Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel II Internationaal
45
Nederlandse wetgeving, hangt de hoogte van de uitkering af van de tekst van het
toepasselijke verdrag. Als het toepasselijke verdrag een pro rata-berekening voorschrijft in
alle gevallen waarin het recht op uitkering met toepassing van het verdrag is ontstaan,
wordt de uitkering pro rata temporis berekend. Er bestaat dan ook geen recht op een
zodanige aanvulling dat de Nederlandse en de buitenlandse uitkering samen ten minste
het niveau van de naar nationaal recht berekende nabestaandenuitkering bereiken. Het
gaat hier om de verdragen met Joegoslavië, Kaapverdië, Turkije en Tunesië. Andere
verdragen schrijven enkel een pro rata-berekening voor in gevallen waarin de overledene
op de datum van het overlijden in de andere verdragsstaat verzekerd was. Bij verzekering
in Nederland op de dag van het overlijden wordt in die situaties de uitkering naar
nationaal recht berekend, ongeacht de plaats van verzekering ten tijde van de
echtscheiding.
SB2187
SB2188
Recht op pro rata-halfwezenuitkering
De verdragen inzake sociale zekerheid zijn niet aangepast naar aanleiding van de
inwerkingtreding van de Anw. Er wordt in de tekst van deze verdragen dan ook geen
onderscheid gemaakt tussen nabestaandenuitkeringen en halfwezenuitkeringen. De SVB
past deze verdragen aldus toe dat materieel zoveel mogelijk een gelijk resultaat wordt
bereikt als onder de AWW. De SVB gaat ervan uit dat de verzorger van een halfwees als
bedoeld in artikel 22, lid 2, Anw in beginsel niet op grond van een verdrag aanspraak
kan maken op een pro rata-halfwezenuitkering. Dit is slechts anders ten aanzien van
verdragen die in algemene zin van toepassing zijn op de nagelaten betrekkingen van een
werknemer, en die ten aanzien van prestaties bij invaliditeit, ouderdom en overlijden in
algemene zin bepalen dat aan de voorwaarde van verzekering op de datum van intreden
van het verzekerd risico wordt geacht te zijn voldaan als de werknemer op dat moment
ingevolge de wettelijke regeling van de andere verdragsstaat verzekerd was. Het gaat hier
om de verdragen met Joegoslavië, Kaapverdië, Tunesië en Turkije. De andere verdragen
openen slechts voor de nabestaande in de zin van artikel 1, onder e, jo. de artikelen 3 en
4, Anw recht op een pro rata-halfwezenuitkering.
Polygamie
artikel 23 Verdrag met Marokko en artikel 30 Verdrag met Tunesië
Op grond van artikel 23 van het verdrag met Marokko en het gelijkluidende artikel 30
van het verdrag met Tunesië wordt in geval van polygamie het weduwenpensioen tussen
de rechthebbenden verdeeld. Deze regeling ziet niet op de verdeling van een
halfwezenuitkering. Vanaf 1 juli 1996 kunnen meerdere weduwen aanspraak maken op
een volledige halfwezenuitkering, indien zij ieder in een verschillend huishouden een of
meer kinderen van de overledene verzorgen. Behoren meerdere weduwen met ieder één
of meer halfwezen tot hetzelfde huishouden, dan wordt de halfwezenuitkering
toegekend aan de weduwe met het jongste kind.
Pseudo-nabestaanden vallen buiten de verdelingsbepalingen van artikel 23 van het
verdrag met Marokko en artikel 30 van het verdrag met Tunesië. Zij kunnen een
volledige nabestaandenuitkering ontvangen, ongeacht het aantal echtgenotes van de
overledene op datum overlijden.
SB2189
In mindering brengen van inkomen op pro rata temporis berekende
uitkeringen
Verdragen inzake sociale zekerheid bevatten dikwijls geen bepalingen met betrekking tot
de vermindering van uitkeringen in verband met het ontvangen van soortgelijke