Scenario's in kaart - Feweb - Vrije Universiteit Amsterdam

neel ruimtegebruik) tot bijna 100 procent (bij gelijke aandelen van een groot
aantal ruimtegebruikscategorieën). Evenals de entropie-index is de maat van
Simpson gevoelig voor de verdeling van ruimte over alle functies. In vergelijking
met de entropie is hij echter gevoeliger voor de functie die de grootste
aandelen grondgebruik kent, en minder gevoelig voor functies met kleinere
aandelen. Gezien de intuïtief aansprekende interpretatie van Simpson’s Diversiteitsindex
kiezen we ervoor deze maat toe te passen. Over het algemeen
geven beide maten overigens sterk vergelijkbare resultaten; ook uit onze
experimenten met resultaten van de Ruimtescanner blijkt dat ze vrijwel uitwisselbaar
zijn.
Uit de eerste exercities blijkt dat maten van functiemenging een nuttig hulpmiddel
zijn om de resultaten van de Ruimtescanner te interpreteren. De
gehanteerde indeling in ruimtegebruiksklassen heeft grote invloed op de
resultaten. Het is de moeite waard om op basis van een aantal verschillende
indelingen enkele diversiteitsindices te berekenen. Uiteraard moet daarbij
zorgvuldig worden bekeken welke indelingen zinnig zijn. Het één en ander
hangt natuurlijk sterk samen met de vraag welke aspecten van diversiteit men
wil meten: gaat het om visuele afwisseling, om ecologische diversiteit of om
ruraal-urbane overgangszones? Baumgärtner constateert hier een lacune.
Het zou nuttig zijn een maat te hebben die niet alleen vergelijkbaar is met de
diversiteits- of entropie-index maar die behalve met de verdeling over de klassen
ook rekening houdt met de mate waarin die klassen van elkaar verschillen.
Ook daarbij zou uiteraard de vraag optreden hoe die verschillen te bepalen.
Uit de figuren 31 en 32 blijkt duidelijk dat de mengingskaarten voor het gesimuleerde
grondgebruik een structuur hebben die nogal verschilt van die voor het
huidige grondgebruik. Op de kaart voor 2030 vertonen landbouwgebieden
een hogere mate van functiemenging dan op de kaart voor de huidige situatie.
Het lijkt denkbaar dat landbouwgebieden in de toekomst meer functies, kortom:
meer diversiteit, gaan herbergen. Ook is in de figuur te zien dat de huidige
natuurgebieden monofunctioneler worden: ruimtegebruik dat anders is dan
natuur, wordt uit deze gebieden verdrongen. Hetzelfde geldt voor de steden,
waar de woonfunctie sterker gaat domineren. In beide gevallen lijkt deze
uitkomst onwaarschijnlijk. Het is niet zonder meer duidelijk welke conclusie
daaraan verbonden mag worden.
Zo kan het verschil tussen huidig en toekomstig grondgebruik worden verklaard
vanuit de constatering dat de simulatie, althans met de huidige geschiktheidskaarten,
niet realistisch is. Een oplossing om dit te verbeteren is echter niet
direct voor handen. Een explicietere invulling van de geschiktheid, met grotere
getalsmatige verschillen tussen gebieden die meer en minder geschikt zijn
voor een bepaalde functie, kan leiden tot een uitkomst met minder functiemenging.
Gemiddeld genomen lijkt de functiemenging voor 2030 echter vrij
reëel, al is deze in sommige gebieden te hoog en in andere gebieden juist te
laag. Uiteindelijk gaat het erom of verschillende soorten ruimtegebruik wel of
juist niet in combinatie optreden.
Evaluatie van uitkomsten 100 • 101