TEKST Paul van RiESSEn BEElD vincEnT van GuRP - Quote

088
TEKST
Paul van RiESSEn BEElD vincEnT van GuRP

089
PoSTPiRamiDE
Sanddkasteel
Postbedrijf Sandd floreert, maar niet dankzij de drie
oprichters. Die legden weliswaar het fundament,
maar bouwden er een kaartenhuis op. Nu de heren,
onder wie een Nyenrode-professor, eruit zijn geschopt
en het ooit zo wankele bouwwerk is gestut, volgt
de afrekening. ‘Het zijn gewoon Madoffjes.’

090
‘O
p dit moment is het niet prettig existeren, nee.’ Wim van Elswijk is altijd
al gezegend met droeve hondenogen, maar nu het linker dusdanig ontstoken
is dat het regelmatige huilbuien doet vermoeden, heeft hij al helemaal
niet meer de uitstraling van een winnaar. Zijn verhaal is dan ook doorspekt
met drama. Het water staat hem tot aan de lippen, vertelt hij half
augustus tijdens een urenlang gesprek. Zijn
optrekjes in Oostenrijk en Spanje staan in de verkoop
V.l.n.r.
HenK riemens (60) woont in Bosch en Duin | wordt omschreven als
de commercieelste oprichter van Trimoteur | is een fanatiek zeiler
liet de woordvoering over aan zijn kompanen Klapwijk en Van Elswijk
wim van elswijK (55) woont in Apeldoorn | wordt de uitvoerder
binnen Trimoteur genoemd | was ook actief als drijvende kracht bij
voetbalclub AGOVV | haalde in 1999 de (roddel)pers toen zijn vrouw
Karin zich in het allereerste Big Brother­huis liet opsluiten, alwaar
ze opzien baarde door haar fysieke flirt met de veel jongere Maurice
‘Ze hebben me
belazerd, bedrogen
en voor de gek
gehouden!’
en in juli hebben de fiscus en ABN Amro beslag laten
leggen op al zijn andere bezittingen. Een persoonlijk
faillissement dreigt. Hetzelfde geldt voor zijn zakenpartners,
Henk Riemens en Nyenrode-professor
Pieter Klapwijk, met wie hij ooit ‘managementinvesteringsbedrijf’
Trimoteur startte. En met wie hij
ooit tientallen miljoenen euro’s verdiende.
‘Pieter verzint het, ik voer het uit en Henk is de baas.’
Zo schetste Van Elswijk altijd de rolverdeling tussen
de drie mannen, die na hun tijd bij consultancyfirma
AT Kearny besloten het eens voor zichzelf te proberen.
Hun eerste avontuur met Trimoteur was Grada. Als de
heren daar in 1994 hun spaargeld in steken, balanceert
de fabrikant van zeep en andere huishoudelijke schoonmaakmiddelen
op het randje van faillissement. Ze
weten de resultaten op te poetsen en het bedrijf drieënhalf
jaar later met een winst van meer dan zeven miljoen
euro weer te verkopen. Van dit resultaat schaffen
ze op rekening van de zaak een groot, bij Heesen gebouwd
motorjacht aan, dat ze Tiro dopen. Kosten:
anderhalf miljoen gulden. Klapwijk: ‘We hadden geen
kantoor meer en dachten: waarom zou onze ontmoetingsplaats
eigenlijk in een gebouw moeten zijn? We
kunnen elkaar toch ook op een boot zien?’ ‘Maar dat
gebeurde in de waan van de dag, hoor’, nuanceert
Van Elswijk. ‘Noem het maar gekkigheid.’ Vanaf het
achterdek vist het drietal naar nieuwe mogelijkheden.
Uiteindelijk wordt koers gezet naar de havens van
Rotterdam en Antwerpen, alwaar ze zich met Port
Support (later omgedoopt in Custom Support) mengen
in de strijd die cargadoors voeren om het hoofd boven
water te houden.
Jongens met gouden handjes
Onderweg raken ze begin 1999 min of meer bij toeval
in Zuidlaren verzeild, waar ze door een bevriende
relatie worden gevraagd Pharma Bio Research van
de verdrinkingsdood te redden. Dit Drentse bedrijf is
groot geworden door proefpersonen bloot te stellen aan
nieuwe medicijnen, zodat vooraf gezien kan worden
of men er geen bijwerkingen van krijgt. Oprichter
Jan Jonkman is in de loop der jaren behoorlijk vol
van zichzelf geraakt. Zo permitteert hij het zich om pal
voor het bedrijf voor elk van zijn drie auto’s een aparte
parkeerplaats te reserveren. En terwijl iedere werknemer
een witte jas met een blauw embleem draagt,
heeft hij als enige een gouden logo op de borst.
Jonkman ontpopt zich bovendien als een enorme control
freak, die zelfs de manier waarop je twee velletjes
Pieter KlaPwijK (63) woont in
Amsterdam | wordt als het brein van
Trimoteur getypeerd | is ook deeltijdprofessor
supply chain economics aan
Nyenrode | zegt pas sinds de Legioleaseaffaire
te weten dat als hij privé voor een
lening garant wil staan, hij zijn vrouw moet
laten meetekenen | heeft als directeur van
Armada Films net een slepende rechtszaak
over de productierechten van Flodder
verloren. Die werden vorig jaar namelijk
aan regisseur Dick Maas toegewezen

091
PoSTPiRamiDE

092
papier aan elkaar moet nieten in protocollen vastlegt. Misschien is zijn aandacht voor
dit soort triviale zaken wel de reden dat hij te laat in de gaten krijgt dat hij bijna kopje
onder gaat. Als ABN Amro het krediet wil opzeggen, is er voor hem al geen redden
meer aan. Om een ondergang te voorkomen, nemen de mannen van Trimoteur, met
instemming van de bank, de controle over. Ineke Jonkman, dan nog Jans vrouw,
heeft op dat moment al een slecht gevoel over hun redders. ‘Meneer Klapwijk heeft
alles in het bijzijn van onze belastingadviseur uit zitten tekenen. Hij rekende naar
dingen toe op een manier waarvan onze man zei: “Dat is ons verboden.” Maar als je
failliet bent, heb je geen keuze meer.’
Amper drie jaar later weet Trimoteur Pharma Bio
Research voor negentig miljoen euro te verkopen. Na
afbetaling van alle schulden blijft er dertig miljoen
over, die de heren in eigen zak kunnen steken. Een
huzarenstukje, vinden ze zelf. Klapwijk: ‘Ineens waren
we die jongens met de gouden handjes.’ Ordinaire diefstal,
laat de reactie van Ineke Jonkman zich samenvatten.
‘Ze hebben me belazerd, bedrogen en voor de gek
gehouden!’ Jonkman stelt dat Trimoteur over lijken is
gegaan en zich ten koste van haar heeft verrijkt. De
door haar ingeschakelde bedrijfsonderzoeker Pieter
Lakeman en de forensische accountantsdienst van
Deloitte & Touche bevestigen dat Trimoteur zeker zes
afspraken naar haar toe heeft geschonden. Een andere
conclusie, over de beginfase: ‘Trimoteur Holding bv
heeft, afgezien van het management, niets ingebracht
en integendeel, enkele miljoenen guldens uit de onderneming
gehaald.’ Terwijl Jan Jonkman het met Klapwijk
en consorten op een akkoordje gooit na de verkoop van
zijn oude bedrijf door Trimoteur, loopt Ineke Jonkman
– de twee zijn inmiddels gescheiden – naar de rechtbank.
In 2006 vonnist die dat zij nog zeker 380 duizend
euro tegoed heeft. Over de incasso van deze geldsom,
waarbij via via ook een curator is betrokken, wordt
nog geprocedeerd.
De mannen van Trimoteur bagatelliseren desgevraagd
de lopende zaken. Klapwijk zegt over Ineke Jonkman
dat ze ‘een krankzinnige’ is, ‘een tang met een platte
bek’ die ‘boos is op de wereld’ en ‘het heerlijk vindt om
rechtszaken te voeren’. Zelf zegt hij zich er niet druk
om te maken. ‘Dit loopt met een sisser af.’ Maar veel
minder makkelijk kunnen Klapwijk en zijn broeders
in zaken zich afmaken van alle beschuldigingen in het
dossier Sandd.
Tante Pos
Het is 1998 als Klapwijk, Riemens en Van Elswijk
bedenken dat er veel geld te verdienen valt met een
aanval op ‘Tante Pos’. Om te beginnen kopen ze voor
‘anderhalve ton hier, drieënhalve ton daar, dat soort
bedragen’ een aantal stadspostdiensten op. Die moeten
uiteindelijk tot een eenheid worden gesmeed die in heel
‘Zou Pieter
zijn studenten
op Nyenrode
soms leren
dat sprookjes
bestaan?’
Nederland post bezorgt. De mannen weten dat ze vooralsnog
slechts een deel van de markt mogen betreden;
brieven lichter dan vijftig gram mogen van de overheid
alleen door TNT Post door de brievenbussen worden
geduwd. Maar, zo redeneren de mannen, monopolies
raken uit de tijd en met bijvoorbeeld de bezorging van
catalogi van partijen als Neckermann en Otto kan
voorlopig voldoende worden verdiend. Daarop rekenen
ook NIB Capital en Fortis Private Equity (later Neon),
die in 2005 als aandeelhouders aan boord stappen. En
dat denkt ook de verzameling informal investors die
eind 2005 al meer dan dertig miljoen euro aan Trimoteur
heeft toevertrouwd. De harde kern van deze mensen
woont in of rond Apeldoorn, de thuisbasis van Wim
van Elswijk en de plek waar Sandd is neergestreken.
Het financieren van zakelijke avontuurtjes met behulp
van particuliere investeerders is een methode die
Klapwijk na de eeuwwisseling bedacht met zijn goede
vriend Geert Duizendstraal, bekend van het inmiddels
met veel geraas ingestorte vakantieparadijzenimperium
La Perla (zie kader rechts). Bij beide ondernemingen
worden informals gelokt met schitterende
vergezichten en bijbehorende torenhoge rentepercentages
van soms wel tegen de twintig procent. Kom
daar maar eens om bij de bank. De fraaie rendementen,
die voor een deel op korte termijn worden uitgekeerd,
praten zich vanzelf rond, en het zijn zeker niet de
minsten die zich erdoor in de verleiding laten brengen.
Uit de Quote 500-gelederen vertrouwen bijvoorbeeld
Paul de Vries en Ronald van de Laar geld toe aan de
mannen van Trimoteur, en ook de bekende dj Erik
de Zwart en Charles Hollenkamp, eigenaar van de
Amsterdamse restaurants Dauphine en Riva, investeren.
Overigens allemaal in de periode 2007-2009.
In diezelfde tijd probeert het management van Sandd
krampachtig de boel draaiende te houden. Niet eenvoudig,
want afgezien van 2006 gaat er structureel meer
geld uit dan erin komt. Zo wordt 2007 bijvoorbeeld
afgesloten met een verlies van 1,7 miljoen euro, op een
omzet van een kleine tachtig miljoen. In 2008 loopt het
nettoverlies zelfs op naar 4,3 miljoen euro. Het mag een

093
POSTPIRAMIDE
wonder heten dat de circa twaalfduizend mensen die in
den lande de Sandd-post bezorgen, steeds op tijd hun
geld krijgen. Constant is er gebrek aan cash, hoeveel de
informals ook aan Klapwijk en consorten toevertrouwen.
Want merkwaardig genoeg komt geen cent van
wat zij inleggen bij Sandd terecht. In plaats daarvan
gaat het op aan de kosten van Trimoteur, dat op het
hoogtepunt zeventien mensen op de loonlijst heeft
staan en dan al zijn intrek heeft genomen in het kapitale
Zeister landgoed vanwaar John Fentener van
Vlissingen zijn reisorganisatie runt. Het nieuw ingelegde
geld wordt ook gebruikt om Klapwijk, Riemens en
bij een exit. Waar dachten ze dan dat we de lopende
kosten van betaalden?’ Volgens Klapwijk is het dus
onzin, zo niet smadelijk, om hem en zijn partners te
vergelijken met piramidebouwers als Bernard Madoff,
Allen Stanford of – dichter bij huis – René van den
Berg. Stuk voor stuk kerels die geheel volgens de in
1920 door Charles Ponzi vastgestelde regels vers geld
gebruikten om oude rentes te betalen. ‘ Want wij zijn
altijd open en transparant geweest!’, zegt Klapwijk op
het randje van razernij. Een willekeurige rondgang van
Quote levert echter een heel andere, schokkende con-
Van Elswijk hun maandelijkse managementvergoeding
van 25 duizend euro per persoon te betalen, bleeders in andere dossiers te stelpen en vooral ook
om rente aan eerdere investeerders uit te keren. Klapwijk beweert dat dit voor niemand als een
verrassing kan zijn gekomen. Hij stelt het iedereen uitdrukkelijk te hebben verteld, en anders hadden
ze het zelf wel kunnen bedenken. ‘ Ons model is er volledig op geënt dat we alleen verdienen
Pieter
Lakeman
beeld Brigitte Vincken, Martijn Steiner Lovisa
DE DWARSVERBANDEN TUSSEN
TRIMOTEUR EN LA PERLA
‘Rond 2000 heb ik Geert Duizendstraal
bij mijn maten geïntroduceerd.
Vanaf dat moment kwam het regelmatig
tot een deal. Dan zei Geert
bijvoorbeeld: “Ik heb wat liquiditeit
nodig, hebben jullie nog wat liggen?
Ik heb hier bijvoorbeeld een flat, die
staat in de verkoop voor 1,4 miljoen.
Als ik die nu voor één miljoen aan
jullie verkoop, dan delen we de winst”’,
zegt Pieter Klapwijk. In 2001 komt
Duizendstraal bij hem aan met een
groot project in Spanje, Monte Mayor.
Hij had 24 miljoen gulden nodig om
dat volledig te verwerven. ‘Toen hebben
we samen een case in elkaar
gezet, waarbij we informal investors
benaderden met deze leuke opportunity.
Ze mochten meedoen, maar
moesten ons dan ook geld lenen, zodat
wij konden mee-investeren. Dat
werd een eclatant succes. En sindsdien
hebben we een gemeenschappelijke
basis van informal investors.’
‘OPLICHTER’
Inmiddels is er van enig succes bij
La Perla geen sprake meer. Het verkeert
al sinds begin 2010 in surseance;
tientallen investeerders, samen goed
voor een schuld van zo’n tachtig
miljoen euro, wachten met vrees op
wat er komen gaat. Het doel van de
bewindvoerder is hen in oktober een
voorstel te kunnen doen. Op de achtergrond
denkt Klapwijk met zijn
vriend Duizendstraal mee, al wordt
dat niet door iedereen op prijs
gesteld. ‘Hij is heel creatief in het
bedenken van bepaalde turnaroundoplossingen,
maar er zitten altijd
aannames over waarderingen in die
niet kloppen.’ Inderdaad, waar hebben
we dat eerder gehoord?
Ondertussen speculeren de informals
volop over de ware aard van Geert
Duizendstraal. ‘Hij is een oplichter’,
horen we van verschillende kanten.
Mensen vinden het bijvoorbeeld
merkwaardig dat hij in Groot-
Brittannië een soort persoonlijk
schuldsaneringstraject is gestart,
maar wel firstclass de wereld over
vliegt. ‘Nou ja,’ reageert Duizendstraal
verbolgen, ‘ik krijg nogal eens
een upgrade. Maar ik koop echt geen
first- of businessclasstickets. Sterker
nog, ik vlieg op mijn punten. Bovendien:
laten ze blij zijn dat ik nog vlieg.
Als ik thuis ga zitten, weten investeerders
zeker dat ze hun geld niet
krijgen. En dan die suggestie dat ik
geld heb verstopt; wat een onzin!
Er zijn genoeg mensen die ernaar
gezocht hebben, maar die hebben er
zelfs nooit een spoortje van gevonden.’
Duizendstraal erkent nog wel
onderwerp te zijn van een groot
onderzoek van de Belastingdienst.
Ook de Spaanse fiscus neemt zijn
handelingen onder de loep en op
verzoek van La Perla’s bewindvoerder
Bart de Man is een forensisch onderzoek
gestart naar al het geld dat via
La Perla is gelopen.
Daar zullen ook de ‘vele miljoenen’
worden bekeken die tussen La Perla en
Trimoteur heen en weer zijn geschoven,
bewegingen waarvoor insiders
vooralsnog geen logische verklaring
zien. Volgens Klapwijk is er echter
geen enkele reden tot verdenkingen.
‘Er heeft een keer een kasrondje
plaatsgehad, maar dat geld is keurig
teruggekomen’, zegt de professor, die
samen met zijn zakenpartners ook nog
vele miljoenen van La Perla tegoed
zegt te hebben. Hij zegt het onbewogen,
Van Elswijk geeft toe ‘met wat
meer emotie’ naar de samenwerking
te kijken. ‘Maar je kunt het leven niet
veranderen. En uiteindelijk hebben
we met z’n allen de fout gemaakt door
er “ja” tegen te zeggen.’
Geer t
Duizendstraal
Ronald van
de Laar
Erik de
Zwart
Charles
Hollenkamp

SieMatic voegt iets nieuws toe
aan de keuken: glamour
Stijlvolle designkeukens waren er al, maar altijd zo ingetogen. De nieuwe SieMatic BeauxArts.02 serie is
allesbehalve minimalistisch. Het zijn keukens voor wie maximaal wil genieten van een druk maar succesvol
leven. Extrovert en uitbundig. Blinkend chroom en gepolijst staal. Spiegelende hoogglans lak. Kostbaar hout
en steen. Fonkelende kroonluchters. Topdesigner Mick de Giulio uit Chicago heeft het beeld van de keuken
spraakmakend bijgesteld. Luxe en comfort met een fl inke dosis American lifestyle. Maar dan wel ‘made in
Germany’ want alleen SieMatic is in staat om het zo perfect te maken als Mick het heeft bedoeld. Enjoy!
De nieuwe SieMatic BeauxArts.02 keukenserie
op www.siematic.nl en bij uw SieMatic adviseur

095
PoSTPiRamiDE
clusie op. Hoewel we lang niet alle zeventig informal
investors van Trimoteur hebben benaderd, vinden we
al vijf investeerders bereid te verklaren dat ze uitsluitend
en alleen zijn ingestapt omdat ze in de veronderstelling
waren dat hun geld rechtstreeks bij Sandd
terecht zou komen. ‘Dat is mij namelijk zo verteld.
Anders had ik ook zeker niet meegedaan’, zegt bijvoorbeeld
Ronald van de Laar. ‘De gedachte dat ik direct of
indirect een lening aan enig andere entiteit dan Sandd
zou hebben willen verstrekken, dan wel deze zou hebben
verstrekt indien die lening voor andere doeleinden
zou worden gebruikt, is absurd’, mailt een tweede bron.
Waarna een derde vertelt: ‘De mannen van Trimoteur
hebben ons doelbewust misleid en belazerd. Het zijn
gewoon kleine Madoffjes.’
Geëuthanaseerd
Het duurt overigens tot 2009 voordat het kaartenhuis
dat Klapwijk, Riemens en Van Elswijk bouwden, zichtbaar
begint te wankelen. De in 2004 overgenomen
drukkerijen van de Brouwer Groep zijn dan al over de
kop geslagen, een etterende wond van twaalf miljoen
euro achterlatend. En Trimoteurs vastgoedbedrijf is
‘ De mannen
van Trimoteur
hebben ons
doelbewust
misleid en
belazerd’
geëuthanaseerd; ook dat avontuur heeft twaalf miljoen
euro gekost. Weliswaar bestaat Custom Support nog,
maar ook daarin zijn vele miljoenen verdwenen zonder
dat er uitzicht is dat die er ooit nog uitkomen. Trimoteur
rekent zelf op een verlies van dik acht miljoen.
De enige substantiële activiteit die in 2009 resteert,
is Sandd. Het postbedrijf is weliswaar overladen met
schulden, maar de mannen dromen ervan het voor de
hoofdprijs te verkopen en alsnog hun zakken te vullen.
In de tussentijd spuit het geld eruit. 2009 is afgesloten
met een verlies van ruim zes miljoen euro. Volgens
Klapwijk cum suis is dat enkel en alleen het gevolg van
het uitstellen van de liberalisering van de postmarkt
en de prijzenslag die voormalig monopolist TNT Post
inzette. ‘In een interne memo lazen we: “Zorg ervoor dat
voor 2011 alle concurrentie dood is.”’ Daardoor lukte
het niet Sandd vleugels te geven en de prestaties in lijn
met de prognoses te zetten. Maar van luchtfietserij is
absoluut geen sprake, zeggen ze. Want vergeet niet dat
de Zwitserse zakenbank UBS in 2007 Sandd inschatte
op 175 à 225 miljoen euro, dat het Franse La Poste later
een bod van 150 miljoen euro deed, dat Deutsche Post
Sandd voor een soortgelijk bedrag wilde inlijven en dat
een deal met TNT Sandd zelfs waardeerde op een kleine
tweehonderd miljoen.
We mogen dus vooral niet de suggestie wekken dat
investeerders ook nog eens met veel te rooskleurige voorspellingen werden gelokt.
Op het eerste oor klinkt dat plausibel. Maar tijdens gesprekken met een reeks sleutelfiguren
in en rond Sandd, die stuk voor stuk contractbreuk zouden plegen als ze zich
in dit artikel bij naam zouden laten noemen, klinkt een heel ander verhaal. Ja, in maart
2007 heeft UBS een rapportage uitgebracht waarin staat dat de waarde van Sandd
misschien zelfs wel op 225 miljoen euro kan worden gesteld. Maar wat Klapwijk en
consorten er niet bij vertellen is dat UBS niets anders is verzocht dan conclusies te
trekken uit cijfers en prognoses die klakkeloos van Trimoteur werden overgenomen.

096
Cijfers en prognoses die volgens onze bronnen volstrekt
niet serieus te nemen zijn. ‘Of zou Pieter zijn studenten
op Nyenrode soms leren dat sprookjes bestaan? Want
zijn vooruitzichten waren volstrekt utopisch. Net als
Trimoteurs weergave van de reeds gerealiseerde
resultaten trouwens. Doordat bepaalde kosten bij
andere vennootschappen werden weggeschreven,
waren die in elk geval tot 2008 geflatteerd.’
Ook het verhaal over het bod van het Franse La Poste
even eenduidig anders dan de mannen van Trimoteur.
Ja, er zijn verkennende gesprekken gevoerd, maar op
topniveau bestond er in Duitsland geen enkele intentie
om daadwerkelijk een koop te sluiten, laat staan een
waarmee 150 miljoen euro is gemoeid.
Het verhaal ten slotte dat TNT de intentie, ja, zelfs de
afspraak had Sandd in het Europese postplatform EMN
te voegen, maar dat de raad van commissarissen van
het Belgische postbedrijf uiteindelijk roet in het eten
gooide, is volgens onze bronnen evenmin serieus te
nemen. Niet alleen omdat mededingingsautoriteit NMA
ongetwijfeld bezwaar had gemaakt, maar vooral ook
omdat het plan binnen de hoogste echelons van Sandd
niet eens was besproken, laat staan geaccordeerd. En
het zijn niet alleen bronnen binnen Sandd zelf die zeggen
dat Trimoteur een fata morgana presenteerde, ook
een door hen in 2009 benaderde investeerder stelt dat
hij een luchtkasteel kreeg voorgespiegeld. ‘Ze zeiden
wordt genuanceerd. ‘Dat heeft inderdaad een brief geschreven waarin staat dat men bereid is
Sandd voor 150 miljoen euro over te nemen. Die brief is op verzoek van Trimoteur opgesteld,
want daarmee konden zij dan weer proberen nieuw geld op te halen. En belangrijker: het bod
was met zoveel mitsen en maren omkleed dat je het niet serieus kon nemen. Sandd zat mijlenver
af van alle doelen die moesten worden bereikt voordat die deal een feit zou zijn’, zegt een insider.
Over de interesse van Deutsche Post verklaren de door Quote geraadpleegde bronnen al
John Fentener
van Vlissingen
TRIMOTEURS TRACKRECORD
GRADA Deze fabrikant van schoonmaakartikelen
wordt in september
1994 gekocht. De winst na de exit
van Trimoteur in 1998 bedraagt
7,2 miljoen euro.
PORT SUPPORT In de havens van
Rotterdam en Antwerpen worden
vanaf 1999 zeven cargodoors opgekocht.
De achterliggende gedachte is
om door bundeling van de backoffice
de winstgevendheid te vergroten.
Tegenwoordig heet het bedrijf Custom
Support en verzorgt het de afwikkeling
van douaneformaliteiten. Trimoteur
heeft inmiddels dik acht miljoen
euro afgeschreven.
PHARMA BIO RESEARCH In slechts
drie jaar tijd weet Trimoteur deze
onderneming niet alleen van de
ondergang te redden, maar ook zo
op te poetsen dat die in 2002 voor
negentig miljoen euro wordt verkocht
aan het Britse private-equityhuis
HG Capital. De winst van Trimoteur
bedraagt 30,6 miljoen euro, minder
dan waarop tijdens het sluiten van
de verkoopdeal was gerekend.
LA PERLA In 2001 wordt op het
project Monte Mayor twee miljoen
euro winst geboekt, en ook andere
investeringen, waaronder in een
project op Antigua, zijn winstgevend.
Op papier althans, want als het eind
2008 op betalen aankomt, zegt
Geert Duizendstraal al geen geld
meer te hebben.
TRIMOTEUR REAL ESTATE (TRES)
In de wetenschap dat tien procent
van de bouwkosten veroorzaakt
wordt door fouten, bedenkt Henk
Riemens een systeem waarbij
gebouwd moet worden met een
beperkt aantal ‘legosteentjes’. Er
worden wel wat kleine projecten
gedaan, maar het eerste grote
project, waarbij op een Zuid-Frans
resort honderden huisjes moeten
komen, zal nooit doorgaan. Als het
bedrijf in slaap wordt gebracht, is
er 11,8 miljoen euro verlies.
CGI/BROUWER GROEP Medio 2004
wordt de Brouwer Groep gekocht. Dat
bestaat dan uit zeventien bedrijven
en heeft een omzet van 270 miljoen
euro. Uiteindelijk leidt dit avontuur
tot een verlies van 11,6 miljoen euro.
Volgens de huidige topman van Roto
Smeets De Boer, die in dienst van
Trimoteur dit appeltje zou schillen, is
er onderschat hoeveel omzet er zou
weglopen en hoe weerbarstig het was
om mensen tijdens de reorganisatie te
laten afvloeien.
SANDD Met dit postbedrijf opent
Trimoteur rond de eeuwwisseling de
aanval op TNT Post. Hoewel Trimoteur
inmiddels op afstand is gezet, rekent
het op een positief resultaat.
Bernard
Madoff
Allen
Stanford
René van
den Berg
beeld HH, ANP

097
POSTPIRAMIDE
dat de tent sowieso vijftig miljoen waard was. En dat een exit van 150 miljoen binnen
twee jaar hoogstwaarschijnlijk was. Dat bleek een bespottelijk verhaal. Na wat rekenwerk
kwam ik uit op een waarde van hooguit zeven miljoen. En dan alleen met heel
veel fantasie en goede wil. Ik keek dan echt door een roze bril, want feitelijk was de
tent gewoon technisch failliet.’
Met de billen bloot
Als de drie oprichters van Trimoteur in de zomer van 2009 moeten erkennen dat ze
er niet in slagen nieuw geld aan te trekken, moeten ze met de billen bloot. Ze kunnen
de leningen van de banken niet meer afbetalen, laat
staan aan hun torenhoge renteverplichtingen voldoen.
Met de pet in de hand verschijnen ze in het Hilversumse
hotel De Witte Bergen, waar de informals te horen
krijgen hoe de zaken er werkelijk voor staan: niet best.
Fortis Private Equity en NIB Capital hebben in april
2008 hun aandelen voor een kleine elf miljoen euro
verkocht aan Quote 500-lid Albert Hartog en investeerder
Ben de Jonge (die dan ook toetreden tot de
‘Ze zeiden dat
Sandd sowieso
vijftig miljoen
waard was. Na
wat rekenwerk
kwam ik uit op
hooguit zeven’
raad van commissarissen), maar staan nog wel als
schuldeiser in de boeken. Nu die leningen niet meer
worden afbetaald, dreigen de betrokken financiële
partijen de aandelen te verkopen die ze als onderpand
hebben gekregen. Daarmee zou het door Klapwijk
‘affreus’ genoemde scenario zich kunnen afspelen dat
ze die aandelen voor een dusdanig laag bedrag dumpen
Copyright © 2012 Husqvarna AB (publ). All rights reserved.
De perfecte oplossing
voor elk gazon.
Automower ® 305.
Voor gazons tot 500 m 2
Automower ® 220AC.
Voor gazons tot 1.800 m 2
Automower ® 230ACX.
Voor gazons tot 3.000 m 2
Nieuw!
Automower ® 265ACX.
Voor gazons tot 5.500 m 2
Automower ® Solar Hybride.
Voor gazons tot 2.200 m 2 .
Werkt op zonne-energie.
Ovis aries. (“Schaap”)
Voor gazons tot 10.000 m 2
Al duizenden jaren laten schapen ons zien hoe je een gazon tot in de perfectie kunt verzorgen: continu in een willekeurig patroon blijven grazen…
Met dit concept als basis heeft Husqvarna de Automower ® ontwikkeld, de originele en onbetwiste leider op het gebied van robot gazonmaaiers.
Ontdek hoe u een perfect gazon kunt krijgen door helemaal niets te doen.
www.husqvarna.nl

098
dat hij, zijn maten en natuurlijk ook de informals met lege handen achterblijven.
De informals weten niet wat ze horen. Verbijsterd zijn ze. Woest. Ook omdat sommigen,
anders dan ze dachten, niet vooraan zaten in het treintje van schuldeisers, maar
achterin. Bij latere bijeenkomsten, als het besef hoe ze zijn belazerd ten volle is doorgedrongen,
hangt er zelfs fysieke dreiging in de lucht. Ze zijn het er al snel over eens
dat Klapwijk, Riemens en Van Elswijk buitenspel moeten worden gezet. ‘De kanker
moet eruit worden gesneden’, zo wordt gezegd. Op instigatie van een ziedende Ronald
van de Laar, die vooral rijk is geworden doordat hij er een pesthekel aan heeft geld te
verliezen, en zijn mede-Quote 500-leden Paul de Vries en Albert Hartog wordt een
herstructureringsteam opgetuigd. In een reeks moeizame gesprekken
– we leven dan al in 2010 – weet dat de institutionele
schuldeisers, waaronder ook Rabobank, ervan te overtuigen
een substantieel deel van hun vorderingen af te schrijven. De
leningen van de informals, bij elkaar 65 miljoen euro, worden
op afstand geparkeerd. De vorderingen blijven in een stichting
tot Sandd alsnog wordt verkocht. Van de Laar, Hartog, De Vries
en nog wat kleinere investeerders fourneren bovendien nog
eens veertien miljoen om Sandd eindelijk eens wat slagkracht te
geven en het ‘voor de poorten van de hel weg te slepen’.
Het reddingsplan lijkt te slagen. In 2011 weet Sandd op een
omzet van 110 miljoen euro eindelijk een kleine operationele
winst te boeken, en 2012 belooft helemaal een mooi jaar te
worden waarin de ebitda zelfs rond de twintig miljoen moet
uitkomen. Dat is vooral ook te danken aan de succesvolle integratie
van Selektmail, de concurrent die in 2011 van Deutsche
Post is overgenomen. Deze acquisitie haalt het verhaal van
Klapwijk en consorten onderuit dat hun prognoses vanwege het
uitstellen van de liberalisering van de postmarkt weliswaar een
paar jaar later, maar niettemin exact bleken uit te komen. De
mannen van Trimoteur hadden immers nooit rekening gehouden
met de aanschaf van Selektmail. Wel klopt het dat Sandd inmiddels
resultaten laat zien die in de buurt liggen van de vooruitzichten
die Trimoteur altijd al schetste. En het bedrijf komt
dus ook in de buurt van waardes die daar destijds aan werden
gekoppeld door partijen als UBS. Natuurlijk moet het huidige
management van Sandd laten zien dat de resultaten toekomstbestendig
zijn. Als dat zo is, en een exit volgt, dan krijgen alle
informals alsnog hun geld terug.
Trust op Jersey
Klapwijk, Riemens en Van Elswijk kijken ondertussen noodgedwongen
op afstand toe hoe een en ander afloopt. Naar eigen
zeggen kunnen zij slechts hopen dat er aan het eind van de rit
ook nog wat munten hun kant op rollen. De kans is evenwel
groot dat dat te laat komt en dat zij tegen die tijd allang persoonlijk
failliet zijn verklaard. ‘Maar dat hoeft natuurlijk helemaal
niet te betekenen dat ze geen geld meer hebben. Ze hebben
in de loop der jaren echt wel wat buitenlandse spaarpotjes voor
zichzelf gevuld, hoor’, wordt links en rechts gefluisterd. De
mensen die deze geruchten verspreiden, wijzen bijvoorbeeld op
de bij het Kadaster bekende gegevens van Wim van Elswijk. Op
‘Ze hebben in de
loop der jaren
echt wel wat
buitenlandse
spaarpotjes
voor zichzelf
gevuld, hoor’
zijn relatief bescheiden vastgoedportefeuille
rust niet alleen een hypotheek van ING, maar
ook een op Jersey gevestigd trustkantoor heeft
hem het buitensporig hoge bedrag van zeven
miljoen euro geleend.
Klapwijk en Van Elswijk ontkennen, mede
namens de in het buitenland verkerende
Riemens, in alle toonaarden dat ze geld hebben
weggesluisd. Die trust op Jersey is ooit opgericht
vanuit de gedachte dat de aandelen van
Trimoteur erin konden worden ondergebracht.
En de enige keer dat er geld naartoe is gegaan,
was in 2002, toen ze buiten de boeken van
Trimoteur om een vastgoedklappertje maakten,
samen met La Perla. Dat geld is bovendien
allang op, zeggen ze. ‘Verder hebben we zelf
een volledig kasgeldoverzicht gemaakt. We
hebben bovendien alle informals aangeboden
dat ze de getallen die daarin staan mogen laten
controleren. Dat aanbod is met een ruime
meerderheid van stemmen afgeslagen, dus
blijkbaar vertrouwen ze ons. En terecht, we
hebben altijd integer gehandeld en dus niks te
verbergen’, zegt Klapwijk. Van Elswijk bevestigt
het met een hoofdknik. ‘Het is heel naar
dat de Belastingdienst en ABN Amro op al
onze bezittingen beslag hebben gelegd. Ook
voor onze gezinnen. Het gaat in totaal om een
bedrag van anderhalf miljoen euro. Geloof mij,
als we ergens nog geld hadden, hadden we dat
echt wel gesettled, hoor!’