Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
114
In plaats van een boete wordt een schriftelijke waarschuwing gegeven als het niet
nakomen van de mededelingsverplichting niet heeft geleid tot het ten onrechte of tot
een te hoog bedrag verstrekken van een uitkering, tenzij:
de SVB het gegronde vermoeden heeft dat de mededelingsplichtige opzettelijk zijn
mededelingsverplichting niet of niet behoorlijk is nagekomen, of
het niet nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twee,
respectievelijk, vijf jaar nadat aan de mededelingsplichtige eerder een
waarschuwing, respectievelijk, een boete is gegeven voor overtreding van de
mededelingsverplichting op grond van dezelfde wet.
SB1111
SB1244
Afzien van een sanctie wegens dringende redenen
Op grond van artikel 17c, derde lid, AOW, artikel 39, derde lid, Anw en artikel 17a,
derde lid, AKW, is de SVB bevoegd, af te zien van de oplegging van een boete of het
geven van een schriftelijke waarschuwing als daarvoor dringende redenen bestaan. De
SVB maakt van deze bevoegdheid gebruik als er in de individuele situatie van de
belanghebbende op het moment waarop over de oplegging van een boete moet worden
besloten, sprake is van zo ernstige financiële en/of sociale omstandigheden dat een
oplegging van verdere lasten in redelijkheid niet aanvaardbaar kan worden geacht.
Het bepalen van de mate van verwijtbaarheid
De mate waarin de gedraging aan de belanghebbende kan worden verweten wordt
beoordeeld naar de situatie op het moment waarop de belanghebbende zijn verplichting
had moeten nakomen. Hierbij hanteert de SVB de volgende stelregels.
Er is geen sprake van verminderde verwijtbaarheid in de volgende gevallen:
Een uitkeringsgerechtigde begrijpt de inhoud van de correspondentie van de SVB
niet, bijvoorbeeld omdat hij de Nederlandse taal onvoldoende beheerst. Van de
uitkeringsgerechtigde mag worden verwacht dat hij zich laat informeren over de
betekenis hiervan.
Een uitkeringsgerechtigde is langere tijd niet in staat zijn belangen te behartigen.
Van de uitkeringsgerechtigde mag worden gevergd dat hij ervoor zorgt dat een
ander zijn zaken regelt. Laat hij dit na, dan is er geen sprake van verminderde
verwijtbaarheid.
Voor het bepalen van de hoogte van de boete hanteert de SVB tevens onderstaande
uitgangspunten om te bepalen of er sprake is van volledige verwijtbaarheid:
De SVB deelt bij de toekenning van een uitkering aan de gerechtigde mee welke
feiten en omstandigheden hij spontaan aan de SVB moet melden. De SVB gaat er
dan ook, tenzij bijzondere omstandigheden op het tegendeel wijzen, steeds van uit
dat het de betrokkene redelijkerwijs duidelijk kan zijn dat deze feiten en
omstandigheden van invloed kunnen zijn op de uitkering.
Van een uitkeringsgerechtigde kan een redelijke inspanning worden gevergd om
op de hoogte te raken van feiten en omstandigheden bij anderen die van invloed
kunnen zijn op zijn uitkering (bijvoorbeeld omstandigheden van een uitwonend
kind). Het enkele feit dat die ander de uitkeringsgerechtigde niet spontaan van een
relevante omstandigheid op de hoogte heeft gesteld, impliceert niet dat het niet
melden daarvan niet of slechts in verminderde mate aan de uitkeringsgerechtigde
kan worden verweten.