Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
58
vastgesteld met behulp van het gemiddelde inkomen per maand in deze periode. Voor
zover het inkomen buiten deze grenzen heeft gelegen wordt de hoogte van het recht
vastgesteld op basis van het feitelijk in de betreffende maand genoten inkomen. In totaal
ontvangt betrokkene dan een even groot bedrag aan toeslag of nabestaandenuitkering als
hij zou ontvangen bij vaststelling per maand op basis van het feitelijk genoten inkomen.
Artikel 10 van het Inkomensbesluit AOW 1996 en artikel 13 van het Inkomensbesluit
Anw geven de SVB de bevoegdheid af te wijken van de voorgeschreven wijze van
inkomensvaststelling indien deze tot een kennelijk onredelijk resultaat leidt.
Met betrekking tot de AOW heeft de SVB het volgende beleid vastgesteld. Voor een
kleine groep AOW-gerechtigden met een wegens inkomen gekorte toeslag valt het
gezinsinkomen lager uit dan het gezinsinkomen van AOW-gerechtigden van wie het
gezinsinkomen bestaat uit AOW-pensioen met een volledige toeslag. De verklaring
hiervoor is dat voor de Nederlandse loonheffing verschillende tarieven gelden voor
personen ouder en jonger dan 65 jaar. In een dergelijke situatie hanteert de SVB het
beleid dat artikel 10 van het Inkomensbesluit AOW 1996 toegepast wordt als de
Nederlandse loonheffing tot resultaat heeft dat het netto inkomen van de AOWgerechtigde
en zijn partner lager uitvalt dan het netto AOW-pensioen met volledige
toeslag. De SVB verlaagt in dat geval het inkomen in verband met arbeid van de partner
zodanig, dat het netto gezinsinkomen van de AOW-gerechtigde even hoog is als het
netto AOW-pensioen met volledige toeslag. De SVB beoordeelt zoveel mogelijk zelf
wanneer artikel 10 van het Inkomensbesluit toepassing verdient. Zij doet dit aan de hand
van de door de AOW-gerechtigde aangeleverde gegevens over zijn inkomen en dat van
zijn partner.
Aangezien deze problematiek niet speelt voor Anw-gerechtigden, is het hierboven
weergegeven beleid slechts van toepassing op de AOW.
Artikel 13 van het Inkomens- en samenloopbesluit Anw wordt door de SVB toegepast
ten aanzien van nabestaanden van personen die als Belgisch grensarbeider in Nederland
hebben gewerkt, voor zover deze nabestaanden voor de jaren van arbeid in Nederland
van Belgische zijde een aanvulling ontvangen op het Belgische overlevingspensioen. Om
een spiraalwerking van een steeds hoger wordende aanvulling uit België en een steeds
groter wordende korting op de Nederlandse nabestaandenuitkering te voorkomen wordt
de Belgische aanvulling niet als inkomen in de zin van het Inkomens- en
samenloopbesluit Anw beschouwd.
Krachtens de artikelen 3, tweede lid, onder a, en de artikelen 7, tweede lid, onder e, van
het Inkomensbesluit AOW 1996 en het Inkomens- en samenloopbesluit Anw worden
vakantiebonnen niet als inkomen uit of in verband met arbeid aangemerkt. Een
vakantiebon wordt aan sommige werknemers en uitkeringsgerechtigden verstrekt en
vervangt de vakantie-uitkering waarop de meeste werknemers of uitkeringsgerechtigden
aanspraak kunnen maken. In sommige situaties vervangt de vakantiebon eveneens de
loondoorbetaling tijdens verlof. Op het moment dat een vakantiebon wordt verzilverd
wordt het daardoor verkregen inkomen door de SVB als inkomen in de zin van het
Inkomensbesluit AOW 1996 en het Inkomens- en samenloopbesluit Anw aangemerkt.
De SVB hanteert daarbij ingevolge artikel 10 van het Inkomensbesluit AOW 1996 en
artikel 13 van het Inkomens- en samenloopbesluit Anw als beleid dat slechts het gedeelte
van de vakantiebon dat bedoeld is als loondoorbetaling tijdens verlof in aanmerking
wordt genomen als inkomen. Het gedeelte van de vakantiebon dat bedoeld is als