Het fuifklimaat in Vlaanderen onderzocht (pdf) - Steunpunt Jeugd

ondersteunen, werkt het systeem met
‘sleuteldragers’. Zij kunnen de zaal
openen en sluiten, drank aanvullen en
een oogje in het zeil houden.
In de focusgesprekken met beleidsactoren
kwam ter sprake dat potentiële
fuifruimtes, zoals ondergrondse
parkings, leegstaande gebouwen en
loodsen, onvoldoende gebruikt worden.
Vaak is er vanuit de stad of gemeente
de intentie om hierin creatief te zijn.
Dikwijls is er zeer snel, en zonder
voorafgaand grondig onderzoek, een
negatief advies van de brandweer.
Goed doordacht en op maat
ontwikkeld
Bij (nieuw)bouwprojecten wordt te vaak
ondoordacht gewerkt: er is sprake van
‘afgelegen grote betonnen bunkers’.
Men houdt vooraf onvoldoende
rekening met het akoestische aspect,
milieunormen (VLAREM) en de
isolatiegraad. Aan andere essentiële
voorzieningen wordt niet of te laat
gedacht: er is onvoldoende bergruimte,
de vloerbekleding is ongeschikt, er zijn
te weinig toiletten… Respondenten
stellen voor om vaker met moduleerbare
systemen te werken. Hierdoor
kunnen zalen kleiner worden gemaakt,
naargelang de behoefte van de
organisator. Ook polyvalente zalen
blijken niet altijd even ideaal. Beleidsactoren
wijzen erop dat aanpassingen
of verbeteringswerken veel kosten met
zich meebrengen. Organisatoren en
beleidsactoren geven dan weer aan dat
sommige problemen kunnen worden
vermeden door jongeren en andere
ervaringsdeskundigen vooraf te
consulteren. Jammer genoeg blijkt
inspraak bij het lokaal fuifbeleid een
van de belangrijke knelpunten.
eenzelfde lokale context controleert en
beoordeelt niet op eenduidige wijze. Er
wordt ook geklaagd over het maximum
aantal toegelaten personen per m 2 . Op
vele plaatsen is de brandweer zeer
streng: zalen zijn soms maar half
gevuld. Een vraag aan de beleidsactoren
bevestigt dit: het maximum aantal
toegelaten personen per m 2 varieert
van één tot vier! Opmerkelijk is ook dat
een aantal organisatoren van kleinere
fuiven meegeeft dat brandweer en
lokale overheid zich voornamelijk
zorgen maken over de brandveiligheid
op grote evenementen. Er is nood aan
transparante en haalbare uniforme
richtlijnen op bovenlokaal niveau.
In het rapport worden meer knelpunten
rond infrastructuur aangehaald: de
ruimtelijke inplanting, de dreiging door
stadsontwikkeling, problemen met
buurtbewoners, geluidsoverlast door
het rookverbod…
Het volledige onderzoeksrapport wordt
in het voorjaar van 2013 openbaar
gemaakt. Het bevat nog veel meer
tendensen en problemen dan diegene
die hier aan bod kwamen. Bovendien
omvat het ook de bevindingen en
aanbevelingen die organisatoren en
beleidsactoren formuleerden. ×
1
Huybregts, I. & Vettenburg, N. (2002),
Mogelijkheden van een fuivenbeleid:
eindverslag, Leuven: onderzoeksgroep
jeugdcriminologie.
De vraag
naar
geschikte
infrastructuur
is
vaak groter
dan het
aanbod.
+ cultuur +
Duidelijkheid omtrent brandveiligheid
De normen en controles inzake
brandveiligheid vormen absoluut een
probleem. Eisen waaraan organisatoren
en zaaluitbaters moeten voldoen,
verschillen per gemeente of regio.
Opvallend is dat veel organisatoren,
maar ook beleidsactoren, aangeven dat
de brandweer enkele uren voor de
aanvang van een fuif nieuwe eisen stelt
waaraan niet kan worden voldaan.
Mensen weten niet wat te verwachten.
Zelfs het brandweerpersoneel binnen
9 I KRAX +