Algemene plaatselijke verordening Wetstechnische informatie

Algemene plaatselijke verordening
Wetstechnische informatie
Gegevens van de regeling
Overheidsorganisatie
Officiële naam regeling
Citeertitel
Besloten door
Deze versie is geldig tot (als de
vervaldatum is vastgesteld)
Onderwerp
gemeente Zoetermeer
Algemene plaatselijke verordening
Algemene plaatselijke verordening
gemeenteraad
politiek en bestuur
Opmerkingen m.b.t. de regeling
Geen.
Grondslagen
1. gemeentewet, art. 149
Regelgeving die op deze regeling is gebaseerd (gedelegeerde regelgeving)
1. Geen.
Overzicht van in de tekst verwerkte wijzigingen
Datum
inwerkingtreding
Terugwerkende
kracht
Betreft
Ontstaansbron:
datum ondertekening;
bron bekendmaking
25-5-2007 Wijziging 07-05-2007
Streekblad
11-05-2007
Inwerkingtreding:
datum ondertekening;
bron bekendmaking
07-05-2007
Streekblad
11-05-2007
Voorstel
gemeenteraad
070114

Inhoud
Hoofdstuk 1
Hoofdstuk 2
Afdeling 1
Afdeling 2
Afdeling 3
Afdeling 4
Afdeling 5
Afdeling 6
Afdeling 7
Hoofdstuk 3
Hoofdstuk 4
Afdeling 1
Afdeling 2
Afdeling 3
Afdeling 4
Afdeling 5
Hoofdstuk 5
Afdeling 1
Afdeling 2
Afdeling 3
Afdeling 4
Afdeling 5
Afdeling 6
Hoofdstuk 6
Algemene bepalingen
Openbare orde
Orde en veiligheid op de weg
Toezicht op evenementen
Toezicht op horecabedrijven
Maatregelen tegen overlast en baldadigheid
Bepalingen ter bestrijding van heling van goederen
Maatregelen tot bescherming van de eigendommen
Vuurwerk
Seksinrichtingen, escortbedrijven en
straatprostitutie
Bescherming van het milieu en het natuurschoon en
zorg voor het uiterlijk aanzien van de gemeente
Geluidshinder
Bodem-, weg- en milieuverontreiniging
Maatregelen tegen ontsiering en stankoverlast
Reclame
Het beschermen van bomen
Andere onderwerpen betreffende de huishouding der
gemeente
Parkeerexcessen
Collecteren, venten en standplaatsen
Openbaar water
Natuurbescherming
Verbod vuur te stoken
Naaktrecreatie
Straf-, overgangs- en slotbepalingen

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen
Artikel 1.1 Begripsomschrijvingen
Voor zover elders in deze verordening niet uitdrukkelijk anderszins is
aangegeven, wordt voor de toepassing van het bij of krachtens deze
verordening bepaalde verstaan onder:
A Weg:
1 De weg als bedoeld in artikel 1 eerste lid onder b van de
Wegenverkeerswet 1994;
2 de - al dan niet met enige beperking - voor het publiek
toegankelijke pleinen en open plaatsen, parken, plantsoenen,
speelweiden, bossen en andere natuurterreinen, ijsvlakten en
aanlegplaatsen voor vaartuigen;
3 de voor het publiek toegankelijke stoepen, trappen, portieken,
gangen, passages en galerijen, welke uitsluitend tot een voor
bewoning in gebruik zijnde ruimte toegang geven en niet afsluitbaar
zijn;
4 andere voor het publiek toegankelijke, al dan niet afsluitbare
stoepen, trappen, portieken, gangen, passages en galerijen; de
afsluitbare alleen gedurende de tijd dat zij niet door of vanwege
degene die daartoe naar burgerlijk recht bevoegd is, zijn
afgesloten.
B Openbaar water:
alle wateren die - al dan niet met enige beperking - voor het publiek
bevaarbaar of anderszins toegankelijk zijn.
C Rechthebbende:
een ieder die over enige zaak enige zeggenschap heeft krachtens een
zakelijk of persoonlijk recht.
D Voertuigen:
alle voertuigen als bedoeld in artikel 1, onder a en onder al van het
Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990, met uitzondering van:
a treinen en trams;
b kruiwagens, kinderwagens en dergelijke kleine voertuigen.
E Vaartuigen:
alle vaartuigen, daaronder mede verstaan drijvende werktuigen, alsmede
woonschepen, glijboten en ponten.
F Woonschepen:
schepen uitsluitend of hoofdzakelijk als woning gebezigd of tot woning
bestemd.
G Bouwwerk:
elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander
materiaal, welke op de plaats van bestemming hetzij direct of indirect
met de grond verbonden is, hetzij direct of indirect steun vindt in of
op de grond.

H Gebouw:
elk bouwwerk dat een voor personen toegankelijke overdekte, geheel of
gedeeltelijk met wanden omsloten ruimte vormt.
I Handelsreclame:
iedere openbare aanprijzing van goederen of diensten, waarmee kennelijk
beoogd wordt een commercieel belang te dienen.
Artikel 1.2 Te late indiening aanvraag
1 Indien een aanvraag voor een vergunning of ontheffing wordt
ingediend minder dan drie weken voor het tijdstip waarop de
aanvrager de vergunning of ontheffing nodig heeft, kan het bevoegde
bestuursorgaan besluiten de aanvraag niet te behandelen.
2 Voor bepaalde, door het bevoegde bestuursorgaan aan te wijzen
vergunningen of ontheffingen kan de in het eerste lid genoemde
termijn worden verlengd tot ten hoogste acht weken.
Artikel 1.3 Voorschriften en beperkingen
1 Aan een krachtens deze verordening verleende vergunning of
ontheffing kunnen voorschriften en beperkingen worden verbonden.
Deze voorschriften en beperkingen mogen slechts strekken tot
bescherming van het belang of de belangen in verband waarmee de
vergunning of ontheffing is vereist.
2 Degene aan wie krachtens deze verordening een vergunning of
ontheffing is verleend, is verplicht de daaraan verbonden
voorschriften en beperkingen na te komen.
Artikel 1.4 Persoonlijk karakter van vergunning of ontheffing
De vergunning of ontheffing is persoonsgebonden, tenzij bij of krachtens
deze verordening anders is bepaald.
Artikel 1.5 Intrekking of wijziging van vergunning of ontheffing
De vergunning of ontheffing kan worden ingetrokken of gewijzigd:
a indien ter verkrijging daarvan onjuiste dan wel onvolledige
gegevens zijn verstrekt;
b indien op grond van een verandering van de omstandigheden of
inzichten opgetreden na het verlenen van de vergunning of
ontheffing, moet worden aangenomen dat intrekking of wijziging
wordt gevorderd door het belang of de belangen ter bescherming
waarvan de vergunning of ontheffing is vereist;
c indien de aan de vergunning of ontheffing verbonden voorschriften
en beperkingen niet zijn of worden nagekomen;
d indien van de vergunning of ontheffing geen gebruik wordt gemaakt
binnen een daarin gestelde termijn dan wel, bij gebreke van een
dergelijke termijn, binnen een redelijke termijn;
e indien de houder of zijn rechtsverkrijgende dit verzoekt.
Artikel 1.6 Termijnen (vervallen per 25 mei 2007)

Hoofdstuk 2 Openbare orde
Afdeling 1 Orde en veiligheid op de weg
Bestrijding van ongeregeldheden
Artikel 2.1.1 Samenscholing en ongeregeldheden
1 Het is verboden op de weg deel te nemen aan een samenscholing,
onnodig op te dringen of door uitdagend gedrag aanleiding te geven
tot wanordelijkheden.
2 Een ieder, die op de weg aanwezig is bij enig voorval, waardoor er
wanordelijkheden ontstaan of dreigen te ontstaan of bij een tot
toeloop van publiek aanleiding gevende gebeurtenis, dan wel zich
bevindt in of aanwezig is bij een samenscholing, is verplicht op
een daartoe strekkend bevel van een ambtenaar van politie zijn weg
te vervolgen of zich in de door hem aangewezen richting te
verwijderen.
3 Het bepaalde in de voorgaande leden geldt niet voor betogingen,
vergaderingen en godsdienstige en levensbeschouwelijke samenkomsten
als bedoeld in de Wet openbare manifestaties.
Optochten en betogingen
Artikel 2.1.2 Optochten (vervallen per 25 mei 2007)
Artikel 2.1.3 Verboden optocht (vervallen per 25 mei 2007)
Artikel 2.1.4 Kennisgeving betogingen op openbare plaatsen
1. De organisator van een op een openbare plaats te houden
betoging/manifestatie, als bedoeld in artikel 4 Wet openbare
manifestaties moet vóór de openbare aankondiging van deze
vergadering of betoging en tenminste 4 x 24 uur voordat deze zal
worden gehouden, de burgemeester hiervan schriftelijk kennis geven.
2. Indien aard of omvang van de manifestatie zulks rechtvaardigen, kan
de burgemeester de termijn van 4 x 24 uur bekorten.
3. Onder openbare plaats wordt verstaan: een plaats als bedoeld in
artikel 1, eerste lid, juncto tweede lid, van de Wet openbare
manifestaties.
4. De kennisgeving moet tenminste bevatten:
a. naam, adres en telefoonnummer (en zo mogelijk) faxnummer van de
organisator en kennisgever van de vergadering of betoging;
b. doel van de vergadering of betoging;
c. datum waarop de vergadering of betoging wordt gehouden en het tijdstip
van aanvang en beëindiging;
d. de plaats en, voorzover van toepassing, de gewenste route en de plaats
van
beëindiging;
e. het aantal te verwachten deelnemers;
f. de middelen van vervoer van de deelnemers aan de vergadering of
betoging;
g. door de organisatie zelf te nemen maatregelen om een ordelijk verloop
van de vergadering of betoging te bevorderen;

5. Degene die de kennisgeving inlevert, ontvangt daarvan een bewijs,
waarin het tijdstip van inlevering is vermeld.
6. Zo mogelijk na mondeling overleg met degene, die de kennisgeving heeft
gedaan, wordt hem zo spoedig mogelijk schriftelijk de volgende stukken
toegezonden:
a. de algemene voorschriften van de burgemeester op grond van de wet;
b. eventuele met de organisator gemaakte afspraken over een ordelijk
verloop en eventuele door de burgemeester gestelde voorschriften of
beperkingen.
Verspreiden van gedrukte stukken
Artikel 2.1.5 Beperking aanbieden e.d. van geschreven of gedrukte
stukken of afbeeldingen
1 Het is verboden gedrukte of geschreven stukken of afbeeldingen
onder publiek te verspreiden dan wel openlijk aan te bieden, aan te
bevelen of bekend te maken op of aan door het college aangewezen
wegen of gedeelten daarvan.
2 Het college kan de werking van het in het eerste lid gestelde
verbod beperken tot in de openbare kennisgeving aan te duiden dagen
en uren.
3 Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor het huis-aan-huis
verspreiden of het aan huis bezorgen van de in het eerste lid
bedoelde gedrukte of geschreven stukken en afbeeldingen.
4 Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid
gestelde verbod.
Vertoningen e.d. op de weg
Artikel 2.1.6 Muziek, vertoningen en Vermakelijk heden e.d.(vervallen
per 25 mei 2007)
Bruikbaarheid en aanzien van de weg
Artikel 2.1.7 Voorwerpen of stoffen op, aan of boven de weg
1 Het is verboden zonder vergunning van het college voorwerpen of
stoffen op, in, over of boven de weg te plaatsen, aan te brengen of
te hebben.
2 Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor:
a voor het uitsteken van vlaggen, wimpels en vlaggestokken, indien
zij geen gevaar of hinder kunnen opleveren voor personen of
goederen en niet voor commerciële doeleinden worden gebruikt;
b zonneschermen, mits deze zijn aangebracht boven het voor
voetgangers bestemde gedeelte van de weg en mits:
_ geen onderdeel zich minder dan 2,2 meter boven dat gedeelte
bevindt; en
_ geen onderdeel van het scherm, in welke stand dat ook staat, zich
op minder dan 0,5 meter van het voor het rijverkeer bestemde
gedeelte van de weg bevindt;
_ geen onderdeel verder dan 1,5 meter buiten de opgaande gevel
reikt;

c de voorwerpen of stoffen, die noodzakelijkerwijze kortstondig op
de weg gebracht worden en daar geen gevaar of hinder voor het
verkeer kunnen opleveren;
d voertuigen;
e voorwerpen of stoffen waarop gedachten of gevoelens worden
geopenbaard;
f standplaatsen als bedoeld in artikel 5.2.3;
g voorwerpen die van gemeentewege op de openbare weg zijn geplaatst
en bestemd zijn voor het daarin deponeren van afval, zoals
prullenbakken, glasbakken en afvalverzamelcontainers.
h terrassen als bedoeld in artikel 2.3.2 APV
i uitstallingen in de Dorpsstraat welke worden geplaatst binnen de
regels door het college vast te stellen.
j verkiezingsborden, lantaarnpaalborden, driehoeksborden,
spandoeken, folders en ander promotie- en/of
voorlichtingsmateriaal van een politieke partij, mits aangebracht
of geplaatst tijdens verkiezingscampagnes en alsdan niet wordt
gehandeld in strijd met het ‘Convenant promotiemateriaal politieke
partijen’ waarmee een politieke partij heeft ingestemd.
3 Het is verboden op, in, over of boven de weg voorwerpen of stoffen
waarop gedachten of gevoelens worden geopenbaard te plaatsen, aan
te brengen of te hebben, indien deze door hun omvang of vormgeving,
constructie of plaats van bevestiging schade toebrengen aan de weg,
gevaar opleveren voor de bruikbaarheid van de weg of voor het
doelmatig en veilig gebruik daarvan, danwel een belemmering vormen
voor het doelmatig beheer en onderhoud van de weg.
4 Voor de toepassing van het tweede lid, onder c, wordt onder weg
verstaan hetgeen artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 daaronder
verstaat.
5 Een vergunning bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd:
a indien het beoogde gebruik schade toebrengt aan de weg, gevaar
oplevert voor de bruikbaarheid van de weg of voor het doelmatig en
veilig gebruik daarvan, dan wel een belemmering kan vormen voor het
doelmatig beheer en onderhoud van de weg;
b indien het beoogde gebruik hetzij op zich zelf, hetzij in verband
met de omgeving niet voldoet aan redelijke eisen van welstand;
c in het belang van de voorkoming of beperking van overlast voor
gebruikers van de in de nabijheid gelegen onroerende zaak.
d indien het beoogde gebruik hetzij op zichzelf hetzij in verband
met de omgeving niet voldoet aan de criteria en doelen zoals deze
zijn vastgelegd in de nota Buitenreclame- en uitstallingenbeleid.
6 a Het verbod in het eerste lid geldt niet voorzover in het daarin
geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer
rijkswaterstaatswerken of het Provinciaal wegenreglement;
b De weigeringsgrond van het vijfde lid, onder a, geldt niet
voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door
artikel 5 van de Wegenverkeerswet;
c De weigeringsgrond van het vijfde lid, onder b, geldt niet voor
bouwvergunningplichtige bouwwerken;
d De weigeringsgrond van het vijfde lid, onder c, geldt niet
voorzover in het geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet
milieubeheer.

Artikel 2.1.7a Aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg
1. Het is verboden zonder vergunning van het college
een weg aan te leggen, de verharding daarvan op te breken, in een weg
te graven of te spitten, aard of breedte van de wegverharding te
veranderen of anderszins verandering te brengen in de wijze van
aanleg van een weg.
2. Voor de toepassing van het eerste lid wordt onder weg verstaan
hetgeen artikel 1 van de wegenverkeerswet 1994 daaronder verstaat,
alsmede alle niet-openbare ontsluitingswegen van gebouwen.
3. Op een krachtens dit artikel verleende vergunning van het college
zijn de Algemene voorschriften voor het leggen, verwijderen en
herstellen van leidingen in gemeentegrond van de gemeente Zoetermeer
in ieder geval van toepassing.
4. Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing op het
Rijk, de provincie, de gemeente of het waterschap bij het uitvoeren
van zijn/haar publiekrechtelijke taak.
5. Het in het eerste lid gestelde verbod geldt voorts niet voor
zover het Wetboek van Strafrecht, de Wet beheer
rijkswaterstaatswerken of het Provinciaal wegenreglement, de
Telecommunicatiewet of de daarop gebaseerde
Telecommunicatieverordening van toepassing is.
Artikel 2.1.8 Maken en veranderen van een uitweg
1 Het is verboden zonder vergunning van het college:
a een uitweg te maken naar de weg;
b van de weg gebruik te maken voor het hebben van een uitweg;
c verandering te brengen in een bestaande uitweg naar de weg.
2 Voor de toepassing van het eerste lid wordt onder weg verstaan
hetgeen artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 daaronder verstaat.
3 Een vergunning als bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd
in het belang van:
a de bruikbaarheid van de weg;
b het veilig en doelmatig gebruik van de weg;
c de bescherming van het uiterlijk aanzien van de omgeving;
d de bescherming van groenvoorzieningen in de gemeente.
4 Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor zover de Wet beheer
rijkswaterstaatwerken of het Provinciaalwegenreglement van
toepassing is.
Veiligheid van de weg
Artikel 2.1.9 Sneeuwruimen en dergelijke
1 De hoofdbewoner of hoofdgebruiker van een gebouw is verplicht
ervoor te zorgen, dat het trottoirgedeelte voor, langs en achter
dit gebouw of bijbehorend erf gelegen, over een breedte van, zo
mogelijk, één meter, alsmede de toegang van de rijweg tot het
gebouw:
a na sneeuwval zo spoedig mogelijk sneeuwvrij wordt of worden
gemaakt en gehouden, zulks door overbrenging van de sneeuw naar de
rand van de trottoir;
b indien nodig ter bestrijding van gladheid van het wegdek, op
afdoende wijze wijze met zand, as, zaagsel, turfmolm of een andere
daartoe bruikbare stof wordt of worden bestrooid.

2 Voor de hoofdbewoner of hoofdgebruiker van een gebouw, dat, of
waarvan het bijbehorende erf gelegen is aan een woonerf, geldt de
in het eerste lid onder a. en b. bedoelde verplichting ten aanzien
van het weggedeelte of de weggedeelten voor, langs en achter dit
gebouw of bijbehorende erf gelegen, over een breedte van één meter,
obstakels daaronder niet begrepen, gemeten 30 cm vanuit de
voorgevel danwel vanuit de grens tussen het bijbehorende erf en het
woonerf.
3 Indien een gebouw door meer dan één hoofdbewoner wordt bewoond, of
bij meer dan één hoofdgebruiker in gebruik is, rusten de in het
eerste en tweede lid genoemde verplichtingen gelijkelijk op de
eigenaar/eigenaren of op de beheerder van dat gebouw.
4 Indien een gebouw niet bewoond of anderzins in gebruik is, rusten
de in het eerste en tweede lid genoemde verplichtingen op de
eigenaar of op de eigenaren gelijkelijk.
Artikel 2.1.10 Veroorzaken van gladheid
1 Het is verboden bij vorst of dreigende vorst water op de weg te
werpen, uit te storten of te laten lopen.
2 Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover artikel 427,
aanhef en onder 4e van het Wetboek van Strafrecht of artikel 5 van
de Wegenverkeerswet 1994 van toepassing is.
Artikel 2.1.11 Winkelwagentjes
1 De rechthebbende op een bedrijf die ten behoeve van het winkelend
publiek winkelwagentjes ter beschikking stelt, mede ten behoeve van
het vervoer van winkelwaren over de weg, is verplicht deze te
voorzien van de naam van het bedrijf of van een ander
herkenningsteken en de in de omgeving van dat bedrijf door het
publiek op of langs de weg achtergelaten winkelwagentjes terstond
te verwijderen of te doen verwijderen.
2 Het is verboden zich met winkelwagentjes op de weg te bevinden,
behoudens op de bij de winkel behorende of mede ten behoeve van die
winkel aangelegde parkeergelegenheid en behoudens het gaan over de
weg vanuit een winkel naar deze parkeergelegenheid en omgekeerd.
3 Het in het eerste en tweede lid bepaalde geldt niet voor zover de
Wet milieubeheer van toepassing is.
Artikel 2.1.12 Hinderlijke beplanting of voorwerp
Het is verboden beplanting of een voorwerp aan te brengen of te hebben
op zodanige wijze dat aan het wegverkeer het vrije uitzicht wordt
belemmerd of daarvoor op andere wijze hinder of gevaar oplevert.
Artikel 2.1.13 Openen straatkolken e.d.
Het is aan degene die daartoe niet bevoegd is verboden een straatkolk,
rioolput, brandkraan of enigerlei andere afsluiting, die behoort tot een
openbare nutsvoorziening, te openen, onzichtbaar te maken of af te
dekken.
Artikel 2.1.14 Vallende voorwerpen
Het is verboden aan een weg of enig deel van een bouwwerk een voorwerp
te hebben dat niet deugdelijk beveiligd is tegen neervallen op de weg.

Artikel 2.1.15 Voorzieningen voor verkeer en verlichting
1. De rechthebbende op een bouwwerk is verplicht toe te laten dat op
of aan dat bouwwerk, vanwege en overeenkomstig de aanwijzingen van
het college, voorwerpen, borden of voorzieningen ten behoeve van
het openbaar verkeer of de openbare verlichting worden aangebracht,
onderhouden, gewijzigd of verwijderd.
2. Het college maakt van tevoren aan de rechthebbende als bedoeld in
het eerste lid zijn besluit bekend over te gaan tot het doen
aanbrengen of wijzigen van een voorwerp, bord of voorzieningals
bedoeld in het eerste lid.
3. Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voorzover in het daarin
geregelde onderwerp wordt voorzien door de Waterstaatswet 1900, de
Onteigeningswet, of de Belemmeringenwet Privaatrecht.
Artikel 2.1.16 Veiligheid op het ijs
1. Het is verboden:
a. voor het publiek toegankelijke ijsvlakten te beschadigen, te
verontreinigen, te versperren of het verkeer daarop op enige
andere wijze te belemmeren of in gevaar te brengen;
b. bakens of andere voorwerpen ten behoeve van de veiligheid
geplaatst op de onder a bedoelde ijsvlakten te verplaatsen,
weg te nemen, te beschadigen of op enige andere wijze het
gebruik daarvan te verijdelen of te belemmeren.
2. Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht of de Provinciale
vaarwegenverordening.

Afdeling 2 Toezicht op evenementen
Artikel 2.2.1 Begripsomschrijving
1 In deze afdeling wordt onder evenement verstaan elke voor publiek
toegankelijke verrichting van vermaak, met uitzondering van:
a bioscoopvoorstellingen;
b markten als bedoeld in artikel 160 eerste lid onder h
Gemeentewet;
c kansspelen als bedoeld in de Wet op de kansspelen;
d het in een inrichting in de zin van de Drank- en Horecawet
gelegenheid geven tot dansen;
e betogingen, samenkomsten en vergaderingen als bedoeld in de Wet
openbare manifestaties;
f reguliere sportactiviteiten in en op sportaccommodaties;
g reguliere voorstellingen in theateraccommodaties.
2. Onder evenement wordt mede verstaan:
a. een herdenkingsplechtigheid.
b. Een braderie
c. Een optocht niet zijnde een betoging als bedoeld in artikel 2.1.4
op de weg;
d. Een feest of wedstrijd op of aan de weg
Artikel 2.2.2 Evenement
1. Het is verboden zonder vergunning van de burgemeester een evenement
te organiseren.
2. De vergunning kan worden geweigerd in het belang van:
a de openbare orde;
b het voorkomen of beperken van overlast;
c de verkeersveiligheid of de veiligheid van personen of goederen;
d de zedelijkheid of gezondheid.
3. De burgemeester kan vrijstelling verlenen voor door hem aan te wijzen
categorieën evenementen.
Artikel 2.2.3 Ordeverstoring
Het is verboden bij een evenement de orde te verstoren.

Afdeling 3 Toezicht op horecabedrijven
Artikel 2.3.1 Begripsomschrijvingen
1 Onder horecabedrijf wordt in deze paragraaf verstaan: de voor het
publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin bedrijfsmatig of in
een omvang alsof zij bedrijfsmatig was logies wordt verstrekt of
dranken worden geschonken of rookwaren of spijzen voor directe
consumptie worden bereid of verstrekt. Onder een horecabedrijf
worden in ieder geval verstaan: een hotel, restaurant, pension,
café, cafetaria, snackbar, discotheek, buurthuis of clubhuis.
2 Onder horecabedrijf als bedoeld in het eerste lid wordt mede
verstaan een bij dit bedrijf behorend terras en de andere
aanhorigheden.
3 Een terras in de zin van deze paragraaf is een buiten de besloten
ruimte van de inrichting liggend deel van het horecabedrijf waar
zitgelegenheid kan worden geboden en waar tegen vergoeding dranken
worden geschonken en/of spijzen voor directe consumptie worden
bereid en/of verstrekt.
4 Onder houder wordt in deze paragraaf verstaan: degene die een
horecabedrijf exploiteert.
5 Deze paragraaf verstaat niet onder bezoekers:
a de gezinsleden van de houder, alsmede diens elders wonende bloeden
aanverwanten, in de rechte lijn onbeperkt, in de zijlijn tot en
met de derde graad;
b de personen die voorkomen in het register als bedoeld in artikel
438 van het Wetboek van Strafrecht;
c de personen wier aanwezigheid in de inrichting wegens dringende
redenen noodzakelijk is.
Artikel 2.3.2 Terrassen
1. Het is verboden een voor publiek toegankelijk terras dat deel
uitmaakt van een horecabedrijf te exploiteren of te doen
exploiteren.
2. Het verbod geldt niet met betrekking tot een terras dat wordt
geëxploiteerd op een wijze die:
a - geen schade toebrengt aan de openbare weg:
b - niet schadelijk is voor het uiterlijk aanzien van leefomgeving;
c - geen gevaar oplevert voor de bruikbaarheid van de openbare weg
of voor het veilig en doelmatig gebruik daarvan;
d - niet strijdig is met het geldende bestemmingsplan;
e - niet strijdig is met voorschriften gesteld bij of krachtens het
Besluit horeca-, sport- en recreatie-inrichtingen milieubeheer.
f - niet strijdig is met nadere regels als bedoeld in het derde lid
3. Het college van burgemeester en wethouders kan in het belang van de
openbare orde, veiligheid en gezondheid nadere regels stellen aan
de exploitatie van een terras. Tot de nadere regels behoren in
ieder geval voorschriften over de afmeting van het terras en de
sluitingsuren.
4. Degene die een terras als bedoeld in het eerste lid exploiteert of
doet exploiteren, meldt dit tevoren aan de burgemeester.
5. Bij de melding bedoeld in het vierde lid wordt vermeld:
- de naam en het adres van het horecabedrijf;

- de afmeting van het terras;
- de indeling en de uitvoering van het terras; en
- de periode(n) waarin het terras zal worden geëxploiteerd.
6. Het in dit artikel bepaalde geldt niet voor zover op de Wet op de
ruimtelijke ordening of de Wet milieubeheer gebaseerde
voorschriften van toepassing zijn.
Artikel 2.3.3 Sluitingstijden
1 De burgemeester kan in het belang van de openbare orde, veiligheid,
zedelijkheid of gezondheid, of in geval van bijzondere
omstandigheden, voor een horecabedrijf sluitingstijden vaststellen.
2 Het is de houder van een horecabedrijf verboden dit geopend te
hebben, daarin bezoekers toe te laten of te laten verblijven na het
sluitingsuur, dat de burgemeester op grond van het eerste lid heeft
vastgesteld.
Artikel 2.3.4 Algehele sluiting
1 De burgemeester kan in het belang van de openbare orde, veiligheid,
zedelijkheid of gezondheid, of in het geval van bijzondere
omstandigheden, voor een bepaalde periode besluiten tot algehele
sluiting van een horecabedrijf.
2 Het is de houder van een horecabedrijf verboden na het inwerking
treden van de sluiting daarin bezoekers toe te laten of te laten
verblijven.
Artikel 2.3.5 Gesloten horecabedrijf
Het is verboden zich als bezoeker in een horecabedrijf te bevinden op
een tijdstip, waarop het krachtens artikel 2.3.3 of artikel 2.3.4
genomen besluit verboden is het horecabedrijf geopend te hebben.
Artikel 2.3.6 Ordeverstoring
Het is verboden in een horecabedrijf de orde te verstoren.
Artikel 2.3.7 Het college als bevoegd bestuursorgaan
Indien een horecabedrijf als bedoeld in artikel 2.3.1 geen inrichting is
in de zin van artikel 174 Gemeentewet treedt niet de burgemeester maar
het college op als bevoegd bestuursorgaan ten behoeve van de artikelen
2.3.2 tot en met 2.3.4.

Afdeling 4 Maatregelen tegen overlast en baldadigheid
Artikel 2.4.1 Betreden gesloten woning
1 Het is verboden een krachtens artikel 174a Gemeentewet gesloten
woning, een niet voor publiek toegankelijk lokaal of een bij die
woning of dat lokaal behorend erf te betreden.
2 Het is verboden een krachtens artikel 13b Opiumwet gesloten voor
publiek toegankelijk lokaal of bij dat lokaal behorend erf te
betreden.
3 Dit verbod geldt niet voor personen wier aanwezigheid in de woning
of het lokaal wegens dringende redenen noodzakelijk is.
4 De burgemeester is bevoegd van het in het eerste of tweede lid
bedoelde verbod ontheffing te verlenen.
Artikel 2.4.2 Plakken en kladden
1 Het is verboden de weg of dat gedeelte van een onroerende zaak dat
vanaf de weg zichtbaar is te bekrassen of te bekladden.
2 Het is verboden zonder schriftelijke toestemming van de
rechthebbende op de weg of op dat gedeelte van een onroerende zaak
dat vanaf de weg zichtbaar is:
a een aanplakbiljet of ander geschrift, afbeelding of aanduiding,
aan te plakken te doen aanplakken of op andere wijze aan te brengen
of te doen aanbrengen;
b met kalk, krijt, teer of een kleur- of verfstof enige afbeelding,
letter, cijfer of teken aan te brengen.
3 Het in het tweede lid gestelde verbod is niet van toepassing indien
gehandeld wordt krachtens wettelijk voorschrift.
4 Het college kan aanplakborden aanwijzen voor het aanbrengen van
meningsuitingen en bekendmakingen.
5 Het is verboden de in het vierde lid bedoelde aanplakborden te
gebruiken voor het aanbrengen van handelsreclame.
6 Het college kan nadere regels stellen voor het aanbrengen van
meningsuitingen en bekendmakingen, welke geen betrekking mogen
hebben op de inhoud van meningsuitingen en bekendmakingen.
7 De houder van de in het tweede lid bedoelde schriftelijke
toestemming is verplicht die aan een opsporingsambtenaar op diens
eerste vordering terstond ter inzage af te geven.
Artikel 2.4.3 Vervoer plakgereedschap e.d.
1 Het is verboden tussen des avonds 10 uur en des morgens 6 uur op de
weg of openbaar water te vervoeren of bij zich te hebben enig
aanplakbiljet, aanplakdoek, kalk, teer, kleur- of verfstof of
verfgereedschap.
2 Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing,
indien de in dat lid bedoelde materialen of gereedschappen niet
zijn gebezigd of niet zijn bestemd voor handelingen als verboden in
artikel 2.4.2.

Artikel 2.4.4 Vervoer inbrekerswerktuigen
1 het is verboden tussen 22:00 en 06:00 uur op de weg te vervoeren of
bij zich te hebben lopers, valse sleutels, touwladders of enig
ander gereedschap voorwerp of middel dat ertoe kan dienen zich
onrechtmatig de toegang tot een gebouw of erf te verschaffen
onrechtmatig sluitingen te openen of te verbreken diefstal door
middel van braak te vergemakkelijken of het maken van sporen te
voorkomen.
2 Dit verbod geldt niet als ter plaatse en naar het bevredigend
oordeel van een ambtenaar van politie wordt aangetoond, dat de
genoemde voorwerpen zijn bestemd of worden gebruikt voor andere
handelingen dan in het eerste lid worden genoemd.
Artikel 2.4.5 Hinderlijk gedrag op of aan de weg
1 Het is verboden:
a op of aan de weg te klimmen of zich te bevinden op een beeld,
monument, overkapping, constructie, openbare toiletgelegenheid,
voertuig, hekheining of andere afsluiting, verkeersmeubilair en
daarvoor niet bestemd straatmeubilair;
b zich op of aan de weg zodanig op te houden dat aan weggebruikers
of aan bewoners van nabij de weg gelegen woningen onnodig overlast
of hinder veroorzaakt wordt.
2 Het verbod geldt niet voorzover het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door artikel 424, 426bis of 431 van het Wetboek van
Strafrecht of artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 van toepassing
is.
Artikel 2.4.6 Hinderlijk drankgebruik
1 Het is verboden op de weg, die deel uitmaakt van een door het
college aangewezen gebied, alcoholhoudende drank te nuttigen of
aangebroken flessen, blikjes en dergelijke met alcoholhoudende
drank bij zich te hebben.
2 Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor:
a de alcoholhoudende drank die wordt verstrekt door een
horecabedrijf, als bedoeld in artikel 1 van de Drank- en Horecawet
op een terras dat behoort bij een horecabedrijf;
b de alcoholhoudende drank die wordt verstrekt op grond van een
ontheffing van de burgemeester op grond van artikel 35 van de
Drank- en Horecawet.
Artikel 2.4.7 Hinderlijk gedrag bij of in gebouwen
1 Het is verboden zonder redelijk doel:
a zich in een portiek of poort op te houden;
b in, op of tegen een raamkozijn of een drempel van een gebouw te
zitten of te liggen.
c tegen een deur of raam van een gebouw te leunen;
d een (flat)gebouw te beklimmen anders dan via de daartoe bestemde
inrichting zoals bijvoorbeeld een trap(penhuis).
2 Het is aan anderen dan bewoners of gebruikers van flatgebouwen,
appartementsgebouwen en soortgelijke meergezinshuizen en van
gebouwen, die voor publiek toegankelijk zijn, verboden zich zonder

edelijk doel te bevinden in een voor gemeenschappelijk gebruik
bestemde ruimte van een zodanig gebouw.
Artikel 2.4.8 Gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten
Het is verboden zich zonder redelijk doel op een voor anderen
hinderlijke wijze op te houden in of op een voor het publiek
toegankelijk zwembad, sportcomplex, wachtruimte, portaal, telefooncel,
wachtlokaal voor een openbaar vervoermiddel, parkeergarage,
rijwielstalling of een andere soortgelijke, voor het publiek
toegankelijke ruimte dan wel deze te verontreinigen dan wel te bezigen
voor een ander doel dan waarvoor de desbetreffende ruimte is bestemd.
Artikel 2.4.9 Overlast van fiets of bromfiets op markt- en
kermisterrein, winkelcentra e.d.
Het is verboden op de door de burgemeester bij besluit aangewezen uren
en plaatsen zich met een fiets of bromfiets te bevinden in een
winkelcentrum of op een terrein waar een markt, kermis, uitvoering,
bijeenkomst of plechtigheid gehouden wordt welke publiek trekt.
Artikel 2.4.10 Bespieden van personen
1 Het is verboden zich in de nabijheid van een persoon dan wel van
een gebouw, woonwagen of woonschip op te houden met de kennelijke
bedoeling deze persoon dan wel een zich in dit gebouw, deze
woonwagen of dit woonschip bevindende persoon, te bespieden.
2 Het is verboden door middel van een verrekijker een zich in een
gebouw, woonwagen of woonschip bevindende persoon te bespieden.
Artikel 2.4.11 Loslopende honden
1 Het is de eigenaar of houder van een hond verboden die te laten
verblijven of te laten lopen:
a. op de weg zonder verantwoord toezicht;
b. op de weg zonder dat die hond aangelijnd is, met uitzondering van
die voet- en wandelpaden, open plaatsen, parken, plantsoenen of
andere terreinen, welke door het college voor bepaalde perioden
van het jaar danwel voor het gehele jaar bij besluit zijn
aangewezen;
c. op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig
ingerichte kinderspeelplaats, zandbak, speelweide openbare
daktuin of op een andere door het college aangewezen plaats.
2 Het verbod geldt niet voorzover de eigenaar of houder van een hond
zich vanwege zijn handicap door een geleidehond laat begeleiden en
de hond als zodanig aantoonbaar gekwalificeerd is of indien een
eigenaar of houder van een hond deze aantoonbaar gekwalificeerd
opleidt tot geleidehond.
Artikel 2.4.12 Verontreiniging door honden
1 De eigenaar of houder van een hond is verplicht ervoor te zorgen dat
die hond zich niet van uitwerpselen ontdoet:
a. Op verharding, niet verharde paden en grasvelden die al dan niet
met enige beperking feitelijk voor het publiek toegankelijk zijn;
b. op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig
ingerichte kinderspeelplaats, zandbak of speelweide;
c. op een andere door het college aangewezen plaats.

2 De strafbaarheid wegens overtreding van het in het eerste lid
gestelde verbod wordt opgeheven, indien de eigenaar of houder van
de hond er zorg voor draagt dat de uitwerpselen onmiddellijk worden
verwijderd.
3 Het bepaalde in het eerste en tweede lid is niet van toepassing
voorzover de eigenaar of houder van een hond zich vanwege een
visuele handicap of motorisch gebrek door een geleidehond laat
begeleiden en de hond als zodanig aantoonbaar gekwalificeerd is.
Artikel 2.4.13 Gevaarlijke honden
1 Het is de eigenaar of houder van een hond verboden die hond te
laten verblijven of te laten lopen op of aan de weg of op het
terrein van een ander:
a anders dan kort aangelijnd, nadat het college aan de eigenaar of
houder bekend heeft gemaakt dat zij die hond gevaarlijk of hinderlijk
achten en zij een aanlijngebod in verband met het gedrag van
die hond noodzakelijk vinden;
b anders dan kort aangelijnd en voorzien van een muilkorf, nadat
het college de eigenaar of houder bekend heeft gemaakt dat zij die
hond gevaarlijk of hinderlijk achten en zij een aanlijn- en
muilkorfgebod in verband met het gedrag van die hond noodzakelijk
vinden.
2 In het eerste lid wordt verstaan onder:
a muilkorf: een muilkorf als bedoeld in artikel 1, onder d, van de
Regeling agressieve dieren (Stcrt. 1993, nr. 11)
b kort aanlijnen: aanlijnen van een hond met een lijn met een
lengte, gemeten van de hand tot halsband, die niet langer is dan
1,50 meter.
3 Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing voor
zover de Regeling agressieve dieren (Stcrt. 1993, nr. 11) van
toepassing is.
2.4.14 Houden van hinderlijke of schadelijke dieren
1. Het college is bevoegd buiten een inrichting in de zin van de Wet
milieubeheer gedeelten van de gemeente of bepaalde plaatsen aan te
wijzen waar het ter voorkoming of opheffing van overlast of schade
aan de openbare gezondheid, verboden is de daarbij aangeduide
dieren
a. aanwezig te hebben; dan wel
b. aanwezig te hebben anders dan met inachtneming van de door hen
ter voorkoming van overlast of schade aan de openbare
gezondheid gestelde regels; dan wel
c. aanwezig te hebben tot een groter aantal dan in de aanwijzing
is aangegeven of mede is aangegeven.
2. Het is verboden op een krachtens het eerste lid aangewezen plaats
een daarbij aangeduid dier of daarbij aangeduide dieren aanwezig te
hebben, dan wel aanwezig te hebben anders dan met inachtneming van
de door het college gestelde regels, dan wel aanwezig te hebben tot
een groter aantal dan door het college is aangegeven.
3. Het college kan de rechthebbende op een onroerende zaak gelegen
binnen een krachtens het eerste lid aangewezen gedeelte van de
gemeente ontheffing verlenen van het in het tweede lid gestelde
verbod.

4. Het in dit artikel bepaalde geldt niet voor zover de Wet
milieubeheer van toepassing is
Artikel 2.4.15 Nachtvissen
1 Het is verboden op of aan de weg, die deel uitmaakt van een door
het college aangewezen gebied, in openbaar water te vissen tussen
zonsondergang en zonsopgang.
2 Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor zover de Visserijwet
van toepassing is.
Artikel 2.4.16 (nacht)verblijf
1 Het is verboden om al dan niet gebruikmakend van enige vorm van
beschutting, waaronder in ieder geval begrepen het gebruik van een
auto op of aan de weg tussen zonsondergang en zonsopgang te liggen
of te slapen, dan wel tussen zonsopgang en zonsondergang te liggen
of te slapen, nadat door een ambtenaar van politie in het belang
van de openbare orde of veiligheid is aangezegd dat dit moet worden
beëindigd.
2 Het is verboden op of aan de weg een voertuig, woonwagen, tent,
caravan of een soortgelijk of ander onderkomen te plaatsen met het
kennelijke doel dit als slaapplaats te gebruiken of daarin te
overnachten dan wel gelegenheid daartoe te bieden.
3 Het college kan van het in het eerste en tweede lid gestelde
ontheffingen verlenen.
4 De in het eerste en tweede lid gestelde verboden gelden niet voor
zover artikel 15 van de Wet op de openluchtrecreatie van toepassing
is.

Afdeling 5 Bepalingen ter bestrijding van heling van goederen
Artikel 2.5.1 Begripsomschrijvingen
In deze afdeling wordt verstaan onder:
a Handelaar: de handelaar als bedoeld in artikel 1 van de algemene
maatregel van bestuur op grond van artikel 437, eerste lid, van het
Wetboek van Strafrecht
b Verkoopregister: het aantekening houden van het verkopen of op andere
wijze overdragen van alle gebruikte en ongeregelde goederen door de
handelaar.
Artikel 2.5.2 Verplichtingen met betrekking tot het verkoopregister
De handelaar is verplicht aantekening te houden van alle gebruikte of
ongeregelde goederen die hij verkoopt of op andere wijze overdraagt, in
een doorlopend en een door de burgemeester gewaarmerkt register en
daarin vermeldt hij onverwijld:
a het volgnummer van de aantekening met betrekking tot het goed;
b de datum van verkoop of overdracht van het goed;
c een omschrijving van het goed, daaronder begrepen - voor zover dat
mogelijk is - soort, merk en nummer van het goed;
d de verkoopprijs of andere voorwaarden voor overdracht van het goed;
e de naam en het adres van degene die het goed heeft verkregen.
Artikel 2.5.3 Voorschriften als bedoeld in artikel 437 ter, eerste lid,
van het Wetboek van Strafrecht
De handelaar of een voor hem handelend persoon is verplicht:
a wanneer hij overeenkomstig het bepaalde in artikel 437 ter, tweede
lid, van het Wetboek van Strafrecht, de burgemeester of de door
deze aangewezen ambtenaar er schriftelijk van in kennis stelt dat
hij van het opkopen een beroep of gewoonte maakt, daarbij tevens
schriftelijk opgave te doen van zijn woonadres en van het volledig
adres van elke lokaliteit door hem ten behoeve van zijn onderneming
in gebruik genomen;
b de onder a bedoelde functionaris onder aanbieding van zijn
register(s) onverwijld doch in ieder geval binnen drie dagen,
schriftelijk in kennis te stellen van een verandering van zijn
woonadres, zomede van het adres of de adressen van een bij hem ten
behoeve van zijn onderneming in gebruik zijnde lokaliteit;
c aan de hoofdingang van de lokaliteit waar de onderneming is
gevestigd een kenteken te hebben waarop zijn naam en de aard van de
onderneming duidelijk zichtbaar voorkomt;
d indien hij in de gelegenheid is enig goed te verkrijgen waarvan
redelijkerwijs kan worden vermoed dat het van misdrijf afkomstig is
of voor de rechthebbende verloren is gegaan, hiervan onverwijld
kennis te geven aan de onder a. bedoelde functionaris;
e zijn administratie op eerste aanvraag ter inzage te geven aan de
burgemeester of een daartoe door de burgemeester aangewezen
ambtenaar;
f wanneer hij heeft opgehouden van het opkopen een beroep of gewoonte
te maken, onderscheidenlijk het beroep van handelaar niet langer

uitoefent, de onder a bedoelde functionaris hiervan onverwijld doch
in ieder geval binnen drie dagen schriftelijk in kennis te stellen.
Artikel 2.5.4 Vervreemding van door opkoop verkregen goederen
Het is de handelaar of een voor hem handelend persoon verboden enig door
opkoop verkregen goed gedurende de eerste drie dagen dat het onder zijn
berusting is, over te dragen of daarin enige wijziging aan te brengen
tenzij deze wijziging van geen invloed is op de herkenbaarheid van het
goed.
Artikel 2.5.5 Handel in horecabedrijf
1 Het is de houder van een horecabedrijf verboden toe te laten dat
een handelaar of een voor hem handelend persoon in die inrichting
enig voorwerp verwerft, verkoopt of op enige andere wijze
overdraagt.
2 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor openbare
verkopingen en veilingen.
3 In dit artikel wordt verstaan onder:
a horecabedrijf: het bedrijf als bedoeld in artikel 2.3.1, eerste
en tweede lid;
b houder: de houder als bedoeld in artikel 2.3.1, vierde lid.

Afdeling 6 Maatregelen tot bescherming van de eigendommen
Artikel 2.6.1 Sleuteladres
De gebruiker of -bij gebreke van deze- de eigenaar van een niet voor
bewoning gebezigd gebouw is verplicht om, door middel van een goed
zichtbare en duidelijk leesbare kennisgeving, bevestigd in de
onmiddelijke omgeving van de hoofdingang van dat gebouw, aan te geven,
het telefoonnummer van degene die de sleutels van het gebouw voorhanden
heeft.

Afdeling 7 Vuurwerk
Artikel 2.7.1 Begripsomschrijvingen
In deze afdeling wordt verstaan onder consumentenvuurwerk:
Consumentenvuurwerk waarop het Besluit van 22 januari 2002 inhoudende
nieuwe regels met betrekking tot consumenten- en professioneel vuurwerk.
Artikel 2.7.2 Bezigen van consumentenvuurwerk tijdens de jaarwisseling
1 Het is verboden consumentenvuurwerk te bezigen op een door het
college in het belang van de voorkoming van gevaar, schade of
overlast aangewezen plaats.
2 Het is verboden consumentenvuurwerk op of aan de weg of op een voor
publiek toegankelijke plaats te bezigen indien zulks gevaar, schade
of overlast kan veroorzaken.
3 De in het eerste en tweede lid gestelde verboden gelden niet voor
zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel
429, aanhef en onder 1, van het Wetboek van Strafrecht.
4 Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid
gestelde verbod.

Afdeling 8 Preventief fouilleren
Artikel 2.8.1 Veiligheidsrisicogebieden
De burgemeester kan overeenkomstig artikel 151b van de Gemeentewet bij
verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens, dan wel
bij ernstige vrees voor het ontstaan daarvan, een gebied, met inbegrip
van de daarin gelegen voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij
behorende erven, aanwijzen als veiligheidsrisicogebied.
Afdeling 9 Cameratoezicht op openbare plaatsen
Artikel 2.9.1 Cameratoezicht op openbare plaatsen
1. De burgemeester kan overeenkomstig artikel 151c van de Gemeentewet
besluiten tot plaatsing van vaste camera’s voor een bepaalde duur
ten behoeve van het toezicht op een openbare plaats.
2. De burgemeester heeft de bevoegdheid als bedoeld in het eerste lid
eveneens ten aanzien van andere voor een ieder toegankelijke
plaatsen.
3. Alvorens de burgemeester besluit tot plaatsing van camera’s op
specifieke plaatsen, hoort hij hierover de gemeenteraad.

Hoofdstuk 3 Seksinrichtingen, escortbedrijven en straatprostitutie
Paragraaf 1 Begripsomschrijvingen en nadere regels
Artikel 3.1.1 Begripsomschrijvingen
In dit hoofdstuk wordt verstaan onder:
a. Prostitutie: het zich beschikbaar stellen tot het verrichten van
seksuele handelingen met een derde tegen betaling;
b. Prostituee: degene die zich beschikbaar stelt tot het verrichten van
seksuele handelingen met een derde tegen betaling;
c. Seksinrichting: de voor het publiek toegankelijke, besloten ruimte
waarin bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was
seksuele handelingen worden verricht, of vertoningen van erotischpornografische
aard plaatsvinden;
d. Escortbedrijf: de natuurlijke persoon, groep van personen of
rechtspersoon die bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij
bedrijfsmatig was prostitutie aanbiedt die op een andere plaats dan in
de bedrijfsruimte wordt uitgeoefend;
e. Exploitant: de natuurlijke persoon of personen of rechtspersoon of
rechtspersonen die een seksinrichting of escortbedrijf exploiteert en
de tot vertegenwoordiging van die rechtspersoon of rechtspersonen
bevoegde natuurlijke persoon of personen;
f. Beheerder: de natuurlijke persoon of personen die de onmiddellijke
feitelijke leiding uitoefent in een seksinrichting of escortbedrijf;
g. Bezoeker: degene die aanwezig is in een seksinrichting, met
uitzondering van: de exploitant; de beheerder; de prostituee; het
personeel dat in de seksinrichting werkzaam is; toezichthouders die
zijn aangewezen op grond van artikel 6.2 en andere personen wier
aanwezigheid in de seksinrichting wegens dringende redenen
noodzakelijk is.
Artikel 3.1.2 Bevoegd bestuursorgaan
In dit hoofdstuk wordt verstaan onder bevoegd bestuursorgaan: het
college of, voorzover het betreft voor het publiek openstaande gebouwen
en daarbij behorende erven als bedoeld in artikel 174 van de
Gemeentewet, de burgemeester.
Artikel 3.1.3 Nadere regels
Met het oog op de in artikel 3.3.2 genoemde belangen, kan het college
over de uitoefening van de bevoegdheden in dit hoofdstuk nadere regels
vaststellen.
Paragraaf 2 Seksinrichtingen en escortbedrijven
Artikel 3.2.1 Vergunningplicht seksinrichtingen en escortbedrijven
1. Het is verboden een seksinrichting of escortbedrijf te
exploiteren of te wijzigen zonder vergunning van het bevoegd
bestuursorgaan.

2. In de aanvraag om vergunning en in de vergunning worden in ieder
geval vermeld:
a. de persoonsgegevens van de exploitant;
b. de persoonsgegevens van de beheerder;
c. de aard van de seksinrichting of het escortbedrijf;
d. een plattegrond van de inrichting met een schaal van tenminste
1:100 waarop duidelijk het aantal werkruimtes is aangegeven;
e. de plaatselijke en kadastrale ligging van de seksinrichting of het
escortbedrijf door middel van een situatietekening met een schaal van
tenminste 1:1000;
f. het aantal in de inrichting werkzame prostituees;
g. het bewijs van inschrijving in het handelsregister bij de Kamer van
Koophandel
3. Per seksinrichting of escortbedrijf wordt niet meer dan één
aanvraag tegelijk in behandeling genomen.
Artikel 3.2.2 Gedragseisen exploitant en beheerder
1. De exploitant en de beheerder:
a. staan niet onder curatele en zijn niet ontzet uit de
ouderlijke macht of de voogdij;
b. zijn niet in enig opzicht van slecht levensgedrag; en
c. hebben de leeftijd van éénentwintig jaar bereikt.
2. Naast de gestelde eisen in het eerste lid, zijn de exploitant en de
beheerder niet:
a. met toepassing van de artikel 37 van het Wetboek van
Strafrecht in een psychiatrisch ziekenhuis geplaatst of met
toepassing van artikel 37a van het wetboek van Strafrecht
ter beschikking gesteld;
b. binnen de laatste vijf jaar onherroepelijk veroordeeld tot
een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van zes maanden of meer
door de rechter in Nederland, de Nederlandse Antillen of
Aruba, dan wel door een andere rechter wegens een misdrijf
waarvoor naar Nederlands recht een bevel tot voorlopige
hechtenis ingevolge artikel 67, eerste lid van het Wetboek
van Strafvordering is toegelaten;
c. binnen de laatste vijf jaar bij tenminste twee rechterlijke
uitspraken onherroepelijk veroordeeld tot een
onvoorwaardelijke geldboete van € 500,- of meer of
tot een andere hoofdstraf als bedoeld in artikel 9, eerste
lid, onder a van het Wetboek van Strafrecht, wegens dan wel
mede wegens overtreding van:
1. bepalingen gesteld bij of krachtens de Drank- en
Horecawet, de Opiumwet, de Vreemdelingenwet en de Wet
arbeid vreemdelingen;
2. de artikelen 137c tot en met 137g, 140, de artikelen 197a
tot en met 197c, 240b, 242 tot en met 249, 250a, 252, 300
tot en met 303, 416, 417, 417bis, 426, 429 quater en 453
van het Wetboek van Strafrecht;
3. de artikelen 8 en 162, derde lid, alsmede artikel 6 j°
artikel 8 of j°artikel 163 van de Wegenverkeerswet 1994;
4. de artikelen 1, onder a, b en d, 13, 14, 27 en 30b van de
Wet op de kansspelen;

5. de artikelen 2 en 3 van de Wet op de weerkorpsen;
6. de artikelen 54 en 55 van de Wet wapens en munitie.
3. Met een veroordeling als bedoeld in het tweede lid wordt gelijk
gesteld:
a. vrijwillige betaling van een geldsom als bedoeld in artikel
74, tweede lid onder a van het Wetboek van Strafrecht of
artikel 76, derde lid onder a van de Algemene wet inzake
rijksbelastingen, tenzij de geldsom minder € 375,- bedraagt;
b. een bevel tot tenuitvoerlegging van een voorwaardelijke
straf.
4. De periode van vijf jaar, genoemd in het tweede lid, wordt:
a. bij de weigering van een vergunning gerekend vanaf de datum
van beslissing op de aanvraag van de vergunning;
b. bij de intrekking van een vergunning gerekend vanaf de datum
van de intrekking van deze vergunning.
5. De exploitant of de beheerder is binnen de laatste vijf jaar geen
exploitant of beheerder geweest van een seksinrichting of een
escortbedrijf die voor ten minste één maand door het bevoegde
bestuursorgaan is gesloten, of waarvan de vergunning bedoeld in
artikel 3.2.1, eerste lid, is ingetrokken, tenzij aannemelijk is
dat hem terzake geen verwijt treft.
Artikel 3.2.3 Sluitingstijden
1. Het is verboden een seksinrichting voor bezoekers geopend te
hebben en daarin bezoekers toe te laten of te laten verblijven:
a. op maandag tot en met vrijdag tussen 01.00 uur en 09.00 uur;
b. op zaterdag en zondag tussen 01.30 uur en 9.00 uur.
2. Het bevoegd orgaan kan door middel van een aan de vergunning
verbonden voorschrift voor een afzonderlijke seksinrichting
andere sluitingstijden vaststellen.
3. Het is bezoekers van een seksinrichting verboden zich daarin te
bevinden gedurende de tijd dat die seksinrichting krachtens het
eerste lid of tweede lid, dan wel krachtens artikel 3.2.4, eerste
lid, gesloten dient te zijn.
4. Het in het eerste, tweede en derde lid bepaalde geldt niet
voorzover in de daarin geregelde onderwerpen wordt voorzien door de
op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften.
Artikel 3.2.4 Afwijking sluitingstijden
1. Met het oog op de in artikel 3.3.2, tweede lid, genoemde belangen
of in geval van strijdigheid met de bepalingen in dit hoofdstuk kan
het bevoegd bestuursorgaan tijdelijk andere dan de krachtens artikel
3.2.3, eerste of tweede lid, geldende sluitingsuren vaststellen.
2. Onverminderd het bepaalde in artikel 3:41 van de Algemene wet
bestuursrecht, maakt het bevoegd bestuursorgaan het in het eerste
lid bedoelde besluit openbaar bekend.

Artikel 3.2.5 Aanwezigheid van en toezicht door exploitant en
beheerder
1. Het is verboden een seksinrichting voor bezoekers geopend te
hebben, zonder dat de ingevolge artikel 3.2.1 op de vergunning
vermelde exploitant of beheerder in de seksinrichting aanwezig
is.
2. De exploitant en de beheerder zien er voortdurend op toe dat in
de seksinrichting:
a. geen strafbare feiten plaatsvinden, waaronder in ieder geval de
feiten genoemd in de titels XIV (misdrijven tegen de
zeden), XX (mishandeling), XXII (diefstal) en XXX (heling)van
het Tweede boek van het Wetboek van Strafrecht, in de Opiumwet
en in de Wet wapens en munitie; en
b. geen prostitutie wordt uitgeoefend door personen in strijd
met het bij of krachtens de Wet arbeid vreemdelingen of de
Vreemdelingenwet bepaalde.
Artikel 3.2.6 Straatprostitutie
1. Het is verboden om passanten, door handelingen, houding, woord,
gebaar of op andere wijze, tot prostitutie te bewegen, uit te
nodigen dan wel aan te lokken.
2. Met het oog op de naleving van het in het eerste lid gestelde
verbod, kan door politieambtenaren het bevel worden gegeven zich
onmiddellijk in een bepaalde richting te verwijderen.
Artikel 3.2.7 Tentoonstellen, aanbieden en aanbrengen van erotischpornografische
goederen, afbeeldingen en dergelijke
1. Het is de rechthebbende op een onroerende zaak verboden daarin of
daarop goederen, opschriften, aankondigingen, gedrukte of
geschreven stukken dan wel afbeeldingen van erotischpornografische
aard openlijk tentoon te stellen, aan te bieden of
aan te brengen:
a. indien het bevoegd bestuursorgaan aan de rechthebbende heeft
bekendgemaakt dat de wijze van tentoonstellen, aanbieden of
aanbrengen daarvan, de openbare orde of de woon- en
leefomgeving in gevaar brengt;
b. anders dan overeenkomstig de door het bevoegd bestuursorgaan
in het belang van de openbare orde of de woon- of
leefomgeving gestelde regels.
2. Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing op
het tentoonstellen, aanbieden of aanbrengen van goederen,
opschriften, aankondigingen, gedrukte of geschreven stukken dan
wel afbeeldingen, die dienen tot het openbaren van gedachten en
gevoelens als bedoeld in artikel 7, eerste lid van de Grondwet.

Paragraaf 3 Beslistermijn en weigeringsgronden
Artikel 3.3.1 Beslistermijn
1. Het bevoegd bestuursorgaan neemt het besluit op de aanvraag om
vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, binnen dertien
weken na de dag waarop de aanvraag is ontvangen.
2. Het bevoegd bestuursorgaan kan zijn besluit voor ten hoogste
dertien weken verdagen.
Artikel 3.3.2 Weigeringsgronden
1. De vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, wordt
geweigerd indien:
a. de exploitant of de beheerder niet voldoet aan de in artikel
3.2.2 gestelde eisen;
b. de vestiging of de exploitatie van de seksinrichting of het
escortbedrijf in strijd is met een geldend bestemmingsplan,
een voorbereidingsbesluit, een stadsvernieuwingsplan of een
leefmilieuverordening;
c. er aanwijzingen zijn dat in de seksinrichting of het
escortbedrijf personen werkzaam (zullen) zijn in strijd met
artikel 250a van het Wetboek van Strafrecht of met het bij
of krachtens de Wet arbeid vreemdelingen of de
Vreemdelingenwet bepaalde.
2. De vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, kan worden
geweigerd:
a. in het belang van de openbare orde;
b. in het belang van het voorkomen of beperken van overlast;
c. in het belang van het voorkomen of beperken van aantasting
van het woon- en leefklimaat;
d. in het belang van de veiligheid van personen of goederen;
e. in het belang van de verkeersvrijheid of –veiligheid;
f. in het belang van de gezondheid of zedelijkheid;
g. in het belang van de arbeidsomstandigheden van de in de
inrichting werkzame prostituees.
Artikel 3.3.3 Geldigheid vergunning
Een vergunning als bedoeld in artikel 3.2.1 lid 1 heeft een
geldigheidsduur van twee jaar.
Paragraaf 4 Beëindiging exploitatie; wijziging beheer
Artikel 3.4.1 Beëindiging exploitatie
1. De vergunning vervalt zodra de ingevolge artikel 3.2.1 op de
vergunning vermelde exploitant de exploitatie van de
seksinrichting of het escortbedrijf feitelijk heeft beëindigd.
2. Binnen een week na de feitelijke beëindiging van de exploitatie,
geeft de exploitant daarvan schriftelijk kennis aan het bevoegd
bestuursorgaan.

Artikel 3.4.2 Wijziging beheer
1. Indien een beheerder als bedoeld in artikel 3.2.1, tweede lid
onder b, het beheer in de seksinrichting of het escortbedrijf
feitelijk heeft beëindigd, geeft de exploitant daarvan binnen een
week na de feitelijke beëindiging van het beheer schriftelijk
kennis aan het bevoegd bestuursorgaan.
2. Het beheer kan worden uitgeoefend door een nieuwe beheerder
indien het bevoegd bestuursorgaan op aanvraag van de exploitant
heeft besloten de verleende vergunning overeenkomstig de
wijziging in het beheer te wijzigen. Het bepaalde in artikel
3.3.2, eerste lid, aanhef en onder a, is van overeenkomstige
toepassing.
3. In afwachting van het besluit bedoeld in het tweede lid, kan het
beheer worden uitgeoefend door een nieuwe beheerder zodra de
exploitant een aanvraag als bedoeld in het tweede lid heeft
ingediend, totdat over de aanvraag is besloten.
Paragraaf 5 Intrekkingsgronden; sluiting
Artikel 3.5.1 Intrekkingsgronden
Het bevoegd bestuursorgaan kan de vergunning tijdelijk of voor
onbepaalde tijd, geheel of gedeeltelijk intrekken, indien:
a. is gebleken dat de vergunning op grond van onjuiste of
onvolledige gegevens en bescheiden is verleend;
b. de in de vergunning vermelde exploitant niet feitelijk de
exploitatie voert;
c. de exploitant of beheerder de bepalingen in dit hoofdstuk,
de nadere regels als bedoeld in artikel 3.1.3, dan wel de
voorschriften behorende bij de vergunning, overtreedt;
d. in de seksinrichting een minderjarige prostituee wordt
aangetroffen;
e. in de seksinrichting een prostituee zonder een voor het
verrichten van arbeid geldige verblijfstitel wordt
aangetroffen;
f. een escortbedrijf werkzaamheden laat verrichten door een
minderjarige prostituee of een prostituee zonder een voor
het verrichten van arbeid geldige verblijfstitel;
g. er door de exploitant onvoldoende maatregelen zijn getroffen
in het belang van de veiligheid, de hygiëne en de
bescherming van de gezondheid van de in de seksinrichting
werkzame personen, alsmede ter bescherming van de
volksgezondheid;
h. aannemelijk is dat de exploitant of beheerder betrokken is
of hem ernstige nalatigheid kan worden verweten bij
activiteiten in of vanuit de seksinrichting, die een gevaar
opleveren voor de openbare orde of een bedreiging vormen
voor het woon- of leefklimaat;

i. de exploitant of beheerder strafbare feiten pleegt in de
inrichting dan wel toestaat of gedoogt dat in zijn
seksinrichting strafbare feiten worden gepleegd;
j. zich in of vanuit de seksinrichting of anderszins feiten
hebben voorgedaan, die de vrees wettigen, dat de exploitatie
van de seksinrichting of het escortbedrijf gevaar oplevert
voor de openbare orde of een bedreiging vormt voor het woonof
leefklimaat in de omgeving van de seksinrichting of het
escortbedrijf;
k. op grond van verandering van omstandigheden of inzichten,
opgetreden na het verlenen van de vergunning, moet worden
aangenomen dat intrekking wordt gevorderd door de belangen
ter bescherming waarvan de vergunning is vereist.
Artikel 3.5.2 Sluiting
1. Het bevoegde bestuursorgaan kan een seksinrichting, al dan niet
voor een bepaalde duur, gesloten verklaren, indien:
a. de seksinrichting wordt geëxploiteerd zonder geldige
vergunning;
b. de seksinrichting wordt geëxploiteerd in strijd met de aan de
vergunning verbonden voorschriften;
c. het bevoegde bestuursorgaan oordeelt, dat een van de in
artikel 3.5.1 genoemde situaties waarin intrekking van de
vergunning mogelijk is, zich voordoet.
2. Het bevoegde bestuursorgaan maakt de sluiting bekend door het
aanbrengen van een afschrift van het bevel op of nabij de toegang of
toegangen tot de seksinrichting. De sluiting treedt in werking op
het moment dat bedoeld afschrift is aangebracht.
3. Een ieder is verplicht toe te laten dat het in het tweede lid
bedoelde afschrift wordt aangebracht en aangebracht blijft,
zolang de sluiting van kracht is.
4. Het is verboden voor de exploitant of beheerder van een
seksinrichting om bezoekers toe te laten of aldaar te laten
verblijven zolang de sluiting van kracht is.
5. Het is eenieder verboden een overeenkomstig het eerste lid
gesloten seksinrichting te bezoeken of daar als bezoeker te
verblijven.
6. Een sluiting voor onbepaalde duur kan op aanvraag van
belanghebbende(n) door het bevoegde bestuursorgaan worden
opgeheven, indien later bekend geworden feiten en omstandigheden
hiertoe aanleiding geven en naar zijn oordeel voldoende garanties
aanwezig zijn, dat geen herhaling van de gronden die tot de
sluiting hebben geleid, zal plaatsvinden.

Paragraaf 6 Overgangsbepaling
Artikel 3.6.1 Overgangsbepaling
1. Op het exploiteren van een bestaande seksinrichting of
escortbedrijf is het gestelde in artikel 3.2.1, eerste lid niet van
toepassing:
a. gedurende 6 weken na het in werking treden daarvan;
b. na afloop van de onder a gestelde termijn, indien de
exploitant binnen deze termijn een aanvraag om vergunning
als bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, heeft ingediend,
totdat op die aanvraag door het bevoegd bestuursorgaan een
besluit is genomen.
2. Gedurende de periode bedoeld in het eerste lid, kan het bevoegd
bestuursorgaan met het oog op de in artikel 3.3.2, tweede lid,
genoemde belangen de exploitant aanschrijven tot het treffen van in
die aanschrijving vermelde voorzieningen.

Hoofdstuk 4 Bescherming van het milieu en het natuurschoon en zorg voor
het uiterlijk aanzien van de gemeente
Afdeling 1 Geluids- en lichthinder
Artikel 4.1.1 Begripsomschrijvingen
In deze afdeling wordt verstaan onder:
a. Besluit: het Besluit horeca-, sport- en recreatie-inrichtingen
milieubeheer;
b. inrichting: een inrichting als bedoeld in het Besluit;
c. houder van een inrichting: degene die als eigenaar,
bedrijfsleider, beheerder of anderszins een inrichting drijft;
d. collectieve festiviteit: festiviteit die niet specifiek aan één
of een klein aantal inrichtingen is verbonden;
e. incidentele festiviteit: festiviteit of activiteit die gebonden
is aan één of een klein aantal inrichtingen.
Artikel 4.1.2 Aanwijzing collectieve festiviteiten
1. De voorschriften 1.1.1, 1.1.5, 1.1.7 en 1.1.8 van de bijlage
onder B van het Besluit gelden niet voor door het college per
kalenderjaar aan te wijzen collectieve
festiviteiten gedurende de daarbij aan te wijzen dagen of
dagdelen.
2. Het voorschrift 1.5.1 van de bijlage onder B van het Besluit
geldt niet voor door het college per kalenderjaar
aan te wijzen collectieve festiviteiten gedurende de daarbij aan
te wijzen dagen of dagdelen.
3. Het college maakt de aanwijzing als bedoeld in het
eerste en tweede lid tenminste vier weken voor het begin van een
nieuw kalenderjaar bekend.
4. Het college kan, wanneer een collectieve
festiviteit redelijkerwijs niet te voorzien was, de festiviteit
terstond als collectieve festiviteit als bedoeld in het eerste
lid aanwijzen.
Artikel 4.1.3 Kennisgeving incidentele festiviteiten
1. Het is een inrichting toegestaan maximaal 6 incidentele
festiviteiten per kalenderjaar te houden waarbij de voorschriften
1.1.1, 1.1.5, 1.1.7 en 1.1.8 uit de bijlage onder B van het
Besluit niet van toepassing zijn mits de houder van de inrichting
ten minste twee weken voor de aanvang van de festiviteit
het college daarvan in kennis heeft gesteld.
2. Het is een inrichting toegestaan maximaal zes incidentele
festiviteiten per kalenderjaar te houden waarbij het voorschrift
1.5.1 uit de bijlage onder B van het Besluit niet van toepassing
is mits de houder van de inrichting ten minste twee weken voor
aanvang van de festiviteit het college daarvan in
kennis heeft gesteld.
3. Het college stelt een formulier vast voor het
doen van de kennisgeving als bedoeld in het eerste en tweede lid.

4. De kennisgeving wordt geacht eerst dan te zijn gedaan wanneer het
in het derde lid bedoelde formulier, volledig en naar waarheid
ingevuld, tijdig is ingeleverd op de plaats op dat formulier
vermeld.
5. De kennisgeving wordt tevens geacht te zijn gedaan wanneer
het college op verzoek van de houder van een
inrichting een incidentele festiviteit, die redelijkerwijs niet
te voorzien was, terstond toestaan.
Artikel 4.1.4 Verboden incidentele festiviteiten
Het is verboden een incidentele festiviteit te organiseren, toe te
laten, feitelijk te leiden of daaraan deel te nemen indien de
burgemeester het organiseren van een incidentele festiviteit verboden
heeft wanneer naar zijn oordeel de woon- en leefsituatie in de omgeving
van de inrichting en/of openbare orde op ontoelaatbare wijze wordt
beïnvloed.
Artikel 4.1.5 Overige geluidshinder
1. Het is verboden buiten een inrichting in de zin van de Wet
milieubeheer toestellen of geluidsapparaten in werking te hebben of
handelingen te verrichten op een zodanige wijze dat voor een
omwonende of overigens voor de omgeving geluidshinder wordt
veroorzaakt.
2. Het college kan van het in het eerste lid bepaalde
ontheffing verlenen.
3. Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door de Wet geluidhinder, de Zondagswet, het
vuurwerkbesluit of de provinciale milieuverordening.
Artikel 4.1.5a Geluidhinder door dieren
Degene die buiten een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer de
zorg heeft voor een dier moet voorkomen dat dit voor een omwonende of
overigens voor de omgeving (geluid)hinder veroorzaakt.

Afdeling 2 Bodem-, weg- en milieuverontreiniging
Artikel 4.2.1 Straatvegen e.d.
Het is verboden op een door het college ten behoeve van werkzaamheden
van de gemeentelijke reinigingsdienst aangewezen weggedeelte, een
voertuig te parkeren of enig ander voorwerp te laten staan gedurende een
daarbij aangeduide tijdsperiode.
Artikel 4.2.2 Natuurlijke behoefte doen
Het is verboden binnen de bebouwde kom op of aan de weg zijn natuurlijke
behoefte te doen buiten een daarvoor bestemde inrichting of plaats.
Artikel 4.2.3 Toestand van sloten en andere wateren en niet-openbare
riolen en putten buiten gebouwen
Sloten en andere wateren en niet-openbare riolen en putten buiten
gebouwen mogen zich niet bevinden in een toestand die gevaar oplevert
voor de veiligheid, nadeel voor de gezondheid of hinder voor de
gebruikers van gebouwen of voor anderen.
Afdeling 3 Maatregelen tegen ontsiering en stankoverlast
Artikel 4.3.1 Opslag voertuigen, vaartuigen, mest, afvalstoffen etc.
1 Het college kan buiten een inrichting in de zin van de Wet
milieubeheer, in de openlucht, buiten de weg gelegen plaatsen
aanwijzen waar het in het belang van het uiterlijk aanzien van de
gemeente, ter voorkoming of opheffing van overlast dan wel
voorkoming van schade aan de openbare gezondheid, verboden is een
of meer van de volgende daarbij nader aangeduide, voorwerpen of
stoffen op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben, anders dan
met inachtneming van de door hen gestelde regels:
a onbruikbare of aan hun oorspronkelijke bestemming onttrokken
voer- of vaartuigen of onderdelen daarvan;
b
c
d
bromfietsen en motorvoertuigen of onderdelen daarvan;
caravans, kampeerwagens, boten, tenten en andere dergelijke,
gewoonlijk voor recreatieve doeleinden gebezigde voorwerpen
indien het plaatsen of aanwezig hebben daarvan geschiedt voor
verkoop of verhuur of anderszins voor een commercieel doel;
mestopslag, gierkelder of andere verzamelplaatsen van vuil,
een verzameling ingekuild gras, loof of pulp of ingekuilde
landbouwprodukten, afbraakmaterialen en oude metalen;
2 In het eerste lid wordt onder weg verstaan, hetgeen daaronder
verstaan wordt in artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994.
3 Het is verboden op een door het college aangewezen plaats een door
hen aangeduid voorwerp of stof:
a
b
op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben;
op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben anders dan met
inachtneming van de door hen gestelde regels.
4 Het in dit artikel bepaalde geldt niet voorzover in het daarin
geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet op de Ruimtelijke
Ordening of de Provinciale Verordening.

Afdeling 4 Reclame
Artikel 4.4.1 Vergunningsplicht handelsreclame
1. Het is verboden zonder vergunning van het college op of aan een
onroerende zaak handelsreclame te maken of te voeren met behulp van
een opschrift, aankondiging of afbeelding in welke vorm dan ook,
die vanaf de weg zichtbaar is.
2. Het verbod geldt niet voor onverlichte:
a. opschriften, aankondigingen of afbeeldingen in het inwendig
gedeelte van een onroerende zaak, die niet kennelijk gericht
zijn op zichtbaarheid vanaf de weg;
b. opschriften of aankondigingen op of aan onroerende zaken,
daartoe aangewezen door de overheid;
c. opschriften of aankondigingen kleiner dan 0,50 m2 en de langste
zijde korter dan 1 meter die betrekking hebben op:
• een openbare verkoping of een aanbieding ter verkoop, verhuur
of verpachting van een onroerende zaak, zulks voor zolang zij
feitelijke betekenis hebben;
• het beroep, de dienst of het bedrijf dat in of op de
onroerende zaak wordt uitgeoefend of waarvoor die zaak is
bestemd;
d. opschriften die betrekking hebben op de naam of aard van in
uitvoering zijnde bouwwerken of op de namen van degenen die bij
het ontwerp of de uitvoering van het bouwwerk betrokken zijn,
mits deze opschriften zijn aangebracht op borden bij of op de in
uitvoering zijnde bouwwerken zelf, zulks voor zolang zij
feitelijke betekenis hebben;
e. opschriften of aankondigingen op of aan onroerende zaken
dienstbaar aan het openbaar vervoer, indien deze zijn aangebracht
ten dienste van dat vervoer.
3. Het verbod in het eerste lid geldt niet voor opschriften of
aankondigingen van kennelijk tijdelijke aard, voor zolang zij
feitelijke betekenis hebben, mits:
a. van het aanbrengen ervan tevoren schriftelijk kennisgeving is
gedaan aan het college;
b. het college niet binnen twee weken na ontvangst van die
kennisgeving van enig bezwaar heeft doen blijken;
d. deze opschriften of aankondigingen niet langer dan negen weken op
de onroerende zaak aanwezig zijn.
4. Het verbod in het eerste lid geldt niet voor bouwvergunningplichtige
bouwwerken.
5. Het is verboden door een opschrift, aankondiging of afbeelding als
bedoeld in het tweede en derde lid danwel een bouwwerk als bedoeld
in het vierde lid, de veiligheid van het verkeer in gevaar te
brengen of ernstige hinder voor de omgeving te veroorzaken.
6. Een vergunning als bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd:
a.indien de handelsreclame, hetzij op zichzelf, hetzij in verband
met de omgeving niet voldoet aan redelijke eisen van welstand;
b.in het belang van de verkeersveiligheid;

7.
c.in het belang van de voorkoming of beperking van overlast voor
gebruikers van een in de nabijheid gelegen onroerende zaak.
a. Het verbod in het eerste lid geldt niet voorzover in het daarin
geregelde onderwerp wordt voorzien door de Provinciale
landschapsverordening
b. De weigeringsgrond van het zesde lid, onder c, geldt niet
voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door
de Wet milieubeheer.

Afdeling 5: Het beschermen van bomen
Artikel 4.5.1 Begripsomschrijvingen
In deze afdeling wordt verstaan onder:
a. Beschermde boom: een boom die vermeld is op de Lijst Beschermde
Bomen.
b. Monumentale boom: een boom die vermeld is op de Lijst Monumentale
Bomen.
c. Lijst van beschermde bomen: de lijst als bedoeld in artikel 4.5.2
van deze verordening
d. Lijst van monumentale bomen: de lijst zoals bedoeld in artikel
4.5.2 van deze verordening
e. Vellen: afzagen, afhakken, kappen, rooien, rigoureus snoeien,
verplanten of het verrichten van handelingen, zowel boven- als
ondergronds, die de dood, ernstige beschadiging of ontsiering van
een beschermde boom ten gevolge kunnen hebben.
f. Hakhout: een of meer bomen die na te zijn geveld, opnieuw op de
stronk uitlopen.
g. Dunning: velling ter bevordering van het voortbestaan van de
overblijvende houtopstand.
Artikel 4.5.2 Lijst van monumentale en lijst beschermde bomen
1. Het college stelt een lijst van monumentale en een lijst van
beschermde bomen vast. De lijst van monumentale bomen omvat de
plaatselijke en kadastrale aanduiding, de tenaamstelling, twee
foto’s met zomer- en winterbeeld van de boom en een redengevende
beschrijving. Bij deze lijst hoort een kaart met daarop alle
monumentale bomen.
2. De eigenaar van een boom, die vermeld is op de lijst van
monumentale bomen is verplicht schriftelijk aan de gemeente
mededeling te doen van:
- De eigendomsoverdracht van een monumentale boom.
- Het geheel of gedeeltelijk tenietgaan van een monumentale
boom anders dan door velling op grond van een verleende
vergunning.
De mededeling dient te geschieden binnen vier weken na de
eigendomsoverdracht, c.q. het geheel of gedeeltelijk tenietgaan van
een monumentale boom.
3. Bij de vaststelling en wijziging van de lijst van monumentale en de
lijst van beschermde bomen wordt inspraak verleend op grond van de
Inspraakverordening en mededeling gedaan aan de eigenaar.
Artikel 4.5.3 Kapverbod
1. Het is verboden zonder vergunning van het college te vellen of te
doen vellen:
a. Monumentale bomen van de lijst monumentale bomen;
b. beschermde bomen van de lijst van beschermde bomen;
c. bomen en houtopstanden in eigendom van de gemeente.
2. Het in het eerste lid genoemde verbod geldt niet voor:
a. windschermen om bedrijfsmatig geëxploiteerde boomgaarden;

. fijnsparren, niet ouder dan 12 jaar, bestemd om te dienen als
kerstbomen en geteeld op daarvoor in het bijzonder bestemde
terreinen;
c. kweekgoed;
d. bomen en houtopstand die bij wijze van dunning moet worden
geveld;
e. bomen of houtopstand die moet worden geveld krachtens de
Plantenziektewet of krachtens een aanschrijving van het
college, zulks onverminderd het bepaalde in de artikelen 4.3.7
en 4.3.8;
f. het periodiek vellen van hakhout ter uitvoering van het
reguliere onderhoud;
g. het periodiek knotten of kandelaberen als cultuurmaatregel bij
daarvoor geschikte boomsoorten.
Artikel 4.5.4 Aanvraag vergunning
1. De vergunning moet worden aangevraagd door of namens dan wel met
toestemming van degene die krachtens zakelijk recht of door degene
die krachtens publiekrechtelijke bevoegdheid gerechtigd is over de
boom of houtopstand te beschikken.
2. Wanneer namens de Minister van Landbouw, natuur en voedselkwaliteit
aan het college een afschrift is toegezonden van de
ontvangstbevestiging als bedoeld in artikel 2 van de Boswet,
beschouwt het college dit afschrift mede als een
vergunningaanvraag.
Artikel 4.5.5 Weigeringsgronden
1. Een vergunning voor het vellen van een boom, als bedoeld in
artikel 4.5.3, eerste lid kan in elk geval worden geweigerd op de
volgende gronden:
a. de boom is een monumentale boom
b. de boom is beeld- en/of structuurbepalend;
c. de boom is van milieutechnische waarde;
d. de boom is van ecologische waarde;
e. de boom is van dendrologische waarde;
f. de boom is van cultuurhistorische waarde.
2 Het college kan toestemming geven tot het direct vellen van een
boom, indien er naar boomdeskundige maatstaven sprake is van een
situatie van acuut spoedeisend belang.
Artikel 4.5.6 Bijzondere vergunningsvoorschriften
1. De vergunning vervalt, indien en voor zover daarvan niet binnen
maximaal één jaar na afgifte volledig gebruik is gemaakt.
2. Tot de aan de vergunning te verbinden voorschriften kan behoren het
voorschrift dan binnen een bepaalde termijn en overeenkomstig de
door het college te geven aanwijzingen moet worden herplant of de
getaxeerde, monetaire waarde van de beschermde boom in de
gemeentekas moet worden gestort.
3. Wordt een voorschrift als bedoeld in het tweede lid gegeven, dan
kan daarbij tevens worden bepaald binnen welke termijn na de
herbeplanting en op welke wijze niet-geslaagde beplanting moet
worden vervangen.

4. Tot een aan de vergunning te verbinden voorschriften behoort het
standaardvoorschrift dat niet tot vellen mag worden overgegaan en
de vergunning pas van kracht wordt met ingang van de dag na de dag
waarop de bezwaar- of beroepstermijn afloopt en de vergunning niet
van kracht wordt voordat op een ingediend bezwaar of beroep is
beslist. In bijzondere gevallen kan gemotiveerd afgeweken worden
van hetgeen in vorige zin is bepaald.
5. Tot aan de vergunning te verbinden voorschriften kunnen behoren
aanwijzingen ter bescherming van in en rond de houtopstand
voorkomende flora en fauna.
6. Tot de aan een ontheffing te verbinden voorschrift kan behoren het
voorschrift dat de aanvrager conform een bomeneffect analyse of
ander boomdeskundig advies de bescherming van nabije beschermde
bomen dient te garanderen.
7. Degene aan wie deze verplichting zijn opgelegd, alsmede zijn
rechtsopvolger, is verplicht daaraan te voldoen.
Artikel 4.5.7 Zelfstandige herplant- en instandhoudingplicht
1. Indien een boom waarop het verbod tot vellen als bedoeld in deze
afdeling van toepassing is, zonder vergunning van het college is
geveld dan wel op andere wijze tenietgegaan, kan het college aan de
zakelijk gerechtigde van de grond waarop zich de boom bevond dan
wel aan degene die uit anderen hoofde tot het treffen van
voorzieningen bevoegd is, de verplichting opleggen te herbeplanten
overeenkomstig de door hen te geven aanwijzingen binnen een door
hen te stellen termijn of te verplichten om de getaxeerde,
monetaire waarde van de boom in de gemeentekas te storten.
2. Wordt een verplichting als bedoeld in het eerste lid opgelegd, dan
kan daarbij worden bepaald binnen welke termijn na de herbeplanting
en op welke wijze niet geslaagde beplanting moet worden vervangen.
3. Indiende boom waarop het verbod tot vellen als bedoeld in deze
afdeling van toepassing is, ernstig in het voortbestaan wordt
bedreigd, kan het college aan de zakelijk gerechtigde van de grond
waarop zich de boom bevindt dan wel aan degene die uit anderen
hoofde tot het treffen van voorzieningen bevoegd is, de
verplichting opleggen om:
a. overeenkomstig de door hen te geven aanwijzingen binnen een door
hen te stellen termijn voorzieningen te treffen, waardoor die
bedreiging wordt weggenomen.
b. Een bomeneffect analyse of ander boomdeskundig rapport op te
(laten) stellen en bij het college in te dienen.
4. Degene aan wie een verplichting als bedoeld in het eerste tot en
met derde lid is opgelegd, alsmede zijn rechtsopvolger, is
verplicht daaraan te voldoen.
Artikel 4.5.8 Schadevergoeding
Indien en voor zover blijkt dat een belanghebbende door de toepassing
van artikel 4.5.3, artikel 4.5.6 of artikel 4.5.9, schade lijdt of zal
lijden, die redelijkerwijs niet of niet geheel te zijnen laste behoort
te komen en waarvan de vergoeding niet anderszins is verzekerd, kent het
college hem op zijn verzoek een naar billijkheid te bepalen
schadevergoeding toe.

Artikel 4.5.9 Bestrijding boomziekten
1. Indien zich op een terrein een of meer bomen of andere houtopstand
bevinden die naar het oordeel van het college gevaar opleveren voor
verspreiding van een boomziekte of voor vermeerdering van insecten,
die boomziekten verspreiden of hinderlijk zijn voor mensen, is de
rechthebbende, indien hij daartoe door het college is
aangeschreven, verplicht binnen de bij de aanschrijving vast te
stellen termijn:
a. de bomen of houtopstand te vellen;
b. de bomen of houtopstand te ontbasten en de bast ter plaatse te
vernietigen;
c. of de niet-ontbaste bomen of houtopstand of delen daarvan te
vernietigen of zodanig te behandelen dat verspreiding van de
boomziekte of insecten wordt voorkomen.
2. Het is verboden de op grond van lid 1 gevelde bomen, houtopstand of
delen daarvan, met uitzondering van geheel ontbast hout en hout met
een doorsnede kleiner dan 4 cm, voorhanden of in voorraad te hebben
of te vervoeren. Het college kan ontheffing verlenen van dit
verbod.
Artikel 4.5.10 Afstand tot erfgrens
De afstand tot de erfgrenslijn als bedoeld in artikel 5:42 van het
Burgerlijk Wetboek wordt vastgesteld op 0,5 meter voor bomen en op 0,10
meter voor heesters en heggen.

Hoofdstuk 5 Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente
Afdeling 1 Parkeerexcessen
Artikel 5.1.1 Begripsomschrijvingen
In deze afdeling wordt verstaan onder:
a wegen: alle voor het openbaar verkeer openstaande wegen of paden
met inbgrip van de daarin liggende bruggen en duikers alsmede de
parkeerplaatsen en de tot die wegen behorende paden, bermen of
zijkanten;
b voertuigen: alle voertuigen met uitzondering van:
1 treinen en trams;
2 fietsen en bromfietsen en invalidenvoertuigen in de zin van
het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990;
3 kruiwagens, kinderwagens en dergelijke kleine voertuigen,
rolstoelen;
c parkeren: het laten stilstaan van een voertuig anders dan gedurende
de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt tot het onmiddellijk
in- of uitstappen van passagiers of voor het onmiddellijk laden of
lossen van goederen.
Artikel 5.1.2 Parkeren van voertuigen van autobedrijf e.d.
1 Het is degene die er zijn bedrijf, nevenbedrijf dan wel een
gewoonte van maakt voertuigen te stallen, te herstellen, te slopen,
te verhuren of te verhandelen, verboden:
a drie of meer voertuigen die hem toebehoren of zijn toevertrouwd,
op de weg te parkeren binnen een cirkel met een straal van 50
meter met als middelpunt een dezer voertuigen; dan wel
b de weg als werkplaats voor voertuigen te gebruiken.
2 Het verbod van lid 1 is tevens van toepassing op bedrijven die:
a voertuigen gebruiken voor het geven van autorijlessen;
b voertuigen gebruiken voor het vervoeren van personen tegen
betaling.
3 Tot de voertuigen bedoeld in het eerste lid worden niet gerekend:
a voertuigen waaraan herstel- of onderhoudswerkzaamheden worden
verricht die in totaal niet meer dan een uur vergen, zulks
gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt voor deze
werkzaamheden;
b voertuigen gebezigd voor persoonlijk gebruik van de in het eerste
lid genoemde persoon.
4 Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod
ontheffing verlenen.
Artikel 5.1.3 Te koop aanbieden van voertuigen
1 Het is verboden op door het college aangewezen wegen of
weggedeelten een voertuig te parkeren met het kennelijke doel het
te koop aan te bieden of te verhandelen.
2 Het college kan van het in het eerste lid bedoelde verbod
ontheffing verlenen.

Artikel 5.1.4 Defecte voertuigen
Het is verboden een voertuig waarmede als gevolg van andere dan
eenvoudig te verhelpen gebreken niet kan of mag worden gereden, langer
dan op drie achtereenvolgende dagen op de weg te parkeren.
Artikel 5.1.5 Voertuigwrakken
1 Het is verboden een voertuigwrak op de weg te plaatsen of te
hebben.
2 Onder voertuigwrak wordt verstaan: een voertuig dat rijtechnisch in
onvoldoende staat van onderhoud en tevens in een kennelijk verwaarloosde
toestand verkeert.
3 Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door de Wet milieubeheer.
Artikel 5.1.6 Caravans e.d.
1 Het is verboden een woonwagen, een kampeerauto, kampeerwagen,
caravan, magazijnwagen, aanhangwagen, keetwagen of ander
soortgelijk voertuig:
a langer dan op drie achtereenvolgende dagen op de weg te
b
parkeren;
op een door het college aangewezen plaats te parkeren, waar
dit naar hun oordeel schadelijk is voor het uiterlijk aanzien
van de gemeente.
2 Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid,
aanhef en onder a, gestelde verbod.
3 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voorzover in het
daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door het Provinciaal
wegenreglement of de Provinciale landschapsverordening.
Artikel 5.1.7 Parkeren van reclamevoertuigen
1 Het is verboden een voertuig dat is voorzien van een aanduiding van
handelsreclame, op de weg te parkeren met het kennelijk doel om
daarmee handelsreclame te maken.
2 Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod
ontheffing verlenen.
Artikel 5.1.8 Parkeren van grote voertuigen
1 Het is verboden een voertuig met een lengte van meer dan 6 meter
en/of een hoogte van meer dan 2,4 meter op de weg te parkeren,
elders dan op de daartoe door het college aangewezen wegen of
parkeerterreinen.
2 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet op werkdagen van
maandag tot en met vrijdag, dagelijks van 07.00 uur tot 20.00 uur.
3 Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid
gestelde verbod.
Artikel 5.1.9 Parkeren van uitzicht belemmerende voertuigen
1 Het is verboden een voertuig dat, met inbegrip van lading, een
lengte heeft van meer dan 6 meter of een hoogte van meer dan 2,4
meter, op de weg te parkeren bij een voor bewoning of ander
dagelijks gebruik bestemd gebouw op zodanige wijze dat daardoor het
uitzicht van bewoners of gebruikers vanuit dat gebouw op

hinderlijke wijze wordt belemmerd of hun anderszins hinder of
overlast wordt aangedaan.
2 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet gedurende de tijd
die nodig is voor en gebruikt wordt voor het uitvoeren van
werkzaamheden waarvoor de aanwezigheid van het voertuig ter plaatse
noodzakelijk is.
Artikel 5.1.10 Overlastgevend parkeren van voertuigen
1 Het is verboden een voertuig te parkeren daar, waar bewoners of
gebruikers van nabijgelegen gebouwen of terreinen daarvan
geluidshinder of overlast kunnen ondervinden.
2 Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door de Wet milieubeheer.
Artikel 5.1.11 Overlast van fiets of bromfiets
1 Het college kan wegen, weggedeelten of plaatsen op of aan de weg
gelegen aanwijzen waar het in het belang van het uiterlijk aanzien
van de gemeente, ter voorkoming of opheffing van overlast, dan wel
ter voorkoming van schade aan de openbare gezondheid, verboden is
fietsen of bromfietsen buiten de daarvoor bestemde ruimten of
plaatsen te laten staan.
2 Het is verboden fietsen of bromfietsen die rijtechnisch in
onvoldoende staat van onderhoud en in een verwaarloosde toestand
verkeren, op de weg te laten staan.

Afdeling 2 Collecteren, venten en standplaatsen
Artikel 5.2.1 Inzameling van geld of goederen
1 Het is verboden zonder vergunning van het college een openbare
inzameling van geld of goederen te houden of daartoe een
intekenlijst aan te bieden.
2 Onder een inzameling van geld of goederen wordt mede verstaan: het
bij het aanbieden van goederen, waartoe ook worden gerekend
geschreven of gedrukte stukken, dan wel bij het aanbieden van
diensten aanvaarden van geld of goederen, indien daarbij te kennen
wordt gegeven of de indruk wordt gewekt dat de opbrengst geheel of
ten dele voor een liefdadig of ideëel doel is bestemd.
3 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor een
inzameling die in besloten kring gehouden wordt.
4 Het college kan onder door hen te stellen voorschriften
vrijstelling verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod
voor inzamelingen die gehouden worden door daarbij aangewezen
instellingen.
Artikel 5.2.2 Venten e.d.
1 Het is verboden zonder vergunning van het college in de uitoefening
van de handel op of aan de weg of aan een openbaar water, aan een
huis dan wel op een andere - al dan niet met enige beperking - voor
het publiek toegankelijke en in de openlucht gelegen plaats
goederen te koop aan te bieden, te verkopen of af te geven dan wel
diensten aan te bieden.
2 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet:
a ten aanzien van het te koop aanbieden, verkopen of afleveren
van gedrukte of geschreven stukken waarin gedachten of
gevoelens worden geopenbaard als bedoeld in artikel 7, eerste
lid, van de Grondwet;
b voor het aan de huizen van vaste afnemers afleveren van
goederen door - of door huisgenoten of personeel van - hem die
dit mede doet ter exploitatie van zijn winkel, bedoeld in
artikel 1 van de Winkeltijdenwet;
c voor het te koop aanbieden of verkopen van goederen op de
plaats die is aangewezen voor het houden van een door de
gemeenteraad ingestelde markt, zulks gedurende de tijden
waarop die markt gehouden wordt;
d voor het te koop aanbieden, verkopen of afleveren van goederen
op een standplaats bedoeld in artikel 5.2.3.
3 Een vergunning bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd:
a in het belang van de openbare orde;
b in het belang van het voorkomen of beperken van overlast;
c
d
in het belang van de verkeersvrijheid of veiligheid;
wanneer als gevolg van bijzondere omstandigheden in de gemeente
of in een deel der gemeente redelijkerwijs te verwachten is
dat door het verlenen van de vergunning een redelijk
verzorgingsniveau voor de consumenten ter plaatse in gevaar
komt.

Artikel 5.2.3 Standplaatsen: uitstallingen op de weg
1 Het is verboden zonder vergunning van het college op of aan de weg
of aan een openbaar water dan wel op een andere - al dan niet met
enige beperking - voor publiek toegankelijke en in de openlucht
gelegen plaats:
a met een voertuig, een kraam, een tafel of enig ander middel
een standplaats in te nemen of te hebben teneinde in de
uitoefening van de handel goederen te koop aan te bieden, te
b
verkopen of te verstrekken, dan wel diensten aan te bieden;
anderszins goederen uit te stallen of uitgestald te hebben om
deze te koop aan te bieden, te verkopen of te verstrekken aan
publiek.
2 Het is de rechthebbende op een perceel verboden toe te staan, dat
daarop zonder vergunning van het college standplaats wordt of is
ingenomen of goederen worden of zijn uitgestald als bedoeld in het
eerste lid.
3 Het in het eerste lid, onder b, gestelde verbod geldt niet ten
aanzien van het uitgestald hebben van gedrukte of geschreven
stukken waarin gedachten of gevoelens worden geopenbaard als
bedoeld in artikel 7, eerste lid, van de Grondwet. Alsdan geldt ook
het in het tweede lid gestelde verbod niet.
4 De in het eerste en tweede lid gestelde verboden gelden niet op de
plaats die is aangewezen voor het houden van een door de
gemeenteraad ingestelde markt, zulks gedurende de tijden dat de
markt gehouden wordt en voor een evenement als bedoeld in artikel
2.2.1.
5 Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor zover de Wet
milieubeheer, de Woningwet, de Wet beheer rijkswaterstaatswerken of
de Wegenverordening Zuid-Holland van toepassing is.
6 Een vergunning bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd:
a
b
c
d
e
in het belang van de openbare orde;
in het belang van het voorkomen of beperken van overlast;
in het belang van de bescherming van het uiterlijk aanzien van
de omgeving;
in het belang van de verkeersvrijheid of -veiligheid;
wanneer als gevolg van bijzondere omstandigheden in de gemeente
of in een deel der gemeente redelijkerwijs te verwachten is
dat door het verlenen van de vergunning een redelijk
verzorgingsniveau voor de consument ter plaatse in gevaar
komt;
f vanwege de strijd met een geldend bestemmingsplan.
7 Het college houdt de beslissing op een aanvraag voor een
standplaatsvergunning aan, indien de aanvraag tevens een milieuwetplichtige
activiteit betreft en indien geen toepassing kan worden
gegeven aan het zesde lid, tot de dag waarop de beslissing over de
milieuvergunningaanvraag is genomen.

Afdeling 3 Openbaar water
Artikel 5.3.1 Gebruik van openbaar water
1 Het is in verband met de veiligheid op het openbaar water verboden
zonder vergunning van het college een voorwerp, niet zijnde een
vaartuig, op, in, of boven openbaar water te plaatsen, aan te
brengen of te hebben.
2 Het in het eerste lid bepaalde is niet van toepassing op voorwerpen
waarop gedachten of gevoelens worden geopenbaard.
3 Het is verboden op, in of boven openbaar water voorwerpen waarop
gedachten of gevoelens worden geopenbaard te plaatsen, aan te
brengen of te hebben, indien deze door hun omvang of vormgeving,
constructie of plaats van bevestiging gevaar opleveren voor de
bruikbaarheid van het openbaar water of voor het doelmatig en
veilig gebruik daarvan, danwel een belemmering vormen voor het
doelmatig beheer en onderhoud van het openbaar water.
4 De verboden in het eerste en derde lid gelden niet voorzover in de
daarin geregelde onderwerpen wordt voorzien door het Wetboek van
Strafrecht, de Scheepsvaartverkeerswet, het Binnenvaartpolitiereglement,
de Wet beheer rijkswaterstaatswerken, de
Vaarwegenverordening Zuid-Holland, de Telecommunicatiewet of de
daarop gebaseerde Telecommunicatieverordening.
Artikel 5.3.2 Ligplaats woonschepen
1 Het is verboden met een woonschip in openbaar water een ligplaats
in te nemen of te hebben dan wel een ligplaats voor een woonschip
beschikbaar te stellen.
2 Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid
gestelde verbod.
3 Het verbod in het eerste lid geldt niet voorzover in het daarin
geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer, het
Binnenvaartpolitiereglement, de Wet beheer rijkswaterstaatswerken,
de Vaarwegenverordening Zuid-Holland of de Verordening bescherming
landschap en natuur Zuid-Holland.
Artikel 5.3.3 Beschadigen van waterstaatswerken en oevers
1 Het is verboden schade toe te brengen aan of veranderingen aan te
brengen in de toestand van bij de gemeente in beheer zijnde
vaarten, havens, dijken, wallen, kaden, trekpaden, beschoeiingen,
oeverbegroeiing, bruggen, zetten, duikers, pompen, waterleidingen,
gordingen, aanlegpalen, stootpalen, bakens of sluizen.
2 Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp
wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht, Wet milieubeheer,
het Binnenvaartpolitiereglement, de Wet beheer
rijkswaterstaatswerken of de Vaarwegenverordening Zuid-Holland.

Afdeling 4 Natuurbescherming
Artikel 5.4.1 Bescherming groenvoorzieningen; beperking motorvoertuigen,
bromfietsen, mountainbikes en ruiterverkeer in natuurgebieden
1 Het is in een voor publiek toegankelijk park of plantsoen of in bij
de gemeente in onderhoud zijnde groenstroken, grasperken of
bloembakken verboden schade toe te brengen aan een boom of een
bloem- of heesterperk, dan wel aldaar bloemen te plukken.
2 Het is verboden in een voor recreatief gebruik beschikbaar terrein,
park, plantsoen, een van gemeentewege aangelegde beplanting of bos
of op het strand:
a zich met een rij- of trekdier buiten een ruiterpad te bevinden;
b zich met een motorvoertuig, bromfiets en mountainbike buiten de
wegen in de zin van de Wegenverkeerswet 1994 te bevinden. Dit
verbod geldt wat betreft mountainbikes niet voor een als zodanig
aangelegd ATB-parcours.
3 Het college kan van het bepaalde in het tweede lid ontheffing
verlenen.

Afdeling 5 Verbod vuur te stoken
Artikel 5.5.1 Verbod afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen of
anderszins vuur te stoken.
1 Het is verboden in de openlucht afvalstoffen te verbranden buiten
inrichtingen in de zin van de Wet milieubeheer of anderszins vuur
aan te leggen, te stoken of te hebben.
2 Het verbod geldt niet voorzover het betreft:
a verlichting door middel van kaarsen, fakkels en dergelijke;
b sfeervuren zoals terrashaarden en vuurkorven, indien geen
c
afvalstoffen worden verbrand
vuur voor koken, bakken en braden, voorzover dat geen gevaar,
overlast of hinder voor de omgeving oplevert.
en voorzover a, b of c geen gevaar, overlast of hinder voor de
omgeving oplevert;
3 Het college kan van dit verbod ontheffing verlenen.
4 De ontheffing kan worden geweigerd:
a. in het belang van de openbare orde en veiligheid;
b. ter bescherming van de woon- en leefomgeving;
c. ter bescherming van de flora en de fauna.
5. Het verbod geldt niet voorzover in het geregelde onderwerp wordt
voorzien door artikel 429, aanhef en onder 1 of 3, van het Wetboek
van Strafrecht of de Provinciale milieuverordening.
Artikel 5.5.2 Verbod vervoer materiaal of voorwerp ten behoeve van vuur
openlucht
1. Het is verboden op de weg of op openbaar water enig materiaal of
voorwerp te vervoeren of bij zich te hebben, waarmee in de openlucht
een vuur is aan te leggen, te stoken of te hebben.
2. Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing indien
het in dat lid bedoelde materiaal of voorwerp niet gebezigd of niet
bestemd is voor handelingen als verboden in artikel 5.5.1.
3. Het college kan van dit verbod ontheffing verlenen indien ook een
ontheffing van artikel 5.5.1 is verleend.

Afdeling 6 Naaktrecreatie
Artikel 5.6.1 Aanwijzen gebieden naaktrecreatie
Als geschikt voor naaktrecreatie wordt aangemerkt het met borden
aangegeven gedeelte van het Noord-AA strand en een gedeelte van de
direct daaraan grenzende ligweide.

Hoofdstuk 6 Straf-, overgangs- en slotbepalingen
Artikel 6.1 Strafbepaling
1 Overtreding van enig voorschrift, gesteld bij of krachtens deze
verordening, wordt gestraft met een geldboete van de tweede
categorie of met hechtenis van ten hoogste drie maanden en kan
bovendien worden gestraft met openbaarmaking van de rechterlijke
uitspraak.
2 De strafbaarstelling genoemd in het eerste lid is niet van
toepassing op overtredingen ten aanzien waarvan straf is bedreigd
in of bij andere wetten.
Artikel 6.2 Toezichthouders
Met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze
verordening zijn belast de bij besluit van het college of de
burgemeester aangewezen personen.
Artikel 6.3 Opsporingsambtenaren
De opsporing van de in artikel 6.1 strafbaar gestelde feiten is, naast
de in artikel 141 van het Wetboek van Strafvordering genoemde
opsporingsambtenaren, opgedragen aan hen die door het college of de
burgemeester met de zorg voor de naleving van deze verordening zijn
belast, ieder voor zover het de feiten betreft die in de aanwijzing zijn
vermeld.
Artikel 6.4 Het binnentreden in woningen zonder toestemming van de
bewoners
Zij die belast zijn met het toezicht op de naleving of de opsporing van
een overtreding van de bij of krachtens deze verordening gegeven
voorschriften welke strekken tot handhaving van de openbare orde of
veiligheid of bescherming van het leven of de gezondheid van personen,
zijn bevoegd tot het binnentreden in een woning zonder toestemming van
de bewoner.
Artikel 6.5 Inwerkingtreding
1 Deze verordening treedt in werking op de eerste dag na die waarop
zij bekend is gemaakt.
2 Op dat tijdstip wordt ingetrokken de Algemene plaatselijke verordening
1986 voor Zoetermeer, vastgesteld bij Raadsbesluit van 24
april 1986, zoals nadien gewijzigd.
Artikel 6.6 Overgangsbepaling
1 Vergunningen en ontheffingen - hoe ook genaamd - verleend krachtens
de verordening bedoeld in artikel 6.5, tweede lid blijven - indien
en voor zover het gebod of verbod waarop de vergunning of
ontheffing betrekking heeft, ook vervat is in deze verordening en
voor zover zij niet eerder zijn vervallen of ingetrokken van kracht
tot de termijn waarvoor zij werden verleend is verstreken, of
totdat zij worden ingetrokken.

2 Voorschriften en beperkingen opgelegd krachtens de verordening
bedoeld in artikel 6.5, tweede lid, blijven - indien en voor zover
de bepalingen in gevolge welke deze voorschriften en bepalingen
zijn opgelegd, ook zijn vervat in deze verordening - van kracht tot
de termijn waarvoor zij zijn opgelegd, is verstreken of totdat zij
worden ingetrokken.
3 Vergunningen en ontheffingen bedoeld in het eerste lid en
verplichtingen bedoeld in het tweede lid, worden geacht
vergunningen, ontheffingen en verplichtingen in de zin van deze
verordening te zijn.
4 Indien voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening
een aanvraag om een vergunning of ontheffing op grond van de
verordening bedoeld in artikel 6.5, tweede lid, is ingediend en
voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening nog
niet op die aanvraag is beslist, wordt daarop de overeenkomstige
bepaling van de onderhavige verordening toegepast.
5 Op een aanhangig beroep- of bezwaarschrift, betreffende een
vergunning of ontheffing, bedoeld in het eerste lid, danwel een
voorschrift of beperking bedoeld in het tweede lid dat voor of na
het tijdstip bedoeld in artikel 6.5, eerste lid, is ingekomen
binnen de voordien geldende beroepstermijn, wordt beslist met
toepassing van de verordening bedoeld in artikel 6.5, tweede lid.
6 Gebods- of verbodsbepalingen waarvoor een vergunning of ontheffing
vereist is krachtens deze verordening en niet voorkomend in de
verordening als bedoeld in artikel 6.5, tweede lid, zijn niet van
toepassing:
a gedurende 6 maanden na het in werking treden van deze
verordening;
b ook na de onder a bedoelde termijn, voor zover degene die de
vergunning of ontheffing nodig heeft, binnen deze termijn een
aanvraag heeft ingediend, totdat onherroepelijk op deze
aanvraag is beslist.
7 De intrekking van de verordening bedoeld in artikel 6.5, tweede
lid, heeft geen gevolgen voor de geldigheid van op basis van die
verordening genomen nadere regels en aanwijzingsbesluiten, indien
en voor zover de rechtsgrond waarop de aanwijzingsbesluiten zijn
gebaseerd ook vervat is in deze verordening en voor zover zij niet
eerder zijn vervallen of ingetrokken.
Artikel 6.7 Citeertitel
Deze verordening kan worden aangehaald onder de titel "Algemene
plaatselijke verordening Zoetermeer".

Toelichting hoofdstuk 1 Algemene bepalingen en procedurevoorschriften
Inleiding
Hoofdstuk 1 van de APV bevat een aantal procedurevoorschriften en een
aantal algemene bepalingen. Het aantal procedurevoorschriften is
beperkt. De reden hiervoor is dat de Algemene wet bestuursrecht algemene
regels geeft betreffende de aanvraag, de behandeling en de verlening van
een vergunning of ontheffing. In deze toelichting wordt summier ingegaan
op de regeling in de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en de mogelijkheid
voor aanvulling of afwijking in de APV. Daarnaast worden de algemene
bepalingen van hoofdstuk 1 toegelicht.
De Algemene wet bestuursrecht
De Algemene wet bestuursrecht bevat onder meer bepalingen waarin
algemene regels zijn geformuleerd omtrent de totstandkoming, vorm en
inhoud van bestuurlijke beslissingen. De Awb regelt bijvoorbeeld hoe het
bevoegde bestuursorgaan besluiten omtrent vergunningen en ontheffingen
(beschikkingen) moet nemen en welke eisen aan deze beschikkingen moeten
worden gesteld. De bepalingen in de Awb hebben deels een dwingend
karakter, zodat een regeling in de APV in dat geval niet meer nodig is.
Soms echter geeft de Awb de mogelijkheid om af te wijken van de
Awb-regels of om deze nader in te vullen. In de toelichting bij deze APV
wordt telkens vermeld, wanneer en waarom van deze mogelijkheid gebruik
is gemaakt.
Aanvraag vergunning of ontheffing
Artikel 4:1 Awb geeft als hoofdregel voor de aanvraag tot het geven van
een beschikking dat dit schriftelijk moet worden gedaan bij het
bestuursorgaan dat bevoegd is op de aanvraag te beslissen. Bij wettelijk
voorschrift kan van het vereiste van ‘schriftelijkheid’ worden
afgeweken. De APV kan derhalve regelen dat een bepaalde beschikking ook
mondeling kan worden aangevraagd.
De aanvraag dient te bevatten:
a de naam en het adres van de aanvrager
b de dagtekening
c een aanduiding van de beschikking die wordt gevraagd
De aanvrager dient tevens de gegevens en bescheiden die voor de
beslissing op de aanvraag nodig zijn en waarover hij redelijkerwijs
beschikking kan krijgen, te verschaffen (artikel 4.2 Awb). Het bevoegde
bestuursorgaan kan voor het indienen van aanvragen en het verstrekken
van gegevens een formulier opstellen (artikel 4:4 Awb) Indien de
aanvrager de aanvraag niet heeft voorzien van de ingevolge artikel 4:2
Awb of een ander wettelijk voorschrift vereiste gegevens of wanneer
daaraan niet in voldoende mate is voldaan, kan het bestuursorgaan
besluiten de aanvraag niet in behandeling te nemen. Ingevolge artikel
4:5 Awb heeft het bestuursorgaan die bevoegdheid pas nadat de aanvrager
de gelegenheid heeft gekregen om de aanvraag aan te vullen, binnen een
door het bestuursorgaan te stellen termijn. Wordt de aanvraag niet of
niet voldoende aangevuld, dan dient het bestuursorgaan binnen vier weken
na aanvulling of na afloop van de daartoe gestelde termijn aan de
aanvrager bekend te maken dat de aanvraag niet in behandeling wordt

genomen. Tegen deze beslissing kan de aanvrager een bezwaarschrift
indienen. Ook wanneer het bestuursorgaan de beslissing niet binnen vier
weken bekend maakt, kan de aanvrager een bezwaarschrift indienen omdat
er in dat geval sprake is van een fictieve weigering. Indien de
aanvrager na een gehele of gedeeltelijke afwijzende beschikking een
nieuwe aanvraag wenst in te dienen is hij ingevolge artikel 4:6 Awb
verplicht daarbij nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden te
vermelden. Wordt daaraan niet voldaan, dan kan het bestuursorgaan de
aanvraag afwijzen onder verwijzing naar zijn eerdere afwijzende beschikking.
Voorbereiding beschikking
Artikel 4:7 Awb regelt het horen van degene die de beschikking heeft
aangevraagd. Indien het bestuursorgaan voornemens is de aanvraag geheel
of gedeeltelijk af te wijzen dient het de aanvrager in de gelegenheid te
stellen zijn zienswijze naar voren te brengen in de gevallen genoemd in
artikel 4:7 Awb. Artikel 4:8 Awb geeft een regeling betreffende het
horen van een belanghebbende, niet zijnde de aanvrager, die tegen de te
nemen beschikking naar verwachting bedenkingen zal hebben. Het artikel
geeft aan in welke gevallen de belanghebbende de gelegenheid dient te
krijgen zijn zienswijze naar voren te brengen.
De beslissing (beschikking)
Een vergunning of ontheffing (beschikking) wordt schriftelijk verleend
(artikel 1:3 Awb). De beschikking dient te berusten op een deugdelijke
motivering (artikel 4:16 Awb), welke in beginsel bij de bekendmaking van
de beschikking dient te worden vermeld (artikel 4:17 Awb). Een
beschikking dient te worden gegeven binnen de bij wettelijk voorschrift
bepaalde termijn of, bij het ontbreken van zulk een termijn, binnen een
redelijke termijn -in beginsel acht weken- na ontvangst van de aanvraag
(artikel 4:13 Awb). Wanneer niet binnen de in artikel 1:4 Awb genoemde
termijn (eventueel na verdaging) een beslissing op de aanvraag is
gegeven, wordt dit geacht een besluit te zijn, waartegen de aanvrager in
bezwaar of beroep kan komen (artikel 6:2 Awb).
Bezwaar of beroep
Indien de mogelijkheid bestaat om tegen de beschikking bezwaar of beroep
in te stellen, wordt daarvan bij de bekendmaking en bij de mededeling
van het besluit melding gemaakt. Hierbij wordt vermeld voor wie, binnen
welke termijn en bij welke instantie de mogelijkheid van bezwaar of
beroep open staat (artikel 3:45 Awb).

Artikelsgewijze toelichting
Artikel 1.1 Begripsomschrijvingen
Algemeen
In dit artikel wordt een aantal begrippen dat in de verordening wordt
gehanteerd, gedefinieerd. Van een aantal specifieke begrippen, dat wil
zeggen begrippen die op één bepaald onderdeel van deze verordening
betrekking hebben, zijn in de desbetreffende afdeling of paragraaf
definities opgenomen. Deze definities kunnen afwijken van de in artikel
1.1 opgenomen definities. Ten aanzien van de in artikel 1.1 opgenomen
definities kan het volgende worden opgemerkt.
A Weg Deze omschrijving stemt - met enige redactionele aanpassingen -
overeen met die van het begrip 'weg, in artikel 1, eerste lid onder b
van de Wegenverkeerswet 1994(WVW). Buiten twijfel is gesteld dat ook de
daaraan liggende en als zodanig aangeduide parkeerterreinen daaronder
begrepen worden geacht. Door opneming van de woorden 'al dan niet met
enige beperking' is buiten kijf gesteld, dat bepaalde voorwaarden voor
de toegankelijkheid, zoals de betaling van entreegeld, er niet aan af
doen dat gesproken kan worden van 'weg', indien de desbetreffende plaats
in feite voor het publiek toegankelijk is. In de onderdelen 3 en 4 wordt
een onderscheid gemaakt tussen stoepen, trappen, portieken etc., welke
'uitsluitend tot voor bewoning in gebruik zijnde ruimten toegang geven'
en andere stoepen en trappen etc. De eerstbedoelde categorie valt alleen
onder het begrip 'weg' indien zij niet afsluitbaar zijn. Daarmee worden
galerijen in portiekgebouwen etc. uitgezonderd van het begrip 'weg', ook
indien het hek of de deur niet is afgesloten (‘afsluitbaar'). In veel
galerij- en portiekflats bestaat er wel een mogelijkheid van afsluiting,
maar is van afsluiting in de praktijk geen sprake (bijvoorbeeld geen
slot op de deur). In dergelijke gevallen is er dus geen sprake van een
'weg' in de zin van de APV. Ter plekke gelden dan de /regels van het
huis'. Bij de onder d bedoelde categorie speelt de mogelijkheid van
afsluiting op zich geen rol; het feitelijk voor het publiek toegankelijk
zijn bepaalt of de APV van toepassing is. Bij deze categorie moet
gedacht worden aan afsluitbare winkelpassages. In recentelijk gebouwde
winkelcentra vindt men steeds meer kleine, veelal overdekte straatjes
die voor het doorgaande verkeer nauwelijks een functie hebben. Sommige
van deze bewust smal gehouden doorgangen of 'passages' worden gedurende
de avond- en nachtelijke uren afgesloten, omdat het uitoefenen van
toezicht alsdan onmogelijk is. Het is wenselijk dat op deze veelal druk
bezochte passages van politiezijde toezicht kan worden uitgeoefend.
Alsdan bestaat de mogelijkheid in voorkomende gevallen verbaliserend op
te treden tegen overtredingen als het bekladden van percelen en het
verontreinigen van de weg. Ter verklaring van de zinsdelen 'die daartoe
naar burgerlijk recht bevoegd is, zij het volgende vermeld. Op de wegen
in de zin van de WVW kan het publiek vrijelijk vertoeven omdat het
rechtens daartoe bevoegd is. In het bijzonder heeft de zakelijk
gerechtigde op de betrokken weg niet de mogelijkheid hierin verandering
te brengen. Bij andere wegen heeft de term 'openbaar' slechts de
betekenis van 'feitelijk voor het publiek toegankelijk'. Het publiek
heeft toegang tot deze wegen krachtens gedogen van de zakelijk
gerechtigde. Mits hij zich niet bij overeenkomst terzake heeft gebonden,

is de zakelijk gerechtigde naar burgerlijk recht te allen tijde bevoegd
in het gebruik van de weg door het publiek wijziging te brengen dan wel
te beëindigen. Het moge duidelijk zijn dat in het geval de zakelijk
gerechtigde het publiek de toegang ontzegt, op de desbetreffende weg de
APV niet (meer) van toepassing is c.q. behoort te zijn.
Op of aan de weg
Verschillende bepalingen in deze verordening hebben betrekking op
(verboden) gedragingen ‘op of aan de weg’. De term ‘aan de weg’ duidt
begripsmatig op een zekere nabijheid ten opzichte van de weg.
Gedragingen die op privé-terreinen plaatsvinden met een zekere
uitstraling naar of relatie met de weg, kunnen zo ook door een
APV-bepaling worden bestreken. Daaronder valt echter niet hetgeen zich
binnenshuis bevindt of afspeelt.
B Openbaar water
In deze omschrijving heeft het begrip ‘openbaar’ geen specifieke
juridische betekenis, zoals dat wel het geval is bij de ‘openbare weg’
in de zin van de Wegenwet. In die wet is een weg openbaar indien deze
dertig jaar voor een ieder toegankelijk was en de rechthebbende daaraan
de bestemming openbare weg heeft gegeven. De term openbaar water heeft
betrekking op feitelijk voor een ieder toegankelijk water.
C Rechthebbende
Zoals uit de omschrijving duidelijk wordt, hebben wij hier te maken met
de rechthebbende naar burgerlijk recht.
D Voertuigen
De omschrijving van ‘voertuigen’ is ontleend aan artikel 1, onder a en
onder al, van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens (RVV):
aanhangers, fietsen, bromfietsen, invalidenvoertuigen, motorvoertuigen
en wagens met uitzondering van trams.
E Vaartuigen
Als voorbeelden van hier bedoelde vaartuigen kunnen worden genoemd:
baggerwerktuigen, bokken, kranen en elevators. Onder vaartuigen worden
ook surfplanken en jet-ski's verstaan.
G Bouwwerk
Deze omschrijving is ontleend aan artikel 1 van de Zoetermeerse
bouwverordening.
H Gebouw
Deze omschrijving is ontleend aan artikel 1 van de Zoetermeerse
bouwverordening.

I Handelsreclame
Van handelsreclame moet het begrip ideële reclame worden
onderscheiden. Onder handelsreclame valt niet: het oproepen tot steun
aan of het gunstig stemmen ten aanzien van instellingen met een
wetenschappelijk, cultureel, geestelijk, godsdienstig, politiek of
liefdadig karakter, voor zover deze niet betrekking hebben op het kopen
van een bepaald product of het gebruik maken van een bepaalde
dienstverlening, die in de handel verkrijgbaar is. Het vorenstaande
betekent overigens niet dat handelsreclame niet beschermd wordt.
Voorschriften betreffende handelsreclame zullen de toets aan artikel 10
van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en
de fundamentele vrijheden (EVRM) en artikel 19 van het Internationaal
Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IV; Verdrag van New
York) moeten kunnen doorstaan. Deze verdragsbepalingen verzetten zich
echter niet tegen een vergunningsstelsel.
Artikel 1.2 Te late indiening aanvraag
Hoewel het publiek zoveel mogelijk service moet worden geboden, zijn de
mogelijkheden van het ambtelijk apparaat niet onbeperkt. In de praktijk
gebeurt het nog wel eens dat burgers met de aanvraag om een vergunning
tot het laatste moment wachten. Als algemene richtlijn wordt daarom een
termijn van drie weken aangehouden. Veel verzoeken kunnen overigens
binnen deze termijn worden afgewikkeld. De bewoordingen van het
onderhavige artikel (‘kan’) laten uitkomen, dat het indienen van
verzoeken binnen die termijn bepaald niet tot een nietontvankelijkverklaring
behoeft te leiden. Anderzijds zijn er ook soorten
vergunningen waarvoor de termijn van drie weken niet toereikend is. Met
het oog daarop is in het tweede lid de mogelijkheid geschapen om de
termijn van drie weken te verlengen tot maximaal zestig dagen. Ten einde
voor de burger zoveel mogelijk duidelijkheid te scheppen omtrent zijn
rechten en plichten, is tevens bepaald dat de vergunningen waarvoor deze
langere aanvraagtermijn geldt, bij openbare kennisgeving worden
aangewezen.
Artikel 1.3 Voorschriften en beperkingen
Door aan een vergunning of ontheffing voorschriften en beperkingen te
verbinden, kan een verfijning in de gewenste rechtstoestand worden
aangebracht. Ofschoon in literatuur en jurisprudentie algemeen het
standpunt wordt gehuldigd dat de bevoegdheid tot het verbinden van
voorschriften in beginsel aanwezig is in die gevallen waarin het al dan
niet verlenen van die vergunning/ontheffing ter vrije beslissing staat
van het beschikkende orgaan, verdient het, uit een oogpunt van
duidelijkheid en ter uitsluiting van elke twijfel, aanbeveling deze
bevoegdheid uitdrukkelijk vast te leggen in de regeling, ter uitvoering
waarvan vergunning of ontheffing wordt verleend. Daarbij dient tevens -
ten overvloede - te worden aangegeven dat die voorschriften uitsluitend
mogen strekken ter bescherming van de belangen in verband waarmee het
vereiste van vergunning/ontheffing is gesteld. Niet-nakoming van
voorschriften die aan een vergunning/ontheffing verbonden zijn, kan
grond opleveren voor intrekking van de vergunning/ontheffing of voor
toepassing van andere administratieve sancties. In artikel 1.5 is deze
intrekkingsbevoegdheid vastgelegd. De vraag of bij niet-nakoming van

vergunningsvoorschriften bestuursdwang kan worden toegepast, wordt in
het algemeen bevestigend beantwoord. Uiteraard is bestuursdwang niet
mogelijk, wanneer alleen voorschriften zijn overtreden, welke slechts
beogen het toezicht op de naleving der vergunning/ontheffing te
vergemakkelijken, doch geen verband houden met de bescherming van het
belang of de belangen met het oog waarop de vergunning/ontheffing is
vereist.
In de in deze verordening opgenomen algemene strafbepaling (artikel 6.1)
wordt overtreding van het bij of krachtens deze verordening bepaalde met
straf bedreigd. Daardoor is ook het overtreden van aan een
vergunning/ontheffing verbonden voorschriften met straf bedreigd.
Artikel 1.4 Persoonlijk karakter van vergunning of ontheffing
De beantwoording van de vraag of een vergunning (of ontheffing) overgaat
op een rechtsopvolger, hangt af van het persoonlijk of zakelijk karakter
van die vergunning (of ontheffing). Persoonlijk wordt de vergunning
genoemd, indien de mogelijkheid van verkrijging uitsluitend of in hoge
mate afhangt van de persoon van de vergunningaanvrager (diens
persoonlijke kwaliteiten, zoals het bezit van een diploma, bewijs van
onbesproken levensgedrag etc.). De persoonlijke vergunning is in
beginsel niet overdraagbaar, tenzij de regeling krachtens welke de
vergunning is verleend hiertoe de mogelijkheid biedt. Zakelijk
daarentegen is de vergunning die afhangt van en gebonden is aan het
object waarop zij betrekking heeft en waarbij de persoonlijke
kwaliteiten van de aanvrager geen rol spelen.
Artikel 1.5 Intrekking of wijziging van vergunning of ontheffing
In dit artikel worden de gronden genoemd waarop een vergunning/ontheffing
kan worden ingetrokken resp. waarop de daaraan verbonden
voorschriften kunnen worden gewijzigd. De in het eerste lid genoemde
intrekkings- en wijzigingsgronden hebben een facultatief karakter
(‘kan’). Het hangt van de omstandigheden af of tot intrekking c.q.
wijziging wordt overgegaan. Zo zal niet iedere niet-nakoming van
vergunningsvoorschriften nopen tot toepassing van de administratieve
sanctie van intrekking van de vergunning. Met name het rechtszekerheidsen
het vertrouwensbeginsel beperken nogal eens de bevoegdheid tot
wijziging en intrekking. onder het bepaalde in het eerste lid, aanhef en
sub b, worden ook beleidswijzigingen bedoeld.

Toelichting hoofdstuk 2 Openbare orde
Afdeling 1 Orde en veiligheid op de weg
In deze afdeling zijn bepalingen opgenomen bedoeld om zowel het gebruik
als de bruikbaarheid van de weg in goede banen te kunnen geleiden. Zoals
B. de Goede in zijn boek "De straat" duidelijk maakt, heeft "de straat"
in ons land meer functies dan uitsluitend een verkeersfunctie. Het
gebruik van de straat voor demonstraties, optochten, feesten e.d. wordt
door weinigen nog aangemerkt als gebruik dat daar absoluut onverenigbaar
mee is. Wel houdt dit in, dat deze diverse functies vragen om een
scheiding dan wel regulering van het gebruik.
Bestrijding van ongeregeldheden
Artikel 2.1.1 Samenscholing en ongeregeldheden
In het eerste lid zijn gedragingen aangegeven die door hun dreigende
karakter aanleiding kunnen zijn voor verstoring van de openbare orde.
Onder `samenscholing' verstaat Van Dale: `het groepsgewijze bij elkaar
komen van mensen die een dreigende houding aannemen of kwade bedoelingen
hebben'.
Onder omstandigheden is het echter denkbaar dat een samenscholing het
karakter heeft van bij voorbeeld een betoging.
Gelet op de Wet openbare manifestaties (Wet van 20 april 1988, Stb.
1988, nr. 157) moeten dit soort samenscholingen van de werking van dit
artikel uitgezonderd worden. In het vijfde lid is dit dan ook gebeurd.
In het tweede lid is het zogenaamde "verwijderingsbevel" -gegeven door
een politieambtenaar- opgenomen. Volgens jurisprudentie impliceert de in
de artikelen 2 en 12 van de Politiewet omschreven taak van de politie de
bevoegdheid tot het geven van bevelen ter handhaving van de openbare
orde c.a. Deze bevoegdheid wordt in feite herhaald als van een gemeentelijke
strafbepaling een bevel van een politieambtenaar een element
vormt. In casu creëert de gemeentelijke wetgever dus geen nieuwe
politiebevoegdheden. De sanctionering van het niet opvolgen van een
krachtens een APV-bepaling gegeven politiebevel vindt plaats op grond
van de artikel 184 en 186 van het Wetboek van Strafrecht (Sr.) dan wel
op grond van artikel 154 Gemeentewet. Het opzettelijk niet voldoen aan
een dergelijk bevel levert het strafbare feit van artikel 184 Sr op en
bij samenscholingen van artikel 186 Sr. Bij arrest van 26 juni 1899,
W7309, maakte de Hoge Raad uit dat de uitdrukking "wettelijk
voorschrift" in artikel 184 Sr. ook gemeentelijke verordeningen insluit.
Artikel 2.1.4 Kennisgeving betogingen op openbare plaatsen
Dit artikel regelt de zogenaamde 'openbare manifestaties', zoals
omschreven in de Wet openbare manifestaties (WOM). De WOM beoogt een
eenvormige regeling te geven voor de activiteiten die onder de
bescherming van de artikelen 6 en 9 Grondwet vallen. Het gaat daarbij om
betogingen, vergaderingen en samenkomsten tot het belijden van
godsdienst of levensovertuiging voor zover die op openbare plaatsen
gehouden worden.
De WOM heeft betrekking op collectieve uitingen. Individuele
uitingsvormen zijn buiten de regeling gebleven. Zowel artikel 6 als
artikel 9 van de Grondwet maken het mogelijk ook de

individuele uitingsvormen onder de WOM te brengen, maar de wetgever acht
daartoe geen termen aanwezig. Overigens genieten deze individuele
uitingen wel de bescherming van artikel 7 van de Grondwet. Van een
collectieve uiting kan volgens de regering reeds sprake zijn wanneer
daaraan meer dan twee personen deelnemen.
Ten aanzien van vergaderingen en betogingen op andere dan openbare
plaatsen kent de WOM uitsluitend repressieve bevoegdheden toe aan de
burgemeester (artikel 8 WOM). Voor deze activiteiten is geen
voorafgaande kennisgeving vereist.
Artikel 1, eerste lid WOM, bepaalt wat een openbare plaats is, namelijk
een plaats die krachtens bestemming of vast gebruik open staat voor het
publiek. Het betreft hier een algemene toegankelijkheid van de plaats
zonder belemmeringen. Iedereen moet er zonder meer in kunnen komen. In
dit verband kunnen
bijvoorbeeld stadions, postkantoren, warenhuizen, restaurants, musea,
ziekenhuizen en kerken niet als `openbare plaatsen' worden aangemerkt.
Ook de hal van het gemeentehuis valt buiten het begrip `openbare
plaats’.
Daarnaast dient het openstaan van de plaats te zijn gebaseerd op
bestemming of vast gebruik. De bestemming ziet op het karakter dat door
de gerechtigde aan de plaats is gegeven blijkens een besluit of blijkens
de uit de inrichting van de plaats sprekende bedoeling. Een openbare
plaats krachtens vast gebruik ontstaat wanneer de plaats gedurende
zekere tijd wordt gebruikt als had deze die bestemming, en de
rechthebbende deze feitelijke toestand gedoogt.
Voorbeelden van openbare plaatsen in de zin van artikel 1, eerste lid,
WOM zijn: openbare wegen, plantsoenen, speelweiden en parken en de voor
een ieder vrij toegankelijke gedeelten van overdekte passages, van
winkelgalerijen, van stationshallen en van vliegvelden, openbare
waterwegen en recreatieplassen.
Blijkens de jurisprudentie van de Hoge Raad kan van een betoging worden
gesproken als:
- een aantal personen openlijk en in groepsverband optreedt, al dan niet
in beweging, en
- de groep er op uit is een mening uit te dragen.
De memorie van toelichting betreffende de WOM geeft aan dat het bij de
betoging gaat om het uitdragen van gemeenschappelijk beleefde gedachten
of wensen op politiek of maatschappelijk gebied. Er worden dus drie
eisen gesteld: meningsuiting (openbaren van gedachten en gevoelens),
openheid en groepsverband. Het gezamenlijk optreden moet ook gericht
zijn op het uitdragen van een mening.
Slechts een vreedzame betoging kan aanspraak maken op grondwettelijke
bescherming. Bij de parlementaire behandeling van artikel 9 heeft de
regering er op gewezen dat de door haar gegeven karakterisering van het
begrip `betoging' meebrengt dat acties, waarvan de hoedanigheid van
gemeenschappelijke meningsuiting op de achtergrond is geraakt en die het
karakter hebben van dwangmaatregelen jegens de overheid of jegens
derden, geen betogingen in de zin van het voorgestelde artikel 9 zijn.
Dit kan bij voorbeeld het geval zijn bij blokkades van wegen en
waterwegen.
De burgemeester blijft bevoegd tot optreden krachtens de artikelen 175
en 176 van de Gemeentewet. Bij betogingen waarbij ernstige vrees voor
verstoring van de openbare orde bestaat of verstoring daadwerkelijk

plaatsvindt, kan de burgemeester derhalve bevelen, zoals bedoeld in
artikel 175, of de noodverordening zoals bedoeld in artikel 176 van de
Gemeentewet uitvaardigen. Dit zou in het uiterste geval dus zelfs een
verbod tot het houden van een betoging kunnen inhouden. Een voorschrift,
verbod of beperking vanuit de burgemeester mag geen betrekking hebben op
de inhoud van hetgeen wordt betoogd of beleden.
De bevoegdheden van de gemeenteraad zijn beperkt. De raad dient te
bepalen of, en zo ja, voor welke activiteiten een kennisgeving is
vereist en dient enkele procedurebepalingen vast te stellen (artikelen 3
en 4 WOM).
De burgemeester is belast met de uitvoering van de WOM. Artikel 5 WOM
kent hem de bevoegdheid toe om naar aanleiding van een kennisgeving
voorschriften en beperkingen te stellen of een verbod te geven; artikel
6 WOM kent hem een aanwijzingsbevoegdheid toe, terwijl artikel 7 WOM
bepaalt dat hij bevoegd is aan de organisatoren van de desbetreffende
activiteit de opdracht te geven deze te beëindigen en uiteen te gaan.
Ten aanzien van vergaderingen en betogingen op andere dan openbare
plaatsen kent artikel 8 WOM de burgemeester o.a. de bevoegdheid toe
opdracht te geven deze te beëindigen. Zoals hiervoor is weergegeven is
voor deze activiteiten geen voorafgaande kennisgeving vereist.
Artikel 2.1.5 Beperking aanbieden e.d. van geschreven of gedrukte
stukken of afbeeldingen
Gekozen is voor een opzet, waarbij de verspreiding is toegestaan,
behalve op of aan door het college aangewezen wegen of gedeelten
daarvan. Tevens biedt lid 2 de mogelijkheid het verbod voor die wegen
slechts te laten gelden op nader aan te geven dagen en uren, waarbij lid
4 het college de bevoegdheid geeft voor het dan nog resterende verbod
een ontheffing te verlenen. Van de in lid 1 toegekende bevoegdheid mag
het college niet zodanig gebruik maken dat `geen gebruik van enige
betekenis’ overblijft.

Bruikbaarheid en aanzien van de weg
Artikel 2.1.7 Voorwerpen of stoffen op, aan of boven de weg
Dit artikel geeft het college de mogelijkheid greep te houden op
situaties welke hinder of gevaar kunnen opleveren dan wel ontsierend
kunnen zijn. Het artikel beperkt zich niet tot het plaatsen, aanbrengen,
of hebben van stoffen of voorwerpen op de weg, maar heeft tevens
betrekking op het plaatsen, aanbrengen of hebben van stoffen of
voorwerpen aan of boven de weg.
Voor de toepassing van dit artikel moet gedacht worden aan het plaatsen
van reclameborden c.q. zuilen, containers, meubilair ten behoeve van
terrassen e.d.
Het vierde lid van dit artikel verwijst naar de omschrijving van het
begrip "weg" zoals de WVW die geeft. Dit begrip "weg" is beperkter dan
het begrip "weg" als bedoeld in artikel 1.1 van deze verordening (bijv.
plantsoenen, speelweiden, portieken en galerijen vallen er niet onder).
In het vijfde lid van artikel 2.1.7 wordt als weigeringsgrond voor een
vergunning genoemd 'niet voldoen aan redelijke eisen van welstand'. Het
dient daarbij te gaan om voorwerpen die geen bouwwerk zijn in de zin van
de Woningwet. Het is mogelijk dat er op, in of aan de weg constructies
geplaatst gaan worden, zoals objecten voor reclame, waarvoor een bouwvergunning
nodig is. Bij het verlenen van die bouwvergunning zal aan de
welstandscriteria getoetst worden welke in de bouwverordening en in de
Woningwet zijn opgenomen. Indien de Woningwet van toepassing is, is in
zoverre het in dit artikel gestelde verbod niet van kracht. Een door de
Woningwet beschermd belang (bescherming van de welstand) mag niet worden
meegewogen bij de beslissing omtrent verlening van een vergunning als
bedoeld in artikel 2.1.7.
De reikwijdte van dit artikel wordt beperkt door de Wet milieubeheer, de
Woningwet en de Wegenverkeerswet 1994.
De wijziging als bedoeld in het eerste lid, sub j, van artikel 2.1.7
vloeit voort uit het voorgestelde beleid om ten tijde van verkiezingen
geen vergunning meer te laten aanvragen door politieke partijen voor
allerlei activiteiten in de openbare ruimte en in plaats daarvan hen een
convenant te laten ondertekenen. Degenen die het convenant hebben
ondertekend, hebben daarbij voorrang in de gezamenlijk af te spreken
verdeling van de openbare ruimte.
Artikel 2.1.8 Maken, veranderen van een uitweg
Om reden van orde en veiligheid is het van belang dat het college
regulerend kunnen optreden bij voornemens tot veranderingen aan de weg.
Het maken van een uitweg behoort daar zeker toe. Uit de jurisprudentie
van de afdeling rechtspraak van de Raad van State is duidelijk geworden
dat de eigenaar van een weg het uitwegen daarop dient te gedogen.
Artikel 14 van de Wegenwet wordt althans door de afdeling rechtspraak op
deze manier uitgelegd.
Ten einde de bruikbaarheid van de weg te waarborgen is het echter
toegestaan een vergunning te eisen en via voorschriften de wijze waarop
wordt uitgewe(e)gd te regelen.

Weigering van de uitwegvergunning op basis van de verordeningsbepaling,
die in het belang van de verkeersveiligheid is gesteld, strijdt niet met
artikel 14 van de Wegenwet.
Ook weigering op grond van het belang van de bescherming van het
uiterlijk aanzien van de gemeente moet mogelijk geacht worden.
Artikel 2.1.9 Sneeuwruimen en dergelijke
Artikel 2.1.10 Veroorzaken van gladheid
Artikel 2.1.10 bevat een verbod om tijdens vriezend weer een gevaarlijke
situatie te laten ontstaan. Als voorbeeld valt te noemen het wassen van
de auto op de openbare weg bij vriezend weer, waardoor plaatselijk een
zeer gevaarlijke situatie kan ontstaan.
Artikel 2.1.11 Winkelwagentjes
Deze bepaling tracht het `zwerfkarrenprobleem' enigszins te verkleinen
door de winkelbedrijven te verplichten de door de consument gebruikte en
achtergelaten winkelwagentjes terstond te verwijderen en op deze
winkelwagentjes een herkenningsteken aan te brengen. Valt het
desbetreffende bedrijf onder de Wet milieubeheer dan kunnen er vaak
voorschriften worden verbonden aan de milieuvergunning danwel nadere
eisen worden gesteld op grond van een algemene maatregel van bestuur.
Artikel 2.1.12 Uitzichtbelemmerende beplanting of voorwerp
Dit artikel is bedoeld om de veiligheid van met name fietsers en
voetgangers te vergroten. Deze bepaling kan tevens worden gehanteerd ter
voorkoming van "enge plekken" in bepaalde wijken of straten.
Artikel 2.1.13 Openen straatkolken e.d.
Dit artikel ziet er op toe dat te allen tijde gebruik van de openbare
nutsvoorzieningen kan worden gemaakt, zodat er bij calamiteiten snel
opgetreden kan worden. Tevens kan met deze bepaling vandalistisch gedrag
worden bestreden.
Artikel 2.2.1 en 2.2.2 Evenementen
De bevoegdheid van de burgemeester in het kader van het toezicht op
evenementen stoelt op artikel 174 Gemeentewet. In het derde lid van
artikel 174 is aangegeven dat de burgemeester belast is met de
uitvoering van verordeningen voorzover deze betrekking hebben op het
toezicht op de openbare samenkomsten en vermakelijkheden alsmede op de
voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij behorende erven.
Het begrip 'toezicht' is ruimer dan alleen de handhaving van de openbare
orde. Het gaat hier ook om de bescherming van de gezondheid en de
veiligheid van de burger in incidentele gevallen en op bepaalde
plaatsen.
Bij het begrip "evenementen" als bedoeld in artikel 2.2.1 kan in de
praktijk worden gedacht aan voor het publiek toegankelijke verrichtingen
van kunst, tentoonstellingen, feesten, weldadigheidsverkopingen,
braderieën, kermissen, circussen, herdenkingsplechtigheden e.d.
Uitgaande van een algemeen geldend criterium ('namelijk elke voor het
publiek toegankelijke verrichting van vermaak') wordt vervolgens een

aantal evenementen opgesomd welke niet onder de werking van de
bepalingen valt.
Een aantal activiteiten wordt uitgezonderd van de vergunningplicht,
omdat deze plaatsvinden op en in gelegenheden die juist zijn bedoeld of
ingericht voor een bepaald soort activiteit. Bij de beoordeling of een
gelegenheid voor een activiteit is bedoeld of ingericht spelen factoren
als de aard en de omvang van de verrichting en het normale gebruik van
de gelegenheid een rol.
Vergunninghouder
Voorop staat dat de vergunninghouder zelf, of degene die bijvoorbeeld
tijdens een evenement een gevaar in het leven roept dat zich vervolgens
verwezenlijkt, primair aansprakelijk kan worden gesteld voor daardoor
veroorzaakte schade.
Lasershows
Steeds vaker worden grote buitenluchtevenementen omlijst door
spectaculaire lasershows al dan niet begeleid door muziek. Deze
lasershows zijn spectaculair om te zien maar kunnen ook tot op grote
afstand invloed hebben op vliegtuigoperaties. Voor het geven van een
vergunning voor een lasershow moet daarom goedkeuring van de Inspectie
Verkeer en Waterstaat, divisie Luchtvaart worden verkregen. Deze
beoordeelt of een lasershow kan worden toegestaan en onder welke
voorwaarden.
Kermissen
De beoordeling van de veiligheid van installaties, die vallen onder het
Besluit veiligheid attractie- en speeltoestellen, behoort op grond van
dat besluit tot de verantwoordelijkheid van de regionale Inspectie
Gezondheidsbescherming van het Staatstoezicht op de Volksgezondheid van
het ministerie van VWS. De toetsing van de 'veiligheid van personen of
goederen' door de burgemeester zal zich daarom meer richten op de
veiligheid van personen of goederen op en rond het evenemententerrein,
de plaats van de attracties ten opzichte van elkaar, etc.
Tweede lid
Evenementenbeleid
Artikel 2.2.2, tweede lid, geeft een aantal weigeringsgronden waarop een
evenementenvergunning kan worden geweigerd. Aan de hand hiervan is het
Evenementenbeleid voor Zoetermeer vastgesteld. In dit beleid is onder
ander geregeld dat er categorieën evenementen zijn, gemeten aan
geluidsniveaus, de eindtijden van de evenementen en de
evenementenkalender.
Derde lid
Voor de kleinere evenementen kan worden volstaan met het verlenen van
een algemene vrijstelling. waaraan voorschriften kunnen worden
verbonden. In het kader van deregulering en minder regels kan de
burgemeester besluiten om voor een aantal evenementen een vrijstelling
te verlenen.

Afdeling 3 Toezicht op horecabedrijven
Toezicht op inrichtingen voor het verbruiken van eet- en drinkwaren
Algemeen
Vrije openingsmogelijkheid
Als argument voor vrije openingsuren wordt genoemd het feit dat hiermede
onder meer de verstoring van de openbare orde (nachtrust!) aanzienlijk
kan worden teruggebracht. Er is minder geluidsoverlast te duchten omdat
cafébezoekers niet meer allen tegelijk maar geleidelijk aan huiswaarts
keren. Daarnaast kan als bijkomend voordeel genoemd worden de
verlichting van de controletaak van de politie. Het hanteren van vrije
sluitingstijden betekent voor Zoetermeer een voortzetting van de
bestaande praktijk. Reeds bij de evaluatie in 1986 is gebleken dat dit
systeem in Zoetermeer goed functioneert.
Op horecabedrijven zijn naast de in deze paragraaf genoemde regels nog
andere regels van toepassing.
Drank- en horecawet
De drank en horecawet regelt onder meer de uitoeffening van het
horecabedrijf, bestemd voor het verstrekken van alcoholhoudende drank
voor het gebruik ter plaatse.
Wet milieubeheer
Op horecabedrijven zijn de regels van de Wet Milieubeheer (Wm)van
toepassing.
Meer in het bijzonder gelden daarvoor de regels van het besluit horeca-,
sport- en recreatie-inrichtingen milieubeheer, een op artikel 8.40 Wet
milieubeheer gebaseerde amvb.
Om onder de werking van het besluit te vallen moet er sprake zijn van
een horeca-, sport- en recreatieinrichting die behoort tot een in het
Inrichtingen- en vergunningenbesluit genoemde categorie ( Ivb). De
hierin genoemde inrichtingen zijn niet vergunningplichtig, maar dienen
te voldoen aan de algemene regels die het Besluit stelt. Het Besluit
heeft betrekking op wat plaatsvindt binnen het horecabedrijf, daartoe
behorende terrassen en de directe omgeving.
Gemeentelijke verordening
Artikel 121 van de Gemeentewet biedt gemeenten verordenende bevoegdheid
zolang deze niet in strijd is of komt met een hogere wettelijke
regeling.
Bij de opzet van het Besluit is getracht geen aspecten te regelen die
reeds in andere kaders worden gereguleerd. Vanuit dit gezichtspunt wordt
in het Besluit expliciet vermeld dat het voor gemeenten ruimte overlaat
om overlast betreffende de openbare orde tegen te gaan met behulp van
een gemeentelijke verordening. In het Besluit wordt aangegeven dat
daarbij gedacht wordt aan overlast door bezoekers van
horecagelegenheden, de gebruikers en bezoekers van sport en recreatie
inrichtingen, geluidhinder door vrachtwagens, bromfietsen enzovoort.
Door de gekozen opzet is de afbakening tussen enerzijds de Wm
(vergunningplichtig of vallend onder het Besluit) en anderzijds
plaatselijke verordeningen duidelijker geworden. De direct aan de

inrichting gerelateerde vormen van verstoring van het milieu vallen
onder het toepassingsgebied van de Wm. De voorschriften van het Besluit
richten zich in beginsel ook op de indirecte gevolgen, die de inrichting
kan veroorzaken, voorzover deze liggen in de macht van de houder van de
inrichting. De andere gevolgen die een bedrijf of een collectief van
bedrijven direct of indirect met zich mee kan brengen en die een
aantasting van de openbare orde of het woon of leefklimaat mogelijk
maakt, worden in de model APV gereguleerd.
Artikel 2.3.2 Terrassen
Een terras is een bij een voor het publiek openstaand gebouw behorend
erf in de zin van artikel 174 van de Gemeentewet. Ingevolge het eerste
lid van dit artikel is de burgemeester onder meer belast met het
toezicht op de voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij
behorende erven. Ingevolge het derde lid van dit artikel is de
burgemeester belast met de uitvoering van de verordeningen voor zover
deze betrekking hebben op dat toezicht.
Degene die een terras wil exploiteren, meldt dit tevoren aan de
burgemeester.
Een terras dient vervolgens te voldoen aan de voorwaarden gesteld in het
tweede lid. Wanneer een terras wordt geplaatst in overeenstemming met de
voorwaarden gesteld in lid 2 wordt het verbod om een terras te voeren
(lid 1) opgeheven en is het terras toegestaan. Wanneer het terras niet
voldoet aan de eisen van lid 2 krijgt de ondernemer een gemotiveerd
schrijven van de burgemeester waartegen bezwaar kan worden aangetekend.
Het college kan in het belang van de openbare orde, veiligheid en
gezondheid regels stellen aan de exploitatie van het terras. In ieder
geval zal het college sluitingstijden voor de terrassen vaststellen en
voor de terrassen op openbare grond zullen de afmetingen worden
vastgesteld.
In het Besluit horeca, sport en recreatie inrichtingen milieubeheer
worden algemene regels gesteld ter bescherming van het milieu voor wat
zich afspeelt in het horecabedrijf en de directe omgeving daarvan.
Daarnaast kunnen, indien deze algemene regels niet voldoen, gelet op
artikel 5 van dat Besluit in verband met voorschrift 4.1.4 uit de
bijlage bij dat Besluit nadere eisen worden gesteld voor:
- de periode van openstelling van de gehele inrichting of een terras;
- de situering van een terras;
- het in acht nemen van gedragsregels die binnen de inrichting in acht
moeten worden genomen, waaronder regels voor aan- en afrijdend verkeer
en komende en gaande bezoekers.
Artikel 2.3.3 tot en met 2.3.5 Sluiting inrichtingen
In Zoetermeer gelden geen sluitingstijden voor horecabedrijven. In
principe worden de sluitingstijden voor horecabedrijven vrijgelaten. Wel
wordt in artikel 2.3.3 aan de burgemeester de bevoegdheid gegeven voor
een horecabedrijf een sluitingsuur in te stellen, indien hij dat in het
belang van de openbare orde, veiligheid, zedelijkheid of gezondheid, of
in het geval van bijzondere omstandigheden, nodig oordeelt. In

uitzonderlijke situaties kan het nodig zijn, dat op grond van een of
meer van de hiervoor genoemde belangen een horecabedrijf voor een
bepaalde periode gedurende de gehele dag wordt gesloten. Daartoe wordt
aan de burgemeester in artikel 2.3.4 de bevoegdheid gegeven. Deze
bevoegdheden komen de burgemeester toe op grond van artikel 174 van de
Gemeentewet. Zonder een daartoe strekkende regeling in de APV verschaft
artikel 174 Gemeentewet reeds een sluitingsbevoegdheid aan de
burgemeester. De reden van het opnemen van een expliciete
sluitingsbepaling in de APV is de volgende. De rechtstreeks uit artikel
174 Gemeentewet voortvloeiende taak tot daadwerkelijke handhaving van de
openbare orde heeft de actuele situatie tot onderwerp en daarbij is
alleen het nemen van concrete maatregelen binnen korte tijd aan de orde.
Wil een verder vooruitziend besturen meteen op de langere termijn
gestalte krijgen, dan zal de burgemeester dienen te beschikken over de
bevoegdheid tot uitvoering van gemeentelijke verordeningen of van andere
wettelijke voorschriften.
Artikel 2.3.6 Ordeverstoring
Deze bepaling geeft een verbod om de orde in horecabedrijven te
verstoren dat zich in zijn algemeenheid tot bezoekers richt
Artikel 2.3.7 Het college als bevoegd bestuursorgaan
Onder de begripsomschrijving van horecabedrijf kunnen ook inrichtingen
vallen die niet voor het publiek toegankelijk zijn (bijvoorbeeld sterk
besloten sociëteiten en gezelligheidsverenigingen). Op grond van artikel
174 Gemeentewet is dan niet de burgemeester het bevoegde bestuursorgaan,
maar het college.

Afdeling 4 Maatregelen tegen overlast en baldadigheid
Artikel 2.4.1 Betreden gesloten woning
Met ingang van 26 maart 1997 is het nieuwe artikel 174a van de
Gemeentewet in werking getreden. Hierin is de bevoegdheid van de
burgemeester neergelegd om woningen, niet voor publiek toegankelijke
lokalen of bij woningen behorende lokalen of erven te sluiten bij
verstoring van de openbare orde. De reikwijdte van de
sluitingsbevoegdheid strekt zich niet alleen uit tot drugsoverlast -
hetgeen in het oorspronkelijke wetsvoorstel was opgenomen- maar ook tot
andere vormen van overlast, mits er sprake is van ernstige verstoring
van de openbare orde als bij drugsoverlast. De burgemeester kan -op
basis van de wettekst en de toelichting daarop- slechts gebruik maken
van de bevoegdheid om een woning te sluiten, indien er sprake is van een
zodanige overlast dat daardoor de veiligheid en gezondheid van
omwonenden in het geding zijn. Een "woning" is te karaktiseren als een
van de buitenwereld afgesloten plaats waar iemand -eventueel in een
gemeenschappelijke huishouding met andere personen- zijn privaat
huiselijk leven leidt of pleegt te leiden. De begrippen "niet voor het
publiek toegankelijk lokaal" en "erf" zijn overgenomen uit
respectievelijk artikel 139f en 138 van het Wetboek van Strafrecht. Een
besluit om een woning te sluiten is overigens een besluit in de zin van
artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht.
Voor de gevallen waarin de woning niet is verzegeld of de verzegeling
reeds is verbroken, is een strafbepaling opgenomen die het verbiedt om
een gesloten pand te betreden. Het gaat hier dus om het strafbaar
stellen van het niet-nakomen van het besluit tot sluiting van de
burgemeester.
Artikel 2.4.2 Plakken en kladden
Het eerste lid van dit artikel bevat een absoluut verbod om te krassen
of te kladden. Juridisch is dit geen probleem, daar in deze terminologie
reeds besloten ligt, dat het bij krassen of kladden niet gaat om
meningsuitingen als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet, artikel 10
EVRM en artikel 19 IVBPR.
Met deze bepaling kan worden opgetreden tegen onder meer het
verschijnsel van graffiti.
Het aanbrengen van aanplakbiljetten op onroerende zaken kan worden
aangemerkt als een middel tot bekendmaking van gedachten en gevoelens
dat naast andere middelen zelfstandige betekenis heeft en met het oog op
die bekendmaking in een bepaalde behoefte kan voorzien.
Gelet op artikel 7 van de Grondwet is het de gemeentelijke wetgever niet
toegestaan het aanplakken van biljetten e.d. geheel te verbieden. Wel
mag de gemeentelijke wetgever het plakken zonder toestemming van de
rechthebbende (dat kan ook de gemeente zijn als privaatrechtelijk
rechtspersoon) strafbaar stellen.
De gemeente dient in het kader van de waarborging van de vrijheid van
meningsuiting te zorgen voor voldoende "vrije plakmogelijkheden" in de
gemeente -bezien naar aantal, oppervlakte en plaats- opdat van enig
reëel gebruik van het onderhavige middel van bekendmaking van
meningsuitingen sprake kan zijn.
Ook het ‘doen’ plakken of het op andere wijze ‘doen’ aanbrengen van
aanplakbiljetten valt onder de verbodsbepaling. De jurisprudentie heeft

hiertoe aanleiding gegeven. Onder ‘doen’ aanplakken verstaat de Afdeling
bestuursrechtspraak van de Raad van State het geven van opdracht om te
plakken of een actieve bemoeienis daarmee hebben. In die gevallen kan de
gemeente dus met succes handhaven.
Onder actieve bemoeienis wordt door de Afdeling niet verstaan: door het
enkele verstrekken van aanplakbiljetten anderen in de gelegenheid
stellen om deze aan te brengen; het alleen maar niet tegengaan van het
aanplakken; het op internet plaatsen van posters die men voor eigen
gebruik kan uitprinten, terwijl onder dat eigen gebruik mede wordt
verstaan het hangen van posters in de stad.
Men moet bij de handhaving de opdrachtgever wel een redelijke termijn
gunnen om bij de door haar ingeschakelde plakbedrijven te achterhalen
waar de betreffende posters geplakt waren en de verwijdering van die
posters te bewerkstelligen. Naast de bestuurlijke mogelijkheden tot
handhaving en kostenverhaal, kan de rechthebbende zijn kosten op de
opdrachtgever ook verhalen met inschakeling van de burgerlijke rechter.
Artikel 2.4.3 Vervoer plakgereedschap e.d.
Door deze bepaling wordt de effectiviteit van het in het vorige artikel
opgenomen aanplakverbod vergroot. De Hoge Raad heeft een dergelijke
zelfstandige strafbaarstelling van voorbereidingshandelingen
geaccepteerd. Het onderhavige artikel verbiedt het vervoer van allerlei
plak- en kladgereedschappen en -attributen (waaronder verfspuitbussen
e.d. in gebruik bij
graffiti-"kunstenaars") tussen 22.00 en 6.00 uur. De ervaring leert, dat
juist tussen de genoemde uren het meest wordt geplakt en gekladderd.
Iemand die 's nachts met de genoemde voorwerpen over straat gaat, is in
beginsel in overtreding, tenzij hij aannemelijk kan maken, dat de
betreffende voorwerpen niet zijn/worden meegenomen om zich schuldig te
maken aan het plakken en kladden als bedoeld in artikel 2.4.3. Een en
ander verlicht de bewijslast voor de politie.
Artikel 2.4.4 Vervoer inbrekerswerktuigen
Deze verbodsbepaling beoogt het plegen van misdrijven zoals diefstal met
braak te bemoeilijken.
Artikel 2.4.5 Hinderlijk gedrag op of aan de weg
In een samenleving waarin een groot aantal mensen op een relatief klein
grondgebied woont, zal men elkaar hinderen en overlast aandoen.
Op basis van artikel 2.4.4 (en ook 2.4.6) kan tegen vormen van onnodige
hinder of overlast worden opgetreden. Artikel 424 van het Wetboek van
Strafrecht stelt reeds `straatschenderij' strafbaar: "Hij die op of aan
de openbare weg of op enige voor het publiek toegankelijke plaats tegen
personen of goederen enige baldadigheid pleegt waardoor gevaar of nadeel
kan worden teweeggebracht, wordt als schuldig aan straatschenderij,
gestraft met een geldboete van de eerste categorie (max. € 225,-)".
Artikel 426bis van dat wetboek verklaart strafbaar het belemmeren van
anderen op de openbare weg: "Hij die wederrechtelijk een ander in zijn
vrijheid van beweging belemmert of met een of meer anderen zich aan een
ander tegen diens uitdrukkelijk verklaarde wil blijft opdringen of hem
op hinderlijke wijze blijft volgen, wordt gestraft met een hechtenis van
ten hoogste een maand of geldboete van de tweede categorie (max.
€ 2.250,-)".

Artikel 431 van het Wetboek van Strafrecht stelt tenslotte nachtelijk
burengerucht strafbaar: "Met een geldboete van de eerste categorie wordt
gestraft hij die rumoer of burengerucht verwekt waardoor de nachtrust
kan worden verstoord". Deze handelingen zou men kunnen omschrijven als
baldadigheid. De omschrijving is echter strakker dan hetgeen men in het
taalgebruik meestal als baldadigheid ervaart.
Artikel 2.4.6 Hinderlijk drankgebruik
Diverse locaties in Zoetermeer worden regelmatig geconfronteerd met
overlast door jongelui die zich op de openbare weg te goed doen aan bier
en andere alcoholhoudende dranken. Dit veroorzaakt een onveilig gevoel
bij andere inwoners en passanten en veroorzaakt tevens overlast in de
zin van vervuiling van het openbaar gebied door achtergelaten (lege)
flessen, glasscherven en blikjes.
Op grond van het eerste lid van artikel 2.4.6 is het verboden om op door
het college aangewezen gebieden alcoholhoudende drank te nuttigen of
aangebroken flessen, blikjes en dergelijke met alcoholhoudende drank bij
zich te hebben. Dit artikel biedt de mogelijkheid om op te treden tegen
het bij zich hebben en gebruiken van alcohol in de door het college
aangewezen gebieden zonder dat er sprake moet zijn van overlast. Met
andere woorden op grond van
dit artikel kan worden opgetreden ter voorkoming van overlast als gevolg
van alcoholgebruik op de openbare weg.
Dit verbod geldt uiteraard niet voor terrassen die deel uitmaken van een
horecabedrijf alsmede ter gelegenheid van een evenement waarbij van
gemeentewege op grond van artikel 35 van de Drank- en horecawet
toestemming is verleend om op de plaats waar dat evenement zich afspeelt
alcoholhoudende drank te verstrekken (lid 2).
Artikel 2.4.7 Hinderlijk gedrag bij of in gebouwen
Dit artikel heeft als doel de overlast te bestrijden, die voortkomt uit
het oneigenlijk gebruik van bijvoorbeeld portieken, poorten en
gemeenschappelijke ruimtes in particuliere gebouwen door randfiguren,
baldadige jongelui e.d. Voor een toelichting wordt verder verwezen naar
de toelichting bij artikel 2.4.5 "Hinderlijk gedrag op of aan de weg".
Artikel 2.4.8 Gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten
In de praktijk blijkt de verstrekking respectievelijk de verlening van
(bepaalde) goederen en diensten in de openbare sfeer nogal eens te
worden bemoeilijkt door baldadigheden en andere vormen van overlast. Een
voorbeeld daarvan is de
dienstverlening in postkantoren. Het komt geregeld voor dat de
zogenaamde zelfbedieningsruimten in postkantoren - ruimten die in
beginsel dag en nacht geopend zijn voor het verrichten van eenvoudige
postale handelingen door het publiek door jongeren als verblijfplaats
worden gekozen. Dit heeft dan vaak vervuiling en vernieling van het
gebouw tot gevolg, terwijl bezoekers worden verhinderd ongestoord
gebruik te maken van de PTT-diensten.
In het onderhavige artikel is het woord "ruimte" gebruikt ter
onderscheiding van het over het algemeen in de APV gehanteerde begrip
"weg". Om een indicatie te geven bij het beantwoorden van de vraag op
welke voor het publiek toegankelijke ruimten de bepaling het oog heeft,
is bij wijze van voorbeeld een aantal ruimten concreet genoemd.

Het ordeverstorende element ten slotte wordt door de zinsnede "zonder
redelijk doel of op voor anderen hinderlijke wijze" in de bepaling tot
uitdrukking gebracht.'
Artikel 2.4.9 Overlast van fiets of bromfiets op markt- en kermisterrein
e.d.
Op grond van het RVV kunnen bepaalde categorieën weggebruikers van
bepaalde wegen worden geweerd. De achtergrond daarvan is het
verkeersbelang, hetzij de verkeersveiligheid of de vrijheid van het
(andere) verkeer.
Er kunnen echter andere motieven zijn om bepaalde categorieën
weggebruikers te weren. In een mensenmenigte, bijvoorbeeld op kermissen
en markten, is een fiets hinderlijk. Regenjassen worden besmeurd en
nylonkousen sneuvelen.
Naast deze regeling voor terreinen waar (niet permanente) festiviteiten
plaatsvinden, kan de burgemeester in bepaalde winkelcentra een verbod
instellen op het meevoeren van (brom)fietsen in verband met het hinderen
van andere winkelende, voetgangers. Op drukke (winkel)tijden kan immers
het meevoeren van (brom)fietsen en het stallen daarvan bij de ingang van
winkels hinderlijk zijn voor de overige voetgangers en de doorgang versperren.
Het verbod moet wel aan de bezoekers van het terrein worden kenbaar
gemaakt.
Artikel 2.4.10 Bespieden van personen
Met deze bepaling wordt beoogd ongemerkte en door iedereen als ongewenst
ervaren verstoring van de privacy te verbieden. Dit artikel zal alleen
in excessieve situaties toegepast worden; de politie zal in het algemeen
eerst optreden, indien burgers klachten hebben geuit over voyeurs. Een
bepaling over heimelijk afluisteren is in verband met de artikelen 139a,
374bis en 441a uit het Wetboek van Strafrecht niet nodig.
Artikel 2.4.11 Loslopende honden
In het onderhavige artikel is bepaald dat honden in principe op alle
wegen aangelijnd moeten zijn. Gelet op de ruime omschrijving van het
begrip "weg" houdt dit een strikt aanlijngebod in. Het college kan
evenwel de plaatsen aanwijzen waar het is toegestaan honden los te laten
lopen. De aangewezen hondenlosloopplaatsen zijn op de hondenuitlaatkaart
aangegeven.
Aan dit artikel ligt in zijn algemeenheid het motief van de voorkoming
en bestrijding van overlast ten grondslag.
In het bijzonder heeft dit artikel de volgende bedoelingen:
- de bescherming van de verkeersveiligheid, die door loslopende
honden in gevaar kan worden gebracht;
- het voorkomen van beschadiging aan eigendommen van derden;
- het voorkomen van hinder voor voetgangers;
- het bestrijden van verontreiniging (bij voorbeeld van speelweiden,
zandbakken, e.d.);
- het voorkomen van schade en dierenleed, welke worden veroorzaakt
doordat loslopende honden andere dieren naar het leven staan.

Een algemeen verbod tot loslopen van honden op de weg als betreffende de
openbare orde, blijft binnen de grenzen van de huishouding van de
gemeente als bedoeld in artikel 149 van de Gemeentewet. Als in strijd
met het in dit artikel neergelegde verbod honden loslopend worden
aangetroffen, bieden de artikelen 125 e.v. van de Gemeentewet
(bestuursdwang) de mogelijkheid deze honden gevangen te nemen en over te
dragen aan een door het college aangewezen asiel.
Tevens wordt gewezen op de mogelijkheden die artikel 4 van de Wet op de
dierenbescherming biedt. Op basis van dit artikel kunnen o.a. honden en
katten worden opgevangen die tussen zonsondergang en -opgang elders dan
op het erf van de eigenaar of houder zonder toezicht worden
aangetroffen.
Het Burgerlijk wetboek geeft in boek 5 een regeling voor de opvang van
gevonden dieren. De vinder van een hond kan het dier bij de gemeente in
bewaring geven. De gemeente dient op basis van artikel 5:8 vervolgens
ten minste twee weken de verzorging van het dier op zich te nemen.
Artikel 2.4.12 Verontreiniging door honden
Het euvel van de verontreiniging van trottoirs door uitwerpselen van
honden neemt zodanige vormen aan, dat het noodzakelijk is over de
middelen te beschikken hiertegen op te treden.
De straatverontreiniging kan gevaren opleveren voor de volksgezondheid.
Ook wordt via honden-uitwerpselen die op straat, in parken en
plantsoenen blijven liggen, het voor honden dodelijke canine-parvo-virus
verspreid.
De strafbaarheid wordt opgeheven indien de uitwerpselen direct worden
verwijderd.
In het onderhavige artikel wordt aangegeven op welke plekken een
poepverbod geldt. Daaruit kan worden afgeleid dat het verbod niet geldt
in bermen, zijkanten en struiken e.d.
Artikel 2.4.13 Gevaarlijke honden
Het beteugelen van agressief gedrag van honden wordt gediend door een
kort aanlijn-gebod en in extreme gevallen door een muilkorfverplichting.
Het college kan het type pitbull-terriër niet als gevaarlijk aanwijzen,
omdat daarvoor sinds 1 februari 1993 maatregelen zijn getroffen in de
Regeling agressieve dieren (Stcrt. 1993, nr. 11). Deze Regeling is
gebaseerd op de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren (Wet van 24
september 1992, Stb. 585) en houdt zowel een fok- als een houdverbod in
voor dieren van het type pitbull-terriër. De muilkorving van honden,
ingeval hondsdolheid zich voordoet of dreigt, is geregeld in de
artikelen 60 en 61 van de Veewet. Artikel 33 van de Veewet geeft de
burgemeester de bevoegdheid een bevel uit te vaardigen tot vastlegging
of opsluiting van vee, pluimvee, honden en katten in verband met het
voorkomen van besmettelijke ziekten.
Volgens artikel 34 kunnen, ingeval zo'n bevel geldt, loslopende honden
en niet-opgehokt pluimvee op last van de burgemeester worden gedood.
Artikel 2.4.14 Houden van hinderlijke of schadelijke dieren
Het kan voor de omgeving hinderlijk zijn, als iemand dieren houdt.
Er moet kunnen worden ingegrepen als overlast of schade voor de openbare
gezondheid dreigt. Dan moeten belangen worden afgewogen. Daarom is

gekozen voor de constructie dat het college bevoegd wordt verklaard om
de plaatsen aan te wijzen waar naar zijn oordeel het houden van bepaalde
dieren overlast of schade voor de volksgezondheid veroorzaakt. Voorzover
het college bij een aanwijzing die betrekking heeft op gedeelten van de
gemeente bevoegd is verklaard daarbij nadere regels te geven inzake het
houden van dieren, is er sprake van delegatie van verordenende
bevoegdheid als bedoeld in artikel 156 Gemeentewet. Tevens wordt in dit
verband nog gewezen op de Flora en Faunawet, waarin regels worden
gegevens ter bescherming van dieren.
Artikel 2.4.15 nachtvissen
In de praktijk gaat het nachtvissen soms gepaard met onder meer geluidsoverlast
(o.a. elektronische beetmelder) en vervuiling door bijvoorbeeld
rondslingerend afval. Veelal wordt ter plekke ook, al dan niet met een
tent, geslapen. Met name in sommige woonwijken wordt de nachtrust
hierdoor verstoord en vormt dit een bron van ergernis Op grond van de
onderliggende bepaling kan vanuit een overlastmotief in de daartoe
aangewezen gebieden een verbod op het nachtvissen worden ingesteld.
Wat betreft andere regelgeving op dit terrein is de Visserijwet hier nog
van belang. Ingevolge artikel 7, eerste lid van het Reglement voor de
binnenvisserij (gebaseerd op de Visserijwet) is het in beginsel verboden
om tussen twee uur na zonsondergang en één uur voor zonsopgang te
vissen. In het tweede lid van dit reglement is onder meer een
uitzondering gemaakt voor het vissen met de hengel in de periode van 1
juni tot en met 31 augustus. De overlast vindt dus in beginsel in de
vrijgestelde periode plaats. Aangezien de Visserijwet het belang van de
visserij beoogt te beschermen kan aanvullend, vanuit een ander motief
(overlast), een APV-bepaling worden opgenomen.
Artikel 2.4.16
De Algemene Plaatselijke Verordening van Zoetermeer (APV) bevat een
zogenaamde parkeerexcesbepaling, artikel 5.1.6. Naast dit artikel blijkt
in de praktijk behoefte te bestaan aan een aanvullende bepaling op grond
waarvan het verboden is tussen zonsondergang en zonsopgang ( ‘s nachts)
te liggen en/of te slapen op of aan de openbare weg, al dan niet in de
beschutting van bijvoorbeeld een voertuig. Ook tussen zonsopgang en
zonsondergang (overdag) kan door een politieambtenaar worden opgetreden
indien de openbare orde dit wenst. De activiteit dient dan onmiddellijk
te worden beëindigd. Deze bepaling is niet van toepassing indien de Wet
op de openluchtrecreatie van toepassing is.

Afdeling 5 Bepalingen ter bestrijding van heling van goederen
Algemene toelichting
De misdrijven heling en diefstal hangen nauw met elkaar samen. Diefstal
wordt namelijk in vele gevallen vooral door heling aantrekkelijk
gemaakt. Uit een oogpunt van diefstalpreventie en van misdaadbestrijding
in het algemeen is het aanpakken van de heling dan ook een voorname eis.
Het Wetboek van Strafrecht (Sr.) bevat enkele bepalingen die op de
bestrijding van heling het oog hebben. Dat zijn de artikelen 416, 417,
417bis, 417ter, 437, 437bis, 437ter en 437quater. Bij de wet van 9
oktober 1991 (Stb. 520) zijn de helingbepalingen uit het Wetboek van
Strafrecht gewijzigd en gemoderniseerd.
De wijziging van de helingsbepalingen in het Wetboek van Strafrecht
heeft voor de gemeentelijke wetgever tot gevolg dat deze geen nadere
voorschriften met betrekking tot het inkoopregister meer kan geven nu
daarin door hogere regelgeving wordt voorzien. De gemeentelijke wetgever
is wel bevoegd nadere regels te geven met betrekking voor het bijhouden
van een verkoopregister. De grondslag voor deze bevoegdheid is artikel
149 van de Gemeentewet.
Door capaciteitsproblemen bij de politie zal het doorgaans niet mogelijk
zijn alle handelaren aan een regelmatige controle te onderwerpen. De
controle zal zich moeten toespitsen op die branches waar relatief veel
gestolen goederen worden verhandeld en waarin relatief veel notoire
helers voorkomen (de antiek-, (brom)fiets- en autohandel).
De huidige helingsbepalingen in de APV (artt. 47 t/m 54) waren geschoeid
op de toenmalige modelbepalingen van de VNG. Door de aanpassing van de
helingsbepalingen in 1991 in het Wetboek van Strafrecht behoeven deze
artikelen aanpassing.
Er is wederom gekozen voor een (integrale) overname de modelbepalingen
van de VNG.
Artikel 2.5.1
Artikel 1 van de hier vermelde algemene maatregel van bestuur noemt als
handelaren hier bedoeld: opkopers en handelaren in gebruikte en
ongeregelde goederen, platina, goud, zilver, edelstenen, uurwerken,
kunstvoorwerpen, auto's, motorfietsen, bromfietsen, fietsen, foto-,
film-, radio-, en videoapparatuur en apparatuur voor automatische
registratie. De handelaren in antiek en curiosa zijn tevens handelaren
in gebruikte en ongeregelde goederen, zodat zij niet apart behoeven te
worden vermeld.
Artikel 437, eerste lid, onder a, Sr. verplicht de handelaar in dat
artikel bedoeld, tot het aantekening houden van het verwerven dan wel
voor handen hebben van alle gebruikte en ongeregelde goederen. In
artikel 2 van de algemene maatregel van bestuur op grond van dit artikel
worden regels gegeven betreffende de wijze van aantekening houden.
Omdat de wet en een algemene maatregel van bestuur reeds voorzien in de
regeling betreffende een zogenaamd inkoopregister, kan hierover niets
meer door de gemeentelijke wetgever worden geregeld. Artikel 437ter Sr.
biedt de raad uitdrukkelijk wel de mogelijkheid om in een verordening
regels te stellen met betrekking tot het opstellen van een
verkoopregister.

Artikel 2.5.2 Verplichtingen met betrekking tot het verkoopregister
De in dit artikel opgenomen verplichtingen met betrekking tot het
verkoopregister vinden hun basis in artikel 2 van de algemene maatregel
van bestuur op grond van artikel 437 Sr. Hoewel dit artikel in principe
is opgesteld voor het inkoopregister is het voor de duidelijkheid en
voor het overzicht gewenst voor het verkoopregister bij dit artikel
aansluiting te zoeken. Dit artikel bepaalt dat de registerplichtige
handelaar een doorlopend en een door of namens de burgemeester
gewaarmerkt register houdt en daarin onverwijld de vereiste gegevens
vermeldt.
Artikel 2.5.3 Voorschriften als bedoeld in artikel 437ter, eerste lid,
van het Wetboek van Strafrecht
Deze bepaling, die is gebaseerd op artikel 437ter, eerste lid, Sr.,
bevat voorschriften die in het algemeen het gevaar voor heling beogen te
voorkomen.
Artikel 437ter van het Wetboek van Strafrecht luidt:
1 De handelaar aangewezen bij algemene maatregel van bestuur op grond
van artikel 437, die een verordening door de raad van een gemeente
ter bestrijding van heling uitgevaardigd en afgekondigd,
overtreedt, wordt gestraft met een hechtenis van ten hoogste drie
maanden of geldboete van de derde categorie.
2 Met dezelfde straf wordt gestraft hij die van opkopen een beroep of
gewoonte maakt, zonder daarvan te voren de burgemeester of een door
de burgemeester aangewezen ambtenaar schriftelijk in kennis te
hebben gesteld.
De wetgever heeft afgezien van een regeling om de uitoefening van het
opkopersbedrijf aan voorafgaande toelating door het gemeentebestuur te
binden. De bevoegdheid tot inzage in het verkoopregister is niet
aangegeven in het Wetboek van Strafrecht, en ontbrak lange tijd in de
APV. Door toevoeging van deze bepaling in een nieuw sub e van artikel
2.5.3 kan de daartoe aangewezen ambtenaar zowel het inkoop- als het verkoopregister
inzien.
Artikel 2.5.4 Vervreemding van door opkoop verkregen goederen
Bij een regeling tot effectieve helingbestrijding mag een bepaling
betreffende de vervreemding van door opkoop verkregen goederen niet
ontbreken. Artikel 2.5.4 voorziet hierin.
Deze bepaling sluit nauw aan op het bepaalde in artikel 437, eerste lid,
onder d en f.
Daar is strafbaar gesteld de handelaar etc. die in strijd met een
schriftelijke last van de burgemeester (of een vanwege hem gegeven last)
bepaalde goederen vervreemdt of niet in bewaring geeft of die niet
voldoet aan de daarbij gegeven aanwijzingen.
In artikel 2.5.4 is gekozen voor een termijn van drie dagen, zodat de
handel van de handelaren niet al te zeer belemmerd wordt.
Artikel 2.5.5 Handel in horecabedrijven
Artikel 2.5.5 -dat is gebaseerd op artikel 149 van de Gemeentewet- sluit
aan op het in artikel 11 van de Drank- en Horecawet neergelegde verbod
tot het uitoefenen van de kleinhandel in andere goederen dan drank. Dit

laatste verbod ziet slechts op verkoophandelingen. Het enkele te koop
aanbieden of overdragen van goederen valt daar niet onder.
Er is een uitzondering opgenomen ten aanzien van openbare verkopingen en
veilingen, zulks naar analogie van een door de Hoge Raad gedane
uitspraak betreffende het genoemde drankwetartikel.

Afdeling 6 Maatregelen tot bescherming van de eigendommen
Artikel 2.6.1 Sleuteladres
Dit artikel houdt een verplichting in voor de gebruiker/eigenaar van een
niet voor bewoning gebruikt gebouw om een duidelijk leesbare
kennisgeving te bevestigen in de onmiddelijke omgeving van de ingang van
het gebouw waarop het telefoonnummer van de sleutelhouder vermeld moet
worden.

Afdeling 7 Vuurwerk
Algemeen
De gemeentelijke vuurwerkbepalingen worden ingrijpend gewijzigd vanwege
de inwerkingtreding -op 22 mei 1993- van het Vuurwerkbesluit Wet
milieugevaarlijke stoffen (Stb. 1993, 215), kortweg het Vuurwerkbesluit.
Het Vuurwerkbesluit is gebaseerd op de Wet milieugevaarlijke stoffen.
Het Vuurwerkbesluit regelt allereerst de import van vuurwerk in
Nederland. In de tweede plaats is er in het besluit een aantal produktveiligheidseisen
opgenomen. In de derde plaats bevat het besluit een
aantal overige bepalingen die betrekking hebben op de verkoop van
vuurwerk aan particuliere gebruikers en op het gebruik van vuurwerk door
particulieren. Tot de inwerkingtreding van het besluit werden deze
onderwerpen door de gemeenten in de APV geregeld. Het besluit beoogt
hiermee de verschillen die op dit terrein tussen de diverse gemeenten
bestonden weg te nemen. De nieuwe bepalingen vervangen de artikelen 37
tot en met 42 van de huidige APV.
Het besluit bevat de volgende uniforme regelingen met betrekking tot
particulieren:
Ten aanzien van verkopers:
- een verkooptermijn van drie dagen voor de jaarwisseling;
- een verbod om per levering een hoeveelheid vuurwerk met een gewicht
van meer dan twee kilogram aan een particuliere gebruiker af te
leveren;
- een verbod om vuurwerk af te leveren aan personen die jonger zijn
dan 16 jaar.
Ten aanzien van consumenten:
- een verbod vuurwerk tot ontbranding te brengen op een ander
tijdstip dan tussen 31 december 10.00 uur en 1 januari 02.00 uur
van het daarop volgende jaar;
- het verbod vuurwerk voorhanden te hebben op een voor publiek
toegankelijke plaats, uitgezonderd het voorhanden hebben van
vuurwerk ten behoeve van activiteiten die direct samenhangen met
het vuurwerkgebruik bij de viering van de jaarwisseling.
Door de invoering van het Vuurwerkbesluit is de gemeentelijke
bevoegdheid tot regeling van het afleveren en afsteken van vuurwerk
danig ingeperkt. De gemeente is niet langer bevoegd tot het verlenen van
een ontheffing om gedurende overige dagen in het jaar vuurwerk af te
steken. Thans is dit alleen geoorloofd indien het afsteken geschiedt
door een bedrijf met een vergunning van de Minister van Verkeer en
Waterstaat.
Voor het gemeentebestuur resteren nog twee bevoegdheden:
a het invoeren van een vergunningstelsel voor het afleveren van
vuurwerk vanuit een openbare orde-motief;
b het aanwijzen van plaatsen in de gemeente waar -vanwege overlastin
het geheel geen vuurwerk mag worden afgestoken.

Artikel 2.7.1 Begripsomschrijvingen
Voor de omschrijving van het begrip 'consumentenvuurwerk' is aansluiting
gezocht bij de omschrijving daarvan in het Vuurwerkbesluit.
Consumentenvuurwerk wordt in het Vuurwerkbesluit als volgt gedefinieerd:
“vuurwerk dat is bestemd voor particulier gebruik” (artikel 1.1.1. lid
1). Consumentenvuurwerk dient te voldoen aan welomschreven
productveiligheidseisen, zoals uitgewerkt in de Regeling Nadere eisen
aan vuurwerk (Stcrt. 243, 1997).
Als consumentenvuurwerk wordt in ieder geval aangemerkt vuurwerk dat
bestemd is voor particulier gebruik - aldus artikel 1.1.2 van het
Vuurwerkbesluit - indien:
a. het tot ontbranding wordt gebracht door een particulier;
b. het te koop wordt aangeboden of ter beschikking wordt gesteld aan,
gekocht of besteld door een particulier;
c. het aangetroffen wordt bij een particulier;
d. het binnen het grondgebied van Nederland wordt gebracht of
voorhanden wordt gehouden met het oogmerk het aan particulieren ter
beschikking te stellen of
e. het is voorzien van de aanduiding: Geschikt voor particulier
gebruik.
Het Vuurwerkbesluit is ingevolge artikel 1.1.3 niet van toepassing op:
· vuurwerk waarvoor regels zijn gesteld bij het Warenwetbesluit
Speelgoed, zoals klappertjes voor speelgoedpistolen;
· vuurwerk dat bij de Nederlandse krijgsmacht, bij de krijgsmacht van
een bondgenootschappelijke mogendheid of bij de politie in gebruik
of beheer is;
· vuurwerk dat in het kader van internationaal vervoer per zeeschip
of vliegtuig binnen het grondgebied van Nederland wordt gebracht en
niet in Nederland wordt gelost of rechtstreeks wordt overgeladen
naar een ander zeeschip onderscheidenlijk vliegtuig.
Fop- en schertsvuurwerk
Fop- en schertsvuurwerk is een aparte groep consumentenvuurwerk, genoemd
in bijlage 1 van de Regeling Nadere eisen aan vuurwerk. Het gaat hierbij
onder meer om boobytraps, sterretjes, knalbonbons, confettibommen,
trektouwtjes, Bengaalse lucifers en Bengaalse handfakkels. Aan al deze
voorwerpen worden eisen gesteld aan de lading. De lading van fop- en
schertsvuurwerk is (veel) kleiner dan de lading van overig
consumentenvuurwerk. De voorschriften opgenomen in bijlage 1 van het
Vuurwerkbesluit zijn niet van toepassing, indien er binnen de inrichting
niet meer dan 200 kg fop- en schertsvuurwerk aanwezig is. Op grond van
artikel 2.3.7 van het Vuurwerkbesluit is fop- en schertsvuurwerk het
hele jaar door verkrijgbaar en kan het ook gedurende het hele jaar
worden afgestoken.
Uniforme regels verkoop en afsteken consumentenvuurwerk tijdens de
jaarwisseling
Het Vuurwerkbesluit kent voor de verkoop en afsteken van
consumentenvuurwerk tijdens de jaarwisseling een aantal uniforme regels:

· een verbod om consumentenvuurwerk ter beschikking te stellen aan
een particulier (artikel 2.3.2 lid 1);
· dit verbod geldt niet op 29, 30 en 31 december met dien verstande
dat als een van deze dagen een zondag is het verbod eveneens op die
zondag geldt, in welk geval het verbod om vuurwerk ter beschikking
te stellen dan niet geldt op 28 december (artikel 2.3.2 lid 2);
· een verbod per levering meer dan tien kilogram consumentenvuurwerk
aan een particulier ter beschikking te stellen (artikel 2.3.3);
· een verbod om consumentenvuurwerk aan een particulier bedrijfsmatig
ter beschikking te stellen op een andere plaats dan een
verkoopruimte die voldoet aan de in bijlage 1 gestelde
voorschriften en de door het bevoegd gezag overeenkomstig artikel
2.2.3 gestelde nadere eisen (artikel 2.3.4);
· een verbod om consumentenvuurwerk bedrijfsmatig ter beschikking te
stellen aan personen die jonger zijn dan zestien jaar (artikel
2.3.5);
· een verbod vuurwerk tot ontbranding te brengen op een ander tijdstip
dan tussen 31 december 10.00 uur en 1 januari 2.00 uur van het
daarop volgende jaar (artikel 2.3.6).

Afdeling 8 Preventief fouilleren
Artikel 2.8.1 Veiligheidsrisicogebieden
Op grond van artikel 151b Gemeentewet kan de raad aan de burgemeester
bij verordening de bevoegdheid verlenen om gebieden aan te wijzen,
waarin de officier van justitie de controlebevoegdheden die genoemd
worden in artikel 50, 51 en 52 Wet wapens en munitie, kan uitoefenen.
Het gaat om de controlebevoegdheden om binnen het aangewezen gebied:
- vervoermiddelen te onderzoeken;
- eenieders kleding te onderzoeken;
- te vorderen dat verpakkingen die men bij zicht draagt, worden geopend.
De burgemeester kan een gebied aanwijzen als uit feiten of
omstandigheden blijkt dat er sprake is van verstoring van de openbare
orde door de aanwezigheid van wapens of ernstige vrees voor het ontstaan
daarvan.
De aanwijzing als veiligheidsrisicogebied wordt gegeven voor een
bepaalde duur, die niet langer is, en voor een bepaald gebied, dat niet
groter is, dan strikt noodzakelijk voor de handhaving van de openbare
orde.
Voordat de burgemeester een gebied aanwijst, overlegt hij hierover in de
lokale driehoek met de officier van justitie en de korpschef. Daarbij
komen de volgende onderwerpen aan de orde:
- feiten of omstandigheden waaruit blijkt dat er sprake is van
verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens of
ernstige vrees voor het ontstaan daarvan;
- zorgvuldige afweging van het objectieve en subjectieve
veiligheidsbelang en het individuele belang van de burgers (privacy);
- subsidiariteit en proportionaliteit;
- breder handhavingsbeleid in het beoogd gebied ter vergroting van de
leefbaarheid en veiligheid.

Afdeling 9 Cameratoezicht op openbare plaatsen
Artikel 2.9.1 Cameratoezicht
Eerste lid
Op grond van artikel 151c van de Gemeentewet kan de gemeenteraad aan de
burgemeester bij verordening de bevoegdheid verlenen tot het uitvoeren
van cameratoezicht op openbare plaatsen in het belang van de handhaving
van de openbare orde. Het besluit van de burgemeester tot plaatsing van
camera’s op een openbare plaats is een besluit van algemene strekking
waartegen op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) voor
belanghebbenden bezwaar en beroep openstaat.
Het kan voorkomen dat beelden worden gemaakt van personen die een pand
binnengaan of verlaten. De eigenaren van dergelijke panden zijn aan te
merken als belanghebbenden in de zin van de Awb, evenals bijvoorbeeld
degenen die in zo’n pand werken of wonen (huurders) of anderszins
regelmatige bezoekers van zo’n pand zijn
Doel van het cameratoezicht
Gemeentelijk cameratoezicht op grond van artikel 151c Gemeentewet mag
uitsluitend plaatsvinden voor het handhaven van de openbare orde. Dit
begrip omvat ook de algemene bestuurlijke voorkoming van strafbare
feiten die invloed hebben op de orde en rust in de gemeentelijke
samenleving. Dit hoofddoel laat onverlet dat deze vorm van
cameratoezicht ook subdoelen mag dienen. Zo biedt artikel 151c lid 7
Gemeentewet de mogelijkheid om de opgenomen beelden te gebruiken voor de
opsporing en vervolging van strafbare feiten. Daarnaast mogen camera’s
worden gebruikt om de politie en andere hulpdiensten efficiënter en
effectiever in te zetten. De preventieve werking van cameratoezicht
vergroot bovendien hun veiligheid.
Openbare plaats
De invulling van het begrip openbare plaats uit artikel 151c Gemeentewet
is ontleend aan de wetsgeschiedenis van de Wet openbare manifestaties
(Wom). Op grond van die wet omvat het begrip openbare plaats, zeer in
het algemeen, de plaatsen ‘waar men komt en gaat’. In eerste instantie
gaat het hierbij om ‘de straat’ of ‘de weg’ in de ruime zin des woords,
ofwel de wegen die voor eenieder vrij toegankelijk zijn. Maar het begrip
omvat nog een aantal andere plaatsen die een met de weg vergelijkbare
functie vervullen en daarom als het ‘verlengde’ van de weg kunnen worden
aangemerkt. In de wetsgeschiedenis staan als voorbeelden vermeld:
openbare plantsoenen, speelweiden, parken en de voor eenieder vrij
toegankelijke gedeelten van overdekte passages, winkelgalerijen,
stationshallen en vliegvelden.
Artikel 2 Wom bevat twee criteria om vast te stellen of er sprake is van
een openbare plaats:
Vereist is dat de plaats ‘openstaat voor het publiek’. Dat wil zeggen
volgens de memorie van toelichting (TK 1985-1986, 19 427, nr. 3, p. 16)
zeggen dat eenieder vrij is om er te komen, te vertoeven en te gaan; dit
houdt in dat het verblijf op die plaats niet door de gerechtigde aan een
bepaald doel gebonden mag zijn (…). Dat de plaats ‘openstaat’ betekent

voorts dat geen beletselen in de vorm van een meldingsplicht, de eis van
een voorafgaand verlof of de heffing van een toegangsprijs gelden voor
het betreden van de plaats.
Het open staan van de plaats dient te zijn gebaseerd op bestemming of op
vast gebruik. Deze bestemming kan blijken uit een besluit van de
gerechtigde of uit de bedoeling die spreekt uit de inrichting van de
plaats. Een openbare plaats krachtens vast gebruik ontstaat wanneer de
plaats gedurende zekere tijd wordt gebruikt als had deze die bestemming,
en de rechthebbende deze feitelijke toestand gedoogt, aldus de memorie
van toelichting (TK 1985-1986, 19 427, nr. 3, p. 16). Een incidentele
openstelling van een plaats door de rechthebbende maakt de plaats nog
niet tot een openbare plaats in de zin van de Wom.
In de Wom zijn kerken en andere gebouwen, die door de rechthebbende zijn
bestemd voor de belijdenis van een geloofsovertuiging, uitgesloten van
het begrip openbare plaats. Dit betekent dat het ook krachtens artikel
151c Gemeentewet niet is toegestaan toezichtcamera’s te plaatsen in
kerken, moskeeën en dergelijke. Evenmin is het toegestaan om, in het
kader van dit artikel, toezichtcamera’s te richten op de ingang van
dergelijke gebouwen. Indien echter beelden worden gemaakt van een
openbare plaats (een straat of plein) waaraan bijvoorbeeld een kerk is
gelegen, is het wel toegestaan dat het exterieur van die kerk in beeld
komt.
Particulier eigendom
Bepaalde openbare plaatsen zijn in particulier eigendom. Voorbeelden
hiervan zijn de vrijelijk voor publiek toegankelijke gedeelten van
stationsterreinen, stationshallen en sommige winkelpassages. De
onderhavige regeling geldt indien gemeenten in het desbetreffende gebied
cameratoezicht willen toepassen in het belang van de handhaving van de
openbare orde.
Gemeenten kunnen bij openbare plaatsen die in particulier eigendom zijn,
zoals bedrijfsterreinen, voor de handhaving van de openbare orde gebruik
maken van particuliere camera’s en/of het cameratoezicht samen met
particulieren uitvoeren. Deze samenwerking moet dan wel voldoen aan de
voorwaarden uit artikel 151c Gemeentewet.
Vaste camera’s
Artikel 151c lid 1 Gemeentewet heeft betrekking op het langdurig
plaatsen van vaste camera’s op openbare plaatsen voor de handhaving van
de openbare orde. Met het begrip vast (statisch) wordt bedoeld dat de
camera’s nagelvast zijn bevestigd. Dit bevestigen gebeurt veelal door
montage aan de gevels of dakranden van gebouwen of op daarvoor
geplaatste palen. Met het begrip vast (statisch) wordt niet bedoeld dat
camera’s een vast ingekaderd beeld weergegeven. Het gebruik van de
camera’s kan dynamisch zijn, dat wil zeggen dat de observatiehoek en de
grote van de observatiehoek op afstand kan worden ingesteld
(pendelen/in- en uitzoomen). Evenmin is er een beperking voor
interactieve toepassingen, zoals het gebruik van noodknoppen en de
mogelijkheid om vanuit de centrale burgers op hun gedrag toe te spreken.

De wetgever heeft dit onderwerp uitputtend bij formele wet geregeld.
Uitsluitend op de wijze omschreven in artikel 151c Gemeentewet kan
worden besloten tot langdurige plaatsing van vaste camera’s ten behoeve
van de handhaving van de openbare orde. Ander gebruik van camera’s ten
behoeve van de openbare orde en veiligheid dan het hiervoor bedoelde
statische en langdurige gebruik, wordt door de regeling onverlet
gelaten. Hierbij moet men met name denken aan kortstondig en/of mobiel
cameragebruik bij evenementen, rellen en grootschalige ordeverstoringen.
In die gevallen, waarbij steeds een concrete aanleiding bestaat, kan de
bevoegdheid tot cameragebruik worden ontleend aan artikel 2 van de
Politiewet 1993.
Proportionaliteit en subsidiariteit
Het uitvoeren van cameratoezicht op openbare plaatsen moet noodzakelijk
zijn voor de handhaving van de openbare orde. Het cameratoezicht moet
evenredig zijn in relatie tot het doel (proportionaliteit) en er moet
worden bezien of dit doel, i.c. de handhaving van de openbare orde, niet
op een minder ingrijpende wijze kan worden geëffectueerd
(subsidiariteit).
De eisen van proportionaliteit en subsidiariteit verlangen dat periodiek
moet worden beoordeeld of de doelstelling(en), die aan het plaatsen van
de camera’s ten grondslag hebben gelegen, zijn gerealiseerd en of er nog
langer een noodzaak bestaat voor cameratoezicht. Daarom geldt op grond
van artikel 151c lid 1 Gemeentewet dat de plaatsing van camera’s
geschiedt voor een bepaalde duur. Na het verstrijken van deze termijn
kan het cameratoezicht, bij gebleken noodzaak, worden verlengd. Het ligt
daarom voor de hand om de duur van plaatsing te koppelen aan een
evaluatie.
Kenbaarheid
In artikel 151c lid 4 Gemeentewet is vastgelegd dat het gebruik van
camera’s kenbaar moet zijn. Burgers moeten in elk geval in kennis worden
gesteld van de mogelijkheid dat zij op beelden kunnen voorkomen zodra
zij het gebied betreden dat valt binnen het bereik van de camera’s. Aan
het kenbaarheidsvereiste moet niet alleen worden voldaan als er beelden
worden vastgelegd, maar ook als sprake is van monitoring en er dus geen
opnames worden gemaakt. Door het goed zichtbaar plaatsen van borden,
waarop wordt aangeven dat in het betrokken gebied met camera’s wordt
gewerkt, kan het publiek op deze mogelijkheid worden geattendeerd.
Overigens houdt het kenbaarheidsvereiste niet in dat camera’s altijd
zichtbaar moeten zijn of dat de burgers op de hoogte moeten worden
gesteld van de precieze opnametijden.
In artikel 441b van het Wetboek van Strafrecht is de niet-kenbare
toepassing van cameratoezicht op voor het publiek toegankelijke plaatsen
strafbaar gesteld.
Tweede lid
De gemeenteraad heeft op grond van artikel 151c lid 1 Gemeentewet de
bevoegdheid om bij verordening ook andere plaatsen, die zonder enige
vorm van beperking publiek toegankelijk zijn, aan te wijzen als openbare
plaats en zo onder de reikwijdte van de wet te brengen. Het gaat dan om

plaatsen, zoals parkeerterreinen, die vanwege het doelgebonden verblijf
niet onder de definitie van openbare plaats uit de Wom vallen. De
wetgever heeft hiermee beoogd dat gemeenten snel kunnen inspelen op
gebleken lokale behoeften. Het uitgangspunt blijft te allen tijde dat
het cameratoezicht noodzakelijk moet zijn met het oog op de handhaving
van de openbare orde.

Toelichting hoofdstuk 3
Seksinrichtingen, escortbedrijven en straatprostitutie
Artikel 3.1.1 Begripsomschrijvingen
Prostitutie en prostituee (sub a en b):
De omschrijving van de begrippen prostitutie en prostituee is afgeleid
van de definitie in artikel 250a, eerste lid, van het Wetboek van
Strafrecht.
Seksinrichting (sub c):
Het begrip seksinrichting is het centrale begrip in deze verordening.
Seksinrichtingen zijn er in verschillende varianten. Daarom is in deze
definitie bewust gekozen voor een algemene omschrijving. De omschrijving
sluit aan bij het spraakgebruik en in diverse rechterlijke uitspraken
gehanteerde definities. “Seksinrichting” als hier omschreven zijn
inrichtingen waarin op bedrijfsmatige wijze seksuele diensten worden
verleend, dan wel waarin deze diensten in een zodanige omvang en met een
zodanige frequentie worden aangeboden dat die als bedrijfsmatig kunnen
worden aangemerkt. Deze constructie (alsof het bedrijfsmatig was) komt
ook voor in de Wet milieubeheer.
In de definitie is gekozen voor de term “besloten ruimte”, omdat dit
meer omvat dan het begrip “gebouw”. Onder besloten ruimte worden ook
begrepen een vaar- of een voertuig. Het bijvoeglijk naamwoord “besloten”
duidt erop dat de ruimte zich niet in de open lucht bevindt. Het moet
dus gaan om een overdekt en geheel of gedeeltelijk door wanden omsloten
ruimte, die al dan niet met enige beperking voor het publiek
toegankelijk is.
Onder seksinrichting worden in elk geval verstaan: prostitutiebedrijven,
erotische massagesalons, seksbioscopen, seksautomatenhallen,
sekstheaters of parenclubs.
Onder een prostitutiebedrijf worden niet alleen bordelen en clubs
begrepen, maar ook andere ruimten waarin prostitutie plaatsvindt, zoals
zogenaamde prostitutiehotels die speciaal aan prostituees voor korte
tijd kamers verhuren. Onder raamprostitutiebedrijf dient te worden
verstaan een inrichting met één of meer ramen van waarachter de
prostituee tracht de aandacht van passanten op zich te vestigen. Een
seksbioscoop is een inrichting waarin hoofdzakelijk vertoningen van
erotisch-pornografische aard worden gegeven door middel van automaten en
van een sekstheater, waarin deze vertoningen anders dan door middel van
automaten en van een sekstheater, waarin deze vertoningen anders dan
door middel van audiovisuele apparatuur of automaten -met andere woorden
“live”- worden gepresenteerd. Voor zowel de seksbioscoop, de
seksautomatenhal als het sekstheater geldt dat daarin hoofdzakelijk
voorstellingen van erotisch-pornografische aard worden gegeven. Een café
bijvoorbeeld, waarin incidenteel een striptease-optreden plaatsvindt,
dient derhalve niet als “sekstheater” te worden aangemerkt. Zo’n
optreden moet echter worden beschouwd als een evenement (een “voor
publiek toegankelijke verrichting van vermaak”), waarvoor volgens
artikel 2.2.2 vergunning van de burgemeester is vereist.

Escortbedrijf (sub d)
Een escortbedrijf is een bedrijf dat -meestal telefonisch- bemiddelt
tussen klanten en prostituees. De prostituee bezoekt de klant of gaat
met de klant naar een andere plaats. Een escortbedrijf is geen
inrichting. Het kan een kantoortje zijn, maar ook een telefooncentrale,
of zelfs een website op Internet. De plaats van de bedrijfsruimte is
bepalend voor de vergunningplicht. Een escortbedrijf biedt haar diensten
actief aan door middel van advertenties en andere reclame-uitingen.
Uiteraard kan er ook sprake zijn van een combinatie van een
seksinrichting en een escortservice.
Bezoeker (sub h)
Het behoeft geen betoog dat, tegen de achtergrond van de bij of
krachtens de artikelen 3.2.3 of 3.2.4 vastgestelde sluitingsuren, niet
alle in de inrichting aanwezige personen als “bezoeker” moeten worden
aangemerkt.
Van het begrip “bezoeker” zijn behalve de exploitant(en), de
beheerder(s), de prostituees en de personeelsleden van de exploitant,
tevens toezichthouders en opsporingsambtenaren uitgezonderd, alsmede
andere personen wier aanwezigheid in de inrichting wegens dringende
redenen noodzakelijk is (hierbij valt te denken aan personen die de
inrichting moeten kunnen betreden voor het leveren van goederen of voor
het uitvoeren van reparatie- of onderhoudswerkzaamheden).
Artikel 3.1.2 Bevoegd bestuursorgaan
De artikelen 162 en 174 van de Gemeentewet maken deze
bevoegdheidsafbakening noodzakelijk. Volgens artikel 162 is het college
belast met de uitvoering van raadsbesluiten (waaronder autonome
verordeningen als deze) tenzij bij of krachtens de wet de burgemeester
daarmee is belast. Dit laatste doet zich hier voor: artikel 174 belast
de burgemeester namelijk met “het toezicht op de openbare samenkomsten
en vermakelijkheden, alsmede op de voor het publiek openstaande gebouwen
en daarbij behorende erven” (eerste lid) en met “de uitvoering van
verordeningen voor zover deze betrekking hebben op het in het eerste lid
bedoelde toezicht” (derde lid).
In veruit de meeste gevallen dient de burgemeester derhalve te worden
aangemerkt als het bevoegde bestuursorgaan. Zijn bevoegdheid betreft
namelijk de voor het publiek openstaande gebouwen en de openbare
samenkomsten en vermakelijkheden. In de definitie van seksinrichtingen
is echter het ruimere begrip “ruimte” opgenomen. Dat betekent dat het
college bevoegd is als het gaat om met name de vaar- en voertuigen. Ook
is het college bevoegd als het gaat om escortbedrijven. Het gebruik van
de openbare weg, waarbij in dit verband met name gedacht moet worden aan
de aanwijzing van tippelzones, is een bevoegdheid van het college.
Van de specifieke aard van de seksinrichting is afhankelijk wie in een
concreet geval bevoegd is: het college of de burgemeester. Aangezien van
onbevoegd genomen besluiten vernietiging in de rede ligt, moet deze
vraag met zorgvuldigheid worden beantwoord.

Artikel 3.1.3 Nadere regels
Vergunningsvoorschriften die voor de exploitatie van alle (of bepaalde
categorieën van) seksinrichtingen zouden moeten gelden, kunnen krachtens
dit artikel door het college worden vastgesteld als algemeen verbindende
voorschriften. Artikel 3.1.3 ziet op delegatie van regelgevende
bevoegdheid als bedoeld in artikel 156, eerste lid, van de Gemeentewet.
Vanzelfsprekend zijn de regels over de bekendmaking van algemeen
verbindende voorschriften hierbij van overeenkomstige toepassing.
Ook kan het bevoegde bestuursorgaan (nogmaals: meestal de burgemeester)
over zijn bevoegdheid beleidsregels vaststellen als bedoeld in artikel
4:81 van de Awb. Evenals algemeen verbindende voorschriften nopen
beleidsregels het bevoegd bestuursorgaan eveneens tot het volgen van een
vaste gedragslijn bij het toepassen van de desbetreffende bevoegdheid,
zij het niet onder alle omstandigheden: gelet op artikel 4:84 van de Awb
moet het bevoegd bestuursorgaan namelijk handelen overeenkomstig de
beleidsregel “tenzij dat voor een of meer belanghebbenden gevolgen zou
hebben die wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in
verhouding tot de met de beleidsregel te dienen doelen”.
Paragraaf 2 Seksinrichtingen en escortbedrijven
Artikel 3.2.1 Vergunningplicht seksinrichtingen en escortbedrijven
Er is gekozen voor het reguleren van de exploitatie van seksinrichtingen
en escortbedrijven door middel van de vergunningfiguur. Uit het eerste
lid vloeit een voor de hele gemeente geldende vergunningplicht voort.
Het wijzigen van de seksinrichting valt eveneens onder de
vergunningplicht. Met het wijzigen wordt bedoeld een wijziging van welke
aard dan ook. Hierbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan verandering
van bouwkundige aard, het aantal exploitanten, de wijze van exploitatie
en de naam van één of meerdere exploitanten. Dit is om te voorkomen dat
de vergunning uit de pas loopt met de feitelijke situatie.
Om de exploitatie van seksinrichtingen te reguleren vanuit het belang
van openbare orde of van woon- en leefomgeving, kan ervoor worden
gekozen het aantal vergunningen dat kan worden verleend aan een maximum
te binden.
In een vergunningvoorschrift ten behoeve van een prostitutiebedrijf kan
uiteraard ook het aantal werkzame prostituees worden gemaximeerd,
waardoor de splitsing van ramen en/of werkruimten -in het verleden kwam
dit met name voor bij raamprostitutie- kan worden voorkomen.
Vanzelfsprekend is het mogelijk exploitatievergunningen te verlenen voor
een bepaalde duur, bijvoorbeeld twee jaar, zodat periodiek het
functioneren van inrichting(en) en/of gemeentelijk beleid terzake kan
worden geëvalueerd.
In deze bepaling is ervoor gekozen om escortbedrijven aan dezelfde
vergunningplicht als seksinrichtingen te onderwerpen. Hierdoor wordt een
eenduidige systematiek gehanteerd. De vergunning zal echter veel minder
omvattend (kunnen) zijn, omdat de activiteiten van een escortbedrijf nu
eenmaal niet in een inrichting plaatsvinden. De toetsing van de
vergunningaanvraag zal zich derhalve veelal beperken tot de toetsing van
de antecedenten van de exploitant en beheerder.

Tweede lid
De ruime strekking van de in het eerste lid genoemde vergunningplicht
laat vanzelfsprekend onverlet, dat het bevoegd bestuursorgaan zich aan
de hand van een ingediende vergunningaanvraag een oordeel moet (kunnen)
vormen over alle rechtstreeks bij het te nemen besluit betrokken
belangen (artikel 3:4 van de Awb). Indiening en in ontvangst name van
een aanvraag staan dus nadrukkelijk in het teken van het vergaren van
alle kennis over relevante feiten en betrokken belangen, die nodig is om
tot een zorgvuldige afweging te kunnen komen.
In het tweede lid is bepaald dat in de aanvraag tenminste moet zijn
vermeld wat de aard van de seksinrichting of het escortbedrijf is en wie
de exploitant en de beheerder zijn.
Voor de beoordeling van de vergunningaanvraag en voor de ingevolge
artikel 1.3 op te leggen vergunningsvoorschriften of beperkingen is de
aard van de seksinrichting relevant. Het is van belang te weten of het
om bijvoorbeeld een prostitutiebedrijf of een sekstheater gaat, of een
combinatie. In dat geval moet het bevoegd bestuursorgaan zich er bij
beoordeling van de aanvraag van bewust (kunnen) zijn dat aan een te
verlenen vergunning het voorschrift dient te worden verbonden dat het
ter plaatse te exploiteren prostitutiebedrijf niet van zogenaamde
vitrines of ramen respectievelijk slechts van een bepaald aantal
vitrines mag zijn voorzien. Door wie de inrichting zal worden
geëxploiteerd en beheerd is relevant, omdat deze personen niet van
slecht levensgedrag mogen zijn en dienen te voldoen aan de eisen van
zedelijk gedrag, zoals gesteld in artikel 3.2.2.
Blijkens artikel 4:5 eerste lid van de Awb kan het niet-overleggen van
de in het tweede lid genoemde gegevens voor het bevoegd bestuursorgaan
aanleiding zijn om –mits gelegenheid tot aanvulling is geboden- de
aanvraag niet te behandelen.
Artikel 3.2.2 Gedragseisen exploitant en beheerder
De opheffing van het algemeen bordeelverbod is ondermeer gericht op het
“decriminaliseren” van de niet langer strafbare vormen van (exploitatie
van) prostitutie. Daarom is het, ook volgens de wetgever, van belang dat
bij de besluitvorming over een aanvraag om vergunning voor het
exploiteren van een seksinrichting rekening gehouden kan worden met de
antecedenten van de daarbij betrokken personen: de exploitant en de
beheerder(s).
Daartoe is op 9 augustus 1999 het Besluit inlichtingen justitiële
documentatie (Stb. 1999, 353) gewijzigd. Het onderdeel van het
gewijzigde besluit dat samenhangt met de opheffing van het algemeen
bordeelverbod, treedt op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip
in werking. Als gevolg van deze wijziging kunnen aan het orgaan dat
bevoegd is (meestal de burgemeester) vergunningen als bedoeld in dit
hoofdstuk af te geven, gegevens uit de justitiële documentatieregisters
worden verstrekt over personen die als exploitant of beheerder zijn
vermeld in een aanvraag.
In artikel 3.2.2. wordt zoveel mogelijk dezelfde terminologie gehanteerd
en worden nagenoeg dezelfde eisen gesteld als in artikel 5 van de Dranken
Horecawet en het daarop gebaseerde Besluit eisen zedelijk gedrag
Drank en Horecawet. Dit heeft als voordeel dat voor seksinrichtingen
waarvoor tevens een vergunning krachtens de Drank- en Horecawet is
vereist één antecedentenonderzoek kan worden verricht.

Belangrijker nog dan dit procedurele argument is het feit dat
inhoudelijk min of meer dezelfde belangen wegen bij de
antecedentenbeoordeling. In aanvulling op het Besluit eisen zedelijk
gedrag Drank- en Horecawet zijn in deze bepaling zedendelicten en
mishandeling uit het Wetboek van Strafrecht en overtredingen van de
Vreemdelingenwet en de Wav opgenomen. De toevoeging van bepalingen over
misdrijven tegen de zeden en mishandeling dienen ter bescherming van de
prostituees. De relevantie van de opname van de Vreemdelingenwet en de
Wav is gelegen in de bestrijding van de mensenhandel.
Net als in de Drank- en Horecawet kan de aanduiding “in enig opzicht
slecht levensgedrag” in het eerste lid onder b meer omvatten dan hetgeen
is gesteld in de navolgende leden. Anders gezegd: lid 2 tot en met 5
geven aan wanneer in elk geval sprake is van “in enig opzicht slecht
levensgedrag”. Dat het niet als een limitatieve opsomming dient te
worden opgevat blijkt uit het gebruik van het woord “naast” aan het
begin van het tweede lid.
Bij beoordeling van deze zedelijkheidseisen, de verkregen gegevens uit
de justitïele documentatie en de toetsing ervan aan het besluit, kan
worden aangesloten bij de daarover reeds bestaande jurisprudentie.
Artikel 3.2.3 Sluitingstijden
Eerste lid
De in het eerste lid opgenomen sluitingsbepaling is gegrond op artikel
149 van de Gemeentewet. De raad kan verplichte sluitingstijden voor
openbare (waaronder seks-)inrichtingen vaststellen ter bescherming van
de openbare orde of de woon- en leefomgeving, ter voorkoming of
beperking van overlast en dergelijke. Deze bevoegdheid houdt evenzeer in
dat een afwijkende sluitingsplicht kan worden vastgesteld voor de
zondag.
De hier opgenomen sluitingsurenregeling (want van toepassing op het
begrip seksinrichting) heeft geen betrekking op sekswinkels. Op
sekswinkels is het regime van de Winkeltijdenwet van toepassing.
Tweede lid
Het bevoegd orgaan kan door middel van een voorschrift als bedoeld in
artikel 1.3 voor één of meer afzonderlijke seksinrichtingen andere
sluitingstijden vaststellen. Volgens het tweede lid kan daartoe een
voorschrift worden verbonden aan de vergunning die aan de exploitant van
de betrokken inrichting zal worden verleend. Zo’n vergunningvoorschrift
moet strekken ter bescherming van het belang of de belangen in verband
waarmee de vergunning vereist is.
Over de uitoefening van deze bevoegdheid kan het bevoegd bestuursorgaan
desgewenst beleidsregels vaststellen als bedoeld in artikel 4:81 eerste
lid van de Awb. Daarin kan bijvoorbeeld worden vastgelegd dat bij het
beantwoorden van de vraag of voor een afzonderlijke inrichting bij
vergunningvoorschrift afwijkende sluitingstijden zullen worden
vastgesteld, per categorie seksinrichting als regel een bepaald beleid
wordt gehanteerd. Van het voor die categorie geldende beleid kan het
bevoegd bestuursorgaan in een concreet geval (gemotiveerd) afwijken,
indien het dat noodzakelijk acht in het belang van bijvoorbeeld de
openbare orde, de woon- en leefomgeving en dergelijke.

Derde lid
Anders dan de sluitingsbepalingen van het eerste en tweede lid, richt
het derde lid zich tot de bezoeker van een seksinrichting. Indien een
bezoeker met toestemming van de exploitant of beheerder in de inrichting
aanwezig is gedurende de tijd dat deze gesloten dient te zijn, handelt
hij in strijd met het derde lid. Indien een bezoeker echter zonder
toestemming van de exploitant of beheerder in de inrichting aanwezig is
en zich niet op diens eerste vordering verwijdert, handelt hij in strijd
met artikel 138 van het Wetboek van Strafrecht (lokaalvredebreuk).
Laatstgenoemde bepaling staat aan het opnemen van het derde lid niet in
de weg: artikel 138 ziet toe op de bescherming van de aan de eigendom
verbonden rechten; het derde lid van artikel 3.2.3 strekt tot handhaving
van een publiekrechtelijke regeling.
Vierde lid
Een seksinrichting als bedoeld in artikel 3.1.1 kan vergunningplichtig
zijn op grond van de Wet Milieubeheer of vallen onder het Besluit
horeca-, sport- en recreatie-inrichtingen milieubeheer (stb. 1998, 322).
Aan een krachtens de Wet milieubeheer te verlenen vergunning kunnen
eveneens voorschriften worden verbonden ter voorkoming van de indirecte
gevolgen van de inrichting. De sluitingsbepalingen van de APV gelden
daarom niet voor zover de op de Wet milieubeheer gebaseerde
voorschriften van toepassing zijn. De Wet milieubeheer beoogt een
uitputtende regeling te geven ter voorkoming of beperking van gevaar,
schade of hinder die voortvloeit uit het in werking zijn van krachtens
de Wet milieubeheer aangewezen inrichtingen. De raad is niet bevoegd die
regeling bij verordening aan te vullen indien daarmee wordt beoogd
dezelfde belangen te beschermen en kan dus niet via de APV -aanvullendgevaar,
schade of hinder tegengaan die wordt veroorzaakt door een
krachtens de Wet milieubeheer vergunningplichtige inrichting.
Artikel 3.2.4 Afwijking sluitingstijden
Eerste lid
Dit artikel biedt de mogelijkheid al dan niet tijdelijk af te wijken van
de op grond van artikel 3.2.3 bepaalde sluitingstijden. Die afwijking
kan inhouden dat voor (een of meer) inrichtingen al dan niet tijdelijk
andere sluitingstijden worden vastgesteld dan de bij of krachtens
artikel 3.2.3 gestelde sluitingstijden.
Aan zo’n tijdelijke afwijking moeten een of meer van de in artikel 3.3.2
tweede lid genoemde belangen ten grondslag liggen, of er moet sprake
zijn van strijdigheid met het bepaalde in dit hoofdstuk. Het bevoegd
bestuursorgaan kan daartoe overgaan indien het dat noodzakelijk acht in
het belang van de openbare orde, de woon- en leefomgeving, de voorkoming
of beperking van overlast en dergelijke.
De bevoegdheid tot het tijdelijk vaststellen van andere sluitingsuren
(als bedoeld in het eerste lid, onder a) kan zich uitstrekken tot alle
in de gemeente gevestigde seksinrichtingen en onderscheidt zich daarin
van de bevoegdheid genoemd in artikel 3.2.3 tweede lid, die individueel
is gericht.

Tweede lid
Een besluit op grond van het eerste lid (zowel onder a als b) richt zich
doorgaans tot een of meer belanghebbenden –de betrokken exploitant(en)-
en moet aan hen worden bekendgemaakt overeenkomstig artikel 3:41 van de
Awb.
Nu het bezoekers verboden is in een seksinrichting te verblijven
gedurende de tijd dat deze gesloten dient te zijn (artikel 3.2.3 derde
lid) is in het tweede lid bepaald dat een krachtens het eerste lid
genomen besluit, behalve aan de betrokken exploitant(en), ook openbaar
wordt bekendgemaakt. Dat kan op de door artikel 3:4 van de Awb
voorgeschreven wijze geschieden. Het zichtbaar aanplakken van de
gesloten verklaring op de inrichting zelf verdient aanbeveling.
Artikel 3.2.5 Aanwezigheid van en toezicht door exploitant en beheerder
Eerste lid
Om effectiever te kunnen optreden tegen schijnbeheer, is in het eerste
lid niet slechts een gebod (een verplichting tot aanwezigheid), maar een
verbod opgenomen. De aanwezigheid van de exploitant of beheerder is van
belang in verband met het door hem uit te oefenen toezicht, zoals
verwoord in het tweede lid.
Tweede lid
Dit artikel schept voor de exploitant(en) en beheerder(s) een algemene
verplichting tot het uitoefenen van toezicht ter handhaving van de orde
in de inrichting. Daarbij zullen zij zich in ieder geval, maar niet
uitsluitend, moeten richten op het voorkomen en tegengaan van
onvrijwillige prostitutie, prostitutie door minderjarigen of illegalen,
drugs- of wapenhandel, heling, geweldsdelicten en dergelijke.
In de jurisprudentie is al eerder uitgemaakt dat de exploitant -
uiteraard binnen redelijke grenzen- verantwoordelijk is voor de gang van
zaken in de inrichting. Dat wordt door deze toezichtverplichting, die
ook geldt voor de beheerder(s), nog eens onderstreept.
Indien zich in de inrichting strafbare feiten voordoen, biedt dit
artikel aanknopingspunten om daar in bestuursrechtelijke zin tegen op te
treden. Om bestuursrechtelijk te kunnen optreden is niet vereist dat
daaraan strafrechtelijke vervolging en/of veroordeling is voorafgegaan;
er moet slechts vaststaan dat geen of onvoldoende toezicht is
uitgeoefend.
Aan het toezicht dat van de exploitant of beheerder mag worden verwacht
op de meerderjarigheid of legaliteit van in de inrichting werkzame
prostituees zal gestalte kunnen worden gegeven door inzage te verlangen
van hun identiteitspapieren. Waar het de onvrijwillige prostitutie en
andere strafbare feiten betreft, zullen de exploitant of beheerder
regelmatig toezicht moeten houden en zo nodig handelend moeten optreden.
Naarmate de exploitant aantoonbaar en actief huisregels toepast en een
nauwkeurige registratie bijhoudt van de leeftijd en nationaliteit van de
prostituees, vergemakkelijkt hij niet alleen het toezicht, maar zal hij
ook beter in staat zijn om aannemelijk te maken dat door hem voldoende
toezicht is uitgeoefend.

In de vergunning kan de toezichtverplichting als doelvoorschrift worden
opgenomen, waarbij de exploitant zelf bepaalt hoe hij en de beheerder(s)
er inhoud aangeven. Ook kunnen aan de vergunning middelvoorschriften
worden verbonden, waardoor (gedeeltelijk) wordt voorgeschreven hoe de
toezichtplicht dient te worden ingevuld.
Artikel 3.2.6 Straatprostitutie
Eerste lid
In het eerste lid is het verbod op straatprostitutie neergelegd.
Tweede lid
Het tweede lid geeft politieambtenaren de bevoegdheid een bevel tot
onmiddellijke verwijdering te geven ter handhaving van het verbod op
straatprostitutie. De plicht om aan zo’n bevel onmiddellijk gevolg te
geven vloeit voort uit artikel 184 van het Wetboek van Strafrecht,
evenals de sanctie op niet-naleving.
Artikel 3.2.7 Tentoonstellen, aanbieden en aanbrengen van erotischpornografische
goederen afbeeldingen en dergelijke
Dit artikel heeft een repressief karakter: het schept niet zonder meer
een verbod, maar slechts voorzover het bevoegd bestuursorgaan
daaromtrent nader heeft besloten. Deze bepaling richt zich op het
tentoonstellen en dergelijke als zodanig; zij kan dus betrekking hebben
op erotisch-pornografische foto’s of afbeeldingen in de etalage van
sekswinkels of aangebracht aan sekstheaters, bedoeld om de aandacht van
het publiek te vestigen op de daarin plaatsvindende voorstellingen.
In het eerste lid is aangegeven op welke wijze het bevoegd
bestuursorgaan de regulering gestalte kan geven. Zowel de bekendmaking
als bedoeld in lid 1 sub a als de vaststelling van de regels als bedoeld
in lid 1 sub b vormen een besluit in de zin van artikel 1:3 eerste lid
van de Algemene wet bestuursrecht. Tegen dergelijke besluiten kan
derhalve bezwaar worden aangetekend door belanghebbenden.
Artikel 3.3.1 Beslistermijn
Hier wordt afgeweken van de standaard beslistermijn van acht weken die
is opgenomen in de Algemene wet bestuursrecht. Voorafgaand aan het
verlenen van een vergunning voor het exploiteren van een seksinrichting
of escortbedrijf dienen onder meer de antecedenten van de exploitant en
de beheerders te worden onderzocht. Aansluiting is derhalve gezocht bij
de vergelijkbare procedure op grond van de Drank- en Horecawet waar de
beslistermijn is gesteld op 3 maanden (13 weken).
Artikel 3.3.2 Weigeringsgronden
De in dit artikel genoemde belangen moeten worden beschouwd als de
grondslag voor (en begrenzing van) het gemeentelijk beleid en daarnaast
als handvatten om de (exploitatie van) prostitutie te reguleren,
maximeren en beheersen.
Tweede lid
Sub a, b en c: De bescherming van de openbare orde en de woon- en
leefomgeving kan onder meer aanleiding zijn om het aantal
seksinrichtingen waarvoor vergunning kan worden verleend aan een maximum
te binden. Indien het maximumaantal vergunningen is verleend, kan
vergunning voor een nieuwe seksinrichting worden geweigerd om te

voorkomen dat de woon- en leefomgeving ter plaatse door de vestiging van
een nieuwe bedrijf zou worden aangetast.
Daarnaast kan de exploitatie van seksinrichtingen worden tegengegaan op
plaatsen waar het woon- en leefklimaat daardoor op ontoelaatbare wijze
nadelig zou worden beïnvloed. Daarvoor zou bijvoorbeeld specifiek reden
kunnen zijn in woonbuurten of in de nabije omgeving van “gevoelige”
gebouwen (scholen, kerken en dergelijke).
Sub d: Bij de exploitatie van seksinrichtingen is het van groot belang
dat de (brand)veiligheid is gewaarborgd. Voor wat betreft de
inrichtingen die zijn aan te merken als bouwwerk in de zin van de
woningwet:
- Is het Bouwbesluit van toepassing met het oog op de brandveiligheid
van de seksinrichting zelf;
- Is de Bouwverordening van toepassing waar het gaat om het gebruik van
de seksinrichting zelf.
Voor seksinrichtingen gelden (naar analogie met de verblijfinrichtingen)
bovendien inrichtingseisen die bij nadere regels zijn gesteld.
Sub f: Gezondheid: hier gaat het met name om de behartiging van de
positie van de prostituee, voor wat betreft het voorkomen en tegengaan
van zogenaamde seksueel overdraagbare aandoeningen, waaronder aids. De
gemeente dient, in samenwerking met de GGD, een actief gezondheidsbeleid
te voeren waarin voorlichting, laagdrempelige faciliteiten voor wat
betreft de toegankelijkheid van de gezondheidszorg en periodiek medische
controles voor de prostituees een rol kunnen spelen.
Sub g: Door opheffing van het bordeelverbod is de
Arbeidsomstandighedenwet van toepassing op delen van de
prostitutiebranche. Uitgangspunt voor de toepasselijkheid van de Arbowet
is namelijk het bestaan van een gezagsrelatie tussen werkgever en
werknemer. Op zelfstandig werkende prostituees, de freelancers, is de
Arbowet derhalve niet van toepassing. Deze weigeringsgrond heeft
voornamelijk tot doel om bij de vergunningverlening rekening te kunnen
houden met misstanden die door de Arbeidsinspectie zijn gesignaleerd en
de vergunning zonodig te kunnen weigeren.
Paragraaf 4 Beëindiging exploitatie; wijziging beheer
Artikel 3.4.1 Beëindiging exploitatie
Voor het bevoegde bestuursorgaan is het van groot belang een actueel
overzicht te hebben van de in de gemeente actieve exploitanten. Om die
reden moet binnen de gestelde termijn worden gemeld dat de exploitatie
van een seksinrichting of escortbedrijf is beëindigd of gewijzigd. De
vergunning komt dan te vervallen.
Artikel 3.4.2 Wijziging beheer
Voor het bevoegde bestuursorgaan is het eveneens van groot belang een
actueel overzicht te hebben van de in de gemeente actieve beheerders.
Met het oog daarop moet binnen de gestelde termijn worden gemeld dat de
beheerder zijn taak heeft beëindigd. De verleende vergunning kan dan, na
een antecedentenonderzoek van de nieuwe beheerder, worden gewijzigd
overeenkomstig de wijziging in het beheer.

Paragraaf 5 Intrekkingsgronden; sluiting
Artikel 3.5.1 Intrekkingsgronden
Indien zich gedurende de periode waarvoor een vergunning is verleend
problemen voordoen met betrekking tot de seksinrichting of het
escortbedrijf, dan kan het bevoegde bestuursorgaan de vergunning
onverwijld voor (on)bepaalde tijd intrekken op grond van dit artikel.
Artikel 3.5.2 Sluiting
Indien zich gedurende de periode waarvoor een vergunning is verleend
problemen voordoen met betrekking tot de seksinrichting, dan kan het
bevoegde bestuursorgaan de seksinrichting, op grond van dit artikel,
onverwijld sluiten voor (on)bepaalde duur.
Paragraaf 6 Overgangsbepaling
Artikel 3.6.1 Overgangsbepaling
Door het in artikel 3.2.1 neergelegde vergunningstelsel wordt
exploitatie van seksinrichtingen en escortbedrijven vergunningplichtig.
Deze vergunningplicht geldt ook voor reeds bestaande inrichtingen en
escortbedrijven. In het kader van behoorlijk bestuur dient exploitanten
van deze inrichtingen een redelijke termijn te worden gegund om de
benodigde vergunning aan te vragen. In het eerste lid is bepaald dat 6
weken als redelijke termijn wordt beschouwd.
Indien de exploitant binnen deze termijn de vergunningaanvraag heeft
ingediend, mag hij de inrichting zonder vergunning exploiteren zolang op
zijn aanvraag niet is beslist (eerste lid sub b).
Het is echter onwenselijk dat de exploitant gedurende deze termijn zijn
bedrijfsvoering geheel naar eigen inzicht gestalte zou kunnen geven. Het
tweede lid biedt derhalve de mogelijkheid voor het bevoegde
bestuursorgaan de exploitant aan te schrijven teneinde de in de
aanschrijving genoemde voorzieningen te treffen.

Toelichting hoofdstuk 4
Bescherming van het milieu en het natuurschoon en zorg voor het
uiterlijk aanzien van de gemeente
Afdeling 1 Geluids- en lichthinder
Artikel 4.1.5 Overige geluidshinder
Door in het eerste lid de zinsnede ‘buiten een inrichting in de zin van
de Wet milieubeheer’ op te nemen wordt de afbakening met de Wet
milieubeheer direct vastgelegd. Een inrichting in de zin van de Wet
milieubeheer heeft ofwel een milieuvergunning nodig (waarin
geluidsvoorschriften zijn opgenomen) ofwel zijn algemene regels op grond
van artikel 8.40 Wet milieubeheer van toepassing. In deze algemene
regels zijn ook geluidsvoorschriften opgenomen.
Artikel 4.1.5 heeft betrekking op de vormen van geluidhinder waarin de
andere regelingen niet voorzien. Onder andere valt te denken aan:
• een niet permanente activiteit in een niet besloten ruimte, zoals
een kermis, een heidefeest, een braderie, een rally, enz.;
• het door middel van luidsprekers op voertuigen of anderszins
reclame of muziek maken of mededelingen doen;
• het ten gehore brengen van achtergrondmuziek in winkelstraten;
• het gebruik van diverse geluidproducerende recreatietoestellen;
• het gebruik van bouwmachines, zoals compressors, cirkelzagen,
trilhamers en heistellingen;
• het toepassen van knalapparatuur om vogels te verjagen, enz., enz.
• overige handelingen waardoor geluidsoverlast ontstaat.
Voorts kunnen onder artikel 4.1.5 vormen van geluidhinder vallen,
veroorzaakt door het beoefenen van 'lawaaiige' hobby's, het voortdurend
bespelen van muziekinstrumenten, het gebruiken van elektro- akoestische
apparatuur, het laten draaien van koelaggregaten op vrachtwagens, enz.
Afdeling 2 Bodem-, weg- en milieuverontreiniging
Artikel 4.2.1 Straatvegen e.d.
Deze verkeersbeperkende bepaling moet, gezien het verschil in motief,
mogelijk worden geacht naast de
wegenverkeerswetgeving.
Artikel 2a van de Wegenverkeerswet 1994 handhaaft uitdrukkelijk de
bevoegdheid tot het maken van aanvullende gemeentelijke verordeningen
ten aanzien van het onderwerp waarin deze wet voorziet, voor zover deze
verordeningen daarmee niet in strijd zijn en voor zover verkeerstekens
krachtens deze wet zich daar niet toe lenen.
Artikel 4.2.5 beoogt niet een verkeersbelang te dienen, maar heeft een
milieumotief. In het bijzonder strekt het ter voorkoming van overlast
voor de reinigingsdienst. Bovendien heeft het daarin vervatte verbod
slechts betrekking op bepaalde, aangewezen weggedeelten en geldt slechts
gedurende bepaalde aangeduide dagen en uren.

Het kenbaar maken van het verbod zou, afgezien van de te geven
publiciteit in de plaatselijke pers en een schriftelijke kennisgeving
huis aan huis, via verplaatsbare borden kunnen geschieden.
Artikel 4.2.3 Toestand van sloten en andere wateren en niet-openbare
riolen en putten buiten gebouwen
Dit artikel betreft een onderwerp, dat voorheen in de Bouwverordening
geregeld was. Aangezien het hier om bepalingen gaat die niet direct het
bouwwerk maar meer de omgeving betreffen, is tot onderbrenging in de APV
besloten.

Afdeling 3 Maatregelen tegen ontsiering en stankoverlast
Artikel 4.3.1 Opslag voertuigen, vaartuigen, mest, afvalstoffen enz.
Deze bepaling verschaft een basis voor het treffen van maatregelen tegen
een uit oogpunt van welstand en bescherming van de openbare gezondheid
ontoelaatbare opslag van bromfietsen en caravans e.d., en landbouwprodukten
en -afval. Het college is bevoegd bepaalde plaatsen aan te wijzen
waar deze opslag verboden is c.q. aan bepaalde regels gebonden is.
Deze bepaling ziet niet op handelingen die plaatsvinden op de `weg’ in
de zin van de wegenverkeerswetgeving. Deze afbakening is aangebracht
omdat, voor zover de in deze bepaling genoemde activiteiten plaatsvinden
op de `weg’, daartegen kan worden opgetreden op basis van andere in deze
verordening opgenomen voorschriften (bijvoorbeeld in de afdeling
‘parkeerexcessen’)
De onderhavige bepaling geldt uiteraard niet voor zover aangaande het
daarin geregelde onderwerp regels zijn gesteld bij `hogere' wetgeving.
Afdeling 5: Het beschermen van bomen
Artikel 4.5.1. (Begripsomschrijvingen)
Algemeen
De begrippen boom en houtopstand worden niet in de verordening meer
gedefinieerd, omdat zij voor de bescherming nog slechts een zeer
marginale rol spelen. Indien toch behoefte is afbakening van deze
begrippen bijvoorbeeld bij boomziekten (art. 4.5.10 hierna) kan
aangesloten worden bij de algemene definitie van boom en houtopstand in
het huidig gemeentelijk beleid en beheerpraktijk; een boom is een houtig
gewas met een stamdiameter van minimaal 10 cm. op 1,3 meter boven
maaiveld. Een houtopstand omvat één of meer bomen, hakhout of een
houtwal of houtsingels, deels bestaande uit bomen of struiken. Solitaire
struiken of heesters vallen er niet onder.
Een dode (beschermde) boom is in juridische zin soms geen boom
bijvoorbeeld in het civiele recht. De bepalingen in dit hoofdstuk zijn
echter in beginsel ook van toepassing op dode bomen. Een dode boom kan
bovendien van grote natuurwetenschappelijke of beeldbepalende waarde
zijn. Anderzijds kan een dode boom juist gevaar opleveren, bijvoorbeeld
voor het verkeer.
d. Vellen
Voor de betekenis van “vellen” kan worden uitgegaan van het normale
taalgebruik. Zo zal het omhakken of afzagen van een boom zeker als
vellen moeten worden beschouwd. In de rechtspraak is rigoureus snoeien
ook als vergunningplichtig vellen aangemerkt. In de praktijk zal bij
snoei van ca. 20 tot 30% van het kroonvolume, bijvoorbeeld bij toppen
van een boom, sprake kunnen zijn van vellen. Ook het de eerste keer
terugzetten van een boom tot knotboom, leiboom of andere vorm is
vergunningplichtig snoeien. Het normale snoeiwerk en onderhoud aan knoten
vormbomen of hakhout is niet vergunningplichtig ingevolge artikel
4.5.3. lid 2.
De omschrijving van 'vellen' omvat ook 'het verrichten van handelingen
die de dood of ernstige beschadiging van houtopstand ten gevolge kunnen
hebben'. Deze omschrijving komt overeen met die in de Boswet (artikel 1,
tweede lid). Om misverstanden uit te sluiten zijn toegevoegd
'verplanten' of 'ontsieren'.

De nadere omschrijving heeft alleen betrekking op (actieve) handelingen
en niet op het (passieve) nalaten van handelingen. Bijvoorbeeld het
nalaten van onderhoud, het niet nemen van maatregelen om ernstig
bedreigde houtopstand veilig te stellen, het lijdelijk toezien dat
houtopstand - al dan niet door toedoen van anderen - te gronde gaat. Het
lijkt te ver te gaan om ook een dergelijk 'stilzitten' onder het actieve
begrip 'vellen' te brengen. Tegen ernstige verwaarlozing kan echter wel
worden opgetreden. In dit verband wordt verwezen naar artikel 4.5.8 en
de toelichting daarop.
e. Dunning
De omschrijving van 'dunning' houdt in dat vellen waarmee de
overblijvende bomen zijn gebaat, krachtens de APV is toegestaan. Hiermee
wordt aangesloten bij de juridisch definitie van artikel van de Boswet.
Opgroeiende beplantingen worden na verloop van tijd vaak zo dicht, dat
de bomen elkaar in de weg gaan staan en verstikking dreigt. Gaat men
echter een bos of een groep bomen zodanig uitdunnen dat het verband of
het karakter ervan vergaand en blijvend verloren gaat, dan is er geen
sprake van dunnen, maar van verboden vellen. De resterende bomen zullen
in zo'n geval immers een grotere kans lopen bij storm om te waaien en
voorts kan een aanzienlijke bodemverwildering worden verwacht.
Artikel 4.5.2 Lijst van monumentale en beschermde bomen
De lijst van monumentale bomen omvat zowel gemeentelijke als andere
publieke (waterschap, provincie, enz.) bomen als ook particuliere bomen.
Het college stelt de lijst vast en zal de lijst voorleggen aan de raad.
Telkens zal de lijst bekend gemaakt worden en ter inspraak gelegd voor
een ieder.
Tegelijkertijd zal iedere eigenaar en zakelijk gerechtigde tot een
monumentale boom een mededeling krijgen dat de boom als beschermd is
aangewezen en op de lijst geplaatst. Eigenaren en belanghebbende kunnen
dus bezwaar of beroep tegen een plaatsing op de lijst aantekenen.
De lijst van beschermde bomen is de opsomming van bomen zoals bedoeld in
het beleidskader Houtopstanden 2007.
Artikel 4.5.3 Verbod op kappen zonder vergunning
Eerste lid, Kapverbod
Strikt taalkundig is er sprake van een velverbod, maar dat klinkt minder
fraai en is landelijk niet gebruikelijk.
Tweede lid, onderdelen a tot en met c (Uitzonderingen krachtens de
Boswet)
Het tweede lid geeft een groep uitzonderingen op het in het eerste lid
gestelde verbod. De onder a tot en met c vervatte uitzonderingen vloeien
voort uit artikel 15, tweede lid, van de Boswet, waarin de categorieën
bomen of houtopstanden worden genoemd, ter bescherming waarvan de
gemeentelijke wetgever geen regels mag stellen.
Tweede lid, onderdeel d (Uitzondering voor dunning)
Geen vergunning is vereist voor het vellen van houtopstand bij wijze van
dunning. Bij strafvervolging kunnen er twijfels rijzen over de vraag of
de omstandigheid dat de velling geschiedde 'anders dan bij wijze van

dunning' bestanddeel is van het strafbare feit, dat dus ten laste gelegd
en bewezen moet worden.
Artikel 4.5.4 Aanvraag vergunning
Eerste lid, Aanvrager
In dit artikellid wordt bepaald dat een aanvraag alleen kan worden
ingediend door een zakelijk gerechtigde. Een huurder, een persoonlijk
gerechtigde, kan een aanvraag indienen, indien hij daartoe schriftelijk
gemachtigd is door de verhuurder-eigenaar, de zakelijk gerechtigde.
De woorden 'of krachtens publiekrechtelijke bevoegdheid' zijn in de
bepaling opgenomen in verband met gevallen waarin een overheidsorgaan,
bijvoorbeeld een provincie of een waterschap, bomen wil vellen. Een
waterschap, die op grond van een waterschapkeur tot vellen bestuursdwang
wil uitoefenen, zal deze bestuursdwang slechts kunnen uitvoeren, indien
het college een kapvergunning verleent. Het college zou echter geen
kapvergunning kunnen verlenen, wanneer de vergunning slechts door de
zakelijk gerechtigde zal kunnen worden aangevraagd.
Tweede lid, melding Boswet en aanvraag om kapvergunning
Bepaalde houtopstanden kunnen zowel onder de Boswet als onder de
kapbepalingen van de APV vallen. Dit betekent dat in die gevallen een
voorgenomen velling ook moet worden gemeld aan de (regionale) Dienst
Regelingen van het ministerie van Landbouw, natuur en voedselkwaliteit.
De provinciale Boswethandhavers toetsten deze meldingen. Artikel 4.5.4,
tweede lid, stelt nu dat de wettelijk voorgeschreven kennisgeving aan
het ministerie (“de minister”) mede wordt beschouwd als een
vergunningaanvraag. Deze efficiënte werkwijze is mogelijk geworden,
doordat het ministerie de bevestiging van de ontvangst van de
kennisgeving een afschrift zendt aan het desbetreffende college van
burgmeester en wethouders. Aangezien dit afschrift alle gegevens bevat,
die het college voor de beoordeling van de aanvraag nodig heeft, is een
belangrijke vereenvoudiging verkregen die voor de belanghebbende
boseigenaar vele van de bezwaren van het onderworpen zijn aan tweeërlei
gezag wegneemt.
Artikel 4.5.5 Weigeringsgronden
Eerste lid
Uit de rechtspraak blijkt dat bomen niet zonder meer moeten wijken voor
(alle) economische belangen, zoals het beter bewerkbaar zijn van akkers
of het voorkomen van water- en voedselonttrekking of schaduwwerking.
Niet alleen de visuele eigenschappen, maar ook andere kwaliteiten van
een houtopstand kunnen nader aanleiding geven tot het weigeren van een
kapvergunning. In de jurisprudentie worden als toetsingscriteria onder
andere aangetroffen:
- natuurwaarde
- landschappelijke waarde
- waarde voor stads- en dorpsschoon
- beeldbepalende waarde
- cultuurhistorische waarde
- waarde voor leefbaarheid.

Aan de hand van deze criteria kan bijvoorbeeld rekening worden gehouden
met:
· de recreatieve waarde van een op zichzelf lelijke klimboom, die bij
de jeugd als speelobject
· waardering ondervindt;
· belevingswaarde van houtopstand vanuit cultuurhistorisch of
planologisch oogpunt of wegens ouderdom of situering;
de natuurwetenschappelijke betekenis van houtopstand, bijvoorbeeld
doordat daarop zeldzame epifytische of terrestrische planten groeien,
hetzij hogere planten dan wel mossen of korstmossen, de luchtzuiverende
kwaliteiten, de invloed op de bodemhuishouding en het microklimaat en de
nestel- of schuilgelegenheid voor bepaalde diersoorten.
Voor de beoordeling van deze eigenschappen kunnen van belang zijn de
(stam) omvang van de boom, de plantwijze (alleenstaand of in groepen),
de standplaats (tussen de bebouwing of in het buitengebied), de soort
(snelgroeiend of langzaam groeiend).
Deze begrippen zijn niet nauwkeurig te omschrijven. De hier gegeven
opsomming is bovendien niet uitputtend. Wel zal elke keer weer een
afweging moeten worden gemaakt van alle betrokken belangen.
Een kapvergunning zal bijvoorbeeld in het algemeen moeten worden
verleend, wanneer:
- het gaat om het vellen van de houtwallen waarvan het gebruikelijk is
dat deze bij gedeelten periodiek worden 'afgezet', dat wil zeggen,
geveld om een geleidelijke verjonging mogelijk te maken;
-het gaat om het vellen van een boom die een ernstig gevaar vormt voor
de openbare veiligheid, bij voorbeeld wegens het risico van omwaaien of
het belemmeren van het uitzicht voor het verkeer.
Tweede lid, Noodkap
Op grond van de APV kan het college en op grond van artikel 172 e.v.
Gemeentewet kan de burgemeester in het kader van de openbare orde en
veilgheid maatregelen nemen. Dit is een boomdeskundige uitwerking
daarvan. Het gaat om als gevolg van calamiteiten ineens evident
gevaarlijke bomen, bijvoorbeeld na storm, bliksem, overstroming,
aanrijding, enz.
Artikel 4.5.6 (Bijzondere vergunningsvoorschriften)
Eerste lid, Vervaltermijn
Deze bepaling is overgenomen uit de oude verordening om te voorkomen dat
(zeer) oude kapvergunningen op een later tijdstip alsnog tot uitvoering
worden gebracht zonder dat voor belanghebbenden nog een mogelijkheid
bestaat om op grond van de Algemene wet bestuursrecht bezwaar te maken
tegen het verlenen van de vergunning.
Tweede lid, Herplantplicht
Ook zonder uitdrukkelijke bepaling kan, blijkens jurisprudentie, een
herplantplicht worden opgelegd en kunnen daarbij aanwijzingen worden
gegeven of een termijn gesteld.
Gezien het feit dat dit voorschrift ingrijpend kan zijn, is het toch
wenselijk ter zake een uitdrukkelijke bepaling op te nemen. Deze
herplantplicht heeft een andere strekking dan de herplantplicht
krachtens artikel 3 van de Boswet. Daar is zij gericht op het behoud van

het bosareaal (vandaar dat herplanten elders mogelijk is); bij de
gemeente geschiedt een eventuele herbeplanting om redenen van behoud van
natuur- of landschapswaarden, stads- en dorpsschoon of leefbaarheid, en
zal zij vaak zoveel mogelijk ter plaatse moeten gebeuren.
De wet geeft voor herbeplanten een termijn van drie jaar. De gemeenten
behoeven deze termijn in de APV niet aan te houden. Behalve een termijn
kan het college ook aanwijzingen geven met betrekking tot de
herplantplicht. Denkbaar is dat een andere boomsoort wordt
voorgeschreven (bij voorbeeld iepen die beter bestand zijn tegen
iepziekte). Bij vervanging van een grote boom kan worden gedacht aan
herplanting van een boom van vergelijkbare grootte of aanplant van meer
dan een boompje.
Ter voorkoming van een niet kapvergunningplichtige termijn, omdat een
nieuw boompje te klein is, kan het college ook de verplichting opleggen
de nieuwe boom een bepaald aantal jaren niet te kappen.
Uiteraard dient herplant bosbouwkundig verantwoord te zijn. Betreft het
houtopstand buiten de bebouwde kom, behorende bij een 'klein' bos van
een geregistreerde bosbouwonderneming, dan moet rekening worden gehouden
met een eventueel bosbouw- of bosbeheerplan in het kader van de Boswet.
Indien een herplant op het perceel van velling niet mogelijk is,
bijvoorbeeld door volbouwen, kan een financiële herplantplicht opgelegd
worden. Daartoe dient de waarde van bomen getaxeerd te worden, bij
voorkeur door een onafhankelijk geregistreerd boomtaxateur
(www.boomtaxateur.nl). Wel dient het ontvangen bedrag voor niets anders
dan herplant van bomen met min of meer dezelfde functies te worden
aangewend, anders is het verboden belastingheffing volgens de Raad van
State (bijv. ABRS 01.02.1995, MenR 1995, nr. 111).
Vierde lid, Opschortende werking
Artikel 6:16 van de Awb geeft het bestuursorgaan de mogelijkheid om af
te wijken van de hoofdregel dat bezwaar of beroep de werking van een
besluit niet schorst. In het derde lid wordt hiervan gebruik gemaakt
door te bepalen dat een vergunning moet worden verleend onder de
standaardvoorwaarde van feitelijk niet-gebruik tot het moment dat op
bezwaar of beroep is beslist.
Door het opnemen van de standaardvoorwaarde van feitelijk niet-gebruik
wordt voorkomen dat de kap al wordt uitgevoerd voordat er een
heroverweging door bestuur of rechter heeft plaats gevonden. Aangezien
een kap onomkeerbaar is, is het opnemen van dit voorschrift van groot
praktisch belang.
Vijfde lid, Bescherming flora en fauna
In sommige gevallen is bekend dat er in een (beschermde) boom ook
beschermde diersoorten voorkomen (vogels, vleermuizen, marters, enz.).
Ook wordt soms gewezen op het niet mogen vellen vanwege het broeden van
beschermde vogels.
Zesde lid, Bescherming nabije bomen
Dit voorschrift biedt de bevoegdheid om ook nabije beschermde bomen te
beschermen door het verplichten van de aanvrager tot het opstellen van
een boomdeskundig advies inzake de gevolgen van zijn werken voor nabije
beschermde bomen. Met name bij grotere bouw- en aanlegprojecten zal soms

de invloed van wijziging van grondwaterstand of maaiveldhoogte op het
voortbestaan van beschermde bomen nader onderzocht moeten worden.
Zevende lid, Rechtsopvolging
Dit voorschrift beoogt ook rechtsopvolgers te verplichten zich aan een
eenmaal afgegeven kapvergunning te houden. Met name bij overdracht van
eigendom is het overgaan van de verplichtingen uit de vergunning op de
nieuwe eigenaar van belang.
Samenloop met bouw- en aanlegvergunning
Het kan voorkomen dat een boom al is gekapt, als de bouw- of
aanlegvergunning na bezwaar of beroep alsnog geweigerd wordt. De
Afdeling stelt dat e voorschriften inhoudende dat van de vergunning pas
gebruik mag worden gemaakt, indien en zodra de Raad van State definitief
met de beoogde bouw of aanleg instemt, in het belang is van natuur- en
landschapsschoon, toegestaan zijn.
Artikel 4.5.7 Zelfstandige herplant- en instandhoudingsplicht
Eerste lid, Zelfstandige herplantplicht
Wanneer een herplantplicht alleen maar als vergunningsvoorschrift zou
kunnen worden gesteld, dan zou dat betekenen dat iemand aan de oplegging
van een herplantplicht kan ontkomen door zonder vergunning te vellen. De
in artikel 4.5.7, eerste lid, opgenomen bepaling maakt het mogelijk in
zulke gevallen een zelfstandige herplantverplichting te scheppen.
Blijkens de jurisprudentie mag een herplantplicht ook na strafrechtelijk
optreden nog worden opgelegd. Voorts mag een herplantplicht inhouden dat
er meer bomen of zelfs struiken worden geplant dan er eerst waren mits
evenredige omrekening plaatsvindt. Herstel in de vorige toestand kan ook
betekenen het laten uitvoeren van zodanige maatregelen dat de vorige
toestand zoveel mogelijk wordt benaderd en indien niet anders mogelijk
zelfs pas na verloop van tijd.
Het in het eerste lid opgenomen 'dan wel op andere wijze tenietgegaan'
maakt het mogelijk dat het college ook een verplichting tot herplanten
kan opleggen, als de houtopstand teniet is gegaan door verwaarlozing of
door een calamiteit.
Oplegging van een herplantplicht is in beginsel ook denkbaar, als
houtopstand teniet is gegaan door een velling ingevolge de
Plantenziektenwet of een velling in het kader van een
instandhoudingsplicht krachtens artikel 4.5.8, derde lid, dan wel op
grond van (andere) bepalingen van de APV, bij voorbeeld in verband met
de verkeersveiligheid. Gebleken is dat voor het uitvoeren van de
herplantplicht soms ook de medewerking van anderen dan de zakelijk
gerechtigde noodzakelijk is. Daarom is aansluiting gezocht bij de
omschrijving van artikel 14, eerste lid, van de Woningwet:
aanschrijvingen kunnen worden gericht tot de eigenaar 'of tot degene die
uit anderen hoofde tot het treffen van voorzieningen bevoegd is'.
Ook in de Boswet komt een herplantplicht voor. Artikel 3 van de Boswet
verplicht de eigenaar van grond, waarop een houtopstand anders dan bij
wijze van dunning is geveld of op andere wijze teniet gegaan, tot
herbeplanting. Het Besluit herbeplanting op grond van artikel 3 Boswet
geeft daarvoor nadere regels. De herplantplicht die in artikel 4.5.8 is

neergelegd, verschilt van de herplantplicht van de Boswet. De
herplantplicht in deze bepaling geldt niet zonder meer, maar pas wanneer
het college daartoe besluit. De herplantplicht van de Boswet geldt
altijd van rechtswege. De herplantplicht heeft in deze bepaling
bovendien een andere strekking dan in de Boswet: in de wet is zij
gericht op het behoud van het bosareaal (vandaar dat herplanten elders
mogelijk is), terwijl herbeplanting krachtens de APV geschiedt om
redenen van behoud van natuur- of landschapswaarde, stads- en
dorpsschoon of beeldbepalende waarde en daardoor vaak zoveel mogelijk
ter plaatse moet gebeuren. Hieruit volgt dat een herplantplicht slechts
opgelegd kan worden, wanneer hieruit een herstel van de verloren waarden
of functies kan voortkomen.
Indien een herplant op het perceel van velling niet mogelijk is,
bijvoorbeeld door volbouwen, kan een financiële herplantplicht opgelegd
worden. Daartoe dient de waarde van bomen getaxeerd te worden, bij
voorkeur door een onafhankelijk geregistreerd boomtaxateur
(www.boomtaxateur.nl). Wel dient het ontvangen bedrag voor niets anders
dan herplant van bomen met min of meer dezelfde functies te worden
aangewend, anders is het verboden belastingheffing volgens de Raad van
State (bijv. ABRS 01.02.1995, MenR 1995, nr. 111).
Derde lid (Instandhoudingplicht)
Het derde lid betreft beschermde bomen die nog wel in leven zijn, maar
waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat zij binnen afzienbare
tijd teniet zullen gaan.
De gemeente zou in dat geval kunnen wachten totdat de bomen geheel
teniet zijn gegaan om dan vervolgens op grond van het eerste lid van
artikel 4.5.8 een herplantplicht op te leggen.
Het kan echter voorkomen dat de situatie beter gediend is met het behoud
van bestaande bomen dan met de vervanging daarvan. Met name valt hierbij
te denken aan zeer waardevolle, grote bomen. Deze zijn immers niet of
slechts met grote kosten te vervangen, en wat bijvoorbeeld natuur- of
landschapswaarde, stads- en dorpsschoon of beeldbepalende waarde
betreft, wegen zij op tegen een veelheid van jonge boompjes.
Krachtens het derde lid van artikel 4.5.8 kan de zakelijk gerechtigde
worden verplicht tot het in stand houden van dergelijke bomen. Deze
verplichting kan inhouden het ongedaan maken of voorkomen, voor zover
mogelijk van (dreigende) ernstige beschadiging of aantasting ten gevolge
van weersomstandigheden, ziekten, verwaarlozing, vraat door dieren, het
weghalen van bosstrooisel, bouw- en sloopwerkzaamheden, het aanleggen
van terreinverhardingen, het storten van afval, enz.
Op bouwterreinen is bij voorbeeld het volgende van belang:
1. Verkeer, machines, (bouw)keten, materiaalopslag en het verbranden
van afval onder de kroon kunnen een boom ernstig beschadigen of in
gevaar brengen.
2. Een hek, dat op tijd is geplaatst, houdt allerlei oorzaken van
beschadiging onder de kroon vandaan. Het hek moet ongeveer even ruim om
de boom staan als de kroon breed is.
3. Het leggen van rijplaten gaat verdichting van de grond tegen.
4. Afgraven van de bovenste decimeters van de grond ontneemt de boom
het meeste voedsel en ook een groot deel van de fijne wortels.
5. Ophogen van de grond, vooral met klei, kan bomen doen verstikken.

6. Bestraten of verharden onder de boom leidt tot een tekort aan lucht
en vocht, vooral bij gebruik van beton of asfalt. Eventueel kan worden
gewerkt met de minder schadelijke 'groensteen'.
7. Een boom is geen paal. Kabelstroppen om stam of takken of het vast
spijkeren van latten geven grote wonden.
8. Beschadigingen en wonden moeten op tijd worden behandeld. Inrotting
wordt voorkomen door plekken glad af te werken en met balsem te
bedekken.De verplichting tot instandhouding behoeft niet te betekenen
dat van een boomgroep alle bomen moeten blijven staan. Om besmetting met
ziekten te voorkomen kan zo nodig de verplichting worden opgelegd
bepaalde bomen te kappen en van het terrein te verwijderen. Bij een
sterk verouderd bomenbestand kan het aanbeveling verdienen het bestand
te kappen onder het opleggen van een herplantplicht.
De instandhoudingverplichting krachtens artikel 4.5.7 mag uiteraard niet
leiden tot strijd met verplichtingen krachtens hogere regelingen, zoals
bij voorbeeld de Plantenziektenwet.
Uiteraard dient een bevoegdheid tot het voorschrijven van een
instandhoudingplicht, evenals alle andere overheidsbevoegdheden, te
worden uitgeoefend met inachtneming van de algemene beginselen van
behoorlijk bestuur, zoals deze bij voorbeeld worden aangeduid in de
Algemene wet bestuursrecht. Bij de afweging van belangen omtrent het
opleggen van een herplantplicht kunnen ook de financiële belangen van
betrokkene een rol spelen.
Vierde lid, Rechtsopvolging
Dit voorschrift beoogd ook rechtsopvolgers te verplichten zich aan een
eenmaal afgegeven kapvergunning te houden. Met name bij overdracht van
eigendom is het overgaan van de verplichtingen uit de vergunning op de
nieuwe eigenaar van belang.
Artikel 4.5.8 (Schadevergoeding)
Dit artikel is gebaseerd op artikel 17 van de Boswet dat voorschrijft
dat de gemeentelijke verordening een orgaan aanwijst, dat beslist op
verzoeken om schadevergoeding.
De jurisprudentie over schadevergoeding is nog schaars. Geen
schadevergoeding is toegekend in gevallen waarbij door een kapverbod of
een weigering van een kapvergunning de (nog niet verwezenlijkte)
mogelijkheid werd ontnomen, om een voordeel te behalen (bijvoorbeeld de
winst uit verkoop van hout).
Deze bepaling blijft tamelijk abstract: van geval tot geval zal moeten
worden nagegaan of, en zo ja in hoeverre, er sprake is van schade; of,
en zo ja, in hoeverre deze al dan niet ten laste van betrokkene moet
blijven; of, en zo ja in hoeverre, een billijke schadevergoeding moet
worden betaald. Een concrete, gedetailleerde regeling die alle gevallen
dekt, is niet mogelijk. Dit artikel vindt vrijwel geen toepassing in de
praktijk.
Artikel 4.5.9 Bestrijding boomziekten
Het oude APV-artikel zag enkel op de bestrijding van iepziekte, maar
door toename van boomziekten, zoals de kastanjebloedingsziekte en
insectenplagen, zoals kastanjemineermot en eikenprocessierups, is een
algemener artikel inzake boomziekten gewenst.

De iepziekte ontstaat doordat een schimmel de houtvaten de stam en de
takken verstopt. Hierdoor wordt de sapstroom tussen de wortels en de
boom verstoord en krijgen de bladeren geen voedingsstoffen en water
meer. De boom is dan ten dode opgeschreven. Dit proces kan zich binnen
enkele weken voltrekken. De schimmel wordt overgebracht door de
iepenspintkever. De kevers leggen hun eitjes onder de schors van zieke
of dode iepen. De jonge kevers vliegen naar gezonde bomen in de buurt,
die zodoende worden aangetast. Soms dragen de wortels zonder tussenkomst
van de kever, de schimmel aan elkaar over.
Verspreiding van de iepenspintkever is tegen te gaan door ziek of dood
iepenhout in de periode mei t/m augustus binnen één maand te
vernietigen. Iepenhout afkomstig van najaars- en voorjaarsstormen moet
voor 1 mei zijn vernietigd. Om de ziekte tegen te gaan is het
noodzakelijk alle iepen, zowel op particuliere terreinen als op
publiekrechtelijk beheerde terreinen tweemaal per groeiseizoen te
controleren op de aanwezigheid van de ziekte.
In artikel 4.5.3, tweede lid, onder e is de opheffing van het kapverbod
geregeld indien sprake is van een aanschrijving die leidt tot het vellen
van een boom.
De bij de bestrijding van de iepziekte betrokken organisaties
(waaronder de Bomenstichting, het Ministerie van LNV, de Vereniging
Stadswerk, de Groenraad en enkele gemeenten) plegen overleg in het
IepenBeraad. De VNG is geen deelnemer aan het Iepenberaad maar
onderschrijft wel de doelstelling van coördinatie van de bestrijding van
de iepziekte. De verantwoordelijkheid voor bestrijding van de iepziekte
ligt voornamelijk bij gemeenten. Die verantwoordelijkheid krijgt vorm
door een consequente uitvoering en handhaving van dit voorschrift.
Artikel 4.5.10 Erfgrens
De ervaring leert dat het niet wijs is om zich als gemeenten in (meestal
zeer langdurige) burengeschillen inzake bomen te mengen. Niettemin kan
de gemeente ter beperking van de juridische omvang van deze geschillen
ingevolge artikel 5:42 lid 2 Burgerlijk Wetboek bij APV de wettelijke
afstand van bomen (twee meter), heesters en heggen (halve meter) tot de
erfgrens inkorten. Dit is zowel in het voordeel van beide buren als van
de gemeente zelf als grote boomeigenaar. Er is gekozen voor de gangbare
halve meter voor bomen. Voor heesters en heggen is niet gekozen voor de
gangbare “nihil afstand”, maar voor 0,10 meter vanwege het vele
verkochte gemeentelijke groen nabij erfgrenzen.

Toelichting hoofdstuk 5
Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente
Afdeling 1 Parkeerexcessen
Bevoegdheid tot regeling van parkeerexcessen
In artikel 2a van de Wegenverkeerswet 1994 (hierna:WVW) is expliciet
aangegeven dat provincies, gemeenten en waterschappen hun bevoegdheid
behouden om bij verordening regels vast te stellen ten aanzien van het
onderwerp waarin de wegenverkeerswetgeving voorziet. Daarbij worden twee
voorwaarden gesteld. In de eerste plaats mogen deze regels niet in
strijd komen met de bij of krachtens de WVW 1994 vastgestelde regels. En
in de tweede plaats mogen verordeningen alleen worden vastgesteld voor
zover verkeerstekens zich daar niet toe lenen.
Dit betekent dat gemeenten de mogelijkheid hebben om eigen verordeningen
betreffende het verkeersgedrag vast te stellen.
Artikel 5.1.1 Begripsomschrijvingen
Voor de toepassing van deze afdeling wordt onder ‘weg’ verstaan hetgeen
artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994(WVW) daaronder verstaat.
Ook voor het openbaar verkeer openstaande parkeerterreinen kunnen onder
de definitie van ‘weg’ in de zin van de WVW worden gebracht. Omwille van
de duidelijkheid is in de definitie -aanvullend op de modelbepaling- de
zinsnede 'alsmede de parkeerplaatsen' toegevoegd. In de praktijk blijkt
namelijk dat het voor de burger niet altijd even duidelijk is dat onder
het begrip 'wegen' ook parkeerplaatsen worden begrepen.
Opdat over de inhoud van het begrip `voertuigen' geen onzekerheid zal
bestaan, is hier een definitie van dit begrip opgenomen. Tot
uitgangspunt is genomen de definitie van `voertuigen' die in artikel 1
van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990 wordt gegeven,
doch zij is in een bondiger vorm gegoten.
Bovendien zijn (ook) fietsen en bromfietsen en invalidenvoertuigen
uitgezonderd.
De omschrijving van het begrip `parkeren' is dezelfde als die in artikel
1 van het RVV. Gemeentelijke regelingen betreffende het parkeren moeten
betrekking hebben op excessen; zij mogen niet (mede) het 'normale'
parkeren bestrijken, zoals het stilstaan en wachten op wegen ten behoeve
van het onmiddellijk in- en uitstappen van personen en het onmiddellijk
laden en lossen van goederen. Het begrip 'parkeerexces' heeft geen
vaststaande inhoud. In de eerste plaats gaat het om parkeren dat
buitensporig is jegens andere weggebruikers met het oog op de verdeling
van de beschikbare parkeerruimte, en dat op grond daarvan niet
toelaatbaar kan worden geacht. In de tweede plaats betreft het parkeren
dat onaanvaardbaar is om andere redenen, zoals de aantasting van de
openbare orde en veiligheid, schaden van het uiterlijk aanzien van de
gemeente en belemmering van het uitzicht.
Artikel 5.1.2 Parkeren van voertuigen van autobedrijf e.d.
Artikel 5.1.2. lid 1, sub a, beoogt optreden mogelijk te maken tegen
autohandelaren en exploitanten van garage-, herstel- en
autoverhuurbedrijven die de weg voortdurend gebruiken als stallingruimte

voor auto's die hen toebehoren en/of zijn toevertrouwd. Het gaat hier om
situaties waarin het gebruik van parkeerruimte op buitensporige wijze
plaats heeft en uit dien hoofde niet toelaatbaar kan worden geacht (verkeersmotief).
In toenemende mate wordt geklaagd over de door velen als
(neven)bedrijf uitgeoefende reparatie- en sloopwerkzaamheden aan op de
weg geparkeerde voertuigen.
Deze werkzaamheden geven veelal klachten inzake geluidsoverlast en
verontreiniging van de weg; in mindere mate wordt geklaagd over de als
gevolg van deze activiteiten verminderde parkeergelegenheid.
Met het oog op het vorenstaande is het derhalve wenselijk de
strafbaarheid van het herstellen of slopen op de weg niet te relateren
aan de omstandigheid dat er sprake moet zijn van drie of meer
voertuigen. Indien het slopen of herstellen van een voertuig bij
herhaling geschiedt, moet - met het oog op de vorengenoemde bezwaren -
hiertegen kunnen worden opgetreden, daargelaten of zich in de
onmiddellijke omgeving meer auto's bevinden die betrokkene `toebehoren
of zijn toevertrouwd'. Wel zij er bij dezen op gewezen dat het
veroorzaken van hinderlijk rumoer reeds is verboden bij artikel 2.4.5.
Met het oog op het toenemend aantal klachten is een strafbepaling welke
zich in het bijzonder richt tot de onderhavige activiteiten, wenselijk
naast genoemde (algemene) verbodsbepalingen.
Onder a is het woord ‘vergen’ gebezigd in plaats van ‘duren’ ten einde
twijfel over de vraag of met een bepaalde herstel- of
onderhoudswerkzaamheid meer dan een uur gemoeid is, zoveel mogelijk uit
te sluiten. Bij het gebruik van de term `vergen' beschikt men over een
meer objectieve maatstaf.
De in het eerste lid gestelde verbodsbepaling geldt uiteraard niet voor
het normaal parkeren van de voor persoonlijk gebruik gebezigde auto('s)
van de exploitant.
Het verlenen van een ontheffing ingevolge dit lid zal in het algemeen op
zijn plaats zijn ingeval, alle omstandigheden in aanmerking genomen,
redelijkerwijs moet worden aanvaard dat de exploitant geen andere
mogelijkheden ten dienste staan dan de hem toebehorende of toevertrouwde
auto's op de weg te parkeren. Te denken is hierbij aan het geval dat de
exploitant van een reeds lang bestaand bedrijf in de feitelijke
onmogelijkheid verkeert op eigen terrein of in de nabijheid van zijn
bedrijf stallingruimte te creëren c.q. daarover op andere wijze de
beschikking te krijgen. Aan de ontheffing kunnen uiteraard voorschriften
worden verbonden, onder meer omtrent de plaats waar en de tijd gedurende
welke voertuigen voor de hier aan de orde zijnde doeleinden op de weg
mogen worden geplaatst, alsmede ten aanzien van het aantal voertuigen
dat ter plaatse door de houder van de ontheffing mag worden geparkeerd.
Artikel 5.1.3 Te koop aanbieden van voertuigen
Het komt regelmatig voor dat eigenaren hun voertuig te koop aanbieden op
de openbare weg. Wanneer het een enkel voertuig betreft, is dit geen
echt probleem.
Anders ligt het wanneer de voertuigen met grote aantallen tegelijk
aangeboden worden. Behalve dat het uiterlijk aanzien wordt aangetast,
brengt het voor de omwonenden aanzienlijke overlast met zich mee. Een
dergelijke uitstalling van voertuigen trekt immers kooplustigen aan. Ook
wordt er een aanmerkelijk beslag op de beschikbare parkeerruimte gelegd.

In deze bepaling is gekozen voor een constructie waarin het college de
bevoegdheid heeft gebieden aan te wijzen waar het verbod van kracht is.
Wanneer er naar het oordeel van het college sprake is van overlast
kunnen deze het verbod activeren.
Artikel 5.1.4 Defecte voertuigen
Veelvuldig doet zich het verschijnsel voor dat niet-rijklare voertuigen
op de weg worden geplaatst. De eigenaar of houder van een of meer van
dergelijke voertuigen heeft deze meestal aangekocht om na weken of zelfs
maanden van nijvere zelfwerkzaamheid weer een volwaardig voertuig te
creëren. Niet altijd slaagt hij in deze poging, waarna het voertuig op
de weg wordt achtergelaten, waar het na verloop van tijd degenereert tot
autowrak. Deze bepaling richt zich in het bijzonder tegen dit soort
parkeergedragingen. Het excessieve is in het bijzonder gelegen in het in
relatie tot het tekort aan parkeerruimte niet gerechtvaardigde doel
waartoe men het voertuig op de weg zet. Daarnaast kan het hierbedoelde
parkeren een ontsiering van het uiterlijk aanzien van de gemeente
meebrengen en om die reden excessief zijn.
Artikel 5.1.5 Voertuigwrakken
Anders dan de niet-rijklare voertuigen die ingeval van parkeren
gedurende zekere tijd in het bijzonder een parkeerexces kunnen opleveren
door het in relatie tot het tekort aan parkeerruimte niet
gerechtvaardigde doel waartoe men een voertuig op de weg zet, geeft een
achtergelaten voertuigwrak in de eerste plaats aanstoot, doordat het een
ontsierend element in het straatbeeld vormt. Ook houdt een wrak een
gevaar in voor spelende kinderen en voor de weggebruikers. Het op de weg
plaatsen of hebben van een wrak is dus primair om die reden excessief.
Daarnaast kan echter ook het zo juist genoemde verkeersmotief een rol
spelen bij het uitvaardigen van dit verbod.
Artikel 5.1.6 Caravans e.d.
Deze bepaling richt zich tegen het langer dan nodig parkeren van
caravans, woonwagens, kampeerwagens e.d. op de weg.
Het excessieve van het hier bedoelde parkeren is in de eerste plaats
gelegen in het buitensporige gebruik van parkeerruimte dat daarmee
gepaard gaat. Daarnaast is dat het ontsieren van het uiterlijk aanzien
van de gemeente.
Het parkeren op ten hoogste drie (achtereenvolgende) dagen wordt niet
verboden, opdat de betrokkene de gelegenheid zal hebben zijn
kampeerwagen of caravan voor een te ondernemen reis gereed te maken,
respectievelijk na de reis op te ruimen.
Met het gebruik van de zinsnede 'op drie achtereenvolgende dagen' is
beoogd aan te geven dat niet bewezen hoeft te worden dat het voertuig
drie dagen onafgebroken op dezelfde plaats heeft gestaan en dus niet -
al was het maar één meter- is verplaatst. Volstaan kan worden met aan te
tonen dat het voertuig op enig tijdstip (op drie achtereenvolgende
dagen) op de weg geparkeerd heeft gestaan (dit behoeft niet steeds
dezelfde plaats te zijn).
Artikel 5.1.6 lid 1, sub b, richt zich tegen het ontsieren van het
uiterlijk aanzien van de gemeente door het doen of laten staan van
caravans e.d. elders dan op de weg in de zin van de WVW. Het gaat hier
vooral om situaties, waarin particulieren hun caravan e.d. lange tijd

(soms het hele jaar) op eigen terrein laten staan op een zodanige wijze,
dat voor een ieder vanaf de openbare weg zichtbaar is. Deze wijze van
parkeren kan ontsierend zijn.
Artikel 5.1.7 Parkeren van reclamevoertuigen
In de praktijk wordt vaak geklaagd over het in het wilde weg plaatsen
van voertuigen, aanhangwagens e.d. op of langs de weg met de kennelijke
bedoeling om daarmee reclame te maken. Het excessieve is primair gelegen
in het, in relatie tot het tekort aan parkeerruimte, niet
gerechtvaardigde doel waartoe men het voertuig op de weg zet. Dit doel
kan reeds met één voertuig worden bereikt. In de tweede plaats kan het
excessieve gelegen zijn in het motief van het tegengaan van ontsiering
van het uiterlijk aanzien van de gemeente.
Deze bepaling is niet bedoeld voor bedrijfsauto's die voorzien zijn van
eigen handelsreclame. Er wordt immers gesproken over het parkeren van
voertuigen `... met het kennelijk doel om daarmee handelsreclame te
maken'. De hierboven bedoelde voertuigen worden niet voor het maken van
deze reclame gebezigd.
Artikel 5.1.8 Parkeren van grote voertuigen
De twee hoofdmotieven van artikel 5.1.8 zijn enerzijds de bescherming
van het uiterlijk aanzien van de gemeente en anderzijds de voorkoming
van het excessieve weggebruik.
Het doen of laten staan van grote voertuigen kan immers op bepaalde
plaatsen, zoals op dorpspleinen, vóór monumenten en historische
gebouwen, in parken, op rustieke plekjes in open landschappen een
ernstige aantasting van het stads-, dorps- of landschapsschoon
betekenen. Vrachtauto's, aanhangwagens, kermiswagens en reclame-auto's
bij voorbeeld kunnen op dergelijke plaatsen een zeer storend element
vormen. Gezien het motief van deze bepaling heeft zij ook betrekking op
het parkeren van grote voertuigen buiten de weg.
De werking van het in het eerste lid gestelde verbod is ingevolge het
tweede lid beperkt tot de avond en de nacht, alsmede het weekeinde en de
doordeweekse feestdagen. Het lijkt in het algemeen niet redelijk om het
parkeren van grote voertuigen op de weg ook gedurende de werkdag te
verbieden. Dit zou de belangen van met name handel en industrie te zeer
schaden.
Krachtens het derde lid komt het college de bevoegdheid toe om ter zake
van de in de eerste lid omschreven verbod een ontheffing te verlenen.
Aldus kan worden voorkomen dat de werking van deze verboden zou leiden
tot een onevenredige aantasting van bedrijfsbelangen. Verzoeken om
ontheffing zullen van geval tot geval moeten worden bekeken.
Omstandigheden welke in beginsel door alle bedrijven - ongeacht de aard
- kunnen worden aangevoerd, rechtvaardigen op zich nog geen ontheffing.
Aan een ontheffing kunnen uiteraard voorschriften worden verbonden
betreffende de tijd en de plaats waarop deze zal gelden.
Artikel 5.1.9 Parkeren van uitzichtbelemmerende voertuigen
Deze bepaling beoogt optreden mogelijk te maken tegen het parkeren van
vrachtwagens e.d. bij andermans voor bewoning of ander dagelijks gebruik
bestemd gebouw, zodanig, dat daardoor het uitzicht van bewoners of
gebruikers van het gebouw op hinderlijke wijze wordt belemmerd of hun
anderszins hinder of overlast wordt aangedaan.

Onder de werking van deze bepaling valt ook het hinderlijk doen of laten
staan van grote voertuigen buiten de weg in de zin van de WVW.
Door opneming van de bestanddelen `of hun anderszins hinder of overlast
wordt aangedaan' zijn ook mogelijke andere vormen van hinder of overlast
dan uitzichtbelemmering, door het parkeren van grote voertuigen aan
bewoners of gebruikers van gebouwen berokkend, verboden. Hierbij kan
worden gedacht aan belemmering van de lichtval, stankoverlast en
geluidsoverlast, bij voorbeeld ten gevolge van het starten en
warmdraaien van grote voertuigen.
De in het tweede lid opgenomen uitzondering ziet bij voorbeeld op (het
parkeren van) `hoogwerkers', meetwagens e.d.
Een ontheffingsmogelijkheid is niet geboden. Niet goed valt in te zien
hoe deze mogelijkheid te rijmen valt met het hinderlijke karakter van
het hier bedoelde parkeren.
Artikel 5.1.10 Overlastgevend parkeren van voertuigen
Deze bepaling ziet met name op hinder en overlast die voor bewoners of
gebruikers van nabijgelegen gebouwen of terreinen kunnen ontstaan door
het parkeren van voertuigen met stankverspreidende stoffen, zoals
vrachtauto's van destructiebedrijven, vismeelfabrieken e.d.
Onder de werking van deze bepaling valt ook het doen of laten staan van
voertuigen met stankverspreidende stoffen buiten de weg in de zin van de
WVW.
Een ontheffingsmogelijkheid wordt niet geboden. Deze mogelijkheid valt
niet goed te rijmen met het hinderlijke karakter van het hier bedoelde
parkeren.
5.1.11 Overlast van fiets of bromfiets
eerste lid
In de praktijk wordt regelmatig overlast ondervonden van fietsen en
bromfietsen die her en der buiten de daartoe bestemde fietsenstallingen
worden geplaatst. Het gaat hierbij doorgaans om plaatsen, waar zich
grote concentraties van gestalde (brom)fietsen voordoen, zoals
bijvoorbeeld bij stations, winkelcentra en dergelijke. Voorop staat dat
dan wel voldoende stallingsmogelijkheden ter plekke aanwezig zijn.
Ter regulering van overlast van foutief geplaatste (brom)fietsen is in
het eerste lid van dit artikel aan het college de bevoegdheid gegeven om
plaatsen aan te wijzen waar het verboden is (brom)fietsen neer te zetten
buiten de daarvoor bestemde ruimten of plaatsen dan wel deze daar te
laten staan. De belangen die het college hierbij onder meer in
overweging kan nemen zijn: de bescherming van het uiterlijk aanzien van
de gemeente, de voorkoming of opheffing van overlast of de voorkoming
van schade aan de openbare gezondheid. Bij het laatste motief kan worden
gedacht aan het voorkomen van mogelijke verwondingen aan voetgangers die
zich tussen een woud van (brom)fietsen een weg moeten banen.
Na aanwijzing van een plaats waar het verbod zal gelden, kan tegen een
foutief geplaatste (brom)fiets worden opgetreden. Door middel van borden
moet worden aangegeven dat foutief geplaatste (brom)fietsen zullen
worden verwijderd. Het feitelijk verwijderen dient dan beschouwd te
worden als toepassing van bestuursdwang.
Alvorens deze vorm van bestuursdwang te effectueren is het verstandig
aan het publiek bekend te maken, bijvoorbeeld door mededeling in het
gemeenteblad, de plaatselijke krant of een huis-aan-huisblad, met

affiches en dergelijke, dat onjuist geplaatste (brom)fietsen zullen
worden verwijderd. Tevens is het raadzaam aan te geven waar de
verwijderde fietsen weer kunnen worden opgehaald en hoe hoog de kosten
zijn die vergoed moeten worden.
Tweede lid
Op grond van het tweede lid is het verboden (brom)fietswrakken op de weg
te laten staan. Zowel in de stallingsruimten voor (brom)fietsen als
overigens op de weg kunnen deze (brom)fietswrakken veel overlast,
ontsiering van de gemeente of schade aan de openbare gezondheid
veroorzaken.
Het gaat hierbij om (brom)fietsen, die rijtechnisch in onvoldoende staat
van onderhoud en tevens in een verwaarloosde toestand verkeren. Deze
wrakken die doorgaans aan niemand meer toebehoren, kunnen op grond van
het tweede lid van dit artikel worden opgehaald en als grof vuil worden
afgevoerd

Afdeling 2 Collecteren, venten en standplaatsen
Artikel 5.2.1 Inzameling van geld of goed
In het geval van collecten en inzamelingen gaat het om het aan de man
brengen van liefdadigheid. Om twee redenen is op dit terrein
gemeentelijke regulering noodzakelijk. In de eerste plaats dient kost
wat kost te worden voorkomen, dat malafide personen misbruik maken van
liefdadigheidsgevoelens van mensen. Wanneer op straat of huis aan huis
een collecte of een inzameling wordt gehouden met toestemming van het
gemeentebestuur, dienen de burgers er vanuit te kunnen gaan, dat het
gaat om bonafide collectanten en inzamelaars. In de tweede plaats is
gemeentelijke regulering noodzakelijk om te voorkomen, dat er teveel
gecollecteerd en ingezameld wordt. Dat verlaagt niet alleen de
opbrengsten, maar is ook overlastgevend.
Dat er zich bij inzamelingsacties ongewenste en bedrieglijke praktijken
kunnen voordoen, is bekend. Veelal gaan inzamelingsacties uit van
volkomen betrouwbare instellingen; evenwel komt het ook voor dat de
bedoelde inzamelingen e.d. uitgaan van instellingen of personen die in
het geheel geen steun verdienen of wier beroep op de algemene
liefdadigheidszin niet gemotiveerd is. Ook komt het voor dat slechts in
naam een instelling bestaat, terwijl in werkelijkheid alleen particuliere
belangen worden gediend.
Voorts kan er sprake zijn van misbruiken in die zin dat de giften die
liefdadige personen ter beschikking stellen slechts voor een klein deel
ten goede komen aan het (beweerde) charitatieve doel.
Buiten de sfeer van het strafrecht ligt het bestrijden van ongewenste
praktijken primair op de weg van de gemeenten die het vergunningenbeleid
voor inzamelingen, straatcollecten en dergelijke in handen hebben.
Voor de toepasselijkheid van de onderhavige bepaling is het niet nodig
dat de inzameling zich naar haar aard en opzet richt tot een ieder
zonder onderscheid.
Voor de openbaarheid der inzameling is voldoende dat deze aan de
openbare weg of van daaraf zichtbaar dan wel op een andere voor het
publiek toegankelijke plaats plaatsvindt.
In het derde lid van artikel 5.2.1 is voorts een uitzondering opgenomen
voor inzamelingen die gehouden worden `in besloten kring'. De
uitdrukking `in besloten kring' doelt op gevallen waarin tussen de
inzamelende instelling en de persoon tot wie zij zich richt een bepaalde
kerkelijke, maatschappelijke of verenigingsband bestaat, welke binding
de achtergrond vormt van de actie. Bij acties in besloten kring zullen
zich niet licht gevallen van misbruik voordoen.
Het begrip `besloten kring' veronderstelt dus een nauwere band dan
alleen het gemeenschappelijk lidmaatschap. Men zal tevens moeten
aangeven dat er ook een zekere gemeenschappelijke bekendheid met elkaar
is. Het door de Stichting Centraal Bureau Fondsenwerving voor het
inzamelingswezen jaarlijks opgestelde collecteplan dient het
gemeentebestuur als leidraad voor een plaatselijk collecterooster. Bij
het Centraal Bureau Fondsenwerving zijn nagenoeg alle Nederlandse
gemeenten aangesloten. Het Centraal Bureau Fondsenwerving stelt zich tot
taak te bevorderen dat de werving van middelen en de propaganda voor
doeleinden te algemenen nutte op aanvaardbare wijze geschiedt, een en
ander zowel in het algemeen belang als in het belang van de erbij
betrokken instellingen.

Artikel 5.2.2 Venten
Onder venten met goederen wordt verstaan: de uitoefening van
kleinhandel, waarbij de goederen aan willekeurige voorbijgangers worden
aangeboden, dan wel het huis-aan-huis aanbieden van goederen.
Het afgrenzen van het begrip ‘venten’ ten opzichte van andere vormen van
straathandel is belangrijk bij de beantwoording van de vraag of een
ventvergunning vereist is bij het aanbieden van goederen of diensten.
Wil er sprake zijn van venten, dan geldt een verbod tot het aanbieden
vanaf een vaste plaats. De venter moet, wanneer hij zijn waren aanbiedt,
dit voortdurend vanaf een andere plaats doen, tenzij hij zijn cliëntèle
aan het bedienen is. Het aanbieden van goederen in een rijdende winkel
wordt dan ook tot venten gerekend.
Artikel 7 Grondwet bepaalt dat geen vergunning mag worden geëist voor de
gebruikmaking van een zelfstandig middel van bekendmaking.
Dientengevolge moet het venten met gedrukte of geschreven stukken van de
verbodsbepaling uit het eerste lid van het APV-artikel worden
uitgezonderd.
De reikwijdte van het geformuleerde ventverbod betreft in beginsel ook
het aan de deur afleveren van goederen. In bepaalde gevallen worden
echter artikelen die in een winkel zijn aangeschaft door de winkelier of
zijn personeel aan huis afgeleverd. Een dergelijk afleveren van goederen
betreft niet de verkoop van goederen aan de deur, waardoor de openbare
orde wordt aangetast. Hiervoor wordt dan ook in lid 2 onder b van de
APV-bepaling een uitzondering gemaakt.
Met betrekking tot markten zijn aparte gemeentelijke regels van kracht
(marktverordening).
De onderwerpen die tot de huishouding van de gemeente worden gerekend -
en op grond waarvan een vergunning kan worden geweigerd - zijn openbare
orde, voorkomen of beperken overlast, verkeersvrijheid of -veiligheid en
bijzondere omstandigheden (verzorgingsniveau van de consument).
In het derde lid van artikel 5.2.2 zijn deze motieven aangehaald als
weigeringsgronden voor een ventvergunning.
Artikel 5.2.3 Standplaatsen
Artikel 5.2.3 bevat in het eerste lid een verbod tot het aanbieden van
goederen vanaf een vaste plaats in de openbare ruimte. Dit verbod geldt
niet wanneer een vergunning door het college is verstrekt. Artikel 5.2.3
ziet duidelijk op het te koop aanbieden van goederen vanaf een vaste
plaats. Hiermee wordt dan ook een onderscheidend criterium gevormd ten
opzichte van het venten met goederen. Bij het venten met goederen wordt
er immers vanuit gegaan, dat de venter voortdurend zijn goederen vanaf
een andere plaats in de openbare ruimte moet aanbieden.
Artikel 5.2.3, tweede lid, verbiedt de rechthebbende op een terrein toe
te laten dat een standplaats wordt ingenomen, zonder dat hiervoor een
vergunning is verstrekt. Met dit verbod is het mogelijk niet alleen
degene die zonder vergunning een standplaats inneemt te vervolgen, maar
ook de eigenaar van de grond die het innemen van een standplaats zonder
vergunning toestaat.

In het derde lid van artikel 5.2.3 wordt een uitzondering gemaakt op het
verbod op de straathandel voor zover het betreft het uitstallen van
stukken waarin gedachten en gevoelens worden geopenbaard (artikel 7
Grondwet). Artikel 5.2.3, derde lid, heeft als strekking dat voor het
aanbieden van gedrukte stukken geen vergunning kan worden geëist. Dit
aanbieden van gedrukte stukken wordt gezien als een zelfstandig middel
van verspreiding. Wel is een vergunning noodzakelijk indien vanaf een
standplaats gedrukte stukken worden aangeboden (artikel 5.2.3, eerste
lid sub a). Deze vergunning is niet vereist omdat gedrukte stukken
worden aangeboden, maar vanwege het feit dat een standplaats wordt
ingenomen.
Ingevolge lid 4 is voor het innemen van een standplaats op een door de
gemeente ingestelde markt geen vergunning krachtens artikel 5.2.3 nodig.
Voor markten die door de gemeenteraad zijn ingesteld geldt een
afzonderlijk regime. Voor de Zoetermeerse weekmarkten is dat de door de
gemeenteraad vastgestelde Marktverordening Zoetermeer 1988. Voor andere
markten zal in het betreffende raadsbesluit een afzonderlijk regime
moeten worden opgenomen.
Voor het innemen van een standplaats op een bepaald evenement is geen
vergunning krachtens artikel 5.2.3 nodig. Op het evenement is dan een
afzonderlijk regime van toepassing, waarbij de bepalingen met betrekking
tot het innemen van een standplaats niet van toepassing zijn.
De bepalingen in dit artikel strekken ter bescherming van meerdere
belangen. De aangevraagde lokatie op de openbare weg wordt onder meer
getoetst aan de openbare orde, waaronder begrepen het tegengaan van
verkapte marktvorming, aan de verkeersvrijheid en de -veiligheid alsmede
aan het uiterlijk aanzien van de gemeente.
Teneinde verdere kaders te geven voor de vraag of en zo ja op welke
wijze een vergunning door het college wordt verleend is in Zoetermeer
een standplaatsenbeleid van kracht.

Afdeling 3 Openbaar water
Algemeen
Het beheer van het openbaar (vaar)water is in Nederland aan diverse
overheden opgedragen. Zo is voor het beheer van de belangrijkste
rivieren en rijkskanalen de centrale overheid verantwoordelijk. Het
beheer van de overige wateren is verdeeld tussen de provincies,
gemeenten en waterschappen.
De centrale wetgever heeft voor het gebruik van het openbaar vaarwater
diverse regelingen vastgesteld. Daarbij is een splitsing aangebracht
tussen regelingen die uitsluitend van toepassing zijn op de bij het rijk
in beheer zijnde vaarwateren en regelingen die voor het gebruik van alle
openbare vaarwateren gelden. Genoemd worden hier onder meer het Binnenvaartpolitiereglement
(BPR) en het Algemeen Reglement van politie voor
rivieren en rijkskanalen. Op provinciaal niveau is er in dit verband de
Vaarwegenverordening Zuid-Holland.
De regelgevende bevoegdheid ten aanzien van "de bescherming van 's rijks
waterstaatswerken en de verzekering van het doelmatig en veilig gebruik
daarvan" komt exclusief toe aan de centrale overheid. Dit betekent dat
voor provinciale- en gemeentelijke overheden en de waterschappen slechts
voor de overblijvende vaarwateren regelgevende bevoegdheid resteert voor
zover daaraan hetzelfde motief als dat van de wet van 28 februari 1891
(tot vaststelling van bepalingen betreffende 's rijks waterstaatswerken)
ten grondslag ligt. Deze bevoegdheid wordt eveneens gerelateerd aan het
onder beheer hebben van die vaarwateren.
De regelgeving in de onderhavige paragraaf blijft beperkt tot
gedragingen in of op het openbaar water die overlast kunnen veroorzaken
voor andere gebruikers van het openbaar water, die de veiligheid op het
openbaar water in gevaar kunnen brengen, die kunnen leiden tot
beschadiging van waterstaatswerken en oevers of die te brengen zijn
onder de categorie "baldadigheid". De in deze paragraaf opgenomen
strafbepalingen kunnen in beginsel worden toegepast op alle openbare
wateren in Zoetermeer, tenzij voor die wateren andere regelingen van
toepassing zijn. Dat is dan in de betreffende artikelen vermeld.
Artikel 5.3.1 Gebruik van openbaar water
Bepalingen die evenals artikel 5.3.1 tot doel hebben het gebruik van het
water te waarborgen, komen zowel in het Algemeen reglement van politie
voor rivieren en rijkskanalen , het Binnenvaartpolitiereglement als in
de Vaarwegenverordening Zuid-Holland voor. Zowel het Algemeen reglement
als de Vaarwegenverordening geven aan voor welke wateren zij van toepassing
zijn. Het onderhavige artikel is dan ook bedoeld om openbare
wateren te vrijwaren van activiteiten die het gebruik op enigerlei wijze
nadelig zouden kunnen beïnvloeden, voorzover dit voor het desbetreffende
water niet elders geregeld is. De veiligheid op het water heeft
bijvoorbeeld een regeling gevonden in een aantal bepalingen van het
Wetboek van Strafrecht, te weten de artikelen 162, 163 en 427, sub 6 Sr.
en het Binnenvaartpolitiereglement (zie bij voorbeeld artikel 1.15 van
dit reglement).

Artikel 5.3.2 Ligplaats woonschepen
Krachtens de Wet op de woonwagens en woonschepen is de gemeenteraad
bevoegd regels te stellen o.a. betreffende de plaats die woonschepen
mogen innemen bij verblijf binnen de gemeente. De wetgever heeft,
uitgaande van een in beginsel bestaand recht om met een woonschip binnen
een gemeente te verblijven, een algemeen verbod willen tegengaan, maar
de gemeenteraden de bevoegdheid gegeven om voorschriften te geven met
betrekking tot het innemen van een ligplaats met een woonschip. Uit
jurisprudentie kan worden opgemaakt dat dit uitgangspunt zich niet
verzet tegen het hanteren van een verbodsbepaling met
ontheffingsmogelijkheid. De hoofdmotieven van artikel 5.3.2 zijn de
bescherming van het uiterlijk aanzien van de gemeente en de zorg voor de
openbare orde, volksgezondheid, veiligheid en milieuhygiëne.
Artikel 5.3.3 Beschadigen van waterstaatswerken
Deze bepaling is het supplement van o.a. artikelen 88 e.v. van het
Algemeen reglement van politie voor rivieren en rijkskanalen. Daarin
staat een aantal activiteiten opgesomd dat de instandhouding van
waterstaatswerken in beheer bij het rijk in gevaar kan brengen en om die
reden verboden is, of in sommige gevallen uitsluitend nadat vergunning
is verkregen, is toegestaan.
Daarnaast kennen provinciale waterstaatsverordeningen veelal ook een
dergelijke bepaling voor waterstaatswerken die bij hen in beheer zijn.
De APV-bepaling vormt dan het sluitstuk, namelijk voor de
waterstaatswerken die in beheer zijn bij de gemeenten.
Artikel 1.14 van het Binnenvaartpolitiereglement legt aan degene die een
kunstwerk beschadigt bovendien nog een meldingsplicht op.

Afdeling 4 Natuurbescherming
Artikel 5.4.1 Bescherming groenvoorzieningen; beperking motorvoertuigen,
bromfietsen, mountainbikes en ruiterverkeer in natuurgebieden
Niet alle lokaties kunnen onbelemmerd gebruikt worden door
motorvoertuigen, bromfietsen, mountainbikes en ruiterverkeer. Er zijn
daarom in dit artikel maatregelen genomen om ter bescherming van het
milieu en ter voorkoming van overlast deze categorieën uit bepaalde
gebieden te weren.
Deze bepaling is er in de eerste plaats op gericht om de natuurontwikkeling
in gebieden met (potentiële) natuurwaarden te beschermen. Ook kan
de aanwezigheid van met name paarden gevaar opleveren voor recreanten en
badgasten. Verder is dit artikel er op gericht om vervuiling van
bijvoorbeeld het Noord-AA strand door uitwerpselen van pony's en paarden
tegen te gaan.
In de praktijk is gebleken dat mountainbikes in natuurgebieden veel
schade kunnen veroorzaken. Het begrip "mountainbike" als aanduiding voor
"terreinfiets" lijkt inmiddels voldoende ingeburgerd en behoeft daarom
verder geen nadere omschrijving.
Voor bijvoorbeeld evenementen kan van het in het tweede lid gestelde
verbod ontheffing worden verleend.

Afdeling 5 Verbod vuur te stoken
Artikel 5.5.1 Verbod afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen of
anderszins vuur te stoken
Voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen is altijd een
ontheffing nodig op grond van artikel 10.63, tweede lid, Wet
milieubeheer. Het college kan een ontheffing verlenen, indien het belang
van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet. Met andere
woorden, het college kan een ontheffing weigeren op grond van
milieuhygiënische argumenten.
Bij het verbranden van afvalstoffen zijn echter vaak openbare orde- en
veiligheidsaspecten van belang. Artikel 10.63, tweede lid, van de Wet
milieubeheer biedt geen mogelijkheid om de ontheffing te weigeren,
indien de openbare orde en veiligheid in het geding is. Bovendien kunnen
de voorschriften verbonden aan een dergelijke ontheffing alleen dienen
ter bescherming van het belang van het milieu. Artikel 5.5.1 vult daarom
voor wat betreft deze aspecten de Wet milieubeheer aan.
Artikel 5.5.1, tweede lid, biedt de mogelijkheid om - naast de
ontheffing op grond van de Wet milieubeheer - een ontheffing te
verlenen, waarin de aspecten van openbare orde en veiligheid worden
geregeld. Er ligt dus een ander motief ten grondslag aan de APV dan aan
de Wet milieubeheer. Tevens wordt het college de mogelijkheid geboden om
aan deze ontheffing voorschriften te verbinden die het belang van de
openbare orde en veiligheid beogen te beschermen. De weigeringsgronden
worden genoemd in derde lid.
Kan de ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid, Wet
milieubeheer en de ontheffing op grond van artikel 5.5.1, tweede lid,
model-APV worden gecombineerd tot één te verlenen ontheffing?
Er zijn een aantal redenen om dit niet te doen. In de eerste plaats zijn
de gronden waarop het besluit wordt genomen, gebaseerd op twee
verschillende wettelijke regelingen. Het gaat dus om twee verschillende
afwegingskaders. Indien beide afwegingskaders in één ontheffing wordt
verwerkt, is de vraag in hoeverre een dergelijk besluit juridisch stand
houdt. Bovendien wordt, indien bezwaar of beroep wordt ingesteld tegen
het ene besluit, het bezwaar daarmee impliciet eveneens gericht tegen
het andere besluit. Tenslotte is ook de strafbaarstelling verschillend.
Overtreding van de ontheffing op grond van artikel 10.63, tweede lid,
Wet milieubeheer wordt strafbaar gesteld in de Wet op de economische
delicten (Wed), terwijl overtreding van artikel 5.5.1 strafbaar wordt
gesteld op grond van artikel 154 Gemeentewet.
Het verschil in wettelijke grondslag (Wet milieubeheer versus
Gemeentewet), het verschil in toetsingskader (milieu versus openbare
orde) en het verschil in strafbaarstelling (Wet op de economische
delicten versus Gemeentewet) pleit ervoor om een systeem van twee
separate ontheffingen te hanteren.
Uitzonderingen artikel 5.5.1
In het tweede lid is een aantal uitzonderingen opgenomen op het verbod
in het eerste lid. Hierbij zijn de volgende punten van belang. In de
eerste plaats valt verlichting door middel van kaarsen, fakkels,

sfeervuren – waarbij geen afvalstoffen worden verbrand -, zoals
terrashaarden en vuurkorven of vuur voor koken, bakken en braden niet
onder het nieuwe regiem van de Wet milieubeheer. Er is immers geen
sprake van het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen.
Vervolgens mag er geen sprake zijn van gevaar, overlast of hinder voor
de omgeving. Vooral binnen de bebouwde kom kunnen klachten ontstaan over
overlast of hinder door met name terrashaarden en vuurkorven. De laatste
zinsnede van het tweede lid biedt dus een handvat om handhavend op te
treden.
De uitzonderingen betreffen een aanvulling op hogere regelgeving. Lid 1
regelt namelijk het aanleggen, stoken of hebben van vuur, maar in de
genoemde uitzonderingsgevallen is geen sprake van het verbranden van
afvalstoffen. De gemeentelijke wetgever regelt dus een bepaalde materie
(verbranden) vanuit eenzelfde motief (namelijk een milieumotief: het
voorkomen van overlast of hinder) als de hogere regelgever, maar beperkt
zich daarbij tot gedragingen die niet of nog niet worden bestreken door
de hogere regelgeving (namelijk het verbranden van niet-afvalstoffen
buiten inrichtingen).
Welke voorschriften kunnen worden verbonden aan een ontheffing op grond
van artikel 10.63, tweede lid Wet milieubeheer?
Aan een ontheffing kunnen de volgende voorschriften worden verbonden.
Gedacht kan worden aan het voorschrift dat:
- het stoken geen gevaar, schade of hinder mag opleveren voor de
omgeving;
- de houder van de ontheffing tijdens de verbranding voortdurend ter
plaatse aanwezig dient te zijn en deze dient zorg te dragen voor
een goed brandend vuur, zodat zo min mogelijk rookontwikkeling
plaatsvindt;
- de verbranding niet mag plaatsvinden in de periode tussen
zonsondergang en zonsopgang;
- verbranding slechts mag plaatsvinden met inachtname van een
bepaalde afstand tot bouwwerken;
- van de voorgenomen verbranding het hoofd van de afdeling milieuzaken van
de dienst ... of zijn plaatsvervanger of de alarmcentrale van de
regionale brandweer, ten minste één uur voor de verbranding telefonisch
moet worden geïnformeerd.

Afdeling 6 Naaktrecreatie
Artikel 5.6.1 Aanwijzen gebieden naaktrecreatie
De gemeentelijke bevoegdheid tot regulering van naaktrecreatie wordt
begrensd door artikel 430a van het Wetboek van Strafrecht. Dit artikel
luidt als volgt:
'Hij die zich buiten een door de gemeenteraad als geschikt voor
ongeklede openbare recreatie aangewezen plaats, ongekleed bevindt op of
aan een voor openbaar verkeer bestemde plaats die voor ongeklede
recreatie niet geschikt is, wordt gestraft met een geldboete van de
eerste categorie.'
Deze bepaling is gebaseerd op het uitgangspunt, dat naaktrecreatie anno
heden niet (langer) overal schennis van de eerbaarheid oplevert. Dat
geldt zeker voor plaatsen waarop terzake en zekere maatschappelijke
aanvaarding heeft plaatsgevonden, danwel daar waar verwacht mag worden
dat de grote meerderheid van de aldaar aanwezigen dat geen bezwaar zou
achten.
De gemeenteraad mag alleen nog gebieden aanwijzen die hij voor ongeklede
recreatie geschikt acht.
Door het aanwijzen van een bepaalde concreet omschreven
plaats, geeft de gemeenteraad impliciet aan dat hij andere gebieden in
beginsel niét geschikt acht voor ongeklede recreatie. In deze -niet
aangewezen- gebieden zal de rechter echter in een concreet geval het
laatste woord vellen over de vraag of er sprake is van een 'ongeschikte
plaats', onder meer aan de hand van de aard van de plaats en omstandigheden.
De aanwijzing van gebieden door de gemeenteraad heeft dus in
zekere zin een relatieve betekenis.
Naar de mening van de minister van justitie valt onder 'ongeklede
recreatie' zowel geheel als gedeeltelijk ongeklede recreatie. Topless
recreëren zal niet snel een schending van artikel 430a Sr opleveren.

Toelichting hoofdstuk 6
Straf-, overgangs- en slotbepalingen
Artikel 6.1 Strafbepaling
Volgens artikel 154 van de Gemeentewet kan de gemeenteraad op
overtreding van zijn verordeningen hechtenis van ten hoogste drie
maanden of geldboete van de tweede geldboetecategorie stellen, al dan
niet met openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak.
Hieruit volgt, dat de formele wetgever aan de gemeentelijke wetgever de
keuzemogelijkheid heeft gelaten om op overtreding van verordeningen
geldboete te stellen van de tweede
(€ 2.250,-) òf de eerste categorie (€ 225,-).
In deze verordening is gekozen voor een geldboete van de tweede
categorie (dus maximaal € 2.250,-).
Tot de grens van de door de gemeentelijke wetgever gekozen
geldboetecategorie zal de strafrechter steeds de straf in het concrete
geval moeten bepalen. Artikel 24 van het Wetboek van Strafrecht legt de
rechter de plicht op rekening te houden met de draagkracht van de verdachte.
Via artikel 91 jo. artikel 51 van het Wetboek van Strafrecht vallen ook
rechtspersonen van rechtswege onder de werking van gemeentelijke
strafbepalingen.
Bij veroordeling van een rechtspersoon geldt voorts de bepaling - zie
artikel 23, zevende lid, van genoemd wetboek - dat een geldboete kan
worden opgelegd tot ten hoogste het bedrag van de naasthogere categorie
`indien de voor het feit bepaalde boetecategorie geen passende
bestraffing toelaat'.
Het zal zelden voorkomen dat voor overtreding van een
APV-bepaling hechtenis wordt opgelegd, zeker nu er naar gestreefd wordt
de korte vrijheidsstraf nog meer terug te dringen ‘ten gunste’ van de
geldboete. Toch is in het eerste lid van artikel 6.1 de mogelijkheid van
hechtenis gehandhaafd, omdat niet bij voorbaat moet worden uitgesloten
dat in bepaalde (uitzonderings)gevallen de rechter toch behoefte heeft
aan de mogelijkheid tot oplegging van een vrijheidsstraf.
Door ook overtreding van het krachtens de verordening bepaalde met straf
te bedreigen, wordt ook het niet naleven van door het college krachtens
delegatie door de raad gestelde nadere regels bestempeld tot strafbaar
feit. De strafbaarstelling van overtreding van de door het college
gestelde nadere regels moet immers steunen op de raadsverordening. Ook
het niet nakomen van de aan een vergunning of ontheffing verbonden
voorschriften wordt door het gebruik van de term `krachtens' een strafbaar
feit.
Artikel 6.2 Toezichthouders
Artikel 6.2 maakt het mogelijk dat het college toezichthouders kan
aanwijzen.
In afdeling 5.2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb, derde tranche)
is een regeling over de naleving van wettelijke voorschriften opgenomen.
In artikel 5:11 Awb wordt aangegeven dat onder toezichthouder wordt
verstaan een natuurlijk persoon, die bij of krachtens een wettelijk
voorschrift belast is met het houden van toezicht op de naleving van het
bepaalde bij of krachtens enig wettelijk voorschrift. De grondslag van
de aanwijzing van toezichthouders op autonome gemeentelijke regels zal

ontleend kunnen worden aan een op basis van de artikelen 147 en 149 van
de Gemeentewet vastgestelde verordening. De gemeenteraad kan ten aanzien
van autonome regelingen altijd toezichthouders aanwijzen. Meestal wordt
in de verordening de bevoegdheid daartoe overgedragen aan het college of
de burgemeester. Een persoon die aangewezen is als toezichthouder
beschikt in beginsel over alle in afdeling 5.2 opgenomen bevoegdheden.
De bevoegdheden, die in de artikelen 5:15 tot en met 5:19 Awb zijn
opgenomen, hebben een harmoniserend karakter. In artikel 5:13 Awb is het
evenredigheidsbeginsel opgenomen. Een toezichthouder mag van zijn
bevoegdheden slechts gebruik maken voorzover dat redelijkerwijs voor de
vervulling van zijn taak nodig is. Voorts kan ingevolge artikel 5:14 Awb
bij wettelijk voorschrift, of bij besluit van het college of de burgemeester
tot aanwijzing van de toezichthouder een beperking van de
bevoegdheden worden gerealiseerd.
Artikel 6.3 Opsporingsambtenaren
Men kan een onderscheid maken tussen opsporingsbevoegdheden en
controlebevoegdheden. Van opsporing kan eerst worden gesproken indien
uit feiten of omstandigheden een redelijk vermoeden van een strafbaar
feit voortvloeit. Onderzoek zonder dat een redelijk vermoeden van een
strafbaar feit aanwezig is, draagt het karakter van toezicht (controle).
Toezichthoudende bevoegdheden kunnen worden toegepast ten aanzien van al
degenen tot wie de betrokken voorschriften zijn gericht. Uiteraard kan
de uitoefening van toezicht wel feiten of omstandigheden aan het licht
brengen die leiden tot een redelijk vermoeden van een strafbaar feit en
dus tot het intreden van de opsporingsfase.
De met de opsporing van strafbare feiten belaste ambtenaren worden
genoemd in de artikelen 141 en 142 van het Wetboek van Strafvordering.
De in artikel 141 genoemde ambtenaren (onder anderen de ambtenaren van
de regionale politiekorpsen) hebben een algemene opsporingsbevoegdheid.
Artikel 142 betreft de buitengewone opsporingsambtenaren die slechts
beschikken over een beperkte opsporingsbevoegdheid, nodig voor hun
taakuitoefening.
Ingevolge artikel 6.3 van deze verordening wijt het college deze
personen aan. Het vierde lid van artikel 142 van het Wetboek van
Strafvordering geeft aan, dat bij algemene maatregel van bestuur voor
buitengewone opsporingsambtenaren regels kunnen worden gegeven inzake
onder meer beëdiging, het toezicht waaraan deze opsporingsambtenaren
zijn onderworpen, de eisen van bekwaamheid en betrouwbaarheid. Inmiddels
is een dergelijke algemene maatregel van bestuur vastgesteld (Besluit
buitengewoon opsporingsambtenaar).
Toezichthoudende ambtenaren zijn vanuit hun aanstelling in hun functie
dus niet automatisch belast met opsporing.
Overigens dient altijd eerst de vraag gesteld te worden of een bepaalde
toezichthouder dient te beschikken over opsporingsbevoegdheid. Veelal
kan namelijk volstaan worden met toezichthoudende bevoegdheden. Indien
namelijk de handhaving van bepaalde wetelijke voorschriften voornamelijk
bestuursrechtelijk geschiedt (bestuursdwang, dwangsom), is het niet
nodig om te beschikken over opsporingsbevoegdheden.

Dit is pas vereist, indien men strafrechtelijk wil gaan handhaven. En
ook in die situatie kan veelal volstaan worden met één of enkele opsporingsambtenaren.
Ook kan soms de hulp ingeroepen worden van een algemeen
opsporingsambtenaar (ambtenaar van politie).
Artikel 6.4 Betreden dan wel binnentreden woningen, andere gebouwen en
terreinen
In artikel 12 van de Grondwet is bepaald, dat het het binnentreden in
een woning tegen de wil van de bewoner alleen geoorloofd is in de
gevallen bij de wet bepaald, krachtens een bijzondere of algemene last
van een autoriteit door de wet aangewezen, en met inachtneming van de
bij de wet geregelde vormen.
Op 1 oktober 1994 is de Algemene wet op het binnentreden (Wet van 22
juni 1994, Stb. 572) in werking getreden. In deze wet zijn voorschriften
opgenomen die bij het binnentreden in woningen en het betreden van
enkele bijzondere plaatsen (vergaderzalen van algemeen
vertegenwoordigende lichamen, ruimten voor godsdienstuitoefeningen of
levensbeschouwelijke bezinningsbijeenkomsten, rechtszalen) in acht
dienen te worden genomen.
De Algemene wet op het binnentreden noemt een aantal vereisten dat bij
het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner in acht
genomen moet worden:
1 een bijzondere machtiging is vereist (uitzondering in het geval van
spoedeisendheid);
2 degene die bevoegd is een woning binnen te treden moet zich op
grond van artikel 1 van de Algemene wet daarbij legitimeren
(uitzondering in het geval van spoedeisendheid); die verplichting
bestaat ook wanneer de bewoner toestemming geeft om binnen te
treden;
3 voordat een woning wordt binnengetreden dient mededeling te worden
gedaan van het doel van het binnentreden (uitzondering in het geval
van spoedeisendheid); die verplichting bestaat ook wanneer de
bewoner toestemming geeft om binnen te treden;
4 er dient omtrent het binnentreden na afloop een verslag opgemaakt
te worden (artikel 10); dit is van belang voor de controle achteraf
op de uitoefening van deze in de persoonlijke levenssfeer
ingrijpende, bevoegdheid.
Ingevolge artikel 149a Gemeentewet kan de gemeenteraad bij verordening
aan personen die belast zijn met het toezicht op de naleving daarvan, de
bevoegdheid verlenen tot het binnentreden in woningen zonder toestemming
van de bewoner.
In dat kader is artikel 6.4 opgenomen. Bij het binnentreden op grond van
dit artikel gaat het uitdrukkelijk om binnentreden ter uitoefening van
toezicht en opsporing in verband met de naleving van voorschriften
inzake handhaving van de openbare orde of veiligheid en bescherming van
het leven of de gezondheid van personen, derhalve met name ter handhavig
van autonome gemeentelijke verordeningen. Voor wat betreft de medebewindsbepalingen
dient gehandeld te worden overeenkomstig de
binnentredingsbepalingen in de van toepassing zijnde bijzondere wet.

Artikel 149a van de Gemeentewet geeft uitdrukkelijk niet de bevoegdheid
om binnen te treden in woningen ter uitoefening van bestuursdwang. Deze
bevoegdheid kan alleen blijken uit afzonderlijke wetten in formele zin,
zoals bijvoorbeeld artikel 5:27 van de Algemene wet bestuursrecht.
Een krachtens artikel 6.2 van deze verordening aangewezen toezichthouder
is op grond van artikel 5:15 Awb bevoegd om elke plaats te betreden met
uitzondering van een woning zonder toestemming van de bewoner.
Artikel 6.5 Inwerkingtreding
Deze bepaling spreekt grotendeels voor zichzelf. In het tweede lid is de
ingetrokken verordening vermeld. Door de toevoeging "zoals nadien
gewijzigd" worden ook alle (in de verordening niet concreet genoemde)
raadsbesluiten tot wijziging van de betreffende verordening op de datum
van de inwerkingtreding van de nieuwe APV ingetrokken.
Artikel 6.6 Overgangsbepaling
In deze bepaling is het overgangsrecht neergelegd, dat kort gezegd op
het volgende neerkomt:
Voorop staat dat de oude vergunningen, ontheffingen etc. hun kracht
behouden tot de termijn, waarvoor zij zijn verleend, is verstreken of
totdat zij worden ingetrokken.
In het vierde lid wordt het nieuwe recht van toepassing verklaard op
aanvragen voor een vergunning en ontheffing, die voor de
inwerkingtreding van deze verordening zijn ingediend maar waar daarna op
wordt beslist. Voorwaarde is wel dat de nieuwe verordening een
overeenkomstig gebod of verbod kent.
De oude verordeningen blijven van toepassing op tijdig ingediende
beroep- of bezwaarschriften betreffende vergunningen, ontheffingen,
voorschriften of beperkingen, die gebaseerd zijn op de oude
verordeningen (lid 5).
Voor wat betreft activiteiten waarvoor voor de datum van inwerkingtreding
van deze APV geen ontheffing of vergunning nodig was, maar daarna
wel, geldt, dat de betreffende APV-bepalingen niet van toepassing zijn
gedurende zes maanden na het in werking treden van de nieuwe APV, danwel
-indien binnen zes maanden een aanvraag om een vergunning/ontheffing is
ingediend- gedurende de periode dat op deze aanvraag nog niet
onherroepelijk is beslist. Aldus wordt voorkomen dat deze activiteiten
een overtreding van de APV inhouden totdat onherroepelijk positief
beslist is op de desbetreffende aanvraag.
In het zevende lid is een regeling opgenomen voor de door het college
genomen nadere regels en aanwijzingsbesluiten die op grond van de oude
APV reeds bestonden. Vereist is uiteraard wel dat de rechtsgrond voor de
betreffende nadere regel en het aanwijzingsbesluit ook in de nieuwe
verordening terugkomt. Nadere regels en aanwijzingsbesluiten waarvan de
grondslag niet in de nieuwe APV terugkomt vallen niet onder de
overgangsbepaling.

TREFWOORDENREGISTER (BIJ DE ALGEMENE PLAATSELIJKE VERORDENING)
A
aanbieden diensten 5.2.3
aanhangwagen 5.1.6
aanlegpalen 5.3.3
aanlijnen honden 2.4.11, 2.4.13
aanplakbiljet 2.4.2, 2.4.3
aanplakborden 2.4.2,
- bekendmakingen 2.4.2
- handelsreclame 2.4.2
- meningsuitingen 2.4.2
aanplakdoek 2.4.3
aanvraag vergunning of ontheffing 1.2
- besluit niet te behandelen 1.2
- milieuvergunning 5.2.3
- te late indiening 1.2
afbraakmaterialen (opslag) 4.3.1
Afvalstoffen
- opslag 4.3.1
Alcoholhoudende drank 2.4.6
Algemeen reglement van politie voor
rivieren en rijkskanalen 5.3.1
Algemene plaatselijke verordening 6.7
Algemene termijnenwet 1.6
ATB-parcours 5.4.1
autobedrijf 5.1.2
- herstellen 5.1.2
- ontheffing 5.1.2, 5.1.3
- slopen 5.1.2
- stallen 5.1.2
- te koop aanbieding 5.1.3
- verhandelen 5.1.2
- verhuren 5.1.2
- werkplaats 5.1.2
B
beeld 2.4.5
begripsomschrijvingen
- bezoeker horecabedrijf 2.3.1
- bouwwerk (G) 1.1
- evenement 2.2.1
- gebouw (H) 1.1
- handelaar 2.5.1
- handelsreclame (1) 1.1
- horecabedrijf 2.3.1

- houder horecabedrijf 2.3.1
- openbaar water (B) 1.1
- parkeren 5.1.1
- rechthebbende (C) 1.1
- vaartuigen (E) 1.1
- verkoopregister 2.5.1
- voertuigen (D) 1.1, 5.1.1
- vuurwerk 2.7.1
- weg (A) 1.1, 5.1.1
- woonschepen (F) 1.1
bekladden 2.4.2
bekrassen 2.4.2
belemmeren uitzicht 5.1.9
beperkingen aan vergunning/ontheffing 1.3, 1.5
beperking gemotoriseerd verkeer etc.
ruiterverkeer 5.4.1
beplanting 2.1.12
- snoeien 2.1.12
- uitzicht 2.1.12
- verwijderen 2.1.12
berm 5.1.1
beroep 6.6
beschadiging
- oevers 5.3.3
- waterstaatswerken 5.3.3
beschoeiingen 5.3.3
besloten kring 5.2.1
besluit aanvraag niet te behandelen 1.2
bespieden 2.4.10
bestrijding ongeregeldheden 2.1.
bestuursdwang 6.4
bestuursorgaan 6.4
betogingen 2.1---2.1.4
- openbare plaats 2.1.4
vaartuigen 6.4
bezigen van vuurwerk 2.7.2
bezoeker
- horecabedrijf 2.3.1
bezwaarschrift 6.6
bijeenkomst 2.4.9
binnentreden woningen/terreinen/
gebouwen/vaartuigen 6.4
- bezoeker 3.1
- prositutie 3.1
- sluitingstijden 3.2.3.
boten 4.3.1
bomen
• lijst monumentale bomen 4.5.2
• lijst beschermde bomen 4.5.2
boomziekten (bestrijding) 4.5.9
bouwwerk (G) 1.1
bromfiets 5.4.1
bruggen 5.1.1, 5.3.3

uikbaarheid van de weg 2.1.7
c
cafetaria, zie horecabedrijf
cameratoezicht 2.9.1
caravans 5.1.7
collecteren 5.2.1
D
deelnemen aan optochten 2.2.1
defecte voertuigen 5.1.4
demonstraties, zie betogingen
dieren 2.4.14
dijken 5.3.3
discotheek, zie horecabedrijf
drankgebruik 2.4.6
duikers 5.1.1, 5.3.3
E
Escortbedrijf
3.1.e.v.
evenement (begrip) 2.2.1
- kansspelen 2.2.1
- markten 2.2.1
exploitant 3.1
F
feest 2.2.1
fiets 2.4.9, 4.3.1
flatgebouw, zie gebouw
G
gebouw (begrip H) 1.1
- aanplakbiljet 2.4.2
- aanplakbord 2.4.2
- bekladden 2.4.2
- bekrassen 2.4.2
- bespieden 2.4.9
- betreden 6.4
- binnentreden 6.4
- drempel 2.4.6
- overlast 2.4.6
- plakken 2.4.2
- poort 2.4.6
- portiek 2.4.6
- prostitutie 3.1
- raam(kozijn) 2.4.6
gedachten openbaren 2.1.7, 2.4.2
gedrag, hinderlijk, zie overlast
gedrukte stukken, verspreiden van 2.1.5,
- huis-aan-huis verspreiden 2.1.5
- openbare kennisgeving 2.1.5
- wegen 2.1.5
- veranderde omstandigheden/inzichten 1.5

geluidshinder 4.1
gemotoriseerd verkeer 5.4.1
gesloten woning 2.4.1
gevaarlijke honden 2.4.13
gevaar opleverende voorwerpen of stoffen
2.1.7
gevoelens openbaren 2.1.7, 2.4.2
gezondheid 4.2.6, 4.3.1
gierkelder 4.3.1
gladheid 2.1.10
gordingen 5.3.3
groenvoorzieningen 5.4.1
- aantasting 5.4.1
- park 5.4.1
- plantsoen 5.4.1
grote voertuigen 5.1.9
H
handelaar 2.5.1 (begrip), 2.5.5
handelsreclame, zie ook reclame 1.1 (begrip 1), 2.4.2, 5.1.8
handel te water 2.5.5
hechtenis 6.1
heling 2.5.1 - 2.5.5
herdenkinsplechtigheid 2.2.1
herplant- en instandhoudingplicht 4.5.7
herstellen (voertuigen) 5.1.2
hinder, zie overlast
hinderlijke dieren 2.4.14
honden 2.4.11 ~ 2.4.13
horecabedrijf
2.3.1 (begrip)
- sluiting 2.3.3/2.3.4
- sluitingsuur 2.3.3
- terras 2.3.2, 2.4.6
hotel, zie horecabedrijf
I
Ideële doel 5.2.1
indiening aanvraag, te late 1.2
ingekuild gras 4.3.1
ingekuilde landbouwproducten 4.3.1
intrekken vergunning/ontheffing 1.5
inwerkingtreding verordening 6.5
inzamelen geld en goederen 5.2.1
K
kaden 5.3.3
kampeerauto 5.1.6
kampeerwagens 4.3.1, 5.1.6
kansspelen 2.2.1
kapverbod 4.5.3
keetwagen 5.1.6
kermis 2.4.9
kinderwagens 5.1.1

kladden 2.4.2
kleinhandel 5.2.2
kleurstof 2.4.3
kraam 5.2.3
kruiwagens 5.1.1
L
liefdadig doel 5.2.1
ligplaats 5.3.2
loofopslag 4.3.1
loslopende honden 2.4.11
lossen 5.1.1
m
magazijnwagen 5.1.6
markt 2.2.1, 2.4.9, 5.2.2, 5.2.3, 5.2.4
meningsuitingen 2.4.2
mest 4.3.1
monument 2.4.5
motorvoertuig 5.4.1
mountainbiken 5.4.1
muilkorf 2.4.13
muren (reclame) 4.3.2
N
naaktrecreatie 5.6.1
(nacht)verblijf 2.4.16
nachtvissen 2.4.15
naleving verordening 6.4
natuurbescherming 5.4.1
- Ruiterverkeer 5.4.1
Natuurlijke behoefte doen 4.2.2
Noord AA strand 5.6.1
0
oevers 5.3.3
ongeregeldheden 2.1.1
ontheffing
- autobedrijf 5.1.2, 5.1.3
- beperkingen 1.3, 1.5
- persoonlijk karakter 1.4
- reclame 5.1.7
- vuur 5.5.1
- vuurwerk 2.7.2
ontsiering 4.3.1
openbaar water 1.1 (begrip B), 4.2.6
- handel te water 5.2.2
- woonschepen 5.3.2
openbare inzameling, zie inzamelen
openbare plaats
- betoging 2.1.4

openbare verkopingen 2.5.5
opkoop (goederen) 2.5.4
opslag
- aanschrijving 4.3.1
- afbraakmaterialen 4.3.1
- afvalstoffen 4.3.1
- boten 4.3.1
- bromfietsen 4.3.1
- ingekuild gras/landbouwproducten 4.3.1
- kampeerwagens 4.3.1
- loof 4.3.1
- mest 4.3.1
- motorvoertuigen 4.3.1
- oude metalen 4.3.1
- pulp 4.3.1
- tenten 4.3.1
- vuil 4.3.1
opsporingsambtenaren 6.3
optochten 2.2.1
ordeverstoring 2.3.6
oude metalen (opslag) 4.3.1
overlast 2.4.6, 2.4.8
- dieren 2.4.14
- drankgebruik 2.4.6
- fiets of bromfiets 5.1.11
- gebouw 2.4.7
- geluidhinder 4.1.1 e.v.
- niet-openbare riolen 4.2.6
- opslag 4.3.1
- parkeren 5.1.9/5.1.10
- prostitutie 3.1
- putten 4.2.6
- sloot 4.2.6
- voor publiek toegankelijke ruimten 2.4.7
- vuurwerk 2.7.2
- weg 2.4.5
- woningen 2.4.5
overtreding 6.1
p
paard 5.4.1
paden 5.1.1
parkeergarage 2.4.8
parken 5.4.1
parkeerexessen
5.1.1 e.v.
parkeren
5.1.1 (begrip) e.v
personen bespieden 2.4.10
persoonlijk karakter vergunning/ontheffing 1.4
plakgereedschap 2.4.3
- aanplakbiljet 2.4.3
- aanplakdoek 2.4.3
- kalk 2.4.3

- kleurstof 2.4.3
- teer 2.4.3
- verfgereedschap 2.4.3
- verfstof 2.4.3
plakken 2.4.2
- plakgereedschap 2.4.3,
plantsoen 5.4.1
plechtigheid 2.4.9
preventief fouilleren 2.8.1
prostitutie 3.1/3.2
publiek toegankelijke ruimte 2.4.8
pulpopslag 4.3.1
put 4.2.6
R
raam (kozijn) 2.4.7
rechthebbende 1.1 (begrip C)
reclame
4.4.1.e.v.
- aanplakbiljet 2.4.2, 2.4.3
- aanplakborden 2.4.2, 4.3.2
- aanplakdoek 2.4.3
- ontheffing 5.1.7
- voertuigen 5.1.7
recreatie 5.4.1
restaurant, zie horecabedrijf
rijwielstalling 2.4.8
riolering, niet-openbare 4.2.6
roet 5.5.1
rook 5.5.1
ruiterverkeer 5.4.1
S
samenkomsten (godsdienstige) 2.1.1
samenscholing 2.1.1
schade
- aan de weg 2.1.7
schadelijke dieren 2.4.14
seksinrichting 3.1
sleuteladres 2.6.1
slopen (voertuigen) 5.1.2
sloten 4.2.6
sluiting 2.3.3/2.3.4
sluitingsuur 2.3.3
sluizen 5.3.3
sneeuwruimen 2.1.9
speelplekken
- honden 2.4.12
stallen (voertuigen) 5.1.2
standplaats 5.2.2, 5.2.3
(stank)overlast 5.1.10, 5.5.1
stoffen op, aan of boven de weg 2.1.7
stoken vuur 5.5.1
stootpalen 5.3.3

straatmeubilair 2.4.5
straatprostitutie
3.1.e.v.
strafbepaling 6.1
surfen 5.3.5
T
tafel (standplaats) 5.2.3
teer 2.4.3
te koop aanbieden (voertuigen) 5.1.2
telefooncel 2.4.8
tenten 4.3.1
terras 2.3.1, 2.3.2, 2.4.6
terrein 2.4.9
- betreden 6.4
- binnentreden 6.4
- recreatie 5.4.1
toezichthouders 6.2
toezicht op naleving verordening 6.2, 6.3
trams 5.1.1
treinen 5.1.1
trekpaden 5.3.3
U
uiterlijk aanzien 4.3.1, 5.1.6, 5.1.8
uitrijden dierlijke meststoffen 4.3.1
uitrijden mest (i.v.m. feestdagen) 4.3.1
uitstallingen 5.2.3
uitvoering 2.4.9
uitweg 2.1.8
uitwerpselen 2.4.12
uitzicht 2.1.12, 5.1.9
v
vaarten 5.3.3
vaartuigen (begrip E) 1.1
- betreden 6.4
- binnentreden 6.4
- openbaar water 5.3.1
- prostitutie 3.1
veiligheid, zie ook openbare veiligheid
- evenement 2.2.1
- put 4.2.6
- sloot 4.2.6
- water 4.2.6
veilingen 2.5.6
venten 5.2.2
verfstof 2.4.3
verfgereedschap 2.4.3
vergaderingen 2.1.1
vergunning
verhandelen (voertuigen) 5.1.2
verhuren (voertuigen) 5.1.2

verkeer
- meubilair 2.4.5
verkoopregister 2.5.1 (begrip), 2.5.2
verlengen termijn 1.2
verontreiniging 2.4.8
- honden 2.4.12
verrekijker 2.4.10
verspreiden gedrukte stukken 2.1.5
- huis-aan-huis verspreiden 2.1.5
verzamelplaatsen
- aanschrijving 4.3.1
- afbraakmaterialen 4.3.1
- afval 4.3.1
- ingekuild gras 4.3.1
- ingekuilde landbouwproducten 4.3.1
- loof 4.3.1
- oude metalen 4.3.1
- pulp 4.3.1
- vuil 4.3.1
Vervoer materiaal of voorwerp
t.b.v. vuur openlucht 5.5.2
Vervoer inbrekerswerktuigen 2.4.4
verzorgingsniveau 5.2.2
vissen 2.4.15
voertuigen (D) 1.1 (begrip), 5.1.1 (begrip), 5.4.1
- aanhangwagen 5.1.6
- autobedrijf 5.1.2
- caravan 4.3.1, 5.1.6
- defecte 5.1.4
- groenvoorzieningen 5.4.1
- grote 5.1.8
- herstellen 5.1.2
- kampeerauto 5.1.6
- kampeerwagen 4.3.1, 5.1.6
- keetwagen 5.1.6
- magazijnwagen 5.1.6
- parkeren 5.1.1. e.v.
- reclame- 5.1.7
- slopen 5.1.2
- stallen 5.1.2
- stank 5.1.10
- te koop aanbieden 5.1.3
- uitzicht belemmerende 5.1.8
- verhandelen 5.1.2
- verhuren 5.1.2
- werkzaamheden 5.1.9
- wrakken 5.1.5
voetgangers 2.4.12
voorwerpen op, aan of boven de weg 2.1.7
vuilopslag 4.3.1
vuur 5.5.1
vuurwerk 2.7.1 (begrip) 2.7.2

W
wachtlokaal 2.4.8
wallen 5.3.3
wanordelijkheden 2.1.1
water, zie openbaar water
waterleidingen 5.3.3
waterstaatswerken 5.3.3
wedstrijd 2.2.1
weg
1.1 (begrip A), 5.1.1 (begrip)
- bruikbaarheid 2.1.7
- stoffen op, aan of boven de 2.1.7
- uitweg 2.1.8
werkplaats (voertuigen) 5.1.2
werkzaamheden (aan voertuigen) 5.1.9
windsurfen 5.3.5
Winkeltijdenwet 5.2.2
winkelwagentjes 2.1.11
woningen
- betreden 6.4
- betreden gesloten woning 2.4.1
- binnentreden 6.4
- overlast 2.4.5
woonschepen 1.1 (begrip F)
- ligplaats 5.3.2
wrakken (voertuigen) 5.1.5