Een zilveren Kerst - Spotlight Musical Productions

Scène 2:
Verdrietig
Peter en Lieske komen oplopen. Peter loopt voorop. Ze hebben haast.
Peter:
Lieske:
Schiet op Lieske, we moeten voor het donker thuis zijn!
Je loopt veel te hard.
Peter en Lieske lopen af. Daarna komt Peter weer oplopen.
Peter:
Lieske, kom nou!
Lieske komt oplopen. Haar veters van Lieske zijn losgeraakt.
Lieske:
Wacht even, ik moet mijn veters strikken.
Lieske bukt om haar veters te strikken.
Lieske:
Peter:
Lieske:
Ik kan gewoon niet harder.
Zal ik je tas dragen? Dan lukt het vast beter.
Graag!
Diederik komt op en gaat op een bankje of op de grond liggen. Hij is verdrietig en snikt een beetje.
Peter en Lieske kijken naar elkaar en dan naar Diederik. Ze lopen stilletjes dichterbij.
Peter:
Diederik:
Peter:
Diederik:
Lieske:
Diederik:
Lieske:
Diederik:
Lieske:
Diederik:
Lieske:
Peter:
Diederik:
Peter:
Lieske:
Meneer? Waarom bent u verdrietig?
Smeer ‘em! Laat me met rust!
Het is Kerst en dan is iedereen juist blij.
Ik maak zelf wel uit of ik blij ben of niet!
Bent u een zwerver?
(spottend) ‘Nee, ik ben de burgemeester.’ Tuurlijk ben ik een zwerver. Duh…
Heb je het koud?
Ja, wat denk je? Dat deze stropdas me warm houdt?
Hoe heet jij?
Ik heet Diederik.
Ik heet Lieske en dit is mijn broer Peter.
Heb je geen vrienden?
Nee. Ik had een vriend en we zouden vanavond samen gaan eten. Maar toen ik ff
ging pis…, ik bedoel, toen ik even naar de wc moest is hij er vandoor gegaan met al
ons geld. Ik heb niets meer.
Dus je hebt ook honger. Nou, bij ons thuis hebben we eten genoeg.
En het is lekker warm thuis.
Copyright © Spotlight Musical Productions ® 7