Geschiedenis van de jacht - KU Leuven

In het Egyptische Rijk kan men echter wel een groot verschil opmaken in verband met het
jagen. De boer joeg waarschijnlijk voor het vlees, maar voor de farao’s was het eerder om het
vermaak te doen.
De jacht vanuit een wagen, getrokken door twee snelle paarden, schijnt een geliefkoosde
methode te zijn geweest bij de jacht op groot wild. Voor de grotere dieren gebruikte de
heerser een speer, voor kleinere prooien pijl en boog. De jagers doodden toen ook al klein
wild, zoals eenden. Met behulp van een lange S-vormige stok werden de eenden vanuit een
boot gedood. Voor deze vorm van jagen werd geen hond, maar wel een kat gebruikt. Dit dier
moest de gedode eenden apporteren.
De Assyriërs joegen ook vanuit een kar die gespannen was achter twee paarden, maar
verkozen pijl en boog om op grotere dieren te jagen. Bij Assyrische heersers hield de jacht
ook veel meer risico in. De jacht evolueerde van een sport naar een bloedbad. Ze bakenden
het jachtgebied af zodat de koning kon jagen wanneer het hem uitkwam.
Met de komst van het Griekse en Romeinse Rijk ging de jacht ongestoord verder. Een groot
verschil is evenwel, dat we van de jacht in die tijden meer weten, omdat er veel meer
documentatie van bewaard is gebleven. Naast de gebruikelijke kunstwerken van weleer
beschikken we nu ook over uitgebreide literatuur. Uit de geschreven werken kunnen we
afleiden dat vooral de hogere standen fervente liefhebbers waren van de jacht.
Zoals we al eerder vermeld hebben, hechtten de Romeinen en Grieken veel belang aan de
jacht als onderdeel van de training van de mannelijke jeugd. De jacht bleek een goed middel,
volgens hen, om lichamelijke en geestelijke eigenschappen bij de jeugd te helpen
ontwikkelen. Terwijl Plato en Socrates de jacht een goed medium vonden voor de geestelijke
ontwikkeling 6 , vond Xenofoon, Grieks soldaat-historicus, juist de lichamelijke en militaire
invloed van de jacht lovenswaardig 7 .
Doordat de jager in deze tijd teruggreep naar een speer bewijst Xenofoon’s stelling. Een
goede lichamelijke ontwikkeling was zeker nodig als men oog in oog stond met een wild
zwijn en enkel een speer in de hand. Speren waren er in twee soorten: lichte werpsperen en
zwaardere voorstoten en steken op kortere afstand.
De jachttechniek om op wilde zwijnen te jagen berustte op de hulp van honden. Zij joegen
deze beesten in de netten waarin ze verstrengeld raakten en daarna konden de jagers de
zwijnen doodsteken. Doordat de jagers te voet waren en enkel gewapend waren met een
speer, kan men niet beweren dat deze jacht een of andere vorm van slachtpartij was.
Xenofoon weet ons ook te vertellen in zijn boek dat het al eens mis kon lopen. De dieren
hadden dus een kans om te ontsnappen.
Bij het verval van het grote rijk begon ook de ontaarding van de jacht. De gruwelijke verhalen
die zich voordeden in het Colosseum – gebouwd tussen 80 en 72 v.Chr. – bewijst dat de jacht
6 In Plato’s republiek zegt zijn leermeester Socrates tegen een collega filosoof: “Nu dan Glaucon, we moeten
met een waakzame geest postvatten, zoals jagers de buit omsingelen, zodat recht en rechtvaardigheid ons niet
ontsnappen… Houd de ogen goed geopend en probeer ze bij de eerste waarneming in mijn richting te drijven”.
7 In zijn boek Cynegeticus, het allereerste handboek over de jacht, schrijft hij: “Mensen die van sport houden
zullen er niet geringe vruchten van plukken. Hun lichamelijke gezondheid zal er wel bij varen; hun zintuigen
zullen worden gescherpt en helder blijven tot op hoge leeftijd. Bovenal is de jacht een uitzonderlijk goede
training voor de oorlogvoering”.
Bio-ethiek De Jacht 8