TOEKOMST BOTERHUISPOLDER - Gemeente Leiderdorp

Golfend agrarisch landschap
De aanleg van de golfbanen leidt ter plaatse tot een geheel ander landschap waar de huidige natuurwaarden geen plek
zullen vinden. Grosso modo kan worden gesteld dat het hele gebied ten zuiden van de noordelijke begrenzing van de
golfbanen, verdwijnt als weidevogelgebied door verstoring en vernietiging van geschikt biotoop, maar mogelijk ook vanwege
de noodzakelijke aanpassingen aan de waterhuishoudkundige inrichting. In de omvorming van het gebied is het wel
mogelijk om biotopen voor allerlei watergebonden fl ora en fauna in te passen c.q. te versterken evenals het ontwikkelen van
moeraszone’s.
De padenstructuur in het noordelijk deel van de Boterhuispolder is zo intensief, dat dit zeker zal leiden tot verstoring van
weidevogels en overwinterende vogels.
Ontwikkeling van de kreken voor recreatie hoeft op zich niet te leiden tot (toename van) verstoring, mits er een voldoende
ondiepe oeverzoen wordt aangelegd waarin zich een opgaande vegetatie kan ontwikkelen (Zie voorts Landbouw en natuur
hand in hand).
De ontwikkeling van landhuizen zal gepaard gaan met de ontwikkeling van opgaand groen. Dit vormt in redelijk omvang een
geschikte biotoop voor Kraaien en Eksters en Wezels en mogelijk Vossen om als uitvalsgebied te dienen voor het prederen
van eieren en kuikens van weidevogels.
De havenlocatie wordt niet ingeschat als verstorend, al dient bij de uitwerking ervan wel rekening te worden gehouden met
het tegengaan van lichtvervuiling (vooral van belang voor vleermuizen).
Landbouw en natuur hand in hand
Dit scenario zet duidelijk het meest in op het behoud en uitbreiding van de huidige natuurwaarden. Zoals eerder aangegeven
worden die met name bepaald door de aanwezigheid van de weidevogels. Het scenario speelt in op de gevoeligheid van
weidevogels voor (visuele) verstoring.
Voor het gebruik van de boerenlandpaden geldt feitelijk iets soortgelijks als voor de kreken. De padendichtheid door het
gebied is zeer laag. Naar alle waarschijnlijkheid is de visuele verstoring van wandelaars minimaal. Wat echter wel een
probleem zal kunnen vormen, zijn loslopende honden die de percelen in kunnen gaan. Indien goede handhaving mogelijk is
op het verbod op loslopende honden, dan valt ook hier de afsluiting van het gebied in de broedtijd, te heroverwegen.
Vernatting van lage delen kan zeker bijdragen aan de doelstelling van weidevogelgebied.
Het weghalen van grote bomen met het idee dat hiermee uitvalsposten van roofvogels wegvallen en dat daarmee de predatie
van eieren en kuikens van weidevogels verdwijnt, is een illusie. Bovendien bestaan er, voor zover bekent, geen specifi eke
gegevens over de predatiedruk door roofvogels in de Boterhuispolder. De predatie gebeurt vooral ook door vogelsoorten
als Kraai, Reiger en Ekster. Deze soorten hebben geen grote bomen nodig als uitvalspost. Bovendien vormen de grote
bomen mogelijk een belangrijk onderdeel van de foerageerroute (en het foerageergebied) van vleermuizen. Het nut van het
weghalen van grote bomen wordt hier niet onderschreven.
Het ontwikkelen van geriefhoutbosjes echter, dient tot een minimum te worden beperkt omdat deze juist schuilgelegenheid
geeft aan allerlei roofdieren (waaronder de hierboven genoemde vogels) die het op weidevogels voorzien hebben.
Een status voor het gebied als Vogelrichtlijngebied is niet realistisch. Die aanwijzingen zijn reeds gedaan. Er kunnen er
op dit moment geen aan worden toegevoegd. Mocht dit op de langere termijn wel mogelijk zijn, dan is het zeker niet de
verwachting dat in het gebied de 1%-norm voor enige soort wordt overschreden (het gebied heeft waarschijnlijk een te klein
oppervlak) noch zal het behoren tot één van de vijf belangrijkste broedgebieden voor een bepaalde soort binnen Nederland.
Hiermee wordt niet voldaan aan de twee aanwijzingscriteria.
55