Download: SpitZ 24 - Scapino Ballet Rotterdam

More documents

Recommendations

Info

Scapino Ballet Rotterdam Supernova SpitZ 6 De donkere kant van de maan door Nadja Kadel, dramaturg Marco Goecke Marco Goecke fotografie Bryndis Brynjolfsdottir ‘Wat is je laatste pas voordat je in de duisternis verdwijnt?’ vraagt Marco Goecke aan een danseres tijdens een repetitie voor zijn nieuwe stuk ‘Supernova’. In deze choreografie voor drie danseressen en vier dansers, gaat zijn belangstelling uit naar het ontstaan, zichtbaar worden en weer verdwijnen van beweging en licht in de microkosmos van het podium. Een supernova is het felle oplichten van een ster die aan het eind van zijn levenscyclus explodeert en zichzelf daarbij vernietigt. De grens tussen dat wat er nog is en de verdwijning ervan interesseert de choreograaf al geruime tijd. De belichting van zijn stukken ontwikkelt hij samen met designer Udo Haberland en hoort bijna als een beeldmerk bij Goeckes oeuvre. Licht heeft bij hem altijd al gefungeerd als een metafoor voor het niemandsland tussen zien en niet zien, bestaan en verdwijnen, wat in ‘Supernova’ door uiterst trage fade-outs tot in het extreme wordt doorgevoerd. Goecke stelt zich nooit tevreden met wat er al is. Hij zoekt het onzichtbare, de donkere kant van de maan, het extreme. Dat zie je niet alleen aan de titels van vroege werken als ‘Alles’ of ‘Nichts’, maar bovenal aan zijn bewegingstaal. Hij is altijd op zoek naar iets nieuws, wil het onmogelijke mogelijk maken. Hij citeert Einstein, die zei dat het enige goede aan de tijd is dat niet alles tegelijk gebeurt. Goecke ziet hierin aanleiding om de natuurwetten buiten werking te stellen: ”In deze scène moet alles tegelijk gebeuren. Doe ’t duizend keer sneller, zodat het er uiteindelijk nauwelijks meer is omdat het zo snel gaat”, zegt hij tegen Leslie Humbert, die met ongelooflijke precisie haar toch al rappe solo nog een tandje sneller doet. De dansers van Scapino – helemaal vertrouwd met Goeckes werkwijze – staan open voor iedere uitdaging. In ‘Supernova’ speelt de choreograaf, die zijn dansers zo vaak met de rug naar het publiek laat optreden, met nog meer ongewone beelden. In zijn laatste stuk voor Les Ballets de Monte Carlo had hij al een solo op het horizontale vlak gekanteld. In ‘Supernova’ werkt hij dit idee met meerdere dansers verder uit en verbeeldt zo een pas de deux in zelfs twee verschillende perspectieven. Zoals altijd staat de beweging voorop, de aankleding is beperkt tot enkele elementaire rekwisieten: zout, lucht en vuur. De danser Besim Hoti houdt een brandende lucifer vast die langzaam dooft. ”Schitterend, dit kleine stukje leven”, zegt Goecke, terwijl hij geconcentreerd naar het laatste smeulende licht van deze kleine, uitdovende ster kijkt. Totdat het uiteindelijk helemaal donker is. Leslie Humbert fotografie hans gerritsen
Scapino Ballet Rotterdam Supernova SpitZ 7 Ensemble fotografie Hans Gerritsen Besim Hoti fotografie Hans Gerritsen Maya Roest fotografie Hans Gerritsen
Page 1 and 2: n u m m e r 2 4 jaargang 8 februari
Page 3 and 4: Scapino Ballet Rotterdam Le Chat No
Page 5: Scapino Ballet Rotterdam Le Chat No
Page 9 and 10: Scapino Ballet Rotterdam Kranken Ka
Page 11 and 12: Scapino Ballet Rotterdam SpitZ 11 T
Page 13 and 14: Scapino Ballet Rotterdam SpitZ 13 P
Page 15 and 16: Scapino Ballet Rotterdam SpitZ 15 2

Download: SpitZ 24 - Scapino Ballet Rotterdam

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?