Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
78
aanvraag in te dienen (zie bijvoorbeeld CRvB 6 oktober 1992). In deze situatie
wordt echter geen bijzonder geval aangenomen indien van betrokkene
redelijkerwijs gevergd mocht worden dat hij zich liet vertegenwoordigen.
De te late aanvraag is een aantoonbaar gevolg van onjuiste en/of onvolledige
voorlichting door een publiekrechtelijk orgaan en betrokkene had redelijkerwijs
niet aan die voorlichting hoeven twijfelen (zie CRvB 14 juni 1960 en 10 mei
1989).
De te late aanvraag is een gevolg van onbekendheid met rechten, welke
voortvloeien uit verdragsbepalingen of uit bijzondere nationale bepalingen (CRvB
15 november 1995). Hoofdregel is, dat onbekendheid met de wet of een
internationale regeling niet zonder meer leidt tot het aannemen van een bijzonder
geval, tenzij blijkt van een bijkomende omstandigheid op grond waarvan
betrokkene niet op de hoogte kon zijn van zijn wettelijke rechten (zie hiervoor
bijvoorbeeld CRvB 27 september 1983).
Het uitgangspunt hierbij is dat iedereen weet dat hij als hij 65 jaar wordt of als zijn
echtgenoot overlijdt, waarschijnlijk een pensioenrecht geldend kan maken. Gebeurt dit
in Nederland, dan zullen uitvoeringsorganen wijzen op eventuele rechten in andere
lidstaten van de EU of verdragslanden. Dient men in een ander land een aanvraag in, dan
zullen de uitvoeringsorganen in dat land attenderen op het bestaan van eventuele rechten
in Nederland. Dit laatste hoeft echter niet altijd het geval te zijn omdat:
iemand na zijn 65e verjaardag doorgaat met werken;
een buitenlands pensioen kan ingaan vóór het bereiken van de 65-jarige leeftijd;
iemand in het buitenland geen recht heeft op een uitkering.
Deze concrete situaties kunnen volgens de jurisprudentie een bijkomende omstandigheid
vormen, waardoor onbekendheid met rechten kan worden geëxcuseerd. Er kan dan
sprake zijn van een bijzonder geval.
De wetgever heeft nationale bepalingen niet tijdig in overeenstemming gebracht
met internationale, rechtstreeks werkende bepalingen. De hoogste bevoegde
rechter acht op een zeker moment strijdigheid met een dergelijke internationale
bepaling aanwezig. Voorwaarde is dat de betrokkene naar aanleiding van zo’n
omslag in jurisprudentie, die voldoende bekend is gemaakt, een aanvraag heeft
ingediend. Indien niet binnen één jaar na de bekendmaking van de jurisprudentie
een aanvraag wordt ingediend, is er geen sprake van een bijzonder geval, omdat
algemeen bekend is geworden dat die aanspraken (kunnen) bestaan. Voor de
termijn van één jaar is aansluiting gezocht bij de in de wet gehanteerde termijnen.
De SVB leidt uit de stand van de jurisprudentie af dat de volgende situaties geen
bijzonder geval opleveren:
een fout van de belangenbehartiger van de betrokkene (CRvB 17 november 1965
en 25 mei 1966);
onvoldoende activiteit van de betrokkene (CRvB 16 november 1966 en 27
september 1967);
het niet-aangetekend verzenden van stukken door de betrokkene;
onvoldoende oplettendheid van de betrokkene;
enkele onbekendheid met de wettelijke bepalingen (CRvB 9 januari 1963 en 27
september 1983);
een noodgedwongen verblijf in het buitenland;