Scenario's in kaart - Feweb - Vrije Universiteit Amsterdam

Statistisch gezien is de uitkomst dezelfde, maar voor het kaartbeeld maakt die
keuze veel uit. Als tweede stap in het verbeelden van de uitkomsten worden
vaak dominantiekaarten gemaakt. Hierbij gaat informatie verloren over de
mate waarin andere grondgebruikstypen op een locatie voorkomen. Functies
die structureel weinig ruimte per cel innemen, worden in deze weergave
mogelijk ondervertegenwoordigd.
We kunnen zo constateren dat de Ruimtescanner goed geschikt is om op basis
van uiteenlopende scenario’s mogelijke toekomstbeelden te genereren.
De resultaten geven inzicht in mogelijke ontwikkelingen zoals wij die voor de
scenario’s verwachten. Wel moet zeker rekening gehouden worden met de
hierboven geschetste keuzemogelijkheden en de onzekerheden die daarmee
samenhangen.
Rasterplan
In Rasterplan worden functies in principe aan een locatie toegewezen op één
van de standaardmanieren van ontwerp: tekenen, in dit geval met de computer,
op een onderlegger. Omdat de onderlegger een fijn raster heeft, is de precisie
van het tekenen vrij groot. Deze precisie onderscheidt het Rasterplan van andere
schetstechnieken. Iedere vlek die getekend wordt, kent een geografische
referentie en is gekoppeld aan het aantal hectaren uit de opgave. De kaart die
Rasterplan oplevert, is daardoor realistischer dan een schetsontwerp.
Voor de locatiekeuze gebruikt Rasterplan uitkomsten van verschillende modellen
en analysemethoden, zoals potentie-, attractiviteits- of geschiktheidskaarten.
Deze kaarten dienen als input om zoekgebieden te analyseren en definiëren.
Het ontwerp is voor een deel afhankelijk van deze onderleggers, maar
het is de ontwerper die de uiteindelijke allocatie bepaalt. Doordat Rasterplan
deze onderleggers gebruikt, is de allocatie controleerbaar. Het is gemakkelijk
de keuze van zoekgebieden te beargumenteren, omdat iedere ontwerpstap kan
worden teruggevonden. Alle stappen in het ontwerpproces blijven als lagen
van het project bewaard. De ontwerper kan ze ieder moment weer oproepen,
aan anderen laten zien of gebruiken voor verdere analyses. In die zin zijn de
ontwerpbeslissingen dus gedocumenteerd.
Zijn er meer zoekgebieden beschikbaar dan de kwantitatieve opgave vereist,
dan kiest de ontwerper zelf de definitieve locaties. In dit geval speelt, zoals bij
ieder ontwerp, de subjectiviteit van de ontwerper een rol. De uiteindelijke
allocatie is immers gebaseerd op kennis en voorkeuren van individuen die het
gebied niet per se kennen en die geen expert zijn in alle sectoren van de ruimtelijke
ordening.
Het programma Rasterplan gebruikt ook een aantal gis-functies. Zo worden
verschillende kaartlagen over elkaar heen gelegd om intersecties te zoeken.
Om tot de beste locaties voor landelijk wonen te komen is de netto ehsbijvoorbeeld
uit de geschiktheidskaart voor landelijk wonen geknipt. Indien nodig,
kunnen op dezelfde manier knelpunten gevonden worden. Rasterplan maakt
het daarnaast mogelijk functies te stapelen en op die manier tot multifunctioscenario’s
in kaart