Artikel Shockwave Metalworking

En natuurlijk zijn de arbotechnische en logistieke eisen ook niet mis. Eigenlijk werken de zware
milieuregels in Nederland nu in ons voordeel. Want die maakten dat wij naar alternatieven konden
gaan zoeken”, aldus Hofstede.
De regelgeving maar ook de economische positie van SMT brachten Hofstede ertoe op zoek te gaan
naar alternatieve methoden voor het cladproces. “We waren grotendeels afhankelijk van een fabriek in
Duitsland die ons de springstof leverde”, vertelt Hofstede. Daarom en vanwege de regelgeving gingen
we op zoek naar alternatieven. Een deskundige op dit gebied uit Schotland heeft voor ons onderzoek
gedaan naar de mogelijkheden. Hij kwam met een serie suggesties om het op een biologische manier
op te lossen, van suiker tot dieselolie als energiebron. Met zijn ideeën zijn we aan de slag gegaan. We
hebben een subsidie aangevraagd bij SenterNovem en zijn daarmee een traject gestart om te
onderzoeken of we een milieuvriendelijker methode konden vinden.”
Ideale oplossing
Het onderzoek naar alternatieven bleek lastiger dan gedacht. Hofstede: “In eerste instantie dachten
we op het goede spoor te zitten. Maar bij opschaling bleek dat de druk die vrijkwam in de vacuümtank
te groot was. Daardoor zou bij grotere afmetingen geluidsoverlast ontstaan en zou de vacuümtank te
zwaar worden belast. Toen zijn we overgestapt op diesel. Dat werkte wel, maar was arbotechnisch
een probleem, aangezien de diesel enorm stinkt. Dus zijn we verder gaan zoeken. Nu hebben we een
ideale oplossing gevonden: een milieuvriendelijke methode die alleen explosieve eigenschappen heeft
onder vacuüm. Dat betekent dat we nauwelijks nog gevaarlijke stoffen meer in huis hoeven te hebben.
Ik kan niets zeggen over de samenstelling omdat de concurrentie op de loer ligt. Maar het is
voldoende verkrijgbaar, betaalbaar en milieuvriendelijker.”
De nieuwe stof heeft als grote voordeel dat de veiligheid van het personeel van SMT is gegarandeerd.
“De oude springstof moeten we in een maanmannetjespak op de platen aanbrengen ivm de
stofvorming van de springstof. Dat illustreert hoe streng de regelgeving daarover is. Bij de nieuwe
methode zijn helemaal geen beschermingsmiddelen nodig. Omdat er altijd risico was op stofexplosie,
moest je enorm veel voorzorgsmaatregelen treffen.: vervallen .De nieuwe methode is alleen onder
vacuüm explosief. Daardoor zijn we van die beperkingen af. Deze stof ploft zelfs niet als je het in de
buitenlucht actief ontsteekt”, aldus Hofstede.
Toepassingen
De klanten van SMT bevinden zich over de hele wereld. “Momenteel zijn wij vooral werkzaam voor de
(petro)chemie waar we platen cladden voor de apparatenbouw. De materialen worden ingezet in de
olie- en gassector en deze business is booming. Hierbij moet je bijvoorbeeld denken aan
warmtewisselaren die aan de ene kant van titanium moeten zijn voor de corrosiebestendigheid en aan
de andere kant van staal voor de sterkte. Daarnaast leveren we veel aan de scheepsbouw. Zo hebben
we voor de bouw van Queen Mary 2, een mega cruiseschip, een aluminium/staal metaalcombinatie
geleverd. Het bovenste gedeelte van die grote schepen is van Aluminium, terwijl de romp van staal is.
Daardoor wordt het schip lichter en stabieler.
Ook produceren we veel voor stroomgeleiding bij elektrolyse processen. We maken dan een
combinatie van koper en aluminium waardoor er veel energie bespaard kan worden”, aldus Hofstede.
Belangstelling
De ontwikkelingen in de metaalsector maken dat explosief cladden steeds meer in zwang komt. “De
metaalprijzen zijn zo gestegen dat de platen staal zo dun mogelijk moeten zijn. Dat kan met explosief
cladden. Omdat wij nu goed, goedkoop en veilig kunnen werken, is er veel interesse voor onze
methode”, vertelt Hofstede. Inmiddels hebben vijf landen belangstelling getoond in de nieuwe
productiemethode. Maar omdat SMT met een patent teveel informatie weg zou geven, is het idee niet
beschermd. “Voor de bescherming moeten we zelf zorgen. Daarom ben ik erg voorzichtig met
samenwerken met partners in het buitenland. Ik weet dat het onze ondergang zal worden als ik nu
samen ga werken met een grote staalproducent. Wij zijn een klein bedrijf dat met de grote jongens
meespeelt. Binnen een mum van tijd slokken die je op. Dan ben ik mijn techniek kwijt.” Toch probeert
Hofstede een manier te vinden om ook internationaal te gaan opereren. “In Dubai en Brazilië heb ik
goede contacten. Wellicht gaan we daar aan de slag. Maar dan zorg ik ervoor dat ik de kennis verdeel
over vijf mensen die allemaal afkomstig zijn uit verschillende landen.”
2