You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
oots roots<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
MASTERSONS<br />
Good Luck Charm<br />
CD LP<br />
Het man en vrouw duo Mastersons<br />
bestaat uit violiste en zangeres Eleanor<br />
en gitarist en zanger Chris. Ze maken deel uit van<br />
de band van Steve Earle en dit is hun tweede album<br />
als duo. Het debuut maakten ze meer gescheiden,<br />
dit album is echt een groepsalbum geworden.<br />
Geproduceerd door Jim Scott, o.a. van Tom Petty, is het<br />
album van het Texaanse duo geslaagd. De liefde voor<br />
muziek spat ervan af. (Erik Mundt)<br />
Luister<br />
trip<br />
roots<br />
LUCINDA WILLIAMS<br />
Down Where The Spririt Meets The Bone 2CD 3LP<br />
(Highway 20/Bertus)<br />
Sinds 1998 – sinds Car Wheels On A Gravel Road – is Lucinda Williams<br />
de grande dame van de americana. Keer op keer bevestigde zij haar<br />
onbetwiste status met een adembenemende serie albums – van Essence<br />
(2001) tot Blessed (2011). Maar wie haar live aan het werk gezien<br />
heeft moet ook erkennen dat de jaren beginnen te tellen voor Lucinda<br />
(geboren 1953). Alleen al om die reden is het uiterst verheugend dat<br />
het dubbelalbum Where The Spirit Meets The Bone een gedreven<br />
en gepassioneerde Lucinda Williams laat horen, als was het 1998. Williams heeft inmiddels haar eigen<br />
platenlabel en is dus volledig in controle over haar eigen – schitterende – muziek. Voor Where The Spirit Meets<br />
The Bone beschikte Williams over een keur aan muzikanten, zoals Greg Leisz (pedal steel en productie), Bill<br />
Frisell (gitaar), Tony Joe White (gitaar), Ian McLagan (toetsen), Jakob Dylan (zang) en Elvis Costello’s vaste<br />
ritmesectie. Het resulteert in een rauw en ongepolijst klankbeeld waarin Williams met haar schuurpapieren<br />
stem glorieert. Where The Spirit Meets The Bone bevat twintig nummers en bestrijkt het gehele terrein tussen<br />
countryrock en countrysoul; rauwe gitaarliedjes wisselen soulvolle ballads af. Ondertussen spat de urgentie<br />
van de groeven (danwel het bi-carbonaat van de cd) en geeft La Williams blijk van een huizenhoge ambitie<br />
en dito intensiteit. In die zin gelijkt Where The Spirit Meets The Bone nog het meest op Lucinda’s fameuze livedubbelaar<br />
Live @ The Fillmore (2005). Where The Spirit Meets The Bone is een ware tour de force – twintig<br />
gedreven songs met als slotstuk een cover van J.J. Cale’s Magnolia – en een definitief bewijs van Lucinda<br />
Williams’ importantie voor americana en alt.country. (Wiebren Rijkeboer)<br />
VASHTI BUNYAN<br />
Heartleap CD LP<br />
(Fat Cat/Konkurrent)<br />
Voor de meeste<br />
artiesten zou een gat<br />
van negen jaar tussen<br />
twee albums enorm veel zijn, maar in het<br />
universum van Vashti Bunyan valt dat wel mee.<br />
Tussen haar debuut Just Another Diamond<br />
Day en haar tweede plaat, Lookaftering, zat<br />
immers maar liefst vijfendertig jaar. Het blijft<br />
een mooi verhaal hoe deze inmiddels bijna<br />
70-jarige in het vorige decennium na de<br />
heruitgave van haar verloren meesterwerk<br />
uit 1970 door een nieuwe generatie fans<br />
(Devendra Banhart, Animal Collective)<br />
geïnspireerd werd om weer muziek te<br />
t<br />
maken. Kreeg ze op Lookaftering<br />
veel hulp van anderen, op a<br />
Heartleap doet ze bijna alles<br />
alleen. Niet dat dit heel veel<br />
uitmaakt voor het geluid. Opnieuw<br />
vormen piano en akoestische<br />
gitaar de basis, soms ondersteund<br />
door fluit en strijkinstrumenten. De<br />
hoofdrol is wederom voor haar hoge<br />
fluisterstem. Met 2014 heeft dit niet<br />
zoveel te maken. Met 1970 ook niet.<br />
Net als Just Another Diamond Day<br />
en Lookaftering lijkt deze prachtige en<br />
betoverende plaat afkomstig uit een<br />
andere wereld. (Marco van Ravenhorst)<br />
SONNY KNIGHT AND HIS FABULOUS<br />
LAKERS<br />
I’m Still Here CD LP<br />
(General Strike/V2)<br />
Sonny Knight debuteerde in 1965 in St.<br />
Paul, Minnesota, met een singletje voor het<br />
plaatselijke New Teenage Record, inmiddels<br />
een onbetaalbaar collector’s item. In de vroege<br />
jaren zeventig zong hij enige tijd bij de funkband<br />
Haze, om in de jaren negentig op te duiken<br />
in oldies shows met vocal groups als The<br />
Bachelors en The Valdons. Op 66-jarige leeftijd<br />
maakt hij nu zijn solodebuut, begeleid door<br />
de soulliefhebbers van The Lakers. Een oude<br />
stijl soul-lp, waarbij, ook gezien zijn leeftijd, de<br />
vergelijking met Charles Bradley voor de hand<br />
ligt. Als vocalist kan hij die vergelijking absoluut<br />
aan, maar waar de Daptone crew eerder James<br />
Brown als voorbeeld heeft, beweegt deze band<br />
zich hoorbaar meer in de traditie van Stax en<br />
Muscle Shoals. Het originele materiaal kan zich<br />
meten met het werk dat uit die studio’s kwam,<br />
terwijl de enige cover, Rodriguez’ Sugar Man,<br />
een zeer verrassende bewerking krijgt. Zowel<br />
als comeback en als debuut volkomen geslaagd.<br />
(Jurgen Vreugdenhil)<br />
50 51<br />
S<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e
Change language