden door Steve Osborne (New Order, Happy Mondays), Andy Wright (Simply Red,<br />
Eurythmics) en Steve Hillage (Murray Head, Charlatans). Opvallende tracks zijn Blindfolded, die teruggrijpt<br />
naar het geluid van begin jaren tachtig toen de band nog alternatieve new wave dance maakte, Midnight<br />
Walking met het geluid van de succesjaren en Let The Day Begin. Dit laatste nummer is een aangrijpend<br />
eerbetoon aan gitarist Michael Been van The Call, die regelmatig het voorprogramma verzorgde van de<br />
Simple Minds en in de loop der jaren een vriend werd. (Red)<br />
RICK DE LEEUW<br />
De Parels En De Zwijnen<br />
SUNDAY SUN<br />
CD<br />
Lekker Westers van de Belgische<br />
formatie Arbeid Adelt!, Als De Liefde Niet Bestond van<br />
Toon Hermans, Zondagmiddag Liliane van Louis Neefs,<br />
Er Staat Een Paard In De Gang van André van Duin. Zo<br />
maar vier nummers die ogenschijnlijk helemaal niets<br />
met elkaar te maken hebben. Totdat Rick de Leeuw<br />
er zijn zangsaus over giet. Op het laatste album van<br />
de Nederlandse zanger staan namelijk louter covers.<br />
Verrassende uitvoeringen van twaalf mooie (onder<br />
andere ook Rij Rij Rij, Ben Ik Te Min, Glimlach Van Een<br />
Kind) songs. Te gekke arrangementen gecombineerd<br />
met de karakteristieke stem van De Leeuw: De Parels<br />
En De Zwijnen is alles behalve parels voor de zwijnen<br />
gooien. (Dennis Dekker)<br />
20 21<br />
We Let Go<br />
(V2)<br />
CD LP+CD<br />
Het debuutalbum van de nieuwe Nederlandse band Sunday Sun is er. Twaalf puntige<br />
en frisse popliedjes met een verbond van de zestiger jaren met het heden. De band<br />
bracht in 2012 in zes maanden tijd drie ep’s uit getiteld I, II en III. Het bracht de<br />
interesse van 3FM en optredens in de programma’s van Giel Beelen en ze werden uitgeroepen tot Serious<br />
Talent. Geproduceerd door Rutger Hoedemaekers, alias Bart Constant van o.a. Voicst en About, klinkt het<br />
album als een klok. Hoedemaekers nam ze mee naar zijn studio in Berlijn, waar het viertal leerde opnieuw<br />
naar zichzelf te luisteren. De producer werd betrokken in het creatieve proces, voordat de songs af waren.<br />
Drummer Wouter wilde in Berlijn blijven en in Dave vond de band een nieuwe drummer. Optredens volgden<br />
met o.a. Posies, De Dijk en Racoon. In het najaar van 2014 toert de band met Bade. (Erik Mundt)
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
HOLLY JOHNSON<br />
Europa<br />
CD LP<br />
Dertig jaar na Frankie Goes To<br />
Hollywood, twee vette solohits (Love Train, Americanos)<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
en een paar jaar terug naar de kunstacademie<br />
pakt Holly Johnson, die provocatieve clown maar<br />
Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />
V/A – I’m Your Fan<br />
ondertussen, de draad weer op. En hij blijkt het nog<br />
te kunnen: pure, veelal positieve pop met euforische<br />
uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />
I’m Your Fan is een<br />
elektronica en hulp van Vangelis(!), Phil Manzanera<br />
van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />
woordspeling op I’m Your<br />
(Roxy Music) en Vini Reilly (Durutti Column) en de<br />
brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cd-<br />
Man van Leonard Cohen en is<br />
recentelijk overleden Frankie Knuckles, die de eerste<br />
release. Maandelijks geven we een overzicht van de<br />
dan ook een zeer geslaagde<br />
single Follow Your Heart samen met houselegende Eric<br />
belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />
tribute aan het werk van<br />
Kupper remixte. Buitengewoon amusant als geheel.<br />
ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />
Cohen. Met bijdrages van o.a.<br />
(Albert Jonker)<br />
The Treble Spankers<br />
– Hasheeda<br />
The Pixies, R.E.M., Nick Cave en John Cale.<br />
Nico – The End<br />
ROB KLERKX & THE SECRET<br />
Magnolia<br />
Hasheeda is het tweede<br />
album van de Amsterdamse<br />
In 1974 verscheen deze<br />
vierde soloplaat van<br />
CD LP<br />
Met zijn vorige album Final Desire<br />
MATT SIMONS<br />
Treble Spankers, de band<br />
ex-Velvet Underground-<br />
week Rob Klerkx uit naar, bij vlagen loodzware,<br />
Catch & Release CD / LP+CD<br />
die surfmuziek mengde met<br />
chanteuse Nico. Haar<br />
psychedelische rock. Die invloed komt zeker terug op<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Kraftwerk, filmmuziek en de<br />
onheilspellende harmonium<br />
Magnolia, maar het is juist de balans tussen hard en<br />
De in New York gevestigde Amerikaanse<br />
hype van dat moment: easy listening. Gitarist Phantom<br />
wordt hier aangevuld met de<br />
zacht, ritmisch en ballads, die dit album niet alleen<br />
singer-songwriter Matt Simons is in Nederland<br />
Frank Gerritsen steelt de show op deze indertijd zeer<br />
trukendoos van Brian Eno en bevat de Doors-cover The<br />
kenmerkt, maar ook tot zijn beste maakt. De nuance<br />
al geen onbekende meer. Zijn song With<br />
succesvolle plaat.<br />
End. De tweede schijf is gevuld met John Peel Sessies<br />
in mooi gearrangeerde songs als America In Me doen<br />
You, van het debuutalbum Pieces, werd als<br />
Jett Rebel – Hits for<br />
Kids<br />
Hits For Kids is dan eindelijk<br />
het volwaardige debuut<br />
en ander live-werk uit die jaren.<br />
The Frames -<br />
Fitzcarraldo<br />
Het tweede album van The<br />
denken aan het betere werk van Ryan Adams. Klerkx<br />
was altijd al een opmerkelijk talent en lijkt nu zijn<br />
bestemming gevonden te hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
ANNIE LENNOX<br />
themasong gebruikt voor Goede Tijden, Slechte<br />
Tijden. Daardoor werd zijn eerste (grote) hit<br />
en doorbraak in Nederland een feit. Twee jaar<br />
later is de opvolger Catch & Release klaar om<br />
de markt te bestormen. Simons heeft een<br />
van het alter ego van Jelte<br />
Frames – met uiteraard Glen<br />
Nostalgia<br />
muzikale opleidingsachtergrond van klassieke<br />
Steven Tuinstra. Muzikaal<br />
Hansard in de gelederen<br />
CD LP<br />
en jazzpiano, maar koos uiteindelijk ook voor<br />
blijft het verbazingwekkend<br />
– geldt als blauwdruk voor<br />
Het alweer 6e solo album van Annie<br />
de door hem cool genoemde saxofoon. Van<br />
wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, Prince ten tijde<br />
wat komen gaat. Vernoemd<br />
Lennox. Vergeet The Eurythmics, vergeet haar vorige<br />
veel markten thuis dus en dat is op Catch<br />
van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay,<br />
naar de bekende Werner Herzog-film bevat deze plaat<br />
stijlen. Dit album is weer een draai in haar grootse<br />
& Release te horen. Zijn muziek is vlot en<br />
George Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die<br />
gepassioneerde, emotionele rock.<br />
muzikale carriere. Annie Lennox beschikte altijd al een<br />
grijpt stijltechnisch terug op jaren tachtig<br />
wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe<br />
grootse soulvolle stem welk ze op Nostalgia buit ze<br />
soundinvloeden. Uit de eerste twee liedjes<br />
wilden, alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar<br />
deze ten volle uit. Nostalgia is bovenal een eerbetoon<br />
van de cd, You Can Come Back Home en de<br />
Jett Rebel thuis hoort. Verschijnt op LP met een CD<br />
aan het Great American Songbook. Beroemde songs<br />
titelsong, is wel duidelijk dat hij zijn pijlen vooral<br />
toegevoegd!<br />
als “Georgia On My Mind” en “I Putt A Spell On You”<br />
richt op het jongere publiek. Maar ook voor de<br />
volledig op Nostalgia opnieuw vanuit de grondvesten<br />
meer ervaren luisteraar is er wat te halen, zoals<br />
opgebouwd. En het mag mevrouw Lennox worden<br />
One Last Time en State Of Things bewijzen. Al<br />
nagegeven dat het een prachtige collectie van 12<br />
met al een sterke productie waarmee hij ook<br />
hoogstaande songs is geworden. (Ron Loontjes)<br />
buiten de Nederlandse landgrenzen een groter<br />
publiek kan aanboren. (Luc van Gaans)<br />
22<br />
23
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
LESOIR<br />
Luctor Et Emergo CD<br />
Luctor et Emergo, vreugde en verdriet,<br />
vallen en opstaan. Dat laatste doet<br />
Lesoir zeker. Opstaan en doorgaan. Na een verandering<br />
in de bezetting en een succesvolle tweede tour door<br />
China dook het Maastrichtse Lesoir de oefenruimte<br />
in. Nadien volgde de opnames met producer John<br />
Cornfield, bekend van o.a. Muse. Het resultaat mag er<br />
zijn. Met Luctor Et Emergo gaat de band verder met<br />
waar ze met Transcience zijn geëindigd. Een zorgvuldig<br />
uitgebalanceerde, maar stevige bombastische rock met<br />
fragiele elementen gecombineerd met de zuivere stem<br />
van Maartje Meessen. (Ron Loontjes)<br />
JOEP PELT<br />
Show Me The Way CD<br />
Joep Pelt maakte een hoop mee de<br />
laatste jaren, met als dieptepunt het<br />
verlies van zijn vrouw bij een auto-ongeluk. Genoeg<br />
reden om diep in de blues in te duiken die we zo<br />
goed van hem kennen, maar verrassend genoeg slaat<br />
hij juist zijn vleugels uit. De moderne productie van<br />
bijvoorbeeld Shock en de prachtig ingetogen soul van<br />
Let Go zijn twee klinkende voorbeelden van iemand die<br />
altijd weer nieuwe ontdekkingen doet en tegelijkertijd<br />
zijn roots trouw blijft.(Jurgen Vreugdenhil)<br />
Live in de Winkels<br />
Concerto Amsterdam<br />
7 nov 17.30 Asteroids Galaxy Tour<br />
14 nov 17.00 Eric Steckel<br />
15 nov 16.00 Eline Gemerts<br />
16 nov 16.00 Jaap Boots<br />
21 nov 17.00 Sunday Sun<br />
22 nov 16.00 Cool Quest<br />
30 nov 16.00 Jennifer Terran<br />
Plato Praamstra Deventer<br />
7 nov 17.00 Mirjam van Dam - Dead<br />
Singers Society<br />
14 nov 17.00 A Name For The Moon<br />
21 nov 17.00 Shaking Godspeed<br />
28 nov 17.00 Charl Delemarre<br />
Plato Groningen<br />
7 nov 17.00 Stu Larsen<br />
Plato Utrecht<br />
7 nov 17.00 Harold K<br />
Plato Zwolle<br />
15 nov 16.00 Cool Quest<br />
Kroese Arnhem<br />
8 nov 13.00 Landmark 105<br />
14 nov 17.00 Julian Hertz<br />
15 nov 16.00 Quatro Ventos<br />
21 nov 17.00 Blue Mickey & Leander<br />
30 nov 15.00 Maame Joses<br />
Sounds Venlo<br />
15 nov 14.00 Thisell<br />
Platenhuis ‘t Oor-Almere<br />
28 nov 17:00 Johan Derksen<br />
presenteert soundbook<br />
30 nov 16:00 Ellen ten Damme<br />
PINK FLOYD<br />
The Endless River<br />
(Warner)<br />
CD CD+DVD CD+Bluray 2LP<br />
Ja, het duurde meer dan twintig jaar. Toch moet gezegd: het was het<br />
wachten waard. Al toen de eerste secondes nieuwe Pink Floyd-muziek<br />
via het internet gecommuniceerd werden, gaven de fans massaal<br />
gehoor. Het duurde nog weken voordat het écht album uitkwam, maar<br />
het vijftiende album genaamd The Endless River was door die luttele<br />
secondes op YouTube al een gegarandeerd kassucces. Natuurlijk had een<br />
enkeling gehoopt op een hereniging met Roger Waters, maar die heeft<br />
zich volledig gedistantieerd van dit nieuwe album. Vier nummers tijdens Live 8 2005 (Breathe, Money, Wish<br />
You Were Here, Comfortably Numb); dat was het. Wél erg belangrijk voor David Gilmour en Nick Mason<br />
om dit album uit te brengen? Dit waren de laatste opnames mét wijlen Richard Wright. Het feit dat de<br />
nummers door het trio samen geschreven en opgenomen werden, maakte het zo bijzonder, dat ‘de fans’<br />
ze ook moesten horen. Iedereen weet dat dit het laatste werk van Pink Floyd gaat zijn. De opnames die<br />
draaien om stukken die bijna allemaal instrumentaal zijn, kennen de sfeer van de instrumentale werken<br />
van A Momentary Lapse Of Reason, maar grijpen af en toe ook terug op de succesvolle jaren zeventig van<br />
de band. Het Floyd-nummer Sorrow is feitelijk de naamgever van het slotstuk en het enige nummer mét<br />
vocalen: ‘silence that speaks so much louder than words’. Daarover gesproken: natuurlijk zal de band er niet<br />
meer mee optreden; zonder Wright geen Floyd tenslotte. Maar uiteindelijk moet bovenal geconcludeerd<br />
worden dat de 55 minuten muziek van The Endless River (een phrase van High Hopes, het laatste nummer<br />
van The Division Bell) veel meer zijn dan ‘left overs’ van The Division Bell. Dit is de buitengewoon<br />
sfeervolle en emotionele zwanenzang van een bijna gestorven rockdinosaurus. (Dennis Dekker)<br />
24<br />
25
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
DAMIEN RICE<br />
My Favorite Faded Fantasy<br />
(Warner)<br />
CD 2LP<br />
Na de plotselinge breuk met zangeres Lisa Hanningan, die op de<br />
eerste twee platen zo’n prominente plaats innam, leek Damien Rice<br />
het muziek maken opgegeven te hebben. 8 jaar na 9 is er dan nu nog<br />
redelijks onverwachts My Favourite Faded Fantasy verschenen. Onder<br />
leiding van Rick Rubin nam Rice een achttal lange songs op met de<br />
bekende kenmerken: intens en altijd naar een climax toewerkend. Tot<br />
de hoogtepunten behoren The Great Old Bastard waar Rice zijn ziel<br />
tekstueel blootlegt en het aangrijpende It Takes A Lot To Know A Man. Als Rice het nummer vocaal in 5<br />
minuten tot een hoogtepunt heeft gebracht en het nummer tot een einde lijkt te zijn gekomen, wordt<br />
in een rijk georkestreerd coda een tweede intens hoogtepunt bereikt. De rijke arrangementen vormen<br />
een kleine stijlbreuk met 0 en 9, maar dat gezegd hebbend is het album nog steeds in de race om qua<br />
intensiteit de (Jeff Buckley’s) Grace van dit decennium te worden. (Ron Bulters)<br />
SUPERFOOD<br />
Don’t Say That<br />
CD LP<br />
(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />
Superfood is een nieuwe band uit Birmingham. Het viertal brengt zijn<br />
debuut uit en het is een heel fijn album. De nummers zijn funky en<br />
dansbaar en liggen goed in het gehoor. Voor zover het ergens aan doet<br />
denken, is het de sfeer van Stone Roses en Happy Mondays. Maar Superfood is meer, origineel<br />
en independent en Brits en nieuw. De band bracht alleen wat ep’s uit en is daarna gaan<br />
toeren, o.a. met Wolf Alice in juni. De dertien nummers zijn geproduceerd door Al O’Connell in<br />
de Chapel Studios in Lincolnshire. En begin november zal de band te zien zijn in de NME New<br />
Breed tournee, waar nieuw talent de kans. Een leuke nieuwe band met een debuut dat alles<br />
vrolijk maakt. (Erik Mundt)<br />
a<br />
p<br />
TINDERSTICKS<br />
Ypres CD LP<br />
(V2)<br />
In 2011 kreeg de Britse band Tindersticks opdracht om de muziek te<br />
maken bij een permanente tentoonstelling in het In Flanders Fields<br />
World War One Museum Belgische Ieper ofwel Ypres. Op het album<br />
Ypres vinden we zes lange soundscapes die bij de tentoonstelling te horen zijn. Wie zijn<br />
ogen dicht doet, kan bijna de beelden zien van de zinloze vier slagen die de stad uiteindelijk<br />
volledig verwoestten. In het eerste stuk, Whispering Guns Parts 1,2 And 3 horen we de<br />
kanonnen bijna letterlijk gieren. Op het album hebben strijkers een prominente rol maar horen we ook<br />
andere instrumenten. Wel afwezig is de markante zang van Stuart Staples. Het is een perfecte soundtrack<br />
voor een tentoonstelling maar de vraag is bij welke gelegenheid dit album opgezet kan worden. Het is te<br />
indrukwekkend voor achtergrondmuziek maar hoe deze muziek het best tot zijn recht komt is mij nog niet<br />
duidelijk. Geen mainstreamalbum, maar zeer zeker intrigerend. (Ron Bulters)<br />
SCOTT WALKER & SUNN O)))<br />
Soused CD 2LP<br />
(4AD/Beggars)<br />
Toen werd aangekondigd dat de droners van Sunn O))) zouden gaan samenwerken<br />
met voormalig sixties-icoon Scott Walker (The Sun Ain’t Gonna Shine Any More van<br />
The Walker Brothers) ontstond alom verbazing. Maar denk er iets langer over na en<br />
zo vreemd is het eigenlijk niet: Sunn O))) verlegt al jarenlang elke denkbare grens op het gebied van zware,<br />
harde muziek en Walker ontpopt zich sinds de jaren negentig als het schizofrene geweten van de avant-garde<br />
popmuziek. Dat levert meer dan genoeg ruimte op waar deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden elkaar<br />
kunnen ontmoeten. De grond waarop dat op Soused gebeurt, is kaal en dor, met zagende bassen die als een<br />
ijzige wind over de vlakte razen. Walkers theatrale stem is daarbij van een macabere absurditeit, terwijl er op<br />
de meest onverwachte momenten spaarzame lucht is in de vorm van verbazingwekkend heldere melodieën.<br />
Ontwrichtend, beklemmend en bovenal mateloos fascinerend. (Martjn Koetsier)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
26 27
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
The Art Of McCartney<br />
The Art Of McCartney 2CD 3CD 3LP<br />
(Kobalt/V2)<br />
Natuurlijk is de muziek van Paul McCartney al vele malen gecovered.<br />
Maar niet eerder is er zo’n grootschalige tribute uitgebracht waar zoveel<br />
grootheden hun eerbetoon geven aan de ex-Beatle dan op The Art Of<br />
McCartney. En niet meer dan terecht natuurlijk, zonder McCartney had<br />
onze muzikale wereld er heel anders uitgezien. Jammer genoeg zijn de<br />
vertolkingen van de songs vrijwel allemaal identiek aan de originelen.<br />
Positieve uitzonderingen daarop zijn Yesterday door Willy Nelson,<br />
die aan de begeleiding een heel eigen draai geeft, Brian Wilson, die met zíjn einde van Wanderlust het<br />
origineel overtreft. Verder zijn er verrassende versies te horen van On My Way (BB King), No More Lonely<br />
Nights (The Airborne Toxic Event) en van Come And Get It (Toots Hibbert with Sly & Robbie). In ieder geval<br />
is het enthousiasme voor de muziek op alle tracks te horen en dat maakt deze compilatie bijzonder. En<br />
dan te bedenken dat er met het beschikbare McCartney materiaal nog wel tien van deze ijzersterke tribute<br />
albums zijn te produceren… (Luc van Gaans)<br />
28 29<br />
OBO<br />
Innhverfi<br />
CD LP<br />
Obo is Olafur Bjorn Olafsson, oftewel de<br />
toetsenman van Sigur Ros en Jonsi uit<br />
IJsland. Hij studeerde compositie en maakte filmmuziek<br />
voordat hij bij Sigur Ros kwam. Verder speelde hij<br />
samen met artiesten als Emiliana Torrini, mum,<br />
slowblow en Jonsi. Dit solodebuut is bijzonder sfeervol.<br />
Donkere keyboards worden afgewisseld met langzame<br />
partijen en lichte percussie. Het is een filmisch album<br />
en de zeven composities schetsen een herfstig beeld<br />
van zijn belevingswereld. De titel is een samenraapsel<br />
van de IJslandse woorden voor introvert en voorstad.<br />
Bijzonder fraai debuut van talentvolle, jonge IJslandse<br />
muzikant. (Erik Mundt)<br />
TWILIGHT SAD<br />
Nobody Wants To Be Here And<br />
Nobody Wants To Leave CD LP<br />
Hoewel twee jaar geleden niet iedereen<br />
even enthousiast was over de introductie van synths in<br />
het massieve geluid van The Twilight Sad, vond ik No<br />
One Can Ever Know persoonlijk het beste album tot dan<br />
toe van deze Schotse postrockers. Op album nummer<br />
vier zijn de elektronische foefjes niet verdwenen, maar<br />
de vervormde gitaren spelen op Nobody Wants To<br />
Be Here And Nobody Wants To Leave wel weer een<br />
grotere rol. Dat is geen stap terug, maar the best of<br />
both worlds. Een nieuw hoogtepunt voor deze toffe<br />
band. (Marco van Ravenhorst)<br />
RURAL ALBERTA ADVANTAGE<br />
Mended With Gold CD<br />
Departure, het tweede album van The<br />
Rural Alberta Advantage, werd in 2011<br />
genomineerd voor de Polaris Music Prize, de award<br />
voor beste Canadese album van het jaar. De prijs ging<br />
dat jaar uiteindelijk naar Arcade Fire, een band met<br />
wie deze indiefolkrockers uit Toronto nog wel eens<br />
worden vergeleken. Zit wel wat in, maar The Rural<br />
Alberta Advantage klinkt – in overeenstemming met de<br />
bandnaam – beduidend (heart)landelijker. De nieuwe<br />
plaat is voller geproduceerd en zonder meer de beste<br />
tot nu toe. De nasale stem van Nils Edenloff (denk<br />
Decemberists) vergt wellicht wat acquired taste, maar<br />
past perfect bij de urgent klinkende songs. Aanrader.<br />
(Marco van Ravenhorst)<br />
concert<br />
tips!<br />
Thijs van der Krogt<br />
programmeur van<br />
TivoliVredenburg<br />
Le Guess Who? 2014<br />
20 t/m 23 november,<br />
Utrecht, diverse podia<br />
Bij veel muziekliefhebbers staat<br />
dit Utrechtse festival al maanden in de agenda<br />
genoteerd. Ook dit jaar weer een prachtige<br />
line-up van oudgediende Bonnie ‘Prince’ Billy tot<br />
verrassende nieuwkomers Ought en Greylag. En de<br />
kans om Sharon Van Etten te zien, die dit jaar het<br />
prachtige album Are we There uitbracht.<br />
Metronomy<br />
8 december<br />
TivoliVredenburg<br />
Ronda<br />
Met het nummer The Look uit 2011 veroverde<br />
Metronomy mijn hart en geheugen, waardoor ik al drie<br />
jaar hun deuntje in mijn hoofd heb. Dit jaar leverde<br />
Metronomy weer een goed album af: Love Letters.<br />
Hun vierde album stond vol met sierlijke liedjes, die<br />
wederom blijven hangen in je hoofd. En na hun strakke<br />
show op Best Kept Secret, nu op 8 december live in de<br />
Ronda van TivoliVredenburg te zien.<br />
Melanie de Biasio<br />
10 december De Helling<br />
Jazz, triphop, beetje blues, beetje<br />
elektronica en dan die bijzondere<br />
stem. Zo zou je de muziek van de Belgische Melanie<br />
de Biasio kunnen omschrijven. Haar prachtige album<br />
No Deal is al een tijdje uit. Dit jaar is ze nog een keer<br />
in Nederland te zien. Laat je die avond in de Helling<br />
betoveren door deze spannende dame.
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
WENDE<br />
Last Resistance – The Theatre Sessions Live CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Theater gaat over avontuur, over dingen doen die mensen misschien<br />
niet verwachten. Wende Snijders ging met haar laatste album Last<br />
Resistance op avontuur en liet het allemaal gebeuren. Het begon vorig<br />
jaar met een try-out toertje langs enkele popzalen. In een donkere setting met fel wit licht, en<br />
leunend tegen een zware muur van bas, gitaar en elektronica, zong Wende haar sprankelende<br />
vocalen alsof de duivel haar niet deerde. Deze setting werd vervolgens uitgebreid voor het<br />
grote theaterpodium en met nog meer magnesiumlampen, een overdosis dynamiek en<br />
shockeffect, prachtige projecties, veel vuur en passie, maar met ook de nodige intimiteit, bracht<br />
ze het publiek in een ongekende extase, hoewel dat voor sommige bezoekers toch wel even<br />
wennen was. Deze nieuwe live-plaat is een perfecte registratie van dit gebeuren en is in feite<br />
versie 2.0 ten opzichte van het studioalbum. Een krachtiger statement had Wende niet kunnen<br />
maken. Nu de dvd nog. (Ruud Verkerk)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
WILD SMILES<br />
Always Tomorrow CD LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Na een aantal opvallende singles waarvan de eerste begin vorig jaar<br />
het licht zag, verschijnt nu eindelijk het volwaardige debuutalbum van<br />
Wild Smiles. Dit jeugdige trio uit Winchester, Engeland, heeft het wiel<br />
niet uitgevonden, maar combineert op Always Tomorrow wel op originele wijze een aantal stijlen die<br />
we nog niet heel vaak op deze manier hoorden. Alsof Nirvana, Jesus & The Mary Chain, Weezer, The Velvet<br />
Underground en The Beach Boys de handen ineen geslagen hebben om samen een plaat op te nemen en<br />
daarbij veel lol hadden. Vaak zijn alle invloeden verwerkt in één nummer, soms overheerst één stijl. Zo had<br />
Never Wanted This uit de pen van Kurt Cobain kunnen komen en flirt Everyone’s The Same heel nadrukkelijk<br />
met het gedragen stofzuigergeluid dat ooit werd uitgevonden door de broertjes Reid. Erg is dat niet. De liedjes<br />
zijn namelijk van hoog niveau en bovendien erg aanstekelijk. Volume op tien en knallen maar! (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
ROBERT WYATT<br />
Different Every Time 2CD 2x2LP<br />
(Domino/V2)<br />
Van de hand van Marcus O’Dair verscheen recentelijk een nieuwe, geautoriseerde<br />
biografie over Robert Wyatt, getiteld Different Every Time. (Aanrader met zachte<br />
dwang!) Ter begeleiding hiervan verschijnt deze gelijkgetitelde dubbelaar die door<br />
de schrijver, Wyatt zelf en Domino Recordings werd samengesteld. De eerste schijf (Ex Machina) bevat een<br />
voorbeeldige introductie vanaf Soft Machine’s Moon In June via Matching Mole en zijn hooglijk gewaardeerde<br />
solowerk, tot en met Comicopera aan toe. Die hooglijke waardering komt duidelijk tot uiting op de tweede<br />
schijf (getiteld Benign Dictatorships, typisch Wyatt) die volop rariteiten en collaboraties bevat van bekende fans<br />
als Anja Garbarek, Hot Chip, Epic Soundtracks, Phil Manzanera, Steve Nieve, Nick Mason en Bjork en uiteraard<br />
Wyatts eigen meesterstuk Shipbuilding dat Elvis Costello voor hem (her)schreef. Ga dat goud maar eens los<br />
verzamelen. U weet wat u te doen staat. (Albert Jonker)<br />
NEIL YOUNG<br />
Storytone<br />
(Warner)<br />
CD 2CD 2LP<br />
Weinig artiesten zijn zo onvoorspelbaar als Neil Young. Na zijn doorbraak<br />
met The Buffalo Springfield koos Young – zijn uitstapjes met Crosby,<br />
Stills & Nash daargelaten – voor een solocarrière zonder concessies.<br />
Was zijn eerste soloplaat (1968) nog rijk gearrangeerd door Jack<br />
Nitzsche, zo werd de opvolger Everybody Knows This Is Nowhere (1969)<br />
gekenmerkt door stevige songs, samen met de band Crazy Horse. En<br />
hoewel Young op gezette tijden samen met hen stevige platen maakt,<br />
zijn de uitstapjes van Young legio. Hij wist een commerciële carrière met het album Harvest (1972) bewust<br />
om zeep te helpen met het grillige maar imposante Time Fades Away (1973). Na respectievelijk een<br />
elektronische (Trans, 1982), een rockabilly (Everybody’s Rocking, 1983) en een countryplaat (Old Ways,<br />
1985) werd Young zelfs door zijn eigen platenbaas, David Geffen, aangeklaagd wegens het maken van<br />
oncommerciële muziek. Vlak na het aankondigen van de door Young ontwikkelde ultieme digitale speler,<br />
Pono, (Young’s heeft zijn afkeer voor de cd en mp3 nooit onder stoelen of banken gestoken), verraste<br />
Young zijn fans dit jaar met een verzameling songs, opgenomen op een Voice-o-graph uit 1947. En dan is<br />
er nu ineens het album Storytone. Nadat Young solo een aantal nummers had opgenomen (toegevoegd<br />
op de deluxe-edition) werden de opnames gearrangeerd voor een 92-koppig orkest en een bigband.<br />
Nu werkte Young incidenteel al met orkesten op Harvest, maar een geheel orkestraal album is een<br />
nieuwe verrassende wending. Bevlogen, soms gevoelig en dan weer rockend, het komt allemaal langs<br />
op Storytone. Gelukkig zijn er nog artiesten die doen wat ze willen, of je het nu mooi vindt of niet. (Ron<br />
Bulters)<br />
30<br />
31
oxsets<br />
Pop & Rock<br />
Nu Goedkoop<br />
Buffalo Springfield - Buffalo<br />
Springfield<br />
Rod Stewart - Live<br />
1976-1998:Tonight’s The N<br />
John Mayer - John Mayer<br />
Johnny Cash - The Perfect<br />
Johnny Cash Collection<br />
Donny Hathaway - Never<br />
My Love:The Anthology<br />
Bob Dylan - Bootleg Series<br />
Vol. 1-3<br />
Bruce Springsteen - Live In<br />
Concert 1975 - 85<br />
The Byrds - The Complete<br />
Album Collection<br />
Otis Redding - The King Of<br />
Soul<br />
Miles Davis - Sunday<br />
Morning Classics<br />
Kings Of Leon - The<br />
Collection Box<br />
Leonard Cohen - The Complete<br />
Studio Albums Collection<br />
Aretha Franklin - The Queen<br />
Of Soul<br />
Leonard Cohen - Songs Of<br />
Nits - Nits?<br />
• Various - XXX:Three<br />
Decades Of Roadrunner<br />
• King Diamond - Complete<br />
Roadrunner Collection<br />
• Manowar - Triple Album<br />
Collection<br />
STATUS QUO<br />
Aquostic<br />
CD 2LP<br />
Na de tweede live-plaat van The Frantic<br />
Four komt vrijwel direct Aquostic<br />
(Stripped Bare) uit. Je kan stellen dat een groter verschil<br />
haast niet bestaat. Van de energieke uitvoering van een<br />
band op vol vermogen naar de ingetogen uitvoering<br />
in een akoestische setting. Ik moest er wel even aan<br />
wennen. Wie echter Aquostic een kans geeft, zal<br />
merken dat de uitvoeringen van al deze klassiekers<br />
een nieuw licht werpen op de nummers en dat vooral<br />
duidelijk wordt dat bijna alle nummers ook overeind<br />
blijven staan zonder de dikke vette rocksaus. Luister<br />
bijvoorbeeld eens naar Again And Again dat haast een<br />
swingend Zydeco-nummer geworden is. Aquostic is<br />
daarmee misschien wel de verrassing van deze maand.<br />
(Hermen Dijkstra)<br />
TEMPLES<br />
Sun Restructured 2CD<br />
De Britse band Temples leverde eerder<br />
dit jaar een van de betere debuten van<br />
2014 af. Op Sun Structures ging de band aan de haal<br />
met een aantal decennia psychedelische popmuziek en<br />
klonk het uiteindelijk als The Beatles met Syd Barrett<br />
als extra lid. Sun Restructured is onderdeel van een<br />
luxe heruitgave van het debuut en bevat een remake<br />
van een aantal songs van het album. Dj’s en producers<br />
Beyond The Wizards Sleeve (Erol Alkan en Richard<br />
Norris) hebben er een bedwelmende luistertrip van<br />
gemaakt, die niet zo essentieel is als het debuut, maar<br />
zeker de moeite waard is en bovendien nogmaals de<br />
aandacht vestigt op de jaarlijstjesplaat van Temples.<br />
(Erwin Zijleman)<br />
LILY & MADELEINE<br />
Fumes<br />
CD LP<br />
Een betovering kan snel verbroken<br />
worden, zo laat de tweede plaat van het<br />
jonge duo Lily & Madeleine horen. Hun debuutalbum<br />
verscheen nog geen jaar geleden en was een<br />
wonderbaarlijk knap staaltje feeërieke samenzang in<br />
een breekbaar folkjasje. In hun ambitie om drie jaar<br />
lang elk jaar met een nieuwe plaat te komen is nu dus<br />
opvolger Fumes al verschenen. Alle hiervoor genoemde<br />
YUSUF (CAT<br />
STEVENS)<br />
Tell ‘em I’m Gone<br />
CD LP<br />
Pop & Rock<br />
(Legacy/Sony Music)<br />
Nadat hij in 2006<br />
de gitaar weer oppakte om weer seculiere<br />
muziek te maken is Yusuf Islam net zo<br />
bekend geworden onder zijn Islamitische<br />
naam als hij was onder zijn artiestennaam<br />
Cat Stevens. En terecht, want behalve dat hij<br />
nog steeds uitstekende songs schrijft, is Yusuf<br />
uitstekend op de hoogte van de staat van<br />
de huidige muziek. Dat blijkt alleen al uit de<br />
geweldige uitvoering van het doodgespeeld<br />
gewaande You Are My Sunshine, dat<br />
hier met Tinariwen wordt gebracht, die<br />
ook de titeltrack tot een hoogtepunt<br />
maken. Matt Sweeney en Bonnie<br />
t<br />
Prince Billy doen mee op The<br />
Devil Came From Kansas, inclusief a<br />
Sonic Youth-achtige solo. Dat<br />
zijn religie en geweldige muziek<br />
eerder bij elkaar horen dan elkaar<br />
in de weg staan, ondanks dat de<br />
publieke opinie daar nog wel eens<br />
anders over denkt, wordt mooi<br />
onder woorden gebracht in Editing<br />
Floor Blues, waarin ook zijn liefde<br />
voor Amerikaanse traditionele blues<br />
blijkt. Yusuf Islam is misschien wel<br />
de ultieme wereldmuzikant. (Jurgen<br />
Vreugdenhil)<br />
S<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
ingrediënten zijn zeker nog aanwezig, maar lijken in<br />
de haast toch iets van hun glans verloren te hebben.<br />
Gelukkig is er bij Lily & Madeleine genoeg talent<br />
aanwezig om dat op te kunnen vangen met fraaie<br />
liedjes, maar met die prachtige debuutplaat nog zo vers<br />
in het geheugen vraag je je wel een beetje af of dit<br />
productietempo nou echt nodig is. (Martijn Koetsier)<br />
32<br />
33
SPECIAL Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
binnenkort binnen<br />
14 november<br />
Captain Beefheart - Sun Zoom Spark: 1970 To 1972<br />
Dans Dans - 3<br />
New Cool Collective - Electric Monkey Sessions<br />
TV On The Radio - Seeds<br />
Wilco - Alpha Mike Foxtrot Rarities<br />
21 November<br />
Anouk - Paradise And Back Again<br />
Asgeir - In The Silence Deluxe<br />
Leonard Cohen - Live In Dublin<br />
Coldplay - Ghost Stories Live 2014<br />
De Staat - Vinticious Versions Ep<br />
Bryan Ferry - Avonmore<br />
Joni Mitchell - Love Has Many Faces<br />
David Sylvian - There’s A Light That..<br />
Velvet Underground - Velvet Underground 3rd<br />
Reissues<br />
FAMILY<br />
Fearless<br />
2CD DELUXE<br />
In 1971 slaat John Wetton een aanbod<br />
van Robert Fripp af om King Crimson<br />
te versterken om zich vervolgens bij het (rauwe)<br />
bluesgebaseerde maar folky artrock spelende Family<br />
te voegen, dat hiermee, na twee wat richtingloze, te<br />
ambivalente lp’s weer de geest krijgt. En hoe! Fearless<br />
is de vijfde van zeven lp’s in een korte maar hoogst<br />
unieke carrière waar concessies immer vermeden<br />
werden en integriteit hoog in het vaandel stond.<br />
reissues<br />
Ondanks dat bevat Fearless klassiekers als Between<br />
Blue & Me, Sat ‘D’ Y Barfly, Spanish Tide en Children.<br />
Niet alleen de absolute fanfavoriet maar algemeen<br />
aanvaard als hét meesterwerk zoals valt te lezen in<br />
een bevlogen recensie, afgedrukt in een voortreffelijk<br />
boekje met zestien pagina’s informatie van Familyman<br />
en -kenner Pete Feenstra. Bonusdisc met grootste (UK)<br />
single In My Own Time en b-kant Seaside. Serieuze<br />
kandidaat reissue van het jaar 2014, althans wat ons<br />
betreft! (Albert Jonker)<br />
ZAZI<br />
Zazi Zingt Dorrestijn CD<br />
Nee, dit olijke meisjestrio is niet het<br />
Nederlandse antwoord op K3. Zazi zingt<br />
grote mensen teksten en heeft sinds de oprichting in<br />
2009 al bewezen over een breed scala aan repertoire te<br />
beschikken. Of het nu in het Frans, Engels of desnoods<br />
Noors is, ze zingen dat het hun een lieve lust is. Met<br />
een album vol teksten en kleinkunstliedjes van Hans<br />
Dorrestijn dringen Sabien, Dafne en Margriet nu de<br />
theaterzalen binnen om met hun perfecte samenzang<br />
28 November<br />
AC/DC - Rock Or Bust<br />
King Gizzard & The Lizard Wizard - I’m In Your Mind Fuzz<br />
Pixies - Doolittle 25<br />
Humberto Tan Presents Let’s Dance<br />
5 December<br />
Smashing Pumpkins - Monuments To An Elegy<br />
Supertramp - Crime Of The Century Deluxe<br />
17 December<br />
Nick Cave - 20,000 Days On Earth (DVD)<br />
Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />
Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />
Matt Simons - Catch & Release<br />
Simple Minds - Big Music<br />
Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />
het publiek voor zich te winnen. Dorrestijns liedjes zijn<br />
ongekunsteld en super Nederlands. Teksten over de<br />
schaatsen, ijsjes, dooi, de lente, eendjes voeren in het<br />
park, de dood en spijt. Een enkel uitstapje voert naar<br />
Frankrijk met een oude Renault 4. De arrangementen<br />
zijn divers en goed gekozen, zoals in het reggaeachtige<br />
liedje met de titel Benauwd. Zoals Hans het<br />
zelf zegt: ‘Ik heb nog nooit meegemaakt in mijn lange,<br />
lange carrière dat een collega zowel de tekst als de<br />
muziek van een liedje van mijn hand verbeterde... dat<br />
lukte Zazi!’ (Ruud Verkerk)<br />
AFGHAN WHIGS<br />
Gentlemen Deluxe<br />
(Warner)<br />
2CD LP<br />
In de vroege jaren negentig kon de uit Ohio afkomstige Afghan Whigs steevast<br />
rekenen op grote bijval van de muziekpers. De band maakte dan ook een<br />
stormachtige ontwikkeling door, van garagepunkbandje in de lijn van The<br />
Replacements naar een van de vaandeldragers van de grunge dankzij hun unieke mengeling van soul met<br />
rock. Gentlemen was het debuut op een groot label – na een paar platen voor Sub Pop te hebben gemaakt<br />
– en verscheen in 1993. Het album was de grote doorbraak van de band en de single Debonair groeide<br />
uit tot een culthit. Greg Dulli en consorten zijn hier op hun creatieve hoogtepunt en het is dan ook terecht<br />
dat de plaat een Deluxe 21-jarige verjaardag krijgt. Hierop is een schat aan demo’s, b-kantjes en de live<br />
opgenomen ep What Jail Is Like te vinden. Vooral de tien demo’s laten horen dat alle songs in de kern al<br />
ijzersterk waren en maken deze collectie af. (Bert Dijkman)<br />
DAVID BOWIE<br />
Nothing Has Changed<br />
(Parlophone/Warner)<br />
2CD 3CD 2LP<br />
Zeggen dat David Bowie vorig jaar vriend en vijand verraste met The Next Day is<br />
een understatement. Vrijwel iedereen dacht dat het door hartproblemen geplaagde<br />
icoon zich definitief van het wereldtoneel had teruggetrokken, maar niets bleek<br />
minder waar. Bovendien bleek The Next Day een waar meesterwerk, dat zijn werk in de jaren negentig<br />
gemakkelijk overtrof en zich kon meten met zijn hoogtijdagen, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig.<br />
Dat nu een nieuwe verzamelaar verschijnt, is minder verrassend, wel dat een aantal zeldzame opnames<br />
nu voor het eerst op cd verschijnt. Grootste verrassing is echter het nieuwe Sue (Or In A Season Of Crime),<br />
waarop Bowie avant-garde jazz vermengt met drum ‘n bass en een vleugje Brian Eno. Volgens insiders had<br />
Bowie uit wat The Next Day is geworden ook een driedubbelaar kunnen samenstellen, dus hopelijk is deze<br />
compilatie vooral een voorbeeldig samengesteld warmhoudertje. (Henri Drost)<br />
34<br />
35
Pop & Rock<br />
BRUCE SPRINGSTEEN<br />
Album Collection Vol. 1<br />
(Columbia/Sony Music)<br />
7CD 7LP box<br />
Waar de fans na voorbeeldige boxsets rondom Born To Run en vooral<br />
Darkness On The Edge Of Town hoopten op een dito behandeling van The<br />
River, verschijnt nu eerst deze set met de eerste zeven studioplaten van<br />
Bruce Springsteen. Voor zover nog niet gebeurd was, voorbeeldig geremastered en in mooie replica’s van de<br />
originele hoezen. Bij herbeluistering valt andermaal op hoe Srpingsteen in korte tijd nadrukkelijke invloed<br />
van Dylan op zijn debuut verruilt voor de grotestadsromantiek op misschien wel zijn echte meesterwerk The<br />
Wild, The Innocent & The E Street Shuffle, gevold door de ultieme combinatie van beide, aangevuld met een<br />
flinke dosis Phil Spector op Born To Run. Ruzie met het management volgt, waardoor het zeer grimmige<br />
Darkness On The Edge Of Town drie jaar op zich laat wachten. De geplande poppy enkelaar Ties That Blind<br />
wordt door Springsteen zelf teruggehaald ten faveure van The River, de cruciale dubbelaar die recht doet<br />
aan de inmiddels monumentale optredens van Springsteen. Het akoestische Nebraska liet Springsteen van<br />
zijn meest desolate kant zien, terwijl opvolger Born In The USA zijn werelddoorbraak betekende – ironisch<br />
genoeg schreef Springsteen de meeste nummers voor dat album oorspronkelijk voor Nebraska. Hierna zou<br />
de E Street Band ruim een decennium uiteenvallen, waarin Springsteen platen van wisselende kwaliteit<br />
uitbracht, maar dit eerste zevental blijft<br />
onovertroffen. (Henri Drost)<br />
Pop & Rock<br />
THE PAUL MCCARTNEY ARCHIVE COLLECTION<br />
VENUS<br />
AND<br />
MARS<br />
The Soul Of Designer<br />
Records 4CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
In 1967 besloot ene Style Wooten uit<br />
Memphis de krachten te bundelen<br />
met Roland Janes, gitarist van de huisband van de<br />
plaatselijke Sun Studios. Hun doel? Gospel! En in de<br />
tien jaren die volgden brachten ze ruim 500 singles<br />
uit, eerst van lokale grootheden, maar gaandeweg<br />
breidde hun werkgebied zich uit tot alle staten langs<br />
de Mississippi. En iedereen die na deze prachtig<br />
uitgevoerde 4cd-box niet in volle adoratie op zijn<br />
knieën valt, is voorgoed verloren. Als ware het een<br />
parallel universum, lijkt de gospelgeschiedenis hier<br />
de seculiere ontwikkeling moeiteloos te volgen. The<br />
Magnificent Soul Survivors hadden zo op Stax gekund,<br />
terwijl de Tennessee’s Gospel Songbirds de traditionele<br />
blues vertolken. Op het eind van Designers bestaan<br />
weet ene Elgie Brown een knallende funk neer te<br />
zetten in When Jesus Comes. Een enkele naam klinkt<br />
bekend, de Jubilee Hummingbirds brachten zowel O.V.<br />
Wright als James Carr voort, maar de meeste artiesten<br />
trokken zich terug in de vergetelheid. Het Woord<br />
verspreidden is een prima bezigheid, maar mocht<br />
natuurlijk de zaken niet in de weg<br />
staan, getuige het saillante detail<br />
dat al deze bands Wooten moesten<br />
betalen om een single op Designer<br />
Records te mogen uitbrengen. Een<br />
hemels overzicht van een vergeten hoofdstuk uit<br />
de zeer rijke muziekgeschiedenis van Memphis,<br />
Tennessee. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
OUT<br />
NOW<br />
DELUXE VERSIES VAN BEIDE ALBUMS IN BOEKVORM, INCLUSIEF BONUS CD, BONUS DVD, NIET EER-<br />
DER GEPUBLICEERDE FOTO’S EN MEMORABILIA. OOK VERKRIJGBAAR ALS 2CD EN 180 GRAMS 2LP.<br />
WINGS AT<br />
THE SPEED<br />
OF SOUND<br />
FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />
36 37
Pop reissues & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
reissues<br />
BOB DYLAN<br />
MICAH P. HINSON & THE<br />
GOSPEL OF PROGRESS<br />
Micah P. Hinson And The Gospel Of<br />
Progress CD 2LP<br />
De Texaanse singer-songwriter Micah P. Hinson heeft de<br />
afgelopen tien jaar een flinke stapel platen afgeleverd.<br />
Het zijn platen die zeer werden gewaardeerd door de<br />
critici, maar verder te weinig aandacht trokken. Micah<br />
P. Hinson And The Gospel of Progress was in 2004 de<br />
eerste van het stel en volgens velen ook de beste. De<br />
nu verschenen reissue staat vol met intieme en mooi<br />
ingekleurde popliedjes die uitstekend passen bij de<br />
herfst en herinneren aan de betere platen van onder<br />
andere Smog en Songs:Ohia. Tien jaar geleden een<br />
bescheiden meesterwerk en dat is het nog steeds.<br />
(Erwin Zijleman)<br />
The Basement Tapes Complete: Bootleg Series 11<br />
2CD 6CD box 3LP<br />
(Legacy/Sony Music)<br />
Bestaan er sessies die met meer mythes omgeven zijn Dylans Basement<br />
Tapes? Vanaf 1969, toen op niet de allereerste, maar wel een van<br />
meest legendarische, bootleg Great White Wonder zeven nummers<br />
van deze sessies opdoken zijn ze een soort heilige graal voor iedere<br />
Dylan-liefhebber. Andere artiesten hadden succes met de nummers<br />
die in Big Pink in 1967 waren opgenomen, waaronder natuurlijk The<br />
Band (This Wheel’s On Fire, I Shall Be Released), maar toen in 1975 eindelijk de dubbel-lp The Basement<br />
Tapes verscheen was dat slechts het topje van de ijsberg. En erger: Robbie Robertson van The Band voegde<br />
overdubs en nummers van latere sessies toe.<br />
Ook The Bootleg Series Vol. 1-3 (1991) leverde maar twee Basement Tapes-opnames, maar in de jaren<br />
die volgden legden verzamelaars de hand op vijf goed gevulde cd’s genaamd The Genuine Basement<br />
Tapes, later gevolgd door een opgepoetste fanversie. Deze cd’s gebruikte Greil Marcus als basis voor zijn<br />
onvolprezen Invisible Republic: Bob Dylan’s Basement Tapes, maar hoewel het ene na het andere deel van<br />
de officiële Bootleg Series volgde, op een verdwaald nummer na bleef het wachten op een definitieve<br />
release van wat Clinton Heylin terecht omschreef als ‘Dylan’s greatest collection of songs’.<br />
Tot nu. Zevenenveertig jaar nadat Dylan en wat even later The Band zou worden zich terugtrokken in het<br />
afzichtelijk roze geschilderde huis in West Saugerties verschijnt alles. En hoewel Garth Hudson, toch de<br />
archivaris van The Band, verklaarde dat op de vijf bootleg-cd’s wel zo’n beetje alles wel stond, blijken nu<br />
zes tot de rand gevulde cd’s nodig om de complete Basement Tapes te ontsluiten. Godlof, want in The<br />
Basement Tapes is de hele Amerikaanse muziekgeschiedenis vervat. Van hartverscheurend tot kolderiek,<br />
van bitter tot feestelijk, van raadselachtig tot rechtoe rechtaan.<br />
Nog niet ieder klonken de tientallen originals en covers zo goed, nog niet eerder waren zelfs de miniemste<br />
details tussen verschillende takes hoorbaar en meer dan ooit valt op hoeveel Robertson in 1975 aan deze<br />
opnames gesleuteld heeft. En nu blijkt bijvoorbeeld dat Ain’t No More Cane weliswaar een Basement Tapeopname<br />
is, maar dan gezongen door Dylan, die het natuurlijk al vanaf de vroege jaren zestig zong, maar<br />
niet de gepolijste Band-opname die op het 1975-album terug te vinden, hoe goed die versie ook is.<br />
De 2cd-versie (ook op 3lp) bevat de hoogtepunten, maar de 6cd-versie is natuurlijk te prefereren. Jammer<br />
dat Sony het niet aandurfde om ook een 10lp-box uit te brengen, maar dat is dan werkelijk ook het<br />
enige puntje van kritiek op deze uitgave, die, om de bespreking in Rolling Stone uit 1975 maar eens te<br />
parafraseren, de beste van 2014 is, net zoals die, zelfs in verminkte vorm, de beste van 1975 was en van<br />
1967 geweest zou zijn. (Henri Drost)<br />
JOHAN DERKSEN<br />
Pioniers van de Nederpop 2CD+2DVD+Boek<br />
(Universal)<br />
Het mag inmiddels bekend zijn dat de best gebekte snor van Nederland een groot<br />
liefhebber is van muziek. Met enige regelmaat presenteert Johan Derksen in het<br />
programma Voetbal International goede artiesten uit Engeland of Amerika en ook<br />
huisband Danny Vera was een idee van Johan Derksen. Minder mensen hebben echter<br />
Derksen On The Road gezien. Een prachtig programma over de roots van de Nederlandse popmuziek. De<br />
pioniers die de laatste jaren stelselmatig onderbelicht bleven bracht Derksen weer in de schijnwerpers. Een<br />
prachtige reeks met grote historische, nostalgische en musicologische waarde met ook nog eens geweldige<br />
muziek. Nu is er de verzamelbox met de muziek van de reeks op cd en daarbij alle afleveringen op dvd.<br />
Een niet te missen verzamelaar voor de echte Nederlandse pop- en rockliefhebber met goede smaak!<br />
(Sanna Marije van Elst)<br />
THE JAM<br />
Setting Sons<br />
2CD 3CD+DVD Box<br />
(Polydor/Universal)<br />
Het vierde album van The Jam wordt vaak wat over het hoofd gezien en dat is<br />
niet gek, gezien het tussen twee absolute meesterwerken geklemd staat. Met All<br />
Mod Cons weet de band zich tot een van de belangrijkste bands uit het Verenigd<br />
Koninkrijk op te werken en songschrijver Paul Weller wordt op een lijn gezet met Ray Davies en Pete<br />
Townshend, niet toevallig grote voorbeelden van de man. Vanaf deze plaat zijn de tournees steevast<br />
uitverkocht en komen de singles hoog binnen in de hitparade. De singles die voorafgaan aan Setting Sons -<br />
StrangevTown en When You’re Young - staanvin de schaduw van de single die vlak na het album verschijnt<br />
en een blauwdruk voor het geluid van The Jam is: Going Underground. Deze klassieker kwam meteen op<br />
de eerste positie van de hitparade binnen en is – net als de andere twee – met zijn b-kant toegevoegd aan<br />
de eerste schijf op deze deluxe editie. Setting Sons mag dan het experiment van de volgende plaat Sound<br />
Effects ontberen, het is wel de meest evenwichtige plaat van de band en vele songs worden door Weller<br />
ook nu nog live gespeeld. De tweede schijf is gevuld met demo’s, alternatieve takes en een Peel Sessie. In<br />
de Super Deluxe box zit nog een derde schijf met een nooit eerder uitgebracht concert uit 1979 in Brighton<br />
en de tevens bijgevoegde dvd is gevuld met clips van de singles en diverse BBC-opnames. (Bert Dijkman)<br />
38 39
eissues<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
reissues<br />
reissues<br />
KINKS<br />
Anthology 1964-1971<br />
(Sony Music)<br />
6 CD box<br />
In september dit jaar was het precies vijftig jaar geleden dat The Kinks een<br />
nummer één hit scoorden met You Really Got Me. Dat feit en het gerucht<br />
dat de band weer bij elkaar komt voor een serie optredens is aanleiding<br />
genoeg voor een nieuwe, uit vijf cd’s bestaande Anthology. Deze box richt zich louter op de successen in<br />
de zestiger jaren en verzamelt naast alle hits en essentiële albumtracks ook 25 niet eerder uitgebrachte<br />
tracks. Met het vervallen van de eerder verschenen boxset Picture Book – die overigens wel de hele carrière<br />
belichtte – is het dan ook verheugend dat er weer een uitstekend overzicht is van een van de belangrijkste<br />
bands die Engeland ooit voortbracht. Alle tracks zijn opnieuw geremastered en klinken anno nu nog net zo<br />
urgent als vijftig jaar geleden. Een essentieel stuk Britse popgeschiedenis. (Bert Dijkman)<br />
QUEEN<br />
Queen Forever<br />
(Universal)<br />
CD 2CD deluxe<br />
Queen Forever bevat nummers die de band ‘vergeten’ was met vocalen van de in<br />
1991 overleden zanger Freddie Mercury. Ook de in 1997 gestopte bassist John Deacon<br />
heeft meegewerkt aan enkele nummers. De plaat bevat 3 nieuwe nummers. Het<br />
eerste nieuwe nummer is een samenwerking tussen Mercury en Michael Jackson, genaamd There Must<br />
Be More to Life Than This. Dit nummer werd in 1983 opgenomen in de huisstudio van Jackson, maar werd<br />
niet uitgebracht. In plaats daarvan verscheen het in 1985 op het soloalbum van Mercury, Mr. Bad Guy.<br />
Tijdens de Queen-tournee van 2014 met Adam Lambert als zanger speelde de band het nummer Love<br />
Kills, oorspronkelijk een solonummer van Mercury. Lambert heeft gezegd dat de band dit nummer opnieuw<br />
heeft ingespeeld om te verschijnen op dit album. Uiteindelijk verscheen het nummer als ballad op het<br />
album. Het derde nieuwe nummer, Let Me in Your Heart Again, werd oorspronkelijk opgenomen voor het<br />
album The Works uit 1984. In 1988 werd het opgenomen door de vrouw van May, Anita Dobson, voor haar<br />
debuutalbum Talking of Love. Verder bevat het album klassieke Queen-nummers en nieuwe opnames van<br />
oude nummers. (Red)<br />
JOHNNY THUNDERS<br />
voorbeeld. Helaas volgt hij Keith ook in de heroïne,<br />
Looking For Johnny DVD<br />
nota bene aan hem gegeven door Iggy Pop. Wat volgt<br />
Hetzelfde team dat onlangs met de is een aaneenschakeling van chaos, prachtige muziek<br />
ontluisterende rockdocu The Rise And Fall in een spoor van alcohol en drugs. Iedere ‘zeg nee<br />
Of The Clash kwam, heeft nu een nog tegen drugs’ campagne valt in het niet bij deze docu,<br />
spraakmakender onderwerp gevonden, de lotgevallen helemaal als Heartbreakers-bassist Billy Rath ten tonele<br />
van de legendarische Johnny ‘Thunders’ Genzale. We verschijnt. Thunders’ dood in 1991 in New Orleans blijft<br />
volgen zijn carrière vanaf zijn jeugd in New York waar met raadsels omhult, doch deze voorbeeldige docu<br />
hij begin zeventiger jaren furore maakt in de New ontrafelt alles wat we van zijn persoonlijkheid kunnen<br />
York Dolls. Samen met David Johanssen vormt hij de weten dankzij een schat aan archiefmateriaal en<br />
Mick & Keith van de band, niet toevallig zijn grootste interviews met de nauwst betrokkenen. (Bert Dijkman)<br />
LED ZEPPELIN<br />
IV / Houses Of The Holy<br />
CD 2CD Deluxe LP 2LP deluxe<br />
2CD+2LP+boek Box<br />
(Warner)<br />
Je kan er ellenlange discussies over voeren,<br />
maar tegen de stelling dat de eerste vier<br />
nummers van Led Zeppelin IV bij de beste<br />
plaatkanten uit de rockhistorie horen valt<br />
weinig in te brengen. Black Dog, Rock And<br />
Roll, The Battle Of Evermore, Stairway To Heaven, veel beter wordt het toch niet. Zwaar groovende, in traditionele<br />
blues gewortelde rock, gevoelige Britse folk, plus de volmaakte combinatie van dat alles. Terug in de tijd: eind<br />
1971 hangt de loden ballon hoog in de lucht, na drie monumentale platen en ettelijke tournees. Tijd om de kroon<br />
op het werk te zetten dus. Om het mysterie kracht bij te zetten, kreeg de vierde plaat geen titel en staat de naam<br />
van de band niet op de hoes. Het zou een van de best verkochte albums aller tijden worden. Het succes van de<br />
plaat gaf de band lucht om te werken aan de opvolger, die anderhalf jaar later verscheen. Met klassiekers als The<br />
Song Remains The Same en The Ocean, het verstilde The Rain Song en het indringende No Quarter consolideerde<br />
de band zijn status, al zijn de meningen verdeeld over The Crunge en D’yer Mak’er. Net zoals bij de vorige releases<br />
zijn ook deze heruitgaven voorzien van een schijf met door Jimmy Page uitgezochte alternatieve uitvoeringen<br />
van de nummers, zodat de luisteraar een mooi krijgt hoe deze memorabele songs tot stand zijn gekomen. (Louk<br />
Vanderschuren)<br />
40 41
Pop reissues & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
reissues<br />
ROLLING STONES<br />
From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />
DVD<br />
bluray 2CD+DVD 4LP<br />
From The Vaults: L.A. Forum 1975<br />
DVD<br />
bluray 2CD+DVD 4LP<br />
(Eagle/PIAS/Rough Trade)<br />
Stonesfans willen fysiek product! Nadat er door de Stones<br />
zes live-downloads beschikbaar werden gesteld, werd al<br />
snel de zevende (Sweet Summer Sun) ook uitgebracht<br />
in allerlei normale uitgaven. Dat is bevallen of men wil<br />
bootleggers de wind uit de zeilen nemen door nu opnieuw uitgaven uit te brengen uit de From The Vault-serie.<br />
From The Vault: Hampton Coliseum 1981 is de eerste. De in 2012 als download uitgegeven set wordt nu<br />
uitgegeven als een dubbel-cd/dvd-combinatie maar ook als driedubbel-lp met eveneens de dvd toegevoegd.<br />
Opgenomen op 18 december 1981 en destijds uitgezonden als het eerste pay-per-view-concert, brengt de band<br />
een energieke set. Keith Richards heeft zijn heroïneverslaving overwonnen en de band heeft een prima plaat in<br />
de vorm van Tattoo You afgeleverd. Die gegevens maken dat de band als herboren klinkt. In een set die bestaat<br />
uit klassiek maar ook destijds nieuw materiaal gaat de band tekeer als een stel jonge honden. Jagger is echt<br />
de ringmaster en leidt de band door zesentwintig tracks. Dat het enthousiasme overslaat op het publiek wordt<br />
duidelijk doordat een overenthousiaste fan Keith Richards waarschijnlijk wil feliciteren met zijn verjaardag en het<br />
podium op klimt. Richards is daar duidelijk niet van gediend en deelt een mep met zijn gitaar uit om vervolgens<br />
weer onverstoord verder te spelen. Duidelijk wordt in deze set, dat hoewel de Stones nog steeds volle arena’s<br />
trekken, het echte werk heden ten dage niet meer op het podium te zien is. Alles wordt in een hoger tempo<br />
gespeeld en er is durf om ook ander werk dan het geijkte te spelen. Prachtig dus! Zoals verwacht mag worden<br />
zijn beeld en geluid voor de gelegenheid opgepoetst en het geheel klinkt fantastisch. Hoewel dit optreden niet<br />
geheel onbekend is, vier nummers zijn al dan niet gesneden te vinden op Still Life (American Concert 1981), is<br />
dit een onmisbare uitgave voor wie de Stones een warm hart toedraagt.<br />
From The Vault: L.A. Forum 1975 is de tweede uitgave in de Vault-reeks. Ook deze mag er zeker wezen. Deze<br />
set is opgenomen tijdens de eerste tour met Ron Wood als tweede gitarist. The Stones hebben een warrige<br />
periode achter de rug met de zoektocht naar de opvolger van Mick Taylor en hebben hier te bewijzen dat ze<br />
er nog steeds toedoen. Geflankeerd door een prima spelende band met de toevoeging van Ian Stewart en<br />
Billy Preston en voor de gelegenheid Bobby Keys, wordt ook hier een flitsende setlist gespeeld die klassiekers<br />
mengt met dan relatief jong materiaal. Zo vormt If You Can’t Rock Me een uitstekende combinatie met Get<br />
Off My Cloud en horen we ook Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker) en Fingerprint File terug in de set. In het<br />
afsluitende Sympathy For The Devil mag zelfs Jesse Ed Davis nog opdraaien als sologitarist. Het besluit een<br />
concert dat meer dan de moeite waard is en net als Hampton 1981 essentieel is.<br />
Als deze twee releases voorbodes zijn voor heruitgaven van Leeds 1982, Tokio 1990, Toronto 2005 en de<br />
meest legendarische: Brussel 1973 dan staat ons nog veel moois te wachten. Totdat dat het geval is kan ik<br />
bijzonder goed uit de voeten met deze twee geweldige concerten. (Hermen Dijkstra)<br />
ACERECORDS<br />
Bring It On Home -<br />
Black America Sings<br />
Sam Cooke 3313299<br />
Dat Sam Cooke tot de grootste<br />
soulzangers aller tijden behoort,<br />
mag bij iedere muziekliefhebber<br />
bekend zijn. Dat hij echter ook zakelijk een van de<br />
eerste zwarte artiesten was die onafhankelijk werd en<br />
dat hij vrijwel alle songs zelf of in samenwerking met<br />
anderen schreef is wellicht minder bekend. Naast zijn<br />
eigen hits namen ook vele andere soulartiesten werk<br />
van Cooke op. Deze collectie brengt een selectie hieruit<br />
en we horen o.a. Percy Sledge, Otis Redding, Lou Rawls<br />
en vele andere grootheden zich soepeltjes langs dit<br />
geweldige songmateriaal bewegen.<br />
Ain’t It The Truth! –<br />
The Ric & Ron Story<br />
Volume 2<br />
Het tweede deel van The Ric<br />
& Ron Story is ditmaal zonder<br />
de twee grote namen van<br />
het eerste deel, Professor Longhair en Irma Thomas,<br />
nochtans opvallend smakelijk. De korte levensduur van<br />
Joe Ruffino’s R&B labels Ric en Ron blijkt in ieder geval<br />
lang genoeg te zijn geweest om een berg aan zeer<br />
gevarieerde fijne tracks na te laten. Met een aantal<br />
talentvolle huismuzikanten en arrangeurs in dienst als<br />
Edgar Blanchard, Harold Battiste en Mac Rebennack<br />
(beter bekend als Dr. John), kon dit ook bijna niet<br />
anders. Naast songs van bekendere namen als Eddie<br />
Bo en Johnny Adams trekken diverse andere liedjes de<br />
aandacht. Bijvoorbeeld het zwoele semi-instrumentale<br />
The Git Back van Joe ‘Guitar’ Morris, of een bewerkte<br />
traditional omgevormd tot Bobby Mitchells Mama<br />
Don’t Allow. (Corne Ooijman)<br />
GIL SCOTT-HERON – Free<br />
Will<br />
In de competitie der<br />
jazzgrootheden staat Gil Scott-<br />
Heron toch wel steevast in het<br />
linker rijtje. Een uniek geluid,<br />
dat vele generaties aan hiphop en R&B-muzikanten<br />
heeft geïnspireerd. Deze reissue van zijn derde album<br />
Free Will herinnert er ons weer even aan waarom dat<br />
zo is. Met beter geluid en alternative takes is deze<br />
reissue het meer dan waard. Grootheden als deze<br />
horen immers in elke cd-collectie thuis. (Jesse Frelink)<br />
Boppin’ By The<br />
Bayou 4<br />
De samenstellers van Ace zijn<br />
voor dit vierde Boppin’ deeltje<br />
diep de archieven ingedoken,<br />
en komen wederom met<br />
een ruime selectie pittige rockers uit het zuiden<br />
van Louisiana en Zuidoost Texas, een gebied waar<br />
traditioneel de cajunmuziek de boventoon voert. Dat is<br />
op een aantal nummers goed terug te horen, naast de<br />
Texaanse country, de New Orleans R&B en de Memphis<br />
rockabilly. Het merendeel van de liedjes (en artiesten)<br />
is onbekend of obscuur, maar het vormt bij elkaar weer<br />
een opwindende compilatie. (Jos van den Berg)<br />
Music City Vocal<br />
Groups 2<br />
Het tweede deel rondom<br />
de Vocal Groups die op een<br />
doorbraak hoopten via het<br />
Music City-label uit San<br />
Francisco. Dit deel concentreert zich op de up-tempo<br />
nummers van onbekende, maar o zo fanatieke<br />
gezelschappen als The Marcels (die niets te maken<br />
hebben met de Blue Moon-groep), The Mandarins<br />
en The Klixs. Niet zelden voorzien van onzinteksten<br />
als He-A-Woe en Yobosaya is de energie en de<br />
43<br />
aanstekelijkheid onovertroffen. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
42 waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />
velvetmusic.nl<br />
43
eissues<br />
WINGS<br />
Venus & Mars / At The Speed Of Sound<br />
(Universal)<br />
2CD 2CD+DVD 2LP<br />
Met twee nieuwe delen vervolgt Paul McCartney zijn Archive<br />
Collection. Deze keer zijn twee echte Wings-albums aan de<br />
beurt. Die band mag dan vooral het vehikel zijn waarmee<br />
McCartney de zeventiger jaren doorkomt, op deze twee platen is er voor het eerst en voor het laatst sprake<br />
van een echte band. Venus & Mars en de bijbehorende single Listen To What The Man Said wordt in 1975<br />
uitgebracht vlak voor de grote tournee waaruit het live-album Wings Over America gedestilleerd wordt. Met<br />
de sterke opener Venus & Mars/Rockshow wordt de toon gezet. Na Band On The Run is dit dan ook het<br />
sterkste album dat met Wings gemaakt wordt. Gitarist Jimmy McCullouch mag een eigen song op de plaat<br />
zetten en Denny Laine is hier haast een gelijkwaardige partner. Deze voor McCartney ongewone democratie<br />
krijgt een vervolg op At The Speed Of Sound. Hier mogen alle leden een leadvocal verzorgen en dat komt<br />
hem op zware kritiek te staan. Linda McCartney wordt al jaren niet serieus genomen en haar bijdrage Cook<br />
Of The House is dan ook het mikpunt van spot. Twee dikke hits (Let ‘Em In en Silly Love Songs – let op die<br />
geweldige baspartij!) maken van het album een groot succes. Beide platen worden weer op diverse formaten<br />
uitgebracht met een extra schijf vol outtakes, b-kantjes, demo’s en alternatieve versies en ook hier wordt weer<br />
ruim geput uit de One Hand Clapping tv-special uit 1974. Op de dvd in de superdeluxe boxen vind je een schat<br />
aan documentaires en clips die het beeld compleet maken. Alles natuurlijk weer prachtig verzorgd in een rijk<br />
geïllustreerd boekwerk. (Bert Dijkman)<br />
NEW!<br />
The Golden Years<br />
of Dutch Pop Music!<br />
• Nieuwe serie compilaties van Nederlandse bands die in de<br />
jaren zestig en zeventig baanbrekend en succesvol waren<br />
in Nederland, maar ook ver daarbuiten.<br />
• Iedere 2cd bevat alle originele A- en B-kanten van de singles waar<br />
mogelijk aangevuld met relevante albumtracks.<br />
• Uitgevoerd in luxe digipac. Booklet voorzien van exclusieve foto’s<br />
en liner notes geschreven door Robert Haagsma.<br />
• April 2015 verschijnt de volgende worp.<br />
Verkrijgbaar vanaf<br />
21 november<br />
reissues<br />
Boeken<br />
NEIL YOUNG<br />
Special Deluxe: A Memoir Of Life & Cars<br />
‘... basically an outgrowth of the first<br />
one,’ aldus de tweede zin in het<br />
voorwoord door ome Neil zélf. Dat Young<br />
buitengewoon amusant, zij het wat hak-op-de-takkerig,<br />
kan vertellen bleek uit de verkoopcijfers van zijn eerste<br />
eigen boek Waging Heavy Peace: A Hippie Dream, dé<br />
rock(auto)biografie van 2012 kunnen wij achteraf wel<br />
concluderen. De internationale pers buitelde over elkaar<br />
heen in superlatieven en terecht. Openhartig, weinig<br />
pretentieus en onverwacht inzichten verschaffend in<br />
de mysterieuze persoonlijkheid van deze Canadese<br />
troubadour met zijn generaties achtereen aansprekende<br />
oeuvre. Voor wie daarvan genoten heeft is de conclusie<br />
heel simpel: gewoon kopen, deze Special Deluxe,<br />
oftewel memoires deel twee. Enig verschil is eigenlijk<br />
het vertrekpunt van de vertelling: vanuit auto’s of<br />
honden die de familie Young bezaten.Of zelfs honden<br />
ín die auto’s. Bij Youngs elfde verjaardag krijgt hij een<br />
plastic ukelele (een Arthur Godfrey met diens foto<br />
daarop!) en instructieboek en gaat het allemaal echt<br />
beginnen (hoofdstuk vijf). Hoe precies valt verder<br />
te lezen in dit overduidelijk met groot genoegen<br />
geschreven bundeltje anekdotes (400 blz.!) die al dan<br />
niet ter zake doen maar één ding gemeen hebben:<br />
men hoeft beslist geen liefhebber van de muziek van<br />
Neil Young te zijn om diens levensloop en -ervaring<br />
te savoureren en er hier en daar zelfs wat van op te<br />
steken. Dat wordt een trilogie, wedden? (Albert Jonker)<br />
Anton Corbijn - Looking<br />
at A Most Wanted Man<br />
Anton Corbijn maakte onlangs zijn<br />
derde speelfilm A Most Wanted<br />
Man, gebaseerd op een boek van John le Carre. Natuurlijk<br />
kon hij het niet laten ook het fototoestel te hanteren en<br />
de prachtige fotoserie die hij maakte is nu in boekvorm<br />
verschenen. Samen met zijn commentaren vormen ze<br />
een mooie inkijk met de stad Hamburg als achtergrond.<br />
FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />
44 45
Heavy<br />
heavy<br />
Wendy Leigh - Bowie;<br />
The Biography<br />
Leonard Cohen - Almost<br />
Young<br />
CROBOT<br />
Something Supernatural<br />
CD lp<br />
EXODUS<br />
Blood In Blood Out<br />
Het fenomeen David Bowie is al vaak<br />
Almost Young is een fraaie tribute aan<br />
Op debuut Something Supernatural<br />
CD<br />
CD+DVD 2LP<br />
onderwerp van biografieën geweest en<br />
de bijna tachtig jarige Leonard Cohen die<br />
van het Amerikaanse Crobot komen<br />
In de biografie geeft zanger Steve<br />
het is nu de beurt aan New York Times<br />
onlangs nog met Popular Problems een vitaal album<br />
vele invloeden samen. Het is alsof Soundgarden en<br />
‘Zetro’ Souza een treffende omschrijving van de nieuwe<br />
journalist Wendy Leigh een geslaagde poging te doen.<br />
uitbracht. Foto’s van bekende en onbekende fotografen<br />
Rage Against The Machine samenspelen en Chris<br />
Exodus-cd Blood In, Blood Out: ‘Stand in the way and<br />
Zij weet de mens achter de mythe te ontrafelen en<br />
laten Cohens vijftig jarige carrière in beeld zien. Van<br />
Cornell, Robert Plant en Myles Kennedy als zangers<br />
you’ll get steamrolled over by Exodus.’ Tja, dan schieten<br />
heeft daarvoor uitputtend research gepleegd. Ex-liefjes,<br />
zijn vroege jaren naar de periode in Griekenland tot zijn<br />
hebben ingehuurd. Dat klinkt sensationeel! Vanuit die<br />
woorden tekort. De tiende cd van deze oervaders van<br />
muzikanten, managers en groupies werden uitgebreid<br />
introductie in de Hall Of Fame in 2008 en zijn meest<br />
achtergrond overrompelt Something Supernatural met<br />
de thrashmetal staat vol met fenomenale riffs, straalt<br />
geïnterviewd en lichten zo een tip van de sluier op.<br />
recensie periode geeft dit boek een mooi beeld van<br />
sensuele psychedelische swing, authentieke klasse en<br />
van opgefokte virtuositeit en heeft dat heerlijke, droge<br />
Leigh woonde overigens op een steenworp afstand van<br />
een unieke persoonlijkheid.<br />
meesterlijke overtuiging. Een jonge band met een oude<br />
maniakale randje dat Exodus zo gevaarlijk goed maakt.<br />
Bowies geboorteplek en kan als geen ander de ster in<br />
ziel en een karrenvracht potentie! (Menno Valk)<br />
Concurrentie? Wat is dat? Exodus rules! (Menno Valk)<br />
perspectief zetten.<br />
Heavy<br />
AT THE GATES<br />
At War With Reality<br />
(Century Media)<br />
Zware Jongens<br />
CD LP<br />
Voor wie de bandnaam niets zegt: gestart in 1990 is At The Gates medeuitvinder<br />
van de Gotenburg-stijl en daarmee bovendien inspirator voor een<br />
enorm leger aan bands. Een band die in 1996 van het toneel verdween na<br />
het uitbrengen van het pareltje Slaughter Of The Soul. Op At War With Reality grijpt de band terug<br />
naar deze plaat en voorganger Terminal Spirit Disease. De nummers staan bol van de meerstemmige<br />
melodieën en lekkere variaties op de hakriffjes waarop de band patent heeft. Vaak geprobeerd door<br />
anderen, maar ze klinken toch het lekkerst als de band ze zelf speelt. Niet in de laatste plaats door<br />
het unieke stemgeluid van Tomas Lindberg. En dit alles modern geproduceerd met respect voor de<br />
dagen van weleer. Zwakke nummers zitten er niet tussen; tracks als The Conspiracy Of The Blind en<br />
het titelnummer kunnen zich gemakkelijk meten met de klassiekers. Een masterclass Gotenburg-stijl<br />
deathmetal. (Niels Achtereekte)<br />
BRANT BJORK AND THE LOW DESERT PUNK BAND<br />
Black Power Flower CD<br />
(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />
Terwijl zijn voormalige bandmakkers Josh Homme en John Garcia nog regelmatig<br />
steggelen over de rechten op de bandnaam Kyuss, doet voormalig Brant Bjork<br />
simpelweg wat hij het liefste doet: muziek maken. De ene keer met een band<br />
als Fu Manchu, een andere keer met John Garcia in Vista Chino en vaak genoeg ook onder zijn eigen<br />
naam. Bands die je allemaal terug hoort op Black Power Flower, wat laat zien hoe invloedrijk de stille<br />
kracht van Bjork eigenlijk bij al die projecten is geweest. Niks verrassends, maar gewoon verzengende<br />
stoner van de kwaliteit zoals we al jaren van Brant Bjork gewend zijn. (Martjn Koetsier)<br />
MONSTER MAGNET<br />
Milking The Stars CD<br />
(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />
Met het sterke Last Patrol koerste Monster Magnet vorig jaar weer richting<br />
het hallucinerende spacerock geluid van hun eerste albums. Boegbeeld Dave<br />
Wyndorf bleek zijn inzinking van enkele jaren terug weer helemaal te boven te<br />
zijn wat nog maar eens werd bewezen tijdens de energieke live-optredens van afgelopen jaar. Milking<br />
the Stars, met als veelzeggende subtitel A Re-Imagining of Last Patrol, kan als het psychedelische<br />
tweelingbroertje van Last Patrol gezien worden. Dat wil zeggen, zes nummers van Last Patrol zijn in<br />
een ander jasje gehesen en daarnaast worden we nog getrakteerd op vier nieuwe nummers en twee<br />
live-tracks. De bewerkte nummers zijn opnieuw opgenomen en voorzien van andere, naar jaren<br />
zestig psychedelica neigende arrangementen. De nieuwe sterke songs en de gedreven gespeelde<br />
live-opnames sluiten hier naadloos op aan waardoor je bijna kunt spreken van een volwaardig nieuw<br />
Monster Magnet album dat dankzij het in wierook dampen gedrenkte retro-geluid bovendien een<br />
bijzondere plek inneemt binnen hun discografie. (Dries Klontje)<br />
MACHINE HEAD<br />
Bloodstone & Diamonds<br />
Zware Jongens<br />
CD 2LP 2LP picture disc<br />
(Nuclear Blast/PIAS/Rough Trade)<br />
De geplande tour in Noord-Amerika moest wijken voor het afmaken van deze<br />
plaat. Er bleek meer werk in te zitten dan ingeschat en dat maakt benieuwd.<br />
Duidelijk wordt al gauw dat de band niet op één paard wed met deze<br />
nieuweling. Killers & Kings is bijvoorbeeld een stamper oude stijl, maar Game Over neigt meer naar<br />
een moderne heavy/thrashmetalklassieker en net Ghosts Will Haunt My Bones duikt de band de<br />
‘popmetal’ in. Night Of Long Knives geldt daarna echter weer als een prima goedmaker die even op<br />
stoom moet komen, maar een prima brug slaat tussen heden en verleden van de band. Door de vele<br />
(lange) intro’s en tussenstukken – met Damage Inside als onverwachte zangballad – haalt de band<br />
wel veelvuldig het tempo uit dit album, en dat is jammer. Overall een plaat met evenveel plussen als<br />
minnen. (Niels Achtereekte)<br />
46 47
Heavy<br />
OBITUARY<br />
Inked In Blood<br />
CD 2LP<br />
(Relapse/PIAS/Rough Trade)<br />
Vanaf de eerste snaaraanslag van ritmegitarist Trevor Peres op de onverwacht<br />
snelle opener Centuries Of Lies, weet je: dit is de nieuwe Obituary! Inked In<br />
Blood is nummer negen in een zeer overzichtelijke en voorspelbare catalogus<br />
van even lompe als logge old school death fuckin’ metal. 25 jaar na het opzienbarende debuut<br />
Slowly We Rot rendeert het Floridiaanse vijftal nog altijd het beste met hypnotiserende herhaling en<br />
eenvoudige doch doeltreffende riffs. Zanger John Tardy is gedurende de jaren getransformeerd van<br />
donker grommende en alom in de muziek aanwezige entiteit tot zwart krijsende brulboei en op bas<br />
heeft de band de rondreizende veteraan Terry Butler (Massacre, Death, Six Feet Under) gestrikt. Alleen<br />
gitarist Kenny Andrews is helemaal onbespoten. Ondanks het voorspelbare karakter van Inked In Blood<br />
ben ik als liefhebber toch weer zwaar onder de indruk van de diepe grooves en de kracht van de band.<br />
(Menno Valk)<br />
SLIPKNOT<br />
5: The Gray Chapter<br />
Zware Jongens<br />
2CD 2LP<br />
(Roadrunner/Warner)<br />
Met interne strubbelingen, het overlijden van bassist Paul Gray (vandaar de<br />
titel) en het opstappen van meesterdrummer Joey Jordison mag het op zijn<br />
zachtst gezegd een wonder heten dat Slipknot op de proppen is gekomen met<br />
dit vijfde album. Opener XIX vat het in al zijn zwaarmoedigheid goed samen. Door het ontbreken van<br />
de bekende gitaarmuur best gewaagd, maar een stemmige stilte voor de storm. Vanaf Sarcatrophe<br />
gaat het loos en trekt de band alles uit de kast waar ze goed in is: wereld hekelende zang, catchy<br />
gitaarrifs, stampende en blastende drums, en percussie en scratichting/sampling voor een extra laag<br />
lawaai. Het beproefde recept, maar bijzonder geïnspireerd uitgevoerd met een perfecte sound. Het<br />
vertrek van Jordison valt zelfs niet gelijk op. Opvallend is ook dat Corey Taylor zijn cleane zang op de<br />
meeste plekken een stuk zuiverder is dan voorheen. En dat maakt de rustigere nummers een stuk<br />
aantrekkelijker dan eerder. Een mooie, gebalanceerde plaat. (Niels Achtereekte)<br />
UNEARTH<br />
Watchers Of Rule<br />
CD CD deluxe 2LP<br />
Soms kan het gewoon nog harder. Dat<br />
is de eerste indruk van Watchers Of Rule, de nieuwe en<br />
zesde cd van Unearth, een hard werkende en constant<br />
toerende metalcoreband uit Winthrop, Massachusetts.<br />
DEVIN TOWNSEND PROJECT<br />
Z2 2CD 3cd 4lp+2cd box<br />
Toren van Babel gewoon weg. (Martin Kikkert)<br />
Symfo<br />
heavy<br />
Watchers Of Rule is dus snoeihard en staat vol met<br />
druk melodieus gitaarwerk, woeste vocalen, diepe<br />
breakdowns en bloedheet stotende songs. Maar<br />
Unearth vliegt nergens uit de bocht. Sterker; de band<br />
houdt energie en melodie prettig en overzichtelijk in<br />
balans. (Menno Valk)<br />
Zware Jongen<br />
(Century Media)<br />
Menig Devid Townsend-fan koestert warme gevoelens voor zijn release Ziltoid<br />
The Omniscient uit 2007. Op die plaat wist hij zijn excentrieke trekjes perfect<br />
te vertalen in een (concept)plaat. Z2, de titel is al een flinke hint, is eindelijk<br />
een poging Ziltoid een vervolg te geven. Maar ook weer niet, want Z2 is een dubbelaar die bestaat<br />
uit twee nogal verschillende platen: Sky Blue en Dark Matters. Sky Blue is eerder het verlengstuk<br />
van Epicloud. Grootse, gelaagde songs met veel echo en een glansrol voor Anneke van Giersbergen,<br />
die ongeveer een gelijk aandeel in de (lead)vocalen heeft als Townsend zelf. Op Dark Matters heeft<br />
Townsend naar eigen zeggen de sfeer van een jaren vijftig hoorspel willen vatten in hedendaagse<br />
metal. Om het daarna te overgieten met pompeuze arrangementen en het aan elkaar te laten praten<br />
door een verteller. Op papier een volstrekt niet te verteren brij, in handen van Townsend een muzikaal<br />
hoogstandje, waar wel wat geduld voor nodig is. Wie de verteller op Dark Matters als kiespijn kan<br />
missen, wordt op zijn wenken bediend met de limited edition, want de derde cd laat dat stuk uit deze<br />
CAVALERA CONSPIRACY<br />
TRANSATLANTIC<br />
(The Flower Kings) de boventoon voert. Toch is en blijft<br />
Pandemonium<br />
CD LP<br />
(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />
De broertjes Cavalera maken ondertussen al weer enkele samen jaren muziek,<br />
ongetwijfeld tot vreugde van veel oude Sepultura-fans. Dat leverde al een<br />
verdomd goede eerste plaat op (Inflikted, 2007), een niet onaardige tweede<br />
(Blunt Force Trauma, 2010) en nu een snoeiharde derde: Pandemonium. Volgens Max Cavalera was<br />
het de bedoeling om zijn drummende broertje Igor weer terug te krijgen naar de stijl die hij op<br />
succesalbum Arise uit 1991 had. Dat lijkt misschien een trucje om oude fans weer warm te laten<br />
lopen, maar het moet gezegd worden dat die intensiteit akelig goed wordt benaderd. De productie zal<br />
voor liefhebbers van de klassieke sound wellicht wat te modern zijn, maar dichter bij de essentie van<br />
Sepultura zal het voorlopig niet komen. (Martjn Koetsier)<br />
KaLiveoscope<br />
het hoogtepunt het half uur durende The Whirlwind<br />
3CD+DVD 6CD DVD Box Bluray<br />
Een bekentenis: het laatste studioalbum<br />
van Transatlantic, Kaleidoscope, viel me nogal tegen.<br />
Natuurlijk zou het moeilijk worden om het meesterwerk<br />
Whirlwind te evenaren laat staan te overtreffen,<br />
maar ik had niet verwacht dat deze plaat ronduit saai<br />
zou zijn. Mijn hoop was daarom gevestigd op het<br />
traditionele live-extravaganza dat Transatlantic altijd<br />
na een tour produceert. Dat is inderdaad wederom<br />
het geval: een dvd opgenomen in Keulen en een<br />
drievoudige cd opgenomen in Tilburg. Alle vijf de<br />
Medley waar de mannen, naast Stolt ook Neal Morse<br />
(ex-Spock’s Beard), Mike Portnoy (ex-Dream Theater) en<br />
Pete Trewavas (Marillion), aangevuld met Ted Leonard<br />
(Enchant, Spocks Beard), excelleren. Zoiets moois<br />
verdient een toetje en dat wordt dan ook op de derde<br />
cd geserveerd, in de vorm van twee duetten met Thijs<br />
van Leer in de Focus-krakers Sylvia en Hocus Pocus. En<br />
wanneer dan wordt afgesloten met een 25-minuten<br />
durende toegiftmedley All Of The Above/Stranger In<br />
Your Soul weten we: we zijn weer een progjuweeltje<br />
rijker. (André de Waal)<br />
tracks van Kaleidoscope klinken een stuk steviger en<br />
energieker, waarbij vooral de gitaar van Roine Stolt<br />
48 49
symfo Symfo<br />
KAYAK<br />
Cleopatra – The Crown Of Isis 2CD<br />
(Heartselling)<br />
Kayak brengt ons opnieuw een conceptalbum. De band rond Ton Scherpenzeel<br />
heeft al eerder uitstekende conceptalbums uitgebracht zoals Merlin-Bard<br />
Of The Unseen en Nostradamus – The Fate Of Man en begeeft zich dus op<br />
vertrouwd terrein. Op deze 24 nummers tellende dubbelaar weet de band weer alle aspecten van<br />
een conceptplaat te onderzoeken zoals verhalende teksten al dan niet gekoppeld aan melodieuze dan<br />
wel moeilijkere zanglijnen maar ook uitgesponnen muzikale stukken met tempo- en maatwisselingen.<br />
Opnieuw spelen de stemmen van Edward Reekers en Cindy Oudshoorn een hoofdrol. Zij weten zichzelf<br />
uitstekend in de nummers te verplaatsten en dragen het verhaal. Muzikaal zit de plaat degelijk in elkaar<br />
met een fraai oog voor detail. Naast een aantal zwaardere stukken, zijn er op de plaat ook een aantal<br />
makkelijker in het gehoor liggende nummers terug te vinden zoals Stranger In Rome. Het zorgt voor<br />
een goede afwisseling waardoor de aandacht goed vastgehouden wordt. De afgewogen productie<br />
doet de rest. Natuurlijk is een dergelijke plaat geen doorsnee achtergrondbehangetje, maar degene die<br />
wat meer uitdaging in de muziek wil en zich mee wil laten voeren op een muzikale ontdekkingstocht<br />
in het symfonische genre zal hier ontzettend veel plezier aan beleven. Kayak maakt duidelijk dat de<br />
band nog lang niet versleten is, integendeel Cleopatra – The Crown Of Isis is misschien wel sterker dan<br />
eerder genoemde platen. (Hermen Dijkstra)<br />
ALLEN & LANDE<br />
The Great Divide CD<br />
Russell Allen, in het dagelijks leven<br />
zanger van Symphony X en Jorn Lande,<br />
ex-‘een heleboel’, slaan hier de handen voor een vierde<br />
keer ineen. De verandering zit hem in het feit dat niet<br />
Magnus Karlsson zoals voorheen verantwoordelijk is voor<br />
het songmateriaal en de productie, maar dat die taak<br />
overgelaten is aan Timo Tolkki, die we nog kennen als<br />
50<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
PENDRAGON<br />
Men Who Climb Mountains 2CD 2LP<br />
(Pendragon/Bertus)<br />
Luttele uren nadat de nieuwe cd van Pendragon gemixt was door Nick Barrett en<br />
Karl Groom verscheen deze al in de mailbox van uw favoriete recensent. En daar was<br />
die recensent heel blij mee want dit is een geweldige plaat waar zelfs mijn vrouw,<br />
die niet al te progminded is, van onder de indruk was. Zij omschrijft de muziek als typische jaren zeventig<br />
prog (‘waar jij zo van houdt’) met een moderne en melodieuze twist, terwijl ik de muziek (en tekst) nogal<br />
melancholisch en minder ‘in your face’ vind dan de vorige twee platen. De plaat is in feite een conceptplaat<br />
omdat veel nummers gaan over avonturiers (waaronder inderdaad bergbeklimmers). Dat alles is gegoten<br />
in een sfeer die teruggrijpt naar Pendragon-platen als Not Of This World en dat is helemaal niet verkeerd.<br />
Topnummer is het kwartier durende Come Home Jack waarin de melancholische gitaarsolo’s, waar Barrett zo<br />
patent op heeft, afgewisseld worden door smaakvolle toetsensolo’s die deze keer niet van toetsenist Clive<br />
Nolan maar van Nick zelf zijn. Men Who Climb Mountains zal de progliefhebber een heel uur naar de oren<br />
grijpen om die niet meer los te laten zodat de repeatknop wordt ingedrukt. (André de Waal)<br />
Stratovarius-baas. Naast deze verandering heeft Lande<br />
ook een forse bijdrage in het schrijfwerk. Heeft er dan een<br />
muzikaal een grote verschuiving plaatsgevonden? Welnee,<br />
het duo komt nog steeds met een flinke dosis vette<br />
powerrock/metal op de proppen die, hoewel misschien<br />
wat frisser, naadloos aansluit bij de voorgangers. Jorn heeft<br />
een wat grotere rol in de vocalen maar dat mag dan ook.<br />
Tien sterke nummers met als gevolg dat The Great Divide<br />
een prima plaat geworden is. (Hermen Dijkstra)<br />
Roots<br />
DANA FUCHS<br />
Songs From The Road CD+dvd<br />
De stem van Dana Fuchs klinkt alsof de<br />
zangeres al aardig wat van de donkere<br />
kanten gezien heeft. Dat is ook zo, maar tegelijkertijd<br />
hoor je er ook een strijdlust in die ervoor gezorgd heeft<br />
dat ze de nodige tegenslagen overwon. Die combinatie<br />
bracht op plaat al een fraaie combinatie van blues,<br />
country en soul. Fuchs is echter geboren voor het<br />
podium en dat talent bracht haar in de hoedanigheid<br />
van Janis Joplin al op Broadway. Op deze cd en dvd<br />
mag ze de planken op om met haar eigen materiaal de<br />
show te stelen, wat ze dan ook met verve doet. (Martjn<br />
Koetsier)<br />
CHIP TAYLOR<br />
The Little Prayers Trilogy 3CD<br />
Dit nieuwe album van de vermaarde<br />
singer-songwriter Taylor is een rijke<br />
collectie liedjes die in de afgelopen jaren op de plank<br />
belandden, maar nu een plekje krijgen op deze trilogie,<br />
die thematisch is ingedeeld. De eerste schijf, Behind An<br />
Iron Door, behandelt vooral onrecht en onrust, terwijl<br />
de tweede schijf, Love And Pain, vrolijker en luchtiger<br />
is, maar toch dezelfde passie bezit. De derde schijf heet<br />
Little Prayers, en is een persoonlijk en intiem plaatje<br />
voor de late uurtjes. Opnieuw bewijst Chip Taylor zijn<br />
klasse met deze overvloed van prachtige liedjes, die<br />
niemand onberoerd zullen laten. (Jos van den Berg)<br />
Luister<br />
trip<br />
roots<br />
CURTIS HARDING<br />
Soul Power CD LP<br />
(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />
De uit Atlanta afkomstige Curtis Harding<br />
werd eerder dit jaar in de Verenigde Staten<br />
al onthaald als ware soulsensatie, maar in<br />
Nederland moesten we nog even wachten<br />
op het debuut van de Amerikaan. Soul Power<br />
ziet eruit als een klassieke soulplaat uit de<br />
jaren zestig en zeventig en klinkt ook zo. De<br />
muzikanten waarmee Curtis Harding zich heeft<br />
omringd zorgen voor een zwoel en broeierig<br />
geluid waarin gitaren domineren, maar waar<br />
zo nu en dan ook plaats is voor blazers of een<br />
orgel en verder de moddervette ritmesectie<br />
een cruciale rol speelt. Soul Power klinkt meer<br />
dan eens als de betere platen van Marvin Gaye,<br />
maar Curtis Harding heeft met Soul Power<br />
veel meer gemaakt dan de zoveelste goede<br />
retrosoulplaat. Zo verwerkt de Amerikaan meer<br />
dan eens invloeden uit de garagerock in zijn<br />
muziek en maakt hij hiernaast geen geheim<br />
van zijn liefde voor gospel. Curtis Harding<br />
legt in een dozijn songs steeds weer net wat<br />
andere accenten, maar alles wat hij op Soul<br />
Power aanraakt verandert in goud. (Erwin<br />
Zijleman)<br />
51
oots<br />
Luister<br />
trip<br />
C.W. STONEKING<br />
Gon’ Boogaloo<br />
CD LP<br />
(King Hokum/Bertus)<br />
Wie de Australische C.W. Stoneking al eens<br />
live zag, weet dat niet alleen zijn muziek je<br />
meeneemt naar het swingende begin van<br />
de vorige eeuw. Zelfs zijn verschijning op het<br />
podium betovert je zó, dat je je even in een<br />
compleet andere tijd waant. Dat bewees op zich<br />
al dat de stijlvolle greep op vervlogen tijden<br />
van jazz, blues en calypso geen gimmick was,<br />
maar wie nog twijfelde zal door Gon’ Bugaloo<br />
met plezier nogmaals overtuigd worden. Op<br />
zijn doorbraakalbum Jungle Blues van zes jaar<br />
geleden gebeurde dat al, maar was dat deels<br />
ook te danken aan de verwondering over het<br />
authentieke geluid. Dat is er op Gon’ Bugaloo<br />
nog steeds, maar nu we Stonekings geluid wat<br />
beter kennen wordt het makkelijker om te<br />
horen wat een verschrikkelijk goede nummers<br />
de man eigenlijk schrijft. Wat betreft energie<br />
gaat er op deze nieuwe plaat ook regelmatig<br />
een tandje bij, zoals bij het aanstekelijke Get On<br />
The Floor. (Martijn Koetsier)<br />
HEAVEN Popmagazine<br />
voor échte muziekliefhebbers<br />
Geen nummer meer missen?<br />
Word abonnee, profiteer van de<br />
spectaculaire AANBIEDING.<br />
1 jaar<br />
HEAVEN slechts<br />
D 32,40 D 19,95<br />
én cadeaus t.w.v.<br />
D 30,89!<br />
Ja, ik neem een<br />
jaarabonnement<br />
op HEAVEN voor slechts<br />
u 19,95 (i.p.v. u 32,40) en krijg<br />
the breeze an appreciation<br />
of jj cale van Eric Clapton & Friends<br />
(www.universalmusic.nl, t.w.v. u 17,99) en<br />
naam<br />
straat en huisnummer<br />
postcode en plaats<br />
telefoon<br />
e-mail<br />
Ik machtig Heaven het verschuldigde bedrag<br />
af te schrijven van IBAN<br />
NL<br />
datum en handtekening<br />
2 eerder verschenen nummers<br />
(t.w.v. u 12,90) cadeau!-<br />
Deze introductieaanbieding geldt voor<br />
het eerste jaar en zo lang de voorraad<br />
strekt. Is de cd uitverkocht dan krijgt u<br />
een vergelijkbaar cadeau. Een jaarabonnement<br />
loopt tot wederopzegging, 2<br />
maanden voor vervaldatum.<br />
Stuur deze bon vanuit NL zonder postzegel naar:<br />
HEAVEN Popmagazine,<br />
Antwoordnummer 7086, 3700 TB Zeist<br />
Of ga naar www.popmagazineheaven.nl/abonneer<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
ERIC BIBB<br />
Blues People CD<br />
(Dixiefrog/Bertus)<br />
Met ijzeren regelmaat weet de vanuit Finland opererende Amerikaanse<br />
bluestroubadour Eric Bibb jaarlijks een nieuw album te presenteren.<br />
Twee zelfs dit jaar, hoewel het schitterende Eric Bibb In 50 Songs van<br />
eerder dit jaar een compilatie is. Maar met Blues People voegt Bibb weer een nieuwe parel<br />
toe aan een toch al imposant oeuvre. Geïnspireerd door de spirituele nalatenschap van Dr.<br />
Martin Luther King brengt Bibb met dit album een eerbetoon aan de artiesten die de blues<br />
op de kaart hebben gezet. Voor de zeventien nummers op Blues People strikte hij een keur<br />
aan speciale gasten/vrienden, onder wie The Blind Boys of Alabama en Taj Mahal (I Heard<br />
the Angels Singing), Popa Chubby (Silver Spoon) en Guy Davis (het heerlijk dubbelzinnige<br />
Chocolate Man). Als geen ander weet Eric Bibb de klassieke, akoestische deltablues in een<br />
hedendaags jasje te steken en van nieuwe relevantie te voorzien. Blues People is een<br />
juweeltje. (Jan Doense)<br />
a<br />
p<br />
Pop & roots Rock<br />
BROKEN CIRCLE BREAKDOWN BLUEGRASS BAND<br />
Unbroken! CD<br />
(Universal)<br />
De Vlaamse filmhit The Broken Circle Breakdown gaat over het verlies<br />
van een kind en de verwerking daarvan door de ouders. In de film<br />
spelen die ouders gezamenlijk in een bluegrassband, en de soundtrack<br />
was dusdanig populair, dat men deze band ook maar langs de theaters liet gaan. Het verslag daarvan<br />
wordt nu uitgebracht, en laat meteen horen waar de populariteit vandaan komt. Een moment lang zou u<br />
kunnen denken dat Dolly Parton zelf, begeleid door de crème de la crème van de Nashville scene tot u zingt,<br />
maar het is wel degelijk Veerle Baetens met haar Belgische muzikanten. Zeer scherp gemusiceerd, daarbij<br />
herinneringen oproepend aan The Fantastic Expedition Of Dillard & Clark, wagen ze zich aan Wayfaring<br />
Stranger, Tumbling Tumbleweeds en andere klassiekers. Ook Gram Parsons’ Sin City en Dylans Don’t Think<br />
Twice, It’s All Right komen voorbij, gelukkig nergens gekunsteld in een bluegrassjasje gestoken, maar met<br />
eerbied en liefde gebracht. Zeer authentiek én springlevend.(Jurgen Vreugdenhil)<br />
MUSEE MECANIQUE<br />
From Shores Of Sleep CD 2LP<br />
(Glitterhouse/V2)<br />
Het uit Portland afkomstige Musee Mecanique maakte een diepe indruk met Hold This<br />
Ghost, een plaat vol hedendaagse nostalgie in een dromerige atmosfeer. Zes jaar later<br />
verschijnt nu een tweede plaat, de heren Micah Rabwin en Sean Ogilvie namen er de<br />
tijd. Gelukkig wordt het wachten ruimschoots beloond, want ook From Shores Of Sleep is weer een verstild<br />
meesterwerk geworden dat dankzij de breekbare vocalen van beide heren uitgekristalliseerd klinkt. Er is<br />
duidelijk veel aandacht besteed aan het uiteindelijke arrangement, geen noot lijkt teveel en als de Franse<br />
hoorns en de cello’s om de hoek komen is dat volstrekt logisch. Het album is daarmee een fraai uitgewerkt<br />
geheel geworden die de hoge verwachtingen die het debuut maakte totaal inlost. En dat is knap. (Bert<br />
Dijkman)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
52 53
oots<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Jazz & Fusion<br />
POPA CHUBBY<br />
S<br />
I’m Feelin’ Lucky CD<br />
t<br />
(Dixiefrog/Bertus)<br />
De chubmaster zit 25 jaar in het vak en dat zullen we weten ook! Onze a<br />
favoriete bluesdikkert klinkt ongelofelijk geïnspireerd op zijn 24e (!)<br />
p<br />
plaat en laat ons weer alle soorten dik hout en daarvan gemaakte fraaie<br />
bluesplanken zien, voelen en horen. Als je in het cd-boekje leest dat onze vriendelijke reus vroeger e<br />
een dopehead geweest is die regelmatig aan de grond zat, dan ben je des te blijer dat hij zijn l<br />
gitaar weliswaar frequent verpatste maar nooit aan de wilgen heeft gehangen. Daarom kunnen we p<br />
wederom genieten van tien prima tracks waarop Popa’s fijne gitaarspel de boventoon voert. Dat l<br />
afgeknepen geluid hoort op een of andere manier bij New York, Popa’s woonplaats en belangrijkste<br />
a<br />
inspiratiebron, en blijft heel fijn om te horen: één keer luisteren naar het bijna acht minuten durende<br />
a<br />
Rock On Bluesman en je bent helemaal verkocht. I’m Feelin’ Lucky geldt daarom niet alleen voor onze<br />
t<br />
gewichtige vriend maar ook voor ons, zijn fans. Wees er overigens snel bij want de eerste uitgave<br />
van deze plaat bevat een aardige bonus-cd met daarop het allervroegste werk van Popa, toen hij nog j<br />
gewoon Theodore Joseph Horowitz heette. (André de Waal)<br />
e<br />
Jazz & Fusion<br />
JASON MORAN<br />
All Rise: A Joyful Elegy For Fats<br />
Waller CD LP<br />
Een eerbetoon door jazzpianist Moran<br />
aan de legendarische zanger/pianist Fats Waller, die<br />
in de jaren dertig ongekend populair was. De muziek<br />
op dit album klinkt niet als die van Waller, maar is wel<br />
heel erg zijn geest. Fats was namelijk een entertainer,<br />
die op het podium van alles uithaalde om maar vooral<br />
zijn publiek in de ban te houden. Die geest leeft heel<br />
erg op dit geslaagde album, waarop Wallers liedjes een<br />
nieuw en eigentijds jasje krijgen, met hulp van Meshell<br />
Ndegeocello. (Jos van den Berg)<br />
S<br />
MICHIEL BORSTLAP<br />
Frames CD<br />
(Harmonia Mundi)<br />
De Italiaanse pianist/componist Ludovico Einaudi, wiens muziek<br />
wij vooral kennen van de film Intouchables, wilde heel graag eens<br />
samenwerken met zijn Nederlandse collega Borstlap. Dat leidde<br />
uiteindelijk tot een gedenkwaardig concert in Milaan. Voor Michiel was het meer dan genoeg<br />
inspiratie voor een nieuw soloalbum, Frames. Hij voltooit daarmee een trilogie die begon met<br />
de veelbesproken en veelgeprezen albums Blue en Reflective. Frames schaart zich moeiteloos<br />
in dat rijtje, met muziek van een schoonheid zoals we die in Nederland maar zelden horen. De<br />
fraaie stukken van Borstlap laten op een subtiele manier de invloed van Einaudi horen, maar<br />
er zitten ook elementen van Satie en Keith Jarrett in. Romantische muziek, waarin elementen<br />
van jazz en klassiek door elkaar verweven zijn, maar die absoluut niet kitscherig aandoet.<br />
Integendeel, Frames staat vol ingetogen, introspectieve, maar onderhuids spannende en<br />
intrigerende composities, die je met gemak een album lang in de ban houden. (Jos van den<br />
Berg)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
JAMES FARM<br />
City Folk CD<br />
(Nonesuch/Warner)<br />
Achter deze landelijke naam gaat een enerverend jazzkwartet schuil,<br />
waarvan saxofonist Joshua Redman het bekendste lid is. Maar pianist<br />
Aaron Parks, bassist Matt Penman en drummer Eric Harland hebben hun sporen<br />
in de jazz ook reeds lang verdiend. Dit is hun tweede album, waarvoor alle leden weer composities hebben<br />
aangedragen, en waarop de chemie die al op het debuut aanwezig was nog tastbaarder is geworden.<br />
De groep gebruikt het klassieke akoestische jazzkwartet-instrumentarium voor een op songs gebaseerde<br />
benadering van de jazz, waarbij alle muzikale invloeden die de vier leden in hun bagage hebben worden<br />
benut. Vaak zijn liedjes in de jazz niet meer dan een kapstok voor de improvisatiedrift van de verschillende<br />
leden, op dit album staan echter de liedjes en het verhaal dat ze te vertellen hebben centraal. Hier is dan<br />
ook geen sprake van een saxofonist met drie begeleiders, maar een hecht collectief dat voor elk liedje een<br />
muzikaal mini-wereldje creëert. Het levert een betoverend mooi album op. (Jos van den Berg)<br />
MARCOS VALLE & STACEY KENT<br />
Ao Vivo CD<br />
(Sony Music)<br />
Marcos Valle zit al vijftig jaar in het vak en geldt als en van de belangrijkste<br />
t<br />
a<br />
p<br />
Round Nina; Nina Simone Tribute CD<br />
(Verve/Universal)<br />
Elf jaar na haar overlijden fascineert Nina Simone nog steeds. Het was dan ook wachten<br />
vertegenwoordigers van de Braziliaanse pop. Ter gelegenheid van dit<br />
jubileum zocht hij de samenwerking met de Amerikaanse zangeres Stacey<br />
Kent. Juist zij werd sterk beïnvloed door het werk van Valle en consorten en zingt zelf vloeiend<br />
in het Portugees. Op dit album speelt Valle uiteraard de piano en zingt her en der, horen we de<br />
tenorsax van Jim Tomlinson en de trompet van Jesse Sadoc en is de setting dus klein gehouden.<br />
Alles staat in dienst van de prachtige stem van Kent die ook op dit album het materiaal meesterlijk<br />
naar zich toetrekt.<br />
54<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
op een passend eerbetoon aan de hogepriesteres van de soul. Dat is er nu. Op dit album<br />
worden haar meest legendarische nummers vertolkt door de pop- en soulartiesten van<br />
de nieuwe generatie. En dat pakt heel goed uit. Lianne La Havas begint heel dromerig<br />
en loom met een fraaie versie van Baltimore. Dan een heel fraaie uitvoering van een van haar bekendste<br />
nummers Sinnerman, door Keziah Jones, wiens stem behoorlijk tegen die van Nina Simone aanschuurt. Daarna<br />
een bijna freejazzinterpretatie van I Put A Spell On You door Sophie Hunger. Verder een mooie subtiele bijdrage<br />
van Gregory Porter, een meer uptemo soultrack van Olivia Ruiz en een rokerige nachtclubversie van Feeling<br />
Good door Ben L’Oncle Soul. Een prachtige interpretatie van een fantastische muzikale erfenis. (Jesse Voorn)<br />
55
Dance<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Dance<br />
Dance<br />
TOM FINDLAY<br />
omschreven, droomachtige sfeervolle composities met<br />
Late Night Tales Presents Automatic<br />
vocale ondersteuning van King Creosote en Raphaelle<br />
Soul CD<br />
Standell. Absoluut geschikt voor in het donker of in de<br />
Tom Findlay (van Groove Armada) dook<br />
slaapkamer. Vier tracks, en dat is genoeg om je te laten<br />
voor deze LateNightTales in zijn platenkast. Hij zocht<br />
wegvoeren in de armen van Morpheus. (Rena Postma)<br />
naar bekende en minder bekende pareltjes van pakweg<br />
dertig jaar geleden. Dat waren de hoogtijdagen van<br />
DJ KOZE<br />
de Minneapolis-sound, waarin funk, rock en synthpop<br />
Reincarnations Part 2 CD<br />
samenvloeiden tot een aanstekelijk geheel. Zo ook<br />
Het gebeurt zelden dat je een<br />
op deze compilatie, met namen als Alexander O’Neal,<br />
danceplaat, laat staan een remixalbum,<br />
Change, The Gap Band en Timex Social Club. (Willem<br />
blind kan kopen simpelweg door de namen op de hoes.<br />
Jaap van Essen)<br />
DJ Koze is echter niet je gemiddelde dance-artiest.<br />
JON HOPKINS<br />
De Duitse Stefan Kozalla is een veelzijdig producer<br />
en verdiende zijn sporen als remixer vijf jaar geleden<br />
Asleep Versions<br />
CD 12 inch<br />
met het eerste deel van Reincarnations. Op deel twee<br />
RÖYKSOPP<br />
Vorig jaar bracht deze producer<br />
Immunity uit en sindsdien blijft hij<br />
ermee pielen, zanglijntje hier, remixje daar. Nu dus<br />
de asleep versions en beter kan het niet worden<br />
neemt hij onder meer Caribou, Gonzales en Apparat<br />
succesvol onder handen, maar het zijn met name zijn<br />
versies van It’s Only van Herbert en Bad Kingdom van<br />
Moderat die je rustig als moderne klassiekers mag<br />
bestempelen. (Bram Peeters)<br />
The Inevitable End<br />
(Cooking Vinyl/V2)<br />
2CD 2LP<br />
Het onvermijdelijke einde. Het alom bekende duo Svein Berge en<br />
Torbjørn Brundtland, beter bekend als Röyksopp, kondigde hun afscheid<br />
al eerder aan, maar voor de vele fans en volgers blijft die keuze moeilijk<br />
te behappen op het moment dat het ook daadwerkelijk zover is. De<br />
albumtitel spreekt wat dat betreft boekdelen. Dit is ontegenzeggelijk<br />
hun laatste kunststukje. Röyksopp, opgericht in 1998, houdt het voor<br />
gezien. Berge en Brundtland vinden hun muziek ‘in de traditionele<br />
geperste vorm’ niet meer van deze tijd. De Noren blijven muziek creëren, maar niet langer op de manier<br />
zoals we dat jarenlang gewend waren. Ze kunnen echter teren op een prachtig oeuvre, met nummers als<br />
Eple, Poor Leno, What Else Is There?, The Girl And The Robot en Remind Me als (enkele) hoogtepunten.<br />
Op The Inevitable End keert het tweetal terug naar de wortels van hun gerenommeerde, gewaardeerde<br />
elektropop en downbeat. Het krachtige introspectieve karakter van de band is weer aangevuld met fraaie<br />
zanglijnen, onder meer van Robyn (op het meeslepende Monument) en Ryan James (tijdens het kleine,<br />
emotionele Sordid Affair). De rode draad op het album betreft somberheid en donkere onderwerpen,<br />
al is de energie vanaf de eerste seconde van opener Skulls voelbaar. En dat gaat door totdat Berge en<br />
Brundtland hun trouwe publiek na twaalf tracks bedanken middels afsluiter Thank You. Het eind van een<br />
tijdperk. Helaas onvermijdelijk. (Jelle Teitsma)<br />
CLARK<br />
Clark<br />
CD 2LP<br />
(Warp/V2)<br />
Clark begon jaren terug zijn carrière op het befaamde Warp-label als een<br />
overduidelijke Aphex Twin-adept. Maar waar de grootmeester van de<br />
zogeheten intellegent dance music nog maar weinig progressie vertoont,<br />
verlegt Clark nog altijd zijn grenzen. Het gevolg is dat deze zevende plaat zijn beste is, wellicht<br />
de reden dat hij nu pas een gelijknamige titel gebruikt voor een album dat prettig stuitert van<br />
vierkwartsmaat naar complexe ritmes met duistere samples. (Bram Peeters)<br />
S<br />
t<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
56 57
HIPHOP & SOUL<br />
Luister<br />
trip<br />
COOL QUEST<br />
Funkin’ Badass CD<br />
(Eigen Beheer)<br />
The Cool Quest bracht eerder al een ep (In Spite<br />
Of) uit, maar nu is hun debuutplaat uitgekomen.<br />
Het dampende wapenfeit draagt de welluidende<br />
naam Funkin’ Badass. En daar is meteen ook<br />
alles mee gezegd. The Cool Quest combineert<br />
de tomeloze energie inzet en uitvoering van<br />
acts als Gotcha! Chef’Special en Relax. Funk,<br />
jazz, hiphop, dit is een wonderlijk wervelende<br />
band met veel vuur, met veel pit. De prominent,<br />
klaterende saxpartijen van Arjen Schipper, de<br />
stomende grooves van hechte ritmesectie Ilse<br />
de Vries en Thies Bouwhuis, de raps en rhymes<br />
van frontman Vincent Bergsma, de synths,<br />
scratches en andere soundscapes van Sander<br />
Moorlag, het klopt aan alle kanten. Een stel<br />
enthousiaste jonge muzikanten die live vast<br />
en zeker nog veel meer tot de verbeelding zal<br />
spreken. Dit aanstekelijke album zal vast door<br />
een groot publiek opgepakt gaan worden. Maar<br />
ook de bijhorende schare optredens zijn The<br />
Cool Quest zeer gegund. Deze gasten staan<br />
ongetwijfeld te popelen om ook op het podium<br />
enorm de funkin’ badasses uit te hangen.<br />
(Dennis Dekker)<br />
Hiphop &<br />
Soul<br />
ALEXIA COLEY<br />
Keep The Faith CD<br />
Waar opener Drive Me Wild uit de<br />
koker van Mark Ronson (en Amy<br />
Winehouse) had kunnen komen, lijkt het intro van het<br />
daaropvolgende Beautiful Waste Of Time regelrecht<br />
gejat van Motown. Alexia Coley, uit Londen, kent haar<br />
klassieken en doet geen moeite om dat te verbergen.<br />
Haar debuut bevat aanstekelijke soul (zowel retro<br />
als modern) met een vleugje jazz en funk. Muzikaal<br />
niet heel origineel, maar vocaal wel opvallend.<br />
Keep The Faith is een prima debuut dat liefhebbers<br />
van bijvoorbeeld Sharon Jones zeker eens moeten<br />
beluisteren, maar met haar krachtige stem zou Alexia<br />
Coley heel goed live pas echt sensationeel kunnen<br />
klinken. (Marco van Ravenhorst)<br />
SHAUN ESCOFFERY<br />
In The Red Room CD<br />
Shaun Escoffery is een Britse zanger,<br />
die debuteerde in 2002. Hij wordt<br />
gezien als een belangrijke nieuwe zanger en dit bleek<br />
toen Elton John verklaarde dat Escoffery een favoriet<br />
van hem is. Hij beschikt over een falset als Curtis<br />
Mayfield en is actief als acteur. In The Red Room, dat<br />
hij maakte met producer Gil Cang, is zijn vierde album<br />
en hij perfectioneerde zijn geluid met prima resultaat.<br />
Aanrader. (Erik Mundt)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
AKWASI<br />
Daar Ergens CD<br />
(Neerlands Dope/PIAS/Rough Trade)<br />
Daar Ergens is het eerste soloalbum van de Amsterdamse rapartiest en<br />
theatermaker Akwasi. We kennen hem natuurlijk van Zwart Licht met<br />
wie hij drie platen maakte, maar Akwasi vond het hoog tijd op eigen<br />
benen te staan. Het album is een combinatie van hiphop en pop, geïnspireerd door en met<br />
bewerkingen van de inmiddels tien jaar overleden zanger/theatermaker Bram Vermeulen, die<br />
een grote inspiratiebron vormt voor Akwasi. (Red)<br />
Reggae<br />
PETER TOSH<br />
Live At My Fathers Place 1978 CD<br />
Opnamen die werden gemaakt voor<br />
een Amerikaanse radiozender, van een<br />
concert dat de voormalige Wailer gaf op Long Island,<br />
New York. Tosh sloeg een megaslag toen het label<br />
van de Stones hem boekte, en hij scoorde met Don’t<br />
HIPHOP Hiphop & SOUL Soul<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
DIONNE WARWICK<br />
Feels So Good CD<br />
(Caroline/Universal)<br />
De laatste jaren verliepen privé niet altijd even voorspoedig voor Dionne<br />
Warwick. In 2012 overleed nichtje Whitney Houston. En vorig jaar zag de<br />
zangeres, midden in haar vijftigjarige artiestenjubileum, zich gedwongen<br />
een faillissement aan te vragen als gevolg van een oude belastingschuld. Maar nu is er gelukkig<br />
beter nieuws van het Warwick-front. Want met deze lekker in het gehoor liggende duettenplaat<br />
toont Warwick op haar 73e aan nog altijd over een elegant stemgeluid te beschikken,<br />
dat pakken ze haar niet af natuurlijk. Ze zingt hoofdzakelijk nieuwe versies van oude<br />
succesnummers, zoals uit de Burt Bacharach-Hal David-catalogus. Als duetpartners fungeren<br />
onder meer Gladys Knight, Ne-Yo, Billy Ray Cirus, Cyndi Lauper en kleindochter Cheyenne Elliott.<br />
Dit resulteert in een warme, smaakvolle en zeker ook afwisselende productie met beurtelings popsoul,<br />
r&b, easy listening en popballads. Een van de sterkste troeven is de heerlijk lome zondagmiddag-r&b op Déjà<br />
Vu met Jamie Foxx. (Willem Jaap van Essen)<br />
Look Back. Bij deze gig werd Tosh begeleid door Word,<br />
Sound & Power, met als kloppend hart Sly Dunbar en<br />
Robbie Shakespeare. De geluidskwaliteit is wat je van<br />
een FM-station mag verwachten, maar dat maakt het<br />
wel zo intiem, en de band is bijzonder op dreef. (Enno<br />
de Witt)<br />
58 59
world<br />
Luister<br />
trip<br />
ABELARDO BARROSO<br />
Cha Cha Cha CD LP<br />
(World Circuit/V2)<br />
Toen World Circuit-producer Nick Gold met<br />
behulp van Ry Cooder de Cubaanse son nieuw<br />
leven inblies, was er één naam die door zijn<br />
hoofd spookte, maar het allemaal niet meer<br />
kon meemaken: Abelardo Barroso. De eerste<br />
grote sonzanger, gestorven in 1972. Barroso,<br />
geboren in 1905, begon al in 1925 te zingen<br />
bij het legendarische Sexteto Habanero,<br />
maar de opnames die hier verzameld zijn<br />
dateren uit de jaren vijftig, met het Orquesta<br />
Sensacion. En Golds adoratie is begrijpelijk,<br />
want vanaf opener En Guantanamo ademt<br />
het album de sfeer van de prerevolutionaire<br />
jaren, waarin Amerikaanse gangsters als Meyer<br />
Lansky en Lucky Luciano hun zuurverdiende<br />
geld kwamen spenderen aan vrouwen,<br />
rum en deze muziek. Barrosos voordracht is<br />
onweerstaanbaar tropisch en is overduidelijk<br />
de plek waar Compay Segundo en Ibrahim<br />
Ferrer hun mosterd haalden. Barroso was zo<br />
populair onder de Amerikaanse bezoekers dat<br />
hij het zelfs tot optredens in New York schopte.<br />
(Jurgen Vreugdenhil)<br />
World<br />
TONY ALLEN<br />
Film Of Life<br />
CD 2LP<br />
Een treffender titel had<br />
deze meesterdrummer en<br />
medeverantwoordelijke voor het ontstaan van de<br />
afrobeat niet kunnen verzinnen. Een soort Drosteeffect<br />
dringt zich aan ons op: Allens eigen innovatie<br />
en evolutie wordt geboekstaafd terwijl hij daar<br />
ondertussen weer aan werkt met dit krachtige Film Of<br />
Life, wat dan wel een B-Movie is qua vette klank en<br />
ja, dat is zéker een compliment! Sowieso een bezige<br />
baas vanaf het jaar 2000 in allerhande projecten<br />
waar fan van het eerste uur Damon Albarn ook altijd<br />
bij betrokken is (zoals ook hier op de verslavende<br />
oorworm Go Back) maar Film Of Life slaat werkelijk<br />
alles. Als een Afrikaanse James Brown funkt en blaast<br />
Allen met zijn Franse Jazzbastards felle Afrikaanse<br />
ritmes via het Verre Oosten door wah wah gitaartjes,<br />
fuzzy basloopjes en Gorillaz-achtige synths. Plaat van<br />
ons jaar! (Albert Jonker)<br />
RAZIA<br />
Akory CD<br />
Het album Zebu Nation van zangeres<br />
Razia Said werd niet alleen in uw<br />
favoriete periodiek enthousiast ontvangen, en leidde<br />
zelfs tot een rondreizend festival van Madagascar<br />
muzikanten. Dit vormde de inspiratie voor Akory, haar<br />
tweede album, die meer dan de voorganger gebruik<br />
maakt van traditionele instrumenten als de valiha<br />
en de lukanga. De milieuvriendelijke boodschap is<br />
gebleven in de composities die in de kalere setting nog<br />
beter tot hun recht komen. Opnieuw opvallend werk uit<br />
verrassende hoek. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
CAREL KRAAYENHOF ENSEMBLE<br />
Liberation CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Carel Kraayenhof en zijn bandoneon hebben volkomen terecht een<br />
onberispelijke reputatie opgebouwd dankzij zijn originele en kwalitatief<br />
hoge interpretatie van de tango. Op Liberacion staan drie stukken van<br />
zijn grote inspiratiebron, de onvermijdelijke Astor Piazzolla, die benadrukken hoe waanzinnig<br />
deze man de tango nuevo beheerst. Maar juist in de overige stukken laat hij een ongekende<br />
belangstelling voor andere deelgebieden van de wereld van de muziek horen. Reizen is dan ook<br />
het centrale thema, maar zeker niet alleen die van het vrijwillige soort. Aleppo en Lampedusa<br />
zijn twee voorbeelden waarvan de titels al aangeven dat reizen soms gepaard gaat met<br />
dwang, door oorlog, armoede en onderdrukking. Het melancholische geluid van de bandoneon<br />
weerspiegelt de heimwee die hierbij komt kijken en het verlangen naar huis, familie en<br />
geboortegrond. Het ensemble, onder andere voorzien van twee violen en cello, onderstreept de<br />
weemoed en vreugde waarmee de reiziger afwisselend wordt geconfronteerd. Een meeslepend<br />
album. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
60 61<br />
t<br />
world World<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
TOURE-RAICHEL COLLECTIVE<br />
The Paris Session CD<br />
(Cumbancha/V2)<br />
Op deze opvolger van het uitermate succesvolle The Tel Aviv Session gaat<br />
de Israëlische pianist Idan Raichel opnieuw de samenwerking aan met<br />
de Malinese gitarist Vieux Farka Touré. Ze doken een paar dagen een<br />
Parijse studio in en vervolgden daar de verkenningstocht van hun muzikale grenzen. Raichels eigen band<br />
Idan Raichel Project geniet in Israël grote bekendheid en scoorde een aantal hits met muziek die Hebreeuwse<br />
teksten en melodieën combineren met Ethiopische muziek en westerse stijlen. Vieux, zoon van de beroemde<br />
gitarist Ali Farka Touré, die ook niet vies was van cultural crossovers, is een grootheid in thuisland Mali, waar<br />
hij bekend staat als ’de Hendrix van de Sahara’. Een van de hoogtepunten van dit album is een uitvoering van<br />
Ali Farka Tourés Diaraby, dat deze ooit samen met Ry Cooder op de plaat zette. Dit album bevat een bredere<br />
instrumentatie en meer zang dan het vorige, en het geheel munt uit in een triomfantelijk wereldmuziekfeestje.<br />
(Jos van den Berg)<br />
ZAZ<br />
Paris Sera Toujours Paris CD cd+dvd 2LP<br />
(Warner)<br />
Chansonierre Isabelle ‘Zaz’ Geffroy gooide internationaal hoge ogen met haar hit Je<br />
Veux in 2010. Sindsdien wist ze steeds meer landen te veroveren met haar combinatie<br />
van jazz, pop en swing. Haar derde album is een ode aan de stad van de liefde, Parijs.<br />
De gastrol voor oudgediende Charles Aznavour is dan ook een logische, en uiteraard zeer welkom. Zo ook de<br />
aanwezigheid van Quincy Jones, die samen met bassist John Clayton voor de bigbandarrangementen tekende,<br />
en ook de Canadese zangeres Nikki Yanofsky meenam, met wie hij vorig jaar werkte. De gypsy swing van de<br />
titeltrack is een andere invalshoek, die echter ook de romantische kant van Parijs benadrukt, en teruggrijpt op<br />
de jaren waarin Django Reinhardt zijn Quintette Du Hot Club De France leidde. Een zeer divers album voor een<br />
ieder die zich graag nog even onderdompelt in de melancholie van weleer. En wie wil dat nou niet? (Jurgen<br />
Vreugdenhil)
world<br />
Luister<br />
trip<br />
TENTEMPIES<br />
Rebelucionario CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Het gemixte gezelschap TenTempies heeft<br />
de thuisbasis in Amsterdam en kent sterke<br />
Chileense roots. Zanger en boegbeeld Maurino<br />
Alarcón Seguel komt uit een familie die vluchtte<br />
na de Chileense staatsgreep van 1973 en heeft<br />
overduidelijk de strijdbaarheid van zijn ouders<br />
geërfd. Titels als Libertad en Paz zeggen daarbij<br />
genoeg. Gitarist Jouke Schwarz, die dan weer<br />
uit Nederland komt maar wel in Chili opgroeide,<br />
weet een flinke portie punk en rock in de<br />
cumbia en ska van Sequel te stoppen. Muzikaal<br />
ligt het dan ook dichtbij de mestizomuziek die<br />
onder aanvoering van Manu Chao hoogtij vierde,<br />
hoewel het allemaal iets steviger en strakker<br />
gebracht wordt. In de reggae-invloeden, zoals<br />
de Peter Tosh-sample in het titelnummer,<br />
herkennen we de hand van Beefs Pieter<br />
Both, die het album produceerde. Het is niet<br />
moeilijk voor te stellen dat het altijd feest is<br />
bij de TenTemPies, maar duidelijk is dat ze de<br />
dansende luisteraar ook een boodschap mee te<br />
geven hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
YASMIN LEVY<br />
Tango CD+DVD<br />
(Harmonia Mundi)<br />
Voor de in Israël<br />
woonachtige Ladinozangeres<br />
Yasmin Levy<br />
behoort de tangomuziek tot een van de<br />
belangrijke elementen van haar muzikale<br />
opvoeding. Carlos Gardel werd thuis<br />
veelvuldig gedraaid en de basismelodie<br />
van de tango zette zich als het ware in<br />
haar ziel. Haar liefde voor het genre krijgt<br />
nu eindelijk een vervolmaking in de vorm<br />
van een theatertoer, die begint in Tel Aviv<br />
in het voorjaar van 2013. Met een groot<br />
orkest onder leiding van Yaron Gottfried,<br />
die voor de prachtige arrangementen<br />
zorgde, zingt Yasmin een aantal<br />
befaamde tangocancions als Y t<br />
Todavia Te Quiero, La Cumparsita,<br />
Piazolla’s Vuelvo Al Sur en a<br />
uiteraard Volver, met afstand<br />
het beroemdste lied van Gardel,<br />
geschreven door Alfredo Le Pera.<br />
Het is een jas die haar zeer goed<br />
past want tango is passie en gevoel<br />
en dat staat bij Yasmin op haar lijf<br />
geschreven. De videoregistratie<br />
is een genot om naar te kijken,<br />
maar de muziek is toch vooral ook<br />
om veelvuldig naar te luisteren op<br />
komende herfstige en koude dagen!<br />
(Ruud Verkerk)<br />
S<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
Klassiek<br />
Brass Too<br />
Koper en strijkers Koninklijk<br />
Concertgebouworkest<br />
RCO live – 14010 [3318613]<br />
Het Koninklijk Concertgebouworkest wordt gerekend<br />
tot een van de beste orkesten van dit moment. Dat<br />
geldt ook voor de koperblazers, die na zeven jaar een<br />
nieuw album met uitsluitend blaasmuziek uitbrengen.<br />
Het programma wordt geopend met de The Gadfly<br />
Suite van Shostakovich, uitstekend geschikt voor koper.<br />
Huiscomponist Detlev Glanert weet in Concertgeblaas<br />
de luisteraar aangenaam te verrassen. Corsicaan Tomasi<br />
schreef vier fanfares voor zijn opera Don Juan de<br />
Maraña, wat werkelijk juweeltjes zijn. Een mooi contrast<br />
is een arrangement van María de Buenos Aires Suite<br />
van Piazzolla. De finale is Konzertmusik, die Hindemith<br />
speciaal voor koper en strijkers schreef. Een mooi<br />
album met prachtige blaasmuziek, ondersteund door de<br />
strijkers van het Koninklijk Concertgebouworkest. (Wil<br />
Zenhorst)<br />
Goudappel – Kamermuziek<br />
Marcel Worms (piano), Diverse<br />
uitvoerenden<br />
Zefir – 9637 [3324851]<br />
Dit album is een hommage aan Jacques Goudappel<br />
(Venlo 1911 – Winschoten 1995). Als zoon van een<br />
trompetter zal hij zijn leven aan de muziek wijden.<br />
Na een studie in Amsterdam vestigt Goudappel zich<br />
in Winschoten. Naast een eigen lespraktijk aan de<br />
muziekschool is hij actief in het lokale muziekleven<br />
als pianist, organist en dirigent van opera- en<br />
operettekoren waarvoor hij arrangementen schrijft. In<br />
de jaren vijftig en na zijn pensioen bouwt Goudappel<br />
een eigen oeuvre op dat nooit is uitgeven. Vele<br />
jaren later worden alsnog een aantal uitstekende<br />
kamermuziekwerken uitgebracht en door zeven<br />
internationale musici zoals Marcel Worms uitgevoerd.<br />
Prachtige ingetogen kamermuziek, rijk aan variatie en<br />
klankkleur. Uiteraard ontbreekt de trompet niet. (Wil<br />
Zenhorst)<br />
Luister<br />
trip<br />
klASSIEK<br />
The Mozart Album<br />
Lang Lang (piano), Wiener Philharmoniker,<br />
Nikolaus Harnoncourt<br />
Sony – 888430 82522 (2cd) [3280817]<br />
Lang Lang (32) is een fenomeen die door zijn<br />
pianospel miljoenen fans weet te fascineren.<br />
In China is hij een groot voorbeeld voor de<br />
miljoenen pianostudenten. Lang Lang leert nog<br />
elke dag nieuwe dingen. Zo krijgt hij de unieke<br />
gelegenheid om met de ruim vijftig jaar oudere<br />
Nikolaus Harnoncourt (84) en een van de oudste<br />
orkesten twee pianoconcerten van Mozart op te<br />
nemen. Het zeventiende pianoconcert schreef<br />
Mozart toen hij van Salzburg naar Wenen<br />
verhuisde. Lang Lang ervaart zijn partijen in<br />
het vierentwintigste pianoconcert als een aria.<br />
Op dat moment was Mozart bezig om diverse<br />
opera’s te schrijven. De uitbundige Lang Lang<br />
blijkt een goede match te zijn met de meester<br />
van de oude muziek. Hanoncourt weet Lang<br />
Lang helemaal in deze Mozartwerken op te laten<br />
gaan. Datzelfde is te horen in drie pianosonates,<br />
die live in London zijn opgenomen. Het eerste<br />
Mozart-album van Lang Lang is een prachtig<br />
vormgegeven album met bijzonder pianospel<br />
van de Chinese pianovirtuoos. (Wil Zenhorst)<br />
62<br />
63
klASSIEK<br />
klASSIEK<br />
Nederlands<br />
Nederlands<br />
Philharmonisch Orkest<br />
—<br />
4 t/m 30 december<br />
2014 Philharmonisch Orkest<br />
—<br />
operaballet.nl<br />
—<br />
4 t/m 30 december<br />
2014<br />
—<br />
operaballet.nl<br />
LA BOHÈME<br />
—<br />
Giacomo Puccini<br />
Mozart & Haydn –<br />
Jeunehomme<br />
Alexandre Tharaud (piano), Les<br />
Violons du Roy, Bernard Labadie<br />
Erato – 25646 26268 [3310322]<br />
Bernard Labadie overtuigde Alexandre Tharaud om<br />
naast de latere pianoconcerten van Mozart het negende<br />
pianoconcert Jeunehomme (vernoemd naar de pianiste)<br />
op zijn repertoire te plaatsen. Dit eerste meesterwerk<br />
van Mozart valt Tharaud zozeer in de smaak, dat hij dit<br />
met Bernard Labadie en Les Violons du Roy in Québec<br />
opneemt. Joyce DiDonato komt een dagje langs voor<br />
een prachtige interpretatie van de aan het pianoconcert<br />
verwante concertaria Ch’io mi scordi di te? Tharaud<br />
programmeert ook het Rondo voor piano en orkest (K<br />
386), dat is verwant aan het laatste pianoconcert van<br />
Haydn. Hiermee wordt de vriendschap tussen deze<br />
twee grote componisten gemarkeerd. Een mooi album<br />
waarop iedereen met veel plezier en toewijding speelt.<br />
(Wil Zenhorst)<br />
Reich – Radio Rewrite<br />
Diverse uitvoerenden<br />
Nonesuch – 75597 95470 [3326471]<br />
Steve Reich schreef Electric Counterpoint<br />
in 1987 voor gitaar en tape. Jonny Greenwood, gitarist<br />
van de Engelse rockband Radiohead, stortte zich op<br />
dit stuk, studeerde het in en voerde het veel uit. In<br />
2010 hoorde Reich zijn uitvoering en was erg onder de<br />
indruk. Hij ging naar muziek van Radiohead luisteren<br />
en liet zich inspireren voor een nieuw werk, Radio<br />
Rewrite. Op subtiele wijze gebruikt hij harmonieën en<br />
kleine fragmenten uit twee nummers van de band<br />
in dit vijfdelige stuk voor klassieke instrumenten,<br />
uitgevoerd door ensemble Alarm Will Sound. Naast<br />
dit werk en Electric Counterpoint, bevat het album<br />
Piano Counterpoint met pianiste Vicky Chow. Een mooi<br />
geheel. Reich toont opnieuw dat hij zij eigen stijl trouw<br />
blijft, maar openstaat voor nieuwe invloeden. (Sanna<br />
Marije van Elst)<br />
Schumann – Variationen &<br />
Fantasiestücke<br />
Andreas Staier (piano Erard, Paris<br />
1837)<br />
Harmonia Mundi – HMC902171 [3300846]<br />
Dit derde deel van Andreas Staier met pianomuziek van<br />
Robert Schumann begint met zijn allereerste publicatie,<br />
de prachtige Abegg-Variationen, Op. 1 en eindigt met<br />
zijn allerlaatste laatste werk, de Geistervariationen.<br />
Deze muziek – te horen op een historisch instrument<br />
als de Erard piano uit 1837 – is een fascinerende<br />
luisterervaring. Staier is op deze Erard in staat de<br />
intieme nuances van de Fantasiestücke, Op. 12 te<br />
vangen. Echt bijzonder is de opname van de later<br />
door Clara Schumann en Brahms postuum uitgegeven<br />
en zelden uitgevoerde Geiservariationen. Het is de<br />
zwanenzang van Schumann en de definitieve reflectie<br />
over wat er met hem aan de hand was, getuige ook<br />
het radicaal veranderde handschrift van de componist.<br />
Een boeiend album! (Jan Jasper)<br />
Ten Holt: Canto Ostinato<br />
XXL<br />
Sandra & Jeroen van Veen, Elizabeth<br />
& Marcel Bergmann (piano) & Aart<br />
Mozart/Schubert/Stravinsky – Piano Duos<br />
klASSIEK<br />
Martha Argerich en Daniel Barenboim (piano)<br />
DG – 479 3922 [3314409<br />
Hoewel Martha Argerich al jaren geen recitals meer geeft, is haar spel nog met grote<br />
regelmaat wereldwijd te horen, meestal in combinatie met bevriende muzikanten.<br />
Toch was de verrassing groot toen zij in april van dit jaar met meesterpianist en<br />
dirigent Daniel Berenboim in Berlijn optrad. Beiden komen uit dezelfde stad, kennen elkaar al sinds hun<br />
tiende, maar hebben meer dan een decennium het podium niet met elkaar gedeeld. Samen speelden<br />
ze mooie vertolkingen van Mozarts sonate K448 en Schuberts variaties D813, maar het echte vuurwerk<br />
bewaarden ze voor Stravinsky. Diens Sacre du printemps in de oorspronkelijke versie voor twee piano’s<br />
klonk zelden zo urgent. Goed nieuws dus, dat van dat meteen al legendarische concert nu een cd-opname<br />
beschikbaar is. (Henri Drost)<br />
Instrumentaal<br />
Vocaal<br />
64 65
klASSIEK<br />
klASSIEK<br />
Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />
webwinkels klASSIEK Vocaal<br />
Bergwerff (orgel)<br />
Brilliant Classics – 94990 (4cd) [3295929]<br />
Canto Ostinato heeft inmiddels een vaste plek op de<br />
Nederlandse podia verworven. Regelmatig wordt<br />
door diverse ensembles dit baanbrekende werk van<br />
Simeon ten Holt uitgevoerd. Het werk is geschreven<br />
voor drie piano’s en elektrisch orgel. Veelal wordt het<br />
werk door vier piano’s uitgevoerd. Voor deze opname<br />
hebben de pianoduo’s Sandra en Jeroen van Veen<br />
en het Duits Canadese pianoduo Elizabeth en Marcel<br />
Bergmann gekozen voor een uitvoering met vier piano’s<br />
en groot orgel bespeeld door Aart Bergwerff. Voor<br />
deze monsteropname (de uitvoering duurt vier uur en<br />
werd in twee takes opgenomen) hebben de musici het<br />
Muziekgebouw in Eindhoven uitgezocht. Bij de aanvang<br />
is het tempo lager, maar als men eenmaal op stoom<br />
is, volgt een prachtig klanktapijt dat oneindig lijkt. (Wil<br />
Zenhorst)<br />
Bach – Köthener<br />
Trauermusik, BWV244a<br />
Solisten, Pygmalion, Raphaël Pichon<br />
Harmonia Mundi – HMC902211<br />
[3300848]<br />
Eind 1728 wordt Bach opgeschrikt door het overlijden<br />
van prins Leopold van Anhalt-Köthen, zijn vorige<br />
werkgever. Vier maanden later – bij de bijzetting – voert<br />
Bach een speciale rouwcantate uit op een nieuwe<br />
tekst van Picander (die de tekst van de Mattheus<br />
Passion schreef). Bij een eerste inventarisatie van<br />
Bachs muziek in 1873 wordt het bestaan van deze<br />
cantate vastgesteld, maar de muziek is zoek. Inmiddels<br />
hebben wetenschappers het volledige werk kunnen<br />
reconstrueren: deze cantate is gebaseerd op de<br />
Mattheus Passion en de Trauerode (BWV 198). De<br />
nieuwe tekst past naadloos bij een aantal prachtige<br />
aria’s uit de Mattheus Passion, zoals het Erbarme<br />
mich. Na drie eeuwen kunnen we opnieuw naar deze<br />
imposante en uitstekend uitgevoerde cantate luisteren.<br />
(Wil Zenhorst)<br />
Monteverdi – Vespri solenni<br />
per la festa de San Marco<br />
Concerto Italiano, Rinaldo<br />
Alessandrini<br />
Naive – OP30557 (cd+dvd) [3304236]<br />
Deze uitgave (onderdeel van Aangenaam Klassiek<br />
2014) bevat de Vespri solenni per la festa de San<br />
Marco, die een reconstructie van de Vespers vormen<br />
zoals die destijds in de San Marco van Venetië had<br />
kunnen plaats vinden. Concerto Italiano heeft onder<br />
meer gebruik gemaakt van delen uit Monteverdi’s Selva<br />
Morale en een paar van zijn motetten. Als opening<br />
dient het openingsstuk van Monteverdi’s Mariavespers,<br />
hier mooi ingetogen neergezet. Die ingetogenheid<br />
klinkt ook door in de rest van het album. Alle<br />
stempartijen zijn een-op-een bezet met uitstekende<br />
zangers, die in de tutti-gedeelten wel wat wegvallen<br />
tegen de begeleiding. Tegelijkertijd is dat eens te meer<br />
een bewijs dat deze opname eigenlijk op een prachtig<br />
natuurlijke manier in balans is en in alle geledingen<br />
voortreffelijk musiceerwerk laat horen. (Frits Broekema)<br />
Porpora – Il Maestro<br />
Franco Fagioli (countertenor),<br />
Academia Montis Regalis,<br />
Alessandro de Marchi<br />
Naïve – V5369 [3307797]<br />
Nicola Porpora (1686-1768) gold lange tijd als een<br />
voetnoot in de muziekgeschiedenis, vooral herinnerd<br />
aan zijn bittere rivaliteit met Händel in Londen.<br />
Zonder dat er nu sprake is van een ware revival, is<br />
er de laatste jaren gelukkig wel meer aandacht voor<br />
Porpora, niet in de laatste plaats doordat een aantal<br />
van de beste countertenoren van dit moment zijn werk<br />
herontdekt heeft. Daartoe behoort ook Franco Fagioli,<br />
die veelvuldig met Cecilia Bartoli optreedt. Hij wordt<br />
uitmuntend begeleid door de Academia Montis Regalis<br />
en zoals we al weten van zijn zeer succesvolle Arias<br />
for Caffarelli gaat ook hier het vocale vuurwerk hem<br />
goed af, maar de meeste indruk maakt hij in de meer<br />
ingetogen aria’s. (Henri Drost)<br />
Purcell/Byrd – Songs of<br />
Clarity<br />
Klaartje van Veldhoven (sopraan),<br />
Amstel Quartet, Ensemble<br />
KV2014-2 [3317858]<br />
Klaartje van Veldhoven (1981) beschikt over een<br />
prachtige sopraanstem. Zij weet te verrassen door oude<br />
muziek te verbinden met onze tijd. In 2013 bracht<br />
ze met het album Komm in mein Herzenshaus een<br />
Bachprogramma waarbij zij door Marieke Grotenhuis<br />
La Lira d’Espéria II – Galicia<br />
Jordi Savall (viola da gamba), Pedro Estevan en David Mayoral (percussie)<br />
Alia Vox – AVSA9907 [3306251]<br />
Een van zijn grootste successen heeft Jordi Savall te danken aan de opname van het<br />
in 1994 uitgebrachte album La Lira d’Espéria. Nu is deze nieuwe opname, La Lira<br />
d’Espéria II, gewijd aan historisch en traditioneel aan Galicië verbonden rijke muzikale<br />
tradities. Goed bewaard gebleven manuscripten uit de late middeleeuwen vormen de basis voor een<br />
geheel middeleeuws programma met muziek voor booginstrumenten. Een voorbeeld hiervan staat op de<br />
albumomslag waar Savall is te zien met een rebab; zeg maar familie van de rebec waarvan de klankkast is<br />
bedekt met gestrekte huid. De bijdrage van percussionist Pedro Estevan is zondermeer geweldig te noemen<br />
en draagt ook zeker bij aan die zo fantasievolle klankkleur op dit zeer fraaie album. (Jan Jasper)<br />
Rameau – The Sound of Light<br />
Nadine Koutcher (sopraan), Alexei Svetov (bas), MusicAeterna Orchestra & Choir,<br />
Teodor Currentzis<br />
Sony – 888430 82572 [3267376]<br />
Dirigent Teodor Currentzis maakt snel naam met veelgeprezen opnames van<br />
Shostakovich’ pianoconcerten en Mozarts Le nozze di figaro. Zijn hart ligt bij de oudere<br />
muziek, dus verwonderlijk is het niet dat hij de 250e sterfdag van Rameau aangrijpt voor een intrigerend<br />
album met aria’s en instrumentale delen uit diens opera. Ze worden uitmuntend gespeeld door MusicAeterna.<br />
Voeg daarbij sopraan Nadine Koutcher en bas Alexei Svetov, beiden van het koor van MusicAeterna, en alle<br />
ingrediënten zijn aanwezig voor een sprankelend eerbetoon, waarbij niet alleen het bekende Castor et Pollux<br />
vertegenwoordigd is, maar ook de nog altijd te weinig gehoorde opera Platée. (Henri Drost)<br />
Mahler – Symphony 9 (kamerorkest)<br />
Camerata RCO, Gustavo Gimeno<br />
Gutman Records (2cd) [3301916]<br />
Arnold Schönberg was er al ervan overtuigd dat grote orkestwerken ook best goed<br />
waren uit te voeren in een bezetting voor kamerorkest. Gedreven door deze gedachte<br />
begon de Duitse pianist en dirigent Klaus Simon een aantal stukken te arrangeren voor<br />
fluit, hobo klarinet, harmonium, piano en strijkkwintet en soms zelfs met percussie er bij. Nadat Camerata<br />
RCO van de negende symfonie van Mahler met groot succes diverse uitvoeringen had gegeven, besloot men<br />
uiteindelijk hiervan een studio-opname te maken. Het fraaie resultaat is te horen op dit album. Tot voor kort<br />
nog ‘gewoon’ actief slagwerker van het KCO geeft aanstormend talent Gustavo Gimeno op voortreffelijke<br />
wijze leiding aan Camerata. In deze ensembleversie onthult Camerata de onweerstaanbare kamermuzikale<br />
pracht van Mahlers wereld. (Jan Jasper)<br />
Mendelssohn – Piano Trios<br />
Van Baerle Trio<br />
Challenge Classics – CC72662 (2cd) [3313751]<br />
Pianist Hannes Minnaar, violiste Maria Milstein en cellist Gideon den Herder zijn zeer verrast<br />
toen zij bij hun voorbereidingen een vroege versie van het eerste piantrio van Mendelssohn<br />
ontvingen. Deze vroege 1839-versie is in de loop van dat jaar bijgewerkt, waardoor een<br />
andere versie bij de drukker werd ingeleverd. Deze vroege (volwaardige) versie maakt zoveel indruk, dat het Van<br />
Baerle Trio deze uitvoering als een bonus aan dit album heeft toegevoegd. Met groot enthousiasme en jeugdige<br />
passie spelen de voormalige studiegenoten (aan de Van Baerlestraat) de pianotrio’s op voortreffelijke wijze. Het<br />
zou zomaar kunnen dat ook hun tweede album met een prijs wordt bekroond! (Wil Zenhorst)<br />
66 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 66<br />
67
klASSIEK<br />
op accordeon werd begeleid. De begeleiding van<br />
dit Engelse programma met liederen van Purcell en<br />
Byrd bestaat uit het Amstel Quartet. Bij een aantal<br />
liederen wordt zij begeleid door gambist Robert Smith<br />
en klavecinist Guillermo Brachetta. Veel indruk maakt<br />
het saxofoonkwartet dat door de arrangementen van<br />
Bas Apswoude prachtig op haar plaats valt, ook in de<br />
fantasia’s van Purcell. Klaartje imponeert met haar<br />
vertolkingen, niet voor niets won zij in 2006 de John<br />
Kerr Award for English Song. Een bijzonder en boeiend<br />
album dat weet te raken. (Wil Zenhorst)<br />
Russia – Russian Choral<br />
Works<br />
Südwestrundfunk Vokalensemble<br />
Stuttgart, Marcus Creed<br />
Hänssler – HAEN93317 [3318929]<br />
Onder leiding van Marcus Creed nam het<br />
Südwestrundfunk Vokalensemble Stuttgart twee jaar<br />
geleden een alom geprezen album met koorwerken<br />
van Alfred Schnittke op. De virtuositeit van het<br />
koor werd gekoppeld aan een enorme dramatische<br />
zeggingskracht en dat is nu niet anders. Drie korte<br />
gezangen van Schnittke openen ook dit album, waarna<br />
een ware schatkamer van Russische koormuziek wordt<br />
TV Series<br />
Full Circle Seizoen 1<br />
Regie: Mimi Leder, David Petrarca<br />
Cast: Tom Felton, MInka Kelly, David<br />
Boreanaz<br />
In Full Circle draait alles om de complexe<br />
en vaak verborgen verbanden die tussen mensen<br />
kunnen bestaan. Het verhaal speelt zich af in het<br />
fictieve restaurant Ellipsis. De hoofdpersonen zijn<br />
stuk voor stuk herkenbare types in verschillende<br />
leeftijdsgroepen, van vijftienjarige tot vijftiger. Per<br />
aflevering maken we kennis met twee personages,<br />
van wie er steeds één ook al in de voorgaande<br />
episode voorkwam. In elke aflevering zien we hoe<br />
geopend. Naast Rachmaninov, Glinka en Tsjaikovski<br />
ook de ten onrechte minder bekende Tanajev en als<br />
hoogtepunt het eerbetoon aan Marina Zwetsjawa van<br />
Sofia Gubaidulina. (Henri Drost)<br />
Vivaldi – Pietà<br />
Philippe Jaroussky (countertenor),<br />
Ensemble Artaserse<br />
Erato – 25646 25750 (cd+dvd)<br />
[3308666]<br />
Drie eeuwen geleden schreef Antonio Vivaldi zijn<br />
eerste grote sacrale meesterwerk: het Stabat Mater<br />
voor countertenor en klein ensemble. Driekwart<br />
eeuw geleden maakte de moderne luisteraar voor<br />
het eerst kennis met dit werk. Eeuwenlang bleven<br />
de composities van Vivaldi onopgemerkt. Een van de<br />
meest bekendste countertenors van dit moment –<br />
Philippe Jaroussky – brengt met deze sacrale werken<br />
voor alt een prachtig programma. Samen met Ensemble<br />
Artaserse voert hij ondermeer het vroege ‘Filiae<br />
maestae Jerusalem’ uit en een Salva Regina. Ook het<br />
beroemde Domine Deus uit Vivaldi’s bekendste Gloria<br />
ontbreekt niet. Een album op hoog niveau, dat laat zien<br />
hoe Vivaldi innerlijke emoties in muziek weet uit te<br />
drukken. (Wil Zenhorst)<br />
de beide individuen contact met elkaar maken en<br />
wat ze uitwisselen. Zo krijgen we een beeld van hun<br />
persoonlijke problemen en uitdagingen − en komen de<br />
intieme details rond hun relaties en conflicten aan het<br />
licht. Naarmate de serie vordert, wordt de spanning<br />
opgebouwd tot een schokkende en onthutsende<br />
climax. Full Circle werd geschreven door scenarist en<br />
filmmaker Neil LaBute. Hij geniet ook bekendheid als<br />
toneelschrijver, en dat is aan deze meeslepende serie<br />
goed te zien. De uiterst geloofwaardige personages<br />
worden gespeeld door toptalent uit Hollywood.<br />
1889. De kranten schrijven elke moord nog toe aan<br />
Movies<br />
Love Punch<br />
Regie: Joel Hopkins<br />
Cast: Emma Thompson, Pierce Brosnan,<br />
Timothy Spall<br />
Kate (Emma Thompson) en Richard<br />
(Pierce Brosnan) zijn dan wel gescheiden maar komen<br />
maar niet van elkaar af. Ze zijn niet alleen de ouders<br />
van een inmiddels volwassen dochter, ze delen<br />
ook een pensioenfonds. Op de laatste dag voor zijn<br />
TV Series<br />
kijktips<br />
Copper 2<br />
Regie: Larysa Kondracki<br />
Cast: Tom Weston-Jones, Donal Logue, Kyle Schmid, Anastasia Griffith, Franka Potente<br />
Seizoen 2 van Copper, een Amerikaanse saga die zich afspeelt in NYC in 1865. Tijdens de<br />
burgeroorlog worstelt rechercheur Kevin Corcoran met grootstadsmisdaad en zijn eigen<br />
demonen, zoals het verraad van zijn vrouw en beste vriend. Hij wordt gedwongen om in<br />
zijn onhandelbare en gevaarlijke allochtone wijk te navigeren tijdens de interactie met<br />
de uptown Manhattan menigte en de zwarte gemeenschap in Harlem.<br />
Hinterland Seizoen 1<br />
Inspecteur Tom Mathias heeft met grote vasthoudendheid en een onorthodoxe aanpak<br />
veel misdrijven weten op te lossen. Maar na tien hectische jaren bij de politie van<br />
Londen wordt hij overgeplaatst naar het universiteitsstadje Aberystwyth, aan de westkust<br />
van Wales. De reden voor de overplaatsing is niet duidelijk. Wel wordt Tom merkbaar<br />
geplaagd door duistere en trieste herinneringen. Hij zal moeten proberen een nieuwe<br />
start te maken en neemt zijn intrek in een oude caravan. Aan de ene kant ziet hij de<br />
woeste zee, aan de andere kant kijkt hij uit op het bergachtige achterland. De landschappen van Wales<br />
spelen ook nadrukkelijk een hoofdrol in deze sfeervolle misdaadserie. Niet in de laatste plaats vanwege de<br />
vele afgelegen dorpjes en gehuchten, bewoond door mensen die er hun eigen leefregels en geheimen op<br />
na houden...<br />
Ripper Street Seizoen<br />
Jack the Ripper en het team van Whitechapel doet<br />
Regie: Tom Shankland<br />
hard zijn best om het tegendeel te bewijzen. Met<br />
Cast Matthew Macfayden, Jerome Flynn, problemen zoals de gevaren van anoniem daten, nog<br />
David Wilmot<br />
steeds actueel, moeten de detectives harde feiten<br />
Een half jaar nadat Jack the Ripper zijn boven water halen. Overigens is de link naar Sherlock<br />
laatste moord pleegde is de politie nog steeds op hun Holmes meer dan eens te maken, maar toch heeft de<br />
hoede. De serie speelt zich af in en om politiebureau serie genoeg eigen identiteit om succesvol te zijn en<br />
Whitechapel in de arme wijk East End van Londen in het tot een tweede seizoen te schoppen. (Jeroen van<br />
Heukelom)<br />
pensioen ontdekt Richard echter dat een corrupt bedrijf<br />
de centen heeft ingepikt die hun oude dag hadden<br />
moeten bekostigen. Maar daar laat hij het niet bij<br />
zitten! Onder het motto ‘wat hebben we te verliezen?’<br />
reizen Kate en Richard af naar Parijs, waar het malafide<br />
bedrijf gevestigd is. Voordat ze het weten, bevinden<br />
de voormalige echtelieden zich middenin het grootste<br />
avontuur van hun leven, met een juweelroof aan de<br />
Côte d’Azur als kroon op de intrige.<br />
68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />
69
movies<br />
Das Wochenende<br />
Regie: Nina Grosse<br />
Cast: Sebastian Koch, Katja Riemann,<br />
Sylvester Groth<br />
Niemand had verwacht dat de voormalige<br />
R.A.F.-terrorist Jens Kessler (Sebastian Koch; Das Leben<br />
Der Anderen) vervroegd zou worden vrijgelaten. In de<br />
achttien jaar dat hij vastzat waren zijn familie, vrienden<br />
en oud-medestrijders allemaal op hun eigen manier<br />
verder gegaan met hun leven. Maar nu is Jens terug, en<br />
hij is nog net zo trots en onverstoorbaar als altijd. Zijn<br />
eerste weekend als vrij man brengt hij door in een huis<br />
op het platteland, met zijn grote liefde Inga, haar man,<br />
Jens’ zus en een vroegere R.A.F.-kameraad. Voor Inga,<br />
die ook de moeder is van Jens’ zoon, komen heden<br />
en verleden keihard met elkaar in botsing. Zij worstelt<br />
met allerlei verwarrende gevoelens en onverwerkte<br />
narigheid. En ook de anderen in het huis hebben het<br />
zwaar te verduren. Want Jens draait er niet omheen:<br />
hij moet en zal weten wie hem destijds aan de politie<br />
heeft verraden. De spanning is om te snijden. En de<br />
situatie wordt zelfs nog explosiever als Jens’ zoon<br />
Gregor opeens onverwacht voor de deur staat…<br />
Viva La Liberta<br />
Regie: Roberto Andò<br />
Cast: Toni Servillo<br />
In Nederland staan we vol bewondering<br />
en verbazing te kijken hoe Silvio<br />
Berlusconi toch telkens zijn plek wist te verdedigen in<br />
de politiek van Italië. Maar in Italië maakt het niet uit<br />
hoe goed je bent in de politiek, maar meer hoe goed je<br />
bent in de media. In Viva La Libertá is partijleider Enrico<br />
Olivieri tijdens de verkiezingsstrijd ineens spoorloos<br />
nadat zijn oppositiepartij er niet goed voorstaat in de<br />
peilingen. Zijn vrouw bedenkt een geniaal plan om<br />
zijn bipolaire tweelingbroer in te laten vallen. Deze is<br />
grappig, poëtisch en een briljant filosoof. Ineens is hij<br />
ongekend populair en staat hij voor in de peilingen. Toni<br />
Servillo speelt na La Granda Bellezza de dubbelrol en<br />
laat je af en toe verlangen naar de rol die hij speelde<br />
in Il Divo. Maar met een gezicht van elastiek is hij weer<br />
erg prettig om naar te kijken. (Jeroen van Heukelom)<br />
Deux Jours Une Nuit<br />
Regie: Jean-Pierre Dardenne, Luc<br />
Dardenne<br />
Cast: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione,<br />
Olivier Gourmet<br />
Stel je voor. Nadat je een tijd ziek thuis bent geweest<br />
met een zware depressie en weer op je werk verschijnt<br />
word je ontslagen. Dat overkomt Sandra, gespeeld<br />
door Marion Cotillard die we nog kennen van de<br />
prachtfilm De Rouille Et D’Os. Ze wordt ontslagen na<br />
een stemming onder haar collega’s. Die mogen kiezen<br />
tussen een bonus van 1000 euro of het blijven van<br />
Sandra in het bedrijf. Wanneer blijkt dat sommige<br />
werknemers onder druk zijn gezet om voor de bonus<br />
te stemmen is de stemming ongeldig. Na het weekend<br />
is er een nieuwe stemming en Sandra heeft dus twee<br />
dagen en een nacht om iedereen te overtuigen niet<br />
voor de bonus te kiezen maar voor haar. (Jeroen van<br />
Heukelom)<br />
Moebius<br />
Regie: Kim Ki-Duk<br />
De film opent met een vechtende man<br />
en vrouw, terwijl de zoon onthutst<br />
toe moet kijken. De vader heeft een<br />
buitenechtelijke relatie (met dezelfde vrouw als zijn<br />
eigen vrouw) en zij wil hem daarvoor straffen. Ze<br />
pakt een mes van onder het Boeddha-beeld en tracht<br />
hem te castreren. Na deze mislukte poging wendt ze<br />
zich tot de zoon. Alsof ze wil voorkomen dat hij net<br />
zo’n man wordt als zijn vader snijdt ze zijn penis af en<br />
verorbert deze. De moeder verlaat het huis en vader<br />
zoekt op het internet naar mogelijkheden voor zijn<br />
zoon om via auto-erotische stimulatie en zelfmutilatie<br />
toch een orgasme te kunnen krijgen. Uit schuldgevoel<br />
voor de door hem veroorzaakte ontmanning doneert<br />
hij hem in het ziekenhuis zijn eigen penis. De zoon<br />
wordt ondertussen ingelijfd bij een bende verkrachters<br />
en vindt bij de maîtresse van zijn vader een nieuwe<br />
manier van erotisch genot. Samen nemen ze ook wraak<br />
op de leider van de verkrachters. Zijn moeder is al die<br />
tijd spoorloos geweest, maar merkt bij haar terugkeer<br />
dat de aantrekkingskracht van de man vooral in de<br />
penis zit. Haar drang naar incest culmineert in een<br />
dramatische finale.<br />
STUDIO GHIBLI PRESENTS<br />
VERKRIJGBAAR<br />
OP DVD<br />
EN BLU-RAY<br />
movies<br />
2ga<br />
WindRises_The_<strong>Mania</strong>_140x105_2.indd 1 23-10-14 12:55<br />
kijktips<br />
The Fault In Our Stars<br />
Regie: Josh Boone<br />
Cast: Shailene Woodley, Ansel Elgort, Laura Dern, Nat Wolff, Willem Dafoe<br />
Hazel en Gus zijn twee heel bijzondere tieners. Ze beschikken allebei over een cynisch<br />
gevoel voor humor, hebben een hekel aan alles wat gewoon is en zijn stapelgek op<br />
elkaar. Hun relatie is op zich al een wonder, omdat ze elkaar hebben ontmoet bij een<br />
praatgroep voor kankerpatiënten. The Fault In Our Stars is gebaseerd op de bestseller De<br />
Weeffout In Onze Sterren van John Green, en gaat over de meeslepende, grappige, spannende en tragische<br />
reis door het leven en de liefde. De film is voor een deel opgenomen in Amsterdam.<br />
The Wind Rises<br />
Regie: Hayao Miyazaki<br />
Het laatste meesterwerk van Oscar winnaar en animatielegende Hayao Miyazaki. The<br />
Wind Rises volgt vliegtuigontwerper Jiro Horikoshi gedurende zijn leven. Terwijl hij de<br />
luchtvaart de toekomst in leidt en tegelijkertijd de liefde leert kennen, volgen we ook<br />
de grote historische gebeurtenissen die Japan in het algemeen en Jiro in het bijzonder<br />
beïnvloed hebben, zoals de Depressie, de tuberculose-epidemie, en de Japanse<br />
deelname aan WOII.<br />
70 71
movies<br />
kijktips<br />
Die Frau des Polizisten [The Police Officer’s Wife]<br />
Regie: Philip Gröning<br />
Cast: Alexandra Finder, Pia Kleemann, David Zimmerschied<br />
Die Frau Des Polizisten is Philip Grönings opvolger van het enorm succesvolle en<br />
gewaardeerde Into Great Silence. Net als deze film is Die Frau Des Polizisten een<br />
waar kunstwerk dat je als kijker moet ondergaan en waarin je jezelf volledig kunt<br />
onderdompelen. Christine is getrouwd met Uwe, een politieagent. Samen met hem en<br />
hun dochtertje wonen ze in een klein Duits provinciestadje. Ogenschijnlijk vormen de drie een harmonieus<br />
en perfect gelukkig gezinnetje, maar hun dochtertje blijkt het enige cement waarop hun huwelijk is<br />
gefundeerd. Voor de buitenwereld verborgen – achter de claustrofobische muren van hun appartementje<br />
– blijkt iets kleins al genoeg te zijn om Uwes achterdocht en spanning te laten omslaan tot geweld. Die<br />
Frau Des Polizisten ontrafelt de duistere kant van liefde, verlangen, macht en schaamte en werd op<br />
het Filmfestival van Venetië bekroond met de Special Jury Prize. Gröning oordeelt niet, maar door zijn<br />
benadering van het onderwerp laat hij je zien hoe het is om deel uit te maken van het gezin.<br />
Stort € 30<br />
of meer op rekening<br />
NL51ABNA 0438 6553 70<br />
tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />
ovv ‘Donateur’ & adres<br />
ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />
movies<br />
E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />
Una Via a Palermo [A Street in Palermo]<br />
Regie: Emma Dante<br />
Cast: Alba Rohrwacher, Renato Malfatti, Elena Cotta, Emma Dante<br />
Wie wel eens in Italië is geweest, weet dat er in de dorpjes en steden veel kleine<br />
MOMMY<br />
straatjes een steegjes zijn. Hoe ouder de stad, hoe kleiner de straatjes. Zo ook in<br />
Palermo. Wanneer je jezelf daar door het verkeer wil begeven moet je van stalen<br />
zenuwen beschikken en een boel zelfvertrouwen. In de film Una Via A Palermo komen<br />
twee vrouwen op een snikhete dag in een smal straatje met hun auto tegenover een auto te staan met<br />
daarin een grote familie. Geen van de automobilisten wil ook maar een millimeter aan de kant, laat staan<br />
COLOFON<br />
achteruit. Op een gegeven moment bemoeit de hele buurt zich ermee en voorziet ze zelfs van eten<br />
wanneer de avond valt. Terwijl de buurt weddenschappen uitzet, vechten bestuursters verder en laten alle<br />
gêne varen wanneer ze bepaalde zaken ook buiten de auto uitvechten. (Jeroen van Heukelom)<br />
Edge Of Tomorrow<br />
Regie: Doug Liman<br />
Cast: Tom Cruise, Emily Blunt, Lara Pulver, Bill Paxton, Jeremy Piven<br />
In Edge of Tomorrow is de mens in oorlog met een buitenaards ras, genaamd de Mimics.<br />
Lt. Col. Bill Cage (Cruise) heeft nog nooit gevochten, maar op een dag verliest hij zijn<br />
rang en wordt hij op een gevaarlijke missie gestuurd. Cage wordt binnen een paar<br />
minuten gedood, maar weet een van de aliens te doden. Vreemd genoeg wordt hij weer<br />
wakker, aan het begin van dezelfde helse dag, en moet hij weer vechten. Weer delft hij het onderspit en<br />
weer wordt hij wakker. Het directe contact met het buitenaardse wezen heeft hem in een tijdlus gegooid.<br />
Maar elke keer wordt Cage sterker, slimmer en wordt hij een gedegen tegenstander van de Mimics. Zijn<br />
strijd wordt de sleutel tot het verslaan van de buitenaardse wezens en het redden van de aarde.<br />
Hoofdredactie<br />
Bert Dijkman<br />
Redactie<br />
Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />
Henri Drost, Menno Borst<br />
Vormgeving<br />
Eric-Jan Westen,<br />
e.westen@westerstorm.nl<br />
Druk<br />
Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />
België<br />
Medewerkers Niels Achtereekte,<br />
Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />
Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />
Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />
Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />
Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />
Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />
Marije van Elst, Willem Jaap van<br />
Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />
Jeroen van Heukelom, Barend<br />
Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />
Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />
Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />
Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />
van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />
Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />
Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />
Postma, Marco van Ravenhorst,<br />
Linda Rettenwander, Wiebren<br />
Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />
Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />
Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />
Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />
Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />
Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />
Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />
Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />
Zijleman, Wil Zenhorst.<br />
Adres<br />
Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />
email: redactie@platomania.nl<br />
Abonneren:<br />
Stort 20 euro’s op rekening<br />
ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />
<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />
Voor buitenlandse betalingen:<br />
IBAN NL67INGB0682214655<br />
BIC INGBNL2A<br />
Onder vermelding van naam en<br />
adres. Voor Belgische abonnees is<br />
het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />
hogere portokosten.<br />
<strong>Mania</strong> 313 verschijnt op 5 december<br />
72 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />
73
<strong>Mania</strong> <strong>312</strong><br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
mania klASSIEK <strong>312</strong><br />
ADRESSEN<br />
CONCERTO<br />
Utrechtstraat 52-60<br />
1017VP Amsterdam<br />
020 6235228<br />
info@concerto.nl<br />
www.concerto.nl<br />
Plato To Go – Gigant<br />
Nieuwstraat 377<br />
7311 BR Apeldoorn<br />
Praamstra<br />
Keizerstraat 2<br />
7411 HG Deventer<br />
praamstra@platomania.nl<br />
PLATO<br />
Oude Ebbingestraat 41-43<br />
9712 HB Groningen<br />
050-3135055<br />
groningen@platmania.nl<br />
Klokkensteeg 14<br />
8011 XV Zwolle<br />
038-4225354<br />
zwolle@platomania.nl<br />
Vrouwensteeg 4-6<br />
2<strong>312</strong> BZ Leiden<br />
071-5149689<br />
leiden@platomania.nl<br />
Voorstraat 35<br />
3512 AJ Utrecht<br />
030-2310826<br />
utrecht@platomania.nl<br />
www.platomania.nl<br />
KROESE<br />
Rijnstraat 31<br />
6811 EW Arnhem<br />
026-3705116<br />
arnhem@kroese-online.nl<br />
Molenstraat 126<br />
Nijmegen<br />
024-3221346<br />
nijmegen@kroese-online.nl<br />
www.kroese-online.nl<br />
SOUNDS<br />
Parade 66<br />
5911 CE Venlo<br />
077-3510625<br />
info@sounds-venlo.nl<br />
www.sounds-venlo.nl<br />
VELVET MUSIC<br />
Havik 7A<br />
3811Ex Amersfoort<br />
033-4621065<br />
amersfoort@velvetmusic.nl<br />
Maandereind 40<br />
6711AD Ede<br />
0318 615403<br />
ede@velvetmusic.nl<br />
Boterstraat 10<br />
1811 HP Alkmaar<br />
072-2200205<br />
alkmaar@velvetmusic.nl<br />
www.pop-eye.nl<br />
Rozengracht 40<br />
1016NC Amsterdam<br />
020-4228777<br />
amsterdam@velvetmusic.nl<br />
Vriesestraat 110<br />
3311 NS Dordrecht<br />
078-6141481<br />
dordrecht@velvetmusic.nl<br />
Tolbrugstraat 12<br />
4811 WN Breda<br />
076-5212569<br />
breda@velvetmusic.nl<br />
Oude Binnenweg 121A<br />
3012 JC Rotterdam<br />
010-4134423<br />
rotterdam@velvetmusic.nl<br />
Nieuwe Rijn 34<br />
2<strong>312</strong> JE Leiden<br />
071-5128157<br />
leiden@velvetmusic.nl<br />
Voldersgracht 3<br />
2611 ET Delft<br />
tel. 015-2133020<br />
delft@velvetmusic.nl<br />
Boekhandel Broekhuis<br />
Wemenstraat 45<br />
7551 EW Hengelo<br />
hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />
Markstraat 12<br />
7511 GD Enschede<br />
enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />
Koornmarkt 24<br />
7607 HZ Almelo<br />
almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />
www.boekhandelbroekhuis.nl<br />
De Waterput<br />
Bosstraat 36<br />
4611 ND Bergen op Zoom<br />
Tel 0164-237418<br />
info@waterput.nl<br />
De Drukkerij<br />
Markt 51<br />
4331 LK Middelburg<br />
Tel 0118 886 874<br />
muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />
North End Haarlem<br />
Marsmanplein 19<br />
2025 DT Haarlem<br />
023-5375745<br />
www.northendhaarlem.nl<br />
‘t Oor<br />
Leeuwenstraat 44<br />
1211EW Hilversum<br />
035-6216579<br />
hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />
Brouwerstraat 10<br />
1315BP Almere Stad<br />
036-5302306<br />
almere@platenhuis-het-oor.nl<br />
www.platenhuis-het-oor.nl<br />
ELEMENTARY PENGUINS<br />
Weekend Transition<br />
N<br />
BEAR’S DEN<br />
Islands<br />
HENNY VRIENTEN<br />
En Toch…<br />
LUISTERTRIPS<br />
LORRAINVILLE<br />
Desire The Reckless<br />
RISKDISC<br />
grand cru<br />
NEW BASEMENT TAPES<br />
Lost On The River<br />
PAULUSMA<br />
Pulling Weeds<br />
www.velvetmusic.nl<br />
MATT SIMONS<br />
Catch & Release<br />
CURTIS HARDING<br />
Soul Power<br />
C.W. STONEKING<br />
Gon’ Boogaloo<br />
COOL QUEST<br />
Funkin’ Badasss<br />
De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />
Poort Music<br />
Voorstreek 6<br />
8911 JN Leeuwarden<br />
Mollema Music World<br />
Voorstraat 11<br />
8801 KZ Franeker<br />
Jan Cas Sombroek<br />
Havenstraat 3<br />
1131 BS Volendam<br />
Music machine<br />
Paardestraat 11<br />
6131 HA Sittard<br />
Pieter v. Os<br />
Snellestraat 44<br />
5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />
Blue Music<br />
Oude straat 24<br />
8261 CP Kampen<br />
Evelyn Novacek<br />
Meint Veningastr. 132<br />
9601 KJ Hoogezand<br />
Hekman Muziek<br />
Torenstraat 34<br />
9671 EE Winschoten<br />
Cd-Teek<br />
Kleine Berg 52<br />
5611 JV Eindhoven<br />
Velvet/Paagman<br />
Frederik Hendriklaan 217<br />
2582 CB Den Haag<br />
Popeye<br />
Drienerstraat 9<br />
7551 HJ Hengelo<br />
Free Music Hi Fidelity<br />
Turfmarkt 12<br />
2801 HA Gouda<br />
Satisfaction<br />
Oranje Nassaustraat 29<br />
6411 LE Heerlen<br />
CD-Kiosk<br />
De Schakel 3<br />
5341 CM Oss<br />
Get Back Music<br />
Voorstraat 18<br />
3311 ER Dordrecht<br />
ABELARDO BARROSO<br />
Cha Cha Cha<br />
TENTEMPIES<br />
Rebelucionario<br />
Soul Of Designer<br />
Records<br />
LANG LANG<br />
The Mozart Album<br />
74 75
Johan Derksen presenteert<br />
Pioniers van de Nederpop<br />
BOEK INC.<br />
2CD’S +<br />
2 DVD’S<br />
VOETBAL INTERNATIONAL-TAFELHEER JOHAN DERKSEN heeft maar één echt grote liefde: muziek.<br />
Niet de ‘rotzooi’ die je dagelijks op de radio hoort, maar blues, country, soul, rock, cajun en americana.<br />
Uit het verleden én het heden. Derksen is een verwoed verzamelaar: zo dwong zijn indrukwekkende<br />
verzameling hem tot aanschaf van een tweede huis.<br />
VOOR DE ACHT AFLEVERINGEN TELLENDE TV-SERIE ‘DERKSEN ON THE ROAD’ is Derksen op<br />
zoek gegaan naar de pioniers van de huidige Nederlandse popmuziek, die anno 2014 om diverse<br />
redenen uit de spotlights zijn verdwenen. Hij zoekt van nieuwbouwwijk tot flatgebouw en van Groningen<br />
tot Limburg naar zijn muzikale helden, bespreekt het verleden en volgt ze in hun dagelijkse bezigheden.<br />
LOVENDE WOORDEN OVER DERKSENS IDOLEN komen van onder anderen Piet Veerman, Jan<br />
Akkerman, Huub van der Lubbe, Joost den Draayer, Boudewijn de Groot, Rinus Gerritsen en Freek<br />
de Jonge. Derksen stuit intussen op afwisselend mooie, ontroerende, komische en vooral bijzondere<br />
verhalen. ‘Derksen On The Road’ is een afwisselende reis dwars door het muzikale Nederland dat<br />
volgens Derksen niet langer onderbelicht mag blijven.<br />
LIEFDE VOOR MUZIEK, bijzondere ontmoetingen én mooie verhalen: het zijn de pijlers onder ‘Pioniers<br />
van de Nederpop’, het boek dat Johan Derksen al jaren wilde maken. De twee cd’s, zoals samengesteld<br />
door Derksen zelf, bieden een perfecte introductie in het werk van zijn muzikale helden. Om het plaatje<br />
compleet te maken, zijn alle acht afleveringen van ‘Derksen On The Road’ op dvd toegevoegd.<br />
facebook.com/universalmusiclegends