Krax 10e jaargang N4 (pdf) - Steunpunt Jeugd

More documents

Recommendations

Info

KRAX I 18 Je moet niet krampachtig een sociaalculturele mix willen organiseren. Dat werkt niet. splitst naar verschillende doelgroepen”, verduidelijkt Griet Roets. “Vaak is de onderliggende gedachte dan dat bijvoorbeeld mensen met een handicap of die in armoede leven conformeren naar de vooropgestelde norm. Ze moeten bepaalde vaardigheden ontwikkelen om aan die norm te voldoen.” Norm of uitgangspunt Volgens Verschelden en Roets is de maatschappelijke discussie nu te veel geëvolueerd in de richting van normering, terwijl er nog een andere benadering bestaat om naar diversiteit te kijken. “De ene is de norm en de andere is het uitgangspunt”, licht Verschelden toe. “Ofwel vind je diversiteit een noodzakelijk kwaad dat onze sociale samenhang bedreigt en moeten mensen daarmee leren omgaan om een goede samenleving te bereiken waar iedereen met elkaar in contact komt, waar een mooie sociale mix is. Dat is een defensieve benadering. Als je dat doortrekt naar het jeugdwerk, dan is de redenering als volgt: we moeten het jeugdwerk inclusief maken, dus meer toegankelijk voor de ‘moeilijk bereikbare’ doelgroepen. Diversiteit in het jeugdwerk moet de norm zijn om te kunnen reageren tegen sociale desintegratie en de teloorgang van de sociale cohesie. Ofwel beschouw je diversiteit als een uitgangspunt. We leven in een samenleving waar in Griet Roets (UGent) verschillende gedaantes diverse praktijken aanwezig zijn die te maken hebben met etniciteit, cultuur, klasse en gender. Dat is gewoon een kenmerk van onze samenleving. Je gaat ervan uit dat het zo is en probeert organisaties, jeugdwerkers en jongeren te ondersteunen om hun weg daarin te vinden.” “Diversiteit beschouwen als een uitgangspunt is geen gemakkelijke opgave”, gaat Verschelden verder. “<strong>Jeugd</strong>werkers en sociaal-culturele werkers worstelen enorm met die spanning. Je ziet dat bijvoorbeeld in Ledeberg, een Gentse wijk die aan zeer grote veranderingen onderhevig is door allerlei vernieuwingsprojecten, maar ook omdat er ongeveer zeventig verschillende nationaliteiten huizen. De sociaal-culturele werkers zien die diversiteit, maar tegelijk zeggen ze dat ze die niet begrijpen. Ze geven aan dat ze geen zicht hebben op hoe die mensen in hun buurt staan. En aangezien ze niet volledig vatten wat de verschillende perspectieven zijn om daar te leven, plooien ze zich terug op het organiseren van een aanbod. Dan zie je dat ze zich gaan richten op enkele doelgroepen. Ze kiezen bijvoorbeeld voor de groep ‘mensen in armoede’ omdat zo’n focus makkelijk in projecten te gieten is en ook beleidsmatig te verkopen valt. Als ze zich op die verschillende doelgroepen richten, dan beginnen ze te Programmeren, Informeren, Coördineren en Organi-
seren. We noemen dat PICO. Ze doen iets zonder eerst te kijken naar wat er leeft en eventueel nodig is.” Omgevingsanalyse De onderzoeksters suggereren dan ook dat je in het jeugdwerk best eerst een analyse doet alvorens je een aanbod creëert. “Het grootste deel van je werk is je bezighouden met vragen over de sociale realiteit”, meent Verschelden. “Hoe komen jongeren met elkaar in contact, waar leren ze iets uit, wat vertrekt vanuit hun leefwereld en wat verbreedt die? De feitelijke situatie zal automatisch elementen aanreiken die je kan aangrijpen als handvatten. Eens je weet hoe jongeren zich onderling organiseren, wat zij belangrijk vinden aan contacten met volwassenen en jeugdwerkers, dan pas kan je nadenken over het aanbod. Diversiteit is dan niet langer een probleem of een norm, maar gewoon een feitelijke situatie. Het jeugdwerk moet echter veel meer tijd nemen om na te gaan wat er in de complexe sociale realiteit aan de gang is.” Roets is dezelfde mening toegedaan. “Je moet een omgevingsanalyse opstellen, connectie maken met de leefwereld van bepaalde mensen. Dat is niet voorgestructureerd. Het is beginnen en zien waar je uitkomt. Ik zou daar een bepaalde vorm van chaos in toelaten. Dat is veel boeiender dan turven Griet Verschelden (HoGent) en vinkjes zetten bij het aantal vrouwen of allochtonen. Het is natuurlijk de vraag of het jeugdwerk daarvoor te vinden is, en hoe ze het dan gaat organiseren.” El Paso Verschelden haalt de situatie in het Gentse jeugdhuis El Paso van enkele jaren geleden aan als voorbeeld. “Het jeugdhuis, dat werkt met kansarme en allochtone jongeren, ging de hele tijd over kop omdat er rellen waren met die jongeren. Ze konden geen concrete werking uitbouwen. Het meubilair werd voortdurend kort en klein geslagen. Op een bepaald moment heeft de organisatie de hele boel stilgelegd en is ze opnieuw begonnen. Ze hebben ervoor gezorgd dat er op die site tal van activiteiten plaatsvonden voor allerhande mensen: jong en oud, man en vrouw, allochtoon en autochtoon. Zo hebben ze een hele hoop kippen op het terrein laten rondscharrelen die moesten worden onderhouden. Vooral de senioren uit de wijk voelden zich daarvoor verantwoordelijk. Ook een groep Turkse moeders deed daar een paar activiteiten. En achteraan de site maakten de allochtone jongens zich nuttig door fietsen te herstellen. Door te vertrekken van de thema’s die mensen interesseren en aanspreken, kreeg het jeugdhuis een nieuwe boost. Dat is helemaal niet organisatorisch of exclusief vanuit het aanbod gedacht. Nu kan je wel opwerpen dat er niet altijd veel interactie was tussen die groepen onderling, aangezien ze elk apart zaten. Maar ze zaten wel samen op één terrein! Je moet ook niet krampachtig een sociaal-culturele mix willen organiseren. Dat werkt niet. Het is niet zo dat inclusief en toegankelijk werken automatisch ook divers werken is. Je moet gewoon kijken naar wat jongeren bezighoudt en ontgrenzend durven te werken. Daarvoor moet je durven los te komen van het gekende, en daarbij is leren belangrijk. Ik heb het dan over pedagogische momenten en processen. Vertrekken van waar je mee bezig bent maar er op een andere manier naar kijken door wat je aan het doen bent. Dat is eigenlijk leren.” Twijfel en verwondering “Die pedagogische momenten zijn een belangrijke kapstok”, benadrukt Roets. “Er wordt te weinig gekeken naar wat mensen leren en waarom zij aan bepaalde dingen deelnemen. Tapis Plein in Brugge, het projecthuis actueel erfgoed, is een andere organisatie die leuk bezig is. Een aantal jaren geleden hebben ze in Blankenberge een groot project op poten gezet. Er leefde daar erg veel onbegrip tegenover de havenarbeiders. In plaats van de plooien direct te willen gladstrijken, zijn ze eerst in die buurt gaan rondneuzen. Op basis van de inbreng van de buurtbewoners heeft Tapis Plein een heleboel activiteiten opgezet. Iedere keer doen zij iets heel gericht. Ze gaan naar rommelmarkten en laten mensen zelf thema’s aanbrengen. Daar spelen ze dan op het moment zelf creatief op in. Het is bijna improviseren, maar je ziet daardoor een heleboel dingen gebeuren. Zoiets heeft soms veel meer aantrekkingskracht en laat een diepere indruk achter. Zo zie je vaak interacties ontstaan tussen mensen van wie je het nooit zou verwachten. Natuurlijk vergt dat wel een grote flexibiliteit. De basisattitude is dan ook durven los te komen van je eigen referentiekader, je eigen waarheden en evidenties in vraag durven te stellen, net als die van anderen. Belangrijk daarbij is twijfel en verwondering verhogen. Diversiteit doet reflecteren over de maatschappelijke norm. Je wordt geconfronteerd met je eigen waarheid als je mensen tegenkomt van een andere origine of met een andere levensstijl. Geen van beide is dan goed of slecht. Het gaat erom dat je daarbij stilstaat en beseft dat het ook anders kan.” “Bovendien leer je op die manier zien hoe je zelf in de samenleving staat”, vult Verschelden nog aan. “Het gaat ook over sociale rechtvaardigheid. Als je alleen inzet op het in stand houden van het traditionele verenigingsleven, bijvoorbeeld, dan ben je sociaal onrechtvaardig bezig, want er bestaan verschillende perspectieven op vrije tijd. Diversiteit betekent meer aandacht hebben voor andere stemmen, opvattingen, kenmerken en vormen van samenleven.” × 19 I KRAX
Page 1 and 2: België - Belgique PB Gent X 3/8812
Page 3 and 4: 27 10 13 17 29 39 IN DIT NUMMER...
Page 5 and 6: 5 I KRAX
Page 7 and 8: © www.youtheutrio.be inspireert de
Page 9 and 10: © www.youtheutrio.be Straathoekwer
Page 11 and 12: verzamelen en toegankelijker maken
Page 13 and 14: A LA KARTE GOES UK! VLAAMS ONDER- Z
Page 15 and 16: het onderzoek en de Engelse maatsch
Page 17: d o ssi e r “Als je naar de gesch
Page 21 and 22: zijn niet negatief is. Nina (19 jaa
Page 23 and 24: inclusie. Maar hier presenteert de
Page 25 and 26: EEN REACTIE OP BENO SCHRAEPEN TERUG
Page 27 and 28: d o ssi e r DIVERSITEIT BINNEN JE E
Page 29 and 30: co u le u r loc ale JONGE MAMA’S
Page 31 and 32: Het is onze bedoeling dat de ouders
Page 33 and 34: o n g e z o ut e n Europa blijft ee
Page 35 and 36: Francesca Krukova en Ingrid De Bock
Page 37 and 38: Eén gemeentedecreet Sinds enkele j
Page 39 and 40: wa r m w at er © Yves Van Reusel D
Page 41 and 42: © Yves Van Reusel onderwijs bijvoo
Page 43 and 44: VRIENDSCHAP IN TIJDEN VAN INTERNET

Krax 10e jaargang N4 (pdf) - Steunpunt Jeugd

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?