Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
33
dat het kind door de verzorger in zijn huishouden is opgenomen als ware de verzorger
de ouder van het kind. Of het verblijf in het huishouden duurzaam is wordt naar de
omstandigheden beoordeeld, waarbij een beoogd verblijf van ten minste drie maanden in
ieder geval als duurzaam wordt aangemerkt. De verzorger van de halfwees wordt
evenwel niet als nabestaande aangemerkt indien in het onderhoud van de halfwees in
belangrijke mate wordt bijgedragen door derden, tenzij de bijdrage wordt geleverd door
de nog levende ouder of een andere natuurlijke persoon die van rechtswege verplicht is
bij te dragen in het onderhoud van het kind. Deze uitzondering vloeit voort uit de
systematiek van de Anw waarin de verplichtingen van een nog levende ouder jegens de
halfwees er niet aan in de weg staan dat recht op halfwezenuitkering kan bestaan voor
een ander dan die ouder.
Indien meerdere verzorgers van dezelfde halfwees aanspraak op een halfwezenuitkering
maken, kent de SVB slechts één halfwezenuitkering toe. De toekenning vindt in dat
geval plaats aan degene die als eerste de aanvraag voor de halfwezenuitkering indiende.
Jurisprudentie
CRvB 7 december 1988, RSV 1989/67
CRvB 6 maart 1990, RSV 1990/367
CRvB 29 januari 1992, RSV 1992/167
CRvB 12 oktober 1994, AB 1995, 313
CRvB 15 mei 2008, LJN BD3182, RSV 2008/234
SB1020
Pseudo-nabestaande
artikel 4 Anw
Op grond van de Anw kan een man of vrouw ook recht op nabestaandenuitkering
ontlenen aan het overlijden van een verzekerde met wie hij of zij op het moment van
overlijden niet langer was gehuwd. Betrokkene kan in dergelijke situaties slechts recht
hebben op een nabestaandenuitkering indien hij onmiddellijk voorafgaand aan het
overlijden van de ex-echtgenoot krachtens rechterlijke uitspraak, een notarieel verleden
overeenkomst of een mede door een advocaat ondertekende akte, recht had op
alimentatie van deze ex-echtgenoot op grond van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek.
De SVB interpreteert artikel 4 Anw zo dat indien de juridische verplichting tot het
betalen van alimentatie ten tijde van het overlijden bestond, niet van belang is of
feitelijke betaling van de alimentatie plaatsvond.
De verplichting tot het verschaffen van levensonderhoud moet krachtens artikel 4 Anw
tot stand zijn gekomen door tussenkomst van de rechter of een bij de echtscheiding
betrokken advocaat. Deze voorwaarde wordt blijkens de wetsgeschiedenis vooral
gehanteerd om te verzekeren dat de alimentatie-overeenkomst niet onder misbruik van
omstandigheden tot stand is gekomen. Aan dit uitgangspunt kan echter eveneens zijn
voldaan als bij de echtscheiding gebruik is gemaakt van bepaalde vormen van alternatieve
geschillenbeslechting zoals mediation. De SVB hanteert daarom het beleid dat aan de
voorwaarden gesteld in artikel 4, onder b Anw wordt geacht te zijn voldaan, indien
sprake is van een schriftelijke alimentatie-overeenkomst die ten tijde van de
echtscheiding tot stand is gekomen in een met voldoende waarborgen omklede
procedure. Een alimentatie-overeenkomst die tot stand is gekomen door bemiddeling
van een bij het Nederlands Mediation Instituut geaccrediteerde bemiddelaar wordt
daarom door de SVB aangemerkt als een alimentatie-overeenkomst zoals bedoeld in
artikel 4, onder b Anw.