INHOUD - KU Leuven

Verschijnt 14-daags,
uitgez. juli en aug.
Afgiftekantoor
Hasselt 1
België-Belqique
P.B.
3500 Hasselt 1
12/39
26 september 2002 nr 2 * veertiende jaargang
Meesterlijke Middeleeuwen: tentoonstelling van wereldformaat
Miniaturen van
Karel de Grote tot
Karel de Stoute
Anne-Mie Jaspers
Tot 8 december loopt in het Stedelijk Museum Vander Kelen-
Mertens de tentoonstelling ‘Meesterlijke Middeleeuwen’, die een
overzicht brengt van de miniatuurkunst in het gebied tussen
Rijn en Noordzee, en dit binnen een tijdspanne van zeven eeuwen.
Professor Bert Cardon, voorzitter van het wetenschappelijk
comité, professor Jan Van der Stock, voorzitter van het
organisatiecomité en algemeen coördinator Kris Callens, allen
verbonden aan het Studiecentrum Vlaamse Miniaturisten,
lichtten toe en zorgden ervoor dat wij voor de eerste keer in ons
leven uitkeken naar het begin van de herfst.
Genieten
Zeven eeuwen - 800-1475 - westerse cultuur
samenbrengen in een overzichtelijk
geheel en vier ruimtes is geen sinecure.
Toch slaagden de curatoren van
Meesterlijke Middeleeuwen erin om die
gigantische brok visuele en theoretische
informatie ‘publieksvriendelijk’ te
Opening academiejaar 2002-2003
De opening van het academiejaar op 23 september bracht heel wat volk op de
been. De Associatie K.U.Leuven, die op 11 juli beklonken was, was prominent
aanwezig. Twee voorzitters van deelnemende hogescholen voerden het woord
op de academische zitting. Naast de rector, een vertegenwoordiger van het
AAP/BAP en een van de studenten, sprak ook minister Vanderpoorten de corona
toe. verslag op pagina 4
maken.
De tentoonstelling is chronologischgeografisch
opgedeeld in vier grote periodes.
Ondanks dit opzet word je als bezoeker
niet ‘opgehouden’ door - vaak overbodige
- opschriften; uitgangspunt van
de makers is dat je in de eerste plaats
komt om te genieten, niet om te leren. De
materie leent zich daar trouwens uitstekend
toe: aangezien middeleeuwse kunst
vanwege haar hermetisch karakter voor
de hedendaagse toeschouwer niet altijd
even toegankelijk is, is het juist belangrijk
te wijzen op de illustraties. Dat zijn niet
zomaar plaatjes bij praatjes, maar een
visualisering van het geschreven woord,
die de tekst als het ware esthetisch optilt
naar een hoger niveau - een idee dat ook
in de Middeleeuwen reeds naar waarde
werd geschat. De duidelijke tijdsopdeling
én de minimale aanwezigheid van zaalteksten
maakt trouwens dat de aandachtige
kijker zelf verschuivingen en ontwikkelingen
gaat ontdekken binnen licht-,
kleur- en lijngebruik, ruimtelijk inzicht
en weergave van de menselijke figuur.
vervolg op pagina 3
Dit zijn Evelien, Maarten, Caroline, Rik en Pieter, net in Leuven gearriveerd en de hoofdrolspelers in
Campuskrants eerste studentensoap (zie pagina 6 en 7).
INHOUD
campuskrant
5 Dialoog moslims-christenen blijft
problematisch
11 september bracht nieuwe
angsten en nieuwe kansen
8 Rector Oosterlinck over de
associatie
“Iedereen moet er beter van
worden”
9 Professor Raoul Weiler terug van
top in Johannesburg
“We eten onze planeet op”
10 Alumnikrant
Nieuwe mogelijkheden voor
stamcelonderzoek door
leerstoel Steverlynck
16 Leven na Leuven
Carl Maes, ex-trainer Kim
Clijsters
17 Vertrouwenscentrum
Kindermishandeling op Open
Bedrijvendag
Nooit te laat om een goede
ouder te zijn
19 Cultuur
Tentoonstelling ‘Huib Hoste
in Zuid-West-Vlaanderen’
20 Gesprek met prins Leopold van
Arenberg
24 De Denktank
foto’s: Rob Stevens
Iedereen beroemd

26 september 2002
Campuskrant
Driewekelijks tijdschrift van de K.U.Leuven
Redactie
Ine Van Houdenhove (hoofdredacteur), Ludo
Meyvis, Karla Venken, Wouter Verbeylen
Redactiesecretariaat
Véronique Limbourg, (t) 016 32 41 84
Veronique.Limbourg@dcom.kuleuven.ac.be
Adreswijzigingen
Inge Verbruggen, (t) 016 32 40 15
Inge.Verbruggen@dcom.kuleuven.ac.be
Redactieadres
Dienst Communicatie
Oude Markt 13
3000 Leuven
(t) 016 32 41 84
(f) 016 32 40 14
campuskrant@kuleuven.ac.be
Aan dit nummer werkten mee
Gert Gielen, Anne-Mie Jaspers, Geert Op De
Beeck, KLaartje Proesmans, Kristien
Vermoesen
Campuskrant zoekt freelance journalisten
Wij zijn het beu!
Dacht je dat het echt zo’n pretje is om altijd maar weer
prins Filippen te gaan interviewen, Nobelprijswinnaars,
ministers? Of elke dag weer baanbrekend
onderzoek te gaan bekijken? Of op de hoogte te zijn
van de interne keuken van de K.U.Leuven? Komaan...
Wij willen ook wel eens wat rust hoor, wij willen
voortaan anderen voor ons laten werken.
Maar ja, daar zal jij wel geen zin in hebben zeker, om
regelmatig een artikel voor Campuskrant te schrijven?
Voor een niet onaardige vergoeding natuurlijk, maar
ook dat laat je koud. Je zit toch veel liever te blokken of
wat aan je doctoraat te knoeien, of gewoon zomaar
wat leeg te lopen, niet? OK, dan is deze oproep niks
voor jou.
Maar als je tot die rare groep mensen hoort die wel
eens een lekker stukje proza uit de tekstverwerker willen
persen, dan moest je misschien toch maar eens
even contact met ons opnemen. Misschien wordt het
nog wel wat.
• Freelance journalisten van alle ras en stand, met een
beetje degelijke pen, met interesse voor alle aspecten
van de universiteit, mogen hun gemotiveerde kandidatuur
en graag wat bewijzen van hun schrijftalent
bezorgen aan:
Redactie Campuskrant
Oude Markt 13, 3000 Leuven
Campuskrant@kuleuven.ac.be
Stuurgroep Campuskrant
Ronny Vandenbroele (voorzitter), Jan Bauwens,
Jan De Vuyst, Erik Gobin, Els Heylen, Bernard
Himpens, Bert Overlaet, Isabel Penne, Paul
Thurman, Myriam Van Acker, Jos Vaesen, Jan
Verhaeghe
Vormgeving
Wouter Verbeylen, Rob Stevens
Foto’s
Rob Stevens, Michaël De Lausnay, Patrick
Holderbeke
Reclameregie
Véronique Limbourg, (t) 016 32 41 84
Oplage
38.000
Drukwerk
Concentra Uitgeversmaatschappij NV, Hasselt
Verantwoordelijke uitgever
Ronny Vandenbroele
Oude Markt 13
3000 Leuven
Copyright artikels
Artikels uit deze editie - of delen ervan - kunnen
overgenomen worden mits toestemming
van de redactie.
IN
foto: Rob Stevens
BEELD
Hoe futuristisch Alma 3 ook nog
altijd oogt, het gebouw is al 33 jaar
oud, hoog tijd voor een ingrijpende
verandering van look. Een
kwart miljoen euro werd besteed
aan de hele operatie, en het resultaat
is dan ook duidelijk ànders.
Meteen werd ook de menukaart
aangepast aan de nieuwe eetpatronen.
Niet onbelangrijk nieuwtje:
personeelsleden die willen genieten
van de lage Alma-prijzen,
moeten voortaan - in alle restaurants
- hun personeelskaart op de
daartoe voorziene lezer leggen,
anders betalen ze 2,5 euro extra.
Het volgende nummer verschijnt op 10 oktober.
Suggesties voor artikels en interviews zijn welkom
op het redactieadres.
Verschijningsdata Campuskrant 2002-2003
AK = met Alumnikrant
PK = met Personeelskrant
Nr.
Verschijningsdatum
Teksten indienen vóór
3
10 oktober (PK)
2 oktober
4
31 oktober (AK)
23 oktober
5
21 november (PK)
13 november
6
12 december (AK)
4 december
7
30 januari 2003 (AK)
22 januari 2003
Campuskrant is het driewekelijkse tijdschrift van
de K.U.Leuven, bestemd voor studenten, personeelsleden
en oud-studenten. Om de zes weken
bevat Campuskrant een Personeelskrant, met
nieuws dat speciaal voor personeelsleden interessant
is. De nummers zonder Personeelskrant
bevatten een Alumnikrant. Deze nummers worden
verstuurd naar alle oud-studenten die lid
zijn van een alumnikring. Wie ook de andere
nummers wil ontvangen, kan dat melden aan
Inge. Verbruggen@dcom.kuleuven.ac.be,
(t) 016 32 40 15.
Campuskrant vindt u ook op internet:
www.kuleuven.ac.be/ck/
foto: Michaël De Lausnay
Op 11 september bracht prins
Laurent een bezoek aan het kasteel
van Arenberg, waar een
internationale conferentie
plaatshad over de genetische
manipulatie van bananen. De
prins is een ambassadeur van
Future Harvest, een vereniging
die zestien centra groepeert die
onderzoek doen naar het duurzaam
gebruik van landbouwkundige
ontwikkelingen.
De Orientation Days voor buitenlandse
studenten liepen dit
jaar van 18 tot 23 september.
Meer dan 800 studenten
namen deel aan een massa activiteiten,
alle gericht op integratie
in de voor hen vaak zo
vreemde Leuvense gemeenschap.
Ze leerden de stad kennen,
en de vele diensten die de
universiteit hen ter beschikking
stelt.
foto: Rob Stevens
2 CAMPUSKRANT 26.9.2002

NIEUWS
vervolg van pagina 1
Meesterlijke
Middeleeuwen
Exclusief
Elke periode is ondergebracht in een
museumzaal, waarvan de wanden voor
de gelegenheid in een symbolische kleur
geschilderd zijn. Voor de periode van
800 tot 1000 is dat keizerlijk purper,
refererend aan keizer Karel de Grote, die
aan zijn hof in Aken, in navolging van de
grote Romeinse keizers, voor een heropbloei
van het handschrift zorgde. Enkele
unieke manuscripten illustreren die eerste
periode. Zo is er het Evangeliarium
van Xanten, waarbij de evangelist Matteüs
op verbluffend realistische wijze is
afgebeeld: één enkele bijna renaissancistische
figuur op in een purperslakbad
gedrenkt perkament - een onschatbaar
exemplaar, dat in uitzonderlijk goede
staat verkeert doordat het in gesloten
toestand bewaard werd. In de tweede
periode, aangeduid door hemelsblauw, is
een eerste verschuiving merkbaar: tussen
het jaar 1000 en 1200 wordt het zwaartepunt
van de handschriftenproductie verlegd
van het ‘wereldse’ hof naar de abdijen.
Waar bij de vorsten de nadruk hoofdzakelijk
op status lag, staat nu het spirituele
aspect centraal, waarbij kleur en
lijnvoering uitdrukking geven aan het
hogere ideaal. In de Bijbel van de Parkabdij,
een luxe-exemplaar dat uit geldgebrek
verkocht werd in het begin van de
negentiende eeuw en nu uitzonderlijk te
bekijken is in Leuven, wordt een pagina
een echte zoekprent: het driedimensionele
zoals te zien was bij de evangelist
van Xanten is vervangen door een
abstract vlechtwerk van lijnen waarin de
letters bijna verstopt zitten.
Professor Bert Cardon, professor Jan Van der Stock en Kris Callens
Mijlpaal
Waren handschriften in die eerste twee
periodes zo goed als exclusief het product
van respectievelijk het hof en de
abdijen, vanaf circa 1200 worden ze langzaam
maar zeker ‘gemeengoed’. De verstedelijking
neemt toe, de gotische rationaliteit
viert hoogtij. Ook het genre van
de werken verandert; zo verschijnen nu
ook studieboeken en literatuur. De handschriften
van de veertiende eeuw liggen
in de derde - gotisch rode - zaal gegroepeerd
rond twee topstukken: de Apocalyps
en de Bible Historial, uitgevoerd
door Jean Baudolf van Brugge voor
koning Karel V van Frankrijk. Op de tentoongestelde
miniatuur knielt opdrachtgever
Jean de Vaudetar bij de koning,
gekleed als een geleerde van de Sorbonne,
en biedt hem het boek aan.
Driedimensionaliteit is hier opnieuw
volop aanwezig: in het schaduwspel van
de figuren, de plooienval van hun kledij,
de met architectonische motieven opgevulde
achtergrond. Licht wordt bijna
mathematisch toegepast om diepte te
suggereren, en de hoofden van de personages
zijn dermate realistisch uitgewerkt
dat dit, ruim vijftig jaar vóór de Vlaamse
Primitieven, als een mijlpaal in de schilderkunst
mag worden beschouwd.
Luxe
De vierde en laatste zaal is het orgelpunt
van de tentoonstelling. In een periode
van 75 jaar - van 1400 tot 1475 - worden
Praktisch
Het ‘kijken’ komt voor de makers van deze
tentoonstelling op de eerste plaats en dat
blijkt ook uit de hulpmiddelen die ze de
bezoekers aanbieden. Een audiogids, zodat
u tijdens het rondkijken informatie kan
opdoen zonder de andere bezoekers te storen,
een viertalige wandelgids - zodat u
niet hoeft te staan turen naar de kleine lettertjes
onder een handschrift en een catalogus
- waarin alle getoonde miniaturen
in kleur zijn opgenomen - met essays van
toonaangevende binnen- en buitenlandse
foto: Rob Stevens
méér handschriften gemaakt dan in de
drie voorgaande periodes samen. Miniatuurkunst
wordt beschouwd als volwaardige
schilderkunst; belangrijke productiecentra
in Brugge en Gent zorgen voor
een ware explosie. Na de dood van Karel
de Stoute neemt het gedrukte boek geleidelijk
de centrale rol van het handschrift
over; na 1475 komen handschriften vooral
nog als luxeprodukt voor. De handschriften
in deze zaal verblinden door
een verbluffende techniek en een luxueuze
overdaad; de margedecoratie die
tussen 1200 en 1400 begon ‘uit te breiden’,
is nu volledig ontwikkeld en staat
zelfstandig en volwaardig naast de tekst.
Eén van de topwerken hier is een Franse
versie van Boccaccio’s Decamerone, verlucht
door de meester van Guillebert de
Mets. Een miniatuur beeldt het vierde
verhaal uit, waarbij verschillende facetten
van de vertelling in één afbeelding
getoond worden.
Het allerlaatste stuk in de tentoonstelling
is de Image du Monde, een handschrift
uit 1489, waarbij op de getoonde miniatuur
twee mannen die, elk in een andere
richting rond de aarde lopend, elkaar
tegenkomen. Het zet een mens aan het
denken over de vermeende naïviteit van
de middeleeuwers.
specialisten. Daarnaast is er ook aandacht
besteed aan ‘extra’s’: zo hoort u bijvoorbeeld
via de audiogids gezangen uit
getoonde koorboeken; en kan u bij de multimedia-presentatie
andere folio’s uit de
handschriften bekijken. Die laatste werd
bewust in een andere ruimte ondergebracht,
om de ‘kopies’ gescheiden te houden
van het origineel. Een alles behalve
ondoordachte aanpak dus, waarbij beoogd
wordt dat de bezoeker tot op het einde gefascineerd
blijft door het beeld, en niet
overdonderd door het woord.
Geciteerd
Geciteerd
Maagd
“Bijna één op drie - 32 procent
om precies te zijn van de eerstejaarsstudenten
aan de
K.U.Leuven heeft geen ervaring
met seksuele betrekkingen. Dat
is één van de opvallendste
resultaten van een enquête bij
629 eerstejaarsstudenten van de
Leuvense universiteit. ‘Opvallend,
want algemeen wordt
altijd aangenomen dat elke jongere
van 18 al seks gehad heeft,’
aldus de onderzoekers. ‘Dat
blijkt dus niet zo te zijn. Al is
die groep niet representatief
voor àlle 18-jarigen.’”
Belang van Limburg, 24.9.2002
Semesterexamens
en slaagkans
“De invoering van het semestersysteem
aan de K.U.Leuven
het afgelopen academiejaar
zorgde voor een lichte stijging
van de slaagpercentages in de
kandidaturen. In de eerste kandidatuur
was vorig jaar 63,15
procent van de studenten die
deelnamen aan de examens
geslaagd. Het jaar daarvoor was
dat 61,45 procent. In de Kortrijkse
afdeling van de K.U.Leuven,
de Kulak, is de stijging het
spectaculairst: van 69,19 naar
77,93 geslaagden in de eerste
kandidatuur.”
Tijd, 19.9.2002
Aanpassing semesterexamens
“De K.U.Leuven wijzigt het
komende academiejaar het systeem
van semesterexamens. Zo
wordt de examenperiode in
januari uitgebreid van 2 tot 3
weken ten koste van de blokperiode,
die van 2 tot 1 week
wordt herleid. Ook voor de
problemen die de januari-examens
opleveren tijdens het
schrijven van de thesis, wordt
een oplossing gezocht. Dat stelt
KUL-onderwijscoördinator
Frans Lammertyn.”
Het Nieuwsblad, 20.9.2002
Hoe maak ik een tentoonstelling?
Aan wat u als bezoeker ziet, is een titanenklus
voorafgegaan. Het verhaal van
deze tentoonstelling startte drie jaar geleden.
Professor Jan Van der Stock: “Een
project als dit vereist een enorm lange
voorbereidingstijd. Op de eerste plaats is
het van het allergrootste belang om de
wetenschappelijke wereld mee te hebben,
aangezien een topwerk begrijpelijkerwijze
enkel wordt uitgeleend als de context
waarin het wordt geplaatst iets bijleert. En
topwerken zijn het: met de hier samengebrachte
collectie handschriften uit o.a. het
Gettymuseum in Los Angeles, de Pierpont
Morgan Library van New York, het
Walters Art Museum van Baltimore, de
Bibliothèque Nationale van Parijs, de Londense
British Library enzovoorts bieden
we de bezoeker een tentoonstelling van
een niveau dat nooit eerder werd geëvenaard.”
“Vanaf het moment dat je een ‘verlanglijst’
hebt, wordt het wikken en
wegen - een samengaan van wetenschappelijke,
esthetische, financiële en praktische
componenten - tot je tot het ideale
compromis komt. Drie jaar geleden al
werd de architect voor de tentoonstelling
aangezocht, en dan gaat de bal aan het rollen:
de selectie van de werken, het concept
van de tentoonstelling uitwerken, auteurs
en een uitgever zoeken voor de catalogus,
de begroting opmaken, installering, bewaking,
verzekering (de stukken zijn verzekerd
voor een totale waarde van meer dan
zeven miljard oude Belgische frank) en
bewaking regelen - een taak die niet eenvoudig
is als je bedenkt dat vier partners
bij de organisatie betrokken zijn:
Artes.Leuven vzw, de tentoonstellingsvereniging
van de stad Leuven, de provincie
Vlaams-Brabant, de K.U.Leuven en het
Davidsfonds. Op twee zaken mogen we
alvast trots zijn: we zitten nog steeds binnen
onze begroting, én de getoonde collectie
is de meest opmerkelijke ooit
samengebracht, met meer dan honderd
topwerken, stuk voor stuk stokoud en alle
van schitterende kwaliteit. En daarnaast
en niet in het minst, al is dat voor het grote
publiek minder zichtbaar, is deze tentoonstelling
ook voor ons Studiecentrum
een heel belangrijke realisatie. Het is een
rechtstreekse spin-off van meer dan twintig
jaar wetenschappelijk onderzoek.”
Meesterlijke Middeleeuwen, nog tot 8
december in het Stedelijk Museum
Vander Kelen-Mertens, Vanderkelenstraat
30, Leuven. (t) 016 22 45 64,
info@mm.leuven.be, mm.leuven.be
Open op ma van 13.30u-17.30u; di, wo,
do van 9.30u-17.30u; vrij van 9.30u-
21.30u; weekeinde van 13.30u-18.30u.
Gelijktijdig lopen er twee projecten in
de stad: Acaturen, waarbij een vijftigtal
handelaars hun etalages ‘uitlenen’
aan leerlingen van kunstacademie De
Lei; en Hic et nunc, waarbij dia’s van
grafische werken geïnspireerd op de
tentoonstelling ’s avonds vanop verschillende
locaties geprojecteerd worden.
Meer hierover in een volgend
nummer.
26.9.2002 C AMPUSKRANT 3

Toespraken bij de vleet
Academiejaar 2002-2003 geopend
Ludo Meyvis
foto: Rob Stevens
NIEUWS KORT
Materialise helpt operatie
Siamese tweelingen
uitvoeren
In Dallas wordt een uiterst complexe
operatie voorbereid op Mohamed en
Ahmed Ibrahim, de Siamese tweeling
uit Egypte. Beide jongetjes zijn
met de hoofden aan elkaar gegroeid.
Materialise, een spin-off van onze
universiteit, levert de software en de
modellen die de artsen moeten helpen.
Materialise zet gescande data
om in 3D-modellen in acryl, waarin
elk detail van het betreffende
lichaamsdeel levensecht en levensgroot
herkenbaar is. Op deze modellen
kan niet alleen gezién worden
hoe de operatie moet gebeuren, er
kan ook op geoefend worden.
Materialise levert deze complexe
modellen overigens gratis.
Inkomsten worden gehaald uit
modellen die medisch minder veeleisend
zijn.
Educatieve master
In het verslag over de opening van
het academiejaar leest u hoe minister
Vanderpoorten allerminst gewonnen
is voor de idee van een ‘educatieve
master’, het diploma waarmee
de universiteiten en de studenten
het voltooien van de academische
lerarenopleiding graag bekroond
willen zien. In een open brief van de
Contactgroep Universitaire
Lerarenopleiding en Vorming wordt
nogmaals gepleit voor de invoering
van een ‘educatieve master’, dus een
bijkomend master-diploma, en niet
louter een certificaat, zoals de minister
dat vooropstelt. Een belangrijk
argument tegen de visie van de
minister is dat een dergelijke mastertitel
in het buitenland wél bestaat,
bijvoorbeeld in Nederland. Indien
Vlaanderen een uitzondering zou
vormen, bestaat de vrees dat het
‘certificaat’ in het buitenland niet
erkend of herkend zou worden.
foto’s: Michaël De Lausnay
De stoet der togati begaf zich op
maandag 23 september naar de Sint-
Pieterskerk, waar Marc Steen voorging
in de H. Mis, het traditionele
begin van de openingsceremonie.
Associatie aan het woord
Na afloop begon in de Pieter De
Somer-aula een weliswaar lange,
maar gevarieerde en boeiende academische
zitting - eigenlijk zelfs
met een historisch karakter: de
Associatie K.U.Leuven trad op deze
zitting voor het eerst naar buiten.
Twee voorzitters van deelnemende
hogescholen, ir. Norbert Van
Broekhoven (K.H.Limburg) en dr.
William De Groote (K.H.
Brugge-Oostende) spraken over de
nieuwgevormde associatie. Ir. Van
Broekhoven beklemtoonde dat de
associatie overleg mogelijk én
noodzakelijk maakt. Hij benadrukte
ook dat de studierichtingen van
één cyclus zeker niet veronachtzaamd
zullen
worden. Ook de
onderlinge
samenwerking
zal binnen de
associatie van
groot belang
zijn, tussen alle
partners. De
synergie die
door de associatie
in het leven
geroepen wordt,
opent veel nieuwe
perspectieven.
Rector André Oosterlinck
Dr. De
Groote sprak over
het strategische
aspect van de toetreding
tot de
Associatie
K.U.Leuven. Hij
ging verder in op
een aantal voordelen
van de associatie,
met name wat
betreft de keuze- en
overgangsmogelijkheden
van de studenten
en het per-
William De Groote, K.H.
Brugge-Oostende soneel. Om de associatie
werkelijk te
doen slagen, zal veel aandacht moeten
gaan naar de uitbouw van het
afstandsonderwijs. Op beleidsvlak
is uiteraard coherentie nodig, en de
keuze voor heldere prioriteiten.
Een degelijke financiële behandeling
door de overheid moet een
gezonde toekomst veiligstellen.
Minister van Onderwijs Marleen Vanderpoorten
Amerikaans voorbeeld?
Rector Oosterlinck sprak vervolgens
zijn thematoespraak uit,
gewijd aan Europees en Amerikaans
hoger onderwijs. De rector analyseerde
de vrees voor amerikanisering,
die blijkbaar bij sommigen
bestaat. Hij wees op een aantal
aspecten van het Amerikaanse
hoger onderwijs, die niét of toch
niet zonder reserve nagevolgd kunnen
worden. Het systeem van
publish or perish leidt enerzijds wel
tot een stevige en innovatieve competitiviteit,
maar anderzijds ook tot
een indrukwekkende massa ongelezen
publicaties. Het elitarisme van
het Amerikaanse hoger onderwijs
werd door de rector genuanceerd
behandeld. Aan de ene kant zijn er
de top-universiteiten, die over
zoveel mogelijkheden beschikken
dat zij zich inderdaad elitair kùnnen
opstellen, hoge eisen aan toekomstige
studenten kunnen stellen
enzovoort. Op financieel vlak zijn
de verschillen tussen de Europese
en de Amerikaanse top natuurlijk
frappant (de jaarlijkse begroting van
Harvard is bijvoorbeeld vijf keer
groter dan die van de
K.U.Leuven...). Andere verschillen
zijn volgens de rector
“inspirerend”, bijvoorbeeld
de veel grotere kritische
massa op onderzoeksgebied,
de andere
en betere relatie met de
bedrijfswereld, de combinatie
van verkozen en
aangestelde beleidsverantwoordelijken
enzovoort.
De taakverdeling
die op ruimer vlak
bestaat, waardoor de topinstellingen
zich op graduateonderwijs
en onderzoek kunnen
richten, en de anderen op undergraduate-onderwijs,
verdient ook bij
ons de nodige aandacht. Hetzelfde
geldt voor de veel minder rigide
facultaire structuur. De
rector pleitte voor het
zich kritisch laten inspireren
door die factoren
die van het Amerikaanse
hoger onderwijs zo’n
succes gemaakt hebben.
Beroep: leraar
Minister Marleen
Vanderpoorten sprak
zeer geanimeerd over de
eisen gesteld door het
nieuwe onderwijs, maar ook de
nieuwe mogelijkheden. De BaMahervorming
mag volgens de minister
niet leiden tot een verlenging
van de studieduur. Daarna sprak zij
over het Vlaamse wetenschappelijk
onderzoek in de context van de
associatie. Een autonoom onderzoeksbeleid
voor de hogescholen is
niet mogelijk, participatie aan universitair
onderzoek uiteraard wel.
De minister besprak verder de
decretale noodzaak tot flexibilisering
van het onderwijsaanbod en de
nood aan een nieuw concept voor
de lerarenopleiding. Wat dat laatste
betreft, beklemtoonde de minister
het belang dat zij aan de lerarenopleiding
en aan het beroep van leraar
hecht. Zij sprak zich uit voor een
academische lerarenopleiding die
zestig studiepunten telt, en leidt tot
de titel van leraar - dus niet tot een
bijkomend master-diploma.
Vertegenwoordigers AAP/BAP en
studenten
Lies Sercu, vertegenwoordiger van
het AAP/BAP, wees op de implicaties
van de recente ‘gezinsuitbreiding’
van de K.U.Leuven, in de
gedaante van de Associatie en het
samenwerkingsverband met
Europese onderzoeksuniversiteiten.
Zij drukte de wens uit dat het
AAP/BAP over ruimere en beter
geïntegreerde manieren zou
beschikken om een buitenlands
studieverblijf mogelijk te maken.
Verder wees zij op het toenemend
takenpakket van het AAP/BAP, en
ging zij in op de implicaties van de
nota ‘Opdracht en taken van het
assisterend academisch personeel’.
De laatste toespraak van de dag
werd gegeven door studentenvertegenwoordiger
Filip Charlier, die
sprak namens LOKO. Hij wees op
Lies Sercu, vertegenwoordiger van het AAP/BAP
Studentenvertegenwoordiger Filip Charlier
de actieve inzet van zeer veel studenten
in allerlei vormen van studentenbeweging
en studentenleven.
Vervolgens wees hij op de
eigenheid van de studentenvertegenwoordiging
in een aantal academische
overlegorganen. Hij pleitte
ervoor om als gelijkwaardige partners
behandeld te worden en niet
als ‘excuus-studenten’ opgevoerd
(en genegeerd) te worden. Met
name in de nog in te vullen studentenvertegenwoordiging
in de
Associatie K.U.Leuven dient volgens
de spreker gezorgd te worden
voor reële inspraak.
• De uitgebreide versie van de toespraak
van de rector kunt u lezen op
www.kuleuven.ac.be/nieuws/opening/rector0203.htm
• Interview met de rector over de
Associatie op pagina 8.
4 CAMPUSKRANT 26.9.2002

Minder fietsdiefstallen
Het hoorde zowat tot de traditie van
Leuven: een fiets, dat was iets om te
laten ‘pikken’. Die pijnlijke traditie
is gelukkig aan het verdwijnen. Voor
het tweede jaar op rij is het aantal
gemelde fietsdiefstallen gedaald. In
1999-2000 waren er 1.350, en in
2000-2001 was er weer een forse
daling, tot 1.057. De opgevoerde
controles, waarbij agenten met
draagbare computers op stap gaan
om de nummers van gegraveerde
fietsen te vergelijken met een database
van gestolen fietsen, werpen
blijkbaar vruchten af. Ook de sensibiliseringscampagnes
zijn niet zonder
succes gebleven.
Studentennieuws
Nieuwe voordelen met
studentenbuspas
Vanaf dit academiejaar kan je voor een rit
die verdergaat dan de stadszone gewoon
bijbetalen. Dat geldt ook in omgekeerde
richting, voor de busritten naar Leuven:
wie opstapt bij een halte buiten de stadszone,
kan de chauffeur vragen enkel de
zones tot aan de stadszone aan te rekenen.
Opgepast: vanaf nu moet je de studentenbuspas
zelf voorzien van naam en
stamnummer. Een pas zonder naam en
stamnummer is ongeldig.
• Meer info: www.kuleuven.ac.be/dsv/
studvoor/depo/studentenpas.htm of bij
depo@dsv.kuleuven.ac.be.
Snelbussen Limburg en Antwerpen
Snelbussen hebben maar een paar haltes,
en brengen je via de snelweg naar Leuven.
• Info: www.kuleuven.ac.be/dsv/
studvoor/depo/snelbus.htm
Is jouw kot al online?
DEPO voor wooncultuur, milieu en
mobiliteit van Studentenvoorzieningen
organiseert een kotwebstrijd voor alle
hogeschool- en universiteitsstudenten:
maak een website voor je eigen kot!
NIEUWS KORT
• De deelnemende kotwebsite dient ten
laatste op 30 november doorgegeven te
worden via depo@dsv.kuleuven.ac.be.
Wedstrijdreglement:
www.kuleuven.ac.be/dsv/studvoor/
depo/kotweb.htm
Studentenlijnen Vlaams-Brabant
Kotstudenten uit een aantal slecht
bediende regio’s in Vlaams-Brabant kunnen
op vrijdag en zondag gebruik maken
van een reeks semi-directe verbindingen
met Leuven.
• Info: www.kuleuven.ac.be/dsv/
studvoor/depo/lijnen.htm
Dialoog moslims-christenen blijft problematisch
11 september bracht nieuwe angsten en
nieuwe kansen
NIEUWS
Gert Gielen
foto: Rob Stevens
foto: Rob Stevens
De Faculteit Godgeleerdheid etaleerde onlangs een scherp gevoel voor symboliek door een colloquium over de
relatieopbouw tussen christenen en moslims te organiseren van 12 tot 14 september. Maar ook zonder die symboliek
is het duidelijk dat zo’n colloquium nu niet meer dezelfde invulling kan krijgen als vóór 11 september 2001. We
spraken daarover met twee van de gastsprekers op het colloquium, professor Johan Leman, onderzoeker aan de
K.U.Leuven en directeur van het Centrum van Gelijke Kansen en Racismebestrijding, en professor Ataullah
Siddiqui uit Leicester.
Ataullah Siddiqui
Johan Leman: “We leven hier als moslims en
christenen samen, maar we lezen onze eigen
kranten en kijken naar onze eigen zenders en
groeien zonder het te beseffen uit elkaar.”
Beiden pleitten in hun bijdrage voor
een intensere dialoog tussen christenen
en moslims, maar erkenden ook
dat sociaal-politieke factoren - zoals
de economische ongelijkheid tussen
de islamitische en de christelijke
wereld en de internationale aanpak
van het Palestijnse conflict enerzijds
en de kwestie-Irak anderzijds - daarbij
de grootste hinderpaal vormen.
Johan Leman: “Op momenten
van conflict gaat meer dan anders een
soort loyaliteit spelen, zodat mensen
zich als groep gaan gedragen. Je krijgt
dus aan beide zijden een soort emotionele
mobilisatie, hoewel de grond
van het conflict niet in de godsdiensten
ligt. Amin Mahluf zegt daarover:
‘Lees Khomeini zonder de referenties
naar de islam en Mao zonder de verwijzingen
naar Marx en Engels en je
leest hetzelfde.’ Daarmee bedoelt hij
dat ze het via de ideologie of de godsdienst
ook over het sociaal-economische
hebben. Een bekende Tunesische
integrist, Ganushi, is bijvoorbeeld
begonnen als marxistisch nationalist
en pas toen dat mislukte is hij overgestapt
naar islamitisch extremisme.
Het religieuze maakt dus altijd deel
uit van een complexer verhaal.”
“Daarmee wil ik echter niet zeggen
dat religie geen eigen dynamiek
heeft die ontwikkeld kan worden.
Universiteiten kunnen daaraan bijdragen
door gezamenlijke projecten
op te zetten, bijvoorbeeld in verband
met een gemeenschappelijke
geschiedschrijving. Ik pleit daarvoor,
zeker op momenten dat de verhouding
tussen de islamwereld en het
Westen slechter wordt. Veel mensen
hier realiseren zich niet hoeveel haat
zich bij grote groepen moslims gecumuleerd
heeft tegen het westen. Zij
stellen bijvoorbeeld vast dat alle westerse
kranten er vol van staan als er
vier joodse slachtoffers vallen, maar
dat de dood van veertig Palestijnen als
een fait divers wordt behandeld. Of
dat er tegen Irak een embargo komt
voor het niet respecteren van VNresoluties,
terwijl Israël hetzelfde
doet en hoogstens een vermaning
krijgt.”
“Van die verschillen in beeldvorming
zijn we ons te weinig bewust,
en misschien heeft 11 september ons
daarvoor de ogen geopend. Net zoals
wij al te gemakkelijk ons beeld van dé
islam ontlenen aan bijvoorbeeld de
islam uit Jemen of de islam uit Soedan,
zijn moslims geneigd om het
begrip ‘het westen’ ideologisch in te
vullen. Het westen van de slag van
Lepanto in de zestiende eeuw, dat
zeker een christelijk westen was, is
niet het westen van de dekolonialisatie
en dat is op zijn beurt niet het
westen van vandaag. Wat we nu identificeren
met het westen wordt grotendeels
bepaald door het transnationale
kapitalisme, dat evengoed uit
islamitische landen als Saoedi-Arabië
komt als uit Europa en Amerika. We
leven hier in België als moslims en
christenen samen, maar we lezen
onze eigen kranten en kijken naar
onze eigen zenders en groeien zonder
het te beseffen uit elkaar.”
Hoop
Op dat vlak bracht professor Siddiqui
een meer hoopgevende boodschap.
Doordat de moslimgemeenschappen
in het Verenigd Koninkrijk traditioneel
beter geïntegreerd zijn, wordt
ook op recente ontwikkelingen door
plaatselijke gemeenschappen gereageerd
met een intensivering van de
interreligieuze dialoog. Als we suggereren
dat de identificatie met de Palestijnse
zaak wellicht ook minder
speelt voor de overwegend van Zuidoost-Azië
afkomstige Britse moslims,
ontkent professor Siddiqui dat echter
met klem.
Ataullah Siddiqui: “De identificatie
met het lot van de Palestijnen is
ook bij ons bijzonder groot, maar
belangrijk is dat ook het besef leeft
dat samenwerking en dialoog nodig
zijn. Dat je niet enkel kunt eisen,
maar ook moet geven. Die attitude
hebben we ook elders in Europa
nodig. We moeten beseffen dat de
gebeurtenissen van 11 september ook
een kans bieden voor een meer betekenisvolle
dialoog. De wrede kant van
de islam is pijnlijk naar voren gekomen,
maar ook het verschil tussen
extremisme en de grote islamgemeenschap.”
“Wij proberen duidelijk dat verschil
te maken en zien de strijd tegen
terrorisme als een gezamenlijke
strijd, waarbij we schouder aan
schouder staan. Dat heeft president
Bush óók gezegd, we hoeven ons niet
blind te staren op die ene uitspraak
over een kruistocht. Wat we nodig
hebben is een andere soort van dialoog
en samenwerking. Het ís mogelijk.
In onze plaatselijke gemeenschap
zijn we meteen samen gaan zitten
met joodse organisaties en proberen
we te bouwen aan een betere verstandhouding.”
“Een concreet voorbeeld van
samenwerking tussen religies was een
gemengde commissie van joden,
christenen en moslims die moest
onderzoeken in hoeverre er in het
Verenigd Koninkrijk sprake is van
islamofobie en religieuze discriminatie.
Na 11 september zijn er namelijk
heel wat beledigende zaken geschreven
over de islam die je op basis van
de bestaande wetgeving niet voor de
rechtbank kon brengen. Er bestaan
wetten tegen racisme, maar het is bijvoorbeeld
niet onwettelijk als een
werkgever zegt dat hij iemand niet
kan aannemen omdat zogenaamd de
dagelijkse gebedstijd het werk zou
verstoren.”
26.9.2002 C AMPUSKRANT 5

Aflevering 1 - De aankomst
Kristien Vermoesen
Met enkele duizenden tegelijk zijn ze deze week in Leuven neergestreken:
de eerstekanners. Wat beweegt hen, wat zijn hun dromen
en verwachtingen? U komt het allemaal te weten in deze
eerste aflevering van Campuskrants studentensoap.
“Gebiologeerd door de bloemetjes en
de bijtjes”
Maarten Vanhove kon nauwelijks wachten om zijn universitaire carrière als bioloog van
start te laten gaan. Hij kent het labo van biologie ondertussen op zijn duimpje, want hij heeft
er als laatstejaarsstudent secundair onderwijs meegewerkt aan een nieuwe methode van
planktononderzoek. Waarmee hij prompt de biologieprijs won van de Zoo van Antwerpen.
De eerste week zal hij de lessen al missen,
want hij gaat met zijn onderzoek België
vertegenwoordigen op een Europese wedstrijd
voor jonge wetenschappers in
Naam: Maarten Vanhove
Studie: Biologie
Verwachtingen: “Ik wil later
graag wetenschappelijk onderzoek
doen”
foto: Rob Stevens
Wenen. Maar daar zal het qua brossen bij
blijven, want de rest van het jaar is hij vast
van plan plichtsgetrouw te studeren. En
voor deze ene week heeft hij een oplossing
gevonden: een klasgenoot van hem gaat
ook biologie studeren en die heeft al
beloofd hem zijn notities uit te lenen.
“Ik wilde niet per se in Leuven studeren,
maar het werk hier in het labo is heel
goed meegevallen. Dat gaf veel vertrouwen.
Ik ben in het labo terecht gekomen
via een leraar biologie die hier zelf ooit als
student onderzoek gedaan had. Ik heb toen
kennisgemaakt met een aantal mensen en
heb me aangesloten bij het doctoraatsonderzoek
van één van hen.”
“Ik krijg soms een beetje een rare reactie
van kennissen als ik zeg dat ik biologie
ga studeren. ‘De bloemetjes en de bijtjes
bestuderen, wat valt daar nu aan te beleven,’
vragen ze. Maar ik ben altijd al euh
wel ja, gebiologeerd geweest door alles wat
met dieren en natuur te maken heeft. Ik
hield een aquarium, heb altijd veel huisdieren
gehad en ik ben al lang lid van de Zoo
en van een paar natuurreservaten. En
gaandeweg is die fascinatie in een wetenschappelijke
interesse uitgegroeid. Voor
mij was biologie studeren vanzelfsprekend.”
Omdat zijn eerste stappen in de wetenschap
hem goed bevallen zijn, denkt hij
eraan later verder te gaan in de richting van
het wetenschappelijk onderzoek, eventueel
in de sector van natuurbehoud. Vertrekt
hij met een lengte voorsprong op zijn
medestudenten dankzij de ervaring die hij
achter de rug heeft? “Ik denk niet dat ik dat
het eerste jaar heel erg ga merken. Wat ik
hier gedaan heb, staat los van wat wij de
eerste jaren gaan krijgen. Misschien later,
ja, als ik een thesis ga maken en dus een
eigen onderzoek moet opstarten. En ik kan
me wel een beter beeld vormen van wat de
studies inhouden natuurlijk. Maar het is
niet dat ik op één been dit jaar zal doorhuppelen,
dat weet ik nu al.”
“Ik heb vrij veel uren les, maar daar zit
nogal wat praktijk bij. Ik weet niet hoe
zwaar de studiebelasting zal zijn, met hoeveel
kennis ik uit die lessen zal komen. Ik
heb de neiging om de dingen op mijn
gemak te doen. Het resultaat is er wel
altijd, maar de manier om er te geraken is
meestal vrij chaotisch.”
Ontmoedigend
“In juni, begin juli ben ik een kot gaan zoeken.
Ik dacht dat dat vroeg genoeg was,
maar gemakkelijk was het niet. Een hele
dag heb ik met mijn ouders rondgereden in
Leuven. Om het uur keken we op Kotwijs.
Heel ontmoedigend, want er was eigenlijk
niets dat ook maar enigszins voldeed of vrij
was - vaak sta je met een aantal kandidaten
tegelijk voor de deur. Enfin, de tweede dag
hebben we toch iets goeds gevonden. Zelf
koken? Ik denk niet dat ik daar veel tijd
voor ga hebben, maar ik kijk er wel naar uit
om op eigen benen te staan.”
“Ik ken Leuven al goed - als we vroeger
met vrienden weggingen, was het altijd
hier. Als toevallige passant zag ik dan al
eens een doop, en ik heb toch een paar dingen
gezien waarvan ik dacht: ‘dat zouden
ze met mij niet moeten proberen’. Ik zal
nog wel zien of ik me laat dopen. Maar ik
ken een paar mensen in de studentenvereniging
van biologie, dat lijkt me wel tof.
De meeste mensen die ik ken, gaan niet op
kot - veel op café gaan in de week zal er dan
ook niet bij zijn denk ik.”
Maarten gaat regelmatig naar een concert,
en hij loopt graag eens binnen bij
vrienden of familie. Maar echte hobby’s
vindt hij dat niet. Hij heeft het over “dingen
die de gaten opvullen tussen het studeren”.
Onlangs heeft hij zich ook opgegeven
als vrijwilliger bij het Rode Kruis.
Vorig jaar volgde hij daar een eerste cursus
voor, en nu mag hij in de weekends op
Vlaanderens evenementen rondlopen met
een rood kruis op de rug.
Het is acht uur ‘s avonds wanneer we
hem interviewen, en Maarten is nog aan
het werk: posters maken voor zijn ‘stand’
in Wenen. “Ik vraag me af wat de projecten
van de concurrentie zijn. De winnaars van
vorig jaar zagen er in elk geval indrukwekkend
uit. We zullen zien. Ik beschouw het
feit dat ik naar Wenen mag gaan al als een
prijs op zich.”
foto: Rob Stevens
“Geen tok tok tok”
Als we haar vragen of het al lang vaststaat wat ze gaat studeren,
antwoordt ze: “Nee, nog niet zo lang.” En dat is?
“Oh, een jaar.” Toch al een behoorlijk standvastige keuze,
lijkt ons, maar Evelien Reynaerts is dan ook overtuigd
van haar beslissing. Ze is zelfs bereid om er haar lief voor
achter te laten in West-Vlaanderen.
Doorslaggevend bij haar keuze was een kamp met kansarme
kinderen. Vanaf dan stond het voor Evelien vast: ze
zou pedagogie gaan studeren. “Het contact met die mensen
was echt fantastisch. Een van de begeleidsters had
pedagogie gestudeerd, en dat sprak me enorm aan. In de
loop van het jaar heb ik mij dan op verschillende plaatsen
geïnformeerd, en het lijkt me echt een interessante richting.”
“Ik wil later absoluut geen nine-to-five job. Zo’n kantoorjob
lijkt me gruwelijk: de hele dag aan een bureau zitten
en dan maar ‘tok tok tok’. Geef mij maar een sociaal
beroep waarbij ik veel in contact kom met mensen. Zodat
ik hen weer op het goede spoor kan zetten, of hen een
eind verder kan helpen in het leven. Kansarmen, of
gehandicapten.”
Evelien heeft een heel gevolg bij, hier aan de inschrijvingen
in de Universiteitshal. Papa en mama, en een jongen
met zwart piekjeshaar. Broer of...? “Dat is mijn
vriend, ja. We komen alletwee uit Menen, we hebben
samen op school gezeten. Ik ga in Leuven studeren, hij in
Kortrijk. Ik had misschien wel mijn kandidatuur in
Kortrijk willen doen, en dan later naar Leuven afzakken.
De meeste mensen van mijn vroegere school doen het zo.
Maar ja, aan de KULAK kan je geen pedagogie studeren. Ik
heb nog eens geïnformeerd in Gent, maar de mensen van
het PMS wisten mij te zeggen dat Leuven beter was. Tja,
zo onoverkomelijk is het niet. We hopen alletwee dat het
blijft duren.”
Dopen
Ze kan nog altijd andere mensen leren kennen, vindt
Evelien. “Op kot zijn we al met twintig. Ik zal ‘s avonds
wel eens in de gemeenschappelijke ruimte gaan zitten. Of
als ik naar de les
ga, zal ik proberen
niet altijd
Naam: Evelien Reynaerts
Studie: Pedagogie
naast dezelfde
mensen te gaan
Verwachtingen: “Ik hoop dat
zitten. Ik ken
mijn relatie het overleeft”
eigenlijk maar
één iemand in
Leuven, een
klasgenoot van
vorig jaar, die
ook bij mij op
kot zit. Erg vind ik dat niet, ik heb wel zin om nieuwe
mensen te leren kennen. Het is trouwens via die klasgenoot
dat ik aan mijn kot geraakt ben. Hij had hier al een
kamer gevonden, en toen ik in Leuven was voor de infodag,
ergens in april of mei, ben ik er eens langsgelopen.
Het viel enorm mee, dus dat was snel geregeld.”
Zich laten dopen ziet Evelien niet zitten. “Ik ben een beetje
bang dat ze mij allerlei dingen in de mond gaan stoppen
die ik niet lust. Vuil zijn vind ik niet erg, het is vooral dat
eten.” Maar de Alma lijkt haar geen probleem. “Ik ga niet
beginnen koken hoor - de kotkeuken ziet er trouwens niet
echt geweldig uit.” ‘s Middags zal ik wel gaan eten in de
Alma - ik heb al gehoord dat het daar niet slecht is - en ‘s
avonds eet ik dan boterhammen op mijn kot.”
“Ik hoop echt dat ik er van de eerste keer door zal zijn.
Ik heb er geen idee van hoe moeilijk het zal worden en
wat mijn slaagkansen zijn. Soms vraag ik me wel eens af
of ik het ga aankunnen. Maar ja, een beetje bang zijn is
normaal zeker.”
“Ik heb maar zestien uur les het eerste semester, dat
vind ik heel weinig - mijn vriend bijvoorbeeld heeft er
achtentwintig. Als je met zestien uur les dan nog gaat
brossen... dat ben ik echt niet van plan. Naar de monitoraatsessies
zal ik ook wel gaan. Het zal een beetje van vak
tot vak afhangen hoeveel ik moet studeren. We hebben
geloof ik een derde van de vakken in het eerste semester.
Als ik dan de eerste keer examens heb na Nieuwjaar, dan
weet ik toch al of ik het eerste pakket aankan of niet. Het
zal mij in elk geval al een idee geven van de studiedruk.”
“In de vakanties wil ik zeker nog op kamp gaan met
gehandicapten, maar tijdens het academiejaar zal voor
zulke dingen niet veel tijd overblijven. Af en toe eens
sporten, dat zie ik nog wel zitten, alhoewel je mij nauwelijks
het sportieve type kan noemen. Pfff, en politiek daar
moet je al helemaal niet mee afkomen bij mij.”
“In het begin zal ik wel niet zoveel uitgaan denk ik - ik
ken hier ook nog niemand. Maar als ik wat meer vrienden
heb zal dat wel veranderen. Hoeveel tijd ik daaraan zal
besteden? Daar heb ik geen idee van. Ik ken Leuven nog
niet zo goed, het is de derde keer dat ik hier ben. Maar het
ziet er wel een toffe stad uit, hè.”
6 CAMPUSKRANT 26.9.2002

“Eén kans op twee”
Een babbelkous kan je Rik Lemmens
moeilijk noemen. De jongeman komt dan
ook uit een gezin met zeven kinderen. Je
zou van minder stil worden. Toegepaste
Economische Wetenschappen gaat hij studeren
en zijn eerste doel is uiteraard erdoor
geraken. Maar hij hoopt ook nog wat
anders te vinden dit jaar: een lief.
“Ik heb de richting economie-wiskunde
gevolgd in het middelbaar. Economie
deed ik het liefste, en ongeveer een half
jaar geleden stond het voor mij vast dat ik
TEW zou gaan doen. Ik had natuurlijk
ook voor handelsingenieur kunnen kiezen,
maar daar ligt het accent meer op
wetenschappen, en daar ben ik niet zo
goed in.” Dat het Leuven zou worden was
ook al vrij snel duidelijk. Hij kent de stad
al een beetje van Marktrock. “De Grote
Markt enzo, dat weet ik zijn. Maar voor de
rest... Ik ben tijdens Marktrock wel op een
paar plaatsen binnengeweest, maar ik zou
ze nu niet meer herkennen.”
Hij weet nog altijd niet waar hij op kot
gaat zitten, maar zich daar druk over
maken is niet aan Rik besteed. “In juli was
ik eens komen kijken, en toen heb ik een
gesubsidieerde kamer aangevraagd in één
van de residenties van de universiteit. Ik
heb wat formulieren ingevuld en nu sta ik
op een soort wachtlijst. Straks ga ik wel
eens langs om te zien of er al nieuws is.”
“Ik zal nu wel meer voor mezelf moeten
zorgen, het is niet meer als thuis
wonen.” Betekent dat ook dat hij zelf gaat
koken? “Dat is het grootste probleem: ik
kan niet zo goed koken. Ik was van plan
naar de Alma te gaan - hoewel het eten
daar niet zo denderend is, heb ik gehoord.
Ik kan altijd nog iets uit de diepvries
kopen, of naar de frituur.”
Rik is de vierde van zeven kinderen,
maar onder zijn oudere broers en zussen
zit geen illustere voorganger die hem de
knepen van het leven aan de universiteit
kan leren. Eéntje begon aan de unief maar
is gestopt, één is afgestudeerd aan de
hogeschool en de andere heeft niet gestudeerd.
Zijn ouders willen wel graag dat hij
erdoor geraakt. “Het is niet dat ze echt
zullen komen controleren, maar ze dringen
er wel op aan dat ik studeer.”
Later wil Rik in een bedrijf gaan werken,
maar waar of in welke sector, dat
weet hij allemaal nog niet. Dit jaar wil hij
er vooral doorgeraken. Evident zal dat niet
zijn: hij heeft niet zoveel karakter, vindt
hij zelf. Hij laat de dingen al eens hangen,
vooral als het op studeren aankomt. “In
het middelbaar heb ik eigenlijk nooit veel
geblokt, dat gaat aanpassen worden.
Iedereen heeft me gewaarschuwd dat ik
nu in gang zal moeten schieten.”
“Liefst van al nog had ik drie keer per
jaar examens gehad, maar twee is ook al
goed. Hoe minder groot de pakken leerstof,
hoe beter. In het begin van het jaar
zal het nog niet te zwaar zijn, ik denk dat
ik vooral tijdens de examens hard ga werken.
Nu heb ik de gewoonte nog niet echt,
maar eens ik begonnen ben, lukt
dat wel. Ik heb ergens gelezen dat
de slaagkans voor TEW 50% is. Ik
heb dus één kans op twee om
erdoor te geraken. Maar ik heb er
echt geen idee van hoe moeilijk het
zal zijn. Bang ben ik niet echt, ik
ben gewoon nieuwsgierig.”
Nieuwsgierig niet alleen naar
de lessen - “ik vraag me af in welke
mate die echt nodig zijn, ik ga dat
toch eens uitzoeken”, maar ook
naar de café’s, de fuifzalen, de cantussen.
En voor de rest voetbalt hij wel eens
graag, maar de passie is niet zo groot dat
hij hier naar een ploeg gaat zoeken. Hij
heeft het moeilijk om in te schatten hoeveel
tijd hij aan studeren en aan ontspanning
zal spenderen. En hoe laat het zal
worden bij het uitgaan. “Hangt er vanaf
hoe laat de café’s en fuifzalen hier openblijven.
Het zal wel later worden dan nu.
Tot zeven uur ‘s morgens, misschien.”
Voor de rest heeft hij geen speciale
Naam: Rik Lemmens
Studie: TEW
Verwachtingen: “Misschien
vind ik hier wel een vriendin”
verwachtingen van dit jaar. Of toch:
“Misschien vind ik hier wel een vriendin.
Dat biedt toch enige standvastigheid in
het leven. En dat heb ik wel nodig.”
foto: Rob Stevens
“Eens kijken wat het hier allemaal te
bieden heeft”
Rustig noemt hij zichzelf, maar af en toe
wild. En sociaal, maar ook serieus koppig.
En een heel klein beetje lui. Pieter Vrijens
begint deze maand aan politieke en sociale
wetenschappen en hij ziet het allemaal
goed zitten, al zal het niet gemakkelijk zijn,
vreest hij. “Ik ga hier toch wat harder moeten
werken dan in het middelbaar.”
Naam: Pieter Vrijens
Studie: Pol & Soc
Verwachtingen: ”Uitgaan,
maar met mate hè”
foto: Rob Stevens
“Ik wou eigenlijk voor lichamelijke
opvoeding gaan, maar dat leek me uiteindelijk
iets te zwaar: al die sport, en daarna
nog studeren. Ik denk dat ik te moe zou
zijn. Vervolgens begon ik erover te denken
om iets in de media te gaan doen:
radio of televisie. Zo kwam ik bijna als
vanzelf uit bij politieke en sociale wetenschappen
- het is een heel ruime richting.
Het allerliefste zou ik later iets met sport
gaan doen - sportverslaggever ofzo. Maar
ik sluit niets uit, het kan ook dat ik
gewoon bij een krant ga werken.”
Geen lichamelijke opvoeding, maar
sport blijft hij wel beoefenen. “Ik moet
hier in Leuven nog een voetbalploegje
zoeken om mee te trainen, want dat kan ik
niet meer gaan doen bij mij thuis. Ik kom
uit Kanne, bij Maastricht, en ik voetbal in
Riemst. De training is op maandag en
woensdag, maar daarvoor kan ik niet
heen- en weer reizen. Ik zal hier wat moeten
gaan lopen om in conditie te blijven.”
Aan de sportactiviteiten zal hij ook
meedoen, denkt hij, en hij wil
zich wel inschrijven bij de studentenvereniging
van pol & soc.
Zich laten dopen ziet hij ook best
zitten. Maar politiek engagement
is niet aan hem besteed. “Dat is
allemaal bedriegerij. Als ik in het
tweede jaar een richting zal moeten
kiezen, zal het toch eerder
communicatie worden dan politiek.”
En voorts staat er nog één ding op
de planning: uitgaan. “Maar met màte hè.
Een beetje feesten en toch voldoende studeren.
Dat is de bedoeling. Ik schat dat ik
twee of drie keer per week zal uitgaan, en
evenveel keer sporten. Als ik een pauze
wil tijdens het blokken, kan ik altijd een
eindje gaan lopen.”
“Het liefst ga ik op café, met wat relaxte
muziek. Oh, maar fuiven zal ik ook wel
doen. We zullen het overal wel eens gaan
bekijken, en dan zal ik wel merken waar
het goed is. Hoe laat ik dan in mijn bed zal
belanden, dat zal wat afhangen van wanneer
ik de dag erna les heb. Gelukkig heb
ik niet veel slaap nodig. Ik heb mij voorgenomen
om niet te veel te brossen, toch
zeker niet in het begin. Dan pik je al wat
mee van de leerstof. Als je het dan thuis
moet blokken, dan weet je tenminste al
waarover het gaat.”
Zowel de broer als de zus van Pieter
zitten al op kot in Leuven. Zondagavond
kan de hele familie dus samen het huis uit
naar Leuven. Dankzij zijn broer is Pieter
ook aan een kot geraakt. Familieleden van
studenten die een kamer huurden bij de
kotbaas, kwamen bovenaan de wachtlijst
voor kamers die vrijkwamen. Uiteindelijk
waren dat er maar twee, en dus heeft Pieter
maar een klein kamertje. Het is een
beetje in de hoogte stouwen op zijn kot:
het bed bevindt zich op een houten bouwsel,
waar
hij een
zetel en
een frigootje
kan
onderzetten.
Het
maakt
hem allemaal
niet
veel uit.
“Volgend
jaar kan ik
nog altijd
een grotere
kamer
zoeken”.
Hij
hoopt dit
jaar een
Caroline Landeloos heeft zich net ingeschreven
voor farmaceutische wetenschappen,
wanneer we haar interviewen in de
Universiteitshal. Ze heeft er zin in, zegt ze.
Voorlopig gaat ze niet op kot - ze woont in
Bierbeek en dat is tenslotte maar een goeie
acht kilometer van Leuven. Echt jammer
vindt ze dat niet: “Ik ben eigenlijk een huismus”.
paar nieuwe vrienden te maken. Hoewel
hij af en toe ook nog wel op stap zal gaan
met de vrienden van zijn vroegere school.
Voor het eten rekent hij op Alma. En op
papa. “Aan mijn broer en zus gaf mijn pa
altijd overschotjes mee in een potje en
dan moesten ze dat gewoon in de microgolf
zetten. Een spaghetti of spek met
eieren, dat kan ik misschien nog zelf
maken, of pannenkoeken, dat lukt ook
nog wel. En er bestaat nog altijd zoiets als
pizza en kebab, hè.”
“Met mijn broer ben ik wel eens op
stap geweest op de Oude Markt, maar
voor de rest ken ik Leuven nog niet. Ik heb
eigenlijk vooral beslist op basis van de
opendeurdag - het zag er allemaal erg
interessant uit. Bij de hogeschool in Hasselt
ben ik ook langsgeweest, maar dat
vond ik veel te praktijkgericht. Ik wil
graag proberen om een universitair diploma
te behalen. Theorie kan natuurlijk
behoorlijk saai zijn, maar eenmaal je die
begint toe te passen, in het tweede of derde
jaar, kan het interessant worden. Dat
hoop ik toch.”
“Ik vind het wel spijtig dat je zo ver
van de proffen staat aan de universiteit.
Het zou toch handiger zijn als je hen af en
toe eens wat kon vragen. Nu ben je
gewoon een nummer. Het is wel goed dat
er twee keer per jaar examens zijn. Alles
op het einde, daar kan je je flink op verkijken.
Als je te laat begint, of iets niet goed
bijgehouden hebt... Ik hoop dat ik het
interessant ga vinden. Dan doe je er al
sneller moeite voor. Het zal wel hard werken
zijn, denk ik. Maar ja, je kan alleen
maar proberen hè. Dat hebben mijn
ouders me ook gezegd: ‘Als je je best doet,
is het voor ons al goed.’ Dus ga ik dat
doen, hè.”
“Hopelijk raak ik niet te erg afgeleid
in de aula...”
Gretige ogen en een gezonde kleur op de
wangen. Ze lacht graag, antwoordt ze als
ik haar vraag hoe ze zichzelf zou beschrijven.
Farmaceutische wetenschappen
was haar tweede
keuze. “Ik wou eigenlijk
geneeskunde doen. Twee keer
heb ik aan het ingansexamen
meegedaan, maar het is
niet gelukt. De eerste keer
had ik me nauwelijks voorbereid
- de examens waren
net achter de rug, dus veel
zin om nog te studeren had
ik niet. De tweede keer had
ik wél hard geblokt, ik had
zelfs bijlessen gevolgd.
Maar naar het schijnt was
het tweede examen ook
een pak moeilijker.” Ze viel
een beetje in een put daarna,
wist niet wat ze zou gaan doen. Een
tijdje dacht ze eraan om biomedische
wetenschappen te gaan studeren. Maar de
kogel is nu door de kerk: het werd ‘farmacie’.
“Biomedische wetenschappen sluit
uiteindelijk minder goed aan bij wat ik
later wil gaan doen: met mensen bezig
zijn. Ik heb altijd tandarts voor ogen
gehad, maar met het diploma van farmaceutische
wetenschappen kan ik apotheker
worden en dat zie ik heel goed zitten.”
vervolg op pagina 15
Naam: Caroline Landeloos
Studie: Farmaceutische wetenschappen
Verwachtingen: “Ik ga het moeilijk hebben
om zoveel van huis weg te zijn”
foto: Rob Stevens
26.9.2002 CAMPUSKRANT 7

foto: Michaël De Lausnay
B ELEID
Rector Oosterlinck: Associatie is schaalmodel van Bologna
Iedereen moet er beter van worden
Karla Venken
Op 11 juli gingen 13 Vlaamse hogescholen, de K.U.Brussel en K.U.Leuven scheep
met elkaar. Die associatie wordt deels op vraag van de Vlaamse overheid
gevormd, en helemaal met het oog op de Bologna-hervormingen. De keuze voor
elkaar hebben ze zelf gemaakt. Een gesprek met rector André Oosterlinck,
over de motieven en meerwaarden van de associatie.
Tegen 2010 moet het een feit zijn, de harmonisering
van het Europese hoger
onderwijs zoals uitgetekend in de
Bologna-verklaring. Geen doolhof van
onderwijssystemen meer, maar één transparante
en toegankelijke hoger-onderwijsruimte
met vergelijkbare opleidingen,
graden en kwaliteitsnormen - denk aan de
invoering van een eenvormige bachelormasterstructuur.
Die Europese ambitie
vergt in ons land een ingrijpende herorganisatie
van het hoger onderwijs. Om de
samenwerking tussen Vlaamse hogeronderwijsinstellingen
concreter vorm te
geven, lanceerde de Vlaamse regering
onder meer de idee van de associatie.
Geen van de universiteiten of hogescholen
heeft de goedkeuring van het decreet
betreffende de herstructurering van het
hoger onderwijs afgewacht om een initiatief
in die zin te nemen. Ook voor de
K.U.Leuven komt die netwerkvorming
niet uit de lucht gevallen.
Rector André Oosterlinck:
“Samenwerkingsverbanden met hogescholen
heeft de K.U.Leuven al langer,
maar die waren veeleer versnipperd en
niet structureel. De voorbije jaren werden
een aantal contacten intenser, en kwamen
er meer initiatieven voor nauwere samenwerking
- ik denk bijvoorbeeld aan onze
Faculteit Toegepaste Wetenschappen en
de departementen Industriële
Wetenschappen van een aantal hogescholen.
De vraag van de overheid heeft dat
proces in een stroomversnelling
gebracht.”
Duurzaam
“Bologna streeft naar één Europese hogeronderwijsruimte.
Voor onze vrij complexe
onderwijsstructuur, met hoger
onderwijs van één cyclus naast hogeschoolopleidingen
en universitair onderwijs
van twee cycli, betekent dat een
ingrijpende reorganisatie. Eén van de
implicaties is dat hogeschoolopleidingen
van twee cycli geacademiseerd moeten
worden. Dat betekent: onderzoeksgebaseerd
onderwijs worden. Door die hogeschoolopleidingen
te verbinden met een
universiteit, voorkom je versnippering
van onderzoeksinspanningen.
Hogeschoolstudenten krijgen zo ook de
kans om mee te werken aan onderzoek, of
kunnen na hun studies een doctoraatsopleiding
aan de universiteit volgen. De
hogeschoolopleidingen van twee cycli
zullen immers leiden tot een masterdiploma.”
“De academisering van hun opleidingen
moeten die hogescholen samen met
een universiteit realiseren. Nadat de
Vlaamse regering de associatie-idee lanceerde,
zochten een aantal van hen contact
met ons, en zijn er besprekingen
gestart. We werken met alle geïnteresseerde
hogescholen samen aan de ontwikkeling
van een associatieconcept. Dat moet
onderstreept worden: het concept is een
zaak van alle partners, en het kan ook
maar slagen als elke partner inspanningen
levert om met de associatie een duurzame
meerwaarde te realiseren.”
Drift of draagkracht?
“Associatiedrift!” klonk het in de pers,
toen het aantal hogescholen dat met de
K.U.Leuven in zee wilde gaan, nogal snel
en indrukwekkend groeide. Toch is die
term erg overtrokken. Hoe groot een
associatie mag zijn, staat nergens neergeschreven,
maar het gezond verstand dicteert
dat ze in verhouding moet staan tot
de associatie-capaciteit van de centrale
instelling. Indicatoren om die te meten,
vinden we onder meer in het aantal
beschikbare lesgevers en onderzoekers,
het aantal personeelsleden in onderwijsondersteunende
diensten, het aantal verschillende
onderzoeksterreinen waarop
een universiteit actief is, de werkingstoelagen,
de beschikbare fysieke ruimte
enzovoort. Als we op basis van objectieve
gegevens de associatie-capaciteit van de
K.U.Leuven vergelijken met die van andere
universiteiten, is er geen sprake van
een wanverhouding of ‘associatiedrift’ -
eerder integendeel...
Een voorbeeld: ongeveer 40 % van alle
universiteitsstudenten in Vlaanderen gaat
Eigenheid bewaren
Rode draad in de motieven van de associatiepartners
om samen in zee te gaan, is
de algemene kwaliteitsverbetering van
hun onderwijs en onderzoek, personeel
en beheer.
“Het uitgangspunt is dat we elkaar
kunnen helpen om te beantwoorden aan
Europese en internationale criteria. We
kunnen van elkaar leren door expertise en
competenties samen te brengen, én door
na te gaan wie in welk terrein de best
practise heeft. De associatie beoogt zeker
geen vervlakking of uniformisering van
de opleidingen, wel integendeel. Net zoals
Bologna wil ze een verruiming van de
keuzemogelijkheden, en de partners aansporen
zich op basis van hun sterke punten
te positioneren op de markt van de
opleidingsbehoeften. We willen dus
vooral ook een gedifferentieerd studieaanbod
realiseren. Een nadrukkelijkere
profilering van de verschillende opleidingen
maakt dat studenten beter weten
waarvoor ze kiezen. Een aantal hogescholen
van onze associatie organiseren enkel
opleidingen van één cyclus, maar ook
voor hen biedt de samenwerking voordelen.
Zij hebben niet meteen behoefte aan
academisering, maar wel baat bij een duidelijke
profilering of voldoende kansen
om hun eigenheid te bewaren. Zij bereiken
immers andere doelgroepen en hebken
andere opleidingsdoelen. Studenten
moeten door deze samenwerking ook
vlotter kunnen overstappen naar een studieniveau
dat nauwer aansluit bij hun
interesses en mogelijkheden.”
Een aantal meerwaarden van de associatie
kunnen op kortere termijn gerealiseerd
worden, andere voordelen zullen
pas volop spelen als de verschillende partners
hun onderwijs en onderzoek beter op
elkaar hebben afgestemd.
“Schaalvergroting leidt niet enkel tot
een efficiënter gebruik van de beschikbare
onderwijs- en onderzoeksinfrastructuur.
Het klinkt aannemelijk dat verpleegopleidingen
in Vlaanderen die onderling en
met een universiteit samenwerken rond
cursusinhouden, didactische ondersteuning
of studiebegeleiding, de kwaliteit
van hun onderwijs kunnen verbeteren en
zo een meerwaarde creëren voor studenten
en docenten. Kortom, breng de specialisten
op de juiste plaatsen samen, en
vermijd de versnippering. Potentiële
meerwaarde voor studenten, docenten,
onderzoekers en de andere medewerkers
ligt onder meer ook in de realisatie van
gemeenschappelijke onderwijsondersteunende
diensten, van een geïntegeerd
beleid inzake studieadvies en studentenbegeleiding,
de bevordering van de studenten-
en docentenmobiliteit binnen de
associatie, samenwerking in de lerarenopleiding,
rond onderwijsvernieuwing of
informaticatechnische ondersteuning van
de elektronische toets- en leerplatformen,
gemeenschappelijke personeelsopleidingen...”
“Wat is de stand van zaken nu? Er zijn
in het voorjaar intense besprekingen
gevoerd over de tekst van de overeenkomst
en de statuten, en ook rond de missie
en doelstellingen wordt al een poos
gewerkt. De Associatie K.U.Leuven is feitelijk
van start gegaan bij de ondertekening
van de verklaring op 11 juli. Het
decreet dat de modaliteiten en vereisten
van een associatie vastlegt, moet nog door
naar de K.U.Leuven. Als de hogescholen
uit de associatie op hun beurt ongeveer 46
% van alle Vlaamse hogeschoolstudenten
vertegenwoordigen, kan men bezwaarlijk
van een flagrante wanverhouding spreken...
Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor de
tweedecyclus-studenten in Vlaanderen,
waarvan de K.U.Leuven er bijna 46%
heeft. Van alle Vlaamse doctoraten worden
er ongeveer 47% in Leuven gemaakt.
Leuven participeert voor bijna 45% in de
Bijzondere Onderzoeksfondsen. De lijst
kan verdergezet worden, maar het wordt
al gauw duidelijk dat alle cijfers schommelen
rond de 40 tot 45 %. Het feit dat
Leuven 46% van de hogeschoolstudenten
‘overkoepelt’, is in die context géén uiting
van associatiedrift, maar een heel terecht
aantal. Misschien zou de term ‘associatiedrift’
éérder van toepassing zijn op een
universiteit met 2000 studenten, die een
associatie vormt met twee hogescholen
die samen 7000 studenten hebben... En
misschien geldt hetzelfde ook voor een
iets noordelijker gelegen instelling.
het parlement worden besproken en goedgekeurd;
de associatie zal zich uiteraard
confirmeren aan eventuele wijzigingen of
bijkomende eisen. Maar dat neemt niet
weg dat we inhoudelijk al heel wat concreet
werk hebben verricht. Zo zijn er al
diverse werkgroepen opgericht, die de
mogelijkheden aftasten rond onder meer
lerarenopleiding en permanente vorming,
de economische opleidingen, de profilering
van industrieel versus burgerlijk
ingenieur en bio-ingenieur versus licentiaat
wetenschappen, wetenschappelijk
onderzoek, het christelijk-humaan
gedachtegoed. Er wordt ook nagedacht
over een onderzoeksplatform kunsten,
toch een lacune in het Vlaamse hoger
onderwijs. Er kunnen uit de associatie dus
ook nieuwe initiatieven groeien, die alle
partners verrijken.”
Expansiedrift?
Met 15 partners is de associatie rond de
K.U.Leuven de grootste, al is dat relatief
(zie kader). De hogescholen, allemaal
katholieke instellingen, liggen verspreid
over heel Vlaanderen. Al meteen na de
intentieverklaring van 26 oktober vielen
in veel reacties, ook van politici, de woorden
expansiedrift en zuilvorming.
“Wat de verzuiling betreft, dat is een
goedkoop verwijt. Netoverschrijdende
samenwerking was voor Leuven niet van
toepassing. Alle hogeronderwijsinstellingen
van het gemeenschapsonderwijs liggen
in of rond de universiteitssteden
Brussel, Antwerpen, Gent en Hasselt.
Hadden we hen gevraagd om tot onze
associatie toe te treden, dan had men ons
ongetwijfeld van nog grotere agressiviteit
beschuldigd... De beschuldiging van
expansiedrift is al even ongegrond. Een
lokale associatie, in de lijn van de visie van
de Vlaamse regering, had Leuven een
samenwerking met welgeteld twee hogescholen
opgeleverd. Vlaanderen is in
Europese en internationale onderwijscontext
al een kleine regio, waarom die zo
nodig opdelen in subregio’s? De associatievorming
en de herstructurering van het
hoger onderwijs mogen er evenmin toe
leiden dat het onderwijsaanbod in een
paar grotere steden geconcentreerd wordt.
Bij studierichtingen als verpleegkunde of
de lerarenopleiding is regionale spreiding
essentieel voor een grotere participatie
van studenten. Wij willen een zo groot
mogelijke meerwaarde creëren voor studenten,
docenten en medewerkers, én
voor de hogescholen en de universiteit
zelf, die zich Europees moeten positioneren.
De sterkte van onze associatie is de
grote verscheidenheid. We willen uitgroeien
tot een kenniscentrum met een
gevarieerd studieaanbod dat tot verschillende
competenties opleidt. De associatie
moet het hele spectrum kunnen bestrijken,
van parktijkgericht onderwijs tot
onderwijs met een hoog abstractieniveau,
en van toegepast projectonderzoek tot
fundamenteel wetenschappelijk onderzoek.
De hogescholen die voor een associatie
met Leuven hebben gekozen, delen
bij de uitvoering van die maatschappelijke
opdracht eenzelfde christelijke inspiratie
en beleidscultuur. En afstand hoeft vandaag
de dag toch geen beletsel meer te zijn
voor structurele samenwerking... In
Bologna-perspectief: de associatie is een
strategische alliantie die het hoger onderwijs
in Vlaanderen kan helpen verbeteren.
Studenten heben recht op een keuze uit
verschillende opleidingsprofielen, de
samenleving heeft nood aan verschillende
competenties en verschillende ‘soorten’
afgestudeerden. Deze associatie is geen
los verband, maar een toekomstgericht
project.”
8 CAMPUSKRANT 26.9.2002

Professor
Weiler is terug van Wereldtop in Johannesburg
“We eten onze planeet op”
MAATSCHAPPIJ
Ludo Meyvis
Professor Raoul Weiler is deeltijds docent aan de Faculteit Landbouwkundige
en Toegepaste Biologische Wetenschappen. Na een lange loopbaan in de chemische
industrie concentreert hij zich nu op de agrarische bio- en milieu-ethiek,
een domein waar hij zich onder meer in de Club van Rome al geruime tijd mee
bezighoudt. Het was ook in die hoedanigheid dat hij onlangs aanwezig was op
de wereldtop in Johannesburg.
“Ik was daar niet alleen. Het ging om een
mega-conferentie, met ongeveer 50.000
deelnemers, uiteraard verdeeld over verschillende
deelvergaderingen. Ik heb me
vooral beziggehouden met landbouwproblematiek.”
Duurzaamheid en armoede
“Johannesburg was eigenlijk een opvolgingsvergadering,
na de top van Rio in
1992 en die van New York in 1997, dus
met de bedoeling om na te gaan wat er
geworden is van de grote plannen die in
Rio ontworpen werden. Maar Johannesburg
was tegelijk ook anders, en vooral
concreter. De Secretaris-Generaal van de
Verenigde Naties en zijn directe assistent,
Jan Pronk, wilden duidelijk tot haalbare
en tastbare afspraken komen.”
“Een belangrijke krachtlijn van Johannesburg
was dat armoede een sleutelfactor
is in het milieu- en meer in het algemeen
het duurzaamheidsprobleem. Het
duurzame gebruik van de globale resources
moet voorkomen dat onze planeet
opgeraakt, en dat bereik je niet alleen met
milieuzorg. Er hoort ook zorg besteed te
worden aan de economische, sociale en
zelfs culturele dimensie van het probleem.
Zolang 2,8 miljard mensen het
moeten stellen met minder dan twee dollar
per dag, zal een duurzame samenleving
wereldwijd niet haalbaar zijn. Wie
honger heeft, zal niet nalaten om een
boom om te hakken, als hij daardoor aan
eten raakt.”
“Het gaat natuurlijk om gigantisch
complexe problemen, maar dat mag ons
niet bij voorbaat ontmoedigen: het doel is
eenvoudigweg het al dan niet voortbestaan
van onze planeet... Op dit ogenblik
gedragen we ons, vooral dan de westerse
wereld, alsof we op een planeet leven die
groter is dan ze in werkelijkheid is. We
leven niet langer van de opbrengst van
onze natuurlijke rijkdommen, maar van
die rijkdommen zelf. Anders gezegd: we
zijn ons natuurlijk kapitaal aan het opgebruiken.
Een top als die van Johannesburg
kan dat natuurlijk niet met een magische
formule oplossen. Het gaat om een proces
van bewustwording, en ook wel van een
foto: Rob Stevens
verschuivend evenwicht. Daarmee bedoel
ik dat er een balans gezocht wordt tussen
de politieke retoriek aan de ene kant, en
de realiteit, zoals die aangevoeld en verwoord
wordt door de samenleving en de
wereld van de NGO’s. Zelfs in de meest
democratische staatsordening dienen de
politieke verkozenen niet alleen de
samenleving, maar ook hun eigen partijpolitieke
en electorale belangen. Dat verander
je slechts door bewustmaking, en ik
heb de indruk dat Johannesburg op dat
vlak geen slecht werk geleverd heeft.
Vooral de aanwezigheid van veel jongeren
vond ik heel hoopgevend.”
Ererector Campus Kortijk en gewezen vice-rector K.U.Leuven
Monseigneur Guido Maertens overleden
Vic Nachtergaele
Roeselare, zaterdagavond 14 september,
20u: Mgr. Guido Maertens geeft de
strijd op tegen een onverbiddelijke ziekte.
De K.U.Leuven is in rouw. Zij verliest
een gedreven beleidsman, een
boeiende prof, een ethicus van formaat,
een spits causeur.
Het was al vroeg duidelijk dat Guido
Maertens (geboren te Brugge op 21
februari 1929) een getalenteerd iemand
was. Tijdens en na zijn priesterstudies
te Roeselare en te Brugge haalde hij vlot
een kandidaatsdiploma in Geschiedenis
en Oudheidkunde en een licentiediploma
in de Klassieke Filologie (1956) aan
de K.U.Leuven. Prof. Gerard Verbeke
spoorde hem aan om een doctoraal
proefschrift te starten. Guido Maertens
koos als onderwerp: ‘Sint Augustinus
en de mens’. Ondertussen werd hij tot
priester gewijd in 1954, met enige vertraging
wegens een jaar gedwongen
ziekteverlof. In 1956-57 mocht hij, in het
kader van zijn doctoraat, aan de Sorbonne
studeren. Bisschop De Smedt
benoemde hem daarop tot leraar aan de
normaalschool te Torhout (1957-1961),
zodat de doctorandus vlijtig verder kon
werken aan zijn dissertatie met Dom
Eligius Dekkers van de Sint-Pietersabdij
te Steenbrugge. Hij promoveerde tot
doctor in de Wijsbegeerte en de Letteren
in 1959. Hij bleef zich verder verdiepen
in de studie van Augustinus, wat
hem in 1961-62 in Toronto (Canada)
bracht aan het Pontificaal Centrum voor
Middeleeuwse Studies, dankzij een studiebeurs
van de Canadese staat.
Toen hij weer thuis was, stelde Mgr.
Descamps, rector van de universiteit
Leuven, de jonge doctor - 33 jaar! - aan
als vice-rector voor de Vlamingen. Hiermee
was de carrière van de beleidsman
uitgestippeld. In deze functie zou hij
bijvoorbeeld de woelige periode van de
splitsing van de universiteit meemaken.
In 1966 protesteerden de studenten
tegen de bisschoppelijke brief die
bepaalde dat Leuven “één en ondeelbaar”
zou blijven. In 1968 volgde een
tweede studentenrevolte waarbij de
regering Van den Boeynants viel. Voor
de Leuvense universiteit betekende dat
de splitsing in twee aparte entiteiten: de
Franstalige UCL te Louvain-la-neuve en
de Nederlandstalige K.U.Leuven.
Ondertussen had de K.U.Leuven, in
1965, in Kortrijk een kandidatuurcampus
mogen opstarten. In 1971 gaf Piet
De Somer, de toenmalige rector, aan
Mgr. Guido Maertens de opdracht deze
jonge campus uit te bouwen. Twintig
jaar lang, tot eind juli 1991, zou hij zijn
beste krachten wijden aan deze taak.
Samen met een handvol residerende
pioniers, aangevuld met een brede schare
‘pendelaars’ uit Leuven, wist hij deze
campus een eigen plaats te geven in het
universitaire landschap. De vele afgestudeerden
vertellen steeds met
pretoogjes over de unieke sfeer die ze er
mochten beleven.
Naast zijn functie als rector, zetelend
in de Raad van Beheer, de Academische
Raad en het Bureau van deze
Raad, bleef hij nochtans ook fulltime
prof, en dat tot aan zijn emeritaat in
1994. Hij doceerde ‘Geschiedenis van de
antieke Wijsbegeerte’ en ‘Ethiek’ aan
het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
te Leuven. Aan de campus Kortrijk gaf
hij ‘Ethiek’ aan de studenten Rechten
en Letteren en ‘Medische ethiek’ aan de
studenten Geneeskunde.
Daarnaast publiceerde hij tientallen
artikels over hete hangijzers zoals ethische
problemen rond abortus en het
levenseinde. Hij had wel degelijk oog
voor de vooruitgang van de medische
wetenschap, maar stelde steeds het
belang van de menselijke persoon centraal.
Ook als causeur wist hij deze delicate
onderwerpen te behandelen voor
een breed publiek: steeds gevat en
gekruid met een vleugje spitse humor.
Zijn vele getuigenissen in allerlei
tijdschriften over de studentenrevoltes
in de jaren zestig geven blijk van zijn
scherpe kijk op de maatschappij. Als
geen ander begreep hij hoe ingrijpend
deze periode was voor de aloude Alma
Mater: haar unitaire karakter bleek
onhoudbaar, haar katholieke karakter
was aan herdefiniëring toe en haar autoritaire
structuur moest wijken voor een
participatieve. Het is vooral voor zijn
substantiële bijdrage - intellectueel en
beleidsmatig - aan deze drievoudige
metamorfose dat de K.U.Leuven Mgr.
Guido Maertens in dankbaarheid zal
blijven gedenken.
Nieuwe wereldvisie
“In Johannesburg werd over vijf thema’s
gesproken, de WEHAB of water, energy,
health, agriculture, biodiversity. Mij valt
op dat opvoeding daar niet bijzit, hoewel
juist dààr volgens mij een belangrijke
sleutel zit voor de uitbouw van een werkelijk
duurzame samenleving. Via opvoeding
werk je aan de waardigheid van de
mens, aan een meer bewuste, kritische
instelling, en je helpt hem tegelijk bij het
zinvol en verantwoord lenigen van de
dagelijkse noden. Het overgrote deel van
de officiële ontwikkelingshulp die tot nu
toe verstrekt is, vooral dan op macroschaal,
is eenvoudig weggegooid. Opvoeding
is de enige uitweg voor de 2,8 miljard
armen.”
“Op zo’n top word je heen en weer
geslingerd tussen enerzijds de aartsmoeilijke
opgave om nù, concreet, iets te doen,
en anderzijds de nood aan een werkelijk
nieuwe wereldvisie, gedragen door een zo
groot mogelijk deel van de wereldbevolking.
Zo’n nieuwe visie is in Johannesburg
misschien te weinig besproken, hoe
belangrijk heel concrete oplossingen ook
mogen zijn. Het probleem is dat ‘oplossingen’
niet zullen blijven volstaan, als ze
niet voortkomen uit zo’n nieuwe visie.
Dat geldt zeker wanneer we nieuwe fenomenen
mee in rekening brengen. Denk
maar aan de digital divide, die nu misschien
nog niet zo’n rol speelt, maar over
een aantal decennia heel zeker wel. Denk
aan de economische opmars van landen
als China of India, met alle gevolgen vandien.
Of aan het harde feit van de bevolkingsgroei.
Tegen 2050 telt de wereld
allicht 8 of meer miljard bewoners. Als je
met harde cijfers in een oogopslag kunt
zien dat we nu, met 6 miljard, al over de
grens van het haalbare zijn, dan zitten we
met een probleem dat alleen werkelijk
radicaal aangepakt kan worden. Hópelijk,
tenminste. Want ik blijf bij wat ik al zei:
we leven op een planeet die niét zo groot
en zo onuitputtelijk is als we wel denken.
De tijd dringt...”
26.9.2002 CAMPUSKRANT 9

alumnikrant
zeswekelijkse bijlage voor oud-studenten
Leerstoel Benoit Steverlynck
Stamcelonderzoek krijgt nieuwe mogelijkheden
Ludo Meyvis
Aan de K.U.Leuven zijn in de loop der jaren meer dan 60 Leerstoelen
op Naam tot stand gekomen. Onlangs werd in de Faculteit
Geneeskunde de Leerstoel Benoit Steverlynck opgericht, waarmee
aan de Afdeling Hematologie stamcelonderzoek uitgevoerd zal worden.
Professor Marc Boogaerts bekleedt deze leerstoel en licht het
ontstaan en de bedoeling toe.
“Onze afdeling heeft al vele jaren
contact met de familie Steverlynck,
sinds het overlijden van Benoit, 15
jaar geleden. Zijn weduwe Régine,
haar echtgenoot Christian Dumolin
en de familie Steverlynck zijn
sindsdien erg begaan met stamcelonderzoek,
dat zéér veelbelovend
is, maar dat nog onvoldoende ver
stond ten tijde van het overlijden
van Benoit.”
Wondercel
“Stamcellen zijn de graal van het
hedendaagse geneeskundig onderzoek.
Het zijn cellen die pluripotentieel
zijn. Dat betekent dat ze door
een of ander mechanisme, waar we
volop onderzoek naar doen, kunnen
uitgroeien tot een hartcel, een
zenuwcel, wat dan ook. Dergelijke
cellen, die natuurlijk essentieel zijn
bij het ontstaan van een nieuwe
mens, kunnen ook ingezet worden
in de ‘correctie’ van degeneratieve
of destructieve aandoeningen, van
Parkinson en Alzheimer tot hartinfarcten,
diabetes en kanker. Het
komt er ‘alleen’ op aan voldoende
en de juiste soort compatibele
stamcellen in te planten bij degene
die ze nodig heeft, en ervoor te zorgen
dat het ontwikkelingsmechanisme
beheersbaar blijft. Het
onderzoek, dat momenteel natuurlijk
wereldwijd gevoerd wordt,
schiet goed op en biedt erg hoopvolle
perspectieven, maar er blijft
nog een hele weg af te leggen.”
“Het gebruik van stamcellen
biedt een uitweg uit de schaarste
die er voortdurend heerst bij transplantaties,
en uit de complexe afstotingsproblematiek
die daar toch nog
altijd bij opduikt. In plaats van volledige
organen te transplanteren,
moet het in principe mogelijk zijn
op grond van enkele stamcellen een
volledig nieuw orgaan te doen
‘ingroeien’.”
Privé-financiering onmisbaar
“Een groot probleem is dat we
momenteel een tekort aan bruikbare
stamcellen hebben. Die kunnen
gehaald worden uit bijna elk orgaan
- een heel recent inzicht - maar
vooral uit bloed van de navelstreng.
In Leuven hebben we enkele jaren
geleden de Navelstrengbloedbank
opgericht, precies met de bedoeling
de winning van stamcellen in een
stroomversnelling te brengen.
Daartoe werken wij nauw samen
met de afdelingen verloskunde, niet
alleen van het UZ Gasthuisberg,
maar ook van een groot aantal
andere ziekenhuizen in Vlaanderen.
Dankzij de vrijgevigheid van onze
Vlaamse moeders - die volstrekt
belangeloos het navelstrengbloed
van hun baby afstaan - wordt op dit
ogenblik minstens eenmaal per
maand iemand ergens ter wereld
gered dankzij materiaal afkomstig
uit de Leuvense navelstrengbloedbank.
De werking van die bank zal,
door de middelen van de nieuwe
Leerstoel, geoptimaliseerd kunnen
worden.”
“Stamcelonderzoek is zeer duur,
en stamcel-collectie wordt op dit
ogenblik nog op geen enkele manier
terugbetaald door de ziekteverzekering.
Daarom is het van evident
belang dat de onderzoeksmogelijkheden
mee verruimd worden door
privé-financiering, zoals in dit geval
door Régine en Christian Dumolin
en de familie Steverlynck.”
“De meeste leerstoelen op naam
worden financieel gedragen door
bedrijven, maar de Leerstoel Benoit
Steverlynck toont aan dat ook
privé-personen op dit vlak onmisbaar
zijn om het onderzoek levenskrachtig
te houden. Het spreekt
vanzelf dat de onderzoekswereld,
en vooral onze afdeling, hen zéér
veel dank verschuldigd is.”
Verdienstelijk KULAK Alumnus
Identificatiefiche
Alumni Lovanienses
alumninummer:....................................................................
naam:.................................................................................
(meisjesnaam voor gehuwde dames)
voornaam:..........................................................................
(officiële voornaam, geen roepnaam)
geboortedatum:...................................................................
Adresgegevens Alumnus
straat + nr:..........................................................................
postcode:...........gemeente:..................................................
landcode:...........land:.........................................................
tel:.....................................................................................
fax:....................................................................................
e-mail:................................................................................
(geeft toelating om dit e-mailadres op te nemen in het e-adressenbestand
op internet)
foto: Rob Stevens
Anne Provoost
Studiegegevens Alumnus
promotiejaar:......................................................................
diploma 1:..........................................................................
diploma 2:..........................................................................
specialisatie 1:....................................................................
specialisatie 2:....................................................................
foto: Michaël De Lausnay
Jeugdschrijfster Anne Provoost is geen onbekende van
Campuskrant - ze werd uitvoerig geïnterviewd in nummer
1 van september 2001 voor de reeks Leven na Leuven.
Provoost kreeg al een hele reeks onderscheidingen. Daar
kwam op 24 september de Fortis-prijs 2002 voor verdienstelijke
Kulak-alumnus bij. Haar werk mag dan wel over
kinderen en jongeren gaan en voor hen bestemd zijn, het
heeft kwaliteiten die niet voor die van volwassenenliteratuur
hoeven onder te doen.
Alumni Lovanienses beschikt dankzij de tientallen ingevulde fiches die na elk nummer van Campuskrant worden opgestuurd,
over een databank met de gegevens van 130.000 oudstudenten van de K.U.Leuven - dat betekent 85,79%. Campuskrant gaat
onder meer in deze databank op zoek naar alumni om te interviewen voor de reeks Leven na Leuven.
De gegevens die u invult op deze identificatiefiche worden enkel in het bestand van Alumni Lovanienses opgenomen. Dit bestand
wordt beheerd conform de wet op de Privacy.
Huidige werkkring Alumnus
firma:.................................................................................
straat + nr:..........................................................................
postcode:...............gemeente:..............................................
landcode:...............land:.....................................................
telefoon:.............................................................................
fax:....................................................................................
e-mail:................................................................................
functie:...............................................................................
Bent u bereid om werkzoekende studenten en/of alumni te
informeren over uw werkterrein ? Ja 0 Neen 0
Terug te bezorgen aan Alumni Lovanienses vzw, Atrechtcollege,
Naamsestraat 63, 3000 Leuven, (f) 016 32 41 90. U vindt
deze fiche ook op de internetpagina’s van Alumni Lovanienses,
www.kuleuven.ac.be/alumni/
10 CAMPUSKRANT 26.9.2002

alumnikrant
Kringnieuws
Plantkunde en Dierkunde
Op zondag 29 september organiseert
de Vereniging van
Afgestudeerden in Plantkunde
en Dierkunde een wandeling
(ongeveer 20 km) in de Hoge
Venen. Vertrek om 10u op parking
‘Baraque Michel’ (tussen
Eupen en Botrange), aankomst
rond 18u.
Op zaterdag 9 november heeft
het Symposium ‘35 jaar PDL’
plaats in het Auditorium Zoölogisch
Instituut, Naamsestraat
59, Leuven. Op het programma:
statutaire jaarvergadering
(14u), voordracht ‘HIV- en
Aids-bestrijding’ door Prof. Jan
Balzarini (15u), Uitreiking
PDL-Wetenschappelijke Prijzen
voor licentiaatsthesissen
en receptie (18u).
• Info: frans.demeuter@bio.
kuleuven.ac.be
Geneesheren-Alumni
Op 5 oktober heeft de Therapiedag
plaats, met als thema
‘Behandeling van de neurologische
patiënt anno 2002’.
• www.med.kuleuven.ac.be/
alumni/Geneesheren/therapiedag20021005.html
FarmaLeuven
FarmaLeuven organiseert van 3
oktober tot 26 november een
postuniversitaire cursus ‘Actualisatie
van de Infectieziekten’.
• www.alum.kuleuven.ac.be/
farmaleuven/
Chemici Leuven
Op zaterdag 23 november heeft
de Algemene Vergadering
plaats, om 15u in seminariezaal
00.09 van het Departement
Chemie, Celestijnenlaan 200F,
3001 Heverlee. Op het programma:
Jaarverslag en financieel
verslag; voorstel aanpassing
statuten; lezing ‘Designer
Drugs’ door Dr. Gerd De Boeck
(Nationaal Instituut voor Criminalistiek
en Criminologie,
Afdeling Drugs en Toxicologie)
Aansluitend wordt een ‘Chemici-diner’
georganiseerd.
BVLG
Op 6 november brengt de
BVLG een bezoek aan SID-
MAR. Om 9u gaat in Auditorium
01.04, Gebouw S, Campus
Arenberg III, Celestijnenlaan
200, Heverlee een introductie
van start. Na een lunch in De
Moete vertrekken we met de
bus naar SIDMAR. De terugkomst
in Leuven is voorzien
rond 18u.
• Deelnameprijs (koffie, lunch,
nota’s en vervoer) bedraagt 10
euro (25 euro voor niet-leden).
Inschrijven kan door storting
van het verschuldigde bedrag op
rekeningnummer 230-0190131-
31 van de B.V.L.G., p/a Fysicochemische
Geologie, Celestijnenlaan
200C, Heverlee, met
vermelding SIDMAR2002.
Inschrijvingen worden verwacht
voor 23 oktober.
Laureaat
Jos Bouckaertmedaille
Ilse Kenis (Promotie 1998) ontving
als eerste de Jos Bouckaertmedaille,
voor haar artikel
The use of a combined structural,
stable isotope and fluid
inclusion study to constrain the
kinematic history at the northern
Variscan front zone (Bettrechies,
northern France)
gepubliceerd in 2000 in het
Journal of Structural Geology.
Ilse Kenis werkt momenteel
aan haar doctoraat binnen de
Structural Geology & Tectonics
Group aan de K.U.Leuven waar
zij, onder leiding van Manuel
Sintubin, de invloed van fluïda
op de vervorming in leisteengordels
bestudeert. Zij is
tevens laureaat van de Jongerenprijs
van Geologica Belgica
(1998) en van de B.V.L.G. prijs
Van Silex tot Chip (1999).
• In 2004 wordt de tweede Jos
Bouckaertmedaille uitgereikt,
voor een artikel, gepubliceerd of
in druk in 2002 of 2003, van de
hand van een jonge, Belgische
wetenschapper (geboren in 1977
of jonger).
Voor info, reglement en deelnemingsformulier:
www.kuleuven.ac.be/geologie/bvlg/bvlgjbm.html
advertenties
Studentensoap
vervolg van pagina 7
Caroline is de jongste van een familie met
twee broers en een zus, de eerste die de stap
naar de unief zet. Een vriendje heeft ze niet, en
nee, dat zegt ze niet omdat haar mama naast
haar zit. “Die mag dat weten.” Caroline woont
in Bierbeek, vlakbij Leuven. Op kot gaan was
dus niet echt nodig. “Ik ben er ook nog niet
klaar voor - ik zou teveel van mijn vrijheid profiteren.
Ik heb een goede band met mijn ouders
en ik ben gewoon graag thuis. En acht kilometer
is niet ver, dus dat zal wel niet voor problemen
zorgen. Ik denk dat ik het wel moeilijk ga hebben
om veel van huis weg te zijn. In het buitenland
studeren zou bijvoorbeeld niets voor mij
zijn. Mijn broer woont nu in het buitenland, en
als ik zie hoe moeilijk hij het al heeft... Volgend
jaar wil ik misschien wel op kot, ja, maar dat
moet ik dan nog eens met mijn ouders bekijken,”
zegt ze, terwijl ze een zijdelingse blik op
haar mama werpt. “Voorlopig is het nog
afwachten hoe het dit jaar allemaal loopt.”
Lookhaar
Een zwaar uurrooster, dat is op dit moment de
enige zekerheid die ze voor het komende
schooljaar heeft. “Ik heb eens rondgesurft op
internet. De meeste dagen heb ik les tot half zes.
‘s Avonds zal ik wel moe zijn, dus dat wordt
blokken in de weekends. Ik speel ook nog piano:
ik zit in het zevende jaar en volg twee uur les per
week. Ik heb al laten weten dat ik minder stukken
wil, maar ik zou het toch willen volhouden.
En jazzdans doe ik ook nog, al heel lang, dus dat
kan ik zeker niet opgeven. Ik wil blijven sporten,
ik heb een sportkaart genomen: zo kan ik
eens gaan zwemmen met vriendinnen, of tennissen.
Tja, het wordt een heleboel om te combineren,
hè.”
Ze kent Leuven goed, alleen de typische studentenplekken
hebben hun geheimen nog niet
prijsgegeven. In de Fakbar is ze nog niet
geweest, maar ze weet hem wel al liggen. “Al
mijn klasgenoten gaan in Leuven studeren,
maar ik hoop dit jaar toch ook nieuwe mensen
te leren kennen. Ik vraag me soms af of dat vlot
zal gaan. Ik ben wel van plan mee te doen met
een paar activiteiten, en af en toe eens naast
mensen te gaan zitten die ik niet ken. Het is
voor iedereen nieuw, dus ik heb er wel een goed
oog in.”
De wilde verhalen die de ronde doen over
dopen hebben haar alvast afgeschrikt. “Ik heb
het verhaal gehoord van een meisje wiens haar
ze met look ingewreven hadden. Zes maanden
heeft ze daar last van gehad. Daar heb ik echt
geen zin in. Zo’n doop, dat is niets voor mij.”
“Ik heb een paar vrienden die hier al studeren,
dus ik heb al een klein beetje een beeld van
hoe de vork in de steel zit. De semesterexamens
vind ik een goede zaak. Het zou anders toch
teveel worden op het einde van het jaar. Nu kan
je halverwege zeggen: hier ben ik al vanaf. Ik
kan me voorstellen dat ik het wel eens moeilijk
ga hebben om mij te concentreren op wat zo’n
prof vooraan allemaal staat te vertellen. Die grote
lokalen... Ik denk dat ik gemakkelijk afgeleid
ga zijn door al die mensen rondom mij... Soms
ben ik bang dat het te zwaar zal zijn, maar het is
niet zo dat die gedachte me helemaal verlamt.
Tot nu toe toch nog niet. Ach ja, als het niet
meevalt, dan is het zo. Ik heb in elk geval de
indruk dat we op school goed zijn voorbereid.
Mijn ouders steunen mij, ze staan er helemaal
achter. En ik ga mijn best doen.”
26.9.2002 C AMPUSKRANT 15

LEVEN NA LEUVEN
Ex-trainer Kim Clijsters en oud-student FLOK
Carl Maes
Kristien Vermoesen
Het doek is wat gevallen over Carl Maes, de trainer die Kim Clijsters in de top
drie deed belanden. Maar de man zit niet stil. Vanaf eind september leidt hij een
Londense tennisschool, de Lawn Tennis Association, en hij blijft vertegenwoordiger
voor de spelers in de boardmeetings van het WTA. Carl studeerde
Lichamelijke Opvoeding aan de K.U.Leuven, maar haalde nooit zijn diploma. De
thesis bleek er teveel aan te zijn.
Als we hem vragen of er iets is dat hij
anders had moeten aanpakken in zijn nog
jonge carrière, roept hij: “Mijn thesis
afmaken” en hij lacht luid. Maar hij geeft
toe: “Ik mag niet klagen. Als de mogelijkheden
in de tenniswereld zich niet hadden
aangeboden, had ik misschien meer
werk gemaakt van mijn studies, en me
gespecialiseerd in één domein. Maar laat
me kiezen tussen geen diploma en met
Kim kunnen werken, en een doctoraatstitel
en aan een bende punkers een lay-up
moeten aanleren, en ik hoef geen seconde
na te denken.”
“Toen ik zelf tenniste, was ik altijd al
meer geïnteresseerd in trainen, dan in de
match zelf. Met die nieuwsgierigheid ben
ik aan het Sportkot begonnen.
Tegelijkertijd gaf ik tennisles om wat geld
bij te verdienen. Ik ben regionaal begonnen
in de VTV,
maar al vrij snel
ging ik halve
dagen naar het
opleidingscentrum
in Wilrijk.
Dat was eigenlijk
een ideale opleiding
voor mij: ik
heb veel opgestoken
van de trainers
daar. Tegen
het einde van
mijn tweede
licentie was ik
beter gewapend
om een goede
tenniscoach te
worden, dan een
goede sportleraar.”
“Het
Sportkot heeft
me misschien
wat op mijn honger laten zitten, maar dat
was mijn eigen schuld: ik zat met mijn
hoofd al ergens anders. Er waren proffen
die mij ook rechtuit zegden: jij moet iets
anders gaan doen, jij past niet in het vakje
van de LO-leerkracht. In mijn ogen zijn
dat talentscouts, die iemand in een
bepaalde richting kunnen sturen, maar
hem ook kunnen loslaten. Van heel wat
professoren heb ik toen privileges gekregen.
Niet dat ik examens kon uitstellen
ofzo, maar als ik afwezig was op een praktijkles
werd dat al eens door de vingers
gezien. Of ik mocht mijn lesvoorbereidingen
van Wilrijk gebruiken als stageverslagen.
Daar ben ik het Sportkot
enorm dankbaar voor: ik kreeg er faciliteiten
die niet binnen het klassieke pakket
zaten.”
Nitwits
“Ik vind het belangrijk dat iemand zich
kan ontwikkelen in één bepaalde richting.
Een algemene scholing is nodig, en België
is op dat vlak ver vooruit op andere landen.
Maar als je wil specialiseren, ben je
beter af in het buitenland. De keerzijde is
dat je daar een bende nitwits tegenkomt
die van niets iets afweten, maar in hun
domein wel expert zijn. Ach ja, misschien
is de markt in België daar te klein voor. En
ik vind die diversiteit ook wel belangrijk,
anders had ik nooit vier jaar Sportkot
gedaan.”
“Ik zat bij de laatste lichting die examens
mocht afleggen voor de thesis af
was. Ik had dan ook nog een buis in tweede
licentie: godsdienst. In de zomervakantie
kreeg ik de kans om zeven weken
op toernooi te gaan met de kinderen die
ik een jaar lang getraind had. Ik moést dat
gewoon doen, ook al verklaarde iedereen
me zot. Maar als je echt van iets overtuigd
bent, dan moet je ervoor gaan.”
“Een paar keer
heb ik erover
gedacht om die thesis
toch af te
maken, maar het is
er niet van gekomen.
Ik zag er het
nut niet meer van
in. En als student
was ik daar al
idealistisch in: als ik
een thesis maakte,
dan moest die volledig
juist zijn. Ik
had zo mijn twijfels
bij de universitaire
onderzoeken waaraan
ik meewerkte.
Voor een onderzoek
over balbaanpredictie
bijvoorbeeld,
moesten de
proefpersonen op
sensoren stappen,
en alle spelers, klein of groot, moesten op
datzelfde matje. Voor de ene was dat een
grote stap, voor de andere een kleine. De
manier waarop de proefpersonen hun
voeten plaatsten, was zo kunstmatig, dat
het voor mij geen tennisreactie meer was.
Omdat ik in die wereld zat, zag ik hoeveel
hiaten zo’n onderzoek had.”
“Veel van mijn medestudenten kozen
trouwens een thesisonderwerp waar ze zo
snel mogelijk vanaf waren, louter om hun
punten te halen. Iets over de voedingsanalyse
van de speerwerper of van de
roeier, weet ik veel. Maar daarvoor was ik
niet aan het Sportkot begonnen. Ik wilde
iets bijleren.”
“Het vak motorisch leren, daar heb ik
veel van meegedragen in mijn werk. Dat
onderzoekt hoe je bepaalde vaardigheden
aanleert: hoeveel keer moet je dingen herhalen,
hoeveel feedback moet je geven -
want soms is het beter je mond te houden.
Als tenniscoach heb je heel wat bagage
nodig , want je vervult vele rollen: psychologie,
maar ook anatomie en fysiologie.
Zodat je in geval van een kwetsuur
weet over welk beentje of welke spier het
gaat bij de kinesist of de dokter.”
Circus
“Na mijn buis godsdienst ben ik aan de
slag gegaan in Wilrijk. Ik ben een aantal
jaar verantwoordelijk geweest voor de
jongste groep, onder de veertien. Leuk,
want dat is de groep waar nog het meeste
werk aan is. Na een paar jaar maakte Kim
daar deel van uit. Ik heb het geluk gehad
een speciale band met haar te hebben. Ze
waren nogal tevreden over mijn werk bij
de jongste groep, dus ben ik, net als Kim,
mee opgeschoven met de leeftijdscategorieën.”
“Je zag wel dat ze beter was dan de
anderen, maar dat is nog geen garantie.
Het blijft altijd een vraagteken of iemand
de volgende stap haalt. Je stelt telkens
nieuwe doelen. En Kim, tja, die overschreed
die doelen elke keer met grote
passen, ook na de junioren. Pas dan zie je
hoe de generaties zich tot elkaar verhouden.
Van 1983, het jaar van Kim, is wel
gebleken dat het een sterk jaar is. Daniela
Hantuchova, Jelena Dokic, Tatiana
Panova, allemaal meisjes die in de top
twintig staan.”
“Ik heb mijn aandeel in Kims succes
altijd geminimaliseerd. Als je een rastalent
teveel stuurt - je mag dan als trainer
nog perfect gelijk hebben - dan bouw je
haar of zijn natuurlijke progressie af. Ik
kan bijvoorbeeld een aantal technische
dingen aan de slag van Kim veranderen,
die volgens het boekje misschien niet ideaal
is. Maar als ik dan zie hoe ze met die
foto:’s Patrick Holderbeke
slag dodelijk uithaalt, dan moet ik daar
met mijn poten afblijven. Ik moet me wel
afvragen: kan dat over een paar jaar problemen
geven? Want dan is het misschien
wel de moeite om in te grijpen. De kunst
is om dat juist in te schatten. Vandaar ook
dat je zoveel verschillende stijlen ziet aan
de top. Monica Seles speelt alles met twee
handen. Haar pa, die haar in het begin
trainde, heeft er goed aan gedaan om haar
zo te laten spelen, anders had het kind
misschien nooit grand slams gewonnen.
Laat ons zeggen dat mijn aandeel in Kims
succes is dat ik haar niet om zeep heb
geholpen.”
“Kim heeft nu een zwaar jaar gehad,
ja, maar ik zou dat niet aan mijn vertrek
relateren, zoals in de pers wel eens gedaan
wordt. Ze ging sowieso een moeilijk jaar
tegemoet. Mede door de blessures van
Hingis en Davenport is zij in de top drie
geraakt. Die situatie ging zich toch stabiliseren.
Daar kwam nog die schouderblessure
bij, waardoor Kim niet volop kon
trainen.”
“Als ze tegen Davenport speelt in
Stanford bijvoorbeeld - vorig jaar heeft ze
die ook geklopt in de finale - dan durft het
wel eens kriebelen. Maar over het algemeen
ben ik blij dat ik ermee gestopt ben.
Een coach heeft veel dode momenten:
terwijl de speler zich doucht, of tijdens de
massage. Dan zit je daar wat te wachten,
met een hoop mensen rondom jou. Er zitten
een paar interessante persoonlijkheden
tussen, maar die zijn toch op één
hand te tellen. Het is een reizend circus,
hé: de officials, de scheidsrechters, de
supervisers, de spelers en hun coachen.
Week per week verhuis je: van Amerika
naar Australië, naar Europa en terug. Net
als het Cirque du Soleil. Dan spreek je af:
“Gaan we volgende week iets eten in
Bologna?” Ik heb de afgelopen drie jaar
mijn koffer niet uitgepakt. Dat gaat zwaar
wegen. En ik wou meer doen met wat ik
in mij had.”
“Tot vorig jaar heb ik mij geamuseerd
met Kim, hè. Ik voelde alleen dat het
moment was gekomen om te stoppen.
Daardoor heb ik nu nog altijd een goed
contact met Kim en haar vader. Ik ben
uiteraard trots op wat ik met haar heb
bereikt. Als Kim de finale speelt in
Roland Garros, en je voelt bij je thuiskomst
dat iedereen zo heeft meegeleefd,
dat streelt je ijdelheid. Dan besef je dat je
deel uitmaakt van iets dat misschien wel
het grootste exportproduct is dat België
ooit heeft gehad.”
In memoriam professor Alphonse Byamungu
Professor Eduard Kühn en de medewerkers
van het Laboratorium Vergelijkende
Endocrinologie houden eraan de universitaire
gemeenschap het overlijden te melden van
een gewaardeerde collega en vriend van de
Université Catholique de Bukavu, Congo.
Professor Alphonse Byamungu werd op zaterdag
20 juli koelbloedig vermoord door
gewapende mannen in uniformen van het
APR (Armée Patriotique Rwandaise), onder
het oog van zijn echtgenote en kinderen, en
is daarmee het zoveelste slachtoffer van de
bloedige oorlog die sinds 1998 in Congo
woedt. Hij was 41 jaar oud.
Byamungu studeerde cellulaire biologie aan
de universiteit van Kisangani, en behaalde in
1992 een doctoraat aan de K.U.Leuven met
een studie van het metabolisme en de schildklierwerking
van de vissoort tilipia. Zijn
onderzoekswerk zette hij nadien verder als
hoogleraar van de Université Catholique de
Bukavu (UCB). De afgelopen tien jaar bracht
hij telkens drie maanden aan de K.U.Leuven
door, in het labo van professor Kühn. Zijn
laatste verblijf als gastdocent, in het najaar
van 2001, legde de basis voor een gemeenschappelijk
project rond de ecologie en de
aquacultuur van de tilapia. Een Leuvense
delegatie onder leiding van professor Darras
bracht in dat verband in juni nog een bezoek
aan professor Byamungu en de UCB. Voor
zijn universiteit was professor Byamungu een
steunpilaar: hij was decaan van de landbouwfaculteit,
redacteur van Annales de
l’UCB en verantwoordelijk voor de universitaire
bibliotheek.
16 CAMPUSKRANT 26.9.2002

Vertrouwenscentrum Kindermishandeling op Open Bedrijvendag
Nooit te laat om een goede ouder te zijn
NIEUWS
Wouter Verbeylen
Zondag 6 oktober is het weer Open Bedrijvendag, en dit jaar doet ook het Vertrouwenscentrum
Kindermishandeling Vlaams-Brabant mee om wat meer
bekendheid te geven aan zijn werkzaamheden. Het Centrum bestaat nu vijftien
jaar en krijgt jaarlijks een duizendtal kinderen over de vloer die slachtoffer werden
van intrafamiliaal geweld. We spraken er met Peter Adriaenssens, kinderpsychiater
aan het UZ Gasthuisberg en directeur van het Centrum.
Het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling
Vlaams-Brabant werd in 1987
opgericht in de schoot van het UZ Gasthuisberg.
Het leidde een tijdje een zwervend
bestaan, resideerde vanaf 1993 zeven
jaar in de Kapucijnenvoer, maar in 2000
vond het toch een definitieve bestemming
in de vroegere Provinciale Normaalschool
in de Justus Lipsiusstraat. Daar
palmt het Centrum nu de derde verdieping
in: één helft is al omgebouwd tot een
aantal consultatieruimtes, in de andere
helft wordt hard gewerkt aan een speelen
observatieruimte.
Het Centrum Vlaams-Brabant krijgt
jaarlijks ongeveer duizend nieuwe kinderen
over de vloer - dat is veel als je beseft
dat het er bij de start in ‘87 slechts 120
waren. Professor Adriaenssens schrijft die
stijging toe aan de laagdrempeligheid -
ouders en familie vinden steeds makkelijker
de weg naar het Centrum: in 2001
gebeurden vier op tien meldingen door
familie; vlak na de oprichting was dat
hooguit drie procent. Adriaenssens: “Een
Vertrouwenscentrum als het onze behandelt
in principe enkel meldingen van intrafamiliaal
geweld. Dat gaat van ‘alledaags’
fysiek geweld, zoals slaan en
schoppen, over verstikte kinderen, tot
emotioneel en seksueel misbruik. Alle
vormen komen ongeveer even vaak voor,
al merk je dat fysiek geweld vooral kinderen
treft, en seksueel misbruik wordt dan
weer meer bij tieners ontdekt.”
“Na een melding van misbruik roepen
we het gezin op voor een eerste gesprek.
Dat is sowieso altijd een confrontatie: in
het begin is bij de ouders de angst groot
dat hun kind zal worden weggenomen.
Dat is uiteraard nooit ons eerste doel, en
gelukkig ook uitzonderlijk. Uiteindelijk
kunnen we in zeven op tien gevallen toch
een overeenkomst bereiken met de
ouders. Bij één op tien moeten we justitie
inschakelen, omdat de veiligheid van het
kind niet gegarandeerd kan worden. Soms
laten we het kind ook opnemen in het
ziekenhuis om verder onheil te voorkomen,
bij shaken babies bijvoorbeeld. In
Vlaanderen hebben de vertrouwenscentra
trouwens een zeldzame verstandhouding
met justitie, terwijl in vele buurlanden
justitie en hulpverlening vaak water en
vuur zijn.”
“Maar we trachten zoveel mogelijk
buiten justitie om te regelen. Want eenmaal
je een zaak voor het gerecht brengt,
moet je harde bewijzen op tafel kunnen
leggen, en die ontbreken vaak. Bij justitie
is er nog steeds een seponering van 90
procent van de meldingen. Bovendien
kunnen veel kinderen een gerechtszaak
gewoon niet aan. Wie een beroep doet op
justitie is uit op een straf, terwijl ons
model zich niet op wraak richt, maar op
bemiddeling en op erkenning van de
waarheid van het slachtoffer. Want het is
nooit te laat om een goede vader of moeder
te zijn.”
Media-aandacht
Adriaenssens betreurt het dat er wel geld
wordt vrijgemaakt voor de opvang van
slachtoffers van geweld, maar dat er nauwelijks
werk wordt gemaakt van preventie.
“We weten niet waarom agressie in de
samenleving toeneemt. Er zijn vele hypothesen:
mensen staan tegenwoordig
onder grote druk op hun werk, ze moeten
steeds harder presteren. Hun sociale contacten
lijden daaronder, ze worden sociaal
uit balans gebracht. Allerlei vormen van
geweld, zoals kindermishandeling, partnergeweld,
verkeersagressie, hooliganisme
lijken symptomen te zijn van een
scheefgroei in relaties. Maar onderzoek
dat voorbij de vele veronderstellingen wil
geraken, is niet voorhanden en wordt niet
gestimuleerd.”
En toch zijn er ook positieve geluiden:
op geen enkel ogenblik in de geschiedenis
Peter Adriaenssens in de toekomstige
observatieruimte: “We trachten
zoveel mogelijk buiten justitie om te
regelen.”
waren ouders zo met hun kinderen bezig
als nu. De huidige generatie is ook de eerste
waarin kinderrechten zo serieus worden
genomen. Spectaculaire zaken zoals
de affaire-Dutroux of de zaak van de Britse
meisjes Holly en Jessica zijn hier niet
vreemd aan: ze verhogen de bespreekbaarheid
van mishandeling binnen het
gezin. Adriaenssens: “Kinderen horen
hun ouders nu voor het eerst zeggen: ‘Ik
zal altijd voor jullie opkomen’, en dat is
natuurlijk een heel goede zaak. Anderzijds
moet je er ook voor oppassen dat
kinderen uiteindelijk niet beter weten wat
een pedofiel is dan wat ‘normaal’ is.”
Adriaenssens zag trouwens geen
abnormale stijging in het aantal meldingen
bij de Vlaamse vertrouwenscentra na
de zaak-Dutroux. “Dat heeft alleen bij
Justitie een piek van het aantal meldingen
veroorzaakt. Wel zijn er sindsdien heel
wat maatregelen genomen die de situatie
voor het slachtoffer verbeteren. Het meldingsrecht
is nu opgenomen in de wet, er
is meer zorg en opvang voorzien voor de
slachtoffers en voor de niet mishandelende
ouder, en er zijn centra ingericht waar
de daders van kindermishandeling gescreend
worden. De vervroegde invrijheidstelling
is ook aangepast: nu wordt
bijvoorbeeld op zijn minst het slachtoffer
gehoord alvorens een dader weer op vrije
voeten komt. Vroeger bleven jonge
slachtoffertjes vaak achter zonder te
begrijpen waarom hun aanrander plots
werd vrijgelaten.”
“Al die media-aandacht heeft dus
zeker positieve gevolgen gehad, maar ze
heeft ook haar keerzijde. Ik ben bijvoorbeeld
ronduit verontwaardigd over de
aandacht die valse meldingen van kindermisbruik
in de media krijgen. Dat zijn
hooguit vijf tot zeven procent van alle
meldingen, maar ze plaatsen de 95 procent
terechte meldingen volledig in de
schaduw.”
Over extreme maatregelen tegen kindermisbruik,
zoals het inplanten van een
chip waarvan nu in Groot-Brittannië
sprake is, wil Adriaenssens kort zijn. “Ik
stel voor dat ouders die bij hun kind zo’n
chip laten inplanten, er zelf óók allebei
één inplanten, zodat ze op elk ogenblik
van de dag weten waar hun partner is.
Want wat blijkt uit de cijfers? Negentig
procent van de daders moet in bekende
kring gezocht worden. De zaak-Dutroux
was slechts een spijtige uitzondering op
deze regel. Nee, zo’n chip wordt veel te
gemakkelijk omzeild, en wij maken het
hier in het centrum steeds opnieuw mee:
het ongeloof bij de ouders als blijkt dat de
dader een bekende is. ‘Iedereen, maar niet
hij’. Het is zoals in het liedje van Herman
van Veen: ‘De dader loopt mooi gekleed
over straat’.”
• Het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling
Vlaams-Brabant opent op zondag
6 oktober zijn deuren van 10-17u. Kunstenares
Janine Verdonckt stelt 12 boekobjecten
tentoon, en tussen 13.30u en 17u vertellen
Kristien Dieltiens en Joe Baele een
aantal ‘levende verhalen’.
• Vertrouwenscentrum Kindermishandeling
Vlaams-Brabant, Justus Lipsiusstraat
71, Leuven, (t) 016 30 17 30, vk.vlaams-brabant@uzleuven.be
www.kindermishandelingleuven.be (vanaf
6 oktober on line)
foto: Rob Stevens
foto: Rob Stevens
Op 16 oktober organiseert
Sportraad voor de vijfendertigste
opeenvolgende keer de
Studenten Halve Marathon.
Je kan kiezen voor tien of
eenentwintig kilometer
lopen of eenentwintig kilometer
wandelen. De wandelaars
vertrekken aan het Universitair
sportcentrum om
16u, de lopers van de 21 km
om 17u. De 10 km-lopers vertrekken
om 17.30 stipt met de
bus aan het sportcentrum om
om 18u te kunnen starten.
26.9.2002 C AMPUSKRANT 17

CULTUUR
Feestelijke start met film, dans,
theater, muziek en bavaroistaart
Openingsweek STUK
Nadia Koeck
Kunstencentrum STUK schakelt tijdens zijn speciale
openingsweek meteen naar een hoge versnelling. Van
28 september tot en met 5 oktober kan je er terecht
voor een feestelijke dwarsdoorsnede van wat de rest
van het STUKseizoen in petto heeft. Alles tegen
haarscherpe prijzen.
“De openingsweek is één van de specials van het
STUK waarin de vijf pijlers van onze programmatie
aan bod komen: dans, muziek, film, theater en
beeldende kunst”, legt Frank Geypens van het
STUK uit. “Op de eerste dag starten we meteen
met één van de grote kleppers: Café Müller, de
legendarische dansvoorstelling van Pina Baush die
ook het KLAPSTUKfestival afsluit.” De productie
Café Müller, met haar gedanste kronieken over de
twee seksen, dateert uit 1978 en zorgde jarenlang
voor controverse. Pina Baush wist als geen ander
met haar dansers het verlangen van mensen naar
elkaar en naar liefde, maar ook de onvervulbaarheid
ervan, te schetsen. Na de voorstelling ontvangt
KLAPSTUK-curator Alain Platel choreografe Pina
Baush voor een gesprek. Geypens: “Dans komt tijdens
onze openingsweek ook aan bod in de solo
Blowing Up en staat centraal in onze films: Cinema
Zed vertoont kaskrakers als Fame, Grease, Footloose
en Saturday Night Fever.”
De muzikale hoogstandjes
van de STUKopeningsweek
zijn de concerten van
computer-wizard Kid 606
en van Orange Black,
omschreven als “een afwisseling
van rustige, ijle
songs en midtempo groovy
gitaartracks waarin de
invloeden van onder meer
Coldplay en Calexico niet
weg te denken zijn.”
Taart
De tweede grote klepper van de week is het
theaterstuk Wayn Wash I: Maria Dolores van Wayn
Traub dat in het STUK zijn Belgische première
beleeft en na zijn recente première in Genève
lovende kritieken kreeg. Het is het eerste deel van
een trilogie naar het concept ‘Wayn Wash’: met
nieuwe mythen van hier en nu wil Wayn Traub een
theatervorm creëren die zijn publiek confronteert
met de meest essentiële facetten van het leven,
namelijk de waarheid van de dood en de honger
van het dierlijke in de mens. Geypens: “Wayn
Traub koppelt aan zijn Belgische première een letterlijk
gesmaakte promotiecampagne: de
WaynCake. Hij heeft een ronde bavaroistaart ontworpen,
geïnspireerd op een scène van Maria
Dolores.” Een lust voor het oog, maar ook voor de
mond. Kunst met een vervaldatum dus. De
WaynCake is in de periode rond de voorstelling te
koop bij de Leuvense bakkers en in het STUKcafé.
Geypens: “Het theaterluik van de openingsweek
programmeert ook Vandeneedevandeschrijvervandekoningdiderot
door STAN, De Koe en
Maatschappij Discordia. Dat stuk werd genomineerd
voor het Theaterfestival 02 van de beste
voorstellingen van het afgelopen seizoen.” De openingsweek
is een feest voor het STUK en dat wordt
op donderdagavond gevierd met een gratis openingsfuif.
• Info: www.stuk.be
• Tijdens de openingsweek zijn de voorstellingen heel
goedkoop, zelfs helemaal gratis voor STUKkaarthouders
(behalve de voorstelling Café Müller). STUK:
Naamsestraat 96, Leuven, (t) 016 32 03 20.
Zangpedagogie en logopedie ontmoeten elkaar
Zing eens AAA
Gert Gielen
Begin oktober geeft personeelskoor Capella Academica een concert samen met
het knapenkoor van de kathedraal van Antwerpen. Het is precies bij dat koor
dat Wivine Decoster van de Afdeling Experimentele Oto-rino-laryngologie
(Departement Neurowetenschappen en Psychiatrie) samen met koorleider
Sebastiaan van Steenberge een onderzoek uitvoerde naar de stemkwaliteit van
muterende stemmen bij pubers.
Het gaat om een verkennend onderzoek,
dat bruggen wil slaan tussen
zangpedagogie en logopedie.
Decoster: “Tot nu toe zijn zangpedagogen
en logopedisten elk een
beetje op hun eigen terrein bezig
geweest. Logopedisten hadden de
stemtechnische kant voor ogen: niet
zondigen tegen stemhygiëne, geen
stemmisbruik, zorgen dat de jonge
stem een goede gezonde volwassen
stem wordt. Een zangpedagoog
heeft natuurlijk als doel een mooie
klank die past in een koor. Een paar
jaar geleden bleek uit een thesis van
een studente logopedie & audiologie
dat de nood tot samenwerking
tussen beide disciplines groot is.
Logopedisten die zangers begeleiden
moeten dat doen in functie van
de zangopdracht, maar missen daarvoor
vaak de nodige muzikale
inzichten. Omgekeerd gaan zangpedagogen
meestal uit van de zangpedagogische
traditie. Nochtans kunnen
fysiologie en akoestiek extra
aanknopingspunten bieden voor de
zangstudent. Maar dat is een wereld
waarin zangpedagogen zich niet
altijd thuisvoelen.”
In oktober organiseert de afdeling
een symposium (zie onder).
Decoster: “We zorgen er heel
bewust voor dat daar zowel logopedisten
en zangpedagogen als neuskeel-oor-artsen
aan bod komen. Die
laatsten krijgen ook vaak te maken
met zangstemmen, maar dan
meestal op het moment dat het verkeerd
gaat. Naast bezenuwing, coördinatie,
en een goed gebruik is bijvoorbeeld
de symmetrie van belang.
Net zoals de rest van ons lichaam is
het strottenhoofd niet perfect symmetrisch,
maar bij sommige mensen
is die afwijking groter, waardoor
hun stem gewoon niet geschikt is
voor zware belasting en scholing. In
dat opzicht kan de NKO-arts, nog
voor er sprake is van een pathologie,
heel goed advies geven.”
Voorbeeldig
“Op het symposium passen we
onze visie over de nood tot samenwerking
onder andere toe op muterende
knapenstemmen. In de literatuur
woedt er een discussie over
wat er gedaan moet worden met
stemmen in de puberteit. Moeten
we ze zoveel mogelijk sparen, zodat
de stem tijdens die verandering kan
groeien en elke dag opnieuw het
juiste evenwicht vinden? Dat is lang
het advies geweest. Nu is de visie
daarop veranderd, net zoals men in
andere medische disciplines heeft
ingezien dat volledige rust niet
altijd goed is, omdat je dan vaak van
té ver moet terugkomen. Het
spraakorgaan is een klein, maar
ongelooflijk complex geheel van
spieren, ligamenten en zenuwen.
De zangers die uit een knapenkoor
komen hebben jarenlang geoefend
om een bepaald niveau bereiken.
Als we dat maanden laten rusten is
die coördinatie ademhaling-stemresonantie
weer niet fijn genoeg
meer. Vanuit zangpedagogische
hoek pleit men er dus voor die
knaap verder te laten zingen, maar
dan aangepast aan wat die stem op
dat moment kan, gekoppeld aan de
verdere ontwikkeling van het muzikaal
voorstellingsvermogen en het
stijlinzicht.”
“De logopedist van zijn kant
gaat vooral stemtechnisch op alles
letten - houding, articulatie, resonantie
- maar zal ook de stemhygiëne
goed in het oog houden. Vooral
buiten het koor dan, want knapen
van dertien jaar durven wel eens
een zware stembelasting hebben. In
het geval van dit knapenkoor gaat
het dan nog om voorbeeldige jongens
die echt héél graag zingen,
maar in een hobbykoor kunnen bijvoorbeeld
meer sociale motieven
meespelen. Als het kan worden
adviezen gegeven aan leerkrachten,
leiders van jeugdbewegingen, enzovoort
over hoe ze ervoor kunnen
zorgen dat die stem na het weekend
geen drie dagen moet herstellen.”
Zingende pubers
“Dat is één aspect, de stemtechnische
kant, maar daarnaast wordt
alles ook nog eens geplaatst in het
geheel van de evolutie tot adolescent.
Als iemand als jonge knaap
heel goed zong, maar in zijn klas en
omgeving niemand bezig is met
zingen, kan hij zich een uitzondering
voelen, en dat is net wat een
puber niét wil. Dus moeten we die
jongens ook laten voelen dat ze met
hun mooie resonante stem en als
zanger volwaardige pubers kunnen
zijn.”
“Voor die aspecten
is er nu nog weinig
aandacht. Ons
uitgangspunt is dat
de begeleiding niet
interdisciplinair
moet gebeuren, maar
transdisciplinair: We
zijn samen met het
koor en de individuen
bezig en bekijken
dat elk door onze
eigen bril, maar kennen
mekaars domein
zo goed dat de aanpak
en de accenten
aanvullend zijn in
functie van een
gemeenschappelijke
doelstelling. We
merken tijdens deze
studie zelf dat het
een continue verrijking
is om samen te
werken.”
Een mogelijke bedenking daarbij
is of dit geen medicalisering van het
zingen betekent en ingaat tegen zingen
als plezierige cultuurbeleving.
Decoster: “Dat logopedie aan
onze universiteit onder de Faculteit
Geneeskunde valt zou dat idee
inderdaad in de hand kunnen werken.
Maar er is alle reden om de deskundigheid
van logopedisten en
neus-keel-oor-artsen in te schakelen
binnen de aandacht voor gezonde
ontwikkelende stemmen, zeker
als van die stemmen zware inspanningen
worden gevraagd. Dergelijke
ondersteuning zal problemen voorkomen
en dus het plezier in het zingen
nog verhogen”
• Great is the Lord, hymnen uit de
Anglicaanse traditie, Capella
Academica, Antwerps
Kathedraalkoor en Peter Van De
Velde (orgel), o.l.v. Sebastiaan Van
Steenberge, 4 okt.,
Lemmensinstituut, 5 okt., Kathedraal
Antwerpen, 20u. Info en reservaties:
(t) 016 32 03 40, cultuur @kuleuven.ac.be.
Kaarten (10 euro vvk (stu,
65+: 8 euro); 12 euro kassa (stu, 65+:
10euro)
www.kuleuven.ac.be/capellac/concerten.htm
• Op 18 en 19 oktober organiseert de
afdeling Afdeling Experimentele
Oto-rino-laryngologie, in samenwerking
met de associatiehogeschool
KHBO Brugge, een symposium over
de stem, waarbij een volledige dag
gereserveerd wordt voor de zangstem
(voor meer info:
Frieda.Verboven@uz.kuleuven.ac.be)
Professor Decoster: “Knapen van dertien
jaar durven - buiten het koor dan - weleens
een zware stembelasting hebben.”
foto: Rob Stevens
18 CAMPUSKRANT 26.9.2002

Cultuur kort
Tentoonstelling ‘Huib Hoste in Zuid-West-Vlaanderen’
Parels van een vergeten avant-gardist
Nog tot half oktober loopt in het West-Vlaamse Roeselare een tentoonstelling over architect Huib Hoste. Hoste is
niet meteen Vlaanderens bekendste architect, maar de laatste jaren komt daar stilaan verandering in. Onder meer
door het onderzoek in het Universiteitsarchief, waar een aantal jaren geleden heel wat onbekend materiaal van de
vroege Hoste werd ontdekt.
Wouter Verbeylen
Enkele van die archiefstukken zijn
nu te zien op de expo die het Universiteitsarchief
en het Lemaire Centre
samen met de vzw Anno ‘02 uit
Kortrijk op poten hebben gezet. De
tentoonstelling is de trip naar Roeselare
meer dan waard: in de prachtige
Villa Eksternest, een oorspronkelijk
ontwerp van Hoste, kan je je laten
onderdompelen in de strakke kleuren-
en vormentaal van zijn meubelen
en zijn architectuur. Enige
nadeel: de tentoonstelling sluit op 13
oktober definitief haar deuren, en het
is meteen ook de laatste expo in Villa
Eksternest. “Maar we hopen in de
nabije toekomst de tentoonstelling in
Leuven over te doen”, zegt Veerle
De Houwer. Zij inventariseerde een
deel van het archief van Hoste, en
weet ons te vertellen wie hij was.
“Huib Hoste was West-Vlaming
en overtuigd katholiek. Dat lijkt misschien
weinig relevant, maar het is
waarschijnlijk een reden voor zijn
relatieve onbekendheid: katholiek en
avant-garde, dat was een verdachte
combinatie, waardoor Hoste een
beetje apart gecatalogeerd werd. Hij
werd geboren in Brugge in 1881, en
werkte in zijn jeugd vooral in de stijl
van de neogotiek. Vanaf 1910 verbleef
Hoste geregeld in Nederland, en daar
raakte hij vertrouwd met het werk
van Hendrik Berlage - de man van
het beursgebouw in Amsterdam -, en
met De Stijl. Onder hun invloed verstrakte
Hostes vormentaal: ze werd
rationeler en moderner. Hoste werd
een vooraanstaand architect van de
avant-garde, die op de koop toe heel
veel publiceerde.”
“In 1926 ging het plots bergaf met
de carrière van Hoste: bij een werfongeval
bij één van zijn projecten
vielen een aantal doden en Hoste
raakte betrokken in een rechtszaak.
De processtukken van die zaak zijn
jammer genoeg verloren gegaan,
maar het staat vast dat Hoste sindsdien
een gebroken man was. Hij
moest Brugge verlaten en vestigde
zich in Antwerpen. Hij is dan wel tot
zijn dood trouw gebleven aan zijn
stijl - hij werkte zelfs nog samen met
de bekende Franse architect Le Corbusier
- maar de grote opdrachten
bleven achterwege. Na de Tweede
Wereldoorlog hield hij zich noodgedwongen
bezig met verwaarloosbare
opdrachten zoals het ontwerpen van
garagepoorten en raakte hij langzaam
in de vergetelheid - tot aan zijn
dood in 1957.”
Verloren archief
In 1972 verscheen een monografie
van Marcel Smets, de latere hoogleraar,
over Hoste. Die was gebaseerd
op bekend archiefmateriaal, dat grotendeels
door zoon Hans Hoste werd
beheerd - een Leuvense fotograaf, die
nog voor de universiteit gewerkt zou
hebben. Dit deel van het archief
bevindt zich nu bij het Sint-Lukasarchief
in Brussel. Van Hostes vroege
neogotische periode was weinig
bewaard gebleven, dacht men. Tot er
bij de splitsing van de Leuvense universiteitsbibliotheek
een stuk archief
werd ontdekt dat ‘Cartes postales des
villes belges’ getiteld was. De Houwer:
“Het bleek een vergeten archief
van Hoste te zijn - hij bewaarde
prentkaarten als deel van zijn architectuurhistorische
documentatie -,
maar tussen die stukken zaten ook
veel unieke tekeningen van rond de
eeuwwisseling. We weten nog altijd
niet exact hoe die hier zijn terechtgekomen.”
“Momenteel doen een aantal
Elke week, woensdagmiddag 13u, gratis!
Breek je week met een UUR KULtUUR
Oog in oog met miniaturen
Nocturne in de tentoonstelling
‘Meesterlijke Middeleeuwen’ (zie
artikel op pagina 3). Na een introductie
kan je deze prestigieuze tentoonstelling
‘by night’ bekijken.
• 2 okt., inleidingen om 21u15, 21u30,
21u45 en 22u. , Stedelijk Museum, Vanderkelenstraat
30, mm.leuven.be
Elke eerste woensdag van de maand is
er een avond -UUR KULtUUR
De grote Bach op klavecimbel
Klavecinist Ewald Demeyere brengt een
selectie uit het bij pianostudenten overbekende,
maar zelden in concert uitgevoerde
Wohltemperierte Klavier van J.S. Bach. Das
Wohltemperierte Klavier is een monument
in de muziekgeschiedenis. Het werk
bestaat uit twee bundels met elk 24 preludes
en fuga’s in alle kleine en grote tertstoonaarden.
• 9 okt., 13u10, KADOC-kapel,
Vlamingenstraat 39
mensen aan de universiteit onderzoek
rond dat verloren archief en ook
aan de universiteiten van Brussel en
van Gent is er belangstelling. Langzaam
groeide het idee om een expositie
te organiseren, om een nieuw,
vollediger beeld van de man te
scheppen. De tentoonstelling in
Roeselare toont onder meer de interieurarchitectuur
van Hoste, die tot
voor kort nog totaal onbestudeerd
was. We werken hiervoor samen met
Ann Verdonck van Anno ‘02, die
reconstructies van zijn interieurs en
van zijn kleurgebruik maakte. De
locatie, Villa Eksternest, is een toevalstreffer:
we waren op zoek naar
een geschikte ruimte in West-Vlaanderen,
en stootten zowaar op een
expositieruimte in een villa die Hoste
zelf ontworpen had.”
Hoe zit het momenteel met de
conservatie van Hostes werk? De
Houwer: “Van de circa zestig werken
van Hoste verkeren er momenteel
nog een twintigtal in goede staat.
Maar dat wil niet zeggen dat ze
beschermd zijn. Het Noordzeehotel
in Knokke bijvoorbeeld staat nu op
het punt te worden afgebroken. We
hebben er alles aan gedaan om het te
behouden, maar we kregen te horen
dat het dossier al te ver gevorderd
was. Wel zal nu de rest van zijn
oeuvre in zijn geheel worden onderzocht
en worden de hoogtepunten
eruit beschermd, zoals ook gebeurd
is met het werk van Renaat Braem.”
• ‘Huib Hoste in Zuid-West-Vlaanderen’
loopt nog tot 13 oktober in Villa
Eksternest, Bergstraat 27, Rumbeke-
Roeselare. Open elke zondag van
14.30u tot 18u, en na afspraak woensdag,
donderdag, vrijdag en zaterdag,
(t) 051 24 33 88.
UUR KULtUUR is een initiatief
van de Cultuurcommissie
K.U.Leuven en wordt
gesteund door KBC Studentenkantoor
en De Morgen.
Info: Cultuurcoördinatie
K.U.Leuven
Naamsestraat 96, Leuven
(t) 016 32 03 40,
cultuur@kuleuven.be,
www.kuleuven.ac.be/cultuur
foto’s: Rob Stevens
Workshop met Luk Mishalle
Niet iedereen kan zijn muzikale honger stillen binnen
de traditionele opleidingen. Sommige waardevolle
improvisatoren vinden hun gading niet in jazz
of rock. Daarom slaan STUK, de Krijtkring en Cultuurcoördinatie
K.U. Leuven de handen in elkaar.
Bedoeling is om het unieke repertoire waarvoor de
Krijtkring nu al enkele jaren tekent ook in Leuven te
lanceren. Onder begeleiding van o.a. Michaël Weilacher
(slagwerk) en Luk Mishalle (saxofonist) wordt
er gewerkt aan een nieuw repertoire. Een unieke mix
van klassiek hedendaags gecomponeerde muziek
met Noord-Afrikaanse elementen, invloeden van
jazz- en rockmuziek inclusief de improvisaties. Aan
deze workshop kunnen zowel autodidacten, amateurs
als semi-professionele muziekliefhebbers deelnemen.
Als de juiste groove maar aanwezig is!
• Sessies vanaf 17 oktober, 19u30(instrument meebrengen),
STUK, Ensemblezaal, Naamsestraat 96.
Info: (t) 016 32 03 40, cultuur@kuleuven.be
OLYM-PICS - fotografieproject
Kura zoekt talent voor fotografie met minimale interesse
voor sport. Doel: fotografietentoonstelling
rond sport n.a.v. 30 jaar 24-urenloop in het FLOK.
Stuur uw portfolio (ongeveer vijf foto’s), bio en contactgegevens
naar Kura, Naamsestraat 96, Leuven
vóór 30 september.
Luister naar beiaard en win een Fnac-bon
De toren van de Centrale Bibliotheek aan het Mgr.
Ladeuzeplein herbergt één van de grootste en beste
beiaarden van het land (63 klokken). Tijdens het academiejaar,
tot half mei wordt de beiaard tweemaal
per week bespeeld, op dinsdag en vrijdag van 19u tot
19u45. Je kan in kleine groepjes de beiaardier in de
toren vergezellen (reserveren via (t) 016 32 46 60).
Bij elke bespeling speelt de universiteitsbeiaardier
enkele bekende composities. Als je student bent en
een stuk herkent, kan je dit per e-mail melden via
beiaard@kuleuven.ac.be. Elke maand maak je kans
op een cd-bon van 20 euro (één winnaar per
maand)! Wie interesse heeft om een beiaardcursus
te volgen is welkom op dinsdag 15 oktober om 16u30
in de Universiteitsbibliotheek, voor een eerste kennismaking.
• www.kuleuven.ac.be/cultuur/beiaard.htm
Benefietconcert
Universitaire Parochie organiseert een benefietconcert
ten voordele van Sinacbat in de Filippijnen. Tijdens
het eerste deel brengen Takako Yanagihara
(orgel), Caroline Van Dyck (blokfluit) en Nele Joosen
(hobo) Duitse barokmuziek. Het tweede gedeelte
wordt verzorgd door het beroemde koor van de University
of the Philippines.
• 3 oktober, 20u, Sint-Jan-de-Doperkerk, Groot
Begijnhof. Info en kaarten (8 euro): Universitaire
Parochie, (t) 016 32 55 85, up@upar.kuleuven.ac.be
www.kuleuven.ac.be/up
CampusToneel zoekt medewerkers
CampusToneel speelt dit jaar Lysistrata van Aristofanes
(445-385 VC) ofte Vrouwenstaking. Om de Pelopponesische
oorlog te doen stoppen, weigeren de
echtgenoten van de Griekse krijgers met hun mannen
te vrijen. Of Sigmunds bijdrage aan de vredesbeweging...
CaTo houdt een info-avond voor wie
graag meewerkt als acteur/actrice of productiemedeweker
op 3 oktober om 20u in de hal van de Sociale
Dienst, Van Dalecollege, Naamsestraat 80. Proefrepetities
hebben plaats op 8 en 10 oktober in de
voormalige kapel van het Zwartzusterscollege,
zwarte Zusterstraat 2. Er zijn geen repetities in lesvrije
weken, blok en examens. Voorstellingen op 18,
19, 22, 25, 26 en 28 maart.
• Info: jan.devuyst@dsv.kuleuven.ac.be, (t) 016 32 43
75.
Pati Pati
Vanaf 6 oktober repeteert Leuvens solidariteitskoor
Pati Pati elke zondagavond om 21u in het MTC
02.20, St Michielsstraat 6. Nieuwe leden zijn welkom
vanaf 20u30. Noten kunnen lezen is geen vereiste,
en ambiance is verzekerd.
26.9.2002 CAMPUSKRANT 19

foto: Michaël De Lausnay
De meeste lezers van Campuskrant zullen
de naam Arenberg inderdaad enkel
associëren met het kasteel in Heverlee
en bij uitbreiding met de Campus
Heverlee. Nochtans gaat het om de oudste
overlevende prinselijke familie in
België: de titel Prins van het Heilige
Roomse Rijk werd al in 1576 toegekend.
En hoewel de Arenbergs in vergelijking
met andere vorstenhuizen een vrij
bescheiden politieke rol speelden, drukten
ze als liefhebbers van kunst en parken
een stevige stempel op ons culturele
erfgoed. Een nieuwe, rijkelijk geïllustreerde
uitgave van de Universitaire
Pers Leuven, Arenberg in de Lage
Landen. Een hoogadellijk huis in
Vlaanderen & Nederland, brengt al dat
fraais in kaart aan de hand van bijdragen
van meer dan dertig auteurs, die elk
vanuit hun eigen perspectief een stukje
van een lange adellijke geschiedenis
belichten.
Het boek is het derde in een reeks
van vier over de geschiedenis van het
geslacht Arenberg in Duitsland, de Lage
Landen en Luxemburg, die ontstond
onder impuls van de Stichtingen
Arenberg. Bij de uitreiking van de
Arenbergprijzen voor geschiedenis, een
ander initiatief van de Stichtingen, spraken
we in het kasteel van Edingen met
Zijne Doorluchtige Hoogheid zelf, prins
Leopold van Arenberg.
NIEUWS / CULTUUR
Band tussen K.U.Leuven en oudste vorstenhuis van
België resulteert in nieuw boek
Gesprek met Prins Leopold van
Arenberg
Gert Gielen
Als u nog eens verlegen zit om een goed discussieonderwerp, kunt u misschien
de volgende vraag in de groep gooien: ‘Hoeveel mensen mogen zich in België
prins noemen?’ Laat uw gasten eventjes zwoegen op de stamboom van het
Koninklijk Huis en zeg dan langs uw neus weg dat nog een negental andere
families de titel mogen gebruiken, zoals de familie Arenberg. ‘Ja, die van het
kasteel.’
Stimulans
CK: Kunt u wat meer vertellen over de
ontstaansgeschiedenis van het boek?
Prins Leopold: “In 1981 al werd op initiatief
van professor Heyen de Stiftung-
Arenberg opgericht, met als doel het
publiceren van werken over de familie
Arenberg, omdat er op dat moment
eigenlijk nog niets behoorlijks verschenen
was. Na een korte tijd ontstond het
idee om een boek over de Arenbergs in
Duitsland te schrijven. Dat zijn twee
boeken geworden en vervolgens was
het logisch om ook een boek over de
Arenbergs in de Lage Landen te laten
verschijnen. Dat zullen uiteindelijk ook
weer twee boeken worden, waarvan het
deel over Nederland en het huidige
Vlaanderen dus nu verschenen is. We
hebben daarvoor dan verschillende
mensen aangesproken en professor
Roegiers gevraagd om een en ander te
coördineren. We hebben gekozen voor
een hele waaier van auteurs, om een
brede visie te verzekeren en ook omdat
dat een stimulans was voor zowel
onderzoekers van de K.U.Leuven als
voor de heemkundige kringen die in
Heverlee, Aarschot en Edingen cultuur
en geschiedenis proberen te bevorderen.”
CK: Welke band heeft de familie
Arenberg met de K.U.Leuven? Uw vader,
de hertog van Arenberg, is sinds 1994
eredoctor van onze universiteit, maar
was er al eerder een band?
Prins Leopold: “De band bestaat al van
in het begin van de twintigse eeuw. In
1916 besliste de hertog het kasteel in
Heverlee aan de universiteit te schenken.
Ik zou graag zien dat het nog meer
voor cultuur en de bevordering ervan
zou worden gebruikt. Eerder al, in 1909,
werd het Instituut voor Scheikunde (het
huidige STUK- red.) geschonken en in
1949 ook de portrettengalerij die nu in
het kasteel hangt. Die schenkingen
waren uiteindelijk een goede zaak voor
de familie, omdat het patrimonium op
die manier intact is gebleven, en ook
voor de universiteit natuurlijk, want
haar verleent het toch een zeker prestige.”
“Wat Leuvense professoren betreft
hebben wij zeer goede contacten met
professor Dillemans, die voorzitter was
van het wetenschappelijk comité van
het cultuurcentrum van Arenberg, en
met professor Eyskens, die twee maanden
geleden voorzitter van dat comité is
geworden. En natuurlijk met professor
Roegiers, die voorzitter is van het
wetenschappelijk comité van de
Arenbergprijzen en nu ook een belangrijke
rol speelde bij de totstandkoming
van dit boek.”
Voetbal
CK: Ziet u nog een rol als mecenas weggelegd
voor de adel?
Prins Leopold: “Tot op zekere hoogte.
Mecenaat kan niet meer ingevuld worden
zoals vroeger, waarbij de adel alleen
de rekening betaalde. Wat wij willen
zijn partnerships. We willen medestrijders
vinden - steden, universiteiten,
bedrijven - die inzien dat cultuur en
geschiedenis van belang zijn voor het
overleven van onze gemeenschappen.
Het heeft geen zin geld uit te geven als
er geen belangstelling bestaat.
Belangrijk is het overtuigen van mensen,
en dat is alleen maar mogelijk als er
een persoonlijke inspanning gevraagd
wordt, zoals al die auteurs die hun tijd
hebben opgeofferd voor dit boek. Sinds
tien jaar ben ik ook in Afrika actief, op
het gebied van de gezondheidszorg en
ook daar hanteren we hetzelfde principe:
wij doen een inspanning, maar de
plaatselijke bevolking moet ook iets
doen. Anders werkt het niet.”
“Ik vind het persoonlijk zeer belangrijk
dat mensen meer te weten komen
over hun verleden. Daarvan worden ze
betere mensen en zo wordt het samenleven
ook eenvoudiger. Als men een
persoonlijk evenwicht heeft, kan men
ook beter met andere mensen praten,
ook als volk. Dat is ook in Europa
belangrijk. We moeten Europa opbouwen,
maar Europa kan enkel federaal
zijn, waarbij ieder volk zijn eigen cultuur
kan behouden. Zwitserland is in
dat opzicht een prachtig voorbeeld van
het federaal samenleven van meerdere
talen en godsdiensten.”
CK: In principe kunnen ook zakenmensen
energie en geld investeren in cultuur
en geschiedenis. Ziet u daar toch nog een
bijzondere functie weggelegd voor de
adel?
Prins Leopold: “Het verschil is dat wij
een lange traditie hebben, wij herinneren
ons het verleden. Als men meer
weet over het goede en het slechte uit
het verleden, dan kan men zelf beter
zijn. Neem de zwakke positie van
Europa tegenover Amerika. Nu zegt
men dat daar iets aan gedaan moet worden,
dat een gemeenschappelijke defensie
uitgebouwd moet worden. Voor mij
is dat al dertig jaar duidelijk. Vele mensen
denken dat macht niet zo belangrijk
is, maar uit de geschiedenis kunnen we
leren dat dat niet klopt. Karel V bijvoorbeeld
was een groot keizer, maar doordat
hij voor zijn financiën afhankelijk
was van plaatselijke vorsten kon hij
niets echt in beweging brengen. Wie
sterk is, kan aardig zijn en hoeft niet
andere landen of continenten blindelings
te volgen. Het is vandaag zeer
moeilijk om mensen dat belang van
geschiedenis te laten begrijpen. Voetbal
en fietsen, ja, daar kan men enthousiast
over zijn, maar dat geschiedenis en tradities
belangrijk zijn ziet men niet in.
En daar proberen wij dus op een
bescheiden manier iets aan te doen.”
• ‘Arenberg in de Lage landen. Een hoogadellijk
huis in Vlaanderen en Nederland’
- Onder redactie van Jan Roegiers, Marc
Derez, Marc Nelissen, Jean-Pierre Tytgat
en Anne Verbrugge. ISBN 90 5867 233 6,
Leuven, Universitaire Pers Leuven, 2002,
408 p., 75 euro.
ONDERWIJS
Uitwisseling kan beter
Docenten geen
tijd voor
mobiliteit?
Karla Venken
Leuvense studenten en doctorandi
maken volop gebruik van de uitwisselingsmogelijkheden
die
Europese programma’s of samenwerkingsakkoorden
met buitenlandse
universiteiten bieden.
Docenten benutten die duidelijk
minder. Dat is geen kwestie van
onwil of gebrek aan interesse, zegt
professor Patrick Pasture van
het Departement Geschiedenis.
Hij verbleef van januari tot mei
aan de University of
Pennsylvania.
Pasture: “Internationale ervaring is
uitermate belangrijk voor academisch
personeel, en niet alleen om te
leren van andere onderzoekstradities
of onderwijssystemen. Penn was
voor mij ook: tijd voor herbronning,
om mijn eigen onderzoek te heroriënteren.
Een tweede reden om
naar Penn te gaan had te maken met
het vak Geschiedenis van interculturele
betrekkingen, dat ik sinds vorig
jaar doceer. Dergelijke ‘wereldgeschiedenis’
is veel beter en ruimer
bestudeerd in de VS. In Europa
weegt het gewicht van de naties
zwaar, de 19de eeuwse geschiedschrijving
is nadrukkelijker in nationale
kaders gegoten. De internationaal
sterke rol van de VS maakt hun
geschiedschrijving breder van opzet.
Beide visies hebben voor- en nadelen,
het is dus interessant om ze
naast elkaar te leggen.”
“Uitwisselingsprogramma’s
zoals dat met Penn hebben het niet
altijd makkelijk om kandidaten te
vinden. Met de onderwijsopdrachten
en vooral de sterk toegenomen administratieve
last is het voor academici
nauwelijks doenbaar zich enkele
maanden vrij te maken. Het is al langer
een pijnpunt. Ik ben pas recent
ingezapt en heb dus nog maar een
beperkte onderwijsopdracht, en toch
was het verblijf in Penn al een verademing:
eindelijk niks anders aan
mijn hoofd dan mijn onderzoek - en
daarnaast één seminarie, waarvan ik
de inhoud volledig zelf kon bepalen.
In het Amerikaanse hoger onderwijs
is het ingebouwd dat academici
regelmatig en voor langere tijd elders
doceren of onderzoek doen. Dat zie
je zo: er staan altijd wel verschillende
kantoren leeg. Het is op alle verdiepingen
van onze faculteit zwaar
improviseren als er een gastdocent
komt. (lacht) Ik geef ook wel toe dat
de Vlaming nogal honkvast is en ook
docenten, ook om familiale redenen,
niet steeds staan te springen om
enkele maanden naar het buitenland
te gaan.”
vervolg op pagina hiernaast
20 CAMPUSKRANT 26.9.2002

ONDERWIJS
vervolg van pagina 20
Lynchen
“Inzake onderwijsvrijheid zijn we
absolute tegenpolen. De curricula
van academische opleidingen zijn in
Vlaanderen sterk omlijnd, terwijl
studenten in de VS nagenoeg vrij zijn
in hun keuze van zowel algemene als
gespecialiseerde cursussen. Bovendien
ligt met de vele colleges de studiedruk
voor onze studenten beduidend
hoger; zij houden weinig tijd
over om literatuur door te nemen. De
studenten in Penn gaf ik per week
zo’n honderd pagina’s te lezen, en dat
was voor hen de gewoonste zaak.
Mijn studenten hier zouden me lynchen,
en terecht. Bij ons berust het
onderwijs op twee pijlers: hoorcolleges,
eventueel aangevuld met zelfstudie
of een beperkte lectuuropdracht,
en praktijkseminaries, waarbij de
nadruk ligt op de - begeleide - zelfwerkzaamheid
van de student, die zo
op basis van origineel bronnenonderzoek
het historisch ‘métier’ leert. Er is
wel een werkcollege ingevoerd waarbij
de studenten samen met de
docent de opgegeven secundaire literatuur
becommentariëren. Met de
huidige personeelsbezetting is er
zeker niet meer mogelijk. Een belangrijk
voordeel van onze opleiding is
dat onze studenten leren werken met
originele historische bronnen, wat
niet het geval is in de VS.”
“Onze structuur is zeker nogal
rigide, vooral in de kandidaturen,
maar het studieverblijf
in Penn heeft me
toch mijn mening over
ons onderwijs doen bijstellen.
Het Amerikaanse
systeem is àl te vrij. Het
cliché dat Amerikaanse
studenten vaak elementaire
basiskennis ontberen,
klopt helaas. Een
voorbeeld uit mijn seminarie?
Een duidelijk intelligente
student - Penn is
een ‘elitaire’ topuniversiteit
- noemde de gotiek de
‘belangrijkste kunststroming
van de zeventiende
eeuw’... Dat betekent niet
meer en niet minder dan
dat de gotiek niet in zijn
cursussenpakket voorkwam,
terwijl zijn major
geschiedenis is... Zelf
vond hij het absoluut niet
problematisch dat hij dat
als aankomende historicus
niet wist.(lacht) Het cliché dat ze
veel mondiger en ‘actiever’ zijn klopt
ook. Ze geven ongezouten hun
mening, maar staan ook veel sneller
klaar met hun oordeel. Een doctorandus
noemde een wereldwijd standaardwerk
ronduit een slecht boek.
Met wat doorvragen bleek hij het
vooral slecht begrepen te hebben. Dat
moesten ze toch ook nog leren, grondig
lezen... Maar ze haalden in hun
papers aan het eind van de rit wél het
niveau van ‘onze’ studenten. Eén
Penn-student koos voor een mondeling
examen omdat hij dat niet kende
(!), en zei achteraf dat-ie het wel leuk
had gevonden...”
foto: Rob Stevens
Info docentenmobiliteit
ZAP-leden die in het tweede deel van dit academiejaar
gebruik willen maken van de uitwisselingsmogelijkheden
van de bilaterale
overeenkomst met de University of Pennsylvania,
kunnen tot 15 oktober een aanvraag
indienen via de Dienst Internationale Relaties.
De deadline voor aanvragen voor een
verblijf aan de University of Illinois (Urbana,
Champaign) is 1 november 2002.
De K.U.Leuven heeft ook bilaterale
akkoorden voor de uitwisseling van docenten
(ZAP) afgesloten met een aantal Europese
partners (o.a. Bologna en Warschau) en met
universiteiten in Azië (Kansai, Waseda University)
en Zuid-Afrika (o.a. Stellenbosch,
Oranje Vrystaat en Western Cape). De verblijfsduur
(gaande van een week tot meerdere
maanden), het doel van het verblijf (onderwijs,
onderzoek, voorbereiden van gezamenlijke
projecten, deelnemen aan conferenties of
seminaries) en de voorwaarden verschillen
van akkoord tot akkoord. Sommige overeenkomsten
worden centraal gefinancierd, voor
andere werd een cofinanciering uitgewerkt
met de faculteiten. Deelnemen aan een uitwisseling
kan daarom enkel met de voorafgaande
toestemming van de eigen faculteit.
Voor meer informatie over de inhoud van de
akkoorden en de deadlines voor het indienen
van aanvragen kan u terecht op www.kuleuven.ac.be/admin/rd/niv3/pa-i52.htm.
ZAP-leden van alle studierichtingen worden
aangemoedigd om de mogelijkheden die
er zijn te benutten.
advertentie
26.9.2002 CAMPUSKRANT 21

AD VALVAS
http://www.kuleuven.ac.be/
Vacatures AAP en BAP
Vacante mandaten van assisterend en bijzonder academisch personeel voor het academiejaar 2002-2003, 6de
lijst
De rector van de K.U.Leuven maakt bekend dat onderstaande mandaten vacant worden
gesteld.
Als u wil solliciteren dient u C3-formulieren in te vullen die u kan aanvragen op (t) 016
32 83 00, op het administratief secretariaat van elke faculteit of via onze website. Deze
formulieren, één per kenmerk, moeten vóór 10 oktober 2002 teruggestuurd worden
naar de Dienst Personeelsbeheer, Parijsstraat 72b, 3000 Leuven.
Als u zich voor meer dan één mandaat kandidaat stelt, kan u een lijst bijvoegen waarin
u de vacatures in volgorde van voorkeur klasseert. Deze lijst wordt enkel aan de decaan
van de faculteit(en) bezorgd.
Om in aanmerking te komen hebt u tijdens uw universitaire studies bij voorkeur
onderscheiding behaald.
Faculteit Godgeleerdheid
Kenmerk: 00200306 - 50024042
Functie: 100% bursaal, Afdeling Bijbelwetenschap,
vanaf 1 januari 2003 voor 2 jaar, eventueel hernieuwbaar
Diploma: licentiaat godgeleerdheid of eventueel
licentiaat klassieke filologie
Opdracht: voorbereiden doctoraatsproefschrift over
een sectie in het Johannesevangelie, bij voorkeur
over één van de redes in het Johannes evangelie.
Faculteit Rechtsgeleerdheid
Kenmerk: 00200306 - 50003933
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Arbeids- en
Sociale Zekerheidsrecht, vanaf 1 november 2002
voor 1 jaar
Diploma: licentiaat sociologie + 10 jaar nuttige ervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Sociale en fiscale
dimensies van employee benefits’.
Kenmerk: 00200306 - 50004003
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Privaatrecht,
vanaf 1 november 2002 voor 1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Kredieten en
zekerheden’.
Kenmerk: 00200306 - 50004101
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Arbeids- en
Sociale Zekerheidsrecht, vanaf 1 november 2002
voor 1 jaar
Diploma: licentiaat psychologie + 10 jaar nuttige
praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Overtuigen
door en voor juristen’.
Kenmerk: 00200306 - 50007512
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Privaatrecht,
vanaf 1 november 2002 voor 1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Concrete
schadeberekening’.
Kenmerk: 00200306 - 50043087
Project: Facultaire Saldi-SES
Functie: 100% wetenschappelijk medewerker,
Monitoraat, vanaf heden voor 2 jaar
Diploma: licentiaat rechten en/of licentiaat geschiedenis
met aantoonbare belangstelling voor het positieve
recht
Opdracht: onderwijsassistentie voor het onderdeel
‘Lezing van teksten’ bij het vak ‘Geschiedenis van
het Publiek recht’ in 1ste kandidatuur rechten; onderzoeksassistentie
in de sector Rechtsgeschiedenis;
ombudsfunctie.
Kenmerk: 00200306 - 50043088
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Economisch
Recht, vanaf 1 november 2002 voor 1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Durfkapitaal
en private equity’.
Kenmerk: 00200306 - 50043089
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Publiekrecht,
vanaf 1 november 2002 voor 1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Initiatie in het
balieleven’.
Kenmerk: 00200306 - 50043090
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Publiekrecht,
vanaf 1 november 2002 voor 1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘Liberalisering
van de energiemarkt in België en Europa - juridische
gevolgen voor producenten en consumenten’.
Kenmerk: 00200306 - 50043091
Functie: 5% praktijkassistent, Afdeling Internationaal
en Buitenlands Recht, vanaf 1 november 2002 voor
1 jaar
Diploma: licentiaat rechten + 10 jaar nuttige praktijkervaring
Opdracht: verzorgen van praktijkcolleges 1ste, 2de
en 3de licentie rechten (15 uren) over ‘New
Challenges for space law’.
Faculteit Letteren
Kenmerk: 00200306 - 50043166
Project: FWO
Functie: 100% wetenschappelijk medewerker,
Afdeling Nieuwste tijd, vanaf 1 januari 2003 voor 2
jaar, hernieuwbaar
Diploma: licentiaat moderne geschiedenis of burgerlijk
ingenieur architect, bij voorkeur vertrouwd met
sociale geschiedenis en gender
Opdracht: historisch onderzoek in functie van het
project ‘Zijn werk, haar huis. Onderzoek naar de
sociale vertaling van architectuuropvattingen over
wonen in Vlaanderen, 1920-1970’: studie van archivalische
en andere bronnen (ook oral history) in combinatie
met de relevante internationale wetenschappelijke
literatuur; werken in groepsverband en in
nauwe samenwerking met de projectleiders.
Faculteit Psychologie en Pedagogische
Wetenschappen
Kenmerk: 00200306 - 50043079
Project: OT/02/24
Functie: 100% bursaal, Onderzoeksgroep psychotherapie
en dieptepsychologie, vanaf heden voor 2
jaar, hernieuwbaar
Diploma: licentiaat psychologie, richting D of C, Cd,
Dc
Opdracht: uitvoering van onderzoek in functie van
het project ‘De paradoxale relatie van schuld en
schaamte met kwaadheid’ met de bedoeling dat dit
onderzoek leidt tot een doctoraat.
Faculteit Toegepaste Wetenschappen
Kenmerk: 00200306 - 50005553
Functie: 100% assistent, Afdeling Informatica, vanaf
1 januari 2003 voor 2 jaar, hernieuwbaar
Diploma: burgerlijk ingenieur computerwetenschappen,
licentiaat informatica, aanvullende opleiding
informatica
Opdracht: verzorgen van oefeningen en practica in
de kandidaturen ingenieur en informatica + de technische
jaren burgerlijk ingenieur computerwetenschappen
en licentiaat informatica; onderzoek verrichten
in één van de onderzoeksgroepen van de
afdeling informatica.
Kenmerk: 00200306 - 50008356
Functie: 50% assistent, Afdeling Biomechanica en
Grafisch Ontwerpen, vanaf heden voor 2 jaar, hernieuwbaar
Diploma: burgerlijk ingenieur (geen specialisatie)
Opdracht: hulp bij begeleiden van de Grafische werken
in 1ste en 2de kandidatuur; voorbereiden van
nieuwe ontwerpen; assistentie bij lopend onderzoek
in de biomechanica.
Faculteit Geneeskunde
Kenmerk: 00200306 - 50043167
Project: FWO nr. G.0172.03
Functie: 100% bursaal, Afdeling Fysiologie, vanaf 1
januari 2003 voor 2 jaar, hernieuwbaar
Diploma: licentiaat biomedische wetenschappen/biologie/scheikunde/biochemie/
natuurkunde, landbouwkundig
ingenieur, doctor in de geneeskunde
Opdracht: onderzoek van ionenkanalen, analyse van
structuur-functie kenmerken van kanaalproteïnen, mutagenese
van ionenkanalen, evaluatie van orgaanfuncties
in transgene muismodellen
Faculteit Lichamelijke Opvoeding en
Kinesitherapie
Kenmerk: 00200306 - 50043086
Functie: 20% praktijkassistent, Departement Sport en
Bewegingswetenschappen, vanaf 1 november 2002
tot 30 september 2004, hernieuwbaar
Diploma: licentiaat of doctor in de psychologie met
ervaring in de sportpsychologie en in de begeleiding
van atleten en/of diploma van ‘European Masters in
Exercise and Sport Psychology’
Opdracht: opvolging verzorgen van de verschillende
modules van de Mastersopleiding, inzonderheid het
geven van een wekelijks seminarie en het verzorgen
van eenworkshop (6 uren) in het 1ste semester;
opvolgen van de verhandelingen van de studenten
tijdens hun verblijf in het buitenland (2de semester);
opmaken en introduceren van praktische oefeningen
en erover feedback geven in het kader van verschillende
vakken.
Kenmerk: 00200306 - 50043168
Functie: 100% bursaal, Afdeling
Bewegingsopvoeding en Sportpsychologie, vanaf 1
november 2002 voor 2 jaar, hernieuwbaar
Diploma: licentiaat psychologie
Opdracht: verdiepen in het studiedomein van de
bewegingspsychologie met aandacht voor de determinanten
van sedentarisme en voor de technieken
van gedragsverandering; methodologisch inwerken
in de technieken van de sequentiële analyse en het
roosteronderzoek; voorbereiden doctoraat waarvan
het onderwerp kadert in het interventieproject zoals
ingeschreven in het steunpunt.
advertentie
Tienermoeder of
abortus?
Het Centrum voor
Relatievorming en
Zwangerschapsproblemen en het
Interfacultair Instituut voor
Familiale en Seksuologische
Wetenschappen zijn op zoek
naar vrouwen die als tiener (jonger
dan 20) een abortus meemaakten
of moeder werden en
daarover vrijblijvend en anoniem
een vragenlijst willen invullen,
eventueel online. Bedoeling is
om na te gaan waar je (al dan
niet) steun aan had tijdens deze
periode. De resultaten van dit
onderzoek zullen worden
gebruikt om tieners die nu zwanger
zijn gepaste steun te bieden.
Onderzoekskalender
Een overzicht van alle openstaande onderzoeksprogramma’s en initiatieven
is beschikbaar op CWIS, www.kuleuven.ac.be/gedoc. Wie geen
toegang heeft tot CWIS kan contact opnemen met Karine Aert,
Dienst Onderzoekscoördinatie
Naamsestraat 22, 3000 Leuven
(t) 016 32 40 53, (f) 016 32 41 9,
Karine.Aert@doc.kuleuven.ac.be.
advertentie
• Info: cRZ, (t) 016 33 69 54
(anonimiteit gegarandeerd) of
www.crz.be
22 CAMPUSKRANT 26.9.2002

http://www.kuleuven.ac.be/vacaturesZAP.htm
AD VALVAS
Bevorderingen, benoemingen en aanstellingen in het zelfstandig
academisch personeel voor het academiejaar 2002-2003
Bevorderingen
Gewoon hoogleraar
Godgeleerdheid
Reimund Bieringer
Adelbert Denaux
Terrence Merrigan
Economische en Toegepaste Economische
Wetenschappen (ETEW)
Stefan Proost
Johan Swinnen
Linda Van De Gucht
Sociale Wetenschappen
Rudi Laermans
Letteren
Willy Clarysse
Kristin Davidse
Dirk De Geest
Guido Schepens
Willy Van Langendonck
Psychologie en Pedagogische
Wetenschappen (PPW)
Godelieve Vandemeulebroecke
Wetenschappen
Guy Adriaenssens
Veerle Darras
Roger Huybrechts
Christian Kesteloot
Christiaan Vinckier
Toegepaste Wetenschappen
Kay Hameyer
Bart Nauwelaers
Luc Van Gool
Sabine Van Huffel
André Vervoort
Patrick Wollants
Landbouwkundige en Toegepaste
Biologische Wetenschappen
(LTBW)
Martin Hermy
Geneeskunde
Jozef Anne
Geert Callewaert
Maria-Reinhilde Casteels
Marnix Cokelaere
Humbert De Smedt
Bart De Strooper
Jan Eggermont
Georges Evers
Jozef Goris
Theo Peeters
Willem Van De Ven
Paul Van Veldhoven
Buitengewoon hoogleraar
Geneeskunde
Gregor Verhoef
Hoogleraar
Godgeleerdheid
Godelieve Gevers
Rechtsgeleerdheid
Bernard Tillemans
Geert Vervaeke
ETEW
André Decoster
Hans Dewachter
Jan Dhaene
Luc Sels
Frank Verboven
Letteren
Gerard Claassens
Ortwin De Graef
Jan Herman
Pierre Mertens
Stefaan Top
Peter Van Deun
Johan Van Iseghem
PPW
Filip De Boeck
Pol Ghesquiere
Wetenschappen
Koen Clays
Frans Compernolle
Jacqueline Hellemans
Dirk Janssens
Natalis Severijns
Lucien Viaene
Toegepaste Wetenschappen
Hildegarde Heynen
Liliane Pintelon
Marc Van Barel
Dirk Vandermeulen
Albert Verlinden
LTBW
René De Mot
Bart Nicolai
Eddie Schrevens
Geneeskunde
Hubertine Heremans
Jean-Baptiste Parys
Evert Schepers
Dominique Schols
Karin Sipido
Anne-Mieke Vandamme
Johan Van Eldere
Bartholomeus Van Meerbeek
Johan Vereecke
Interfacultaire / Interuniversitaire
Instituten
Jean Binon
Johan Van De Kerckhove
Farmaceutische Wetenschappen
Myriam Baes
Arthur Van Aerschot
Lichamelijke Opvoeding en kinesitherapie
(FLOK)
Yves Vanlandewijck
Deeltijds hoogleraar
Rechtsgeleerdheid
Johan Verstraete
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Patricia De Martelaere
PPW
Walter Vandereycken
Toegepaste Wetenschappen
Jozef Van Den Broeck
Geneeskunde
Philippe Demaerel
Myriam Hanssens
Etienne Joosten
Chantal Mathieu
Frank Rademakers
Wim Van De Voorde
Stefaan Van Gool
Farmaceutische Wetenschappen
Omer Van Waas
Hoofddocent
Godgeleerdheid
Didier Pollefeyt
Letteren
Werner Verbeke
Wetenschappen
Jan Ceulemans
Gustaaf Ruymbeek
Koen Van Den Abeele
Jozef Vanden Broeck
Toegepaste Wetenschappen
Maria Branders
LTBW
Johan Buyse
Erik Mathijs
Geneeskunde
Frank Claessens
Maria Dewerchin
Robert Pijnenborg
Farmaceutische Wetenschappen
Guy Van Den Mooter
Interfacultaire / Interuniversitaire
Instituten
Marc Van Mol
Yilu Zhao
Deeltijds hoofddocent
Rechtgeleerdheid
Patrick Peeters
Sociale Wetenschappen
Annie Hondeghem
Letteren
Jan Baetens
Mark Reybrouck
Hedwig Schwall
Wetenschappen
Tim Van Hoolst
Toegepaste Wetenschappen
Bruno De Meulder
Joost Duflou
LTBW
Hilde Vandendriessche
Guido Wyseure
Geneeskunde
Nadine Ectors
Chris Gastmans
Paul Herijgers
Karel Hoppenbrouwers
Ilse Mombaerts
Peter Reynders-Frederix
Tania Roskams
Maria-Helena Smet
Inge Zink
Benoemingen
en
aanstellingen
Gewoon hoogleraar
Godgeleerdheid
Florentino Garcia-Martinez
Rechtsgeleerdheid
Alain Verbeke
Letteren
Theodoor D’Haen
Geneeskunde
Frans Schuit
Buitengewoon hoogleraar
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Paulus Van Tongeren
Hoogleraar
Rechtsgeleerdheid
Sophie Stijns
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Maarten Hoenen
PPW
Johan Denollet
Daniël Wildemeersch
Toegepaste Wetenschappen
Hugo Van Hamme
Ingrid Verbauwhede
Ontwikkelingssamenwerking
Joseph Odeurs
Deeltijds hoogleraar
Letteren
Hélène Verougstraete
Wetenschappen
Eric Nies
Toegepaste Wetenschappen
Stepan Lomov
Hoofddocent
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Martin Stone
Faculteit Letteren
Jan Papy
Bart Philipsen
Jeroen Poblome
PPW
Dirk Hermans
Wetenschappen
Lutgarde Arckens
Koen Binnemans
Christ Glorieux
Gerda Neyens
Thierry Verbiest
Toegepaste Wetenschappen
Wim Dehaene
Marc Denecker
Wim Desmet
LTBW
Bruno Cammue
Geneeskunde
Monique Beullens
Inge Depoortere
Marc Fransen
Karel Hoppenbrouwers
Johan Neyts
Ludo Van Den Bosch
Deeltijds hoofddocent
Sociale Wetenschappen
Veerle Draulans
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Paul Cortois
PPW
Elza Baerends
Paul Vandenbroeck
Wetenschappen
Koen De Ridder
Johan Hofkens
LTBW
Johan Robben
Geneeskunde
Marie-Rose Christiaens
Patrick Dupont
Docent
Godgeleerdheid
Peter De Mey
Sociale Wetenschappen
Marleen Brans
Letteren
Hilde Van Gelder
PPW
Patricia Bijttebier
Wetenschappen
Marion Crauwels
Geneeskunde
Elke Struyf
Kristin Verbeke
Farmaceutische Wetenschappen
Liesbeth Leemans
FLOK
Martine Thomis
Deeltijds docent
Rechtsgeleerdheid
Marie-Francine Moens
Paul Schoukens
Geert Van Calster
ETEW
Wilfried Lemahieu
Kristine Vanden Berghe
Sociale Wetenschappen
Hans Bruyninckx
Stefaan Fiers
Michel Walrave
Hoger Instituut voor Wijsbegeerte
Luc Van Liedekerke
Faculteit Letteren
Kris Buyse
Dirk Speelman
Kristiaan Van Den Branden
PPW
Ann Cassiman
Hilde Colpin
Ides Nicaise
Toegepaste Wetenschappen
Vincenzo De Florio
Marnix Nuttin
Bart Van Der Bruggen
Peter Van Puyvelde
Frank Vanwynsberghe
Filip Verplaetsen
LTBW
Nadine Buys
Mark Lambrecht
Elisabeth Temme
Geneeskunde
Christophe Bert
Maria Debiec-Rychter
Michel Delforge
Ingrid Demedts
Marie-Paule Emonds
Patrick Flamen
Bassem Hassan
Robert Hierner
Anne-Marie Kochuyt
Yolande Lievens
Sandra Nuyts
Robert Snoeck
Sigrid Stroobants
Stefan Sunaert
Vincent Vander Poorten
Koenraad Van Laere
Chris Verslype
Charles Verwaest
Farmaceutische Wetenschappen
Ludo Willems
FLOK
Eddy Neerinckx
Ann Swillen
advertentie
Buitengewoon gastdocent
Godgeleerdheid
Baert Barbara
Rechtsgeleerdheid
Baeyens Frank
ETEW
Cherchye Laurens
Letteren
Sercu Lies
Schreurs Eugène
PPW
Meurs Patrick
Tuerlinckx Francis
Wetenschappen
Muylaert Koenraad
Toegepaste Wetenschappen
Helsen Lieve
Lust Kurt
Schaeken Walter
Toegepaste Wetenschappen
Van Oosterwyck Hans
Verkest Diederik
LTBW
Marchal Kathleen
Meuleman Bart
Moreau Yves
Willems Patrick
Geneeskunde
Baekelandt Veerle
Courtin Christophe
Gayan Ramirez Ghislaine
Stockmans Filip
Voets Thomas
Zimmerman Pascale
26.9.2002 C AMPUSKRANT 23

In beeld
Opening 2002-2003
DE DENK
TANK
• In deze rubriek legt Campuskrant allerlei vragen - van technische, socio-economische,
politieke, ethische en filosofische aard - voor aan een denktank van Bijzonder Wijze
Mannen en Vrouwen van de K.U.Leuven. Aarzel niet om ook uw vragen en problemen op
te sturen naar De Denktank, Oude Markt 13, Leuven. •
Iedereen beroemd!
De Denktank vindt het een bijzonder verheugende tendens te zien dat ook
nieuw ingeschreven studenten ons al meteen met hun vragen bestoken.
“Ik heb mij zopas aan de K.U.Leuven ingeschreven en ontdekte in
Campuskrant De Denktank,” zo schrijft bijvoorbeeld Goedele Portier ons.
“Ik vraag mij af of veel Bekende Vlamingen mij als student aan deze universiteit
voorafgegaan zijn, en zo ja: wat hebben zij precies gestudeerd?”
foto’s: Rob Stevens
Zoals wij weten begint wetenschap met het stellen van de juiste vragen, en
laten we eerlijk zijn: dit is er nu eens één, zie. En dus zijn de leden van De
Denktank meteen in de Universiteitsarchieven gedoken, op zoek naar oude
verhandelingen en andere nog traceerbare documenten van Beroemde en
Bekende Vlamingen die zich aan onze Universiteit in één of andere wetenschap
bekwaamd hebben. Ziehier de lijst met B.V.’s die zij tot op heden al
konden terugvinden!
Grootaers, Walter: volgde eind jaren ‘70 les bij Criminologie. Zijn
‘Elektronisch thuistoezicht: voor -en nadelen van permanente camerabewaking
bij de bestrijding van kleine criminelen’ was een niet geheel onverdienstelijke
eindverhandeling.
Jambers, Paul: studeerde op een aantal blauwe maandagen tussen 1973
en 1977 nog Psychiatrie. Thesisonderwerp: ‘Het Ich, het Ego en het Super-
Ego: media en eigenwaan, de definitieve studie. Door Paul Jambers.’
Vandenbroucke, Frank: momenteel minister, maar probeerde in 1978
als historicus te doctoreren met de scriptie ‘Grote universitaire tradities in
West-Europa. Leuven versus Oxford: waarom Oxford beter is.’ (niet
geslaagd)
Vandenbroucke, Frank: momenteel wielrenner op relatieve rust, al
blijkt hij daarnaast ook germanist, met vrucht afgestudeerd in de richting
Theaterwetenschappen. Zijn eindverhandeling schreef hij in 1996:
‘Absurde tendensen in het moderne vaudevilletheater’, uitgelegd aan de hand
van EPO voor mijn hond, of de clownenstreken van de coureur van Ionesco.
Lotti, Helmut: is een - wat had u gedacht - alumnus Musicologie. Zijn
verhandeling ‘Lotti goes Leuven: my tribute to the King of the Universities’
(vol. I t.e.m. VII) is bij Acco ook verkrijgbaar op cd, video, dvd, in een liveversie
én als techno-remix-cd.
Dexters, Tanja: blijkt enkele jaren geleden nog psychologie gestudeerd
te hebben. Haar scriptie ‘Menselijke hersenactiviteit: mythe of werkelijkheid?’
kunnen we bezwaarlijk een hoogvlieger noemen, maar het werk is
wel rijkelijk voorzien van uitstekend en bijzonder illustratief fotomateriaal
van de auteur. Mogelijk heeft dat destijds de doorslag gegeven bij de deliberatie.
Verhulst, Gert: behaalde in 1985 zijn economiediploma met ‘Kinderen
en de besteding van hun zakgeld: het verhaal van een potentiële groeimarkt’.
De Hert,
Robbe: taalwetenschapper,
die de universitaire
wereld in
1970 verrijkte met
zijn thesis ‘Chou,
zwàànst na nie, hé:
het Antwerpse taalidioom,
een case-study’.
Verdrengh,
Mike: studeerde in
1956 af als communicatiewetenschapper.
Zijn eindverhandeling
‘Commerciële
televisie: kansen en
mogelijkheden in Vlaanderen’ leverde hem grote onderscheiding op.
Pfaff, Jean-Marie: verbaasde in ‘82 vriend en vijand door vlot het
diploma Burgerlijk Ingenieur te behalen. ‘Ik zeg altijd: Aliplast, betere marchandise
vindt ge in feite niet’ was de titel van zijn studie over het destijds
nog relatief onbekende bouwmateriaal Aliplast.
Brusselmans, Herman: studeerde begin jaren ‘90 aan onze Medische
Faculteit, specialiteit Gastrologie-Urologie, maar zijn verhandeling ‘Bullshit
en gezeik voor losers’ kreeg een onvoldoende. Later is dit werk echter niet
zonder succes in romanvorm uitgebracht (nog steeds verkrijgbaar in de
boekhandel - 206 p. - richtprijs: 18 euro).
Wally, Eddy (Van de Walle, Eduard): heeft een graad in de wetenschapsfilosofie.
Wie zijn ‘Geweldig fantastisch: de kracht van de positieve
wetenschap’ wil lezen, moet wel wat geluk hebben, want dit standaardwerk
is zowat permanent uitgeleend in onze Universiteitsbibliotheek.
En dit is dan nog alleen maar de lijst met de allerbekendste der Bekende
Vlamingen die aan onze universiteit gestudeerd hebben. U ziet: de
K.U.Leuven, een garantie op succes!
Namens De Denktank, Prof. B. Vanachter (voorzitter Werkgroep
Universitaire Geschiedenis) en G. Op de Beeck (secretaris-klerk)
24 CAMPUSKRANT 26.9.2002