Syllabus PAOKC-cursus Klinische Chemie en ... - NVKC

gehaltes) uit te sluiten zou een dRVVT kunnen worden uitgevoerd. De dRVVT is
relatief ongevoelig voor heparine, mede omdat in commerciele dRVVT testen een
heparine adsorberende stof is toegevoegd. Geadviseerd wordt echter om geen
LAC te bepalen wanneer heparine aanwezig is in de plasma’s. De aanwezigheid
van heparine kan worden bepaald met een trombinetijd.
Naast de dRVVT zijn bepalingen gebaseerd op een APTT zeer geschikt om een
LAC aan te tonen. De gevoeligheid voor LAC kan verhoogd worden door geen
fosfolipiden (cefaline) toe te voegen, maar gebruik te maken van de fosfolipiden
die nog in het plasma aanwezig zijn. Sommige APTT reagentia, zoals de Actin-
FS, zijn extreem ongevoelig voor lupus anticoagulants. Daar de gevoeligheid van
LAC mede bepaald wordt door het type assay (bv de fosfolipiden die gebruikt
worden in de assay) en de antistoffen welke de LAC veroorzaken (niet elke test is
even gevoelig voor elk type antistof) raadt de Scientific Subcommittee van de
International Society of Thrombosis and Haemostasis aan om tenminste twee
testen uit te voeren; indien een van de testen positief is wordt de diagnose LAC
gesteld.
De officieel geadviseerde procedure voor het bepalen van LAC bestaat uit de
volgende stappen (Brandt JT et al. Criteria for the diagnosis of lupus
anticoagulants: an update (Thromb.Haemostas 74 (1995) 1185-1190):
1. Verlenging van een fosfolipidenafhankelijke stoltest.
2. Uitsluiten van factor deficiëntie door 1:1 menging met normaal plasma
3. Neutraliseren van de verlenging door toevoeging van extra fosfolipiden
4. Uitsluiten van andere oorzaken (zoals remmers tegen stolfactoren)
5. Bevestiging na minimaal 6 weken
De tweede stap moet de aanwezigheid van deficiënties van stolfactoren
uitsluiten. De laatste stap toont de specificiteit van de antistoffen. Door de
toevoeging van extra fosfolipiden kunnen de antistoffen worden ‘geneutraliseerd’.
Officieel moet ook de aanwezigheid van een remmer tegen een stolfactor worden
54