Krax 10e jaargang N4 (pdf) - Steunpunt Jeugd

Eerste kindje
KRAX I 30
LEJO, Leren door Ervaringen voor
Jongeren, is een jeugddienst voor
maatschappelijk kwetsbare jongeren.
Vaak betreft het jongeren die in armoede
leven, uit de bijzondere jeugdzorg
komen of uit de wijkwerking. “Wij
willen jongeren die moeite hebben om
hun weg te vinden in onze samenleving
ervaringen laten opdoen waaruit ze
iets leren”, verklaart Kim. Om dit te
realiseren, steunt de vzw op vier pijlers.
Er zijn de Persoonlijke Ontwikkelingstrajecten
(POT), bedoeld voor leerplichtige
jongeren uit het deeltijds
onderwijs die omwille van hun situatie
niet meer naar school gaan of niet aan
het werk geraken. Voor hen wordt er
een persoonlijk traject uitgestippeld.
Daarnaast is er de Neboboot, de Gentse
jeugdinfrastructuur op het water, die
kan gebruikt worden voor feestjes,
meetings en allerhande workshops. De
XP trajecten zijn ervaringsgerichte
trajecten op maat van een groep jongeren
uit een school, een jeugdbeweging
of een instelling. Tot slot heeft LEJO
een vrijetijdswerking voor jongeren
tussen 15 en 19 jaar. Tijdens elke
schoolvakantie biedt de organisatie
kampen aan voor jongeren uit heel
Vlaanderen die elders niet aan hun
trekken komen. Met de vijf jongerenwerkingen
in Ronse, Eeklo, Vilvoorde,
Gent en Roeselare organiseren zij het
hele jaar door wekelijkse activiteiten.
Onder die laatste pijler is er nu ook
een vrijetijdsaanbod voor tienermoeders.
“De tienermoederwerking is
gegroeid vanuit de jongerenwerking in
Eeklo”, vertelt de medewerkster. “We
werken steeds samen met de lokale
jeugddienst van Eeklo. Via deze dienst
kenden we een aantal meisjes die
zwanger waren. Op de lange duur
merkten we dat er steeds meer vraag
was naar activiteiten voor die moeders.
Zo is het initiatief ontstaan, eerst nog
in een experimentele fase, maar sinds
2009 zijn we echt begonnen met de
subsidies die we toen hebben kregen.
De jongste moeder is nu achttien. De
rest is al in de twintig, maar toen ze
hun eerste kindje kregen, waren ze
nog tieners. Er is geen leeftijdsgrens,
maar het is wel belangrijk dat ze
moeder zijn geworden toen ze nog
tiener waren. Nu willen we bij de Persoonlijke
Ontwikkelingstrajecten van
LEJO in Gent en Antwerpen ook met
een werking starten omdat er steeds
meer tienermoeders zijn. Het is gemakkelijker
om zo’n werking uit de
grond te stampen als je de jongeren al
kent.”
Soep of fruitbrochettes
Gemiddeld zijn er vijf mama’s aanwezig
op de activiteiten, maar in totaal
bereikt LEJO acht moeders. “Misschien
lijkt dat niet veel, maar de kindjes
komen ook mee én de papa’s, als
ze niet moeten werken. De meesten
hebben meer dan één kind, twee of
drie zelfs. Het kan dus heel druk zijn!
Tegenwoordig komen er zelfs opa’s en
oma’s op onze activiteiten af. We zijn
met twee om dat te bolwerken, en
hebben onze handen meer dan vol. Om
die reden zijn we nog niet op pad
gegaan om nog meer tienermoeders te
ronselen”, legt Kim uit.
Tijdens de activiteiten is er voor elk
wat wils, zowel voor de mama’s, de
papa’s als de kindjes. “Vaak organiseren
we een lunch, met succes, omdat
de werking plaats heeft op woensdagmiddag
van twaalf tot twee uur. We
proberen altijd een boodschap mee te
geven. Dan maken we bijvoorbeeld
soep of fruitbrochettes, zodat ze leren
hoe ze op een gezonde manier kunnen
koken. Soms knutselen we iets voor
Moeder- en Vaderdag of voor de grootouders.
We organiseren verjaardagsfeestjes
of we doen een uitstap. We
hebben eens filmpjes van Bumba en
allerlei andere clipjes op een groot
scherm getoond. Dan konden de kindjes
dansen en samen uit de bol gaan.
Zwemmen doen we ook af en toe.
Daarvoor hebben we zelfs zwemluiers
ter beschikking. Dankzij de subsidies
konden we heel wat materiaal aankopen,
zoals reisbedjes, luiers, kinderstoeltjes
en knutselmateriaal.
Telkens wordt de jeugddienst even
omgebouwd tot een crèche. Volgend
jaar is het wel de bedoeling om naar
een andere locatie te trekken. We
zouden de werking dan in een lokaal
organiseren waar welzijnsorganisaties
zitten. Er is een opvang voorzien en
ook het OCMW is daar gevestigd. Zo
kunnen we de drempel naar andere
organisaties verlagen. Bovendien
komen de moeders dan in contact met
andere mensen, waardoor de stap
minder groot is om iets te gaan
vragen.”
Op weekend
“Wat de activiteiten betreft, laten we
hen vaak zelf kiezen”, gaat de medewerkster
verder. “Bij LEJO gaan we
veel losser met al onze jongeren om.
Op kamp stellen wij bijvoorbeeld
samen de regels op, waardoor ze die
gemakkelijker aanvaarden en sneller
weten wanneer ze over de schreef
gaan. Als er dan iets misloopt, proberen
we er in groep over te praten. Ook
tijdens de wekelijkse activiteiten laten
we hen in groep overleggen wat ze de
week nadien graag willen doen. Laatst
zijn we met onze moeders de hele dag
naar de Zoo van Antwerpen gegaan.
Daar komen ze met z’n allen op af. We
zorgen er altijd voor dat we de prijs