Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel II Internationaal
14
aan de wetgeving van zijn laatste werkland in de zin van artikel 10 ter Vo. 574/72. Voor
Nederland is de SVB aangewezen. De bewuste verklaringen worden afgegeven door
Kantoor Verzekeringen, Postbus 357, 1080 AJ Amstelveen. Indien een lidstaat geen
orgaan heeft aangewezen in de zin van artikel 4, tiende lid, onder f, wendt de SVB zich
tot de bevoegde autoriteit van de lidstaat van het laatste werkland en tot de bekende
verbindingsorganen. Indien uit de gegevens van deze verbindingsorganen of uit gegevens
die zijn aangeleverd door de belanghebbende blijkt dat de betrokkene nog voor één of
meerdere takken van verzekering is aangesloten bij het wettelijke stelsel van het laatste
werkland, is de Nederlandse wetgeving niet van toepassing. Uit rechtspraak van het HvJ
EG volgt wel de voorwaarde dat deze verzekering nog een daadwerkelijke dekking moet
geven voor één of meerdere risico’s als genoemd in artikel 4, eerste lid Vo. 1408/71. Er
is bijvoorbeeld sprake van een daadwerkelijke dekking indien ongeacht de woonplaats:
nog tijdvakken van verzekering worden opgebouwd, of
rechten ontstaan op een uitkering bij het intreden van een risico, of
bepaalde medische zorg wordt vergoed (op grond hiervan dienen onder andere
Duitse post-actieve ambtenaren die verzekerd blijven voor de ‘Beihilfe’, nog als
verzekerd in Duitsland te worden beschouwd).
Als niet bekend is dat nog sprake is van buitenlandse verzekering, kan het voorkomen
dat ten onrechte is uitgegaan van de toepasselijkheid van de Nederlandse
volksverzekeringen. In dat geval zal op aanvraag van de belanghebbende artikel 13,
tweede lid, onder f Vo. 1408/71 worden toegepast met een terugwerkende kracht van
maximaal vijf jaren, mits in de tussentijd geen zwaarwegend risico werd gedragen door
de Nederlandse verzekeringsinstanties (bijvoorbeeld ingevolge de Anw of AWBZ). De
terugwerkende kracht van vijf jaren is afgeleid van de termijn die de Belastingdienst
hanteert voor de teruggave van premies. Tijdvakken die niet in aanmerking komen voor
teruggave van premies, worden beschouwd als tijdvakken van vrijwillige verzekering (zie
Deel I,Uitzonderingssituaties, SB1044).
Ingevolge de AOW en de Anw bestaat geen verplichte verzekering voor in het
buitenland wonende personen met een Nederlandse socialezekerheidsuitkering. Tot 1
januari 2006 kon er voor deze personen wel sprake zijn van verplichte verzekering
ingevolge de werknemersverzekeringen of de AWBZ/Ziekenfondswet. In het arrest Van
Pommeren-Bourgondiën heeft het HvJ EG geoordeeld dat artikel 13, tweede lid,
onderdeel f, van Vo. 1408/71 er niet aan in de weg staat dat de Nederlandse
socialezekerheidswetgeving van toepassing blijft wanneer een in het buitenland
woonachtige persoon slechts voor een deel van het stelsel verplicht verzekerd is in de
omstandigheid dat een ander deel van het stelsel is vervangen door een mogelijkheid van
vrijwillige verzekering. Het HvJ EG stelt daarbij wel de eis dat de voorwaarden voor de
vrijwillige verzekering voor niet-ingezetenen niet ongunstiger mogen zijn dan die voor
de verplichte verzekering voor ingezetenen. De SVB geeft aan het arrest uitvoering door
het aanbieden van een nieuwe vrijwillige verzekering volgens de normen die hiervoor
door de wetgever naar aanleiding van het arrest zijn ontwikkeld (zie Deel I, Vrijwillige
verzekering voor in de EU wonende uitkeringsgerechtigden, SB1048).
De SVB gaat ervan uit dat na de inwerkingtreding van artikel 13, tweede lid, onder f per
29 juli 1991 de overige in titel II opgenomen conflictregels slechts van toepassing zijn op
personen die een dienstbetrekking hebben of daadwerkelijk beroepswerkzaamheden
verrichten. Een ‘nawerking’ van deze conflictregels voor personen die hun
beroepswerkzaamheden hebben gestaakt is sinds die datum niet langer aan de orde. Dit